Re: Als christen bijdragen aan de samenleving
Geplaatst: 01 okt 2019, 11:21
Tja, die samenleving. Wat is dat eigenlijk? Is het niet gewoon een samenhangsel van deals en daarmee een georganiseerd cumulatief egoïsme?
Bijdragen.... tja, je draagt natuurlijk altijd bij, maar je krijgt er ook wat voor terug. Bijdragen is pas bijdragen als we het saldo voor de samenleving bekijken. Maar er is natuurlijk ook nog zoiets als een saldo voor jezelf, en bij dat "jezelf" zijn je kinderen ook niet geheel onbelangrijk.
Euro's, uren.... je kunt er een beetje aan rekenen, maar ook niet helemaal. Wat zijn de eenheden voor aandacht en mentale ruimte?
Je kunt aan de samenleving besteden, maar het is nog niet altijd makkelijk om het ook een effect te laten hebben waar de samenleving ook verder mee komt. Je kan een berg op fietsen tegen kanker, maar dat fietsen win je weinig mee. Het is dus meer een soort sacrament. Afval scheiden is bijvoorbeeld ook een sacrament: het is namelijk efficiënter om dat machinaal bij het verzamelpunt te doen. De techniek ligt op de plank. Het kan financieel ook uit, alleen zijn overheden te beroerd om te investeren in zo'n scheidingsfabriek. De sacramentswaarde van zo'n fabriek is natuurlijk nul, maar het milieu zou daar wel beter mee af zijn. Overheden kunnen op dit moment zelfs lenen en daarbij nog rente krijgen. Toch gebeurt het niet.
Je kunt zonnepaneeltjes leggen. En nog wat van die dingetjes. Maar een electriciteitsnet uitbreiden kan je niet. Een warmtenet aanleggen ook niet (de gemeente Rotterdam ook niet overigens). https://www.nrc.nl/nieuws/2019/07/12/af ... t-a3966978
Één van de problemen is natuurlijk dat daar waar het verschil gemaakt kan worden het egoïsme ook aanwezig is. Je kan je eigen ego aan de kant zetten, maar vervolgens stuit je op een stukje organisatiepower waarmee dat egoïsme in deze samenleving gepaard gaat. Volkswagen heeft een Lupo en een AudiA2 ontworpen. Maar de klant wil het niet. Groene investeringsfondsen hebben in Volkswagen geïnvesteerd, maar Volkswagen {niet-toegestaan woord} het toezicht, en de klant vindt dat prima. Het toezicht is maximaal versnipperd georganiseerd. De euro commissaris die er over gaat keek vooral de andere kant op, want Europa is Frankrijk en Duitsland, en voor deze landen zijn de belangen van de auto-industrie belangrijker dan de volksgezondheid en het milieu. Natuurlijk zijn er nu wat juridische stapjes tegen Volswagen(ex-)topmannen, maar het hoofdprobleem - het versnipperde toezicht - wordt zorgvuldig in stand gehouden.
Aan de klimaattafel "Industrie" vond de Industrie ook dat de burger maar alle omschakeling naar niet-vervuilende oplossingen door de burger betaald moesten worden. Het is een beetje als met de afschaffing van de slavernij: Plantagehouders wilden wel stoppen met immorele praktijken, maar moesten dan wel gecompenseerd worden door de Staat voor het verlies wat ze daardoor zouden lijden. Ik moet gecompenseerd worden voor dat ik mijn naaste niet mag uitbuiten of schade toebrengen. Ga in zo'n samenleving maar eens bijdragen....
Het is eigenlijk vrij simpel: wil je zo bijdragen dat het gaat werken, dan staat je een oorlog te wachten tegen georganiseerd egoïsme, en die oorlog ga je verliezen. Je kunt ook in alle kluizenaarsschap het nietje uit je theezakje peuteren en die bij het metaalafval doen, terwijl dat efficiënter met een magneet had gekund in die fabriek. In dat geval zal het georganiseerde egoïsme je met rust laten, dan hebben ze geen last van je, en ze gunnen jou natuurlijk je sacramentje.
In zekere zin is het je richten op het hiernamaals in het Christendom rationeler dan je op het eerste gezicht zou denken. Het goede in het oog houden lukt pas echt met het afzweren van het reële.
Bijdragen.... tja, je draagt natuurlijk altijd bij, maar je krijgt er ook wat voor terug. Bijdragen is pas bijdragen als we het saldo voor de samenleving bekijken. Maar er is natuurlijk ook nog zoiets als een saldo voor jezelf, en bij dat "jezelf" zijn je kinderen ook niet geheel onbelangrijk.
Euro's, uren.... je kunt er een beetje aan rekenen, maar ook niet helemaal. Wat zijn de eenheden voor aandacht en mentale ruimte?
Je kunt aan de samenleving besteden, maar het is nog niet altijd makkelijk om het ook een effect te laten hebben waar de samenleving ook verder mee komt. Je kan een berg op fietsen tegen kanker, maar dat fietsen win je weinig mee. Het is dus meer een soort sacrament. Afval scheiden is bijvoorbeeld ook een sacrament: het is namelijk efficiënter om dat machinaal bij het verzamelpunt te doen. De techniek ligt op de plank. Het kan financieel ook uit, alleen zijn overheden te beroerd om te investeren in zo'n scheidingsfabriek. De sacramentswaarde van zo'n fabriek is natuurlijk nul, maar het milieu zou daar wel beter mee af zijn. Overheden kunnen op dit moment zelfs lenen en daarbij nog rente krijgen. Toch gebeurt het niet.
Je kunt zonnepaneeltjes leggen. En nog wat van die dingetjes. Maar een electriciteitsnet uitbreiden kan je niet. Een warmtenet aanleggen ook niet (de gemeente Rotterdam ook niet overigens). https://www.nrc.nl/nieuws/2019/07/12/af ... t-a3966978
Één van de problemen is natuurlijk dat daar waar het verschil gemaakt kan worden het egoïsme ook aanwezig is. Je kan je eigen ego aan de kant zetten, maar vervolgens stuit je op een stukje organisatiepower waarmee dat egoïsme in deze samenleving gepaard gaat. Volkswagen heeft een Lupo en een AudiA2 ontworpen. Maar de klant wil het niet. Groene investeringsfondsen hebben in Volkswagen geïnvesteerd, maar Volkswagen {niet-toegestaan woord} het toezicht, en de klant vindt dat prima. Het toezicht is maximaal versnipperd georganiseerd. De euro commissaris die er over gaat keek vooral de andere kant op, want Europa is Frankrijk en Duitsland, en voor deze landen zijn de belangen van de auto-industrie belangrijker dan de volksgezondheid en het milieu. Natuurlijk zijn er nu wat juridische stapjes tegen Volswagen(ex-)topmannen, maar het hoofdprobleem - het versnipperde toezicht - wordt zorgvuldig in stand gehouden.
Aan de klimaattafel "Industrie" vond de Industrie ook dat de burger maar alle omschakeling naar niet-vervuilende oplossingen door de burger betaald moesten worden. Het is een beetje als met de afschaffing van de slavernij: Plantagehouders wilden wel stoppen met immorele praktijken, maar moesten dan wel gecompenseerd worden door de Staat voor het verlies wat ze daardoor zouden lijden. Ik moet gecompenseerd worden voor dat ik mijn naaste niet mag uitbuiten of schade toebrengen. Ga in zo'n samenleving maar eens bijdragen....
Het is eigenlijk vrij simpel: wil je zo bijdragen dat het gaat werken, dan staat je een oorlog te wachten tegen georganiseerd egoïsme, en die oorlog ga je verliezen. Je kunt ook in alle kluizenaarsschap het nietje uit je theezakje peuteren en die bij het metaalafval doen, terwijl dat efficiënter met een magneet had gekund in die fabriek. In dat geval zal het georganiseerde egoïsme je met rust laten, dan hebben ze geen last van je, en ze gunnen jou natuurlijk je sacramentje.
In zekere zin is het je richten op het hiernamaals in het Christendom rationeler dan je op het eerste gezicht zou denken. Het goede in het oog houden lukt pas echt met het afzweren van het reële.