Geloofsgesprek.nl

Peter79 schreef: ↑

01 dec 2019, 10:42

Ook deze week sla ik even over. Inmiddels de tweede antibioticakuur achter de rug voor een infectie aan mijn luchtwegen. Dit najaar houdt het maar niet op met de ziektedruk. Al dat gekwakkel werkt niet goed voor de schrijverij. (...)

Blijft een interessant en leerzaam topic. We lezen mee, maar er is geen enkele haast bij. Neem rustig de tijd totdat je volledig hersteld bent.

Ja, we hebben nog even voordat de server van Geloofsgesprek.nl onder water staat.

Peter79,
Beterschap!

Ik las vanmorgen..opwarming van de aarde op onomkeerbaar kantelpunt.
https://www.nd.nl/nieuws/buitenland/opw ... &utm_term=

Best zorgwekkend.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~bd775478/

De stand van de natuur in Nederland: bijna alle seinen staan op rood

IN VERGELIJKING MET ANDERE LANDEN DOET NEDERLAND HET NIET BEST
Ruim 13 procent van Nederland is bestempeld tot Natura 2000 gebied: een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden. Ter vergelijking: voor Europa als totaal is dat 18 procent van het landoppervlak. Nederland heeft 162 Natura 2000 gebieden.

Elke zes jaar moeten landen rapporteren hoe hun gebieden ervoor staan. Uit de laatste vergelijkende rapportage (2012) blijkt dat Nederland het met de bescherming van zijn Natura 2000 gebieden slechter doet dan andere Europese landen.

Van het aantal habitattypen (leefgebieden) dat Nederland geacht wordt te beschermen, verkeert maar een paar procent in een gunstige staat van instandhouding. Het merendeel is matig tot zeer ongunstig. Op een ranglijst van Europese landen bungelt Nederland daarmee bijna onderaan, nog net boven Griekenland, dat de laatste plaats bezet.

Ook als het gaat om het in stand houden van soorten scoort Nederland onder het gemiddelde: ons land staat in die lijst op de 19e plaats.

Van Augiasstal tot Mestmoeras

Wanneer begint de bewustwording van het mestoverschot als een milieuprobleem? Je zou kunnen zeggen dat dit probleem al tenminste 45 jaar bekend is. De Stichting Natuur & Milieu publiceerde in 1972 direct na haar oprichting het rapport “Bio-industrie, Augiasstal in milieu en landschap”. Augias was koning in het oude Griekenland: Als jongeling had hij deel genomen aan den togt der Argonauten en als vorst te Elis aanzienlijke rijkdommen vergaderd, die vooral bestonden in 3000 runderen, wier mest in den uitgebreiden stal tot eene aanzienlijke hoogte was opgestapeld. Tot de 12 werkzaamheden , die door Eurystheus aan Heracles (Hercules) werden opgelegd, behoorde ook deze, dat hij dien stal op één dag moest reinigen. De held volbragt die taak door er een paar rivieren — de Alpheus en Peneus — doorheen te leiden, maar hij vorderde ook tot loon een tiende gedeelte van den veestapel. Toen Augias dat weigerde, werd hij met twee zijner zonen door Heracles gedood, waarna de derde zoon, Phyleus genaamd, en door zijn vader verbannen, omdat hij tot inschikkelijkheid raadde, den troon te Elis beklom (Winkler Prins 1870)


De stal van Augias

De Augiasstal verbeeldt hoe het mestoverschot wordt afgewenteld op de natuurlijke omgeving. Men dacht daarbij vooral aan water- en bodemvervuiling. Het geurprobleem associeerde men nog niet met transport van meststoffen door de lucht, zo blijkt uit de Urgentienota Milieuhygiëne uit hetzelfde jaar 1972: De agrarische productie kent milieuhygiënische problemen: soms stankoverlast voor omwonenden, speciaal ingeval de bedrijven op een korte afstand van de bebouwde kom zijn gelegen en anderszins bestaat het gevaar van een verontreiniging van het grond- en oppervlaktewater en van de bodem bij onoordeelkundige mestverwerking (Urgentienota Milieuhygiëne).

De Hinderwet was de voorloper van de Wet milieubeheer. Landbouw had in Nederland in de vorige eeuw altijd een aparte positie, die pas met de paarse kabinetten zonder het CDA een beetje werd genormaliseerd. Zodoende ook de beantwoording van de vraag of de veehouderij wel onder de Hinderwet valt en een inkijkje geeft in de historische ontwikkeling (Nota intensieve veehouderij 1974): Volgens vaste jurisprudentie van de Kroon valt het gehele veehouderijbedrijf bij het aanwezig zijn van een mestvaalt onder de Hinderwet. Ook is dit het geval bij gebruik van elektromotoren van meer dan 2 pk en bij het bewaren en gebruiken van propaangas. Geconstateerd moet echter worden dat in de praktijk noch door de gemeenten noch door het bedrijfsleven de hinderwetprocedure in gang werd gezet, omdat de productie plaatsvond in kleine eenheden, in het agrarisch gebied waarvan hinder nauwelijks gesproken kan worden en de bewoners accepteerden dat ze zo nu en dan de 'geuren des plattelands' te ruiken kregen. Door de ontwikkeling van grotere productie-eenheden en andere productiemethoden maar ook door de uitbreiding van dorpskernen en de toenemende vestiging van niet-agrariërs in het plattelandsgebied wijzigt zich de situatie. Daarnaast stelt ook de overheid thans hogere eisen aan de kwaliteit van bodem, lucht en water. De problemen zijn enerzijds vanuit de intensieve veehouderij zelf ontstaan, maar anderzijds ook naar de bedrijven toegegroeid.

[…] Naast de reeds eerder genoemde stimulering van technische oplossingen zal ik laten nagaan in hoeverre geholpen kan worden met het vinden van oplossingen voor milieuhygiënisch moeilijk gelegen levenskrachtige bedrijven, bv. via verplaatsing.

Wie de discussie nu leest, kan concluderen dat men al 45 jaar bezig is met technische oplossingen en verplaatsingen.

Tenslotte uit deze Nota intensieve veehouderij nog even een citaat waaruit blijkt hoe de Wet verontreiniging oppervlaktewateren nodig was omdat men simpelweg de overtollige mest op het oppervlaktewater loosde: Voor zeer dunne mestsoorten (bv. mest van mestkalveren en varkensgier) is hier en daar de ongewenste praktijk ontstaan om deze - voor zover deze mest niet op cultuurgrond kon worden gebruikt- in een openbaarwater te lozen. De ingevolge de Wet op de verontreiniging van oppervlaktewateren opgerichte zuiveringsschappen hebben inmiddels de directe lozing van mest en gier op openbaar water verboden, hetgeen deze ongewenste praktijk aanzienlijk heeft teruggedrongen. Op basis van uitvoeringsbesluiten ingevolge deze wet zullen mogelijke hiaten in dit gebied nog dit jaar geheel worden weggenomen (Nota Intensieve veehouderij 1974).


Mest in de sloot komt vaker voor dan je denkt. ’t Is ook niet normaal wat er allemaal over die smalle plattelandsweggetjes rijdt.

Het aandeel van de intensieve veehouderij in de verzuring van natuurgebieden via de lucht wordt erkend in de Notitie inzake verzuring die het de ministeries en landbouw in januari 1984 gezamenlijk uitbrengen. De vermestende werking die er ook is, tref ik eigenlijk nog niet aan, al wordt er al wel iets in die richting genoemd: Onderzocht zal worden hoe bomen reageren op gelijktijdige blootstelling aan chemische stress via de bodem (bemestingen, overeenkomend met de aanvoer van stikstof- en zwavelverbindingen uit de lucht) en via de lucht (begassingen met S02, NOx, NH3 en/of 03. Ook zal worden nagegaan in hoeverre de ondergrondse schimmels beïnvloed worden door chemische stress en in hoeverre een eventuele verandering in deze schimmels van invloed is op de groei van de boom (Genoemde notitie kan ik niet vinden, dus citaat uit vervolgstuk). In elk geval vanaf 1989 (Zorgen voor morgen) is ook vermesting door de veehouderij via de lucht in de beleidsstukken erkend.


Figuur in Zorgen voor morgen met daarin de vermesting door stikstof weergegeven met “luchtdepositie (N) en vervluchtiging (N). Denitrificatie is een natuurlijk proces waarbij de vermestende stoffen nitraat en ammonium door micro-organismen weer omgezet worden in het onschadelijke atmosferische stikstof (N2).

In elk geval staat het mestprobleem in 1984 op de politieke agenda. Minister Braks komt dan met de Interimwet beperking varkens- en pluimveehouderij:

Digibron, oorspronkelijke publicatie 3 november 1984” schreef:Verbod Braks overvalt landbouw
Minister trots op niet uitlekken ingrijpende maatregel
DEN HAAG — Minister Braks van landbouw en visserij heeft gisteren de georganiseerde landbouw overvallen met de aankondiging van een onmiddellijk vestigingsverbod voor varkensmesterijen en pluimveehouderijen. Ook uitbreiding van dergelijke bedrijven zal in delen van Overijssel, Gelderland, Utrecht, Noord-Brabant en Limburg, waar de intensieve veehouderij is geconcentreerd, niet meer mogelijk zijn. Dit alles om het hoofd te bieden aan de groeiende milieuproblemen als gevolg van de overschotten aan mest.

Uit de eerste reactie van de landbouworganisaties bleek dat Braks en zijn collega Winsemius van volkshuisvesting, ruimtelijke ordening en milieubeheer de diepste geheimhouding hebben betracht bij de voorbereiding van hun „Interimwet uitbreiding van varkens- en pluimveehouderijen". De landbouworganisaties met het Landbouwschap voorop waren dan ook „volslagen verrast".

De soep wordt (uiteraard) niet zo heet gegeten als opgediend. De regeling trad pas met de Meststoffenwet van 1987 definitief in werking, waarbij de omvang van de veestapel in 1986 als referentie gold – inclusief het aantal dieren waarvoor veehouders nog goedgekeurde uitbreidingsplannen hadden. Dat verklaart waarom de varkensstapel tussen 1984 en 1987 niet kromp maar juist doorgroeide met ruim 3 miljoen dieren naar bijna 14 miljoen stuks – de sterkste groei ooit (Stichting Centrum voor Landbouw en Milieu).



Na 25 jaar mestbeleid is het in 1995 tijd voor een confronterend boek, Het mestmoeras: Er is in het mestbeleid heel veel misgegaan. Het ergste is misschien wel dat de Nederlandse boeren en burgers jarenlang voor de gek zijn gehouden en nog steeds worden gehouden.... Met deze zin begint het laatste, concluderende hoofdstuk van het boek Het Mestmoeras, geschreven door de journalist F. Bloemendaal, parlementair redacteur van het Agrarisch Dagblad (Volkskrant).

Van Augiasstal tot Mestmoeras; ik hoop hiermee een voldoende indruk te hebben gegeven van de stroperigheid van het mestdossier. In wezen is er weinig veranderd tijdens de dertig tot vijftig jaar dat het mestprobleem bekend is. De veehouderij groeit steeds maar door, de grenzen van het natuurlijk milieu die steeds beter bekend worden, overschrijdend. Techniek is steeds weer de uitweg en als het echt niet kan, moet er gezoneerd (verplaatst) worden. Vanaf de jaren negentig is met techniek veel bereikt. De ammoniakuitstoot is gigantisch gedaald dankzij techniek en regelgeving; het is alleen niet genoeg. Van het boekhoudsysteem MINAS om meer controle te krijgen op het mestvraagstuk gaat het naar het boekhoudsysteem PAS dat vergunningen voor verdere intensivering moet rechtvaardigen.

@Peter79,
Hopelijk kom je nog wel aan het grijze topic toe.

https://www.gelderlander.nl/gennep/hoge ... oogle.com/

Wat gaat die tijd hard he. Vandaag heb ik er nog hard aan moeten werken om een rapport af te krijgen. Ik heb er een wolvensymposium voor moeten laten schieten. Stukjes schrijven concurreert met de creatieve en analytische arbeid van een rapport. En ik vind een gesprek met Mart en Petra dan ook nog weer belangrijker. Dus ja, het zal nog wel even duren, dank voor je geduld

Vanavond was het op ~één vandaag~ biomassa voor o.a Nederland, dus ontbossing in Amerika. https://www.ad.nl/buitenland/boze-ameri ... ~a84b8eed/

Voor wie het interessant vind. Glyfosaat is niet hetzelfde als Round Up. Round Up is een merknaam, glyfosaat de werkzame stof. Daarnaast zitten in herbiciden ook hulpstoffen. Welke het meest schadelijk zijn, de werkzame stof of de hulpstoffen is niet helemaal duidelijk. Glyfosaat heeft ook een lage toxiciteit, maar dit zegt dus niet alles met het oog op de hulpstoffen.

Een bestrijdingsmiddel als round up heeft bekendheid gekregen vanwege de zgn round up ready gewassen. Dat zijn gewassen (veel mais) wat bestand is middels genetische modificatie. Monsanto is hier de grote boeman in. Dat heeft te maken met de gen-patenten. Omdat op de genen een patent zit, mogen deze niet middels stuiven of insecten op niet-gemodificeerde rassen komen.

Glyfosaat zelf is patentvrij en dus goedkoop verkrijgbaar.

Het probleem in dit verhaal is niet zo zeer de glyfosaat, maar de patenten op de genen en de mogelijkheid van nog meer industriële landbouw en de daarmee gepaard gaande ontbossing en verdrijving van kleine boeren. Alles voor de dollars en alles voor het vlees. Een mooi voorbeeld van hoe grootkapitaal mondiaal verweven is met consumentisme.