Homo sapiens, of het raadsel mens

[Bonjour]

Dan hoop ik dat die wetenschapper ook een overtuigend alternatief antwoord heeft op de vraag wat mensen tot mens maakt en verklaard waarom we ze sterk verschillen van dieren.

Hoezo? Jij hebt die mening. Ik niet. Ik denk dat je voor heel veel problemen net zo goed bij een dierenarts terecht kan als bij een gewone dokter. Ik denk dat we alleen meer hersencellen hebben. En dat dat meer mogelijkheden biedt. Maar of dat nu zo super speciaal is. Vergelijk het met pc's. Het grootste verschil met je eerste pc is dat er meer transistoren in zitten.

Wat is je alternatieve antwoord op Martha's vraag?

Ik denk dat de vraag niet zo goed is. Het enige wat echt anders is zijn onze hersenen en daar hebben we dus alleen meer van. En dat heeft ons in staat gesteld de wereld in te richten.

De Neanderthalers hebben van de wetenschappers die daarover gaan de soortnaam Homo neanderthalensis gekregen.
'Homo' staat voor 'mens', dus ja, volgens die wetenschappers waren dat ook mensen.

En als je de lijn van homo's volgt kom je bij soorten uit waarin je steeds minder menselijke trekken herkent. En de eerste homo soort verschilde bijna niet van de soort waaruit die voort kwam.

[Wim Nusselder]

Wat maakt ons mensen tot mens?

Onze vrije wil.

Dat betwijfel ik.

Wat is je alternatieve antwoord op Martha's vraag?

Ik denk dat de vraag niet zo goed is. Het enige wat echt anders is zijn onze hersenen en daar hebben we dus alleen meer van. En dat heeft ons in staat gesteld de wereld in te richten.

De Neanderthalers hebben van de wetenschappers die daarover gaan de soortnaam Homo neanderthalensis gekregen.
'Homo' staat voor 'mens', dus ja, volgens die wetenschappers waren dat ook mensen.

En als je de lijn van homo's volgt kom je bij soorten uit waarin je steeds minder menselijke trekken herkent. En de eerste homo soort verschilde bijna niet van de soort waaruit die voort kwam.

Ja, als je een biologische bril op zet kun je het zo zien.
Daarom schreef ik

dat het (toch) slechts een gradueel verschil is met dieren.

en

Daarop zijn veel zinvolle antwoorden mogelijk.

Ik denk dat jouw antwoord ('een klein beetje meer hersencellen'') niet beter of slechter is dan het mijne ('een klein beetje vrije wil').
Het zijn antwoorden vanuit verschillende perspectieven die je in andere situaties kunt gebruiken.
Martha leek niet om een biologisch antwoord te vragen gezien haar antwoord-suggesties en reacties op de antwoorden.

[Messenger]

Wat maakt ons mensen tot mens? Ons verstand, onze hartstocht? Onze natuur, onze vrije wil? Ons verlangen naar iets anders?

Onze hoop en onze vrees, ons verstand en ons ego naar mijn idee.

Het verstand is een mooi gereedschap, maar als je het continue aan laat staan, is het net zo gevaarlijk als een cirkelzaag die aan blijft staan. Voor een goed gebruik moet je het verstand ook uit kunnen zetten als het tijd is voor stilte in het hoofd.

Piekeren of tobben over dingen is iets dat het verstand graag doet. Het ego laat het verstand graven in het verleden, problemen uit het verleden oprakelen en vervolgens projecteren op de toekomst.
Hoop op iets beters wordt vaak teniet gedaan door vrees via dat verstand, en het ego kan door het verstand oordelen over zichzelf en over anderen.

Sommige mensen zitten graag op een terrasje en kijken naar voorbij wandelende mensen, maar kunnen dit niet zonder op iedereen een etiketje te plakken of te oordelen. Vervolgens merken zij iets op van een voorbijganger en het verstand projecteert dat weer op de eigen persoon, het eigen ego.

Problemen die worden gezien in het verleden en die geprojecteerd worden op de toekomst, bestaan zelden op dit moment zelf. Dit moment, oftewel in het NU.
Als je je focust op het NU, zonder te oordelen over jezelf of over wat je waarneemt, heb je het verstand even uitgeschakeld. Daarmee ook het piekeren of tobben.

Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

[peda]

Ik denk dat we alleen meer hersencellen hebben. En dat dat meer mogelijkheden biedt. Maar of dat nu zo super speciaal is. Vergelijk het met pc's. Het grootste verschil met je eerste pc is dat er meer transistoren in zitten.

Het is nu juist de combinatie van veel meer hersencellen en de specifieke verbindingen tussen die vele cellen. Ook een olifant heeft een flinke hoeveelheid hersencellen, alleen is bij hem de schakeling/onderlinge verbinding geheel anders en ingericht op het "" sturen "" van de motoriek van het enorm grote lichaam. Hoe komt bij de mens deze gigantisch complexe onderlinge verbinding tot stand waaruit de aan mensen toegeschreven enorm vele zeer specifieke bijzonderheden ontstaan. De wetenschap heeft daar reeds het nodige over ontdekt, maar zeer veel is nog onbekend. Het raadsel waar nog steeds geen definitief uitsluitsel over kan worden gegeven is of de hersenverbindingen iets weergeven dat nergens binnen of buiten de onmetelijke kosmos voorkomt, of dat de blauwdruk vooraf reeds ergens aanwezig was. Ik ken jouw antwoord, maar voor mij, als agnost, is dit superbelangrijke ei, nog niet definitief gelegd.

[callista]

Wat maakt ons mensen tot mens? Ons verstand, onze hartstocht? Onze natuur, onze vrije wil? Ons verlangen naar iets anders?

Onze hoop en onze vrees, ons verstand en ons ego naar mijn idee.

Het verstand is een mooi gereedschap, maar als je het continue aan laat staan, is het net zo gevaarlijk als een cirkelzaag die aan blijft staan. Voor een goed gebruik moet je het verstand ook uit kunnen zetten als het tijd is voor stilte in het hoofd.

Piekeren of tobben over dingen is iets dat het verstand graag doet. Het ego laat het verstand graven in het verleden, problemen uit het verleden oprakelen en vervolgens projecteren op de toekomst.
Hoop op iets beters wordt vaak teniet gedaan door vrees via dat verstand, en het ego kan door het verstand oordelen over zichzelf en over anderen.

Sommige mensen zitten graag op een terrasje en kijken naar voorbij wandelende mensen, maar kunnen dit niet zonder op iedereen een etiketje te plakken of te oordelen. Vervolgens merken zij iets op van een voorbijganger en het verstand projecteert dat weer op de eigen persoon, het eigen ego.

Problemen die worden gezien in het verleden en die geprojecteerd worden op de toekomst, bestaan zelden op dit moment zelf. Dit moment, oftewel in het NU.
Als je je focust op het NU, zonder te oordelen over jezelf of over wat je waarneemt, heb je het verstand even uitgeschakeld. Daarmee ook het piekeren of tobben.

Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

Mooie, leerzame bijdrage @Messinger.
Goed verwoord...
Dank je..het verstand kan de mens zeker in de weg zitten.
Voor de mens in het westen is dat inderdaad een probleem...
Het verstand uitzetten is een moeilijke opgave
Achterom kijken en vooruit....zo wordt het NU niet beleefd, of wel min of meer ervaren maar later vaak weer geëvalueerd, zodat de belevenis òf gedegradeerd wordt òf er een andere invulling aan gegeven wordt....en zit men weer in het verleden.
Misschien speelt de jachtige tijd ook een rol alsmede de opvoeding....

En de invloed van het christendom.....misschien mag je niet genieten op allerlei gebieden.
Ik denk dat de oosterse zienswijzen meer de nadruk leggen op het NU en de rust kunnen nemen om tot zichzelf te komen en de dingen accepteren zoals ze zijn...

[Messenger]

En de invloed van het christendom.....misschien mag je niet genieten op allerlei gebieden.
Ik denk dat de oosterse zienswijzen meer de nadruk leggen op het NU en de rust kunnen nemen om tot zichzelf te komen en de dingen accepteren zoals ze zijn...

Het christendom voedt schuld-, angst- en schaamtegevoelens.
Deze gevoelens zijn de grootste vijanden van de mens. Het verstand is er dol op.

Ik denk dat er een wezenlijk verschil is met bijvoorbeeld het boeddhisme, al wordt ook daar het schuldgevoel aangewakkerd door het geloof in karma.

[Peter79]

Mooie beschouwing. Daar kan ik mij in ieder geval wel in vinden.

Ik opende het thema vanwege opmerkingen op een andere plek in dit forum over het fenomeen homo sapiëns. Als een mens niet meer zou zijn dan een duistere verzameling driften onder een dun laagje beschaving, dan stelt zich direct de volgende vraag. Hoe komt het dan dat mensen in staat zijn om dat te constateren? Wat is er nodig om zulk een zelfkritiek te kunnen geven?

Er is inderdaad een bepaalde verwachting van het mens-zijn, die in dit geval ("dun laagje beschaving") niet echt wordt waargemaakt. Dan is de mens een dier onder de dieren. Dan is iets wat boven het dierlijke uitstijgt een illusie. Ik heb dit uiterste bewust genoemd (de biologische soortdefinitie). Met Prediker kunnen we constateren dat mensen eigenlijk dieren zijn en dat het niet zichtbaar is dat de mens daar boven wordt uitgetild. Mooie woorden van Psalm 8 ("de mens bijna goddelijk"), maar een mens blijft de gang van de dieren gaan - weerkeren naar het stof.

Alleen, zo is onze samenleving, onze beschaving, niet ingericht. Heel duidelijk wordt dat in het euthanasiedebat waar men zich beroept op het begrip "menswaardig". Een dier dat sterft, trekt zich terug, raakt buiten bewustzijn en sterft. Of wordt voordat dat proces intreedt, door een roofdier gepakt. Zo is de gang van de natuur, maar volgens mij ziet men dat juist niet als menswaardig.

Een ander voorbeeld zijn de mensenrechten. Hoezo zijn er mensenrechten? Niet op basis van biologie en natuur, waar slechts het recht van de sterkste lijkt te gelden. Mensenrechten zijn gebaseerd op een idee van menswaardigheid. Dat is een idee over wat de mens tot mens maakt.

[peda]

[quote="peda"]

Mensenrechten en cultuur. Cultuur en instinct. Noch het kudde dier, noch de solist in de dierenwereld, kent een verheven cultuur, het is tenminste nog nooit vastgesteld. Het is sommige mensen ook gegeven om als het ware boven zich uit te stijgen. Geen dier kan dat. Ook is reeds opgemerkt dat de meeste dieren in het nu leven en er slechts een paar zijn die bijvoorbeeld voorraad aanleggen voor karige tijden in de toekomst. Eigen bijzonder ervarings-weten of werkt daar het aangeboren instinct. Zo kan de mens tot op detail niveau in de toekomst plannen en zulks combineren met mooie gedachten over die toekomst. Bij dieren is die eigenschap nooit ontdekt. Combineer je nu het bovenstaande dan is de mens in staat tot numineuze, zeer verheven gedachten. Peinzen over een God die bijzondere eigenschappen heeft en de wereld overstijgt, maar daar wel een heilzame relatie mee wil hebben. Een Goede, Volkomen God die de wereld trekt in de richting van Goedheid enz, enz. Zulk denken en bij een aantal onder ons ook innerlijke intuitie, is qua vermogen nooit vastgesteld bij dieren. Zolang in de onmetelijke kosmos andere vormen van homo-sapiens- achtigen niet ontdekt zijn, staat de mens met zijn bijzondere vermogens hier op aarde op eenzame hoogte. Levert de fine tuning in de kosmos een aantal mensachtigen op, dan verandert er veel in het inzicht, maar zover is het ( nog ) niet. De slotvraag blijft dus, hoe is de mens aan deze zeer bijzondere van de dierenwereld sterk afwijkende kleuring aan eigenschappen gekomen.

[Peter79]

Voor een aantal deelnemers blijft de vraag vooral wat de mens van dieren onderscheidt. Voor mij is die vraag niet zo interessant, omdat ze m.i. tot encyclopedieantwoorden leidt, die een ieder zelf kan opzoeken.

Mijn interesse ligt er vooral in hoe je de ander tot een (mede)mens kan zijn. Er wordt bijvoorbeeld van de mensenrechten geclaimd dat ze universeel zijn, maar misschien is het slechts westers cultuurgoed. Andere culturen maken andere keuzes. Op grond van de biologie kan je die culturen geen ongelijk geven, hoogstens kan je zeggen dat de westerse wereld het recht van de sterkste heeft, om ze andere mensen op te dringen. Het goede van de mensenrechten rechtvaardigt dan dwang tegen andersdenkenden. Is dan de ene mens superieur over de andere?

[peda]

Voor een aantal deelnemers blijft de vraag vooral wat de mens van dieren onderscheidt. Voor mij is die vraag niet zo interessant, omdat ze m.i. tot encyclopedieantwoorden leidt, die een ieder zelf kan opzoeken.

Mijn interesse ligt er vooral in hoe je de ander tot een (mede)mens kan zijn. Er wordt bijvoorbeeld van de mensenrechten geclaimd dat ze universeel zijn, maar misschien is het slechts westers cultuurgoed. Andere culturen maken andere keuzes. Op grond van de biologie kan je die culturen geen ongelijk geven, hoogstens kan je zeggen dat de westerse wereld het recht van de sterkste heeft, om ze andere mensen op te dringen.

Hallo Peter 79,

Naar welke maatstaven kun je de verschillende culturen onder elkaar waarderen? Is dat eigenlijk wel mogelijk of blijft het wederom steken bij verschil in inzicht. Is het "" zo Gij niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet"', wel van "'universele"' geldigheid en daarmede geschikt als platform of behoort het tot het ""sterkste"' recht van de westerse wereld?

[Martha]

Wat maakt ons mensen tot mens? Ons verstand, onze hartstocht? Onze natuur, onze vrije wil? Ons verlangen naar iets anders?

Onze hoop en onze vrees, ons verstand en ons ego naar mijn idee.

Het verstand is een mooi gereedschap, maar als je het continue aan laat staan, is het net zo gevaarlijk als een cirkelzaag die aan blijft staan. Voor een goed gebruik moet je het verstand ook uit kunnen zetten als het tijd is voor stilte in het hoofd.

Piekeren of tobben over dingen is iets dat het verstand graag doet. Het ego laat het verstand graven in het verleden, problemen uit het verleden oprakelen en vervolgens projecteren op de toekomst.
Hoop op iets beters wordt vaak teniet gedaan door vrees via dat verstand, en het ego kan door het verstand oordelen over zichzelf en over anderen.

Sommige mensen zitten graag op een terrasje en kijken naar voorbij wandelende mensen, maar kunnen dit niet zonder op iedereen een etiketje te plakken of te oordelen. Vervolgens merken zij iets op van een voorbijganger en het verstand projecteert dat weer op de eigen persoon, het eigen ego.

Problemen die worden gezien in het verleden en die geprojecteerd worden op de toekomst, bestaan zelden op dit moment zelf. Dit moment, oftewel in het NU.
Als je je focust op het NU, zonder te oordelen over jezelf of over wat je waarneemt, heb je het verstand even uitgeschakeld. Daarmee ook het piekeren of tobben.

Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

Goedemiddag meneer Messenger,

Wat een mooie, rake overweging. Ik denk niet dat er iemand is die het hier niet mee eens kan zijn .

[Martha]

En de invloed van het christendom.....misschien mag je niet genieten op allerlei gebieden.
Ik denk dat de oosterse zienswijzen meer de nadruk leggen op het NU en de rust kunnen nemen om tot zichzelf te komen en de dingen accepteren zoals ze zijn...

Het christendom voedt schuld-, angst- en schaamtegevoelens.
Deze gevoelens zijn de grootste vijanden van de mens. Het verstand is er dol op.

Ik denk dat er een wezenlijk verschil is met bijvoorbeeld het boeddhisme, al wordt ook daar het schuldgevoel aangewakkerd door het geloof in karma.

Dit lijkt me een eigen topic an sich waard. Zou u die willen openen? Levensbeschouwing lijkt me daartoe de beste want allermeest ruimte biedende plek om vrijuit te kunnen antwoorden zoals men het zelf wil. De titel zou in de vraagvorm kunnen luiden "Wakkert het christendom schuld-, angst-, en schaamtegevoelens aan?" Het kan ook in de stellende trap geschreven worden, maar een open vraagvorm geeft meer ruimte voor een wat ruimere overweging van het onderwerp, in plaats van alleen een welles-nietes. Maar het is uw antwoord, dus als u het ziet zitten dan bepaalt u geheel zelf de modus en de plek natuurlijk.

[pyro]

[...]Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

[...]Ik denk niet dat er iemand is die het hier niet mee eens kan zijn .

Niet zomaar eensch. De dierenwereld niet teveel idealiseren. De kat heeft zich leuk aan mensen aangepast, maar is van huis uit gewoon een roofdier. Vreten en opgevroten worden, dat soort meuk. De nazi's gebruikten het brute geweld in de natuur als ideaal. Lekker, dat NU...

https://www.wgtd.org/sites/wgtd.dev/fil ... oferal.PNG

[Martha]

[...]Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

[...]Ik denk niet dat er iemand is die het hier niet mee eens kan zijn .

Niet zomaar eensch. De dierenwereld niet teveel idealiseren. De kat heeft zich leuk aan mensen aangepast, maar is van huis uit gewoon een roofdier. Vreten en opgevroten worden, dat soort meuk. De nazi's gebruikten het brute geweld in de natuur als ideaal. Lekker, dat NU...

https://www.wgtd.org/sites/wgtd.dev/fil ... oferal.PNG

De heer Messenger haalde het dier en de kat aan in contrast tot de menselijke eigenschap van het tobben.

[pyro]

De heer Messenger haalde het dier en de kat aan in relatie tot tobben. Meer niet. Over aanpassing, geweld en dergelijken sprak hij niet.

Het antwoord voel je misschien al aankomen?
Ik tob liever als een beschaafd mens (over iets anders dan het nu) dan te leven als een wild beest hier en nu...

[Bonjour]

Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

Ik had vroeger 2 katten. Ze gingen af en toe naar buiten, maar nooit ver. 1 avond kwam er 1 niet terug. De ander vertoonde duidelijk ongerust gedrag en maakte ons wakker toen de ander 's nachts voor het raam stond.
Ik vind dit tobben.

Dieren vertonen veel meer 'menselijk' gedrag dan we denken.

[callista]

Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

Ik had vroeger 2 katten. Ze gingen af en toe naar buiten, maar nooit ver. 1 avond kwam er 1 niet terug. De ander vertoonde duidelijk ongerust gedrag en maakte ons wakker toen de ander 's nachts voor het raam stond.
Ik vind dit tobben.

Dieren vertonen veel meer 'menselijk' gedrag dan we denken.

Mooi Bonjour...

Ze beschikken nog over de intuïtie of noem het instinct wat wij grotendeels verloren hebben door de zg. beschaving....wat ook maar een dun laagje is

[pyro]

Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

Ik had vroeger 2 katten. Ze gingen af en toe naar buiten, maar nooit ver. 1 avond kwam er 1 niet terug. De ander vertoonde duidelijk ongerust gedrag en maakte ons wakker toen de ander 's nachts voor het raam stond.
Ik vind dit tobben.

Dieren vertonen veel meer 'menselijk' gedrag dan we denken.

Mooi Bonjour...
Ze beschikken nog over de intuïtie of noem het instinct wat wij grotendeels verloren hebben door de zg. beschaving....wat ook maar een dun laagje is

Nou ja, de kat is zo geslaagd als huisdier omdat hun aan de mens aangepaste gedrag zo geschikt is om er onze menselijke eigenschappen op te projecteren, zullen we dan maar denken.

[coby]

[...]Een dier leeft voortdurend in het NU. Een kat is nooit bezig met tobben.

[/quote]

https://m.youtube.com/watch?v=yzi3k7K0lFA

[Messenger]

De heer Messenger haalde het dier en de kat aan in relatie tot tobben. Meer niet. Over aanpassing, geweld en dergelijken sprak hij niet.

Het antwoord voel je misschien al aankomen?
Ik tob liever als een beschaafd mens (over iets anders dan het nu) dan te leven als een wild beest hier en nu...

Als je in het NU leeft, leef je niet per se als een wild beest.

Als het verstand is uitgeschakeld heb je je gedachten uitgeschakeld. Ook oordeel je niet en geniet je van het moment, van heel simpele dingen. Slapen gaat probleemloos (in mijn geval) omdat je geen problemen en gepieker in bed hebt. Als ik ga liggen ben ik doorgaans binnen een paar minuten in diepe slaap.

Dat het verstand even uitstaat maakt je nog geen wild dier.
Je hebt dan rust in het hoofd. Je bent niet bezig met gisteren en niet met morgen. Eigenlijk staat het verstand niet uit maar op stand-by.

[pyro]

Als je in het NU leeft, leef je niet per se als een wild beest.

Als het verstand is uitgeschakeld heb je je gedachten uitgeschakeld. Ook oordeel je niet en geniet je van het moment, van heel simpele dingen. Slapen gaat probleemloos (in mijn geval) omdat je geen problemen en gepieker in bed hebt. Als ik ga liggen ben ik doorgaans binnen een paar minuten in diepe slaap.

Dat het verstand even uitstaat maakt je nog geen wild dier.
Je hebt dan rust in het hoofd. Je bent niet bezig met gisteren en niet met morgen. Eigenlijk staat het verstand niet uit maar op stand-by.

E.e.a. doet me denken aan verlichte zenmeesters die als aalmoezeniers werkten voor het Japanse leger in WWII. Krijg je bevel om te marcheren: stamp, stamp! Krijg je bevel om te schieten: pang, pang! Geen oordeel, geen gedachten, verstand uit, geen problemen, alleen het NU. Heel simpel allemaal.

Ik zeg niet dat dit soort concepten per se beroerd zijn, hoor. Maar idealiseren hiervan brengt me tot scepsis.

[coby]

Een psychiater zei eens dat ik niet goed snik was omdat ze me wilden ontslaan en ik me geen zorgen maakte. Weest in geen ding bezorgd mevrouw de psychiater. LOLZO en door die oelewapper mocht ik toen niet ontslagen worden, want ik was zogenaamd niet 100.

[Martha]

De heer Messenger haalde het dier en de kat aan in relatie tot tobben. Meer niet. Over aanpassing, geweld en dergelijken sprak hij niet.

Het antwoord voel je misschien al aankomen?
Ik tob liever als een beschaafd mens (over iets anders dan het nu) dan te leven als een wild beest hier en nu...

Als je in het NU leeft, leef je niet per se als een wild beest.

Als het verstand is uitgeschakeld heb je je gedachten uitgeschakeld. Ook oordeel je niet en geniet je van het moment, van heel simpele dingen. Slapen gaat probleemloos (in mijn geval) omdat je geen problemen en gepieker in bed hebt. Als ik ga liggen ben ik doorgaans binnen een paar minuten in diepe slaap.

Dat het verstand even uitstaat maakt je nog geen wild dier.
Je hebt dan rust in het hoofd. Je bent niet bezig met gisteren en niet met morgen. Eigenlijk staat het verstand niet uit maar op stand-by.

Ook Christus leerde de mensen dit.

Overigens ofschoon wij een andere visie hebben op de vraag of christendom per definitie tot aanwakkering van schuld, angst e.d. leidt, begrijpen wij heel goed wat u bedoelt. Bij sommige gelovigen en denominaties lijkt het wel alsof tobben als een bewijs wordt gezien van geloof. Als men niet tobt is men niet gelovig genoeg, lijkt wel. Het tegendeel onderwees Christus. Dat rust zoveel achterdocht opwekt, vinden wij een trieste zaak. Dat is niet overal in het christendom zo gelukkig. In onze Katholieke Traditie rust er beslist geen taboe op. Integendeel.

[Piebe Paulusma]

Nou ja, de kat is zo geslaagd als huisdier omdat hun aan de mens aangepaste gedrag zo geschikt is om er onze menselijke eigenschappen op te projecteren, zullen we dan maar denken.

Zo te lezen ben je een kenner.

[Piebe Paulusma]

De heer Messenger haalde het dier en de kat aan in relatie tot tobben. Meer niet. Over aanpassing, geweld en dergelijken sprak hij niet.

Het antwoord voel je misschien al aankomen?
Ik tob liever als een beschaafd mens (over iets anders dan het nu) dan te leven als een wild beest hier en nu...

Als je in het NU leeft, leef je niet per se als een wild beest.

Als het verstand is uitgeschakeld heb je je gedachten uitgeschakeld. Ook oordeel je niet en geniet je van het moment, van heel simpele dingen. Slapen gaat probleemloos (in mijn geval) omdat je geen problemen en gepieker in bed hebt. Als ik ga liggen ben ik doorgaans binnen een paar minuten in diepe slaap.

Dat het verstand even uitstaat maakt je nog geen wild dier.
Je hebt dan rust in het hoofd. Je bent niet bezig met gisteren en niet met morgen. Eigenlijk staat het verstand niet uit maar op stand-by.

Ook Christus leerde de mensen dit.

Ja, maar op andere plaatsen leerde hij ook dat de dag van het oordeel nabij was. Dus helemaal geen zorgen over morgen (de toekomst) lijkt me niet wat hij bedoeld heeft.

Overigens ofschoon wij een andere visie hebben op de vraag of christendom tot aanwakkering van schuld, angst e.d. leidt, begrijpen wij heel goed wat u bedoelt. Bij sommige gelovigen en denominaties lijkt het wel alsof tobben als een bewijs wordt gezien van geloof. Als men niet tobt is men niet gelovig genoeg, lijkt wel. Het tegendeel onderwees Christus. Dat rust zoveel achterdocht opwekt, vinden wij een trieste zaak. Dat is niet overal in het christendom zo gelukkig. In onze Katholieke Traditie rust er beslist geen taboe op. Integendeel.

Waarop rust geen taboe? En zijn de biechtvaders geen stille getuigen dat katholieken (ook) tobben? Tobben is geen misdaad hoor, bijbels bezien, nee integendeel!

'Het hart der wijzen is in het klaaghuis, maar het hart der zotten in het huis der vreugde.' (Pred 7,4)