Kunnen we de Gray Aliens aan?

[callista]

@Wim
Ik heb al eerder gezegd dat in discussies het verstandiger is om de algemeen gangbare betekenis van "religie" te bezigen....om verwarring te voorkomen.
Ik heb het idee---de indruk--- dat je door jouw gebruik van dat woord- in bredere zin-- bepaalde zaken wilt omzeilen.....
Maar daarmee ga je volgens mij toch de mist in...

Want er zijn er maar weinigen die zich houden aan de betekenis die jij eraan geeft...
Dus om kort te gaan....het werkt niet....

[Wim Nusselder]

de algemeen gangbare betekenis van "religie"

Misschien moet je dan een correctie plegen op wat daarover staat op Wikipedia?
Ik ben benieuwd hoe lang dat er blijft staan...

[Zolderworm]

Ervaringen van verbondenheid met alles en iedereen zou ik niet per se religie noemen. Er zijn zeker mensen die verbondenheid met alles en iedereen propageren, die je niet gelovig kunt noemen. Het woord "religie" echter zou ik reserveren voor dat wat we normaliter onder religie verstaan. En dat is niet alleen maar een gevoel van verbondenheid met alles en iedereen. Van Dale is daar helder over.

religie = geloofsleer, godsdienst

Wikipedia is informatiever, biedt meer ruimte voor mijn interpretatie (die teruggrijpt op de Latijnse oorsprong van het woord) en is daarmee niet in tegenspraak:

Onder religie (van het Latijnse religio) wordt gewoonlijk een van de vele vormen van zingeving, of het zoeken naar betekenisvolle verbindingen, verstaan, waarbij meestal een hogere macht, opperwezen of god centraal staat.
In bredere zin duidt het woord 'religie' op een algemenere vorm van spiritualiteit, gevoelens, gedachten met betrekking tot de zin van het leven.
Deze religiositeit kan al dan niet beschouwd worden in relatie tot een macht, of manifestaties van een macht, of een (bewust) niet nader gedefinieerd beginsel, essentie of entiteit.
Het gaat daarom dus niet per se om een identiteit, een persoon.
Vaak ook wordt de term geloof gebruikt.
In monotheïstische religies wordt ook het specifiekere begrip godsdienst gebruikt (niet alleen geloven in God, maar Hem ook dienen).
In polytheïstische religies spreekt men daarentegen over een godendom (ook deze worden overigens vaak gediend, bijvoorbeeld door een offer).

Je mag me rekenen tot de religieuze kringen waarin de (op Wikipedia genoemde) etymologische interpretatie van Lactantius populair is.
De opvatting van de moderne taalwetenschap (die 'religie' afleidt van een Latijnse werkwoord voor 'verplichten') is echter ook best bruikbaar: mijn religieuze ervaring verplicht (of Roept) me om verbondenheid na te streven (eerder dan te 'propageren').

Je kunt ook een religieuze ervaring hebben die je roept om je terug te trekken in een grot en geen contact meer met je medemensen te hebben, of slechts mondjesmaat. Als je verbondenheid nastreeft met je mede-supporters van Feijenoord, kun je dan ook van religie spreken? En zo niet, waar ligt dan de grens? Ik vind het een verwatering van het begrip religie. Is de verbondenheid die de Hells Angels met elkaar voelen, ook religie? Ik kan er weinig mee.
En hoe kun je met elkaar, als hele mensheid, verbondenheid met elkaar te realiseren, in het geval het noodzakelijk zou zijn om samen te werken? Met de nadruk op realiseren. "Jongens, we worden aangevallen, dus we moeten nu eerst verbondenheid met elkaar realiseren." Want van nature voelen we die alomtegenwoordige verbondenheid niet, zoals het in de wereld nou eenmaal vaak het geval is. Het heeft allemaal iets kunstmatigs. Volgens mij gaat het niet werken.
Je moet gewoon met elkaar besluiten nemen om de Aarde te verdedigen. Dat gaat wel werken.

[Wim Nusselder]

Je kunt ook een religieuze ervaring hebben die je roept om je terug te trekken in een grot en geen contact meer met je medemensen te hebben, of slechts mondjesmaat.

Noem eens een paar voorbeelden van mensen die dat -nu, in Nederland- zo ervaren?

Als je verbondenheid nastreeft met je mede-supporters van Feijenoord, kun je dan ook van religie spreken?

Verbondenheid ervaren met sommigen tegen anderen is -historisch gezien- een achterhaalde vorm van religie en gegeven de beschikbaarheid van inclusievere vormen van religie hooguit een surrogaat.

En hoe kun je met elkaar, als hele mensheid, verbondenheid met elkaar te realiseren, in het geval het noodzakelijk zou zijn om samen te werken? Met de nadruk op realiseren. "Jongens, we worden aangevallen, dus we moeten nu eerst verbondenheid met elkaar realiseren." Want van nature voelen we die alomtegenwoordige verbondenheid niet, zoals het in de wereld nou eenmaal vaak het geval is. Het heeft allemaal iets kunstmatigs. Volgens mij gaat het niet werken. Je moet gewoon met elkaar besluiten nemen om de Aarde te verdedigen. Dat gaat wel werken.

Zoogdieren voelen zich van nature zelfs over de grenzen van hun eigen soort heen met elkaar verbonden.
Groepsconcurrentie is eerder sociaal aangeleerd.
Met elkaar besluiten nemen om te doen wat gedaan moet worden (bijv. het akkoord van Parijs tegen klimaatverandering), uiteraard.
Dat wordt echter een stuk makkelijker zonder allerlei sociale tegenstellingen en sociale tegenstellingen ruim je uit de weg of maak je hanteerbaar door je je verwantschap en verbondenheid te realiseren (en door contacten te leggen waarin je die ervaart).

[Zolderworm]

Je kunt ook een religieuze ervaring hebben die je roept om je terug te trekken in een grot en geen contact meer met je medemensen te hebben, of slechts mondjesmaat.

Noem eens een paar voorbeelden van mensen die dat -nu, in Nederland- zo ervaren?

Rare vraag. Dit soort mensen vind je vooral in het Oosten.

Als je verbondenheid nastreeft met je mede-supporters van Feijenoord, kun je dan ook van religie spreken?

Verbondenheid ervaren met sommigen tegen anderen is -historisch gezien- een achterhaalde vorm van religie en gegeven de beschikbaarheid van inclusievere vormen van religie hooguit een surrogaat.

Verbondenheid voelen tegen anderen is nog zeer wijd verbreid. Verbondenheid voelen met iedereen zie je alleen bij Wim Nusselder.

En hoe kun je met elkaar, als hele mensheid, verbondenheid met elkaar te realiseren, in het geval het noodzakelijk zou zijn om samen te werken? Met de nadruk op realiseren. "Jongens, we worden aangevallen, dus we moeten nu eerst verbondenheid met elkaar realiseren." Want van nature voelen we die alomtegenwoordige verbondenheid niet, zoals het in de wereld nou eenmaal vaak het geval is. Het heeft allemaal iets kunstmatigs. Volgens mij gaat het niet werken. Je moet gewoon met elkaar besluiten nemen om de Aarde te verdedigen. Dat gaat wel werken.

Zoogdieren voelen zich van nature zelfs over de grenzen van hun eigen soort heen met elkaar verbonden.
Groepsconcurrentie is eerder sociaal aangeleerd.
Met elkaar besluiten nemen om te doen wat gedaan moet worden (bijv. het akkoord van Parijs tegen klimaatverandering), uiteraard.
Dat wordt echter een stuk makkelijker zonder allerlei sociale tegenstellingen en sociale tegenstellingen ruim je uit de weg of maak je hanteerbaar door je je verwantschap en verbondenheid te realiseren (en door contacten te leggen waarin je die ervaart).

Territoriumgedrag is genetisch bepaald. Bij dieren en bij de mens.

[Wim Nusselder]

Je kunt ook een religieuze ervaring hebben die je roept om je terug te trekken in een grot en geen contact meer met je medemensen te hebben, of slechts mondjesmaat.

Noem eens een paar voorbeelden van mensen die dat -nu, in Nederland- zo ervaren?

Rare vraag. Dit soort mensen vind je vooral in het Oosten.

Is het Oosten tegenwoordig echt nog zo fundamenteel verschillend van het Westen?
De ongelijkheid in de wereld (zowel in sociaal-economische zin als in belevingswereld) is in toenemende mate een fenomeen binnen i.p.v. tussen landen en regio's.
Maar voorbeelden noemen uit het Oosten, van mensen die in een voldoende vergelijkbare situatie om relevant te zijn voor mij, is ook goed hoor.

Als je verbondenheid nastreeft met je mede-supporters van Feijenoord, kun je dan ook van religie spreken?

Verbondenheid ervaren met sommigen tegen anderen is -historisch gezien- een achterhaalde vorm van religie en gegeven de beschikbaarheid van inclusievere vormen van religie hooguit een surrogaat.

Verbondenheid voelen tegen anderen is nog zeer wijd verbreid.

Eens

Verbondenheid voelen met iedereen zie je alleen bij Wim Nusselder.

Ik kom er meer tegen in mijn bubble. (Nee, niet alleen bij Quakers.)
Was gisteren en eergisteren bijvoorbeeld bij de voortdurende kerkdienst in de Bethelkapel in Den Haag.
De vele bezoekers daar delen die ervaring ook.

En hoe kun je met elkaar, als hele mensheid, verbondenheid met elkaar te realiseren, in het geval het noodzakelijk zou zijn om samen te werken? Met de nadruk op realiseren. "Jongens, we worden aangevallen, dus we moeten nu eerst verbondenheid met elkaar realiseren." Want van nature voelen we die alomtegenwoordige verbondenheid niet, zoals het in de wereld nou eenmaal vaak het geval is. Het heeft allemaal iets kunstmatigs. Volgens mij gaat het niet werken. Je moet gewoon met elkaar besluiten nemen om de Aarde te verdedigen. Dat gaat wel werken.

Zoogdieren voelen zich van nature zelfs over de grenzen van hun eigen soort heen met elkaar verbonden.
Groepsconcurrentie is eerder sociaal aangeleerd.
Met elkaar besluiten nemen om te doen wat gedaan moet worden (bijv. het akkoord van Parijs tegen klimaatverandering), uiteraard.
Dat wordt echter een stuk makkelijker zonder allerlei sociale tegenstellingen en sociale tegenstellingen ruim je uit de weg of maak je hanteerbaar door je je verwantschap en verbondenheid te realiseren (en door contacten te leggen waarin je die ervaart).

Territoriumgedrag is genetisch bepaald. Bij dieren en bij de mens.

Ik had het niet over territoriumdrift, maar over de zorgreflex die zoogdieren over soortgrenzen heen verbindt en die denk ik ten grondslag ligt aan empathie.