Inktvlam schreef: ↑24 jun 2019, 16:20
Dat toevallige mutaties iets zinnigs kunnen opleveren kun je vergeten. Dat is alsof je gelooft dat wanneer er genoeg typefouten worden gemaakt een gedicht van Shakespeare kan veranderen in één van Wordsworth, schreef Berlinski.
Dat is incorrect. Evolutie is niet afhankelijk van toeval om organismen, eiwitten of andere entiteiten te creëren. Integendeel, zoals zovaak gezegd en herhaald, behoudt natuurlijke selectie wat functioneert en wat niet functoneert gaat automatisch verloren. Natuurlijke selectie kan evolutie aantoonbaar in één richting duwen en in verrassend korte tijden geavanceerde structuren produceren.
Een voorbeeld dat ik reeds had gegeven: overweeg als analogie een letterreeks (zoals Richard Dawkins' ''
methinks it is like a weasel'' uit Shakespeares Hamlet). Een miljoen hypothetische apen, die elk één zin per seconde op een toetsenbord typen, zou er 78.800 jaar over doen om het te vinden tussen de 2613 reeksen van die lengte. Maar in de jaren tachtig schreef Richard Hardison een computerprogramma dat willekeurig zinnen produceerde met behoud van de posities van individuele letters die toevallig correct geplaatst waren (zoals natuurlijke selectie behoudt wat functioneert). Gemiddeld heeft het programma de zin opnieuw gemaakt in slechts 336 iteraties, minder dan 90 seconden. Nog verbazingwekkender is dat het het volledige spel van Shakespeare kon reconstrueren in slechts vier en een halve dag. Aangezien wordt behouden wat functioneert terwijl de rest verloren gaat, kan natuurlijke selectie in korte tijd geavanceerde structuren produceren.
En als praktijkvoorbeeld kan vrijwel elke soort gebruikt worden die aanpassing behoeft aan de natuurlijke context, de leefomgeving, om de invloed van selectie door predatie in te schatten. In een 'populatie' van 100 pissebedden in een experimentele omgeving geplaatst waar ze zich kunnen verstoppen voor de 'experimentele predator' (een vanginstrument), vangt men ongeveer de helft van de pissebedden nadat ze in het midden van de omgeving werden uitgezet. Dit wordt een aantal malen herhaald voor de 'overlevenden', waarna alle diertjes worden gemeten: lichaamslengte, aantal rugplaten en loopsnelheid. Op deze meetresultaten wordt een statistische analyse uitgevoerd. Doordat elke populatie een genetische en daardoor ook een fenotypische variatie vertoont, zijn enkelen beter of slechter aangepast om aan onze negatieve selectie te ontsnappen. En enkel deze diertjes zullen hun genen doorgeven aan de volgende generatie, die beter aangepast zal zijn aan de heersende milieu-omstandigheden. Wat functioneert overleeft, de rest gaat verloren.
Als je een ander volgt, zul je nooit jezelf vinden. (Krishnamurti)
