Wie ben ik?

[Zolderworm]

(Hetgeen ik heb ervaren tijdens mijn uittredingen, waarbij ik onder meer mijn lichaam vanaf een afstandje zag liggen.)

Dit zet ik even apart, want ik heb geen ervaring met uittreden of BDE. Maar wat ik er uit begrijp is dat bij die toestanden het 'zien' intact blijft.
Want anders kan men het lichaam niet van een afstand bekijken.

Daarom deel ik ook het 'ik' op in stukjes, want de bewuste ik is de daadwerkelijke ik-ervaring. En de ik-ervaring ontstaat weer door iets te zien.
Maar 'zien' (iets zien) is geen ding. Het is inhoudsloos. De dingen zijn de inhoud.

Ja beslist: het zien is op zich inhoudsloos. De vraag is: als er geen inhoud is, verdwijnt dan het zien? Of verdwijnt alleen maar de inhoud die in de weg staat en is er de zuivere geest.

[hopper]

Ik meen Hopper, dat jij anders omgaat met "' bewustzijn "' als Zolder het doet. Volgens Zolder leven wij in een monistische bewustzijnswereld, die ook met de stoffelijke dood voor de innerlijke mens niet voorbij is en ik denk dat jij daar afstand van neemt.

Ik kan deze vraag niet beantwoorden, peda. In feite is er een monistische bewustzijnswereld, maar tevens is er een dualistische bewustzijnswereld.
Ik besef dat is in tegenspraak is met elkaar. Zeker gezien het feit dat ik zelf beweer dat bewustzijn leeg van aard is. Hoe kan iets wat leeg is opgedeeld zijn?

[hopper]

Ja beslist: het zien is op zich inhoudsloos. De vraag is: als er geen inhoud is, verdwijnt dan het zien? Of verdwijnt alleen maar de inhoud die in de weg staat en is er de zuivere geest.

Als er geen inhoud is, dan keert de waarnemende geest in zichzelf en neemt zichzelf waar. Dat is een kennend bewustzijn waar de concepten zijn verdwenen. Het is niets en hangt in het niets en dat is waar (naar ik meen) het boeddhisme naar verwijst als ze het over Nirwana hebben. In meditatie bereikt men dit en men ervaart dit als een lichaamsvrije ervaring.

[peda]

Ik meen Hopper, dat jij anders omgaat met "' bewustzijn "' als Zolder het doet. Volgens Zolder leven wij in een monistische bewustzijnswereld, die ook met de stoffelijke dood voor de innerlijke mens niet voorbij is en ik denk dat jij daar afstand van neemt.

Ik kan deze vraag niet beantwoorden, peda. In feite is er een monistische bewustzijnswereld, maar tevens is er een dualistische bewustzijnswereld.
Ik besef dat is in tegenspraak is met elkaar. Zeker gezien het feit dat ik zelf beweer dat bewustzijn leeg van aard is. Hoe kan iets wat leeg is opgedeeld zijn?

Ik vind het thema zeer interessant. Het Zolderwormse psychisch-monisme kan ik inmiddels redelijk volgen, hoewel ik zelf eerder neig naar dualisme.. Bij jou constateer ik een stevige overlap met Zolderworm, maar kan mij niet aan de indruk onttrekken dat jij de Ultieme Oplossing liggende in een Andere Zijns-Wereld niet volgt. De Boeddha liet zich over een Overstijgende Wereld ( Transcendentie ) bij mijn weten niet uit. Het Nirwana was voor hem het maximaal "' beleefbare "' voor de geestelijk verheven mens. De reincarnatie was dan voorbij. Wat eventueel "'daarachter"' ligt, de Transcendentie, dat antwoord werd door Boeddha niet gegeven.

[hopper]

Het bewuste Ik bestaat voor mij uit de inhoud van het denken, van het gevoel en van de waarneming van het fysieke. Ik denk niet zozeer dat ik deze inhoud zelf schep, maar dat ik het toelaat dat deze mij betreedt. Het is mogelijk dit proces te begrijpen en daarmee te stoppen. Ik houd dan iets over dat nooit oordeelt, nooit reflecteert, nergens antipathie of sympathie voor heeft, zoals jij schrijft. Waarschijnlijk kun je dan spreken van een gewaarwording zonder inhoud. En het is de vraag of dit dan nog iets is of dat er dan sprake is van een compleet inhoudsloze extase, of zoals ik het eerder noemde: zuivere geest.

Het bewuste ik bestaat voor mij uit de ik welke gerelateerd is aan een waarneming. Het conceptuele denken (als in het vormen van ideeën) is daar afwezig, ook de gedachte ik kan daar niet gedacht worden. Om deze reden is de bewuste ik vrij.

Maar hier begeef ik me tevens op glad ijs. Ik heb mijzelf nog niet zo lang terug verlost van de gedachte ik (de 'wie', de persoon, het ego) en ik weet dat er een terugval kan plaats vinden. Kennis hebben van de geest impliceert tevens de kennis dat de geest gemakkelijk terug valt in conditioneringen.

De denk inhoud (denken is immers wat anders dan waarnemen) staat doorgaans ten dienste van de gedachte ik en is daarmee onvrij. Dus zo bekeken kan ik met je mee gaan dat 'ik' de denk-inhoud niet schept. Daadwerkelijk vrijdenken bestaat als er minimaal twee keuzes zijn en als deze keuzes niet ten dienste staan van de gedachte ik. Maar ook dit is redelijk nieuw terrein voor me. Daadwerkelijk vrijdenken is een kunst.

[hopper]

Ik vind het thema zeer interessant. Het Zolderwormse psychisch-monisme kan ik inmiddels redelijk volgen, hoewel ik zelf eerder neig naar dualisme.. Bij jou constateer ik een stevige overlap met Zolderworm, maar kan mij niet aan de indruk onttrekken dat jij de Ultieme Oplossing liggende in een Andere Zijns-Wereld niet volgt. De Boeddha liet zich over een Overstijgende Wereld ( Transcendentie ) bij mijn weten niet uit. Het Nirwana was voor hem het maximaal "' beleefbare "' voor de geestelijk verheven mens. De reincarnatie was dan voorbij. Wat eventueel "'daarachter"' ligt, de Transcendentie, dat antwoord werd door Boeddha niet gegeven.

Ik vind het ook interessant. Het dualisme in bewustzijnsland vind i.m.o. plaats middels de objecten. De tegenspraak is idd het boeddhistische eenheidsbewustzijn. Transcendentie bestaat wel in mijn filosofie, maar deze is moeilijk of niet bereikbaar. Daar komt ook het thema 'liefde' bij te pas. Liefde beschouw ik als een niet-boeddhistisch eenheidsbewustzijn. Ego als een dualistisch bewustzijn.

Er is dus maar één bewustzijn, maar door de menselijke invulling (ego of liefde) is deze gedeeld dan wel ongedeeld. Oftewel, wie de gedachte ik in stand houdt, die zal alleen het afgescheiden bewustzijn kennen. (Centrumzoekend) Liefde maakt een einde aan de centrumzoekendheid en is daarmee een universele kracht.

Het eindresultaat is een mens met zelfbewustzijn die toch geplaatst is in het hele bewustzijn. Een totaal nieuwe schepping dus.

[peda]

Transcendentie bestaat wel in mijn filosofie, maar deze is moeilijk of niet bereikbaar.

Er is dus maar één bewustzijn, maar door de menselijke invulling (ego of liefde) is deze gedeeld dan wel ongedeeld.

Het eindresultaat is een mens met zelfbewustzijn die toch geplaatst is in het hele bewustzijn. Een totaal nieuwe schepping dus.

Hallo Hopper,

Als ik deze kern -zinnen samenvat dan lees ik toch een "' vorm "' van psychisch monisme, het veld van Zolderworm.
Indien ik het mis heb, op welke essentele posities wijk jij dan af van het psychisch monisme.

[hopper]

Transcendentie bestaat wel in mijn filosofie, maar deze is moeilijk of niet bereikbaar.

Er is dus maar één bewustzijn, maar door de menselijke invulling (ego of liefde) is deze gedeeld dan wel ongedeeld.

Het eindresultaat is een mens met zelfbewustzijn die toch geplaatst is in het hele bewustzijn. Een totaal nieuwe schepping dus.

Hallo Hopper,

Als ik deze kern -zinnen samenvat dan lees ik toch een "' vorm "' van psychisch monisme, het veld van Zolderworm.
Indien ik het mis heb, op welke essentele posities wijk jij dan af van het psychisch monisme.

Ik quote even een stukje van ZW uit een ander topic:

Als er enkel geest is, dan zal er ook gewoon bewustzijn zijn, zonder dat er een Ik is. Dat is gewoon de toestand van het totaal psychisch monistisch Zijn.

Dat wat we 'zijn' noemen wordt bepaald op het moment dat er een object wordt waargenomen. Dat is hetzelfde moment waarop het 'ik' zich vormt. (De bewuste ik)

Wederom ZW:

Op een zeker moment (nou ja, moment?) vormt zich dan binnen dit totale Zijn een Ik en ontstaat de object-subject-tegenstelling.

ZW schrijft eigenlijk hetzelfde als ik. Ik breng er echter een andere factor in en dat is de tegenstelling ego/liefde. Ego (de gedachte ik) is weliswaar illusionair, maar vormt tevens de brug naar de 'bewuste ik' welke existeert door een object waar te nemen.

Even praktisch: ik neem jou waar als object en jij neemt mij waar als object. Door het elkaar waarnemen ontstaat er een gedeeld bewustzijn wat oorspronkelijk hetzelfde bewustzijn is/was. Gaan jij en ik op elkaar reflecteren dan ontstaat de ego-illusie. Doen wij dat niet dan achterhalen wij de WAARHEID. En die waarheid is dat we ten diepste niets zijn. (de leegte van bewustzijn)

Dit gezegd hebbende kan ik mijn object-zijn in dit aardse leven niet ontkennen. En dat hoeft ook niet, de subject-object deling maakt het 'verhaal' mogelijk zoals we die allemaal beleven. Uitgerekend de ego-illusie maakt het verhaal 'echt'. Zou iedereen uit de illusie stappen dan is het verhaal niet meer mogelijk. De object-acteurs acteren alleen levensecht zolang ze in de illusie geloven. In de ego-illusie zien we hebzucht, haat, jaloezie, reflectie alsof iedereen het echt meent.

Het opheffen van de illusie echter maakt mij bezitter van een algeheel bewustzijn, maar het zelfbewustzijn blijft intact. Ik neem immers in het aardse leven jou nog steeds waar als object. Zo verenig ik als mens één en hetzelfde bewustzijn als zelfbewustzijn en als universeel bewustzijn.


Toevoeging: ik omschrijf mijzelf als bezitter van bewustzijn. Dat is uiteraard foutief uitgedrukt. Bewustzijn is geen bezit, je hébt geen bewustzijn, je bent het. Sowieso kan het oorspronkelijke 'ik ben' niks bezitten. Gezien bewustzijn leegte is, is 'ik ben' niet eens bezitter van het saldo van 'mijn' bankrekening.

Dat is ook een dingetje van de gedachte ik: die beschouwt zichzelf als bezitter, hoeder, directeur van van alles en nog wat.
Wie het gedachte ik opgeeft kan sowieso niks meer bezitten. Termen als bezitten, hechten enz. hebben geen waarde voor het bewuste ik.

[Petra]

Ik vind het thema zeer interessant. Het Zolderwormse psychisch-monisme kan ik inmiddels redelijk volgen, hoewel ik zelf eerder neig naar dualisme.. Bij jou constateer ik een stevige overlap met Zolderworm, maar kan mij niet aan de indruk onttrekken dat jij de Ultieme Oplossing liggende in een Andere Zijns-Wereld niet volgt. De Boeddha liet zich over een Overstijgende Wereld ( Transcendentie ) bij mijn weten niet uit. Het Nirwana was voor hem het maximaal "' beleefbare "' voor de geestelijk verheven mens. De reincarnatie was dan voorbij. Wat eventueel "'daarachter"' ligt, de Transcendentie, dat antwoord werd door Boeddha niet gegeven.

Leven is lijden.
Een einde maken aan het lijden doe je door je te onthechten van 'leven'.

Ik heb daar gestaan, op zo'n overgangsmoment. OF tenminste.. dat was het naar mijn gevoel. Ik was vrij ver (heen) in meditatie en zag een soort waas met glinsteringen.. als een gordijn waar je alleen nog maar doorheen hoeft te stappen. Toen heb ik de keuze gemaakt om finaal de andere kant op te wandelen. Ik wil een ikke zijn, liever hechten dan onthechten, dus dan maar leven met lijden. Misschien ben ik een jong zieltje die nog heel vaak moet vallen en opstaan. (Reïncarneren). En sja... dat blijven opstaan.. anastasis, leidt dat tot een opstandeling of een opstanding?