Petra schreef: ↑01 aug 2020, 04:58
hopper schreef: ↑31 jul 2020, 12:34
De waarheid was een spiegel in Gods handen. Het viel, en brak in stukken. Iedereen pakte er een stukje van, en ze keken ernaar en dachten dat ze de waarheid hadden.
-Rumi-
Wat mooi!
Vraag me opeens af waarom ik Mart niet meer zie, die is ook zo gek op Rumi.
Ik denk dat dat het mysterie is, is er wel een DE waarheid?
En als die er is, is die dan te kennen?
Ik denk dat het samen hangt met wel je eigen waarheid kunnen (leren) kennen maar dat het onmogelijk is om die van anderen echt te kennen. Denk ik aan... "What Is It Like to Be a Bat?" van Thomas Nagel.
Volgens mij is er een universele dé waarheid.
Maar die is niet kenbaar voor het 'zelf'. Het is het 'zelf' wat in een stukje van de spiegel (bewustzijn) kijkt en zich 'zelf' ziet.
Een 'zelf' in de vorm. (Petra-vorm, Hopper-vorm, etc-vorm)
Het gaat bij Rumi om degene die 'ziet' en de enige weg daartoe verloopt middels (naasten)liefde.
Maar dat is bij Jezus natuurlijk ook zo. Het gaat er dan ook niet om wie het zegt, Jezus of Rumi, maar of de mens in een oprechte liefde wilt leven.
P.S. Mart ging een studie doen dacht ik. En heeft daardoor minder tijd. Staat ergens in praatvaria.
