Petra schreef: ↑01 aug 2020, 04:20
Een betere wereldverdeling van goederen en meer eenheid en vrede bereik je juist door globalisme. I.p.v. eigen volk eerst of eigen natie/staat/land/club/gemeenschap eerst.
Niet de eigen belangen voorop te stellen die blik juist wat verruimen. En niet rusten voor er op die hele wereld niemand meer omkomt van de honger of makkelijk te behandelen ziekten of -roep maar-.
Of wordt vervolgd of onderdrukt vanwege wat voor levensovertuiging dan ook of geaardheid of sekse kleur of whatever.
Allereerst dank voor je mooie reactie, die ik hier nu slechts ten dele citeer, omdat ik hierop in het bijzonder wil reageren.
Ik denk dat je hier namelijk onbewust toch een valse tegenstelling schetst. Het is namelijk niet óf globalisme, óf supranationalisme.
Er is namelijk ook een tussenweg mogelijk, van kleinere gemeenschappen die zichzelf voorzien en waar nodig of gewenst met andere gemeenschappen handel drijven, met hulp van (overkoepelende) overheden die bemiddelend en ondersteunend optreden waar nodig en de geweldsmonopolie daartoe behouden.
Die gemeenschappen kunnen staten zijn, zoals de afgelopen eeuwen meer gewoon is geworden, maar ook regio's of zelfs steden. Trots op de eigen gemeenschap hoeft dan ook geen respect en openheid voor andere gemeenschappen in de weg te staan.
Ook zou het mijns inziens goed zijn als multinationals en ook de financiële wereld flink werden ingeperkt in hun macht, door hen waar nodig op te delen in kleinere organisaties die bij een eventueel faillisement niet meteen een hele regio of zelfs een heel land kunnen meeslepen in hun val. Geen enkele instantie, van bedrijf tot bank, zou
too big too fail mogen zijn.
Maar ook dit zijn ideeën die drastische hervormingen wereldwijd vragen, waar lang niet iedereen belang bij zal hebben en dus mee in zal stemmen.
Soms heb ik ook het idee dat het globalisme voornamelijk problemen oplost die zijzelf heeft veroorzaakt. De botsing tussen conflicterende culturen die ineens gedwongen worden samen te leven en daardoor elkaar onnodig minachten, die grote multinationals die arme landen leegplunderen en uitbuiten voor onze welvaart, het kolonialisme destijds dat hele rijken uitroeide en kunstmatige grenzen aanlegde dwars door eeuwenoude stamverbanden heen, het terrorisme dat simpelweg mee-geglobaliseerd is.
Natuurlijk zijn er ook veel mooie dingen uit voortgekomen: internationale samenwerking in de wetenschap, internationale gerechtshoven die oorlogsmisdadigers ter verantwoording roepen, duurzame vrede tussen een onvoorstelbaar hoeveelheid landen en regio's wereldwijd, de toename van welvaart in ook die arme landen en hier en daar positieve ontwikkelingen in het klimaatvraagstuk.
Ook veel levensbeschouwingen, waaronder natuurlijk het katholicisme zelf, zijn wereldwijd georganiseerd of georiënteerd en kunnen hun gemeenschappen door die uitwisseling bemoedigen, sterken en verrijken met kennis en ervaringen uit andere culturen.
Dat is dan ook nu juist de hele crux: elke bestuursvorm, zelfs nog het kapitalisme (waardoor rijken veel meer gingen investeren in de samenleving en relatief soberder gingen leven), zou perfect kunnen werken als ze niet door mensen werd uitgevoerd.
Daarom ligt de toekomst mijns inziens niet in een of andere wetenschappelijke ontwikkeling of nieuwe bestuursvorm (ook niet in mijn 'voorstel' daartoe), maar bovenal in een innerlijke verandering, een nieuwe manier van denken die we van nature verwerpen of niet begrijpen. Een manier van denken die al door verschillende levensbeschouwingen omschreven wordt, die voor sommigen eenvoudig is en voor anderen weer een innerlijke strijd, en die dwars door alle menselijke instellingen heengaat.
Zolang die verandering niet plaatsvindt, zal de mens blijven zoals zij is en zal elke nieuwe, bejubelde ontwikkeling weer een stapje verder zijn in de vervreemding tussen mens en natuur. Tot een definitieve breuk zal het denk ik niet komen, daar ik geloof dat God het niet zover zal laten komen, maar ik weet wel zeker dat velen in de hemel, mijzelf incluis, een onvoorstelbare schok te wachten staat. En dat mag je metaforisch opvatten, als je niet in een hemel gelooft.