Gemoedstoestanden

[hopper]

Wat is een gemoedstoestand eigenlijk?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemoedstoestand

Een gemoedstoestand of stemming is de affectieve modus die iemand gedurende een bepaalde tijd heeft en die bestaat uit één enkele overwegende emotie of een combinatie van emoties. De stemming van een persoon kan positief zijn (vrolijk of uitgelaten), maar ook negatief (verdrietig of wanhopig). Bovendien kunnen allerhande combinaties ontstaan: iemand kan bijvoorbeeld tegelijkertijd angst en nieuwsgierigheid voor iets nieuws voelen. Normaal gesproken past de gemoedstoestand zich aan externe omstandigheden of gebeurtenissen aan.

Dat maakt ons niet echt veel wijzer. Volgens mij is een gemoedstoestand niet zo zeer één enkele overwegende emotie of een combinatie van emoties.
Maar is een gemoedstoestand een wijze van inrichten (predispositie) van emoties, gedachten, gevoelens.

https://www.encyclo.nl/begrip/predispositie

Je hebt dan een aanleg voor 'boos-zijn' of 'van nature' neerslachtig. Of je bent er vatbaar voor om driftig te zijn. (Wijzen van uitdrukken)

Maar wat er m.i. daadwerkelijk gaande is, is dat die predispositie een door je zelf gecreëerd systeem is! Je bent er (onbewust) aan gehecht geraakt om neerslachtig, boos, verdrietig of extreem woedend te zijn. Vooral een negatieve gemoedstoestand wordt als een onprettige toestand ervaren. Niemand vind het leuk om neerslachtig, boos of verdrietig te zijn. Maar waarom zou je dat dan scheppen als blijvende toestand?

Als dat waar is wat ik veronderstel, dan moet er ook een 'basis-gemoedstoestand' zijn. Maar eerst ga ik even naar Spinoza die 48 emoties of gevoelens onderscheidde:

https://nl.wikibooks.org/wiki/Spinoza_E ... _gevoelens

Volgens mij is de basis-gemoedstoestand gelatenheid. Nummer 14 Zorgeloosheid is de blijdschap, die voortkomt uit de voorstelling van iets uit het verleden of toekomst wat zeker is. komt daarbij in de buurt, maar is het niet. Immers: zorgeloosheid is nog gekoppeld aan een gedachte.

Het zou kunnen zijn dat er in de mens een universele gemoedstoestand is, waar alle andere gemoedstoestanden op/in rusten. Het is de gemoedstoestand welke dragend is. Wat dus wil zeggen dat de 48 emoties/gevoelens tijdelijke toestanden zijn welke niet kunnen bestaan zonder de onderliggende gelatenheid. Gelatenheid is dan dát wat niet de hechting is maar de 'inrichting' zelf. Dan valt alles betreffende het gemoed in tweeën samen te vatten als : inrichting (gelatenheid) en wijze van inrichten (predispositie).

Waar kunnen we dan als mens (in deze corona tijden) ons voordeel mee doen? Dat is de realisatie dat alle 48 gemoedstoestanden slechts tijdelijke toestanden zijn en dat je telkens weer naar de basis kunt terug keren. Spring je uit je vel? Wat geeft dat nou? Als je je eigen basis kent (de kalmte , de lijdzaamheid, berusting) dan kun je er zó weer naar terug omdat je die toestand ként.

[hopper]

In het Hopperisme is er ook nog eens de bijkomstigheid dat de onbewuste gehechtheid aan de predispositie fysieke narigheid veroorzaakt bij de mens.
Je bent dan feitelijk gehecht aan je eigen narigheid. Welke verschillend kan uitpakken per individu. Van mijzelf weet ik dat ik gevoelig ben voor reumatische klachten. Maar door de ongehechtheid aan de predispositie ontspant mijn lichaam telkens weer.

Eckart Tolle (Niet te verwarren met Meister Eckhart) noemde die gehechtheid aan de predispositie weer het pijnlichaam.

https://www.decluft.nl/Het%20pijnlichaa ... ckhart.pdf

Vanwege de menselijke neiging om oude emoties in leven te houden draagt bijna iedereen
in zijn energieveld een opeenhoping van oude emotionele pijn, wat ik het ‘pijnlichaam’
noem. We kunnen echter ophouden met dingen toe te voegen aan het pijnlichaam dat we al
hebben. We kunnen leren te breken met de gewoonte oude emoties te verzamelen en in
leven te houden, door figuurlijk gesproken met onze vleugels te slaan en niet meer in
gedachten stil te staan bij het verleden, of iets nu gisteren is gebeurd of dertig jaar geleden.

Het is me nogal wat als je verslaafd bent aan pijn. Ik weet van mensen in mijn omgeving hoe ze telkens weer het verleden oprakelen en een "walm van emotie" over me heen leggen. Natuurlijk probeer ik dan het gesprek op wat anders te krijgen, maar dit pijnlichaam wil zich telkens weer manifesteren. Een mechanisme van oude emoties.

Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit
emoties bestaande entiteit. Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim
dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen
moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig
heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen
energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is
elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief
denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.

Met een beetje goede wil zou je dit een 'demon' kunnen noemen. Het is een zelfgeschapen lichaam wat in jou huist met een primitieve intelligentie welke ik een 'mechanisme' noem. Het is dus feitelijk 'verleden intelligentie' van jezelf wat gestold is.

[hopper]

Het pijnlichaam ontwaakt uit zijn sluimertoestand als het honger krijgt, als het tijd wordt om
nieuwe energie op te doen. Het kan echter ook op een willekeurig moment door een
gebeurtenis worden geactiveerd. Het pijnlichaam dat klaarstaat om te gaan eten kan het
onbeduidendste voorval, iets wat iemand zegt of doet, zelfs een gedachte, als trigger
gebruiken.

Herkenbaar? Mensen die je maar een por hoeft te geven en ze slaan volledig op tilt. Dan heeft die mens zo'n mechanisme geschapen welke telkens als een vulkaan ontploft. Ik gebruik bewust het woord 'vulkaan' , want je kunt zo'n emotionele vulkaan wel even in bedwang houden, maar dan loopt de druk alleen maar op. De uitbarsting komt dan alleen even later en wordt dan mss op een kind of dier afgeladen.

[hopper]

Nog even terug naar Spinoza

De meeste schrijvers over de emoties en de levenswijze van de mens schijnen te denken dat de mens buiten de natuurlijke orde staat, zijn eigen daden volledig beheerst maar toch een machteloze geest heeft. Niemand heeft, voor zover ik (Spinoza) weet, de aard en de macht van de gemoedsaandoeningen beschreven, en ook niet hoe de geest ze kan temperen. Descartes (Latijn: Cartesius) probeerde wel de menselijke gemoedsaandoeningen uit hun eerste oorzaak te verklaren en heeft de weg gewezen hoe de geest ze helemaal zou kunnen beheersen, maar hij dacht ook dat de geest zijn daden volstrekt beheerst.

Het idee van de mens over zichzelf is dat hij zijn eigen geest volstrekt beheerst. De mens die het foutieve van die conclusie inziet heeft al het halve werk verricht.

De mensen bespotten de emoties liever dan dat ze ze begrijpen. Ze vinden het vast vreemd, dat ik de gebreken en dwaasheden van de mens op meetkundige wijze (Latijn: more geometrico) probeer te bepreken en dat ik dingen wil bewijzen die volgens hen met het verstand in strijd en vreselijk zijn. Maar in de Natuur gebeurt niets dat aan een gebrek kan worden toegeschreven. De wetten en regels (Latijn: leges et regulae naturae universales) zijn steeds hetzelfde, de Natuur is steeds en overal hetzelfde, en daaruit moeten emoties net als al het andere verklaard worden met oorzaak en gevolg wat ons op zichzelf al genot schenkt.

Mensen zijn angstig over hun emoties (een man mag niet huilen) en dan is spotternij de beste methode om zelfkennis buiten de deur te houden.
Ook op seksueel vlak zijn we angstig. Zeggen dat je 'opgewonden' raakt van porno kijken, daar schamen mensen zich voor. Terwijl dat de meest natuurlijke reactie (bij mannen althans) is die er is.

Dit gedicht van Rumi is er op van toepassing:

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

[Christosoof]

Wat is een gemoedstoestand eigenlijk?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemoedstoestand

Een gemoedstoestand of stemming is de affectieve modus die iemand gedurende een bepaalde tijd heeft en die bestaat uit één enkele overwegende emotie of een combinatie van emoties. De stemming van een persoon kan positief zijn (vrolijk of uitgelaten), maar ook negatief (verdrietig of wanhopig). Bovendien kunnen allerhande combinaties ontstaan: iemand kan bijvoorbeeld tegelijkertijd angst en nieuwsgierigheid voor iets nieuws voelen. Normaal gesproken past de gemoedstoestand zich aan externe omstandigheden of gebeurtenissen aan.

Dat maakt ons niet echt veel wijzer. Volgens mij is een gemoedstoestand niet zo zeer één enkele overwegende emotie of een combinatie van emoties.
Maar is een gemoedstoestand een wijze van inrichten (predispositie) van emoties, gedachten, gevoelens.

https://www.encyclo.nl/begrip/predispositie

Je hebt dan een aanleg voor 'boos-zijn' of 'van nature' neerslachtig. Of je bent er vatbaar voor om driftig te zijn. (Wijzen van uitdrukken)

Maar wat er m.i. daadwerkelijk gaande is, is dat die predispositie een door je zelf gecreëerd systeem is! Je bent er (onbewust) aan gehecht geraakt om neerslachtig, boos, verdrietig of extreem woedend te zijn. Vooral een negatieve gemoedstoestand wordt als een onprettige toestand ervaren. Niemand vind het leuk om neerslachtig, boos of verdrietig te zijn. Maar waarom zou je dat dan scheppen als blijvende toestand?

Als dat waar is wat ik veronderstel, dan moet er ook een 'basis-gemoedstoestand' zijn. Maar eerst ga ik even naar Spinoza die 48 emoties of gevoelens onderscheidde:

https://nl.wikibooks.org/wiki/Spinoza_E ... _gevoelens

Volgens mij is de basis-gemoedstoestand gelatenheid. Nummer 14 Zorgeloosheid is de blijdschap, die voortkomt uit de voorstelling van iets uit het verleden of toekomst wat zeker is. komt daarbij in de buurt, maar is het niet. Immers: zorgeloosheid is nog gekoppeld aan een gedachte.

Het zou kunnen zijn dat er in de mens een universele gemoedstoestand is, waar alle andere gemoedstoestanden op/in rusten. Het is de gemoedstoestand welke dragend is. Wat dus wil zeggen dat de 48 emoties/gevoelens tijdelijke toestanden zijn welke niet kunnen bestaan zonder de onderliggende gelatenheid. Gelatenheid is dan dát wat niet de hechting is maar de 'inrichting' zelf. Dan valt alles betreffende het gemoed in tweeën samen te vatten als : inrichting (gelatenheid) en wijze van inrichten (predispositie).

Waar kunnen we dan als mens (in deze corona tijden) ons voordeel mee doen? Dat is de realisatie dat alle 48 gemoedstoestanden slechts tijdelijke toestanden zijn en dat je telkens weer naar de basis kunt terug keren. Spring je uit je vel? Wat geeft dat nou? Als je je eigen basis kent (de kalmte , de lijdzaamheid, berusting) dan kun je er zó weer naar terug omdat je die toestand ként.

Mooie overpeinzing.

Daarom kan meditatie zo goed zijn. In alle rust en stilte maakt de basis-toestand zich kenbaar.

[Christosoof]

Het is me nogal wat als je verslaafd bent aan pijn. Ik weet van mensen in mijn omgeving hoe ze telkens weer het verleden oprakelen en een "walm van emotie" over me heen leggen. Natuurlijk probeer ik dan het gesprek op wat anders te krijgen, maar dit pijnlichaam wil zich telkens weer manifesteren. Een mechanisme van oude emoties.

Weet jij (of denk jij) of het vertellen over vroeger voor die mensen zelf ook een positieve functie heeft? Ivm de afweging in zulke gesprekken, blijf ik nu luisteren of ga ik over op een ander onderwerp.

[Zolderworm]

Wat is een gemoedstoestand eigenlijk?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemoedstoestand

Een gemoedstoestand of stemming is de affectieve modus die iemand gedurende een bepaalde tijd heeft en die bestaat uit één enkele overwegende emotie of een combinatie van emoties. De stemming van een persoon kan positief zijn (vrolijk of uitgelaten), maar ook negatief (verdrietig of wanhopig). Bovendien kunnen allerhande combinaties ontstaan: iemand kan bijvoorbeeld tegelijkertijd angst en nieuwsgierigheid voor iets nieuws voelen. Normaal gesproken past de gemoedstoestand zich aan externe omstandigheden of gebeurtenissen aan.

Dat maakt ons niet echt veel wijzer. Volgens mij is een gemoedstoestand niet zo zeer één enkele overwegende emotie of een combinatie van emoties.
Maar is een gemoedstoestand een wijze van inrichten (predispositie) van emoties, gedachten, gevoelens.

https://www.encyclo.nl/begrip/predispositie

Je hebt dan een aanleg voor 'boos-zijn' of 'van nature' neerslachtig. Of je bent er vatbaar voor om driftig te zijn. (Wijzen van uitdrukken)

Maar wat er m.i. daadwerkelijk gaande is, is dat die predispositie een door je zelf gecreëerd systeem is! Je bent er (onbewust) aan gehecht geraakt om neerslachtig, boos, verdrietig of extreem woedend te zijn. Vooral een negatieve gemoedstoestand wordt als een onprettige toestand ervaren. Niemand vind het leuk om neerslachtig, boos of verdrietig te zijn. Maar waarom zou je dat dan scheppen als blijvende toestand?

Als dat waar is wat ik veronderstel, dan moet er ook een 'basis-gemoedstoestand' zijn. Maar eerst ga ik even naar Spinoza die 48 emoties of gevoelens onderscheidde:

https://nl.wikibooks.org/wiki/Spinoza_E ... _gevoelens

Volgens mij is de basis-gemoedstoestand gelatenheid. Nummer 14 Zorgeloosheid is de blijdschap, die voortkomt uit de voorstelling van iets uit het verleden of toekomst wat zeker is. komt daarbij in de buurt, maar is het niet. Immers: zorgeloosheid is nog gekoppeld aan een gedachte.

Het zou kunnen zijn dat er in de mens een universele gemoedstoestand is, waar alle andere gemoedstoestanden op/in rusten. Het is de gemoedstoestand welke dragend is. Wat dus wil zeggen dat de 48 emoties/gevoelens tijdelijke toestanden zijn welke niet kunnen bestaan zonder de onderliggende gelatenheid. Gelatenheid is dan dát wat niet de hechting is maar de 'inrichting' zelf. Dan valt alles betreffende het gemoed in tweeën samen te vatten als : inrichting (gelatenheid) en wijze van inrichten (predispositie).

Waar kunnen we dan als mens (in deze corona tijden) ons voordeel mee doen? Dat is de realisatie dat alle 48 gemoedstoestanden slechts tijdelijke toestanden zijn en dat je telkens weer naar de basis kunt terug keren. Spring je uit je vel? Wat geeft dat nou? Als je je eigen basis kent (de kalmte , de lijdzaamheid, berusting) dan kun je er zó weer naar terug omdat je die toestand ként.

Het gevoel van somberheid en eenzaamheid heeft veel meer diepgang dan een vrolijk gevoel. In de tijd dat ik eenzaam was, had ik erg diepe ervaringen, die ik nu mis. En zelfs op een bepaald moment uittredingen. Ervaring die dan ook weer konden omslaan naar een soort extase.

[hopper]

Mooie overpeinzing.

Daarom kan meditatie zo goed zijn. In alle rust en stilte maakt de basis-toestand zich kenbaar.

Klopt. Maar er zit ook een adder onder het gras, juist in de stilte manifesteert het pijnlichaam zich.
Die krijgt dan geen voedsel en 'ontrekt' met woest geweld dat voedsel aan de mens.
Hetgeen zich laat kennen in mensen welke in de stilte een enorme emotionele ontlading krijgen.
Wat kan leiden tot een angst voor de meditatie-stilte zelf.

Meditatie en zelfkennis is een eeneiige tweeling.

[hopper]

Het is me nogal wat als je verslaafd bent aan pijn. Ik weet van mensen in mijn omgeving hoe ze telkens weer het verleden oprakelen en een "walm van emotie" over me heen leggen. Natuurlijk probeer ik dan het gesprek op wat anders te krijgen, maar dit pijnlichaam wil zich telkens weer manifesteren. Een mechanisme van oude emoties.

Weet jij (of denk jij) of het vertellen over vroeger voor die mensen zelf ook een positieve functie heeft? Ivm de afweging in zulke gesprekken, blijf ik nu luisteren of ga ik over op een ander onderwerp.

Ik denk dat deze vraag niet te beantwoorden is. Als de emotie nog vers is, dan is een luisterend oor bieden een goede zaak. Dan is het 'repeteermechanisme' nog niet in werking. Begint iemand voor de 100e keer , dan is het mechanisme al gehecht en help je met luisteren alleen maar om het mechanisme in stand te houden. De persoon in kwestie zal dan zelf moeten begrijpen dat hij zelf middels het intellect de pijn in stand houdt.

[hopper]

Het gevoel van somberheid en eenzaamheid heeft veel meer diepgang dan een vrolijk gevoel. In de tijd dat ik eenzaam was, had ik erg diepe ervaringen, die ik nu mis. En zelfs op een bepaald moment uittredingen. Ervaring die dan ook weer konden omslaan naar een soort extase.

Herkenbaar, behalve de uittredingen. De keerzijde van gelatenheid is dat de diepgang van de depressie en eenzaamheid gemist wordt.
Gelatenheid brengt weliswaar een vrolijk gevoel met zich mee, maar alle dagen vrolijk zijn is ook een sleur.
Toch wil ik per saldo niet terug naar de tijd van ontheemd voelen, ook al kan dat een orgastische extase met zich mee brengen.

[Bonjour]

Het gevoel van somberheid en eenzaamheid heeft veel meer diepgang dan een vrolijk gevoel. In de tijd dat ik eenzaam was, had ik erg diepe ervaringen, die ik nu mis. En zelfs op een bepaald moment uittredingen.

We hebben het elders al over je uittredingen gehad, maar die koppeling met soberheid en eenzaamheid heb ik gemist. Kan je daar meer over vertellen? Ik vind het opvallend hoe je dat koppelt.

[Petra]

Herkenbaar? Mensen die je maar een por hoeft te geven en ze slaan volledig op tilt.
Dan heeft die mens zo'n mechanisme geschapen welke telkens als een vulkaan ontploft. Ik gebruik bewust het woord 'vulkaan' , want je kunt zo'n emotionele vulkaan wel even in bedwang houden, maar dan loopt de druk alleen maar op. De uitbarsting komt dan alleen even later en wordt dan mss op een kind of dier afgeladen.

Heb jij veel mensen om je heen die volledig op tilt slaan van een por?
Ik gelukkig niet. Maak ook snel dat ik wegkom bij dat soort types.

Al zie ik wel een verschil met chronisch ontploffende vulkanen en mensen waar de veerkracht tijdelijk uit is. Mijn vader bijvoorbeeld had standaard een kort lontje als ik net in NL aankwam en dan kreeg ik de emotionele uitbarstingen over me heen. Maar goed, hij had jarenlang de zorg voor mijn zieke moeder en ik kwam meestal invliegen als ie aan 't end van zijn latijn was. En ik wist.. dat ie 't juist bij mij kwijt kon omdat ie zich groot hield voor 't kleinkroost en hij zeker wist dat ie met mij de volgende dag weer gezellig aan de koffie zou zitten. 'T is in al die jaren maar één keertje gebeurd dat ie van mij naar de huisarts moest en kalmeringstabletten kreeg voorgeschreven, toen had ie tegen m'n moeder geschreeuwd.

[Zolderworm]

Het gevoel van somberheid en eenzaamheid heeft veel meer diepgang dan een vrolijk gevoel. In de tijd dat ik eenzaam was, had ik erg diepe ervaringen, die ik nu mis. En zelfs op een bepaald moment uittredingen.

We hebben het elders al over je uittredingen gehad, maar die koppeling met soberheid en eenzaamheid heb ik gemist. Kan je daar meer over vertellen? Ik vind het opvallend hoe je dat koppelt.

Het wordt misschien een wat zweverig verhaal. Maar de laatste tijd ben ik zo weinig eenzaam dat ik er niet meer toe kom me wat meer naar binnen te richten. Gelukkig zijn is de doodsteek voor een mysticus (bij wijze van spreken, want dat ben ik niet) en voor een kunstenaar (ben ik ook niet).
Op het moment dat je net een beetje in de goede sfeer komt komt er net iemand met een kruimeldief langs of wil iemand naar de top 2000 luisteten of begint iemand de vaatwasser leeg te ruimen.

[hopper]

Herkenbaar? Mensen die je maar een por hoeft te geven en ze slaan volledig op tilt.
Dan heeft die mens zo'n mechanisme geschapen welke telkens als een vulkaan ontploft. Ik gebruik bewust het woord 'vulkaan' , want je kunt zo'n emotionele vulkaan wel even in bedwang houden, maar dan loopt de druk alleen maar op. De uitbarsting komt dan alleen even later en wordt dan mss op een kind of dier afgeladen.

Heb jij veel mensen om je heen die volledig op tilt slaan van een por?
Ik gelukkig niet. Maak ook snel dat ik wegkom bij dat soort types.

Mijn vrienden lijken op mij, die slaan niet of zelden op tilt. Agressieve types, dat matcht niet met mij.
Wie zijn emoties niet beheerst zal veelal aangewezen zijn op andere onbeheerste mensen.
Wat vervolgens binnen de kortste keren ook weer op ruzie uitdraait.
Zie hier hoe het pijnlichaam zichzelf voortdurend in stand houdt.

En als er een aanwijsbare reden voor is zoals bij je vader, dan is er wat anders aan de hand.
Zorgen voor een geliefde kan nu eenmaal een zware taak zijn. (Vertel mij wat.) Maar dan profiteer je er ook van als je voorheen je eigen gemoedstoestanden al begreep. Je bouwt die kennis in de loop van je leven steeds meer uit.

[callista]

Op het moment dat je net een beetje in de goede sfeer komt komt er net iemand met een kruimeldief langs of wil iemand naar de top 2000 luisteren of begint iemand de vaatwasser leeg te ruimen.

Ja...dan moet je maar alleen gaan wonen...

[Messenger]

Wat is een gemoedstoestand eigenlijk?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gemoedstoestand

Normaal gesproken past de gemoedstoestand zich aan externe omstandigheden of gebeurtenissen aan.

Mijn gemoedstoestand wordt niet aangepast aan externe factoren, de aanpassing vindt dan intern door keuze plaats.

Verreweg de meeste zaken bekijk ik met afstand. Zaken waar ik geen persoonlijke invloed op heb zijn de ver-van-mijn-bed-show.
Verder relativeren en kiezen voor een positieve en opgewekte benadering.

[hopper]

Mijn gemoedstoestand wordt niet aangepast aan externe factoren, de aanpassing vindt dan intern door keuze plaats.

Verreweg de meeste zaken bekijk ik met afstand. Zaken waar ik geen persoonlijke invloed op heb zijn de ver-van-mijn-bed-show.
Verder relativeren en kiezen voor een positieve en opgewekte benadering.

Gedeeltelijk ervaar ik hetzelfde. Mijn gemoedstoestand past zich niet aan, aan externe faxtoren.
Op veel situaties is het eenvoudig om in gelatenheid te reageren. Zoiets als 'boos worden' is volstrekt overbodig.

Met deze houding kom je wel verder in het emotionele leven. Het is mij ook wel eens gebleken dat er 'beroering' ontstond door externe factoren waarin de keuze-vrijheid weg viel. Dan is het niet zo eenvoudig om de weg terug naar gelatenheid te vinden.

[Maria K]

Om hier een reactie op te kunnen geven moet ik eerst een paar dingen voor mezelf op een rijtje zetten, zoals ik het nu zie.

Empathie is de mogelijkheid van het kunnen aanvoelen van wat de ander meemaakt en voelt.
Het is absoluut niet synoniem met dat gevoel overnemen.

Mee gaan voelen, mededogen en medelijden is wat er het gevolg van kan zijn, maar het hoeft niet.
Het kan blijven bij begrip hebben voor de ander en verder het gevoel bij de ander laten.
Je kunt dat leren, maar al naar gelang te aard en temperament en eerdere leermomenten zal dit niet altijd eenvoudig zijn.
Mededogen en medelijden of anderszins gevoel en ook ev. actie daarop is dus secundair.
Het ontstaat als je je gaat te verplaatsen in die ander en daardoor eigen gevoelens opwekt, die jij zou hebben als je zou meemaken wat zij meemaken. Vaak sociaal en maatschappelijk bepaald door het leefmilieu, waarin je gevormd bent en ook van de mate waarin er een beroep is gedaan gedurende je leven.

Het is absoluut logisch, dat als jou of je directe omgeving waar je van houdt iets wordt aangedaan, je dat haat en actie wil ondernemen.
Maar ook, dat je probeert in te schatten wat je kunt doen hiermee, afhankelijk van de macht, die je er over hebt.
En is die macht fysiek of mentaal?
En is het in het voordeel van jou of van je groep, dat je macht hierover gebruikt of zie je in, dat het nutteloos is of zelfs schadelijk kan uitpakken om je gelijk of je wraak te halen?
Afhankelijk van de uitkomst kan het zijn, dat je het meeste voordeel behaalt bij het je schikken of afstand nemen.

Tot het uiterste te gaan bij zelfkennis van je eigen mogelijkheden.
Of igv. van machteloosheid is het de meest gezonde manier om te leren ermee om te gaan.
Misschien zelfs in een soort berusting, waardoor je energie overhoudt voor creatief denken voor weer andere gebeurtenissen in de toekomst, waar je dan wel macht over kunt leren verkrijgen en je evenwicht in te behouden.
Wijsheid kan daaruit voortvloeien.

[Zolderworm]

Op het moment dat je net een beetje in de goede sfeer komt komt er net iemand met een kruimeldief langs of wil iemand naar de top 2000 luisteren of begint iemand de vaatwasser leeg te ruimen.

Ja...dan moet je maar alleen gaan wonen...

Nou, dat is het natuurlijk niet. Maar als je eenzaam bent, dan is de kans veel groter dat je de omslag maakt naar een ander soort bewustzijn zeker als je rondzwerft. Dat je een soort eeuwigheidsdimensie ervaart.

[callista]

Op het moment dat je net een beetje in de goede sfeer komt komt er net iemand met een kruimeldief langs of wil iemand naar de top 2000 luisteren of begint iemand de vaatwasser leeg te ruimen.

Ja...dan moet je maar alleen gaan wonen...

Nou, dat is het natuurlijk niet. Maar als je eenzaam bent, dan is de kans veel groter dat je de omslag maakt naar een ander soort bewustzijn zeker als je rondzwerft.
Dat je een soort eeuwigheidsdimensie ervaart.

Ja.....ik snap je wel..dat klopt helemaal.....en zat maar wat te plagen..

[Petra]

Mijn vrienden lijken op mij, die slaan niet of zelden op tilt. Agressieve types, dat matcht niet met mij.
Wie zijn emoties niet beheerst zal veelal aangewezen zijn op andere onbeheerste mensen.
Wat vervolgens binnen de kortste keren ook weer op ruzie uitdraait.

Ik match ook helemaal niet met agressiviteit, heb er vanwege mijn werk vroeger wel veel trainingen in gehad; frustratie-agressie maar ook de subtielere vormen, de zgn. instrumentele/witteboordenagressie (neerbuigend/ kleinerend /belerend enzo). De truc bij frustratie agressie was laten uitrazen en bij de witteboorden om het te benoemen, Maar zodra het fysiek werd altijd maken dat je wegkomt. Op fora werkt het benoemen niet zo, dan is negeren misschien een betere optie dan spiegelen denk ik. Daar ben ik nog niet uit.

En als er een aanwijsbare reden voor is zoals bij je vader, dan is er wat anders aan de hand.
Zorgen voor een geliefde kan nu eenmaal een zware taak zijn. (Vertel mij wat.) Maar dan profiteer je er ook van als je voorheen je eigen gemoedstoestanden al begreep. Je bouwt die kennis in de loop van je leven steeds meer uit.

Ja jij zit ook al een tijd in 't zorgschuitje, zwaar.
Heb je hulptroepen of sta je d'r alleen voor?

[hopper]

Ja jij zit ook al een tijd in 't zorgschuitje, zwaar.
Heb je hulptroepen of sta je d'r alleen voor?

Voornamelijk alleen. Nederland verzorgingsland bestaat niet meer. Tien jaar Rutte eist zijn tol.
Zie dat niet als een aanklacht, ik ben meer voorstander van de participatiestaat dan van de verzorgingsstaat welke de mens corrumpeert.

[Zolderworm]

Op het moment dat je net een beetje in de goede sfeer komt komt er net iemand met een kruimeldief langs of wil iemand naar de top 2000 luisteren of begint iemand de vaatwasser leeg te ruimen.

Ja...dan moet je maar alleen gaan wonen...

Nou, dat is het natuurlijk niet. Maar als je eenzaam bent, dan is de kans veel groter dat je de omslag maakt naar een ander soort bewustzijn zeker als je rondzwerft.
Dat je een soort eeuwigheidsdimensie ervaart.

Ja.....ik snap je wel..dat klopt helemaal.....en zat maar wat te plagen..

Nou, op zich woon ik alleen. Maar ik ben niet altijd alleen. Maar alleen wonen is nog iets anders dan eenzaam zijn. Vroeger ben ik best wel eenzaam geweest. Maar als ik dan bijvoorbeeld in m'n eentje door Zwitserlsnd zwierf, dan gebeurden er ook wel weer positieve dingen. Zo vroeg ik op een bepaald moment in een dorpje aan iemand de weg. Al gauw kwam er een derde persoon bij en stonden we met elkaar op mijn kaart te kijken en gezellig te praten. Wat een vierde persoon nieuwsgierig maakte, die er ook bij kwam staan. Enzovoort, enzovoort. Na een tijdje stonden we met een stuk of 15 mensen met elkaar te babbelen over van alles en nog wat daar op dat plein.

[hopper]

Mooi verhaal, heer Zolder. Zo zie je maar weer hoe eenzaamheid ook zo zijn voordelen heeft. Ik merk ook als ik alleen wandel, ik sneller iemand aanspreek dan als we met meer zijn. Of hoe ik ooit -genietend van een dagje eenzaamheid- op een terras neer streek en niet alleen genoot van het biertje en de patat, maar vooral ook van de interacties van de andere mensen om mij heen zonder er aan deel te nemen.