De twee bewustzijnstoestanden

[hopper]

Ik denk dat je wat betreft ‘het wegblikken’ je je moet realiseren dat dat een
(keuze-)handeling is: richt ik mijn aandacht naar binnen of naar buiten.

Het 'wegblikken' is de meest ontwikkelde mij bekende bewustzijnstoestand, die van het licht waarmee je ziet.
Het licht wat in de duisternis schijnt. Dan valt er naar binnen niks meer te richten omdat het het uiterste binnen is.

[hopper]

https://www.mindconsult.nu/blogs/fasen- ... twikkeling


1 De Autonome Fase: geboorte - volwassenheid

2 De Psychologische Fase : Voorbij Emoties

De tweede fase is het gebied waarin we zelfonderzoek doen naar de patronen van denken en doen die ontwikkeld zijn in de Autonome fase.

Deze fase doet zich normaliter voor als jongvolwassene: Waarom ben ik onderhevig aan emoties? Wat gebeurd er als ik anders denk?

3 De Spirituele Fase: Voorbij Gedachten

De spirituele fase kenmerkt zich door het onder ogen zien van 'hoe het is.'

Als men het stadium van jongvolwassene voorbij is ontwaakt het inzicht dat identificaties los gelaten kunnen worden. Je bent niet dit of dat.
Men komt tot een geestelijke volwassenheid door de identificatie los te laten. Je bent niet wat je denkt te zijn.

4 De Realisatie Fase - Voorbij het Zelf

Hier richten we ons niet meer op enige inhoud van ons bewustzijn, of het proces van perceptie maar direct op het bewustzijn zélf. Wanneer we (in staat zijn om) al onze denkbeelden, overtuigingen en meningen los (te) laten op het moment dat ze opkomen, en te zijn in ons bewustzijn zélf, dan is dat het van nature aanwezige tijdloze Gewaarzijn.

Om tot volledige geestelijke volwassenheid te komen zal men op enig moment afscheid nemen van het zelf. Hetgeen praktisch gesproken een non-meditatieve houding in het leven zelf is. Het zelf is ooit door je zelf bedacht in je kinder/puber jaren en dat ben je duidelijk ontgroeid. Er is niet zoiets als een zelf of een iemand in de mens aanwezig. Het idee dat er een zelf aanwezig is, is in feite een puberale schepping. Door het zich afzetten tegen 'de wereld' is er soms in de puberteit een sterk idee van 'iemand' te zijn ontstaan.

Na je 50e levensjaar wordt het tijd om dat puberale gedoe achter je laten en te komen tot louter een 'aanwezigheid' zonder invulling.

Heb een goed hart.

Dat komt vanzelf mee bij de totale geestelijke volwassenheid van louter 'aanwezigheid'.