Wat als -meten = weten- determineert?

[Mullog]

...
Het wel of niet gelukkig zijn is een gevolg van een wijziging in de geschiedenis, een gemeten tafel of een ongemeten tafel.

...

Ik denk toch dat er iets veranderd is, al was het maar dat er gemeten is of niet. Een wereld van verschil.

De weegschaal is een instrument van normen en regels, wat is een gezond gewicht. Een onding.

Je gooit een hoop dingen op een hoop en verbindt van alles met elkaar. Als ik je redenering een beetje probeer te volgen dan komt het op mij over dat je denkt dat kennis alleen maar tot ongeluk leidt. Maar als je kwantummechanische experimenten en gedrag gaat koppen aan weegschalen en de historische ontwikkeling aan het al dan niet meten van de breedte van een tafel dan creëer je voor jezelf een soort van Gordiaanse knoop die je nooit meer gaat ontwarren. Misschien moet je daar eens wat orde in proberen te scheppen.

[Leon]

...
Het wel of niet gelukkig zijn is een gevolg van een wijziging in de geschiedenis, een gemeten tafel of een ongemeten tafel.



Ik denk toch dat er iets veranderd is, al was het maar dat er gemeten is of niet. Een wereld van verschil.

De weegschaal is een instrument van normen en regels, wat is een gezond gewicht. Een onding.

Je gooit een hoop dingen op een hoop en verbindt van alles met elkaar. Als ik je redenering een beetje probeer te volgen dan komt het op mij over dat je denkt dat kennis alleen maar tot ongeluk leidt. Maar als je kwantummechanische experimenten en gedrag gaat koppen aan weegschalen en de historische ontwikkeling aan het al dan niet meten van de breedte van een tafel dan creëer je voor jezelf een soort van Gordiaanse knoop die je nooit meer gaat ontwarren. Misschien moet je daar eens wat orde in proberen te scheppen.

Kennis is soms noodzakelijk en soms niet noodzakelijk. Er zijn volgens mij veel vormen van niet noodzakelijke kennis, die kunnen dus overboord. De precieze invulling daarvan kan persoonlijk verschillen, ik heb wat voorbeelden gegeven voor mijzelf. Ben wel benieuwd wat mensen verder zoal kiezen. Ik begreep van Mart dat deze geen onderscheid wenst te maken, alle kennis is gewenst. Zo sta ik er dus niet in, dat moge duidelijk zijn.

[Bonjour]

Er zijn toch alleen maar fysieke wijzigingen? Of maak je onderscheid tussen fysiek en emotioneel?

Ik maak onderscheid aan wijzigingen aan het te meten object en de gevoelens die de meting oproept.

Ja lekker, in een wereld leven die voortdurend reclame maakt voor consumeren, en dan laten meten dat je ongezond bezig bent. Sadisme.

Maar hier haal je allerlei dingen door elkaar. De meting op de wegschaal is niet verantwoordelijk dat jij een overdosis reclame binnenkrijgt. Zoals Mullog ook zegt, gooi niet alles op 1 hoop.

Zonder referentie aan een multiversum, waarin je of verdergaat in een wereld waarin gemeten is, en de geschiedenis is vastgelegd, of verdergaat waar de geschiedenis nog niet is vastgelegd, komen we er niet. Ik vind echter dat de grens “geloofsgesprek” al aardig is opgerekt. En het wordt ook vervelend als we alleen maar standpunten blijven herhalen. Dus zullen we maar stoppen?

Een multiversum kan weer op verschillende manieren uitgelegd worden. De ene manier is niet relevant en de andere vind ik erg een meer wiskundig geintje. Ik blijf die nuchtere Fries die niet zo snel schrikt van de weegschaal maar hem wel in de gaten houdt.

[peda]

Zelf ben ik ook niet selectief aangaande vormen van kennis/ weten. Ook vormen van weten die een ander niet rekent tot weten, vind ik prima. Iedereen haalt maar uit de wetensbibliotheek die hoofdstukken die hem/ haar om eigen moverende redenen aanspreken. Van nuchtere Fries tot flamboyante zuiderling, je bent wie je bent. Wiskundig weten, wetenschappelijk weten, filosofisch/ geloofsweten ( meta fysica ), intuïtief weten/ emotioneel weten, de liniaal is zoals algemeen bekend zeer lang. Wanneer iemand op de liniaal een eigen voorkeurspositie prikt, dan zegt dat op een neutraal forum niets over de relevantie van een andere prikpositie. C'est la vie.

[Leon]

Er zijn toch alleen maar fysieke wijzigingen? Of maak je onderscheid tussen fysiek en emotioneel?

Ik maak onderscheid aan wijzigingen aan het te meten object en de gevoelens die de meting oproept.

Bij het elektron is het plaatst die wijzigt, of vast komt te liggen, bij het zien van een dichte deur komt ook iets vast te liggen, maar dan fysiek in de hersenen van de waarnemer. Ik moet wel zeggen dat er voortdurend dingen vast komen te liggen, ook bij niet kijken naar een dichte deur, maar dan toch op een andere plek.

Wat ik vermoed is dat “werelden” verloren gaan bij waarneming, zodat alleen de als waar aangenomen wereld de realiteit gaat vormen. Dat is nogal beperkt. Want de als waar aangenomen wereld is niet de enigste wereld. Uiteindelijk gaat het mij om erkenning van werelden buiten de waarneming, buiten de realiteit, waar je ook elfjes en kabouters kunt hebben. Werelden die ook potentie hebben realiteit te zijn op enig moment van de persoonlijke weg.

[Bonjour]

Bij het elektron is het plaatst die wijzigt, of vast komt te liggen, bij het zien van een dichte deur komt ook iets vast te liggen, maar dan fysiek in de hersenen van de waarnemer.

Jij verwart de meting met de procesverwerker. Knip de draden van het meetinstrument door bv de stroomkabel en je wijzigt het electron, meet waar ie is, maar legt niets vast.

Wat ik vermoed is dat “werelden” verloren gaan bij waarneming, zodat alleen de als waar aangenomen wereld de realiteit gaat vormen.

Dat is een fantasie geintjes want werelden kunnen niet oplossen. Wet van behoud van massa.

[Leon]

Bij het elektron is het plaatst die wijzigt, of vast komt te liggen, bij het zien van een dichte deur komt ook iets vast te liggen, maar dan fysiek in de hersenen van de waarnemer.

Jij verwart de meting met de procesverwerker. Knip de draden van het meetinstrument door bv de stroomkabel en je wijzigt het electron, meet waar ie is, maar legt niets vast.

Die snap ik even niet, maar ik begrijp dat jij meting en waarnemer als twee aparte werelden beschouwt. Dat zijn ze niet volgens mij.

Wat ik vermoed is dat “werelden” verloren gaan bij waarneming, zodat alleen de als waar aangenomen wereld de realiteit gaat vormen.

Dat is een fantasie geintjes want werelden kunnen niet oplossen. Wet van behoud van massa.

Ontoegankelijk worden van werelden, daar gaat het om, door meten. Maar ik heb idd veel fantasie, dus laat maar zo verder.

[Petra]

Interessant Leon!
Ik heb daar ook op zitten knagen. De vraag of het --meten =weten- als een selffulfilling prophecy kan functioneren.
En als dat zo is wat dan?
Dan is het opeens de vraag Wat willen we meten? misschien wel razend belangrijk voor de toekomst.

Hallo Petra, dank voor het openen van dit onderwerp. Dat geeft de mens weer moed.

Je zit voortdurend te meten/wegen/peilen/aftasten, maar op een bepaald niveau heeft dit niet zoveel consequenties, het verandert namelijk het weten niet echt veel, je hebt hoogstens werkhypothesen die bevestigd worden of niet.

In de wetenschap is dat echter anders. Daar zorgen de experimenten, die zeer specifiek zijn opgezet, de realiteit zich te determineren.

Onbewust, in de zoektocht naar “kennis” zorgen we dat er steeds minder ongedetermineerdheid overblijft.

Ik ben onzeker of dit een natuurwetmatigheid is, die we gewoonlijk slaafs volgen, maar ik heb in ieder geval het bewustzijn om hiertegen in opstand te komen.

Natuurlijk is “weten” vaak “zekerheid” of “veiligheid”, maar durf ook niet te weten, als jouw vrijheid je lief is.

Ook wat ik nu schrijf valt onder kennis, maar dat is de laatste kennis die noodzakelijk is, denk ik.

Hoe we ons verhouden tot vrijheid, of we meer gedetermineerd willen of juist niet, is een persoonlijke zaak. Angst voor vrijheid speelt een rol. Misbruik (door anderen) van vrijheid een andere.

Rentmeester zijn betekent mijns inziens het vele behouden, en niet overblijven met het ene.

Hi Leon.
Mijn eerste gedachte was in de richting van Oppenheimer die eerst de atoomboom ontwierp en daarna een fervent vertolker werd (samen met o.a. Einstein) van de gevaren ervan. (Zie bv. Oprichting Bulletin of the Atomic Scientists & Doomsday Clock )

En Bouma die na het ontwikkelen van CRSPR-cas (genen editing) opriep tot pas op de plaats/regelgeving/voorzichtigheid in het gebruik ervan.

Het determinerende aspecten van deze kennis is dat zodra het weten/kennis ontstaan is dit een gebeurtenis is geworden wat bepalend is voor de toekomst. Een wereld met Transhumanisme, Eeuwig leven e.d. wordt totaal anders ingevuld dan zonder die opties.


Ik zie trouwens ook een link met Procestheologie. Daar gaat het over -gebeurtenissen-. Gebeurtenissen zijn optionele mogelijkheden die een keten vormen. Mogelijkheden kunnen feitelijkheden worden. De mogelijkheden zijn gelimiteerd door de reeds bestaande feitelijkheden.

In zijn poging te zoeken naar een nieuwe metafysica, die ondermeer de nieuw­ste inzichten uit de natuurwetenschap verwerkt, maar die ook recht doet aan ethische, esthetische en religieuze ervaringen, neemt Whitehead afstand van de mechani­cistische visie die dominant was in de zestiende/zeventiende eeuw, en nu nog steeds common sense is.
Typerend voor Whitehead is dat hij metafysica verstaat als een zoeken naar een alomvattend interpretatiekader, niet als het hebben daarvan. Metafysica betreft dus geen zeker weten, maar heeft de status van een werkhypothese.

- In Whiteheads metafysica speelt het procesmatige een cruciale rol. Alles wat 'werkelijk is' is een worden, of het resultaat daarvan: een geworden zijn. Zijn filosofie wordt daarom aangeduid als 'procesfilosofie'.
Ieder werkelijk zijnde is volgens Whitehead een gebeuren. Iets dat zichzelf organiseert uit zijn vele gegevenheden teneinde iets bepaalds te worden. Een gebeuren heeft dus een richting.

Topic: Procestheologie
Natuur, mens en God: een bijdrage van het procesdenken.

http://www.palmyreoomen.nl/uploads/publ ... n_1992.pdf

..'werk­elijke zijnden', die men in de metafysica immers tracht te omschrijven, zichzelf­ scheppende gebeurtenissen zijn. Deze elementaire gebeurtenissen, die als bouw­ stenen gelden van al wat is, karakteriseert hij als volgt:
Ten eerste heeft zo'n zichzelf-scheppende gebeurtenis een zekere subjectieve on­middelijkheid; een zeker self-enjoyment. Het gebeuren verhoudt zich op een be­ paalde eigen manier tot heel de gegeven werkelijkheid. Dat wil zeggen: de vele gegevenheden die door de voorafgaande processen of gebeurtenissen van de natuur als relevant gepresenteerd warden, eigent het zich toe. Whitehead noemt daarom zo'n elementaire gebeurtenis niet alleen een 'werkelijk zijnde' (actual entity), maar ook een 'ervaringsgebeurtenis'.
Enkele nadere opmerkingen bij dit punt:
Het proces - de gebeurtenis, de actuele entiteit - is het samengroeien van die toeeigeningen tot een complexe eenheid. Zijn relatie tot het 'gegevene' in de wereld is derhalve intern, zoals een waamemer een interne relatie heeft tot het waargenomene.

De verleden, gegeven, gebeurtenissen functioneren als limitering van wat mogelijk is; ze functioneren dus als conditionering. Zij zijn de 'werkoorzaken', -doch in bepaald opzicht zijn ze passief. De wordende gebeurtenis is het 'effect', doch ze speelt ten aanzien van haar eigen wording voornamelijk de actieve rol. Ze heeft ten aanzien van die eigen concreetwording of verwer­kelijking een zekere vrijheid als subject. Voor gebeurtenissen in wat wij de 'dode natuur' noemen is die vrijheid praktisch nihil, doch daarom nog niet verwaarloosbaar, zoals nog zal blijken. Voor mensen is die principiele vrijheid van groter invloed. Die vrijheid betreft overigens niet of de gegeven feitelijkheid in de zelfwording opgenomen wordt, maar h6e die niet te negeren feitelijkheid wordt opgenomen.

Een tweede karakteristiek is, dat er telkens zo'n nieuwe samengroeiing gebeurt. Dat drukt Whitehead uit met het begrip creativity, als meest uiteindelijke karak­ teristiek van alle werkelijkheid.
Ook hier is enige uitleg op zijn plaats:
Deze karakteristiek is manifest in twee verschillende soorten processen:
(1)dat er steeds een nieuwe samengroeiing gebeurt van de vele gegevenheden
naar een nieuwe eenheid; en (2) dat iedere zo ontstane eenheid zich weer
aanbiedt als een mogelijkheid voor een nieuw gebeuren. 'Het vele wordt
één en vermeerdert zich met één', zo vat Whitehead deze twee manifestaties

[Leon]

@Petra,

Ik had al ontdekt dat ik overeenkomstig denk aan Whitehead aan wat peda aangaf wat de verschillen zijn met regulier geloof, ik zag echter toch nog geen aanleiding te reageren in dat topic.

Nu we iets verder zijn in deze discussie (over meten=weten=vastleggen) heb ik nog weinig erkenning gezien van blijvende geschiedenis door meten. Je moet al een soort denken hebben met “de geschiedenis ligt niet vast” als je hier überhaupt een issue in zou kunnen zien, denk ik.

Als zovelen dat missen betekent dat al bijna dat de geschiedenis vastligt naar de toekomst toe. “Er is toch niets aan (de toekomst) te veranderen“, zou de determinist zeggen. Er lijken nog maar weinigen die dat anders zien.

[hopper]

De geschiedenis schrijdt causaal voort, het verleden ligt vast in het 'heden'.
Over de toekomst kan niks gezegd worden, dat zijn de duizenden mogelijkheden.
Aan de toekomst kan van alles veranderd omdat deze in het geheel nog niet bestaat.
Het verwijst ook naar de vraag wat 'bestaan' voor betekenis heeft.
Bestaat de geschiedenis? I.m.o. kan alleen iets bestaan in het heden.

Als we de sterrenhemel bekijken zien we het verleden in het heden.
Maar de toekomst van de sterrenhemel is nergens te zien.
Soms zegt een enkele blik meer dat duizend woorden.
Moeilijk is het niet, je moet het even 'zien'.

[Leon]

De geschiedenis schrijdt causaal voort, het verleden ligt vast in het 'heden'.
Over de toekomst kan niks gezegd worden, dat zijn de duizenden mogelijkheden.
Aan de toekomst kan van alles veranderd omdat deze in het geheel nog niet bestaat.
Het verwijst ook naar de vraag wat 'bestaan' voor betekenis heeft.
Bestaat de geschiedenis? I.m.o. kan alleen iets bestaan in het heden.

Als we de sterrenhemel bekijken zien we het verleden in het heden.
Maar de toekomst van de sterrenhemel is nergens te zien.
Soms zegt een enkele blik meer dat duizend woorden.
Moeilijk is het niet, je moet het even 'zien'.

We kunnen het heden zien als kruispunt. Van alle mogelijke geschiedenissen met alle mogelijke toekomsten.

[hopper]

De geschiedenis schrijdt causaal voort, het verleden ligt vast in het 'heden'.
Over de toekomst kan niks gezegd worden, dat zijn de duizenden mogelijkheden.
Aan de toekomst kan van alles veranderd omdat deze in het geheel nog niet bestaat.
Het verwijst ook naar de vraag wat 'bestaan' voor betekenis heeft.
Bestaat de geschiedenis? I.m.o. kan alleen iets bestaan in het heden.

Als we de sterrenhemel bekijken zien we het verleden in het heden.
Maar de toekomst van de sterrenhemel is nergens te zien.
Soms zegt een enkele blik meer dat duizend woorden.
Moeilijk is het niet, je moet het even 'zien'.

We kunnen het heden zien als kruispunt. Van alle mogelijke geschiedenissen met alle mogelijke toekomsten.

Als de geschiedenis vast staat, dan is er geen 'mogelijke' geschiedenissen.
Kijk naar een ster en je ziet de geschiedenis van die bepaalde ster, die staat vast.
Als ster X op 100 lichtjaar afstand 101 jaar geleden een supernova werd, dan zien we dat in 2022.
Het staat dan vast dat we dat gaan zien.

Door de kosmos te observeren kunnen we veel leren. Uit chaos ontstaat door natuurwetten orde en uit die orde ontstaat weer chaos.
De kosmos 'pulseert' steeds tussen chaos en orde onder aanvoering natuurwetten.

De geschiedenis van de aarde laat hetzelfde patroon zien. Uit een bepaalde orde ontstaat chaos. Bijvoorbeeld WO1, interbellum en WO2 was een periode van chaos. In het naoorlogse Europa ontstond een nieuwe orde, een orde welke gehandhaafd werd onder dreiging van de koude oorlog. Toen de muur viel ontstond er chaos omdat oude zekerheden wegvielen. We zitten nu dan ook in een periode van chaos.

Niet alleen de kosmos pulseert, de geschiedenis doet dat ook. De term 'mogelijk' is niet aan de orde als er wetmatigheden optreden.
De geschiedenis blijkt causaal en gehoorzaamt aan bepaalde wetmatigheden.

Het heden is geen kruispunt, maar is altijd als het oog van de storm: stilte.

[Petra]

We kunnen het heden zien als kruispunt. Van alle mogelijke geschiedenissen met alle mogelijke toekomsten.

Yep, mooi gezegd!
Tegeltje waard.

[Leon]

We kunnen het heden zien als kruispunt. Van alle mogelijke geschiedenissen met alle mogelijke toekomsten.

Yep, mooi gezegd!
Tegeltje waard.

Dankje Het is wel zo dat niet iedereen dit als uitgangspunt neemt. Vaak wordt het beeld beperkt door het eigen min of meer vastliggende pad, de eigen geschiedenis als enige realiteit. Ik snap niet dat je dan nog wel verschillende toekomsten voor mogelijk houdt.

[hopper]

Yep, mooi gezegd!
Tegeltje waard.

Dankje Het is wel zo dat niet iedereen dit als uitgangspunt neemt. Vaak wordt het beeld beperkt door het eigen min of meer vastliggende pad, de eigen geschiedenis als enige realiteit. Ik snap niet dat je dan nog wel verschillende toekomsten voor mogelijk houdt.

Je trekt het in het persoonlijke. Maar is er wel een eigen geschiedenis?

Elk begin is tenslotte niets meer dan een vervolg. En het boek der gebeurtenissen ligt altijd open in het midden. (Wisława Szymborska)

[Snelheid]

Dankje Het is wel zo dat niet iedereen dit als uitgangspunt neemt. Vaak wordt het beeld beperkt door het eigen min of meer vastliggende pad, de eigen geschiedenis als enige realiteit. Ik snap niet dat je dan nog wel verschillende toekomsten voor mogelijk houdt.

Je trekt het in het persoonlijke. Maar is er wel een eigen geschiedenis?

Elk begin is tenslotte niets meer dan een vervolg. En het boek der gebeurtenissen ligt altijd open in het midden. (Wisława Szymborska)

Maar nu de vraag is het te== Meten==

[hopper]

Je trekt het in het persoonlijke. Maar is er wel een eigen geschiedenis?

Elk begin is tenslotte niets meer dan een vervolg. En het boek der gebeurtenissen ligt altijd open in het midden. (Wisława Szymborska)

Maar nu de vraag is het te== Meten==

Weten wat te meten is, is niet interessant. Weten wat uit begrijpen voortkomt is veel interessanter.

[Mullog]

Maar nu de vraag is het te== Meten==

Weten wat te meten is, is niet interessant. Weten wat uit begrijpen voortkomt is veel interessanter.

Hoezo als niks waar is...?

Alles wat je waarneemt is niet waar. Niet erg logisch, toch is het zo.

Alleen de waar-nemer is waar, daarom heet hij/zij ook zo.

Als alles wat je waarneemt niet waar is dan is alles wat je meet fout en een illusie en dan valt er ook niks meer te begrijpen omdat je je begrijpen niet kunt toetsen omdat alles wat je waarneemt niet waar is.

Kun je nog wel boodschappen doen en in je levensonderhoud voorzien?

[Snelheid]

Weten wat te meten is, is niet interessant. Weten wat uit begrijpen voortkomt is veel interessanter.

Hoezo als niks waar is...?

Alles wat je waarneemt is niet waar. Niet erg logisch, toch is het zo.

Alleen de waar-nemer is waar, daarom heet hij/zij ook zo.

Als alles wat je waarneemt niet waar is dan is alles wat je meet fout en een illusie en dan valt er ook niks meer te begrijpen omdat je je begrijpen niet kunt toetsen omdat alles wat je waarneemt niet waar is.

Kun je nog wel boodschappen doen en in je levensonderhoud voorzien?

Kortom men is aan belandt bij het nihilisme een zeer slecht zaak derhalve,daar komt alleen maar kwaadaardigheid uit voort.

[hopper]

Weten wat te meten is, is niet interessant. Weten wat uit begrijpen voortkomt is veel interessanter.

Hoezo als niks waar is...?

Alles wat je waarneemt is niet waar. Niet erg logisch, toch is het zo.

Alleen de waar-nemer is waar, daarom heet hij/zij ook zo.

Als alles wat je waarneemt niet waar is dan is alles wat je meet fout en een illusie en dan valt er ook niks meer te begrijpen omdat je je begrijpen niet kunt toetsen omdat alles wat je waarneemt niet waar is.

Simpel voorbeeld. Ooit nam men waar dat de zon om de aarde heen draaide. Het waarnemen was waar, maar de waarneming niet.
Ook nu nog zien we de zon door het zwerk heen trekken, maar begrijpen we dat het de aarde is die draait.

Ander voorbeeld. Als de maan voor de zon schuift is de maan onze 'meetlat' en zou je zeggen dat maan en zon even groot zijn.
(Meten = weten). Door het begrijpen begrijpen we dat objecten welke dichterbij zijn optisch groter zijn dan verder gelegen objecten.

Misschien vind je dit kinderachtig, of spijkers op laag water zoeken. Maar dat is dan gebrek aan zelfkennis.
Omdat ik bovenstaande fenomenen begrijp is mijn geest ook in staat om het zonnestelsel als een platte schijf te begrijpen.
Kijk ik 's-nachts omhoog, dan zie ik nergens die platte schijf.

[Mullog]

Hoezo als niks waar is...?


Als alles wat je waarneemt niet waar is dan is alles wat je meet fout en een illusie en dan valt er ook niks meer te begrijpen omdat je je begrijpen niet kunt toetsen omdat alles wat je waarneemt niet waar is.

Simpel voorbeeld. Ooit nam men waar dat de zon om de aarde heen draaide. Het waarnemen was waar, maar de waarneming niet.
Ook nu nog zien we de zon door het zwerk heen trekken, maar begrijpen we dat het de aarde is die draait.

Ander voorbeeld. Als de maan voor de zon schuift is de maan onze 'meetlat' en zou je zeggen dat maan en zon even groot zijn.
(Meten = weten). Door het begrijpen begrijpen we dat objecten welke dichterbij zijn optisch groter zijn dan verder gelegen objecten.

Misschien vind je dit kinderachtig, of spijkers op laag water zoeken. Maar dat is dan gebrek aan zelfkennis.
Omdat ik bovenstaande fenomenen begrijp is mijn geest ook in staat om het zonnestelsel als een platte schijf te begrijpen.
Kijk ik 's-nachts omhoog, dan zie ik nergens die platte schijf.

Maar die waarnemingen die je als voorbeeld geeft zijn niet niet waar.

[EdVaessen]

Het gaat er om of je kunt weten of niet, als de deflector aan staat kan je “weten” (je meet tenslotte), anders niet. Wel of niet kunnen weten heeft alles met bewustzijn te maken, ook al komt dit soms ver achteraf.

Neem alsjeblieft serieus dat meten determineert en niet-meten het ongedetermineerd houdt. Filosofisch gezien krijg je dan een discussie of je jezelf vrijheid geeft of niet (door wel of niet te meten) en dat is heel belangrijk voor de toekomst.

Interessant Leon!

Nee. Dat is het niet. Interessant alleen is de opmerking van Mart dat hij zich niet graag laat limiteren door onwetendheid.

[EdVaessen]

Die wil (naar weten) maakt je (steeds meer) onvrij. Dat wilde ik aangeven.

Noodzakelijke kennis is dat als je meet en dan weet dat er iets is vastgelegd, dat dan niet meer vrij is.

De wil bestaat en heeft prioriteit boven het voorkomen van limieten en je these is bovendien gebaseerd op een denkfout, aangezien de werelden niet worden gelimiteerd door kennis in de veel-werelden interpretatie. De kat van Schrödinger is bijvoorbeeld dood en levend, afhankelijk van de wereld waar je je reeds in bevindt volgens de veel-werelden interpretatie. Daarnaast geeft kennis juist vaak vrijheid. Dankzij kennis gaan we wellicht ooit ons sterrenstelsel koloniseren in tegenstelling tot de nietswetenede dieren; dankzij kennis krijgen we steeds meer inzicht en inzicht heeft tevens een potentie te bevrijden. Ben zelf liever een empathisch mens met kennis dan een goedhartige nitwit. De meeste mensen met veel kennis genieten meer vrijheid dan nietswetende dieren.

Ik wil weten, hunker naar kennis en laat me liever niet limiteren door onwetendheid.

Ik denk dat dit antwoord op het juiste niveau is. Je legt namelijk niet uit wat limiteren nu precies is en in dat opzicht doet Leon ook niets anders, namelijk vaagheden verkopen.
Bestrijd zijn vaagheden met jouw vaagheden.
Nu is jouw antwoord uiteraard niet wezenlijk vaag en ik begrijp dan ook precies wat je bedoelt. Als ik je zou doorvragen op dit punt twijfel ik er niet aan dat jij, anders dan Leon, klare wijn kunt schenken.

[EdVaessen]

Is een keuze natuurlijk. Ik beschouw je als een verslaafde.

Jouw mening over mij is een prima voorbeeld van niet-noodzakelijke kennis. Als mens laat ik me liever niet limiteren door onwetendheid en - als hierboven eveneens reeds gezegd - is je gedachte gebaseerd op een denkfout. Bovendien zijn het in de praktijk juist de onwetende dieren die meer gelimiteerd zijn dan de mens die reeds bezig is met de eerste stappen het heelal te verkennen en Mars te koloniseren. Lang leve de kennis! Beter een kennisvierder dan een door onwetendheid gekooid dier.

[Leon]

Interessant Leon!

Nee. Dat is het niet. Interessant alleen is de opmerking van Mart dat hij zich niet graag laat limiteren door onwetendheid.

Het weten dat meten determineert is geen onwetendheid, van daaruit kan je verder.