Waarom moeten we lijden?

[Gaitema]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven? Dit lijkt me een prima forum om met elkaar er over van gedachten te wisselen.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken. Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Hoe denken jullie er over?

[Messenger]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven?

We 'moeten' niets.

Wanneer is sprake van lijden? De een ervaart een ziekte als een lijden, terwijl de ander een ziekte ervaart als een deel van diens leven. In hoeverre sta je lijden zelf toe?

Ik heb meerdere kwalen, waaronder een progressieve ziekte. Ik 'lijd' er niet onder en zal eventueel lijden tegengaan door te kiezen voor euthanasie. Ik heb me met mijn kwalen nooit bezien als 'patiënt' of als 'slachtoffer'.
Als het leven verandert van avontuur in een lijdensweg, zal ik dat een halt toeroepen. Dan is het eenvoudig tijd om 'van vorm te veranderen'.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken.

Aangezien er niets anders is buiten God (en we zelf God zijn) komt alles, ook het lijden, van God. Maar zoals ik hierboven beschrijf zie ik 'lijden' als een gevolg van een perceptie.
Mensen kunnen allebei dezelfde ziekte hebben maar gaan daar volledig anders mee om. Dat komt door hun verschillende percepties op hun situatie.

Hoe en of wij geloven doet er niet toe.

Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Ik geloof dat ik als deel van God en met het andere deel van God mijn lijden kan tegengaan of stoppen.
God kan ons niet loslaten omdat God altijd bij ons is. God is alomtegenwoordig en buiten God is er niets. Als onlosmakelijke delen van God worden we nooit van God gescheiden.

[Wim Nusselder]

Mijn broer Casper vertelde eergisteren dit verhaal van Ingmar Heytze door, over

Het Paradijs

Het paradijs was geen grote tuin maar een riante, bijna geluidloos rijdende auto die over Gods vele wegen suisde. Ja, af en toe stapten Adam en Eva uit om de benen te strekken, dan liepen ze een stukje de bush in en maakten een mooie parabel mee met een dier, maar ze gingen nooit ver van de veilige Duitse auto (God is een Duitser) waarin ze almaar verder reden.

Op een dag vraagt Eva zich hardop af: ‘Waar is deze knop voor?’ en dan zegt God, die al die tijd onzichtbaar op de achterbank zat:
‘Die knop mag je niet indrukken.’

Eva drukt op de knop en het ingebouwde navigatiescherm komt tot leven. Een neutrale vrouwenstem vertelt ze hoe lang ze nog onderweg zijn, waar ze naar op weg zijn en hoe ze moeten rijden in de tussentijd.
Adam: ‘Zijn we daarnaar op weg?’
Eva: ‘En duurt dat nog zo lang?’
Adam zegt: ‘Zijn we nu werkelijk alleen maar daarnaar op weg?’
Eva: ‘En daarna dan?’
Adam: ‘Willen we eigenlijk wel weten dat we…’

Maar het is al te laat. Voortaan kennen ze hun bestemming, reistijd, flitspalen, oplaadpunten en toegestane snelheid. Ze kunnen nog steeds alle kanten op, maar nu is er een stem die de route kent en die voor eeuwig de weg naar het einde herberekent.

Ja, het lijden is perceptie.
DE vraag is of en hoe we die perceptie nog 'uit' kunnen zetten.

[coby]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven? Dit lijkt me een prima forum om met elkaar er over van gedachten te wisselen.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken. Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Hoe denken jullie er over?

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

[coby]

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.

[Gaitema]

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.

Dat is absoluut waar. Wordt ons vertrouwen op Hem niet getest in "ogenscheinlijke" moeilijkheden?

[Gaitema]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven? Dit lijkt me een prima forum om met elkaar er over van gedachten te wisselen.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken. Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Hoe denken jullie er over?

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

Hoe ga je zelf met jouw lijden om?

[Messenger]

Mijn broer Casper vertelde eergisteren dit verhaal van Ingmar Heytze door, over

Het Paradijs

In het verhaal kun je de navigatie niet uitzetten. Waarom eigenlijk niet?
Voordat we werden geboren hebben we de navigatie uitgezet, zodat we de route van ons leven als een nieuw avontuur kunnen beleven en de beslissingen kunnen nemen die we zelf uit vrije wil kiezen.

Ja, het lijden is perceptie.
DE vraag is of en hoe we die perceptie nog 'uit' kunnen zetten.

Perceptie zet je niet uit maar kun je wijzigen door bijvoorbeeld je gevoel te wijzigen.

[Gaitema]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven?

We 'moeten' niets.

Wanneer is sprake van lijden? De een ervaart een ziekte als een lijden, terwijl de ander een ziekte ervaart als een deel van diens leven. In hoeverre sta je lijden zelf toe?

Ik heb meerdere kwalen, waaronder een progressieve ziekte. Ik 'lijd' er niet onder en zal eventueel lijden tegengaan door te kiezen voor euthanasie. Ik heb me met mijn kwalen nooit bezien als 'patiënt' of als 'slachtoffer'.
Als het leven verandert van avontuur in een lijdensweg, zal ik dat een halt toeroepen. Dan is het eenvoudig tijd om 'van vorm te veranderen'.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken.

Aangezien er niets anders is buiten God (en we zelf God zijn) komt alles, ook het lijden, van God. Maar zoals ik hierboven beschrijf zie ik 'lijden' als een gevolg van een perceptie.
Mensen kunnen allebei dezelfde ziekte hebben maar gaan daar volledig anders mee om. Dat komt door hun verschillende percepties op hun situatie.

Hoe en of wij geloven doet er niet toe.

Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Ik geloof dat ik als deel van God en met het andere deel van God mijn lijden kan tegengaan of stoppen.
God kan ons niet loslaten omdat God altijd bij ons is. God is alomtegenwoordig en buiten God is er niets. Als onlosmakelijke delen van God worden we nooit van God gescheiden.

Interessante gedachten. Ik geloof anders, maar dat van de perceptie kan ik wel in mee komen.

[Gaitema]

Mijn broer Casper vertelde eergisteren dit verhaal van Ingmar Heytze door, over

Het Paradijs

Het paradijs was geen grote tuin maar een riante, bijna geluidloos rijdende auto die over Gods vele wegen suisde. Ja, af en toe stapten Adam en Eva uit om de benen te strekken, dan liepen ze een stukje de bush in en maakten een mooie parabel mee met een dier, maar ze gingen nooit ver van de veilige Duitse auto (God is een Duitser) waarin ze almaar verder reden.

Op een dag vraagt Eva zich hardop af: ‘Waar is deze knop voor?’ en dan zegt God, die al die tijd onzichtbaar op de achterbank zat:
‘Die knop mag je niet indrukken.’

Eva drukt op de knop en het ingebouwde navigatiescherm komt tot leven. Een neutrale vrouwenstem vertelt ze hoe lang ze nog onderweg zijn, waar ze naar op weg zijn en hoe ze moeten rijden in de tussentijd.
Adam: ‘Zijn we daarnaar op weg?’
Eva: ‘En duurt dat nog zo lang?’
Adam zegt: ‘Zijn we nu werkelijk alleen maar daarnaar op weg?’
Eva: ‘En daarna dan?’
Adam: ‘Willen we eigenlijk wel weten dat we…’

Maar het is al te laat. Voortaan kennen ze hun bestemming, reistijd, flitspalen, oplaadpunten en toegestane snelheid. Ze kunnen nog steeds alle kanten op, maar nu is er een stem die de route kent en die voor eeuwig de weg naar het einde herberekent.

Ja, het lijden is perceptie.
DE vraag is of en hoe we die perceptie nog 'uit' kunnen zetten.

Mooi beeld. Zo is het vaak ook. Je bent steeds op weg. Sommigen naar hun pensioen en dan als het zo ver is, laat de gezondheid het afweten.

[peda]

Mijn broer Casper vertelde eergisteren dit verhaal van Ingmar Heytze door, over

Het Paradijs

In het verhaal kun je de navigatie niet uitzetten. Waarom eigenlijk niet?
Voordat we werden geboren hebben we de navigatie uitgezet, zodat we de route van ons leven als een nieuw avontuur kunnen beleven en de beslissingen kunnen nemen die we zelf uit vrije wil kiezen.

Ja, het lijden is perceptie.
DE vraag is of en hoe we die perceptie nog 'uit' kunnen zetten.

Perceptie zet je niet uit maar kun je wijzigen door bijvoorbeeld je gevoel te wijzigen.

Dat laatste zie ik als de omgang met de navigatie wereld, maar het verlaten van de navigatie wereld is m.i. niet mogelijk.
De navigatie in het voorbeeld van Wim, zie ik als een "' natuurwet "', waar je niet aan kunt ontkomen. Wel kun je de natuurwet ( navigatie ) middels de "' techniek "' gedeeltelijk "'naar je hand zetten"', er goed of minder goed mee omgaan.

[Piebe Paulusma]

Waar vergeving is, is geen offer meer (Hebr. 10:18) en dus ook geen lijden. Onder het oude verbond werd geleden maar niet onder het nieuwe.

'Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.' (1 Joh. 4:18)

[peda]

Gaitema,

Je ziet wel dat het afhankelijk is van het gehanteerde Godsbeeld, hoe het lijden wordt gezien. Omdat het aantal Godsbeelden enorm groot is, straalt dat ook af naar de oplossing voor de theodicee. Jij hebt een bepaald Godsbeeld en het lijden probeer jij daar een plaats bij te geven. God en kwaad zijn in jouw Godsbeeld volkomen gescheiden, maar bij een ander ligt dat anders. Diegenen die het bijvoorbeeld zonder een Persoonsachtige God doen, verklaren het kwaad zonder een verbinding met God. De theodicee blijft voor mij een interessant thema omdat ik uit de veelheid van oplossingen nog nooit een mij aansprekende ben tegen gekomen.

[Piebe Paulusma]

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

Ja die zweepslagen vanwege je geloof knap je niet van op! [/sarcasme]

Wij lijden in Nederland niet vanwege ons geloof, dat is echt nonsens mevrouwtje!

[Wim Nusselder]

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.

Prima samenvatting van het verhaal van Ingmar Heytze dat ik doorgaf.
De vraag is of Ingmar gelijk heeft met zijn constatering "het is al te laat": kunnen we als mensen die vrees nog van ons af zetten?

[Wim Nusselder]

Perceptie zet je niet uit maar kun je wijzigen door bijvoorbeeld je gevoel te wijzigen.

Mij lukt dat vaak niet; jou wel?

[Vertrokken user 5]

Perceptie zet je niet uit maar kun je wijzigen door bijvoorbeeld je gevoel te wijzigen.

Mij lukt dat vaak niet; jou wel?

Dat lukt niemand. Men kan wel de illusie koesteren dat te kunnen. Aan elk gevoel gaat een gedachte vooraf. Ook als een mens zich daar niet van bewust is. En die gedachte kan men wel veranderen. Met de vrije wil die een mens heeft.

Men zegt vaak "ik heb het gevoel dat", of nog zweveriger " ik voel dát [vul een vermeend feit in]". Dat is onjuist, men dénkt dat en men heeft die gedachte al zo ver toegelaten dat het de transitie heeft gemaakt naar het gevoel. Het is dan al een affect geworden. Het is allemaal wat met de wereld der illusies.

In den beginne was er de logos, het denkvermogen.

[coby]

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

Ja die zweepslagen vanwege je geloof knap je niet van op! [/sarcasme]

Wij lijden in Nederland niet vanwege ons geloof, dat is echt nonsens mevrouwtje!

Gelukkig. Maar je kunt ook lijden als iemand je gewoon uit ballorigheid een schop geeft en dat is toch ook een gevolg van de zondeval.

[coby]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven? Dit lijkt me een prima forum om met elkaar er over van gedachten te wisselen.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken. Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Hoe denken jullie er over?

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

Hoe ga je zelf met jouw lijden om?

Ik heb helemaal geen lijden meer. Ja als m'n ex zegt dat ie muggenlampen komt brengen en ik in de stress schiet en als een halve gare m'n huis ga soppen, omdat ik bang ben dat ie komt controleren en mijn kinderen af jatten, maar hij komt nooit binnen en geeft gewoon vriendelijk beneden de lampen af. Werken aan m'n intelligentie misschien lol.

[coby]

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op zal dagen. Zo heeft hij meer te dragen dan God te dragen geeft.

Prima samenvatting van het verhaal van Ingmar Heytze dat ik doorgaf.
De vraag is of Ingmar gelijk heeft met zijn constatering "het is al te laat": kunnen we als mensen die vrees nog van ons af zetten?

God wel. Volmaakte liefde drijft de vrees uit.

[coby]

Waar vergeving is, is geen offer meer (Hebr. 10:18) en dus ook geen lijden. Onder het oude verbond werd geleden maar niet onder het nieuwe.

'Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.' (1 Joh. 4:18)

Nou.. Paulus zat onder het N.T. en al die christen die in het buitenland vervolgd worden of hier, als ex moslim.

[Piebe Paulusma]

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

Ja die zweepslagen vanwege je geloof knap je niet van op! [/sarcasme]

Wij lijden in Nederland niet vanwege ons geloof, dat is echt nonsens mevrouwtje!

Gelukkig. Maar je kunt ook lijden als iemand je gewoon uit ballorigheid een schop geeft en dat is toch ook een gevolg van de zondeval.

Het lijden in de Bijbel heeft betrekking op Christus, de apostelen en de zeven gemeenten. Ik snap echt niet hoe iemand kan beweren dat wij in Nederland lijden voor ons geloof en dat het daar in de Bijbel over gaat. Ik distantieer me er verre van met het schaamrood op de kaken.

[Piebe Paulusma]

Waar vergeving is, is geen offer meer (Hebr. 10:18) en dus ook geen lijden. Onder het oude verbond werd geleden maar niet onder het nieuwe.

'Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.' (1 Joh. 4:18)

Nou.. Paulus zat onder het N.T. en al die christen die in het buitenland vervolgd worden of hier, als ex moslim.

Paulus zat helemaal niet onder het NT, juist dat hij vervolgd werd vanwege zijn prediking is daar het beste bewijs van. De apostel verkondigde het NT dat pas van kracht was zodra het oude verdwenen was.

'Als Hij zegt: Een nieuw verbond, zo heeft Hij het eerste oud gemaakt; dat nu oud gemaakt is en verouderd, is NABIJ de verdwijning.' (Hebr. 8:13)

Waar in de Bijbel staat koninkrijk kan je ook lezen NT. Onder het verbond van de genade wordt niemand meer vervolgd.

[Gaitema]

Wat denken jullie? Waarom moeten we als mensen het lijden mee maken in ons leven? Dit lijkt me een prima forum om met elkaar er over van gedachten te wisselen.

Mijn overtuiging is dat lijden trouwens nooit van God komt, maar wel dat Hij het bewust toe laat om ons geloof erdoor aan te sterken. Hij toont erin dat Hij bij machte is onze verlosser te zijn, als we ons tot hem wenden. Hij heeft het beste met ons voor en laat ons niet los.

Hoe denken jullie er over?

Gevolg van de zondeval. In de wereld lijd je verdrukking. Jezus werd vervolmaakt door lijden.

Hoe ga je zelf met jouw lijden om?

Ik heb helemaal geen lijden meer. Ja als m'n ex zegt dat ie muggenlampen komt brengen en ik in de stress schiet en als een halve gare m'n huis ga soppen, omdat ik bang ben dat ie komt controleren en mijn kinderen af jatten, maar hij komt nooit binnen en geeft gewoon vriendelijk beneden de lampen af. Werken aan m'n intelligentie misschien lol.

Oke. Een beetje van het lijden dat men vreest ☺

[Gaitema]

Waar vergeving is, is geen offer meer (Hebr. 10:18) en dus ook geen lijden. Onder het oude verbond werd geleden maar niet onder het nieuwe.

'Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.' (1 Joh. 4:18)

We hebben toch het lijden in ons bestaan? Het verlies van een dierbare of werk. Problemen met gezondheid, gebroken relaties en noem maar op.