Gods wil

[hopper]

Dat is weer de esoterische kijk.
Laat ik het dieper zeggen. "christus" betekend "zalving". Het is de zalving van God. En Jezus is door God gezalfd om uit het koningshuis van David de Koning van Salem te worden. Koning van Vrede, betekend dat. Zoals Jezus zei: "Mijn vrede geef Ik u. Niet gelijk de wereld die kent, maar Mijn vrede geef Ik u. Verder hebben we het over het nieuw Jeruzalem. Dat betekend "de nieuwe stad van Vrede", daar zal Jezus "met ons" als koningen over regeren. Jezus wordt ook de Heer der heerscharen en Koning der koningen genoemd. We krijgen onder Hem posities om over elkaar Koningen en Heren van de Vrede te zijn. Dat is wat anders dan wat jij onder koningen en heren verstaat. Want van heerszucht is er geen sprake. Maar ook vrede en liefde moet aangestuurd worden. Een volmaakte koning heerst niet, maar geeft vrede.

God gaf Adam ook de schepping in zijn beheer, satan nam het beheer over en daarna neemt Jezus het beheer weer over en ten slotte staat er in de bijbel: "als ieder knie zich voor Jezus buigt, zal Jezus zijn heerschappij aan zijn Vader overgeven en Hij zich aan Hem onderwerpen en dan zullen we allen één zijn. Wij in Christus. Christus in God en God in ons."

Verder is Jezus ook de Hoge Priester, zoals staat in het boek Hebreeën. Je moet je voorstellen dat Hij in die functie de zalving van God ontvangt en het ons geeft. En zo komt inderdaad via Jezus de Christus dus bij ons terecht. HIJ is de Zoon van God en door Hem wij ook. Eén geworden met Hem in de doop. Gestorven aan ons zelf en één geworden in de opstanding met Hem uit de dood.
Het gaat dus niet om ons zelf, want die is er niet meer, maar om God in ons.

"Zoon van God" duidt op het gene van God wat in ons aan het werk is, en waarmee we één zijn geworden. Dat word je als je een vredestichter van God bent geworden. Brengent vrede, tussen God en de mensen. Dat bracht Jezus en in navolging van Hem wij ook. Want Jezus zei: "zalig zijn de vredestichters, want ze zullen zonen van God genoemd worden."

Het is geen esoterische kijk, maar een blik op de werkelijkheid. Gelovigen denken dat dat koninkrijk van Jezus ergens in het hiernamaals ligt. In werkelijkheid ligt het gewoon hier op aarde. De Christus in mij herkent ook de Christus in de ander omdat het dezelfde Christus is. (Er is er maar één van dus) Maar de meeste mensen handhaven gewoon het 'zelf'.

Kennelijk is het God's wil dat we 80 jaar rond lopen op het ondermaanse en dan is het over. Dat is ook logisch, immers wat zou een 'zelf' al die miljoenen jaren in de toekomst moeten doen? Christus zélf is het eeuwige leven, niet Hopper, Gaitema of andere deelnemers hier.

[hopper]

Bij jezelf verloochenen denk ik aan jezelf verzaken.
Als ik als ideaal heb dat ik mijn leven niet op mezelf richt maar op anderen.. dan verloochen ik mezelf niet. Integendeel ik volg mijn ideaal.
Dus wanneer verloochen ik dan mezelf? Als ik dingen moet doen die tegen mijn eigen idealen/normen/waarden indruisen. Als ik homo's moet veroordelen of mensen vermoorden of liegen en bedriegen of ..weetikwatvoor narigheid.
Dus hoe zit dat dan met dat zelf verloochenen. Wanneer knapt een mens er van op? Als je een kwaaie/slechte/enge/nare inborst hebt, denk ik dan... maar dan denk ik weer aan een Trump en Poetin, erg opgeknapt vind ik ze niet, terwijl ze beiden God als autoriteit erkend hebben.

Verloochenen is idd jezelf verzaken. Maar zie jij dat Trump en Poetin doen dan? Je rekent beide heren af op een denkbeeldige God.
Beide heren gebruiken de denkbeeldige God voor eigen doeleinden. Samen met goedgelovige gelovigen en de kerkelijke c.q. evangelische hiërachie.

Allemaal oude trucjes, die we al eeuwenlang zien. Maar met zelfverloochening heeft het niks van doen. Jij gebruikt dus eigenlijk Trump en Poetin om je punt te maken. Maar die hebben met de door jou aangeroerde kwestie niks te maken.

Die hebben er nou juist wel mee te maken.

Mijn gedachte is dat de goeierik zichzelf niet hoeft te verloochenen. Die doet vanuit het eigen ideaal al z'n/h'r best om goed te doen.
Bij de gelovigen waar het wel nodig zou zijn ... gebeurt het niet.

Misschien ben ik een rare hoor.. maar ik vind het een heel zwaar woord, dat jezelf verloochenen.
En dan probeer ik concrete situaties te bedenken waarin je als gelovige iets doet of laat en dan het gevoel hebt dat je jezelf verloochend hebt.
Het lijkt mij een enorm vervelend gevoel.

Concreet dacht ik in de richting van dingen die tegen je eigen normen/waarden indruisen. Maar goed, begreep van Pyro dat het meer gaat om je niet op jezelf te richten. Dan denk ik aan ehhh ik heb zin om een boek te lezen maar de buren zijn ziek, dus ik leg mijn boek maar weg en ga voor hen een boodschap doen.
Heb ik daarna het gevoel dat ik mezelf verloochend heb? Volgens mij juist niet.
Dus hoe zit dat dan? Ik krijg het niet bedacht.

Wanneer zit je als gelovige in de dagelijkse praktijk nou echt te denken ... oh oh oh wat heb ik mezelf toch verloochend vandaag omdat ik Gods wil heb gevolgd i.p.v. mijn wil

Ook de goeierik dient zich te verloochenen, bij verloochening gaat het immers niet om Goed of Kwaad. Verloochenen betekent 'verwerpen' niet-kennen. En wat verwerp je? Jezelf. (En de bijbehorende wil van jezelf) Ook je idealen verloochen je, want idealen zitten ook in het 'zelf'.

Pyro heeft het juist: niet meer op jezelf richten. Noch in goede zin noch in kwade zin.

Dan denk ik aan ehhh ik heb zin om een boek te lezen maar de buren zijn ziek, dus ik leg mijn boek maar weg en ga voor hen een boodschap doen.
Heb ik daarna het gevoel dat ik mezelf verloochend heb? Volgens mij juist niet.
Dus hoe zit dat dan? Ik krijg het niet bedacht.

Slecht voorbeeld. Iets voor iemand doen is niet jezelf verloochenen. Jezelf verloochenen is jezelf afhelpen van het idee dat er überhaupt zoiets is als een 'zelf'. Je moet dus bij het 'zelf' zijn en ondertussen kun je gewoon een boodschap doen voor je buren.

[Gaitema]

Dat is weer de esoterische kijk.
Laat ik het dieper zeggen. "christus" betekend "zalving". Het is de zalving van God. En Jezus is door God gezalfd om uit het koningshuis van David de Koning van Salem te worden. Koning van Vrede, betekend dat. Zoals Jezus zei: "Mijn vrede geef Ik u. Niet gelijk de wereld die kent, maar Mijn vrede geef Ik u. Verder hebben we het over het nieuw Jeruzalem. Dat betekend "de nieuwe stad van Vrede", daar zal Jezus "met ons" als koningen over regeren. Jezus wordt ook de Heer der heerscharen en Koning der koningen genoemd. We krijgen onder Hem posities om over elkaar Koningen en Heren van de Vrede te zijn. Dat is wat anders dan wat jij onder koningen en heren verstaat. Want van heerszucht is er geen sprake. Maar ook vrede en liefde moet aangestuurd worden. Een volmaakte koning heerst niet, maar geeft vrede.

God gaf Adam ook de schepping in zijn beheer, satan nam het beheer over en daarna neemt Jezus het beheer weer over en ten slotte staat er in de bijbel: "als ieder knie zich voor Jezus buigt, zal Jezus zijn heerschappij aan zijn Vader overgeven en Hij zich aan Hem onderwerpen en dan zullen we allen één zijn. Wij in Christus. Christus in God en God in ons."

Verder is Jezus ook de Hoge Priester, zoals staat in het boek Hebreeën. Je moet je voorstellen dat Hij in die functie de zalving van God ontvangt en het ons geeft. En zo komt inderdaad via Jezus de Christus dus bij ons terecht. HIJ is de Zoon van God en door Hem wij ook. Eén geworden met Hem in de doop. Gestorven aan ons zelf en één geworden in de opstanding met Hem uit de dood.
Het gaat dus niet om ons zelf, want die is er niet meer, maar om God in ons.

"Zoon van God" duidt op het gene van God wat in ons aan het werk is, en waarmee we één zijn geworden. Dat word je als je een vredestichter van God bent geworden. Brengent vrede, tussen God en de mensen. Dat bracht Jezus en in navolging van Hem wij ook. Want Jezus zei: "zalig zijn de vredestichters, want ze zullen zonen van God genoemd worden."

Het is geen esoterische kijk, maar een blik op de werkelijkheid. Gelovigen denken dat dat koninkrijk van Jezus ergens in het hiernamaals ligt. In werkelijkheid ligt het gewoon hier op aarde. De Christus in mij herkent ook de Christus in de ander omdat het dezelfde Christus is. (Er is er maar één van dus) Maar de meeste mensen handhaven gewoon het 'zelf'.

Kennelijk is het God's wil dat we 80 jaar rond lopen op het ondermaanse en dan is het over. Dat is ook logisch, immers wat zou een 'zelf' al die miljoenen jaren in de toekomst moeten doen? Christus zélf is het eeuwige leven, niet Hopper, Gaitema of andere deelnemers hier.

Christus betekend gewoon "de gezalfde". Zoals ik al uitlegde. Jezus Christus betekend "Jezus, de gezalfde". Jezus bebetekend "redder". Hij is de gezalfde die ons kwam redden. Hij is gezalfd met de Heilige Geest van God en als we gered zijn, dan zijn wij vervolgens ook gezalfd met God. Maar de term "Jezus Christus" geeft aan dat Hij door God gezalfd is om ons te redden.

[Gaitema]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

[hopper]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

[Gaitema]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en jouw reactie op mijn uitleg slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voeld"? Is het maar wat jij goed vindt?

En ik zei al dat "Christus", de gezalfde betekend. Mijn vraag is aan jou door wie je gezalfd bent en met wat dan?

[Peter79]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en joiw reactie daarop slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voeld"?

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

[Zolderworm]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en joiw reactie daarop slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voelt"?

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

Typisch dat men in het christendom telkens weer met die Heilige Geest tevoorschijn komt, terwijl de (transformerende) kracht van Christus zelf, die van binnenuit komt, blijkbaar niet wordt onderkend. Al helemaal is er het perspectief dat alles van buitenaf komt. Terwijl onder meer in het esoterisch christendom de krachten juist van binnen uit komen. Maar misschien is die draai van 180 graden moeilijk te maken.

[Peter79]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en joiw reactie daarop slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voelt"?

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

Typisch dat men in het christendom telkens weer met die Heilige Geest tevoorschijn komt, terwijl de (transformerende) kracht van Christus zelf, die van binnenuit komt, blijkbaar niet wordt onderkend. Al helemaal is er het perspectief dat alles van buitenaf komt. Terwijl onder meer in het esoterisch christendom de krachten juist van binnen uit komen. Maar misschien is die draai van 180 graden moeilijk te maken.

Het zou vast een bekering zijn, mee eens. Maar waarom kan het niet zo zijn dat wat de een Heilige Geest genoemd wordt, door de ander Christuskracht worden genoemd? Ik vermoed een of ander dogma

[Zolderworm]

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en joiw reactie daarop slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voelt"?

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

Typisch dat men in het christendom telkens weer met die Heilige Geest tevoorschijn komt, terwijl de (transformerende) kracht van Christus zelf, die van binnenuit komt, blijkbaar niet wordt onderkend. Al helemaal is er het perspectief dat alles van buitenaf komt. Terwijl onder meer in het esoterisch christendom de krachten juist van binnen uit komen. Maar misschien is die draai van 180 graden moeilijk te maken.

Het zou vast een bekering zijn, mee eens. Maar waarom kan het niet zo zijn dat wat de een Heilige Geest genoemd wordt, door de ander Christuskracht worden genoemd? Ik vermoed een of ander dogma

Volgens mij omdat de Christuskracht een andere werking en functie heeft. De Heilige Geest is een meer horizontale functie toebedeeld.

[hopper]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en jouw reactie op mijn uitleg slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voeld"? Is het maar wat jij goed vindt?

En ik zei al dat "Christus", de gezalfde betekend. Mijn vraag is aan jou door wie je gezalfd bent en met wat dan?

Wat ik deel met passie, dring ik niet op.

[hopper]

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

Er is een universeel principe in ieder mens en dat is niet de persoon.
Vandaar dat ik zaken uit elkaar plaats.

De persoon is Hopper, Peter79, Gaitema etc. Het reflecteren van deze personen op elkaar schept ook de persoon.
Maar 'de Christus' in ieder mens oordeelt niet, neemt niet de maat, doet de voetwassing etc.

I.m.o. is 'de Christus' zoals omschreven in het N.T.

Overigens is het nergens mijn bedoeling om te kwetsen, dat zie je goed. Doch het zijn altijd personen die gekwetst zijn.
Zie wederom het N.T. De Christus in Jezus was niet gekwetst ondanks dat men Jezus trachtte te kwetsen.
(Vergeef hen Heer, etc etc)

[peda]

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

Er is een universeel principe in ieder mens en dat is niet de persoon.
Vandaar dat ik zaken uit elkaar plaats.

De persoon is Hopper, Peter79, Gaitema etc. Het reflecteren van deze personen op elkaar schept ook de persoon.
Maar 'de Christus' in ieder mens oordeelt niet, neemt niet de maat, doet de voetwassing etc.

I.m.o. is 'de Christus' zoals omschreven in het N.T.

Overigens is het nergens mijn bedoeling om te kwetsen, dat zie je goed. Doch het zijn altijd personen die gekwetst zijn.
Zie wederom het N.T. De Christus in Jezus was niet gekwetst ondanks dat men Jezus trachtte te kwetsen.
(Vergeef hen Heer, etc etc)

Er blijft een immens verschil tussen Christus als een Eigen Persoonsachtige Goddelijke Entiteit buiten de mens ( christelijke godsdienst ) en de christus als een Godsvonk als het wezenlijke van en dus in de mens ( esoterie ). Dan bestaat ook nog de opvatting dat De Christus een Kosmische Kracht of Kosmische Werking is, die een "' goede "' invloed uitoefent op het persoonlijk ego van de individuele mens ( New-Age ). Christus wordt dus zeer verschillend geinterpreteerd, al naar gelang het "' Heil "' en de Heils-Weg persoonlijk wordt gezien. Heil is het Geslaagde Doel van de mens, maar wel gelegen in de toekomst na de dood. De dood= dood volgers zullen in mijn optiek niet veel op hebben met het "" Heil "'.

[Gaitema]

ff tussendoor: dit kreeg ik van mijn oudste mee:
Spreuken 1:7
Het begin van alle kennis is ontzag voor de HEER;
een dwaas veracht de wijsheid en weigert elk onderricht.

[pyro]

Als God tegen mij zegt.. ik ben de hoogste en de beste, mijn wil is het beste en ik wil dat iedereen doet wat ik wil... dat is toch egoïsme ten top?
Hij is egoïstisch zodat wij het niet hoeven te zijn. Zit het zo?

Ik haal het thema martelaarschap er nog even bij. De kern is niet zozeer jezelf opofferen voor je ideaal. Er is een verband tussen een martelaar en de dader(s). Jezus bad voor zijn moordenaars toen hij gekruisigd was, vertelt het evangelie. Dat het hun vergeven zou worden omdat ze niet wisten wat ze deden. Anderen liefhebben is een ding, maar je vijanden liefhebben die je haten en het ergste kwaad berokkenen, dat is iets groots. Het vergt dat je jezelf overwint, alles in deze wereld opgeeft.
Martelaarschap is een teken van liefde die sterker is dan de dood. Daardoor is er ook de hoop op een betere wereld. Dat is niet willen dat iedereen doet wat jij wilt, maar dienstbaar zijn aan anderen wat het ook kost, hoe diep die ander ook gezonken zou zijn.
De christelijke traditie heeft dit herkend in de kruisiging van Christus, het kruispunt waar geloof, hoop en liefde samenkomen zeg maar.

[Gaitema]

Wat is trouwens de Christus volgens jou precies? De liefde in het algemeen of God?

Ik heb het al trachtten uit te leggen, maar die uitleg wordt door jou niet geaccepteerd.
En dat is dat de Christus het universele Zoon-principe is.


Mijn indruk is dat je nog ergens de persoon die je bent overeind wilt houden.
Dat is ik-willen en niet Gods wil.

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en jouw reactie op mijn uitleg slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voeld"? Is het maar wat jij goed vindt?

En ik zei al dat "Christus", de gezalfde betekend. Mijn vraag is aan jou door wie je gezalfd bent en met wat dan?

Wat ik deel met passie, dring ik niet op.

We begrijpen elkaar kennelijk niet, maar dat is dan mooi.

[Gaitema]

Sorry hoor, maar dat is op de man spelen en respectloos. Ik leg jou het christelijke geloof uit. Maar los daar van, ik vind jouw uitleg niet helder en joiw reactie daarop slaat als een tang op een varken. "Het Christus principe" zegt me niets. Zijn dat normen en waarden of zo? Wetten van Meden en Persen? Dat gene wat "Goed voelt"?

Hopper heeft m.i. een andere uitleg; hij kan iets over je persoon vinden, maar zoals hij het zegt, is het zijn indruk; hij probeert je volgens mij juist niet te kwetsen. Wat hij de Christus in ieder mens noemt, is in christelijke termen misschien de Heilige Geest.

Typisch dat men in het christendom telkens weer met die Heilige Geest tevoorschijn komt, terwijl de (transformerende) kracht van Christus zelf, die van binnenuit komt, blijkbaar niet wordt onderkend. Al helemaal is er het perspectief dat alles van buitenaf komt. Terwijl onder meer in het esoterisch christendom de krachten juist van binnen uit komen. Maar misschien is die draai van 180 graden moeilijk te maken.

Het zou vast een bekering zijn, mee eens. Maar waarom kan het niet zo zijn dat wat de een Heilige Geest genoemd wordt, door de ander Christuskracht worden genoemd? Ik vermoed een of ander dogma

Volgens mij omdat de Christuskracht een andere werking en functie heeft. De Heilige Geest is een meer horizontale functie toebedeeld.

Ik zie de Heilige Geest meer als een plens water dat van boven naar beneden komt en horizontaal over de grond weg vloeit.

[hopper]

Er blijft een immens verschil tussen Christus als een Eigen Persoonsachtige Goddelijke Entiteit buiten de mens ( christelijke godsdienst ) en de christus als een Godsvonk als het wezenlijke van en dus in de mens.

Een entiteit buiten de mens is slechts een object. Daarvan zijn er miljarden.

[Gaitema]

Eigenlijk vind ik het nog steeds vaag wat er door niet-christenen onder "christus" verstaan wordt.

[Gaitema]

Even opgezocht:

Christus. Griekse vertaling van het Aramese woord messias*, dat 'gezalfde' betekent (zie Zalven*). De eerste christenen verbonden die term met Jezus. Zeer snel werd die zelfs als een soort tweede naam gebruikt.
https://www.encyclo.nl › begrip ›

[Wim Nusselder]

We kunnen autonoom beslissen om iets meer van onze autonomie 'over te hevelen naar God', d.w.z. wat dan ook dat we als zodanig benoemen en daardoor -door ons handelen daarnaar- een zekere mate van realiteit geven en dat -gegeven de gangbare betekenis van dat woord- groter, beter, omvattender is dan ons zelf.

Hoe werkt dat dan in de praktijk?

Ik kan je verwijzen naar de Quaker-praktijk.
Daarin laten we elkaar vrij in waarheen we onze autonomie overhevelen, hoe we dat benoemen en of we dat überhaupt willen benoemen.
Het is voldoende om onze gedeelde praktijk te accepteren en te waarderen, waarin we zoeken naar iets dat "groter, beter, omvattender is dan ons zelf" en waarin we aan elkaar toetsen of we niet toch ons beperkte zelf laten buikspreken.
Je kunt als Quaker christen, boeddhist, wicca-aanhanger, atheïst etc. zijn en dus op heel veel verschillende manieren verwoorden waarnaar je je autonomie overhevelt (of zelfs ontkennen dat je dat doet, als atheïst), als je je maar thuis voelt bij die praktijk.
Die praktijk van samen zoeken en toetsen (onze interne geloofspraktijk) leidt er toe dat we in de loop van de geschiedenis ook dingen hebben gevonden die we menen te moeten doen en laten (onze externe geloofspraktijk).
Die 'getuigenissen', zoals we ze noemen, 'getuigen' dus van ons 'geloof', alias ons vertrouwen dat die (interne geloofs)praktijk wat oplevert.
Niet per se voor onszelf, maar voor de samenleving als geheel.
Vrede, duurzaamheid, rechtvaardigheid, dat soort waarden.
Praktische mystiek: gericht op een betere samenleving, geworteld in dat samen zoeken en toetsen naar/van dat grotere/betere/omvattendere.

Is dat een ook voor jou bruikbaar antwoord op je vraag?

[Petra]

Slecht voorbeeld. Iets voor iemand doen is niet jezelf verloochenen. Jezelf verloochenen is jezelf afhelpen van het idee dat er überhaupt zoiets is als een 'zelf'. Je moet dus bij het 'zelf' zijn en ondertussen kun je gewoon een boodschap doen voor je buren.

Als je zelf ECHT het idee hebt dat er geen zelf is, dat je geen zelf hebt.. wie is het dan die zichzelf verloochent?
Hence; Zodra je dat idee hebt valt er niks meer te verloochenen.

Is dat het dan wat God van me wil? Dat ik geen zelf meer heb?

[Petra]

Als God tegen mij zegt.. ik ben de hoogste en de beste, mijn wil is het beste en ik wil dat iedereen doet wat ik wil... dat is toch egoïsme ten top?
Hij is egoïstisch zodat wij het niet hoeven te zijn. Zit het zo?

Ik haal het thema martelaarschap er nog even bij. De kern is niet zozeer jezelf opofferen voor je ideaal. Er is een verband tussen een martelaar en de dader(s). Jezus bad voor zijn moordenaars toen hij gekruisigd was, vertelt het evangelie. Dat het hun vergeven zou worden omdat ze niet wisten wat ze deden. Anderen liefhebben is een ding, maar je vijanden liefhebben die je haten en het ergste kwaad berokkenen, dat is iets groots. Het vergt dat je jezelf overwint, alles in deze wereld opgeeft.
Martelaarschap is een teken van liefde die sterker is dan de dood. Daardoor is er ook de hoop op een betere wereld. Dat is niet willen dat iedereen doet wat jij wilt, maar dienstbaar zijn aan anderen wat het ook kost, hoe diep die ander ook gezonken zou zijn.
De christelijke traditie heeft dit herkend in de kruisiging van Christus, het kruispunt waar geloof, hoop en liefde samenkomen zeg maar.

Ahhhh. dank je!
Er is dus toch een verschil.
Een gewone dissident kan dat voor een goeie of slechte zaak doen. En dat was het dan.
Een martelaar rebelleert voor iets wat ik mooi vind én heeft de daders/vijanden lief.

Een dissident + (bijzondere eigenschap) zeg maar.

Dat is mooi, die vat ik!
Wat ik nou nog steeds niet snap .. is dat "reken niet op een beter lot dan ik" Als je niet het idee hebt dat het lot van anderen verbetert ook maar een ietsepietsie ... waarom doe je dan?

[Petra]

We kunnen autonoom beslissen om iets meer van onze autonomie 'over te hevelen naar God', d.w.z. wat dan ook dat we als zodanig benoemen en daardoor -door ons handelen daarnaar- een zekere mate van realiteit geven en dat -gegeven de gangbare betekenis van dat woord- groter, beter, omvattender is dan ons zelf.

Hoe werkt dat dan in de praktijk?

Ik kan je verwijzen naar de Quaker-praktijk.
Daarin laten we elkaar vrij in waarheen we onze autonomie overhevelen, hoe we dat benoemen en of we dat überhaupt willen benoemen.
Het is voldoende om onze gedeelde praktijk te accepteren en te waarderen, waarin we zoeken naar iets dat "groter, beter, omvattender is dan ons zelf" en waarin we aan elkaar toetsen of we niet toch ons beperkte zelf laten buikspreken.
Je kunt als Quaker christen, boeddhist, wicca-aanhanger, atheïst etc. zijn en dus op heel veel verschillende manieren verwoorden waarnaar je je autonomie overhevelt (of zelfs ontkennen dat je dat doet, als atheïst), als je je maar thuis voelt bij die praktijk.
Die praktijk van samen zoeken en toetsen (onze interne geloofspraktijk) leidt er toe dat we in de loop van de geschiedenis ook dingen hebben gevonden die we menen te moeten doen en laten (onze externe geloofspraktijk).
Die 'getuigenissen', zoals we ze noemen, 'getuigen' dus van ons 'geloof', alias ons vertrouwen dat die (interne geloofs)praktijk wat oplevert.
Niet per se voor onszelf, maar voor de samenleving als geheel.
Vrede, duurzaamheid, rechtvaardigheid, dat soort waarden.
Praktische mystiek: gericht op een betere samenleving, geworteld in dat samen zoeken en toetsen naar/van dat grotere/betere/omvattendere.

Is dat een ook voor jou bruikbaar antwoord op je vraag?

HA jazeker!
Je hebt je idd flink bekwaamd in het praten met de leek.

Als ik je goed begrijp... heeft een ieder een eigen interne geloofspraktijk/gevoel en zoekt men met elkaar naar algemene delers, die het belang van de samenleving dienen.
Dat zoeken is al langere tijd gaande en daardoor zijn er inmiddels bepaalde algemene delers gevonden die we (de quakers) doen of laten.

Gezien de nadruk op het belang van de samenleving zie ik ook hier weer dat wat ik sleutelwoord of kernbegrip noemde: 'gezonde omgang met elkaar"
Waar zoals ook peda al aangaf 'de gulden regel' ook imo daarvoor al een prima externe praktijk is, ongeacht het interne geloof.
Dus ik kan me best indenken dat dat ook deel uitmaakt van de Quaker do's & don'ts.

Praktisch of pragmatisch of vervelend als ik, (die zelf die in mezelf is gehuisvest) vraag ik me nu dus af.. wat al die voorgaande Quakers dan allemaal nog meer voor do's & don'ts bedacht hebben..en of dat dan buiksprekende buiken waren of niet. Lees: hoe kan ik nou beoordelen of dat buiksprekende buiken waren of mensen die iets groters/beters/omvattenders hadden gevonden. Beoordeel ik dat dan met mijn buikgevoel? Maar die is te beperkt om dat te kunnen beoordelen. Dat ik zelf maar een buiksprekende buik ben is nou net het euvel.

Het is dus een paradoxale toestand waar ik niet uitkom. Ik zit met een zelf die het niet goed snapt/kan beoordelen. Wat ik wel begrepen denk te hebben is dat ik dat zelf af moet staan aan 'iets dat hoger/beter is dan ik'. Dat dat iets goeds is of kan zijn snap ik dan weer wel. Al was het maar vanuit de -twee weten meer dan één- gedachte.
Maar mijn zelf/ik is helemaal niet in staat om te beoordelen wie of wat dat dan wel moge zijn, want ik kan niet buiten mezelf om denken.
Zolang ik met mezelf zit opgescheept kom ik daar niet uit.
Dus hoe dan? Ienemienemutte? -Opgoedgeluk-? Eerst in het diepe springen en dan maar zien of het lekker zwemt?
Misschien heb ik wat al teveel risk management rapporten geschreven.

[Gaitema]

Slecht voorbeeld. Iets voor iemand doen is niet jezelf verloochenen. Jezelf verloochenen is jezelf afhelpen van het idee dat er überhaupt zoiets is als een 'zelf'. Je moet dus bij het 'zelf' zijn en ondertussen kun je gewoon een boodschap doen voor je buren.

Als je zelf ECHT het idee hebt dat er geen zelf is, dat je geen zelf hebt.. wie is het dan die zichzelf verloochent?
Hence; Zodra je dat idee hebt valt er niks meer te verloochenen.

Is dat het dan wat God van me wil? Dat ik geen zelf meer heb?

Hopper gelooft toch niet in God?