Petra schreef: ↑15 okt 2021, 06:21Het is geen vals dilemma, het is de praktijk van alledag die aantoont dat er zat mensen zijn die dit acceptabele hervormingen vinden omdat het de Wil van God/Allah is.
Met een vals dilemma wordt bedoeld dat je maar twee extreme oplossingen schetst als de enige mogelijke oplossingen, terwijl er legio andere mogelijkheden zijn. De boerka vindt bijvoorbeeld enkel ingang in zeer strenge moslimgemeenschappen, terwijl in de meeste meer kuise samenlevingen men het bij gewoon nette kleding houdt, zoals die ook in Nederland over het algemeen gedragen wordt, en daarin ook niet steeds strenger wordt. Verreweg de meeste moslima's houden het eveneens bij een hoofddoek.
En die het daarom ook erg gerechtvaardigd vinden om die hervormingen dwingend op te leggen.
Ik wil niets afdwingen; de door mij bedoelde hervormingen moeten vanuit de samenleving zelf komen, op democratische wijze. Het overtuigen van het belang ervan is dan ook vooral een taak van de kerk, niet zozeer van de overheid.
Wat jij of ik of wiedanook al of niet acceptabel vinden, en waar die grens dan zou moeten liggen .. is natuurlijk een kwestie van smaak/persoonlijke voor- en afkeuren.
Nee, dat is een kwestie van normering door de gemeenschap waarin je je begeeft. Maar in het algemeen wordt het bedekken van (de meeste) erogene zones als voldoende kuis beschouwd. Wat je op je werk aantrekt, is over het algemeen voldoende netjes en kuis om ook op straat aan te trekken. Tenzij je natuurlijk als sekswerker werkt.
Dat er met extreme kuisheidsmaatregelen geen sprake is van minder abortussen maar eerder meer toont de praktijk.
Dat we te maken hebben met een overbevolkingsprobleem toont ook de praktijk.
Ik had begrepen dat de bevolkingsgroei uiteindelijk zal stabiliseren, omdat steeds meer mensen door steeds meer welvaart minder kinderen krijgen. Als we dus minder kinderen willen, zullen we niet meer moeten aborteren, maar meer met elkaar moeten delen, zodat families minder afhankelijk worden van hun kinderen voor hun oude dag.
P.S.
Ik vraag me af welk doel de RKK op het netvlies heeft.
Is het doel een kuisere of meer katholiek georiënteerde maatschappij of is het doel minder abortussen ?
Wat nou als die kuise onthoudingsadviezen niet tot minder abortussen leiden maar juist tot meer ... welk doel zou dan prioriteit moeten hebben volgens jou ?
Beiden. De kunst is een manier te vinden om én de klassieke (want niet exclusief katholieke) kijk op huwelijk en seksualiteit aan te houden én het aantal abortussen te verminderen.
Hoe dat precies gedaan zou moeten worden, dat weet ik niet. Ik heb een aantal suggesties hier gedaan, maar mijn kennis en inzicht reiken niet zodanig ver, dat ik er een compleet verkiezingsprogramma of wetgeving van kan schrijven.
De kerk moet zelf gewoon doen wat zij het beste acht, net zoals jij en ik dat moeten, en daarin op Gods leiding vertrouwen.
Mij lijkt het in elk geval wel duidelijk dat ook katholieken zelf, mannen en vrouwen, verantwoordelijk blijven voor het goed en liefdevol naleven van de katholieke leer. Wanneer een katholieke vrouw haar kind laat aborteren, dan kan zij mijns inziens niet de kerk als schuldige aanwijzen, want het blijft een keuze die zijzelf (al dan niet samen met haar man) maakt.
Er is altijd de mogelijkheid het kind toch te houden, ofwel behoudens verkrachting te voorkomen dat je zwanger wordt. Niemand verplicht je tot (onbeschermde) seks, ook niet binnen het huwelijk.
Het is een behoefte die zeer legitiem en natuurlijk is en ook zeker onderdeel van een gezond huwelijk, maar je hoeft geen slaaf van die gevoelens te zijn en kunt ze dus ook negeren als het nodig is. Ze gaan dan vanzelf weer weg. Ook kun je zeer intiem met elkaar zijn zonder geslachtsgemeenschap.
Maar net zoals seks bij een goed (katholiek) huwelijk hoort, hoort het mogelijk krijgen van kinderen door diezelfde seks dat ook. Dat is net zo'n natuurlijk gegeven als de begeerte en de liefde die bij seksualiteit horen.
Bij een ongewenste zwangerschap is mijns inziens dus niet het kind het probleem, want hij of zij is volstrekt onschuldig. Het probleem is dan de door ons geschapen samenleving die blijkbaar onvoldoende ruimte biedt voor zulke onverwachte, ingrijpende levensveranderingen, ofwel blijkbaar zodanig tekortschiet in hulp aan ouders in nood, dat zij geen andere oplossing meer zien dan het doden van het kind.
Of die samenleving dan katholiek of of seculier is, maakt dan niet uit; haar verantwoordelijkheid daarvoor wordt er dan niet minder om.