Van ‘gezicht’ naar ‘masker’, en terug

[hopper]

https://www.oudesporen.nl/Download/OS2101.pdf

In het oudste literaire Grieks dat we kennen, Homerus’ Ilias en Odyssee (midden 9e eeuw v. Chr.), komt het woord prosoopon enkele keren voor, en wel in de betekenis van ‘gezicht’ (in de zin van ‘gelaat’; zo steeds in dit artikel). In die betekenis komt het ook veelvuldig voor in de Septuaginta, de Griekse vertaling van het Oude Testament.

Persoon (prosoopon), gezicht (aangezicht), gelaat heeft een belangrijke betekenis.

In het Nieuwe Testament komt prosoopon heel vaak voor, steeds in de betekenis van ‘gezicht’. Soms heeft ‘gezicht’ daar de betekenis van ‘persoonlijke aanwezigheid’. In Handelingen 20:25 bijvoorbeeld zegt Paulus: ‘En nu, zie, ik weet dat u allen (…) mijn gezicht niet meer zult zien’ (zie ook vs. 38). In Kolossenzen 2:1 schrijft hij over ‘allen die mijn aangezicht in het vlees niet hebben gezien’. In 1 Tessalonicenzen 2:17 en 3:10 gebruikt hij de uitdrukking ‘uw gezicht zien’. Een bijzonder gebruik van het woord zien we in Lucas 9:51, waar staat dat de Heer Jezus ‘Zijn gezicht vastbesloten wendde om naar Jeruzalem te gaan’. Het gezicht in een bepaalde richting wenden betekent ‘het vaste voornemen hebben dezeweg in te slaan zonder ervan af te wijken’. Even verder, in vers 53, staat dan ook letterlijk: ‘omdat Zijn gezicht gaande was naar Jeruzalem’. Het ‘gezicht’ staat hier voor de hele persoon: Hij reisde naar Jeruzalem. Ook kan in figuurlijke zin sprake zijn van ‘gezicht’, namelijk in de zin van voorzijde of oppervlak. In Lucas 21:35 en Handelingen 17:26 staan de woorden: ‘op het hele aardoppervlak’, lett. ‘op het gezicht van de hele aarde’.

Meester Tja zegt: ''Tja'.

Er zijn in het Nieuwe Testament ook enkele andere woorden, zogenaamde samenstellingen, gevormd op basis van het woord prosoopon. Dat zijn euprosoopeoo (‘zich mooi voordoen’ in Gal. 6:12); prosoopo-lèmpsia (‘aanzien des persoons’, lett. ‘personenaanneming’, in Rom. 2:11; Ef. 6:9; Kol. 3:25; Jak. 2:1); prosoopo-lèmptès (in Hand. 10:34, waar letterlijk staat: ‘God is geen personenaannemer’); prosoopo-lèmpteoo (‘de persoon aanzien’, lett. ‘aannemen’, in Jak. 2:9); en a-prosoopo-lèmptoos (‘zonder aanzien des persoons’, in 1 Petr. 1:17). In al deze gevallen kan men zien dat de betekenis ‘gezicht’ en ‘persoon’ in elkaars verlengde liggen en niet te krampachtig van elkaar moeten worden onderscheiden.

Hier wordt het etymologisch interessant. (Aan)gezicht en persoon lijken zo'n beetje synoniem te zijn.

[hopper]

De persoon welke wij zijn (menen te zijn) is feitelijk het 'aangezicht' voor de ander.
Deze persoon onderscheid zich van de andere persoon middels het aangezicht.
Dit onderscheid zet het 'zelf' aan tot competitie (evolutie).
Het beter willen zijn dan de ander, zichzelf willen onderscheiden ten koste van de ander.
De persoon welke wij menen te zijn is continu in strijd met de andere aangezichten.

Het is me toch allemaal wat...nooit eens een winnaar. Maar dat terzijde.

Maar de persoon die je bent is niet meer dan een masker. Zie dat oranje geval in de VS.
Wij kijken steeds maar naar zijn aangezicht. De white evangelicals zien er een kopie in van Jezus himself.
De rest ziet een wezen wat zichzelf heeft opgeblazen tot een 'masker' zo great als de VS zelf.
Maar het masker is niet Trump zelf, het is slechts zijn schaduw....

[Bastiaan73]

Onder het mom van vermommen...

De persona of 'het conformerende archetype' is volgens de Jungiaanse psychoanalyse een van de universele archetypische beelden die iedere mens overerft. Volgens de Zwitserse arts en psycholoog Carl Gustav Jung maakt de persona deel uit van de inherente menselijke natuur, de mens als soort. In de omgangstaal spreekt men over iemands 'imago' of 'image', de indruk die iemand op de buitenwereld maakt of die hij probeert te 'projecteren'.

De vijf belangrijkste archetypen van Jung zijn de persona, de anima, de animus, de schaduw en het zelf. Deze zijn van groot belang bij de vorming van onze persoonlijkheid en oefenen op onbewust niveau invloed uit op ons gedrag.

De persona - een Latijns woord dat oorspronkelijk 'masker' betekende - is volgens deze theorie een archetype dat de persoon in staat stelt om een karakter, een persoon uit te beelden zonder dat dit noodzakelijk zijn eigen karakter hoeft te zijn. Het is de façade die hij of zij toont aan de buitenwereld, vaak om een goede indruk te maken en om de sociale omgang te versoepelen. In dat opzicht vormt de persona de grondslag van het sociale leven van de mens, en helpt hem beter te overleven. De indruk die hij bij meerderen, bij partners en anderen wekt kan immers bepalend zijn voor aanvaarding binnen de groep of door die andere persoon.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Persona_(Jung)

[hopper]

Ja, je komt al in de buurt. Het masker is degene die je dagelijks speelt in de act van het dagelijks leven. Degene die je denkt te zijn. De wereld is het toneel(stuk) waar de persona acteert. Maar dat is niet het werkelijke, geestelijke individu. De mens is gefocust op de rol die hij speelt, zodat het schouwen hem ontgaat. Je speelt een rol in een goddelijk circus met jezelf als (toe)schouwer.

[Bastiaan73]

Ja, je komt al in de buurt. Het masker is degene die je dagelijks speelt in de act van het dagelijks leven. Degene die je denkt te zijn. De wereld is het toneel(stuk) waar de persona acteert. Maar dat is niet het werkelijke, geestelijke individu. De mens is gefocust op de rol die hij speelt, zodat het schouwen hem ontgaat. Je speelt een rol in een goddelijk circus met jezelf als (toe)schouwer.

Zou het kunnen dat je met 'de mens' hierboven eigenlijk jezelf beschrijft? En dat het jou wellicht ontgaat dat anderen in staat zijn om zowel te schouwen als zichzelf te spelen?

[Petra]

Leuk topic weer Hopper!

Toen ik (jaaaaaren geleden) met droomuitlegging, tarot enzo in de weer was heb ik daar uiteraaaaaard o.a. Freud en Jung bij gepakt.
Veel symbolentaal en archetypes idd.

IMO in onze wereld speelt iedereen verscheidene rollen; het ligt maar net in welke relatie je je tot de ander verhoudt.
Bv. In die tijd had ik jonge kinderen maar was voor mijn ouders zelf nog een jonkie. Mijn kinderen gingen naar school, maar ik ook, ik deed cursussen maar gaf ook weer les aan anderen. Naast mijn werk. Waar ik als leidinggevende weer met collega's een andere rol vervulde en omging dan als ik met mijn manager aan de vergadertafel zat. Of in de kroeg waar je weer andere verhoudingen/rollen hebt met je collega's als op je werk.
Dus ik vond het toen wel geinig om over al die verschillende rollen met die archetypes te stoeien.

Ik weet nog dat het me enorm stoorde toen de relatie met mijn ouders veranderde omdat mijn moeder zo ziek was. Alsof onze rollen werden omgedraaid.
Toen heb ik haar zelfs nog gezegd...je bent ziek, ik zorg ..allemaal prima, maar aan je kop mankeert niks, dus wil ik zo lang mogelijk mijn moeder in de moederrol vasthouden. En dat heeft ze toen gedaan, heel bewust.. razend knap.

[Bastiaan73]

Dan ben je vast ook op de hoogte van teamrollen?

[hopper]

Leuk topic weer Hopper!

Toen ik (jaaaaaren geleden) met droomuitlegging, tarot enzo in de weer was heb ik daar uiteraaaaaard o.a. Freud en Jung bij gepakt.
Veel symbolentaal en archetypes idd.

IMO in onze wereld speelt iedereen verscheidene rollen; het ligt maar net in welke relatie je je tot de ander verhoudt.
Bv. In die tijd had ik jonge kinderen maar was voor mijn ouders zelf nog een jonkie. Mijn kinderen gingen naar school, maar ik ook, ik deed cursussen maar gaf ook weer les aan anderen. Naast mijn werk. Waar ik als leidinggevende weer met collega's een andere rol vervulde en omging dan als ik met mijn manager aan de vergadertafel zat. Of in de kroeg waar je weer andere verhoudingen/rollen hebt met je collega's als op je werk.
Dus ik vond het toen wel geinig om over al die verschillende rollen met die archetypes te stoeien.

Ik weet nog dat het me enorm stoorde toen de relatie met mijn ouders veranderde omdat mijn moeder zo ziek was. Alsof onze rollen werden omgedraaid.
Toen heb ik haar zelfs nog gezegd...je bent ziek, ik zorg ..allemaal prima, maar aan je kop mankeert niks, dus wil ik zo lang mogelijk mijn moeder in de moederrol vasthouden. En dat heeft ze toen gedaan, heel bewust.. razend knap.

Het gaat me er eigenlijk om geheel uit iedere rol te stappen. Daarvoor is het besef nodig dat je altijd een acteur op het toneel bent.
Toen je moeder ziek werd, voelde je een rollen-verwisseling. Dat betekent dat jij in de moeder/dochter verhouding steeds de dochter speelde.

Ja, zul je zeggen, maar ik bén toch ook de dochter? Ja, je bent de dochter in het spel. Je speelt de dochter, je speelt de moeder (van je eigen kinderen), je speelt de echtgenote.

Mensen gaan soms zo op in hun rol en dat merk je bij een rollen-verwisseling zoals bij je zieke moeder. Het is het rollenspel zelf wat de illusie in stand houdt die wij 'werkelijkheid' noemen. Iedere rol (ongeacht welke) geeft de illusie dat er een 'persona' aanwezig is. Het enige wat de illusie kan doorbreken is het besef dat we niet meer dan acteurs zijn op het toneel wat we ons eigen leven noemen. Iedere rol is illusionair. Ook de rol van gelovige....

[hopper]

Ja, je komt al in de buurt. Het masker is degene die je dagelijks speelt in de act van het dagelijks leven. Degene die je denkt te zijn. De wereld is het toneel(stuk) waar de persona acteert. Maar dat is niet het werkelijke, geestelijke individu. De mens is gefocust op de rol die hij speelt, zodat het schouwen hem ontgaat. Je speelt een rol in een goddelijk circus met jezelf als (toe)schouwer.

Zou het kunnen dat je met 'de mens' hierboven eigenlijk jezelf beschrijft? En dat het jou wellicht ontgaat dat anderen in staat zijn om zowel te schouwen als zichzelf te spelen?

Ja, ik beschrijf mijzelf. Omdat ik besef dat ik een rol speel ben ik dan ook ongelovig. Ook het zijn van een gelovige is een act in het grote toneelspel.
Het zijn van een gelovige heeft alleen een realiteit op het toneel zolang als je leeft. Na je dood is de acteur (de gelovige) ook verdwenen uiteraard.

[Petra]

Precies Hopper.
Evenals de --uit iedere rol stappen- ook maar een -uit iedere rol gestapte rol- is.
Evenals de niet-weter een rol is, of de beschouwer of roep maar, een andere rol is als gelovige maar toch een rol.
Daarom is het zo gezellig rollenbollen dankzij de veelzijdige bloementuin.

Moet je allemaal fijn zelf weten natuurlijk.
Maar.. mijn gedachte was.. waarom zou ik het willen doorbreken? Mijn moeder in de moederrol waren we allebei bijzonder happy mee.
En voor mijn kroost blijf ik voor de rest van hun leven hun moeder.
Mijn zoon is me een tijdje Petra gaan noemen. Ik kreeg elke keer de slappe lach, het klonk echt niet. Op een gegeven moment heb ik het hem ook gezegd.. lieverdje.. de hele wereld mag mij Petra noemen. Mien of Truus of whatever mag ook, het zal me een rotzorg zijn. MAAR..er zijn er maar twee die mama mogen zeggen. Dat ben ik en blijf ik voor de rest van je leven.
Hij vond het helemaal geweldig dus sindsdien.. zegt hij weer mama of ook vaak mammieieieieie

[Petra]

Dan ben je vast ook op de hoogte van teamrollen?

Ja die ken ik.
Toen ik nog in NL werkte waren dat soort cursussen erg populair. Met van die persoonlijkheidstestjes; Big five, Belkin, Epigrammen etc. etc. Zoveel van die onzin gedaan toen.
Ik vond het toen al malligheid om labeltjes op andere mensen te plakken, door mensen die graag psycholoogje spelen. Daar houd ik niet zo van.. dus zorgde ik ervoor dat er steeds wat anders uitkwam. Wel vreselijk gelachen toen
Hier is trouwens ook een leuk wetenschappelijk onderzoek mee gedaan; kreeg de hele groep een briefje met hun uitslag. En ohhhh ja wat vonden ze het herkenbaar. Hadden ze allemaal hetzelfde briefje gekregen. (Deed me aan dat handlezen denken waarbij het tegenovergestelde ook zo in de smaak viel).

Je kunt 't ook in vier types opdelen en naar hartelust indelingen maken, bijvoorbeeld: de slimme, de domme, de halve gare en de hele gare. De hele gare is iemand die denkt dat er slechts vijf verschillende persoonlijkheidstypen op de aardkloot rondhuppelen. In Nederland leven zo'n 17 miljoen verschillende soorten mensen; om dit aantal dan in te dikken tot slechts vier tot zes verschillende persoonlijkheden is kolder. Een mens in 1 typetje denken te vangen is geen kolder maar waanzin.

Dit soort dingen kunnen best aardig kan zijn voor de fun, maar heel schadelijk als mensen het te serieus gaan nemen, zoals toen in het Stanford-gevangenisexperiment is gebeurd. Hier een aardig artikel:
https://www.ad.nl/ad-werkt/stop-met-per ... ~a7599f46/

Gebakken lucht

Wat ik eigenlijk bedoel: die tests slaan nergens op. Al die prachtige claims van ze – dat teams beter gaan presteren en dat ze helpen de juiste man op de juiste plek te krijgen – zijn gebaseerd op gebakken lucht. Of hooguit wat boterzachte flutonderzoekjes, veelal gefinancierd door de aanbieders van die tests. In de serieuze wetenschap is nog altijd geen consistente relatie gevonden tussen type persoonlijkheid en effectiviteit. Laat staan dat er bewijs is dat teams beter gaan presteren na zo’n test dan na een copieus diner bij De Librije. Of de BurgerKing.

Die tests hebben ook een bedenkelijke moraal...

Mijn stelling; doe mij maar De Librije of de vette hap.