Tufkah schreef: 23 jul 2025, 17:51Uitvaarten in besloten kring zijn geen bijzonderheid.
Daarmee wordt over het algemeen bedoeld dat alleen de familie erbij is en verder niemand. Met name bij staatshoofden en beroemdheden zie je die mededeling vaak verschijnen, omdat er dan een meer publiek gedeelte aan voorafgaat. Ook katholieke uitvaartvieringen zijn in principe openbaar, omdat ze immers in de kerk plaatsvinden, maar hebben vaak een meer besloten deel op het kerkhof zelf. Het wordt vaak aangekondigd als een uitvaart helemaal in besloten kring is en de kerk of het betreffende rouwcentrum dan dus niet open is voor niet-genodigden.
En een zogeheten stille uitvaart is ook een optie. Ik sta er als volgt in: de wens van de overledene dient gerespecteerd te worden. Ook in het geval dat ik zelf die overledene ben.
Tot op zekere hoogte ja. Er zijn dingen die je mijns inziens niet mag vragen van je nabestaanden, of die je nabestaanden naast zich mogen neerleggen als zij dat wensen. Hun emoties en behoeften zijn net zo van belang. Meer nog zelfs, want zij leven immers nog en jij niet meer. Als jij om een handeling vraagt die voor hen echt te ver gaat of waar zij teveel moeite mee hebben, dan moeten zij die gewoon kunnen negeren.
Sommige mensen willen bijvoorbeeld dat hun uitvaart een feest is, waarbij men niet zou mogen treuren en huilen. Maar hoewel je prima een meer feestelijke plechtigheid kan organiseren en in verschillende culturen dat zelfs heel gewoon is, kun je mensen niet verbieden verdrietig te zijn of zich terug te trekken als ze zich niet prettig voelen bij het feest. Als iemand niet in een feeststemming is, kun je diegene niet dwingen.
De meningen over een uitvaart zijn aan het verschuiven momenteel. Daarnaast is het in mijn geval zo dat er sprake is van een huwelijkspartner. Als zij overlijdt ben ik dan moreel verplicht allerlei poespas aan de hand te halen die zij zelf ook niet op prijs stelt? Ik denk dat ik het toch wat anders zie.
Als jullie samen overleggen dat ze bij haar overlijden een kleine, intieme uitvaart wil met alleen haar meest nabije geliefden, dan is dat natuurlijk prima. Net zoals je een bruiloft zo groot of klein kan maken als je wil. Maar bij normale betrekkingen haar familie helemaal verbieden haar uitvaart bij te wonen gaat mijns inziens wel te ver. Daarin behoor je slechts beperkt een stem te hebben. Ze is niet alleen maar jouw vrouw, maar ook een bloedverwant van een familie die met haar is opgegroeid en haar veel langer kent dan jij. Zij behoort hen net zo goed toe.
]Vooral bij oudere mensen is de gang naar een uitvaart toch een beetje een verplicht nummertje. Waar het na afloop vaak een "gezellige boel" wordt. (mensen die elkaar al lang niet meer hebben gezien)
Hoe mensen een uitvaart beleven, dat is aan hen. Ze een uitvaart verbieden bij te wonen gaat mijns inziens echter gewoon te ver. Alleen bij een heel giftige relatie met de overledene kan daarin natuurlijk een uitzondering worden gemaakt. Maar bij normale betrekkingen moeten nabestaanden zelf kunnen afwegen of ze naar een uitvaart willen gaan of niet.
Het credo blijft altijd: oordeelt niet. In de praktijk kom ik bij uitvaarten waarvan ik sommige zaken bedenkelijk vind. Dan schik je je naar de situatie.
Je hoeft ook niet te oordelen. Er kunnen altijd dingen gebeuren die je bedenkelijk of vervelend vindt. Bepaalde rituelen of uitspraken waar je niet aan ontkomt gezien de levensbeschouwelijke of culturele achtergrond van de overledene (zoals dansen met de kist bij een Surinaamse uitvaart), of gewoon bepaalde wensen van de overledene die je tegenstaan. Maar bij een goede uitvaart wordt er zoveel mogelijk rekening gehouden met nabestaanden vanuit andere achtergronden, blijft de sfeer respectvol en open voor verschillende emoties en worden dingen zorgvuldig uitgelegd waar nodig. En als dat (onbedoeld) toch niet zo is, dan kun je dat altijd naderhand op een gepast moment bespreken met degenen die de uitvaart hebben georganiseerd.
. In Nederland zijn grafrechten een jaar of 15, daarna moet je weer in de buidel tasten voor een herbegrafenis (of alsnog crematie). Doe het je nabestaanden niet aan! Kies gelijk voor crematie en uitstrooien. Anders kunnen ze schuldgevoelens krijgen als ze na 15 jaar niet nog eens 1500 kunnen betalen (of anders massagraf).
Zuinigheid is niet altijd ook handigheid...