Erfzonde

[Zolderworm]

Je kunt mijn diepte niet met mij delen. Je kunt alleen de jouwe betreden.

O gelukkig, dan hoef ik ook geen zuustoffles mee te nemen.

[Anja (oud account)]

Je kunt mijn diepte niet met mij delen. Je kunt alleen de jouwe betreden.

O gelukkig, dan hoef ik ook geen zuustoffles mee te nemen.

Dat weet je niet. Misschien wel.

[Dirk]

Het is voor mensen natuurlijk erg moeilijk om te verdragen dat er ziekten zijn en dat er ander leed in de wereld is.

Waar baseer je op dat het moeilijk is. Jij vindt het misschien moeilijk voor te stellen of te verdragen. Maar, dat betekent niet dat het zo is. Dit verdragen is dat volgens jou niet simpel ons dierlijke instinct. Een leven geeft volgens jou ook leed, en daarbij hoort het moeilijk kunnen verdragen ook bij, toch?

Er is leed omdat wij gewoon dieren zijn, homo sapiensen, die leven in de natuur. En een leven in de natuur geeft plezier maar ook leed. Dat zien we bij alle dieren en dus ook bij de mens.

Waar baseer je dit op? Je mag deze mening natuurlijk hebben, maar, zonder onderbouwing, zonder fundament, is het slechts een gevoel.

[Zolderworm]

Het is voor mensen natuurlijk erg moeilijk om te verdragen dat er ziekten zijn en dat er ander leed in de wereld is.

Waar baseer je op dat het moeilijk is. Jij vindt het misschien moeilijk voor te stellen of te verdragen. Maar, dat betekent niet dat het zo is. Dit verdragen is dat volgens jou niet simpel ons dierlijke instinct. Een leven geeft volgens jou ook leed, en daarbij hoort het moeilijk kunnen verdragen ook bij, toch?

Dus jij vindt het fijn om ziek te zijn. Kunnen verdragen zit niet bij de dierlijke instincten.

Er is leed omdat wij gewoon dieren zijn, homo sapiensen, die leven in de natuur. En een leven in de natuur geeft plezier maar ook leed. Dat zien we bij alle dieren en dus ook bij de mens.

Waar baseer je dit op? Je mag deze mening natuurlijk hebben, maar, zonder onderbouwing, zonder fundament, is het slechts een gevoel.

Blijkbaar heb je Desmond Morris nooit gelezen. In mijn boek wijd ik drie hoofdstukken aan deze kwestie. Maar dat is een beetje veel om hier weer te geven.

[Dirk]

Blijkbaar heb je Desmond Morris nooit gelezen. In mijn boek wijd ik drie hoofdstukken aan deze kwestie. Maar dat is een beetje veel om hier weer te geven.

Dat is slechts een half antwoord. Is Desmond Morris jouw basis? In mijn boek worden ook diverse hoofdstukken aan deze kwestie gewijd. Wat hebben we aan dit soort algemene opmerkingen?

[Anja (oud account)]

Blijkbaar heb je Desmond Morris nooit gelezen. In mijn boek wijd ik drie hoofdstukken aan deze kwestie. Maar dat is een beetje veel om hier weer te geven.

Dat is slechts een half antwoord. Is Desmond Morris jouw basis? In mijn boek worden ook diverse hoofdstukken aan deze kwestie gewijd. Wat hebben we aan dit soort algemene opmerkingen?

Wat heb je aan jouw Boek als je er een karikatuur van maakt met je leer over een zesduizend jarige aarde, terwijl de Heilige Schrift niets zegt over de ouderdom van de aarde en niets zegt over wanneer "in den beginne" was? Holle aarde, bedelingenleer, 6000 jaar jonge aarde, is van hetzelfde laken een pak. Wat heb je aan jouw Boek als je jezelf ermee naar de veroordeling brengt doordat je je door kennis hebt laten verleiden de harten van andere mensen te oordelen en hen de veroordeling te prediken omdat ze jóu niet geloven? En....wat heb je aan je Boek als je niet aanvaardt dat dat Boek een val beschrijft, waarna de mens inderdaad in een zijnstand terecht is gekomen, die Zolderworm terecht homo sapiens noemt? De wetende mens, de mens van kennis.

[Zolderworm]

Blijkbaar heb je Desmond Morris nooit gelezen. In mijn boek wijd ik drie hoofdstukken aan deze kwestie. Maar dat is een beetje veel om hier weer te geven.

Dat is slechts een half antwoord. Is Desmond Morris jouw basis?

Samen met een kleine drieduizend andere boeken.

In mijn boek worden ook diverse hoofdstukken aan deze kwestie gewijd. Wat hebben we aan dit soort algemene opmerkingen?

Dan weten we in ieder geval dat jij geen behoorlijke literatuurstudie hebt gedaan en op dit gebied een volstrekte leek bent. De vraag is dan: hoe kun je hier een gefundeerde mening over hebben?

[Dirk]

Wat heb je aan jouw Boek als je er een karikatuur van maakt met je leer over een zesduizend jarige aarde, terwijl de Heilige Schrift niets zegt over de ouderdom van de aarde en niets zegt over wanneer "in den beginne" was? Holle aarde, bedelingenleer, 6000 jaar jonge aarde, is van hetzelfde laken een pak. Wat heb je aan jouw Boek als je jezelf ermee naar de veroordeling brengt doordat je je door kennis hebt laten verleiden de harten van andere mensen te oordelen en hen de veroordeling te prediken omdat ze jóu niet geloven? En....wat heb je aan je Boek als je niet aanvaardt dat dat Boek een val beschrijft, waarna de mens inderdaad in een zijnstand terecht is gekomen, die Zolderworm terecht homo sapiens noemt? De wetende mens, de mens van kennis.

Heel veel, omdat mensen op dit Boek aanspreekbaar zijn. Het is waar dat ik ervan uitga dat de aarde ruim 6000 jaar oud is. Het is waar dat ik de holle aarde theorie afwijs en het is ook waar dat ik de bedelingenleer niet in zijn geheel onderschrijf. En? Ik beweer niet dat ik het in alle gevallen het bij het juiste eind heb. Waar de aanhangers en afwijzers van deze leringen elkaar vinden is het geloof in Jezus Christus, en de onfeilbaarheid van de Bijbel. Zelfs de holle aarde theorie heeft charmante kanten, zeker als we als we de variant "het Bijbelse wereldbeeld" beschouwen.

Het is hier niet aan de orde, maar, inderdaad heb ik sterke aanwijzingen dat de aarde slechts een dikke 6000 jaar oud is. En, zo hebben aanhangers van de holle aarde theorie hun argumenten. Desondanks zal mijn geloof niet veranderen als blijkt dat de aarde ouder is dan 6000 jaar is en ook nog eens hol is. Het zijn (interessante) bijzaken. Hoofdzaak is dat ieder mens een zondaar is. Ik geloof dat, omdat de Bijbel ons dat leert (Romeinen 3, 1 Johannes 3, , Romeinen 5, enz. enz.). Ik geloof dat ieder mens daarom een Verlosser (of Heler of Redder) nodig heeft. Deze redder is volgens de Bijbel Jezus Christus. Het afwijzen van Hem heeft gevolgen. Redding kunnen we niet verdienen, maar slechts in dankbaarheid aanvaarden.

[callista]

Nou, ik voel me helemaal geen zondaar en ik heb dus ook geen Verlosser [dogma] nodig.
Ik zou niet weten waarvan ik gered zou moeten worden
En gevolgen?????
Ja, volgens jouw LEER
En erfzonde geloof ik al helemaal niet in...gebaseerd op een mythe--Adam en Eva hebben niet werkelijk bestaan---- en om de mensen iets wijs te maken zodat ze zich zondig voelen en zullen bekeren....zo doorzichtig
Ieder mens maakt fouten en dat zie ik niet als zonde, maar fouten waar je van kunt leren.
Wie nooit fouten maakt blijft stilstaan en leert niks...

De schoonheid zit 'm dus in de "imperfectie"...en wel op allerlei fronten

En dat de aarde pas 6000 jaar oud is....
Dirk...je zegt daarvoor sterke aanwijzingen te hebben....nou vertel....[anders open je er maar een topic over]
Misschien kom je nog in aanmerking voor de Nobelprijs...

[Dirk]

Nou, ik voel me helemaal geen zondaar en ik heb dus ook geen Verlosser [dogma] nodig. Ik zou niet weten waarvan ik gered zou moeten worden

Je mag dat zo voelen, callista. Dat respecteer ik.

Adam en Eva hebben niet werkelijk bestaan

Ik geloof in de Bijbel, dus, daarvan uitgaand, hebben Adam en Eva wel degelijk bestaan. Het waren de eerste mensen. Ik baseer me dus op de Bijbel, en concludeer daaruit dat Adam en Eva bestaan hebben. Waar baseer jij je op, callista? Waaruit concludeer jij dat Adam en Eva niet werkelijk bestaan hebben?

[callista]

Nou, ik voel me helemaal geen zondaar en ik heb dus ook geen Verlosser [dogma] nodig. Ik zou niet weten waarvan ik gered zou moeten worden

Je mag dat zo voelen, callista. Dat respecteer ik.

Adam en Eva hebben niet werkelijk bestaan

Ik geloof in de Bijbel, dus, daarvan uitgaand, hebben Adam en Eva wel degelijk bestaan. Het waren de eerste mensen. Ik baseer me dus op de Bijbel, en concludeer daaruit dat Adam en Eva bestaan hebben. Waar baseer jij je op, callista? Waaruit concludeer jij dat Adam en Eva niet werkelijk bestaan hebben?

Verdiep je eens in de wetenschap.....de mens is niet zomaar pats boem op aarde neergezet, maar heeft een gemeenschappelijke voorouder met de dieren....een soort aap dus..alhoewel er in eerste instantie alleen maar organismen waren....miljarden jaren geleden.....en dat kan dus niet binnen 6000 jaar..
Veel zal nog onderzocht moeten worden........dankzij de wetenschap.....steeds een paar stapjes verder.

Dit is ook interessant.....maar het hoort niet in dit topic thuis.....[sorry Zolderworm ]
https://dekennisvannu.nl/site/artikel/D ... n-ons/3533
http://www.evolutietheorie.ugent.be/node/171

Bovendien boeit het me niet om te gaan "discussiëren" over een 6000 jaar oude aarde en een letterlijke Adam en Eva....

[Zolderworm]

Er is leed omdat wij gewoon dieren zijn, homo sapiensen, die leven in de natuur. En een leven in de natuur geeft plezier maar ook leed. Dat zien we bij alle dieren en dus ook bij de mens.

Waar baseer je dit op? Je mag deze mening natuurlijk hebben, maar, zonder onderbouwing, zonder fundament, is het slechts een gevoel.

Laat ik als voorbeeld het menselijke territoriumgedrag geven:
Zo worden vooral vrouwen, maar ook mannen en kinderen, overal ter wereld nog steeds behandeld als lustobject in plaats van mens. Nog steeds wordt er alom gevochten om territorium en status. En mensen die niet genoeg status bezitten worden nog steeds achtergesteld en uitgebuit.
Zo is er bijvoorbeeld vrijwel geen groep zonder een eigen territorium, een dominantie-rangorde (en taakverdeling) en flirtgedrag.5
Aan de grenzen van het territorium wordt gecommuniceerd met buitenstaanders die het gebied naderen. Deze laatsten zullen de nodige voorzichtigheid betrachten, met name als ze de mensen in de groep nog niet kennen, en ze zullen zeker niet zomaar binnen stormen. Ze zullen kloppen, bellen of (bijvoorbeeld op het stadhuis tegenover een groep ambtenaren) bij een open deur keurig achter de balie blijven wachten. Vervolgens zal de groep onderzoeken of het wel veilig is de vreemdeling binnen te laten komen.
Als een onbekende bij ons aanbelt, ervaren we altijd een zekere vijandschap: 'Hé, verdorie. Wat nou weer? Ik zit net zo lekker m'n krant te lezen. Het zal wel weer zo'n zeurpiet zijn met een leesmap-aanbieding.'
Er is nauwelijks een grotere zonde denkbaar dan zomaar iemands achtertuin in stappen. Tenzij het 'vertrouwd volk' is.
Toch houdt het begrip territorium bij ons mensen veel meer in dan een lap grond, een huis of enkele kamers en een balkon waar we de beschikking over hebben. Dat ervaart iemand die voor gek wordt gezet of die geen vrienden heeft. Zo iemand voelt zich machteloos. Hem ontbreekt een niet-ruimtelijk territorium.
Aan de grenzen van het territorium wordt gecommuniceerd met buitenstaanders die het gebied naderen. Deze laatsten zullen de nodige voorzichtigheid betrachten, met name als ze de mensen in de groep nog niet kennen, en ze zullen zeker niet zomaar binnen stormen. Ze zullen kloppen, bellen of (bijvoorbeeld op het stadhuis tegenover een groep ambtenaren) bij een open deur keurig achter de balie blijven wachten. Vervolgens zal de groep onderzoeken of het wel veilig is de vreemdeling binnen te laten komen.
Als een onbekende bij ons aanbelt, ervaren we altijd een zekere vijandschap: 'Hé, verdorie. Wat nou weer? Ik zit net zo lekker m'n krant te lezen. Het zal wel weer zo'n zeurpiet zijn met een leesmap-aanbieding.'
Er is nauwelijks een grotere zonde denkbaar dan zomaar iemands achtertuin in stappen. Tenzij het 'vertrouwd volk' is.
Toch houdt het begrip territorium bij ons mensen veel meer in dan een lap grond, een huis of enkele kamers en een balkon waar we de beschikking over hebben. Dat ervaart iemand die voor gek wordt gezet of die geen vrienden heeft. Zo iemand voelt zich machteloos. Hem ontbreekt een niet-ruimtelijk territorium.
Nauw verbonden met territorium-verovering en -behoud is de hiërarchie in de groep.
Aangezien in onze groepen hiërarchie doorgaans niet wordt bepaald aan de hand van fysiek geweld -- primitieve groepen of oorlogssituaties daargelaten -- treedt er een ander wapen op de voorgrond: het gesproken woord. Binnen de groep zien we een voortdurende quasi-goedmoedige strijd van kleine plagerijtjes. Wie niet tijdig een gevat antwoord heeft, verliest onmiddellijk terrein. Iemand die nooit met een adequate 'tegenplagerij' voor de dag kan komen, verliest al gauw zoveel terrein dat hij tot helemaal onderaan in de hiërarchie afdaalt. (En vervolgens via pesterijen ertoe gedreven wordt de groep te verlaten.)
Over het algemeen echter lopen er enkele verschillende hiërarchische stelsels door elkaar heen. Maar er is altijd een zeker verband tussen de verschillende hiërarchieën. Iemand die in de ene hiërarchie geheel onderaan staat, kan onmogelijk in een andere hiërarchie geheel bovenaan staan. De diversiteit in hiërarchieën komt tot uiting in de verschillende soorten leiders die er zijn: de formele leider (de directeur), de informele leider (de ster van de personeelsfeestjes), leiderschap op grond van vakmanschap (de rot in het vak, die al veertig jaar bij de zaak is) enzovoort. Zij ieder hebben op het gebied van hun kwaliteiten veel status en veel territorium.

In de strijd om territorium en status vecht elk individu voor de voordelen van het bezit ervan. De basis van deze strijd is simpelweg de drang te existeren. Doch existeren is niet enkel 'er-zijn', maar ook voldoen aan strevingen waarmee de natuur ons heeft verblijd dan wel opgezadeld. Deze strevingen, de drang de ideaalsituaties werkelijkheid te laten worden, houden de territoriumstrijd in gang. De instinctieve oertypen zijn hier aan het werk. Territoriumbezit levert de mens de veiligheid en de vrijheid op om zich te kunnen ontplooien, dat wil zeggen: het in het collectieve onbewuste sluimerende instinctieve-oertypenbezit te laten 'ontkiemen'.
Die drang is zo sterk dat de mens van wie een flink stuk territorium wordt afgenomen, en daarmee de mogelijkheden tot ontplooiing, zich zeer beroerd en kwaad voelt.
Omdat ieder mens individueel voor territoriumbezit vecht, is er een strijd van allen tegen allen. Zelfs mensen die zich zeer nauw met elkaar verbonden achten, strijden voortdurend.
Het territorium is feitelijk een van de meest beroerde uitvindingen van de natuur.
Ook seksualiteit is nauw verbonden met territoriumstrijd en status. Voor mensen wiens uiterlijk het in een cultuurgemeenschap heersende ideaalbeeld benadert, is het heel wat gemakkelijker status en met name psychologisch territorium te verwerven dan voor mensen met een van het ideaalbeeld afwijkende lichaamsvorm. Dat geldt vooral voor vrouwen. Vooral in de westerse samenleving, waarbinnen er veel seksuele vrijheid heerst, valt dat patroon duidelijk te onderkennen. Naast de voortdurende territoriumstrijd op zich is er ook de voortdurende erotische interactie. Mannen en vrouwen maken zich mooi, verzorgen hun uiterlijk om in dit interactieveld succesrijk te zijn. Afhankelijk van de aard van de groep waarin men succes wil hebben kan dit om een driedelig pak gaan of een vale spijkerbroek en een bijna uit elkaar vallend leren jack.
Binnen bepaalde groepen kan juist een nonchalant uiterlijk de sleutel tot succes zijn of bijvoorbeeld een extreme make-up. In sommige groepen is het belangrijk te laten zien dat je dier bent onder de dieren. Een strakke broek, die de heupen en geslachtsdelen accentueert, het leren jack, dat de indruk van een stevige, dierlijke (met zwarte huid bedekte) borstkas versterkt, en allerlei scherpe, agressieve attributen moeten in zulke groepen benadrukken dat men sterk is en kan vechten als het moet.
Daar waar de idealiseringen binnen onze cultuur het meest op de voorgrond liggen, zoals in de televisiereclame of de wereld van de popmuziek, zijn seks en status rijk vertegenwoordigd. Een aantrekkelijk uiterlijk, kleding waarmee men zichzelf etaleert, het bezit van luxe artikelen, bewonderd worden; dat zijn belangrijke zaken op dit gebied. Een of andere popartiest staat met opvallende kleding uitgedost, heupwiegend op het podium oorverdovende muziek te maken. Hij is het sterke mannetjesdier dat zijn geslachtsdelen toont, een prachtige, gezonde pels heeft en met een krachtige roep laat weten dat hij heer en meester is over zijn stoffelijk, maar vooral ook psychologisch territorium en bereid tot paren. Geen wonder dat de meisjes in de zaal een natte broek krijgen en het toneel op willen. Ook zij zijn bereid.
Vooral Desmond Morris heeft de uiterlijke tekenen van de sterke invloed van de natuur op onze cultuur uitgebreid beschreven.
Om reclame te maken voor transformatie van de natuur wil ik in dit hoofdstuk in het bijzonder de negatieve invloed van die natuur op de samenleving benadrukken: de hardheid, het gebrek aan medemenselijkheid, die zo kenmerkend is voor de omgang van mensen met elkaar op deze Aarde.
Misschien is er ook echte liefde en zorgzaamheid; maar veel daarvan is toch verkapte eigenliefde. Overal waar de ander van wie we houden feitelijk ons bezit is, een middel tot bevrediging van behoeften, een middel om de eenzaamheid te verdrijven, om te voldoen aan seksuele verlangens, of eenvoudigweg om te voorzien in onze behoefte voor iemand te zorgen, is er sprake van eigenliefde. De natuur heeft er op genieuze wijze voor gezorgd dat mensen met een bepaald uiterlijk gevoelens bij ons wakker roepen die wij beschouwen als altruïstische neigingen, maar die in feite egocentrische aandriften zijn.
Zo houden we meer van onze eigen kinderen dan van die van een ander omdat onze kinderen iets van onszelf zijn.
Je kunt je afvragen in hoeverre de in zichzelf gecentreerde mens in gebondenheid aan de natuur altruïstisch kan zijn.
De 'kuddegeest'

Het meeste geweld zien we niet zozeer bij de strijd van individuele mensen tegen elkaar, maar bij de strijd van groepen tegen groepen.
De mens van de natuur uit, vanuit de instinctieve oertypen, kent de drang groepen te vormen. Hoewel sommige mensen er wel eens behoefte aan hebben alleen te zijn, is de mens van nature geen kluizenaar. Kluizenaars staan bekend als lieden die de neiging hebben zichzelf een zeker lijden op te leggen.
Het is moeilijk om exact bepaalde ideaalsituatie-beelden aan te wijzen die verantwoordelijk zouden zijn voor de neiging van de mens zich aaneen te sluiten. Maar het is duidelijk dat het functioneren binnen een groep de mens bevrediging van behoeften biedt.

(wordt vervolgd)

[Zolderworm]

(vervolg)

Op het primaire vlak geeft het een gevoel van veiligheid, geborgenheid. Een groep met een gemeenschappelijk territorium is een stevig bolwerk tegenover bedreigingen van buitenaf door andere mensen. Binnen de groep is de mens ervan verzekerd zorg en aandacht te krijgen als dat nodig is, bijvoorbeeld in geval van ziekte. De mens kan bij complexe problemen anderen laten meedenken of voor zich laten denken en hij kan eventueel een ander de verantwoordelijkheid laten. En wat in de oertijd gold voor de jagende, verzamelende of -- later -- gewassen verbouwende groep, geldt tegenwoordig nog steeds voor de groep die de maatschappij wordt genoemd: als je in een dergelijke groep opgenomen bent geeft dat je wat meer zekerheid op het gebied van voeding. Ook de behoefte aan liefde en aan eigenwaarde zijn typisch verlangens die alleen in de groep bevredigd kunnen worden. Deze zijn sterk verbonden met het bezit van een psychologisch territorium binnen de groep.
Hoewel er uiteraard veel typisch menselijke, op het denken gerichte interactie binnen de groep is, zijn de meeste van onze behoeften in de grond natuurgebonden. Niet voor niets zijn veel mensen erop gesteld een groepsdier als de hond in het gezin of in de leefgroep op te nemen. Het dier vertoont soortgelijke groepsbehoeften. Wij beschouwen hem als een lid van het gezin met eigen rechten en plichten.
Als je in de groepshiëarchie een hoge plaats inneemt, dan worden je behoefte aan eigenwaarde, aan respect en liefde van anderen goed bevredigd. Iets dergelijks geldt ook voor het niet met de rede behepte groepsdier. Alleen al de sterke drang om met elkaar om de plaats binnen de hiërarchie te strijden wijst erop dat een hogere positie meer bevrediging geeft. De vorming van groepen en de interactie binnen de groep zijn uitingen van natuurimpulsen in mens en dier. Wat niet wegneemt dat er zelfs binnen de meest hechte groep toch sprake is van de strijd van allen tegen allen.

Zoals de mens individueel verschillende territoria heeft, zo heeft ook elke groep zijn territorium. Een dergelijk territorium wordt verdedigd tegenover ander groepen. Over het algemeen geldt: des te groter de groepen des te primitiever de emoties bij de strijdende partijen. En des te gemakkelijker er tot gewelddadigheden wordt overgegaan. Hoe groter de groep des te minder is de invloed van de rede en de redelijkheid op het geheel van de groepsemoties. In de individuele mens worden emoties versterkt als hij ondervindt dat vele anderen soortgelijke emoties ervaren. Hoe groter onze groep des te meer hebben wij het gevoel het gelijk aan onze zijde te hebben, des te meer hebben wij het gevoel dat onze verontwaardiging terecht is. En de drang bij de groep te blijven horen maakt dat we naar middelen grijpen die we als individueel mens niet zouden gebruiken. Primitief gezegd: de groepsleden hitsen elkaar op; men voelt zich met elkaar meer verontwaardigd en sterker en komt eerder tot geweld.
Daarbij komt dat het in oorlogssituaties de mens is toegestaan geweld te gebruiken, het wordt zelfs gewaardeerd -- en dat biedt velen de gelegenheid te pogen frustraties en oude wrok te compenseren. (Wat niet lukt omdat je met nieuw geweld nimmer een oud 'wrokcomplex' kunt neutraliseren.)

Het geweld van de massa

Naar mijn idee is de massa-situatie een herleving van de kudde-situatie bij sommige diersoorten. In de massa-situatie wordt de greep van het denken ─ en daarmee het bewuste ik ─ minder, met als gevolg dat de mens meer vanuit de diepere natuur, vanuit het dier in hem, reageert.
Zo is het voor het individuele kuddedier van belang dat het niet al te veel 'nadenkt' over de beslissingen van de leider. Als het dat wél doet, is het weldra opgegeten. Het kuddedier heeft de neiging zich onvoorwaardelijk aan te passen aan het handelen van leider en kudde. Het verschaft hem veiligheid en de rechtvaardiging van zijn verlangens. Dat gevoel van veiligheid in de kudde geeft de indruk minder kwetsbaar te zijn en maakt het individuele dier veel dapperder dan het zou zijn wanneer het alleen was of slechts met enkele anderen.
Het kuddedier handelt op die momenten dat de kudde als geheel actief wordt, op basis van heel kleine tekens die worden gegeven door de leider en door de kuddegenoten die eerder reageren dan het betreffende kuddedier. Vanuit de instinctieve oertypen herkent het dier deze tekens ogenblikkelijk als een dwingende opdracht om te handelen volgens de wil van de leider en de massa. Er is hier sprake van een innerlijk drang of van een collectieve besmetting. Dat is een van de redenen waarom Adolf Hitler zo gemakkelijk in het zadel kon blijven zitten, terwijl veel mensen verstandelijk toch wel beseften dat het niet zo geweldig was waarvoor hij stond. Het instinct wou anders dan het verstand.
Veel dieren worden vooral ook meegesleept uit angst. Immers als het dier in een gevaarlijke situatie niet reageert volgens de eisen van de leider en de kudde, dan loopt het groot gevaar. In de jungle kan een dier het zich niet permitteren uit de boot te vallen.

In situaties waarin de 'kuddegeest' de heersende factor wordt zien we niet alleen een grotere drang te vluchten, maar vooral ook een grotere bereidheid te vechten als de situatie dat vraagt. We zien een grotere geneigdheid tot geweld tegenover dieren die buiten de kudde staan.
En aangezien het meeste geweld voortkomt uit haat, kunnen we zegen dat het dier onder invloed van de kuddegeest sneller geneigd is het dier buiten de kudde te haten, als we dat zo mogen noemen.
Al dit driftmatige handelen zien we ook bij de mens in een massa-situatie. De emoties nemen bezit van de mens en het denken vormt zich naar de inhoud van de emoties. De emoties zijn sterk en eenduidig en voor de mens in de massa is er weinig twijfel. Deze mens heeft weinig behoefte aan genuanceerde informatie, en verliest het vermogen de werkelijkheid te taxeren en zich bij haar eisen aan te passen. Hij leeft niet echt in de werkelijkheid, maar in de wereld van z'n emoties, waarin het onmogelijke niet bestaat.
En vooral is er het gevoel van een onoverwinnelijke macht dat het individu toestaat toe te geven aan driften die hij als eenling zou onderdrukken.
Niet alleen kunnen de emoties mensen voeren tot barbaarsheid, ook leiden ze wel eens tot grote edelmoedigheid. Maar ook deze edelmoedigheid rust niet in de realiteit. Later als de mens weer alleen is, heeft hij er veel spijt van dat hij duizend gulden in de partijkas heeft gestort.
Bij de mens in de massa-situatie treden de inhouden van het onbewuste op de voorgrond. Bij de leider is het vermogen tot intensief contact met het onbewuste misschien nog groter. Daarom voelt de leider precies aan wat de mensen vanuit het onbewuste wensen en hij geeft hun dit. Het gevolg is dat de mensen steeds enthousiaster worden en de leider steeds meer als een godheid aanbidden.
We kunnen hier opnieuw Hitler als voorbeeld nemen, die alleen al door zijn taalgebruik en wijze van spreken zeer diepe emoties wakker riep bij de meeste van zijn toehoorders.

[Dirk]

Zo worden vooral vrouwen, maar ook mannen en kinderen, overal ter wereld nog steeds behandeld als lustobject in plaats van mens. Nog steeds wordt er alom gevochten om territorium en status. En mensen die niet genoeg status bezitten worden nog steeds achtergesteld en uitgebuit.

Klopt, hoewel beetje generaliserend...

Zo is er bijvoorbeeld vrijwel geen groep zonder een eigen territorium, een dominantie-rangorde (en taakverdeling) en flirtgedrag.

Is waar. En?

Als een onbekende bij ons aanbelt, ervaren we altijd een zekere vijandschap: 'Hé, verdorie. Wat nou weer? Ik zit net zo lekker m'n krant te lezen. Het zal wel weer zo'n zeurpiet zijn met een leesmap-aanbieding.'

Waar baseer je dit op? Op eigen ervaringen? Het is zeker geen algemeen geldend vaststaand gegeven.

Er is nauwelijks een grotere zonde denkbaar dan zomaar iemands achtertuin in stappen. Tenzij het 'vertrouwd volk' is.

Fundamenteel mee oneens.

Omdat ieder mens individueel voor territoriumbezit vecht, is er een strijd van allen tegen allen.

Niet ieder mens voert dit gevecht.

Zelfs mensen die zich zeer nauw met elkaar verbonden achten, strijden voortdurend.

Oneens, en zeker niet voortdurend.

Zo houden we meer van onze eigen kinderen dan van die van een ander omdat onze kinderen iets van onszelf zijn. Je kunt je afvragen in hoeverre de in zichzelf gecentreerde mens in gebondenheid aan de natuur altruïstisch kan zijn. De 'kuddegeest'

In vrijwel alle gevallen klopt dit. De mens kan zijn naaste niet lief hebben, zoals zichzelf. De mens kan inderdaad niet net zoveel van andermans kinderen houden als van zijn eigen kinderen. De mens geeft meer om zijn eigen banksaldo dan om het saldo van een ander. Inderdaad, ieder mens overtreedt deze wet.

Nu to the point.... Zolderworm...

[Zolderworm]

Zo worden vooral vrouwen, maar ook mannen en kinderen, overal ter wereld nog steeds behandeld als lustobject in plaats van mens. Nog steeds wordt er alom gevochten om territorium en status. En mensen die niet genoeg status bezitten worden nog steeds achtergesteld en uitgebuit.

Klopt, hoewel beetje generaliserend...

Zo is er bijvoorbeeld vrijwel geen groep zonder een eigen territorium, een dominantie-rangorde (en taakverdeling) en flirtgedrag.

Is waar. En?

Als een onbekende bij ons aanbelt, ervaren we altijd een zekere vijandschap: 'Hé, verdorie. Wat nou weer? Ik zit net zo lekker m'n krant te lezen. Het zal wel weer zo'n zeurpiet zijn met een leesmap-aanbieding.'

Waar baseer je dit op? Op eigen ervaringen? Het is zeker geen algemeen geldend vaststaand gegeven.

Er is nauwelijks een grotere zonde denkbaar dan zomaar iemands achtertuin in stappen. Tenzij het 'vertrouwd volk' is.

Fundamenteel mee oneens.

Omdat ieder mens individueel voor territoriumbezit vecht, is er een strijd van allen tegen allen.

Niet ieder mens voert dit gevecht.

Zelfs mensen die zich zeer nauw met elkaar verbonden achten, strijden voortdurend.

Oneens, en zeker niet voortdurend.

Zo houden we meer van onze eigen kinderen dan van die van een ander omdat onze kinderen iets van onszelf zijn. Je kunt je afvragen in hoeverre de in zichzelf gecentreerde mens in gebondenheid aan de natuur altruïstisch kan zijn. De 'kuddegeest'

In vrijwel alle gevallen klopt dit. De mens kan zijn naaste niet lief hebben, zoals zichzelf. De mens kan inderdaad niet net zoveel van andermans kinderen houden als van zijn eigen kinderen. De mens geeft meer om zijn eigen banksaldo dan om het saldo van een ander. Inderdaad, ieder mens overtreedt deze wet.

Nu to the point.... Zolderworm...

To the point: de mens toont territoriumgedrag. Die neiging zit in zijn instincten. Dus is hij in de grond een dier.
Ik heb ook laatst in de dierentuin uitgebreid de hand van gorilla kunnen bestuderen van dichtbij. Dat is net een grote mensenhand. Ik moet ook zeggen dat dat mij zeer heeft vertederd. Er zit iets liefs in.

[Anja (oud account)]

Zo worden vooral vrouwen, maar ook mannen en kinderen, overal ter wereld nog steeds behandeld als lustobject in plaats van mens. Nog steeds wordt er alom gevochten om territorium en status. En mensen die niet genoeg status bezitten worden nog steeds achtergesteld en uitgebuit.

Klopt, hoewel beetje generaliserend...

Zo is er bijvoorbeeld vrijwel geen groep zonder een eigen territorium, een dominantie-rangorde (en taakverdeling) en flirtgedrag.

Is waar. En?

Als een onbekende bij ons aanbelt, ervaren we altijd een zekere vijandschap: 'Hé, verdorie. Wat nou weer? Ik zit net zo lekker m'n krant te lezen. Het zal wel weer zo'n zeurpiet zijn met een leesmap-aanbieding.'

Waar baseer je dit op? Op eigen ervaringen? Het is zeker geen algemeen geldend vaststaand gegeven.

Er is nauwelijks een grotere zonde denkbaar dan zomaar iemands achtertuin in stappen. Tenzij het 'vertrouwd volk' is.

Fundamenteel mee oneens.

Omdat ieder mens individueel voor territoriumbezit vecht, is er een strijd van allen tegen allen.

Niet ieder mens voert dit gevecht.

Zelfs mensen die zich zeer nauw met elkaar verbonden achten, strijden voortdurend.

Oneens, en zeker niet voortdurend.

Zo houden we meer van onze eigen kinderen dan van die van een ander omdat onze kinderen iets van onszelf zijn. Je kunt je afvragen in hoeverre de in zichzelf gecentreerde mens in gebondenheid aan de natuur altruïstisch kan zijn. De 'kuddegeest'

In vrijwel alle gevallen klopt dit. De mens kan zijn naaste niet lief hebben, zoals zichzelf. De mens kan inderdaad niet net zoveel van andermans kinderen houden als van zijn eigen kinderen. De mens geeft meer om zijn eigen banksaldo dan om het saldo van een ander. Inderdaad, ieder mens overtreedt deze wet.

Nu to the point.... Zolderworm...

To the point: de mens toont territoriumgedrag. Die neiging zit in zijn instincten. Dus is hij in de grond een dier.
Ik heb ook laatst in de dierentuin uitgebreid de hand van gorilla kunnen bestuderen van dichtbij. Dat is net een grote mensenhand. Ik moet ook zeggen dat dat mij zeer heeft vertederd. Er zit iets liefs in.

ja, dat vond Bokito ook van die mens die hem zo trouw kwam opzoeken. Je mag nog van geluk spreken dat je geen homosexuele aap trof in dat park.

(http://www.vergetenverhalen.nl/2015/09/ ... reekt-los/ ; https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Bokito_(gorilla) )

P.S. Jawel, luitjes, dat komt voor in de dierenwereld.

[Zolderworm]

ja, dat vond Bokito ook van die mens die hem zo trouw kwam opzoeken. Je mag nog van geluk spreken dat je geen homoseksuele aap trof in dat park.

P.S. Jawel, luitjes, dat komt voor in de dierenwereld.

Die Bokito had groot gelijk. Wat een akelig mens was dat. Een beetje dreigend in de ogen zitten kijken. Aanpakken die hap.

[callista]

[Dirk]

[Piebe Paulusma]

Ik zou niet weten waarvan ik gered zou moeten worden

Wat dacht je van de angst voor de dood? Zou je daar niet verlost van willen worden?

Wie nooit fouten maakt blijft stilstaan en leert niks...

Eens.

De schoonheid zit 'm dus in de "imperfectie"...en wel op allerlei fronten

Ja zeker, maar God heeft een imperfecte wereld geschapen naar mijn opvatting.

[Anja (oud account)]

Nou....deze wereld gaat eerder in deze richting:



Anderen nemen een andere afslag:

[Anja (oud account)]

Sja, het evolutiegeloof.

[peda]

Ja zeker, maar God heeft een imperfecte wereld geschapen naar mijn opvatting.

Wanneer de wereld geschapen is met een Bedoeling, dan ben ik het met deze uitspraak volledig eens.
Maar waarom zo enorm imperfect, dat blijft wel een raadsel.

[Dirk]

Sja, het evolutiegeloof.

Goed, eentje voor jou:

[Anja (oud account)]

Sja, het evolutiegeloof.

Goed, eentje voor jou:

Juist ja. Die klopt, Dirk, ofschoon ie niet volledig is. Wellicht ontvang je nog eerder de harde bewijzen hiervoor dan dat jij het harde bewijs voor God hebt geleverd.Daar wachten er nog velen op, op jouw harde bewijzen. In zijn bewijsdrang is men kwetsbaar.