<> De brief van Jakobus

[Wilsophie]

Als er verder geen vragen zijn of kritische opmerkingen neem ik de vrijheid om verder te gaan over deze brief, maar nog steeds in hoofdstuk 1 maar dan vanaf vers 18 en Jacobus brengt dus naar voren dat verzoeking, een beproeving is voor gelovigen, omdat het geloof niet slechts een theoretische aangelegenheid is, maar ook een uitwerking in ons practische leven, genoemd onze levenswandel.
God geeft alle goede gaven en volmaakte giften en God verzoekt niet. Alles komt voort uit de oude mens en dat de duivel dat activeert, betekent niet dat de gelovige zelf verantwoordelijk is.
God geeft Licht, en wijsheid uit vers 5 en Zijn Woord en dat lijkt mij vanzelfsprekend. Bij God verandert niets en in vers 18 wordt vastgesteld dat Hij naar Zijn wil ons gebaard heeft, hoe gek dat klinkt voor een Man, maar het is een tegenstelling ten aanzien van het Woord der waarheid en het woord der leugen. Het baren was door het woord der waarheid opdat wij zouden behoren tot de Gemeente van eerstgeborenen en dat zijn wij opdat wij in de toekomst zoals Paulus zegt, geschapen in Christus Jezus en waartoe? Tot goede werken die God voorbereid heeft waarin wij zouden wandelen, om uiteindelijk aangesteld worden tot zonen en dat is het zelfde als eerstelingen van een nieuwe schepping
En geliefde broeders, een iedere broeder of zuster hetzij ras om te horen, en waarom gebruikt Jacobus het woord “mens” omdat de natuurlijke mens wel ras is om te spreken , maar niet om te horen. Voor de gelovige geldt, zoals ik schrijf in Martha en Maria, het veel belangrijker is om te horen en niet om te spreken.

De gedachte is dat als men ras om te spreken, dan is men ook ras tot toorn. Jacobus illustreert dat ook. Traag om te spreken en traag om te oordelen dus...
Wij zouden geen eigen gerechtigheid voortbrengen, en dus traag tot toorn...dus ontvang met zachtmoedigheid het Woord dat in U geplant is.
Vers 21 1e helft levert de vraag op: “Hoe leg je vuiligheid en boosheid af?”Als wij dat konden, hadden wij de Here Jezus niet nodig. Ken je John Bunyan met die last van zonde op zijn rug?
Ik heb ontdekt dat de natuurlijke mens totaal geen last heeft van zonde, ze kennen het woord niet, en laat staan de last ervan.
Gelovigen leren toch dat Hij die last wegneemt?
Anja schreef zo mooi ergens, we blijven wie we waren. Natuurlijk is er wat veranderd omdat in de zondige natuur het leven van Christus is geplaatst, maar dat oude is er feitelijk nog steeds en we worden, zoals Anja zo mooi zei, dat we daar pas van verlost worden bij de verandering van ons lichaam.
Wij kunnen die last niet wegnemen dus waar heeft Jacobus het over? Vuiligheid enz... zijn toch woorden die geplaatst zijn in een logisch verband dus de context bepaalt...
Wat zouden we afleggen en wat zouden we aandoen?
Als je het Woord Gods aandoet, leg je het woord van de mens, duvel, leugen af, omdat we zijn wedergeboren.
Vuiligheid en boosheid heeft alles te maken met menselijke filosofie. En dat kun je dus afleggen.
En er staat dus : “afgelegd hebbende”. Dat is gebeurd en het is nog steeds zo.
Het is eenmaal afgelegd, we hebben de leugen verworpen , maar dat is nog steeds niet genoeg, want in onze dagen zien wij nog steeds dat men de zonden bestrijdt, maar stel dat dat kan, waar zijn we dan? Nog nergens toch? Als alle gelovigen niet meer zondigen, zijn ze dan betere Christenen. Wordt het dan gezelliger? Ik denk het niet.
Joh. 6 zegt dat de zonde niet gediend moet worden, maar de rechtvaardigheid en dat heeft een uitwerking op de zonde, maar het is geen doel op zich, want God doet het zondige vlees teniet op Zijn tijd.
En dus bij de verlossing van ons lichaam.
Waar het hier om gaat is dat onze zielen zalig zouden worden. Het Woord werd niet in ons geplant, want dat is de helft van de waarheid, het Woord der Waarheid wordt IN ons geplant, omdat het levend is. Het is een levende plant. En dus komt dat Woord tot ontwikkeling.
Dat betekent niet dat je de Bijbel uit je hoofd kent uiteraard. Studie wekt die indruk, maar dat is een misverstand. Het is geen planten in ons intellect, maar daar waar het levend is en kan groeien. Met als doel dat het onze zielen kan zaligmaken en dat is heel wat anders dan bekering of wedergeboorte. Dus niet in stenen tafelen, maar in vlesen tafelen, dus niet in een wetboek maar in het hart. ( Zie Jeremia 31 ) Zalig zijn de zachtmoedigen zijn dus de gelovigen.
En dan is de wet niet in de stenen tafelen, maar het is Gods onderwijs.

[jaapo]

Tja........ een moeilijk stuk, waarbij mijn vraagstuk(je) weer niet aan de orde komt. Ik wil best op gezette tijden diepgaand in geloofsgesprek gaan, maar dan oog in oog met één of meerdere anderen. Niet hier in zo'n forum, waarvan ik ook niet weet, of het wel bedoeld is voor zulke moeilijke stukken. Het is hier en daar ook wat nevelig, vind ik en een enkele opmerking roept ook vraagtekens op. Maar alles buiten het bestek van wat ik als belangrijk zag: de verschillende invalshoek van Paulus t.o.v. Jacobus. En dat is kennelijk niet zo zwaarwegend voor de andere mede-schrijvers. Wat mij betreft, houd ik het hier even voor gezien.

[Wilsophie]

Als er staat: “hetwelke Uw zielen kan zaligmaken” betreft dat zoals eerder gezegd, de uitwerking van Gods Woord in ons leven, want sinds wij kinderen Gods zijn zouden wij opgroeien, ten aanzien van onze zielen, en d.w.z, in onze wandel. Nog een synoniem is het laatste woord van vers 25 dat waar men daders is geworden is men gelukzalig in zijn doen en dat is de wandel, het gaat om daden.
En dus gaat de apostel Jacobus verder met deze begrippen.

Het Woord Gods of Zijn onderwijs staat niet buiten ons, integendeel, want het Woord Gods is synoniem aan de Geest Gods en zijn wij gewijd aan de dienst aan God. Maar dan wel in de goede betekenis van het woord “godsdienst”.
Hoorders zijn gelovigen, maar daar zou het niet alleen bij blijven. Het heeft consequenties voor ons praktische leven.
Zalig in de Geest gaat over de status van de wedergeboren mens, maar zaligheid van de ziel is dus het proces van kindschap tot zoonschap in de praktische dienst aan God.
Gelovigen zoals de man uit 1 Kor. 5 die afdwaalde mist dus deze zaligheid aan de ziel, maar het doet niets af aan zijn status van het zalig zijn in de Geest, wedergeboorte kan niet ongedaan gemaakt worden, maar de Dag van Christus zal dit alles (zaligheid van zijn ziel) openbaren. De Dag (van Christus) zal alles aan het licht brengen, en dat betreft niet zijn behoud, maar wel zijn wandel, dus bouwen op eigen kracht met hout, hooi en stro, (dus onder de wet , met stro en tiggelstenen zoals in Egypte onder slavernij) die persoon zal ermee geconfronteerd worden dat van al deze werken niets over blijft.
Hij zelf zal behouden blijven, absoluut maar zijn werken niet. En er zijn ook gelovigen die helemaal niet bouwen. Tja..dan moet je zulke gelovigen los laten, want behouden is hij wel, maar hij wil blijkbaar niet meer dan dat.
En dus gaat Paulus in Hebr. 6 verder met het geven van vaste spijs en wie dat niet blieft, tja...die kon Paulus ook niet dwingen. Dus dat moet je laten voor wat het is. Het is een eigen keuze.
God heeft ons bekwaam gemaakt om dienaren van het nieuwe verbond te zijn, maar als je dat niet wilt/accepteert is dat een eigen keuze, aan God ligt het niet in ieder geval.

De idee dat het voldoende is om de Bijbel te geloven en daarmee houdt het op, is tamelijk kortzichtig want Jacobus leert dat we dienaren zouden zijn van het nieuwe verbond, en dat is veel meer dan alleen "tot geloof komen". Overigens zeggen alle brieven van Paulus en Petrus en Johannes dit idem dito.
Paulus zegt dat dat onze redelijke godsdienst is. Geloof is van het hart, maar Hij heeft ook onze lichamen nodig tot Zijn eer. Dus zouden we ons offreren. Een valse overlegging komt van de tegenstander en hij kan de wedergeboorte niet afnemen want Rom 8 vers 38 zegt dat niets ons kan scheiden van onze Heer, maar hij kan via valse overleggingen ook met Bijbelteksten de gelovige de dienst aan God afnemen.
De volmaakte wet in vers 25 houdt verband met de spiegel van vers 23 en 24 en dat zou men vasthouden en daaruit leven. Die wet is niet dè wet uiteraard, want dè wet is niet “der vrijheid”, maar “der slavernij”, het is een juk, een diensthuis, een huis van bewaring. De Mozaische wet was heilig en goed maar Rom 5 voegt er toch aan toe dat het onvolmaakte van de wet is , dat hij gelegd is op de zondige mens en is de wet onprofijtelijk en krachteloos. De wet is gelegd op de mens die het niet dragen kan, dus in die zin is de wet niet volmaakt.
En de wet van het nieuwe verbond kunnen we het beste vervangen met het woord “onderwijs”.
De wet die volkomen kan zaligmaken is in de Middelaar van het nieuw verbond.
Als je hier inziet, (vers 25) dan zie je dat het oude verbond vervuld is en rechtvaardige vergelding heeft gevonden, en volmaakt gesteld is in Christus en dus ook wij als gelovigen zijn volmaakt en heilig en dus onder dat nieuwe verbond kunnen dienen.
Het nieuwe verbond doet nog meer dan al die inzettingen onder dat oude verbond.
Inzicht hierin zou nog meer teruggrijpen naar de Hebr. Brief, maar Jacobus zegt het niet veel anders. Galaten zegt dat Abraham daar al uit leefde. De vervulling van de belofte is het nieuwe verbond wat al aangekondigd werd bij Abraham.
De wet was rechtvaardig en goed, maar de wet kon geen leven maken en de wet bracht de dood zegt Jacobus in vers 23 over de Joden die opgesloten waren in het huis van bewaring, tot het geloof wat geopenbaard zou worden en dat is het geloof van Christus. Toen werden alle beloften vervuld.
Men is niet vrij onder de wet. Vrijheid en wet verdragen elkaar niet. Galaten 5 vers 1 zegt ook niet dat Mozes ons heeft vrijgemaakt, maar Christus. En wordt niet wederom met het juk der slavernij bevangen. Jacobus heeft het dus over de volmaakte wet die der vrijheid is en dat is de wet van Galaten 5 vers 1, 13:”Gij zijt tot vrijheid geroepen”. Dat is niet doen waar je zin in hebt, want dat zijn overleggingen waar Jacobus over spreekt. Nee, nu kunnen wij elkaar dienen door de liefde en elkander zijn de huisgenoten Gods.
Als allen gestorven zijn omdat Eén stierf is er geen mens meer waarop de wet gelegd kan worden.
Vrij worden van "dit mag wel en dat mag niet" leer je m.i. pas door te leven onder het nieuwe verbond uit genade maar waar ook Gods onderwijs de norm is en dat leidt tot kennis van de Middelaar van het NIeuwe Verbond, dus de kracht van Zijn onvergankelijk leven en dat is Zijn Hogepriesterlijk Werk. Gewoon op een hoger niveau dan een leven onder de wet.
En dat is de dienst waar Jacobus over spreekt, evenals de hele Hebr. brief.
Dus wordt een gelovige niet geleid door de wet, maar door de Geest, gekenmerkt door vrijheid, dus leren verantwoordelijkheden dragen en dat is vaak het probleem van vrijheid. De wet schuift de verantwoordelijkheid af, want alle dingen zijn ons geoorloofd.

[Piebe2]

Velen zeggen wel dat geld niet gelukkig maakt, maar door hun keuzes laten ze iets anders zien.

Amen.

[Wilsophie]

Ik denk dat als je geen gelovige bent en je aardse bestaan ziet, als het hoogste goed dat je dan ook gericht bent op het aardse" slijk ", bovendien hoor ik vrijwel altijd het omgekeerde van zulke mensen, n.l. dat geld wel degelijk het leven op aarde aangenamer maakt. Weleens gekeken naar het programma: "Geld maak gelukkig"? Weleens gehoord hoeveel mensen gebukt gaan onder een schuldenlast in financieël opzicht? Ik denk dat je dan met een flinke tegemoetkoming heel blij kan en mag zijn.
Las ik niet ergens op dit forum een probleem met een bakfiets en te weinig materiële middelen? Las ik ooit niet eens een oproep om financiële bijdrage voor een bepaald project?
Las ik niet ooit eens een klacht van iemand die maar net aan kon rondkomen van de uitkering die hij of zij kreeg?

Zegt Prediker niet dat je ook mag genieten van dat wat onder de zon geboden wordt? Zegt Paulus niet dat je alles mag eten wat in het vleeshuis te koop is?
Maar dan moet je de middelen wel hebben en zoals elders al is aangegeven ook met teksten, dan zul je toch moeten werken voor je brood.... en een arbeidzaam leven levert nu eenmaal ook de luxe op om een goed bestaan te kunnen leiden.
Dat je daarvan kunt delen is een ander verhaal. Dat er armoede is in de wereld en ongelijkheid ook geheel tot je dienst.
Maar ik denk dat je ook dankbaar mag zijn voor alle goede gaven ook in materieël opzicht, al hang ik geen prosperity evangelie aan, integendeel.

[Sanne]

Mijn opmerking stond in een bepaalde context. Jakobus heeft het over beproevingen. En waar zoek je je steun en zekerheid als je daarmee te maken krijgt? Het is niet verstandig je zekerheid te zoeken in materie of geld. Paulus heeft het er in 1 Tim.6:10 niet over dat het hebben van geld op zich het probleem is, maar "geldzucht" of liefde voor geld. Dat is de "wortel van alle kwaad".

[Wilsophie]

Mijn opmerking stond in een bepaalde context. Jakobus heeft het over beproevingen. En waar zoek je je steun en zekerheid als je daarmee te maken krijgt? Het is niet verstandig je zekerheid te zoeken in materie of geld. Paulus heeft het er in 1 Tim.6:10 niet over dat het hebben van geld op zich het probleem is, maar "geldzucht" of liefde voor geld. Dat is de "wortel van alle kwaad".

Dat begrijp ik, daarom geef ik onderscheid aan tussen gelovigen en ongelovigen. Paulus waarschuwt zeker maar altijd tegen gelovigen. Dus de opmerking die jij maakte probeerde ik te nuanceren zodat je dat niet in het algemeen kunt zeggen.
Je kunt de waarschuwing van Jacobus en Paulus in Timotheus niet toepassen op ongelovigen, en daarom stelde ik mij voor dat als je aards gericht bent en niet gezegend met alle geestelijke zegeningen in Christus ( Efeze 1 ) dat je dan al je hoop op de aardse dingen vestigt die van tijdelijke aard zijn.

[Sanne]

Ik vind de gedachte in Jak.1:20 nog wel interessant, nl: "de toorn van een man brengt geen gerechtigheid voor God voort".

Het kan zijn dat onze boosheid terecht is. Boos zijn op zich is niet zondig. Maar het gevaar bestaat dat we onbeheerst gaan reageren. En dat maakt de situatie vaak alleen maar erger. Volgens de tekst wordt in ieder geval Gods gerechtigheid niet bewerkt door onbeheerste, onoverdachte reacties.

[Adinomis]

Ik vind de gedachte in Jak.1:20 nog wel interessant, nl: "de toorn van een man brengt geen gerechtigheid voor God voort".

Het kan zijn dat onze boosheid terecht is. Boos zijn op zich is niet zondig. Maar het gevaar bestaat dat we onbeheerst gaan reageren. En dat maakt de situatie vaak alleen maar erger. Volgens de tekst wordt in ieder geval Gods gerechtigheid niet bewerkt door onbeheerste, onoverdachte reacties.

Zelfbeheersing is dan ook een vrucht van de Geest. Gal.5;22

[pyro]

Zelfbeheersing is dan ook een vrucht van de Geest. Gal.5;22

Ja, het is zo'n verleidelijke vrucht, dat het veel zelfbeheersing vergt om er niet van te eten. Anders ga je dood. Gen. 2:17

[Jerommel]

Ik ben bang dat je nu appels met peren vergelijkt..

[pyro]

Ik ben bang dat je nu appels met peren vergelijkt..

Zonder zelfbeheersing zit je met de gebakken peren, dat is natuurlijk wel waar

[Jerommel]

...dat klopt...

[Wilsophie]

Het misbruik der tong sluit natuurlijk aan bij hoofdstuk 1 v.a. vers 18, waar het gaat over wedergeboorte.
De apostel gaat t/m hoofdstuk 2 in op het Woord der Waarheid waardoor gelovigen zijn wedergeboren en dan dus gaat hij verder erop in dat dit Woord een uitwerking zou hebben op onze daden/wandel.
En nadat hij sprak over de werken die uit het geloof zouden voortkomen gaat hij in op het Woord.
Namelijk “ras om te horen” en niet snel tot spreken (toorn) , waarvan het laatste behoort tot de oude mens. Alle menselijke wijsheid heeft deze strekking en bedoeling.
Over het spreken van de mens (de tong) daarvan zegt hij dat dat ding een ondwingbaar kwaad is vol met gif en zo sluit Jacobus weer aan bij de woorden van Paulus in Rom. 3.
Joden en Grieken zijn allen onder de zonde, dus zij worden door de zonde beheerst.
De zonden staat boven hen. Dat is heerschappij van zonde. Want er is niemand rechtvaardig en niemand die verstandig is, laat staan dat hij verstandig zou spreken, want allen zijn zij afgeweken ….enz.... En hun keel is een geopend graf en met een tong doen zij bedrog en met slangenvenijn...enz... volkomen overeenkomstig met wat de apostel Jacobus zegt in zijn brief.

Gif komt voort uit de mond van de mens. De zondige positie is uiteraard geintroduceerd door de slang in de Hof van Eden en deze slang sprak... Ja de slang sprak en spreekt nog.
En meestal is dat gif. Want het woord van de slang leerde dat de mens zichzelf moest verheffen.
En dat gif werkt nog steeds in elk sterfelijk wezen want zo bewijst hij door generaties heen de uitwerking en dus wordt de zonde geïntroduceerd door het woord.
Het wezen van de mens kom het eerst in de openbaarheid door zijn spreken. Want wat de mond uitgaat verontreinigt. Hij lucht immers zijn hart. En hoe ziet die lucht eruit en hoe ruikt het..

Door dat spreken wordt de mens nog meer verontreinigd. Want ze versterken wat IN ons is. Ik heb het nu over de natuurlijke mens. En volgens de filosofische gedachte van Jacobus laat de mens zich leiden door zijn eigen tong en dus niet door zijn overdenkingen, alhoewel dat ook waar is, maar Jacobus zegt dat de woorden die de mens spreekt zal hij ook waar moeten maken. Zolang het gedachten zijn is het misschien minder sterk.

Ik vind dit een hele goede leerschool omdat heel veel gesprekken worden gevoerd juist om niet te hoeven nadenken en zijn die “social talks” een dekmantel. Dus praat men over onzinnige zaken en zo krijgt men de tijd vol en dat heet “sociaal contact”.
Jacobus geeft aan dat denken en luisteren veel belangrijker zijn.

[Wim Nusselder]

Hoi Jaap,

Zijn er meer, zoals ik, die zich op geloofsgebied meer verwant voelen met Jacobus dan met Paulus? Of is het gewoon waar, dat rechtzinnigen en vrijzinnigen zich ook onderscheiden op dit punt?

Ja, dat geldt ook voor mij.
Het onderscheid tussen 'rechtzinnigen' en 'vrijzinnigen' vind ik wat riskant, omdat die woorden voor degenen die ze gebruiken meestal een waardeoordeel impliceert ('wij zijn beter dan andere christenen, want wij zijn rechtzinnig/vrijzinnig').

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Adinomis]

Ik vind dit een hele goede leerschool omdat heel veel gesprekken worden gevoerd juist om niet te hoeven nadenken en zijn die “social talks” een dekmantel. Dus praat men over onzinnige zaken en zo krijgt men de tijd vol en dat heet “sociaal contact”.
Jacobus geeft aan dat denken en luisteren veel belangrijker zijn.

Helemaal waar. Bij zulke oppervlakkige "talks" blijft ons diepste "ik" ondergesneeuwd. Eigenlijk blijf je vreemden voor elkaar en ontstaat er eenzaamheid. Gemeenschap in Christus betekent samen naar God gaan in gebed, elkaar liefhebben, de waarheid spreken, elkaar je zonden belijden, je leven voor elkaar inzetten, het goede voor elkaar zoeken.

Grapjes kunnen best leuk zijn en heel sociaal de omstanders aan het lachen maken. Maar vaak gaat het ten koste van iemand, of betreft het seksuele insinuaties. Efeze 5 zegt: Ook dubbelzinnige, oppervlakkige en platvloerse taal is ongepast – spreek liever woorden van dankzegging.

[Wilsophie]

Ik vind dit een hele goede leerschool omdat heel veel gesprekken worden gevoerd juist om niet te hoeven nadenken en zijn die “social talks” een dekmantel. Dus praat men over onzinnige zaken en zo krijgt men de tijd vol en dat heet “sociaal contact”.
Jacobus geeft aan dat denken en luisteren veel belangrijker zijn.

Helemaal waar. Bij zulke oppervlakkige "talks" blijft ons diepste "ik" ondergesneeuwd. Eigenlijk blijf je vreemden voor elkaar en ontstaat er eenzaamheid. Gemeenschap in Christus betekent samen naar God gaan in gebed, elkaar liefhebben, de waarheid spreken, elkaar je zonden belijden, je leven voor elkaar inzetten, het goede voor elkaar zoeken.

Grapjes kunnen best leuk zijn en heel sociaal de omstanders aan het lachen maken. Maar vaak gaat het ten koste van iemand, of betreft het seksuele insinuaties. Efeze 5 zegt: Ook dubbelzinnige, oppervlakkige en platvloerse taal is ongepast – spreek liever woorden van dankzegging.

Helemaal eens en op forums ben je sowieso vreemden voor elkaar en is het al moeilijk genoeg om een klein beetje aan te voelen wat die ander beweegt en bedoelt en je kunt er danook behoorlijk naast zitten. Eenzaamheid is een groot probleem ook in deze tijd, ik hoor dat van veel ouderen. Ik las vandaag nog een stukje uit de brief van Petrus aangereikt door Gaitema, wel om een andere tekst maar ik lees graag het hele hoofdstuk en daar staat dan wij door elkaar te vergeven ook de zonden bedekken. Ik moet het even opzoeken want ik ga ook wel graag verder met Jacobus, maar moet even een omslag maken van het topic over de geschiedenis. En of je het nu de wet noemt of je noemt het anders, boven alles staat dat wij God zouden liefhebben maar daarnaast de huisgenoten Gods. Ik kreeg geen gelegenheid omdat ik van alles subforums ben uitgesloten om Callista te beantwoorden in het topic over onze wandel met God naar het voorbeeld van Henoch. maar het is wel de volgorde die de Bijbel aangeeft. En soms Adinomis, zie ik juist in mensen die de wet boven alles stellen dat daar van de liefde voor elkaar zo weinig is te merken. En ik ben ervan overtuigd dat als we steeds Gods nabijheid zoeken in gebed en in Zijn Woord dus niet aanhoren wat 1 keer per week een ander ons te zeggen heeft, maar in de stilte van Zijn nabijheid vragen om kracht tot liefhebben, verdraagzaamheid en vooral die ander aanvaarden gelijk Christus ons aanvaard heeft dat we dan elkaar een klein beetje gunnen qua inzicht en beleving van die grote schat die ons te wachten staat.
Alleen maar uit genade en dan zouden we denk ik leren dat het "Christenzijn" niet is een zaak van heersen over elkaar, maar elkaar dienen en dat is een leerschool, dat weet ik maar al te goed.
Ik ga nu even verder kijken wat er mogelijk is om de Jacobusbrief verder te vervolgen. Dank voor je reactie.

[Wilsophie]

Als er verder geen punten zijn die iemand aan de orde wil stellen ga ik verder met hoofdstuk 2 van deze brief.
Er staat bij mij boven: “het ware geloof zonder aanzien des persoons” en dat sluit mooi aan op wat Adinomis in haar post weergeeft.
Belangrijk is om nog even te zien in het hoofdstuk ervoor dat je eerstgeboren wordt niet alleen door een hoorder des woords maar ook een dader en het “eerstgeborenzijn “heeft in de Bijbel altijd te maken met “erfrecht”. ( Gebaard door het Woord zie vers 18).

Graag eerst naar het begrip “geen aanneming des persoons”. Jacobus was opziener van de gemeente in Jeruzalem en daar was veruit het grootste deel van Joodse komaf en er waren slechts verschillen in “rijkdom” of noem het “maatschappelijke ladder” wat nu ook nog steeds bestaat.

We moeten vaststellen dat de Heere Jezus op grond van Zijn trouw aan de Vader, heerlijkheid heeft ontvangen en wat dat is laat ik nu even buiten beschouwing, maar wij als gelovigen mogen dat ook verwachten. Wij verwachten de wederkomst van Christus omdat Hij ons die zelfde heerlijkheid zal geven. En Hij zag niet op de buitenkant van iemand, maar Hij accepteert de mensen op grond van geloof en Hij verwerpt hen op grond van ongeloof. Dat mag je niet zeggen tegenwoordig, want de Here Jezus was zo liefdevol en benaderde iedereen ook zo in Zijn dagen, maar dat is niet zo.

Onderscheid is er op basis van geloof of zoals de loopbaan des geloofs gelopen zal worden.
En Jacobus neemt het voorbeeld van rijkdom en status en als je het geloof hebt van de Here Jezus Christus dan zou je geen aanzien des persoons hebben en dat wil niet zeggen dat we geen respect hebben voor mensen die in de samenleving iets tot stand heeft gebracht, maar Jacobus heeft het over de gemeenschap van gelovigen want daar is dat niet aan de orde.
Jacobus houdt zich niet bezig met het toewijzen van plaatsen in het Christelijk theater en daarom legt hij zijn visie uit aan de hand van voorbeelden want alle gelovigen zouden elkaar als gelijken beschouwen zolang wij hier zijn en zoals Petrus zegt zolang wij hier in het vlees zijn, zijn wij dienaren van het nieuwe verbond n.l., de volmaakte wet die in Christus is. Danwel de wet der vrijheid, danwel Zijn gevoelen in en door ons en zijn wij gewoon in dienst van onze Heer.
En Zijn Werk aan de Gemeente is ook een dienstwerk. En deze bedeling kenmerkt zich door het kruis en de schande volgens Hebr. En wij zouden diezelfde loopbaan lopen en dat omvat een dienstwerk, vernedering enz...maar ziende op de heerlijkheid die ook ons is voorgesteld.

[Jerommel]

Weduwen en wezen is een aanduiding van het Joodse volk in onze dagen en dat we naar hen om zouden zien wordt in deze brief gezegd.

Wie zegt dat?

[Wilsophie]

Weduwen en wezen is een aanduiding van het Joodse volk in onze dagen en dat we naar hen om zouden zien wordt in deze brief gezegd.

Wie zegt dat?

Dat heb ik even aangetipt om later uit te leggen, maar misschien had ik dat beter niet kunnen doen, want dit leidt alleen maar af van waar het omgaat.
Ik haal het wel weer weg , want het leidt teveel af van het onderwerp.
Wat niet wil zeggen dat ik dat wel kan verklaren, maar het doet hier niet terzake.

Overigens lees ik in een topic over Bijbelgesprek dat men ontkent dat de brieven aan Timotheus en Titus niet van Paulus zouden zijn en dat zou algemeen aanvaard zijn, maak je daar maar eens druk om Jerommel.

[Piebe Paulusma]

Weduwen en wezen is een aanduiding van het Joodse volk in onze dagen en dat we naar hen om zouden zien wordt in deze brief gezegd.

Wie zegt dat?

De weduwe is Jeruzalem en de wezen zijn de joden, zie Romeinen 7.

[Piebe Paulusma]

Overigens lees ik in een topic over Bijbelgesprek dat men ontkent dat de brieven aan Timotheus en Titus niet van Paulus zouden zijn en dat zou algemeen aanvaard zijn

Dat heb ik al weerlegd.

[Wilsophie]

Dank je wel, Piebe over je uitleg van die wezen en weduwen.

Maar het gaat mij nu even meer hier in de Jacobusbrief om de éénheid van de Gemeente en de liefde voor de broeders en zusters zoals de Johannesbrief dat meldt en wat ik ook aanhaalde in de wandel met Henoch, omdat het kenmerkend is voor de wandel van gelovigen in het licht. En de liefde voor het Joodse volk wilde ik even aanstippen en pas later onderbouwen, want het is en blijft het uitverkoren volk van God.
De wet of het dienen van het nieuwe verbond leert dat wij de broeders zouden liefhebben omdat wij God liefhebben en we zouden ons bewust zijn dat we met de wet der vrijheid te maken hebben waar wij de koninklijke wet volbrengen dus... elkaar liefhebben. En dat is een keuze en waar onze eigen natuur die mogelijkheden niet in zich hebben , hebben wij de natuur /leven van Christus ontvangen en dat leven zou gevoed worden. En dat legt Jacobus heel goed uit.
Want die zaligheid der ziel komt tot uitdrukking naar allen die de liefde voor Christus delen samen met mij of met ons. ( hoop ik) En wij zouden elkaar liefhebben ongeacht wie wij in de wereld zijn.
Het punt is dat alle beginselen die belangrijk zijn in deze oude schepping volstrekt voor de Heer onbelangrijk zijn want Hij kan immers ingrijpen in deze oude schepping maar wij zouden ons aan Hem onderwerpen , niet alleen in theorie, maar geplant in onze harten en dat is wat deze brief heel praktisch uitlegt.

Ik las dit citaat:
"De mensen wachten vaak niet eens op het antwoord, ze blijven maar doorratelen en leven niet in het hier en nu", ik weet dan nooit of men over gelovigen praat of over mensen in het algemeen. maar het is natuurlijk vaag om te zeggen dat mensen niet in het hier en nu leven, want wat houdt dat nu precies in en dat zegt de brief heel duidelijk omdat het gaat om onze levenswandel als gelovigen en dat is nu eenmaal een andere loopbaan dan die van de mens in het algemeen.
Paulus spreekt over die loopbaan en je kunt doorratelen zoals Anja zegt, maar je kunt ook dat zien als een actie die ziet op het doel ( wit) en dan is het helemaal niet zo negatief want voor mij gaat het heel goed samen. En dat probeerde ik via de brief van Jacobus aan te geven. Doorratelen in de zin van het doel voor ogen houden wat Paulus zegt en leven in het hier en nu op de wijze die Jacobus ons voorhoudt. Daarom heb ik al veel eerder gezegd dat Paulus en Jacobus elkaar niet tegenspreken.

[Jerommel]

Weduwen en wezen is een aanduiding van het Joodse volk in onze dagen en dat we naar hen om zouden zien wordt in deze brief gezegd.

Wie zegt dat?

De weduwe is Jeruzalem en de wezen zijn de joden, zie Romeinen 7.

Ligt nogal open ter interpretatie, denk ik...

[Wilsophie]

Hoofdstuk 4 gaat dus over “krijgen en vechterijen”, dat zou toch de gemiddelde forummer moeten herkennen, althans ik wel en het wordt mij ook aangerekend met sancties. ( van mensen).
Het is denk ik goed om te zien wat de apostel zegt over het kwalijke spreken van elkaar en dus daarmee ook kwaad spreekt over de wet.
“Want wie zijt gij dat gij een ander oordeelt'.

Hoofdstuk 4 sluit aan op het vorige hoofdstuk waar het gaat om alles wat de mens zegt en uit zijn hart voortkomt. En vnl. uit zijn zondige hart.
Het gaat niet erom dat wij de oude mens onder controle krijgen of beheersen, maar het gaat erom dat wij “werken des geloofs” zouden hebben en ook daders des Woords zouden zijn.
En luisteren naar het Woord van God staat boven het spreken. Dat was ooit aan de orde in mijn topic over Martha en Maria.

De apostel komt erop terug door te stellen dat we zouden zijn “traag tot toorn”.
Wat beheerst zou moeten worden komt alleen tot stand wat in ons hart is geplant.

Er wordt ons in deze brief een spiegel voor gehouden. Want waar komen oorlogen vandaan en de apostel constateert dat ze er blijkbaar altijd zijn en voortkomen uit uw leden en wellusten, maar dat is de “oude mens”. Ik bemerk ook in conflicten dat het altijd gaat om de oude mens. Men ziet achterom en houdt je een lijstje voor hoelang jij al niet deugt of niet past in een bepaald systeem.

Ook voor gelovigen is het ondoenlijk om de oude mens of de zonden onder controle te houden zegt deze brief , maar er is een goed alternatief: Laat je hart vullen door het Woord van God en dan wederstaan wij de duivel.
Krijgen en ruzies komen voort uit het hart, want wat de mond uitgaat verontreinigt de mens, staat elders in de Bijbel.
Het is opmerkelijk dat wij als gelovigen die beseffen en geloven dat ons verleden in de dood is gebracht en God het vergeven heeft en dood heeft verklaard dat wij te pas en te onpas dat wat God doord heeft verklaard dat wij dat elkaar alsnog als een sneeuwbal inwrijven en wreken.

Als wij vergeven zijn, waarom vergeven wij elkaar dan niet? Zelfs als men elkaar sancties oplegt en ik denk even aan de gruwelijke link over een sekte in Duitsland en we hebben die straf opgelegd door mensen “uitgezeten” , waarom men dan alsnog weer al die tekortkomingen tegen het licht houdt om alsnog weer te kunnen straffen.
En hier schrijft Jacobus over.
En het is goed om hoofdstuk 4 nog eens goed door te nemen.

Want gij vecht en krijgt om iets te willen hebben en Jacobus zegt heel gewoon dat je dat niet hebt omdat "Gij niet bidt".
En zijn we weer terug in Jacobus 1 vers 16 en 17.
Dus alles wat wenselijk is of begeren komt van God en bidden betekent gewoon dat men dat dus van God verwacht. En mocht je zeggen dat je wel bidt maar niet ontvangt dan zegt Jacobus dat men dan kwalijk bidt. Jaja.... ik heb de brief niet geschreven.

Gebleven bij vers 3.