Hallo Peda,
Dan toch maar een poging (n.a.v.
viewtopic.php?f=55&t=3330&p=180401#p180360 ). Tegen beter weten in misschien, maar omwille van de vele topics van betere communicatie, toch een poging om een stuk miscommunicatie (m.i. vooroordeel) op te heffen.
peda schreef:
Hallo Zolderworm,
Dat beweer ik zeker niet. De esoterische wereld zie ik niet gelijk aan de religieuze Hindoe wereld. Ik refereerde meer naar de gedachten in de esoterie waar de samenhang tussen kwantum mechanica en holistisch bewustzijn als wetenschappelijk bewezen worden beschouwd.
Ook in de esoterie wordt er niets als wetenschappelijk bewezen beschouwd.
Fritjof Capra schrijft in het door mij aangehaalde citaat (tekst bij het monument) helemaal niet wat jij zegt dat hij zou schrijven. Hij legt slechts uit dat de cyclische beweging die door Shiva wordt gerepresenteerd, in alle materie terug te vinden is, en zelfs ook in anorganische materie. Daar miszegt hij werkelijk helemaal niets mee en onwetenschappelijk is het ook al niet. Men heeft
juist in de kwantumfysica voortdurend te maken met die gelijke en (tegelijkertijd) tegengestelde krachten die het Shivamonument representeert. Tenzij je het tegendeel kunt bewijzen, maar dan zou je
juist beweren Datgene bewezen te achten waarvan je zelf (terecht) zegt dat het niet te bewijzen is........
Ook zegt hij helemaal niet dat de Hindoewijzen reeds begrepen dat er subatomaire deeltjes bestonden. Dat maak jij ervan, Capra zegt dat in de door mij aangehaalde tekst bij het monument niet, en ik heb dat zelf ook nergens gesteld. Overigens sluit ik dat persoonlijk niet uit, aangezien ik niet geloof dat de huidige beschavingswereld de eerste en enige is die er ooit geweest is. Zo geloof ik ook niet dat de piramides duizenden jaren geleden door de mens zonder enige techniek zijn gemaakt, en ook geloof ik persoonlijk niet dat de mens het enige intelligente wezen in de hele kosmos is. Maar noch Capra noch ik hebben beweerd wat jij erin legt, noch was dat in mijn gedachten, niet nu en ook niet toen ik het bericht plaatste.
In de wijsheidstraditie van de grote klassieken onder de yogi's gaat men ervan uit dat een mens helemaal niets van het absolute kan bewijzen, omdat we slechts het gemanifesteerde kunnen onderzoeken. Overigens is dit iets waar
juist ook de gemiddelde esoterist cq new age aanhanger vanuit gaat, namelijk dat alles wat wetenschap kan onderzoeken ook maar maya is en niet het ultieme ware. Dit is bijvoorbeeld wat Yogananda ervan zegt in "Autobiografie van een yogi":
30. De wet der wonderen.
De grote romanschrijver Leo Tolstoy* schreef een kostelijk verhaal, De Drie Kluizenaars. Zijn vriend Nicolaas Roerich geeft er als volgt kort de inhoud van weer:
" Op een eiland leefden drie oude kluizenaars. Zij waren zo simpel dat hun enig gebed was: 'Wij zijn drie; Gij zijt Drie -wees ons genadig. " die korte bede verrichtte grote wonderen.
Toen de plaatselijke bisschop** van het ontoelaatbare gebed van de drie kluizenaars hoorde, besloot hij een bezoek te brengen om hun de canonieke gebeden te leren. Hij kwam op het eiland aan, vertelde de kluizenaars, dat hun verzoek de hemel onwaardig was en leerde hun veel van de gebruikelijke gebeden. Daarna ging hij weer aan boord van het schip en verliet het eiland. Plotseling zag hij een stralend licht dat de boot volgde. Toen het naderde, herkende hij de drie heremieten, die elkaar bij de hand hielden en over de golven holden om het vaartuig in te halen.
"Wij hebben de gebeden, die u ons gegeven hebt, vergeten", riepen ze, toen ze de bisschop hadden bereikt, "en hebben ons gehaast u te vragen, ze nog eens te herhalen". De van ontzag vervulde bisschop schudde het hoofd.
"Beste mensen", antwoordde hij nederig, " leeft voort met uw oude gebed! "
Hoe wandelden de drie heiligen over het water?
Hoe liet Christus zijn gekruisigd lichaam wederopstaan?
Hoe deden Lahiri Mahasaya sa-ja en Sri Yoekteswar hun wonderen?
De moderne wetenschap heeft er tot dusver geen antwoord op, hoewel met de komst van het atoomtijdperk het perspectief van de mens plotseling is verruimd. Het woord 'onmogelijk' verliest in de taalschat van de mens steeds meer aan betekenis.
De oude Vedische geschriften verklaren, dat de stoffelijke wereld onder één fundamentele wet van Maya werkt, het beginsel van betrekkelijkheid en dualiteit. God, het Enige Leven, is een Absolute Eenheid. Maar om als de verschillende en van elkaar gescheiden vormen van de schepping te kunnen verschijnen moet Hij zich met een bedrieglijke en onwerkelijke sluier omhullen. Deze bedrieglijke, dualistische sluier is Maya***. Vele grote ontdekkingen van onze moderne tijden hebben deze eenvoudige uitspraak der rishis bevestigd.
Newtons Derde Bewegingswet is een wet van Maya:' Bij elke actie is er steeds een gelijke, tegengestelde reactie; de wederzijdse acties van twee lichamen zijn altijd gelijk en tegengesteld gericht'. Actie en reactie zijn dus volkomen gelijk. Een enkele kracht is onmogelijk. Er is altijd een paar gelijke, tegengestelde krachten. De fundamentele werking en de natuur verraden allen dat zij hun oorsprong in Maya hebben. Elektriciteit bijvoorbeeld is een verschijnsel van afstoting en aantrekking; elektronen en protonen zijn tegengestelde elektrische polen. Een ander voorbeeld: het atoom of kleinste deel der materie is net als de aarde zelf een magneet met een positieve en een negatieve pool. De ganse wereld van verschijnselen is onder de onverbiddelijke heerschappij der polariteit; er is geen wet in de fysica of chemie of enige andere wetenschap, die niet door het principe van tegengesteldheid wordt beheerst.
De natuurkunde kan dus geen wetten opstellen buiten Maya; de werkelijke substantie, de structuur der schepping. De natuur zelf is Maya; de natuurwetenschap moet dus rekening houden met dit onbetwistbare feit. In haar eigen gebied is zij eeuwig en onuitputtelijk; toekomstige natuurvorsers kunnen niet anders doen dan de ene uitdrukkingsvorm na de andere van haar bonte oneindigheid onderzoeken. De wetenschap blijft dus eeuwig aan verandering onderhevig en is niet in staat het einddoel te bereiken; wel kan zij de wetten formuleren van een reeds bestaande en functionerende kosmos, maar zij is onmachtig de Wetgever en Enige Bediener ervan te ontdekken. De indrukwekkende verschijnselen der zwaartekracht en elektriciteit zijn bekend geworden, maar wat zwaartekracht en elektriciteit eigenlijk zijn, weet geen sterveling.****
Sedert duizenden jaren hebben profeten de mensen opgeroepen boven Maya uit te stijgen. Boven de dualiteit der schepping uit te rijzen en de eenheid van de Schepper waar te nemen, gold als het hoogste doel van de mens. Zij die zich vastklampen aan de kosmische begoocheling, moeten haar grondwet van polariteit aanvaarden: eb en vloed, reizen en dalen, dag en nacht, vreugde en lijden, goed en kwaad, geboorte en dood. Als de mens door enige duizenden menselijke geboorten is heen gegaan, wordt deze monotone kringloop onverdraaglijk; hij begint zijn hoop te vestigen op een wereld die achter de door Maya uitgeoefende dwang ligt.
De sluier van Maya verscheuren is het geheim der schepping onthullen. De yogi, die aldus het universum blootlegt, is de enige ware monotheïst. Al de anderen aanbidden heidense afgodsbeelden. Zolang iemand onderworpen blijft aan de dualistische zinsbegoochelingen der natuur is Maya, als een Januskop, zijn godin; hij kan de ene ware God niet kennen.
Uit:Yogananda: Autobiografie van een yogi; hoofdstuk 30:"De wet der wonderen", p. 252-253
De noten:
* Tolstoy deelde veel idealen met Mahatma Ghandi. Zij correspondeerden met elkaar over het onderwerp geweldloosheid. Volgens Tolstoy's opvatting is het kernpunt van de leer van Christus dat men geen kwaad met kwaad moet vergelden (Mattheus 5: 39); kwaad moet alleen met het enige logische en daarom ook werkzame tegenmiddel, goedheid of liefde, worden 'weerstaan'.
** Het verhaal schijnt een historische grond te hebben; volgens een noot van de uitgever heeft de bisschop de drie monniken ontmoet, toen hij van Archangelsk naar het Slovetsky-klooster, aan de mond van de Dwina, zeilde.
*** Het ik-beginsel, ahankara (letterlijk: 'ik doe') is de oorsprong van dualisme of de schijnbare scheiding tussen de mens en zijn Schepper. Ahankara brengt menselijke wezens onder de invloed van Maya( kosmische begoocheling) waardoor het subject (ego) valselijk als object verschijnt; de schepselen verbeelden zich scheppers te zijn.
**** Marconi, de grote uitvinder, erkende op volgende wijze de beperkingen van de wetenschap: "het onvermogen der wetenschap om het leven te verklaren is absoluut. Dit feit zou waarlijk schrikwekkend zijn ware er geen geloof. Het moeilijkste probleem waar de menselijke geest ooit mee heeft gekampt is het mysterie van het leven".
.