Als je een tip wil geven over een bepaald boek, dan kan dat hier in het topic "Boekentips".
Wil je uitgebreid een boek gaan bespreken open er dan een apart topic voor. Dan kun je het uitgebreid bespreken en erover in discussie gaan.
Forumregels Als je een tip wil geven over een bepaald boek, dan kan dat hier in het topic "Boekentips".
Wil je uitgebreid een boek gaan bespreken open er dan een apart topic voor. Dan kun je het uitgebreid bespreken en erover in discussie gaan.
Zolderworm schreef:
Mijn ervaring is dat geloof geen invloed heeft op het al of niet krijgen van uittredingen.
Bij ons in de familie is het een kwestie van erfelijke aanleg.
Iets wat op zich weer vreemd is, omdat de genen nu eenmaal een stoffelijk gegeven zijn .
Dat denk ik ook---geloof heeft er niets mee te maken.
Bij mij in de familie zijn ook "aparte" dingen gebeurd.
De laatste tijd denk ik daar ook weer wat meer over na....terug in de tijd zogezegd.
Maar dat zoiets erfelijk kan zijn en dus in de genen zit dat geloof ik zeker...
Zolderworm schreef:
Het is moeilijk te zeggen hoe "echt" jou "echt" is vergeleken met mijn "echt".
Maar voor mij blijft het bewijs dat ik dingen op afstand heb gezien die bij verificatie echt zo bleken te zijn, zonder dat ik dat op het moment van de uittreding wist. Maar zoals gezegd vond negentig procent van mijn uittredingen in de dagelijkse omgeving plaats, waarbij ik soms mijn lichaam op bed of op de bank zag liggen. En ik voelde mij zeer nadrukkelijk het lichaam uitgaan en weer binnentreden. Voorts heb ik nog nooit een overledene gezien of gesproken. Meer kan ik er ook niet over zeggen.
Ja, wat jij beschrijft dat neem ik voor echt aan.
Zoiets verzin je niet.
Als klein kind kan ik me ook nog situaties herinneren waar ik in hele rare sferen zat en niet echt in mijzelf... en er dus ook overdag niet echt bij was....heel verwarrend en vervreemdend.
Het is ook zo dat ik soms terwijl ik wakker was een soort halve uittredingen had, waarbij alleen mijn hoofd in het stoffelijk lichaam bleef, maar de rest ter hoogte van het hoofd horizontaal zweefde. Ook had ik 's avonds door anderen beschreven verschijnselen voorafgaand aan een uittreding, zoals een hels kabaal bij je oren en een soort vibratie van de omgeving. Als ik dat had en vervolgens uittrad, dan kwam ik vrijwel altijd in een heel nare sfeer terecht. Weliswaar gewoon de slaapkamer, maar daarin hing een soort vreselijke angst. En voor het raam zag ik dan een soort visnet-structuur. Dat was dan zo griezelig dat ik ze snel mogelijk m'n lichaam weer in ging. Daar wou ik niet zijn.
's Morgens vroeg had ik tussen het slapen en het waken in, heel andere uittredingen. Die waren over het algemeen erg prettig. Maar een enkele keer werd ik dan aangevallen door wezens die snel van vorm veranderden. Die kleefden zich dan aan mij vast, zodat ik pas na een worsteling weer terug kon het lichaam in. Die aanvallen hebben mij besloten met het uittreden te stoppen. Ik heb het jarenlang onderdrukt tot ik er geen last meer van had. Nu heb ik ze niet meer.
Laatst gewijzigd door Zolderworm op 14 apr 2016, 15:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Nee, ik geloof niet in een hemel en ook niet in een hel.
Misschien wel, maar dat weet ik niet, in andere sferen....ook dat betwijfel ik vaak zelfs.
Diegenen, die daar wel in geloven nemen het dan ook eerder serieus denk ik en zijn ook minder kritisch of ook kritiekloos.
Het bevestigt hun in hun geloof en dat is vaak al voldoende om het allemaal letterlijk voor waar aan te nemen
Dank voor je reactie.
Ik geloof, in tegenstelling tot jou - wél in het hiernamaals.
Overigens bent ik het wel grotendeels met je eens m.b.t. dit boek/verhaal.
callista schreef:Als de jongen [Colton Burpo] was opgevoed met verhalen over Vishnu, Sita, Allah of Mohammed etc.. had hij waarschijnlijk deze "personen" ontmoet in de vermeende hemel.
Volgens mij is hij toch op de een of andere manier voorgeprogrammeerd, ook al wordt dat ontkend.....maar ook dat is herkenbaar in dergelijke verhalen, die men als bewijs wil poneren voor een hiernamaals.
Het is heel moeilijk te onderscheiden of hier sprake is van een soort vleesgeworden fantasie of een soort astrale werkelijkheid. Echter bij veel mensen die uittredingen beschrijven, zie je ontmoetingen met hun persoonlijke goden. Het verschil met zomaar een fantasie of een hallucinatie is dan dat deze goden er wel verrassend echt uitzien, en zich, voor de ervaring, in een driedimensionale ruimte bevinden. Maar, zoals gezegd, heb ik dit zelf nooit meegemaakt. Er zijn echter ook uittreders, die geen enkele religieuze context ervaren. Mensen die volstrekt niet religieus zijn en dus ook niets religieus verwachten.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Grenzen verschaffen de illusie, dat het kwaad van buiten komt.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Oké!
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Anna74 schreef:Onlangs het boek gelezen: 'de jongen die in de hemel was'
Ik ben benieuwd wat andere mensen van het boek vinden.
Nu weet ik dat bij een soortgelijk boek het later een verzinsel bleek, bij dit boek is dat (nog) niet gebleken.
Een kleine jongen verrast zijn ouders - nadat hij een zware operatie heeft ondergaan - meermalen met uitspraken waaruit blijkt dat hij in de hemel is geweest. Daar heeft hij Jezus gezien, zijn overleden zusje waarvan hij het bestaan niet wist. Er gebeuren opmerkelijke dingen in ieder geval.
Dit schuurt natuurlijk dicht aan tegen het topic over een ‘bijna dood-ervaring’, maar ik plaats het toch maar in deze draad.
Ergens wil ik het geloven, maar er staan ook dingen in die bij mij nogal vragen oproepen. Graag zou ik eens willen horen of meer mensen het boek hebben gelezen en welke gedachten daaraan zijn overgehouden.
Anna74 schreef:Onlangs het boek gelezen: 'de jongen die in de hemel was'
Ik ben benieuwd wat andere mensen van het boek vinden.
Nu weet ik dat bij een soortgelijk boek het later een verzinsel bleek, bij dit boek is dat (nog) niet gebleken.
Een kleine jongen verrast zijn ouders - nadat hij een zware operatie heeft ondergaan - meermalen met uitspraken waaruit blijkt dat hij in de hemel is geweest. Daar heeft hij Jezus gezien, zijn overleden zusje waarvan hij het bestaan niet wist. Er gebeuren opmerkelijke dingen in ieder geval.
Dit schuurt natuurlijk dicht aan tegen het topic over een ‘bijna dood-ervaring’, maar ik plaats het toch maar in deze draad.
Ergens wil ik het geloven, maar er staan ook dingen in die bij mij nogal vragen oproepen. Graag zou ik eens willen horen of meer mensen het boek hebben gelezen en welke gedachten daaraan zijn overgehouden.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Oké!
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Ik denk a la Monty Python: "You came from nothing and you'll go back to nothing. So what you´ve lost ... Nothing."
Niet iedereen komt in het genot, te hebben mogen leven.
Grenzen verschaffen de illusie, dat het kwaad van buiten komt.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Dat is dan beter dan de gelovigen zoals die beschreven worden in het boek van Jan Siebeling, "' bidden op een bed violen "'.
Deze gelovigen volgen een God die de mens reeds in dit leven in angst en onzekerheid dompelt, tot op het sterfbed toe. Immers hun hele aardse leven draait om het Goddelijk Oordeel, waarvan zij de persoonlijke uitkomst niet kennen en dus met grote angst en beven tegemoet zien.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Dat is dan beter dan de gelovigen zoals die beschreven worden in het boek van Jan Siebeling, "' bidden op een bed violen "'.
Deze gelovigen volgen een God die de mens reeds in dit leven in angst en onzekerheid dompelt, tot op het sterfbed toe. Immers hun hele aardse leven draait om het Goddelijk Oordeel, waarvan zij de persoonlijke uitkomst niet kennen en dus met grote angst en beven tegemoet zien.
Mijn vader was ook zo bang als een wezeltje op zijn sterfbed. Met ontzet in zijn ogen keek hij naar het plafond, en sloeg voortdurend kruisjes.
Daarbij ben ik zelden een godsvruchterige en goede mens tegen gekomen als mijn vader.
De schrik voor een straffende God, dat ze hem in het katholiek wezenhuis ingeprent hadden, zat er 80 jaar later nog steeds in.
Grenzen verschaffen de illusie, dat het kwaad van buiten komt.
Zolderworm schreef:
Het is heel moeilijk te onderscheiden of hier sprake is van een soort vleesgeworden fantasie of een soort astrale werkelijkheid. Echter bij veel mensen die uittredingen beschrijven, zie je ontmoetingen met hun persoonlijke goden. Het verschil met zomaar een fantasie of een hallucinatie is dan dat deze goden er wel verrassend echt uitzien, en zich, voor de ervaring, in een driedimensionale ruimte bevinden. Maar, zoals gezegd, heb ik dit zelf nooit meegemaakt. Er zijn echter ook uittreders, die geen enkele religieuze context ervaren. Mensen die volstrekt niet religieus zijn en dus ook niets religieus verwachten.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
In ieder geval gelooft hij nu aan het licht aan het einde van de tunnel.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Dat is dan beter dan de gelovigen zoals die beschreven worden in het boek van Jan Siebeling, "' bidden op een bed violen "'.
Deze gelovigen volgen een God die de mens reeds in dit leven in angst en onzekerheid dompelt, tot op het sterfbed toe. Immers hun hele aardse leven draait om het Goddelijk Oordeel, waarvan zij de persoonlijke uitkomst niet kennen en dus met grote angst en beven tegemoet zien.
Je zou zeggen dat deze mensen een gevoel voor liefde en mededogen ontberen. Zij ervaren nooit hoe het ook anders kan zijn dan hun gerichtheid op angst en onzekerheid. Ik leef alleen in grote angst als de sinterklaas-tijd weer nadert. In ieder geval zou je denken dat als God echt bestaat, hij de mensen wel wat slimmer zou hebben gemaakt.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Oké!
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Ik denk a la Monty Python: "You came from nothing and you'll go back to nothing. So what you´ve lost ... Nothing."
Niet iedereen komt in het genot, te hebben mogen leven.
Vraag je je dan niet af waarom je dan slechts één leven hebt geleefd? En dan nog wel als Vrolijke, zonder ooit iets anders geprobeerd te kunnen hebben. En hoe zit het dan met de kinderen die nog geen jaar oud worden? Leven die ook maar één kort leventje, en dat was het verder?
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Oké!
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Ik denk a la Monty Python: "You came from nothing and you'll go back to nothing. So what you´ve lost ... Nothing."
Niet iedereen komt in het genot, te hebben mogen leven.
Vraag je je dan niet af waarom je dan slechts één leven hebt geleefd? En dan nog wel als Vrolijke, zonder ooit iets anders geprobeerd te kunnen hebben. En hoe zit het dan met de kinderen die nog geen jaar oud worden? Leven die ook maar één kort leventje, en dat was het verder?
Wie leeft met een naturalistische levensbeschouwing, heeft te maken met een volledig op het lot van levende wezens onbetrokken natuur.
Denk maar aan de talloze dieren die in de loop van het evolutieproces, vaak op afschuwelijke wijze, om het leven zijn gekomen.
Ook voor de homo sapiens is het veelal grote kommer en kwel.
Maar ook de theisten zitten met het immense vraagstuk van de theodicee.
Een onopgelost vraagstuk, waar reeds vele denkers hun tanden volledig op hebben stuk gebeten.
Ik denk a la Monty Python: "You came from nothing and you'll go back to nothing. So what you´ve lost ... Nothing."
Niet iedereen komt in het genot, te hebben mogen leven.
Vraag je je dan niet af waarom je dan slechts één leven hebt geleefd? En dan nog wel als Vrolijke, zonder ooit iets anders geprobeerd te kunnen hebben. En hoe zit het dan met de kinderen die nog geen jaar oud worden? Leven die ook maar één kort leventje, en dat was het verder?
Wie leeft met een naturalistische levensbeschouwing, heeft te maken met een volledig op het lot van levende wezens onbetrokken natuur.
Denk maar aan de talloze dieren die in de loop van het evolutieproces, vaak op afschuwelijke wijze, om het leven zijn gekomen.
Ook voor de homo sapiens is het veelal grote kommer en kwel.
Maar ook de theisten zitten met het immense vraagstuk van de theodicee.
Een onopgelost vraagstuk, waar reeds vele denkers hun tanden volledig op hebben stuk gebeten.
Ja, maar dat is niet wat ik bedoel te zeggen. Het gaat er mij om dat het me niet logisch lijkt om een kind het leven te geven als het nog niet eens een jaar oud wordt. Of dat het me niet logisch lijkt dat iemand alleen maar een leven leidt als Vrolijke, wat mij een vreselijk lot lijkt. Maar goed, de werkelijkheid trekt zich wellicht weinig aan van wat mij al of niet logisch lijkt.
Ik moet wel zeggen dat het mij het meest logisch lijkt dat wij er altijd zijn, omdat wij immers niet in de tijd existeren, maar in de eeuwigheid. Het ervaren van de tijd immers beschouw ik als een illusie. Bovendien is het wel heel toevallig dat wij nu, op dit moment, een bewust leven leiden, binnen een periode van zo'n 13 miljard jaar, om alleen al over het heelal te spreken. Persoonlijk denk ik dat wij altijd en eeuwig een bewust leven leiden, in wat voor vorm dan ook. Dat onze hersenen ons een nieuwe geheugen bezorgen bij een geboorte betekent nog niet dat er daarvoor niets was voor ons.
Ik denk a la Monty Python: "You came from nothing and you'll go back to nothing. So what you´ve lost ... Nothing."
Niet iedereen komt in het genot, te hebben mogen leven.
Vraag je je dan niet af waarom je dan slechts één leven hebt geleefd? En dan nog wel als Vrolijke, zonder ooit iets anders geprobeerd te kunnen hebben. En hoe zit het dan met de kinderen die nog geen jaar oud worden? Leven die ook maar één kort leventje, en dat was het verder?
Wie leeft met een naturalistische levensbeschouwing, heeft te maken met een volledig op het lot van levende wezens onbetrokken natuur.
Denk maar aan de talloze dieren die in de loop van het evolutieproces, vaak op afschuwelijke wijze, om het leven zijn gekomen.
Ook voor de homo sapiens is het veelal grote kommer en kwel.
Maar ook de theisten zitten met het immense vraagstuk van de theodicee.
Een onopgelost vraagstuk, waar reeds vele denkers hun tanden volledig op hebben stuk gebeten.
Ja, maar dat is niet wat ik bedoel te zeggen. Het gaat er mij om dat het me niet logisch lijkt om een kind het leven te geven als het nog niet eens een jaar oud wordt. Of dat het me niet logisch lijkt dat iemand alleen maar een leven leidt als Vrolijke, wat mij een vreselijk lot lijkt. Maar goed, de werkelijkheid trekt zich wellicht weinig aan van wat mij al of niet logisch lijkt.
Ik moet wel zeggen dat het mij het meest logisch lijkt dat wij er altijd zijn, omdat wij immers niet in de tijd existeren, maar in de eeuwigheid. Het ervaren van de tijd immers beschouw ik als een illusie. Bovendien is het wel heel toevallig dat wij nu, op dit moment, een bewust leven leiden, binnen een periode van zo'n 13 miljard jaar, om alleen al over het heelal te spreken. Persoonlijk denk ik dat wij altijd en eeuwig een bewust leven leiden, in wat voor vorm dan ook. Dat onze hersenen ons een nieuwe geheugen bezorgen bij een geboorte betekent nog niet dat er daarvoor niets was voor ons.
Dit is een spirituele metafysische opvatting. Het probleem bij een discussie is dat zo'n gedachte behoort tot het persoonlijke ervaringsveld. Anderen, ook met een dualistische levensovertuiging, hebben weer andere opvattingen, terwijl de naturalisten helemaal niets ophebben met menselijke zielen met eeuwigheidsgehalte. Empirisch is een metafysische gedachte of uitspraak , van welke aard ook, niet empirisch te toetsen, maar ook een atheist kan niet zonneklaar bewijzen dat dualisme een verkeerde opvatting is. Het gaat om het persoonlijk beoordelen van aangedragen argumenten.
Ach daar kan je de Kerk niet de schuld van geven of het wezenhuis,het was trouwens een tijdgeest van oppassen want anders.....STRAF zo dat de samenleving toen in elkaar.Maar als mensen niet willen onderzoeken of zelf na denken hoe zit het echt tja----------------altijd gemakkelijk om een ander de schuld te geven van eigen angsten.
Is het ventje in de Hemel geweest of niet kan zijn,maar uit de sekte waar hij toe behoort is het toch voorzichtig zijn.Het ventje in de Hemel en weer terug ,het kan of het kan niet.
Zolderworm schreef:
Het is heel moeilijk te onderscheiden of hier sprake is van een soort vleesgeworden fantasie of een soort astrale werkelijkheid. Echter bij veel mensen die uittredingen beschrijven, zie je ontmoetingen met hun persoonlijke goden. Het verschil met zomaar een fantasie of een hallucinatie is dan dat deze goden er wel verrassend echt uitzien, en zich, voor de ervaring, in een driedimensionale ruimte bevinden. Maar, zoals gezegd, heb ik dit zelf nooit meegemaakt. Er zijn echter ook uittreders, die geen enkele religieuze context ervaren. Mensen die volstrekt niet religieus zijn en dus ook niets religieus verwachten.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
In ieder geval gelooft hij nu aan het licht aan het einde van de tunnel.
Men weet gewoon, dat het lichaam een hele coctail aan dopaminen, hormonen, en andere overdragingsstoffen ter beschikking heeft.
Mijn buurman weet dat ook.
Grenzen verschaffen de illusie, dat het kwaad van buiten komt.
Mijn buurman bijvoorbeeld. Bij een operatie, waarbij hij gereanimeerd werd.
Hij zag "het licht aan het einde van de tunnel". En "heel mooi was het".
Sindsdien is hij niet bang meer voor de dood.
Hij is nog steeds zo ongelovig als daarvoor.
Oké!
Sindsdien is hij niet meer bang voor de dood?
Dat hoor je vaker en ben ik wel eens jaloers op
Ik ben ook niet zo bang hoor.
Ik denk a la Monty Python: "You came from nothing and you'll go back to nothing. So what you´ve lost ... Nothing."
Niet iedereen komt in het genot, te hebben mogen leven.
Vraag je je dan niet af waarom je dan slechts één leven hebt geleefd? En dan nog wel als Vrolijke, zonder ooit iets anders geprobeerd te kunnen hebben. En hoe zit het dan met de kinderen die nog geen jaar oud worden? Leven die ook maar één kort leventje, en dat was het verder?
Zoals je weet, (of ook niet) betracht ik mijzelf als een stukje van het heelal.
Ik als* vrolijke leef maar één keer. Alhoewel ik, als ik er niet meer ben, verder leef in andere dingen en mensen. Zoals ik dat tevoren ook reeds deed.
*Als = in de samenstelling van.
Dat niet iedereen kan accepteren, dat hij maar één keer leefd, (en als je pech hebt, zelfs heel kort) daar kan ik niks aan doen.
Grenzen verschaffen de illusie, dat het kwaad van buiten komt.
vrolijke schreef:
Men weet gewoon, dat het lichaam een hele coctail aan dopaminen, hormonen, en andere overdragingsstoffen ter beschikking heeft.
Mijn buurman weet dat ook.
Helemaal mee eens...de mens is eigenlijk een chemische fabriek.
Ontzettend interessant...verbazingwekkend als je er over nadenkt hoe dat werkt...
Misschien heb ik je reactie over t hoofd gezien, maar geloof je wel in de hemel of ook niet?
Gezien je reactie ben ik daar benieuwd naar.
Ik had daar al eerder op geantwoord.. gisteren dacht ik..
Nee, daar geloof ik niet in en ook niet in de hel zoals vermeld...al kan ik wel begrip hebben voor diegenen die er wel in geloven...het is ook wellicht moeilijk te verteren dat alles opeens afgelopen is.
Ik denk dat er daarom een hemel verzonnen is.
Misschien heb ik je reactie over t hoofd gezien, maar geloof je wel in de hemel of ook niet?
Gezien je reactie ben ik daar benieuwd naar.
Ik had daar al eerder op geantwoord.. gisteren dacht ik..
Nee, daar geloof ik niet in en ook niet in de hel zoals vermeld
Oké dank voor je reactie. Het gaat soms zo hard ik moet er nog aan wennen.
in tegenstelling tot jou geloof ik er wel in (het bestaan van een hiernamaals) maar heb toch wat moeite met dit verhaal op sommige punten.
Misschien heb ik je reactie over t hoofd gezien, maar geloof je wel in de hemel of ook niet?
Gezien je reactie ben ik daar benieuwd naar.
Ik had daar al eerder op geantwoord.. gisteren dacht ik..
Nee, daar geloof ik niet in en ook niet in de hel zoals vermeld
Oké dank voor je reactie. Het gaat soms zo hard ik moet er nog aan wennen.
in tegenstelling tot jou geloof ik er wel in (het bestaan van een hiernamaals) maar heb toch wat moeite met dit verhaal op sommige punten.
Kijk@ Anna74 er zijn nog altijd vleugels van papier
Wat jij nu beschrijft vind ik toch van een andere orde als het verhaal van het hier geplaatste boek, waarbij ik de indruk krijg---mede ook omdat het 7 jaar later is geschreven--dat er aardig wat ingevuld is en gemanipuleerd en ook --sorry--gelogen, of laat ik het dan wat netter zeggen: bij gefantaseerd of weggedrukt aan informatie naar die jongen toe...ook al is hij nog zo jong....kinderen pikken veel op...
Die jongen is gewoon zeer christelijk opgevoed, misschien wel geïndoctrineerd.
Ja, sommige dromen zijn dat misschien ook wel....ik ben 's nachts op meer plekken geweest dan overdag.... en het lijkt zo echt..
Ik "spreek" ook regelmatig met overledenen in mijn dromen en zij met mij en dan is het zo echt dat ik er de hele dag aan denk en daar ook wel steun uit haal, een antwoord in zie en/of inzicht, maar ook als een uitleg zie voor wat er zich in mijn hoofd afspeelt...ook wordt er soms dan wat uitgevochten....dat ook wel.
Dat kan aan de ene kant verdrietig zijn en een gevoel van heimwee geven, maar aan de andere kant ook positief werken en troostend.
Wat ik me bij jou afvraag; geloof jij überhaupt in de hemel?
Ik denk - als je niet een hemel gelooft - dat dit soort verhalen veel verder van je afstaan, dan wanneer je gelooft in het hiernamaals.
Ik geloof de Bijbel.
Jezus zegt:
Johannes 3:13 Bovendien is geen mens tot in de hemel opgestegen, dan hij die uit de hemel is neergedaald, de Zoon des mensen. NWV.
en het lijkt zo echt..