Tegen de wetten van God ingaan is niet mogelijk vanwege de vrije wil en de onvoorwaardelijke liefde die God is.
Er zijn geen wetten van God, precies om deze redenen. Wetten zijn het fabricaat van mensen.
Het is verder een megalomane gedachte dat je als mens tegen de wil van een almachtige kan ingaan.
Dan zijn we het daar over oneens. De mens is notabene het paradijs uitgestuurd omdat hij tegen God in ging. Terugkeer is mogelijk voor hen die Gods wil doen.
In de metafysica bestaan er vele mogelijkheden van "' thuis komen"'.
De God van Messenger is het minst gecompliceerd.
Gewoon na het aardse leven de ogen sluiten en iedereen komt automatisch "" thuis "'.
Geen moeilijke toestanden, geen voorschriften, geen edele levenswandel, geen verdieping, gewoon de laatste adem uitblazen.
Daar kan Het Ene van Plotinus niet tegen op en ook de christelijke heilsweg is veel en veel gecompliceerder, om over het reincarnatie trajekt maar niet te spreken.
Wie het simpel wil houden, kiest voor de God van Messenger.
Tegen de wetten van God ingaan is niet mogelijk vanwege de vrije wil en de onvoorwaardelijke liefde die God is.
Er zijn geen wetten van God, precies om deze redenen. Wetten zijn het fabricaat van mensen.
Het is verder een megalomane gedachte dat je als mens tegen de wil van een almachtige kan ingaan.
Dan zijn we het daar over oneens. De mens is notabene het paradijs uitgestuurd omdat hij tegen God in ging. Terugkeer is mogelijk voor hen die Gods wil doen.
Ja dat is het verhaal, maar een God van echte zuivere pure liefde zou niemand oordelen, straffen en verbannen.
En de vrije wil betekent niet per se dat je daarmee Gods wil moet doen. Het gaat om jouw vrije wil en om wat jij ermee wil doen.
En een almachtige, alomtegenwoordige en volmaakte God heeft niets te wensen of te willen, alles is reeds zoals het moet zijn.
De vrije wil komt erop neer dat God tegen de mens zegt: "Jouw/Jullie wil is Mijn wil."
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
peda schreef: ↑22 nov 2023, 14:43
In de metafysica bestaan er vele mogelijkheden van "' thuis komen"'.
De God van Messenger is het minst gecompliceerd.
Gewoon na het aardse leven de ogen sluiten en iedereen komt automatisch "" thuis "'.
Geen moeilijke toestanden, geen voorschriften, geen edele levenswandel, geen verdieping, gewoon de laatste adem uitblazen.
Daar kan Het Ene van Plotinus niet tegen op en ook de christelijke heilsweg is veel en veel gecompliceerder, om over het reincarnatie trajekt maar niet te spreken.
Wie het simpel wil houden, kiest voor de God van Messenger.
En omdat het zo simpel is, hoeft niemand in te zitten over ondoorgrondelijke wegen, niemand hoeft te vrezen voor verdoemenis, niemand hoeft enige angst te hebben voor wat we 'de dood' noemen.
En ben je niet bang voor de dood, hoef je ook niet bang te zijn voor het leven.
Ook maakt het niet uit hoe je gelooft of levensbeschouwelijk denkt.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Pyro_123 schreef: ↑21 nov 2023, 19:04
Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk. Je kunt zeggen dat ze in dat opzicht een eenheid vormen en die kun je 'god' noemen. Die overtuiging geeft absolute zekerheid dat de genoemde eenheid ook bewust is. 'God' weet dat het één is.
Jij en ik leven alle twee. We hebben alle twee een hoofd, twee benen, een romp en twee armen (mag ik hopen). Dat wil niet zeggen dat we dat hoofd, die 2 benen, de romp en de armen 'gemeenschappelijk hebben '. Helemaal niet zelfs. Datzelfde geldt door het leven dat we hebben. Dat leven we elk zelf. Daar is niets gemeenschappelijks aan.
Wat je doet komt op mij over als een woordenspel om maar een god te kunnen poseren. Als ik zou afsluiten met 'God' weet dat het niet één is, zouden onze posities gelijkwaardig zijn: beiden inhoudsloos.
Blijft het gegeven dat jij en ik de eigenschap gemeenschappelijk hebben die we 'leven' noemen.
Wat daarna volgt zijn aannames over de aard van die eigenschap: dat het een verbindende factor is, en dat er in verband daarmee een bewustzijn is dat de afzonderlijke 'levende' individuen te boven gaat.
Het woord 'god' is maar een woord, daar hoef je je niet blind op te staren wat mij betreft.
Dan zijn we het daar over oneens. De mens is notabene het paradijs uitgestuurd omdat hij tegen God in ging. Terugkeer is mogelijk voor hen die Gods wil doen.
In de metafysica bestaan er vele mogelijkheden van "' thuis komen"'.
De God van Messenger is het minst gecompliceerd.
Gewoon na het aardse leven de ogen sluiten en iedereen komt automatisch "" thuis "'.
Geen moeilijke toestanden, geen voorschriften, geen edele levenswandel, geen verdieping, gewoon de laatste adem uitblazen.
Daar kan Het Ene van Plotinus niet tegen op en ook de christelijke heilsweg is veel en veel gecompliceerder, om over het reincarnatie trajekt maar niet te spreken.
Wie het simpel wil houden, kiest voor de God van Messenger.
De werkelijkheid trekt zich niets aan van de ideeën van de mens over de werkelijkheid. Overigens is 'thuis komen' enkelvoudig (éénvoudig) , er komt geen gedachte aan te pas. Hoe simpel wil je het nog meer hebben?
Wat je als individu daarvoor moet doen? Eigenlijk niets; je moet er vooral iets voor laten: de fixatie op het eigene. Hoe? Zoals een kind leeft in de werkelijkheid in plaats van in het 'ik'.
Leven als een kind, die kunst verstonden we toch allemaal ooit?
De maan blijft helder wanneer hij de nacht niet vermijdt.
Messenger schreef: ↑22 nov 2023, 14:45
Ja dat is het verhaal, maar een God van echte zuivere pure liefde zou niemand oordelen, straffen en verbannen.
En de vrije wil betekent niet per se dat je daarmee Gods wil moet doen. Het gaat om jouw vrije wil en om wat jij ermee wil doen.
En een almachtige, alomtegenwoordige en volmaakte God heeft niets te wensen of te willen, alles is reeds zoals het moet zijn.
De vrije wil komt erop neer dat God tegen de mens zegt: "Jouw/Jullie wil is Mijn wil."
God oordeelt mij dan ook niet, ik zal geoordeeld worden met het oordeel, waarmee ik oordeel, en ik zal gemeten worden met de maat waarmee ik meet.
De verantwoording ligt dan ook niet bij God, maar bij mijzelf.
De maan blijft helder wanneer hij de nacht niet vermijdt.
Jij en ik leven alle twee. We hebben alle twee een hoofd, twee benen, een romp en twee armen (mag ik hopen). Dat wil niet zeggen dat we dat hoofd, die 2 benen, de romp en de armen 'gemeenschappelijk hebben '. Helemaal niet zelfs. Datzelfde geldt door het leven dat we hebben. Dat leven we elk zelf. Daar is niets gemeenschappelijks aan.
Wat je doet komt op mij over als een woordenspel om maar een god te kunnen poseren. Als ik zou afsluiten met 'God' weet dat het niet één is, zouden onze posities gelijkwaardig zijn: beiden inhoudsloos.
Blijft het gegeven dat jij en ik de eigenschap gemeenschappelijk hebben die we 'leven' noemen.
Wat daarna volgt zijn aannames over de aard van die eigenschap: dat het een verbindende factor is, en dat er in verband daarmee een bewustzijn is dat de afzonderlijke 'levende' individuen te boven gaat.
Het woord 'god' is maar een woord, daar hoef je je niet blind op te staren wat mij betreft.
Wat je doet komt op mij over als een woordenspel om maar een god te kunnen poseren. Als ik zou afsluiten met 'God' weet dat het niet één is, zouden onze posities gelijkwaardig zijn: beiden inhoudsloos
Blijft het gegeven dat jij en ik de eigenschap gemeenschappelijk hebben die we 'leven' noemen.
Wat daarna volgt zijn aannames over de aard van die eigenschap: dat het een verbindende factor is, en dat er in verband daarmee een bewustzijn is dat de afzonderlijke 'levende' individuen te boven gaat.
Het woord 'god' is maar een woord, daar hoef je je niet blind op te staren wat mij betreft.
Wat je doet komt op mij over als een woordenspel om maar een god te kunnen poseren. Als ik zou afsluiten met 'God' weet dat het niet één is, zouden onze posities gelijkwaardig zijn: beiden inhoudsloos
Alles bestaat uit hetzelfde spul, alles wordt bijeen gehouden door de vibrerende elementaire deeltjes in hun kwantumvelden. Levensvormen bestaan allemaal uit DNA. Die kwantumvelden en de deeltjes komen volgens mij voort uit de energie/intelligente kracht die ik God noem. Het heelal is God (in metafysische vorm) die fysiek geworden is.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Messenger schreef: ↑22 nov 2023, 14:45Ja dat is het verhaal, maar een God van echte zuivere pure liefde zou niemand oordelen, straffen en verbannen.
En de vrije wil betekent niet per se dat je daarmee Gods wil moet doen. Het gaat om jouw vrije wil en om wat jij ermee wil doen.
En een almachtige, alomtegenwoordige en volmaakte God heeft niets te wensen of te willen, alles is reeds zoals het moet zijn.
Wetenschap beschrijven vanuit het domein metafysica gaat nooit lukken, net zo min als metafysica beschrijven vanuit het domein wetenschap ook niet lukt. Je loopt dan automatisch tegen 2 totaal verschillende punten aan.
Metafysisch gezien moet er ergens een bepaalde overlap bestaan, maar deze overlap is tot op heden nooit gevonden. Wat nooit gevonden is, kan ook niet naar redelijkheid beschreven worden. Daarom in mijn optiek 2 verschillende domeinen, elk met de eigen puntzetting.
Pyro_123 schreef: ↑22 nov 2023, 16:38
Blijft het gegeven dat jij en ik de eigenschap gemeenschappelijk hebben die we 'leven' noemen.
Wat daarna volgt zijn aannames over de aard van die eigenschap: dat het een verbindende factor is, en dat er in verband daarmee een bewustzijn is dat de afzonderlijke 'levende' individuen te boven gaat.
Het woord 'god' is maar een woord, daar hoef je je niet blind op te staren wat mij betreft.
Wat je doet komt op mij over als een woordenspel om maar een god te kunnen poseren. Als ik zou afsluiten met 'God' weet dat het niet één is, zouden onze posities gelijkwaardig zijn: beiden inhoudsloos
Wat ik al eerder zei: ik heb geprobeerd Messengers gedachtengoed zo te formuleren dat je het wellicht begrijpt.
In die uitleg heb ik dat woordje 'god' niet eens gebruikt.
Kennelijk blijft het gedachtengoed inhoudsloos voor je, ongeacht welke woorden ik gebruik. Het zij zo, ik rust mijn kaas.
Laatst gewijzigd door Pyro_123 op 23 nov 2023, 10:51, 1 keer totaal gewijzigd.
Messenger schreef: ↑22 nov 2023, 14:45Ja dat is het verhaal, maar een God van echte zuivere pure liefde zou niemand oordelen, straffen en verbannen.
En de vrije wil betekent niet per se dat je daarmee Gods wil moet doen. Het gaat om jouw vrije wil en om wat jij ermee wil doen.
En een almachtige, alomtegenwoordige en volmaakte God heeft niets te wensen of te willen, alles is reeds zoals het moet zijn.
Waar baseer je dat precies op?
Is het niet vanzelfsprekend dat de vrije wil alleen een vrije wil kan zijn als je vrij bent in het maken van keuzes en daar niet alsnog, vanwege een stiekem rood Sinterklaasboek, op afgerekend wordt?
Zo vind ik het ook vanzelfsprekend dat een almachtige en volmaakte God direct tevreden is en niets voor ontevredenheid kan zorgen.
Ga je oordeel, hel en verdoemenis erbij halen dan is er geen vrije wil.
Meen je dat er dingen gebeuren waar God problemen mee heeft, dan is geen sprake van almacht.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Openbaring ( behoort tot het domein metafysica ) levert geen wetenschappelijke kennis. Creatio ex nihilo is een "' geloofs-statement "' geen wetenschappelijk werkstuk. Emanatie ( domein metafysica ) is evenzeer een "" geloofs-statement "' en eveneens geen wetenschappelijk werkstuk.
Bij Openbaring is er de situatie dat de bijbelse Openbaring zich bijvoorbeeld niet dekt met de door Walsch ontvangen Openbaring, waar Messenger op leunt. Daarom herkent Robert Frans de Openbaring van Messenger niet en omgekeerd wijst Messenger de bijbelse Openbaring die door Robert frans wordt beleden als onjuist van de hand.
Er zijn vele Openbaringen in omloop, elk met een schare aan volgers, die allen gemeen hebben dat de Openbaring van de ander van de hand wordt gewezen.
Zonde is zoals reeds eerder opgemerkt een begrip in de metafysica. Buiten de metafysica betekent zonde weer iets totaal anders.
peda schreef: ↑23 nov 2023, 10:11
Zonde is zoals reeds eerder opgemerkt een begrip in de metafysica. Buiten de metafysica betekent zonde weer iets totaal anders.
Zonde is het als een taart uit je handen valt, als je een goed glas wijn omver stoot of als je vakantie in het water valt omdat je niet op tijd op Schiphol aankwam. Zonde is een vorm van jammer.
In de relatie met God kan ik het begrip niet plaatsen.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
peda schreef: ↑23 nov 2023, 10:11
Zonde is zoals reeds eerder opgemerkt een begrip in de metafysica. Buiten de metafysica betekent zonde weer iets totaal anders.
Zonde is het als een taart uit je handen valt, als je een goed glas wijn omver stoot of als je vakantie in het water valt omdat je niet op tijd op Schiphol aankwam. Zonde is een vorm van jammer.
In de relatie met God kan ik het begrip niet plaatsen.
Dat hoeft ook niet, maar anderen kennen die plaatsing wel.
Andere Openbaring.
peda schreef: ↑23 nov 2023, 10:11
Zonde is zoals reeds eerder opgemerkt een begrip in de metafysica. Buiten de metafysica betekent zonde weer iets totaal anders.
Zonde is het als een taart uit je handen valt, als je een goed glas wijn omver stoot of als je vakantie in het water valt omdat je niet op tijd op Schiphol aankwam. Zonde is een vorm van jammer.
In de relatie met God kan ik het begrip niet plaatsen.
Zonde is je doel missen, de taart had opgegeten willen worden maar eindigt in de vuilnisbak, het glas wijn is verspild ipv opgedronken enz.
De vraag is of je als mens ook je doel kunt missen. Je begint bijvoorbeeld als kunstschilder - een goed begin zou je zo zeggen, creatief bezig wat anderen in positieve zin inspireert enzo. Maar je eindigt ergens diep in een bunker met een zelf afgeschoten kogel door je kop, verantwoordelijk voor de uitroeiing van miljoenen mensen. Op een gegeven moment koos je de radicale koers om rassenhaat tot zijn uiterste consequentie door te voeren.
Mis je dan als mens je doel, zodat je denkt van 'goh, wat een zonde'?
Pyro_123 schreef: ↑23 nov 2023, 10:39
Zonde is je doel missen, de taart had opgegeten willen worden maar eindigt in de vuilnisbak, het glas wijn is verspild ipv opgedronken enz.
De vraag is of je als mens ook je doel kunt missen. Je begint bijvoorbeeld als kunstschilder - een goed begin zou je zo zeggen, creatief bezig wat anderen in positieve zin inspireert enzo. Maar je eindigt ergens diep in een bunker met een zelf afgeschoten kogel door je kop, verantwoordelijk voor de uitroeiing van miljoenen mensen. Op een gegeven moment koos je de radicale koers om rassenhaat tot zijn uiterste consequentie door te voeren.
Mis je dan als mens je doel, zodat je denkt van 'goh, wat een zonde'?
Ik denk dat hij zelf niet denkt van 'goh, wat een zonde'?
Dat kan volgens mij veranderen in de levensschouw, waarin hij ontdekt hoe anderen hem ervaren hebben, doordat hij zich bewust wordt niet slechts te hebben bestaan als Hitler (die bedoel je neem ik aan) maar tevens bestaat in al het overige. Iets dat elk levend wezen gemeen heeft. Dat het leed en het verdriet dat hij veroorzaakte, in essentie zichzelf heeft aangedaan.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Pyro_123 schreef: ↑23 nov 2023, 10:39
Zonde is je doel missen, de taart had opgegeten willen worden maar eindigt in de vuilnisbak, het glas wijn is verspild ipv opgedronken enz.
De vraag is of je als mens ook je doel kunt missen. Je begint bijvoorbeeld als kunstschilder - een goed begin zou je zo zeggen, creatief bezig wat anderen in positieve zin inspireert enzo. Maar je eindigt ergens diep in een bunker met een zelf afgeschoten kogel door je kop, verantwoordelijk voor de uitroeiing van miljoenen mensen. Op een gegeven moment koos je de radicale koers om rassenhaat tot zijn uiterste consequentie door te voeren.
Mis je dan als mens je doel, zodat je denkt van 'goh, wat een zonde'?
Ik denk dat hij zelf niet denkt van 'goh, wat een zonde'?
Dat kan volgens mij veranderen in de levensschouw, waarin hij ontdekt hoe anderen hem ervaren hebben, doordat hij zich bewust wordt niet slechts te hebben bestaan als Hitler (die bedoel je neem ik aan) maar tevens bestaat in al het overige. Iets dat elk levend wezen gemeen heeft. Dat het leed en het verdriet dat hij veroorzaakte, in essentie zichzelf heeft aangedaan.
Dan heeft hij dus een inzicht verkregen wat je zou kunnen omschrijven als zondebesef?
Messenger schreef: ↑23 nov 2023, 11:40
Ik denk dat hij zelf niet denkt van 'goh, wat een zonde'?
Dat kan volgens mij veranderen in de levensschouw, waarin hij ontdekt hoe anderen hem ervaren hebben, doordat hij zich bewust wordt niet slechts te hebben bestaan als Hitler (die bedoel je neem ik aan) maar tevens bestaat in al het overige. Iets dat elk levend wezen gemeen heeft. Dat het leed en het verdriet dat hij veroorzaakte, in essentie zichzelf heeft aangedaan.
Dan heeft hij dus een inzicht verkregen wat je zou kunnen omschrijven als zondebesef?
Hij krijgt een besef van wat hij heeft veroorzaakt. Dat wat hij veroorzaakte voelt hij vanuit de positie van de ander, die in essentie een deel is van hem zelf. De levensschouw is volgens mij niet zozeer een terugblik op jezelf vanuit jezelf, maar een terugblik op jou vanuit het perspectief van anderen. Ik wil dat niet omschrijven als zondebesef, omdat 'zonde' een oordeel impliceert van een hogere macht en daarmee de schijn wekt van niet pure liefde (die onvoorwaardelijk en onbegrensd is) en de vrije wil daarmee teniet doet.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Messenger schreef: ↑23 nov 2023, 10:06Is het niet vanzelfsprekend dat de vrije wil alleen een vrije wil kan zijn als je vrij bent in het maken van keuzes en daar niet alsnog, vanwege een stiekem rood Sinterklaasboek, op afgerekend wordt?
Vrije wil kan alleen vrije wil zijn als keuzes betekenis hebben. Als het niet uitmaakt wat je kiest, omdat je toch wel altijd bij God uitkomt, dan is er geen sprake van echt vrije keuze, daar het resultaat immers altijd hetzelfde is. Er stond niet voor niets geen hek om de boom van kennis van goed en kwaad. Die absolute vrijheid van keuze, ongeacht alle risico's en alle gevolgen, vindt God blijkbaar belangrijker dan geluk en vrede alleen. Als je echt kunt kiezen, dan kun je dus ook kiezen om tegen Gods liefde in te gaan en geheel zonder Hem te leven. Hier en hiernamaals.
Robert Frans schreef: ↑23 nov 2023, 12:49Als je echt kunt kiezen, dan kun je dus ook kiezen om tegen Gods liefde in te gaan en geheel zonder Hem te leven. Hier en hiernamaals.
Je kunt kiezen om tegen Gods liefde in te gaan en te leven zonder geloof in God. Dat is omdat we vergeten zijn Wie en Wat God is, om het leven empirisch te ervaren.
Maar God is alomtegenwoordig en dus nooit niet bij je. Jij kunt de waarheid ontkennen, mogelijk omdat je die dus niet herinnert, God ként de waarheid en houdt zich daaraan vast. Laat je ooit het lichaam los, dan merk je dat je meer bent dan slechts dat lichaam en herinner je vanzelf de waarheid omtrent jouw wezen.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
De zonde is de prikkel des doods. (1 Korinthiërs 15) Ik versta dat als dusdanig dat Hitler helemaal niks schouwt, maar dat dood in zijn geval ook echt dood is. (Jezus spreekt nergens over reïncarnatie.) (Voor atheïsten is de zonde dus geen probleem, voor hen geldt: dood=dood.)
Er staat namelijk geschreven: Het lichaam wordt gezaaid in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid;
Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid; het wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht.
Het vergankelijke kan het onvergankelijke niet eens beërven, voor het vergankelijke rest alleen de dood. Alleen voor hen die de zonde achter zich weten te laten wordt er een geestelijk lichaam opgewekt. Een geestelijk lichaam is duidelijk niet hetzelfde als het vleselijke lichaam, welke per definitie sterft.
De maan blijft helder wanneer hij de nacht niet vermijdt.
Pyro_123 schreef: ↑23 nov 2023, 12:23
Dan heeft hij dus een inzicht verkregen wat je zou kunnen omschrijven als zondebesef?
Hij krijgt een besef van wat hij heeft veroorzaakt. Dat wat hij veroorzaakte voelt hij vanuit de positie van de ander, die in essentie een deel is van hem zelf. De levensschouw is volgens mij niet zozeer een terugblik op jezelf vanuit jezelf, maar een terugblik op jou vanuit het perspectief van anderen. Ik wil dat niet omschrijven als zondebesef, omdat 'zonde' een oordeel impliceert van een hogere macht en daarmee de schijn wekt van niet pure liefde (die onvoorwaardelijk en onbegrensd is) en de vrije wil daarmee teniet doet.
Zondebesef is altijd gebaseerd op een oordeel van jezelf, namelijk je bewust worden (zoals in de levensschouw) van wat jij anderen hebt aangedaan. Daarom zijn mensen vaak (onbewust) angstig om dood te gaan en aldus de confrontatie met zichzelf aan te (moeten) gaan.
Het is omdat de zonde beschreven staat in de bijbel dat mensen denken dat het van een hogere macht afkomstig is. Het is in die zin wel een hulp dat de 10 geboden, als leidraad voor de weg terug, daar ook in staan.
De vrije wil blijft altijd bestaan. Dat de mens op een bepaald moment aan Zelfbeperking gaat doen is omdat het zondebesef (in een volgende incarnatie) aanwezig is. De pure en onvoorwaardelijke Liefde blijft (bij het zondebesef/zelfbeperking echter op de achtergrond) altijd bestaan.
Reïncarnatie is de verbindende factor binnen het bewustzijnsproces van de mens
Tufkah schreef: ↑23 nov 2023, 14:31 (Jezus spreekt nergens over reïncarnatie.)
Alleen van belang als je in Jezus gelooft en in wat hij zou hebben gezegd volgens de overleveringen. We hebben één eindeloos leven in vele vormen. In die vormen ervaart God zich empirisch.
Tufkah schreef:
Er staat namelijk geschreven: Het lichaam wordt gezaaid in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid;
Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid; het wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht.
Het komt er dus op neer dat een volmaakte God onvolmaaktheden schept, of is God niet bij machte volmaakt te scheppen?
Tufkah schreef:
Het vergankelijke kan het onvergankelijke niet eens beërven, voor het vergankelijke rest alleen de dood. Alleen voor hen die de zonde achter zich weten te laten wordt er een geestelijk lichaam opgewekt. Een geestelijk lichaam is duidelijk niet hetzelfde als het vleselijke lichaam, welke per definitie sterft.
Onder het geestelijk lichaam versta ik de Mind die zich blanco, empirisch ervaart in het leven. De ziel van een levend wezen verschilt niet van die van God. De ziel (deel van Gods wezen) is de architect, de Mind is de uitvoerder en het lichaam is het gereedschap/voertuig/omhulsel.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
