Zolderworm schreef:Het is op zich al bijzonder dat mevrouw Wulf aangeeft dat zij er niet van overtuigd is dat er werkelijk een Adam en Eva zijn geweest. Dus geeft zij er een eigen interpretatie aan.
Mwoah nee, dat zegt ze niet. Ze geeft aan dat dit niet de plaats is voor historisch-kritisch onderzoek van dit bijbelverhaal. Daarmee laat ze, terecht, in het midden of het verhaal al dan niet historisch is. Ze neemt dus geen standpunt in maar neemt Genesis als etiologisch begin van de wereld en daarmee als begin van de moraaltheologie. De interpretatie is dus ook niet uniek de hare, maar gewoon in lijn met de Traditie van de Kerk.
De eerste vraag is dan waarom deze gebeurtenissen dan niet in de Bijbel worden beschreven zoals ze, volgens haar beeld, werkelijk zijn gebeurd.
De bijbel houdt zich niet aan westerse literaire conventies, maar God openbaart zich blijkbaar middels een semitisch idioom. Overigens is wat zij beschrijft m.i. ook nergens contrair met wat de bijbel zegt.
Maar we kunnen het er wel over eens zijn dat er blijkbaar sprake is van een allegorisch verhaal. Want hoe kan een hele groep historische mensen van de vruchten eten? Of begonnen ze opeens met z'n allen van de fruitboom te eten? Als het een allegorisch verhaal is, dan is natuurlijk de eerste vraag welke interpretatie de juiste is. En met name vooral of er wel iets klopt van de conclusies van Wulf.
Njah, m.i. hoeft niet altijd één interpretatie de juiste te zijn. Belangrijker is, of de interpretatie hermeneutisch binnen de christelijke Traditie valt. Zo niet, dan is het gewoonweg niet christelijk. Ik begrijp natuurlijk wel dat jij een broertje dood hebt aan de christelijke Traditie, maar ik verklaar het concept 'vrijheid' (en dit specifieke Bijbelverhaal) uiteraard wel aan de hand van, en binnen, die Traditie.
In ieder geval kun je concluderen dat als God de mens als bevel geeft: “Van alle bomen in de tuin mag je eten, maar niet van de boom van de kennis van goed en kwaad”, dat er dan al sprake moet zijn geweest van kennis van goed en kwaad voordat de vrucht werd gegeten. En dat de mens dan niet, zoals Wulf beweert, in de Hof van Eden in een soort symbiose met God leefde, en niet anders kon beslissen dan God beslist. Als dat zo zou zijn geweest, dan had God immers geen bevelen hoeven te geven, ook niet het verbod om te eten van de boom. Dan had hij eenvoudigweg een hek rondom de boom gezet, zodat die niet bereikbaar was. Bovendien had Eva dan nooit van de boom gegeten.
Nee, je laatste opmerking is sowieso onjuist omdat de mens dan niet vrij zou zijn. Als er een hek had gestaan dan had God de mens dus verhinderd om een vrije keus te maken en was de mens gedwongen om uitsluitend bij God te verblijven. Dat is dwang en geen vrije wil.
Ook je eerste opmerking klopt niet, omdat je redeneert vanuit het westerse concept van 'kennen'. Dat is gebaseerd op rationeel kennis vergaren. In de joodse context betekent het iets wezenlijk anders. Peter noemde het al in zijn OP, maar gaat er niet verder op in. Het gaat om het Hebreeuwse woord 'jadah', dat heeft diverse betekenissen. Het is niet zozeer iets geestelijk kennen, maar meer een experientieel kennen en ook het 'bekennen' van man en vrouw. Even verderop staat er 'Adam bekent zijn vrouw Eva' en in die betekenis betekent het 'verwekken'. Het Bijbelse 'kennen' heeft dus een actieve component. Het kennen van 'goed en kwaad' betekent dus: zelf verwekken, zelf voortbrengen wat goed of kwaad is. Dat komt er dus op neer dat mensen zelf willen bepalen wat goed en slecht is. En dat is het punt wat dit Bijbelverhaal nu maakt: dat is God's voorrecht. Alleen Hij kan daarover beslissen. Als de mens dat doet, dan zet hij zichzelf op de plaats van God en raakt de mensheid van het paadje over wat goed is en wat slecht. M.i. is dat ook de enige logische verklaring, tenzij je gelooft in een soort magische boom met toverappels die kennis bewerkstelligen. En daar geloof ik dus niet in...
Ik geloof dus ook niet dat rationele kennis van goed en kwaad aanwezig was voordat er van de boom werd gegeten, want die interpretatie laat het verhaal niet toe als je het joodse werkwoord leest binnen de eigentijdse context.
Er is overigens wel iets anders wat ik nog niet goed kan plaatsen... God dreigt met de dood, dus het concept dood was wel bekend bij Adam en Eva, anders heeft het niet zowel zin om ermee te dreigen. De Kerk leert dat er absolute symbiose was tussen de mensheid en God in de Tuin van Eden en dat de dood daar nog niet bekend was. De dood deed pas zijn intrede na de zondeval.Dat halen we ook uit de Paulusbrieven... maar goed, daar ben ik dus nog niet echt uit. Wellicht dat iemand anders er een plausibele verklaring voor heeft?
Komt natuurlijk bij dat God dondersgoed begreep dat de snelste manier om ervoor te zorgen dat de mens van de boom zou eten, was het hem te verbieden. Dan weet je immers zeker dat het gaat gebeuren. Klaarblijkelijk was het dan ook juist Gods bedoeling dat van de boom gegeten werd. En, naar mijn gevoel, om ervoor te zorgen dat de mens de volgende stap in zijn ontwikkeling als mens zou maken. Een stap die voordelen met zich mee zou brengen, maar ook nadelen. Maar wel een onvermijdelijke stap.
Het was mijns inziens namelijk de komst van het vermogen tot reflectie, tot ons gebracht door het denkvermogen. Het gaat, denk ik, ook niet om de kennis van goed en kwaad, maar om het ervaren van goed en kwaad, dat wil zeggen de schijnbare tegenstelling tussen goed en kwaad, die ons bewustzijn tot een dualistisch geheel maakt. Het is feitelijk de val in het dualisme. Maar dat dualisme is feitelijk een illusie. Voor deze val was er een non-dualistisch bewustzijn, dus een ervaring van de werkelijke werkelijkheid. Na de val was er het schijnbewustzijn van de dualiteit, in het Oosten maja genoemd.
Van God uit beschouwd heeft de val ook zeker zin gehad. Vanaf dat moment kon Hij, via de mens (of via een van Hem uitgeworpen deel dat mens werd), ervaren hoe het is te leven in een wereld van dualiteit, en kon ook Hij voor het eerst overgaan tot zelfreflectie. Daarmee pas was zijn bewustzijnsinhoud volledig.
Interessante interpretatie, maar in christelijke context kan ik er niks mee. Het suggereert dat God het Kwaad voortbrengt en bovendien dat Hij de mens ertoe verleid om voor het kwade te kiezen. Willekeur is de absolute vijand van Waarheid en Vrijheid, dus ik lees jouw uitleg met belangstelling maar neem het gewoon ter kennisgeving aan. (bovendien kan het niet in Bijbelstudie)
