Ik voel me zo zen....

[Tufkah]

Zen is een woord uit het Sanskriet wat zoiets als concentratie betekent. Het is niet iets wat moeilijk is, of wat je middels een cursus of leraar moet leren, maar wat al van nature in de mens aanwezig is als 'stilte'. Alleen wordt deze stilte steeds maar weer overstemd door allerlei conflicterende gedachten en emoties. Zen is dus niet iets wat je kunt leren, je kunt alleen "zen zijn" door iets af te leren. Zen is in het moment leven (waar zou je anders moeten leven?!) en het ontwikkelen wat reeds aanwezig is in jou. Zen is niks anders dan "samenvallen met jezelf" terwijl je de wereld met rust laat. Het is er wel erg eenzaam, dat dan weer wel.

Iemand ervaring met zen?

[Yours]

Ja. Ik heb me puur ‘Zen’ gevoeld na de wedergeboorte in de Geest.

[Jon]

Zen is een woord uit het Sanskriet wat zoiets als concentratie betekent. Het is niet iets wat moeilijk is, of wat je middels een cursus of leraar moet leren, maar wat al van nature in de mens aanwezig is als 'stilte'. Alleen wordt deze stilte steeds maar weer overstemd door allerlei conflicterende gedachten en emoties. Zen is dus niet iets wat je kunt leren, je kunt alleen "zen zijn" door iets af te leren. Zen is in het moment leven (waar zou je anders moeten leven?!) en het ontwikkelen wat reeds aanwezig is in jou. Zen is niks anders dan "samenvallen met jezelf" terwijl je de wereld met rust laat. Het is er wel erg eenzaam, dat dan weer wel.

Iemand ervaring met zen?

Ja daar heb ik ervaring mee gehad. Zoals ieder ander mens die het ware goede tracht te doen en daarin Jezus navolgt, ben ik vroeger op het werk geregeld “voor het gerecht gesleept”. Wie Jezus navolgt komt overal Judas en Pontius Pilatus tegen, daarom vind je in deze wereld ook meestal geen navolgers op hoge posities. Ik werd zoals alle navolgers steeds “voor het gerecht gesleept”. In overdrachtelijke zin dan, want de openbare aanklager en rechter waren jaloersen onder collega’s en door machtswellust bezeten managers en een psychopaat als hoogste baas ( opperrechter).

In die tijd verkeerde ik zeer vaak in het gezelschap van een zeer goede vriend en collega die een Surinaamse hindoestaan is. Hij bevond zich in een “lagere” rang (maar voor mij hebben laag en hoog nooit bestaan, iets wat de machtigen ook niet “begrepen cq niet konden uitstaan”).

Zen kun je inderdaad niet leren, maar Zen kun je wel (be)oefenen en spiegelende en bespiegelende filosofische gesprekken met iemand die daarin wat verder is dan jij kunnen wel helpen. Vele avonden heb ik met deze hindoestaan doorgebracht, samen de vegetarische (hij is vegetariër) avondmaaltijd nuttigend en daarna met een kop thee en een glas water (allebei geheelonthouders dus geen alcohol) de hele avond filosofisch-spirituele gesprekken voerend. Wat heb ik veel van die man geleerd. Hij zat in hetzelfde schuitje, zoals elke geestelijke mens daarin komt te zitten.

Gesprekken die ik niet na kan vertellen maar waarin oordelen over de daders werden losgelaten, mededogen met de natuurlijke mens als het ware opborrelde doordat je vanuit de binnen de gesprekken ontstane Zen-positie alle zaken en mensen van een afstandje gaat bekijken. Dat is eigenlijk die stilte. Oordelen loslaten waardoor een stilte in het innerlijk van de geest ontstaat en zachtheid in het hart, waarin vervolgens de natuurlijke mensen kunnen worden “gezien” voor wat ze zijn. Of eigenlijk de illusie waarin ze verkeren. Door de afstand die in het geestelijke dan ontstaat kun je je gewaarworden van een andere kracht die vanuit het hart in de geest werkzaam kan en wil zijn. Emoties verliezen hun grip over je denken. Waardoor ik het zoveelste “gerechtelijk proces” de volgende dag beter kon doorstaan wat tegelijkertijd toch enige vorm van afstraling had op de betreffende vervolgers, hoewel die niet veranderden maar ten tijde van het “proces” hen wel in verwarring bracht, wat tijdelijk enige ruimte biedt die hun directe aanvallen voor korte tijd in toom houdt.

Dit neemt niet weg dat het sterfelijk menselijk lichaam door dit proces onherroepelijk wordt gesloopt. Het zijn hoogst zelden (misschien wel nooit) navolgers van Jezus die gezond een hoge ouderdom bereiken. Want hoe Zen je ook bent, het fysieke lichaam (het autonome zenuwstelsel) maakt stresshormoon aan wat slopend is. Dat is het gevolg van het leven in een wereld waarin de natuur tegengesteld is aan de geest. Ook het natuurlijke lichaam van mijn geliefde Hindoestaanse broeder werd gesloopt. Door geest en ziel te bewaren in de navolging vang je met je lichaam alle klappen op.

Mijn hindoestaanse vriend ging regelmatig naar India waar hij dan rondreisde en ook een aantal weken in een klooster verbleef om bij te tanken. Hij vertelde dan dat het “portret” van Jezus in India gewoon tussen dat van alle andere spirituele leraren hangt. En dat gewoon midden op straat. Dat is daar heel gewoon. Hij zag Jezus als een leraar. Maar in de navolging herkende ik Jezus duidelijk in hem.

Tijdens onze avondvullende gesprekken ontstonden regelmatig geestvervulde stiltes waarin we veel gelachen hebben. Spontaan opborrelende lachsalvo’s uit het niets. Ogenschijnlijk oorzaakloos en redeloos. Een buiten-staander zou vast gedacht hebben dat we gek waren, omdat een dergelijke vreugde de natuurlijke mens onbekend is.

Mattheus 18: 20

Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben Ik in hun midden.


De geestelijke mens wordt echter fysiek aan het kruis geslagen. Daar ontkomt geen sterveling aan.


Mattheus 10:28

28 En vreest niet voor hen, die het lichaam doden, en de ziel niet kunnen doden; maar vreest veel meer Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel.
29Worden niet twee musjes voor een penningske verkocht? En niet één van deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader.

[Jon]

Voordat men weer met het begrip “karma” op de proppen komt: de geestelijke mens “heeft” niets, ook geen karma. De geestelijke mens krijgt in de navolging van Jezus wel te maken met het karma van de wereld.


Johannes 15: 18-21

Als de wereld u haat, weet dat zij Mij eerder dan u gehaat heeft.
Als u van de wereld zou zijn, zou de wereld het hare liefhebben, maar omdat u niet van de wereld bent, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat de wereld u.
Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb: Een dienaar is niet meer dan zijn heer. Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen; als zij Mijn woord in acht genomen hebben, zullen zij ook het uwe in acht nemen.
Maar al deze dingen zullen zij u aandoen omwille van Mijn Naam, omdat zij Hem niet kennen Die Mij gezonden heeft.

[Tufkah]

Ja. Ik heb me puur ‘Zen’ gevoeld na de wedergeboorte in de Geest.

En voor de wedergeboorte? Was er toen geen er naar toegroeien?

[Tufkah]

Zen is een woord uit het Sanskriet wat zoiets als concentratie betekent. Het is niet iets wat moeilijk is, of wat je middels een cursus of leraar moet leren, maar wat al van nature in de mens aanwezig is als 'stilte'. Alleen wordt deze stilte steeds maar weer overstemd door allerlei conflicterende gedachten en emoties. Zen is dus niet iets wat je kunt leren, je kunt alleen "zen zijn" door iets af te leren. Zen is in het moment leven (waar zou je anders moeten leven?!) en het ontwikkelen wat reeds aanwezig is in jou. Zen is niks anders dan "samenvallen met jezelf" terwijl je de wereld met rust laat. Het is er wel erg eenzaam, dat dan weer wel.

Iemand ervaring met zen?

Zen kun je inderdaad niet leren, maar Zen kun je wel (be)oefenen en spiegelende en bespiegelende filosofische gesprekken met iemand die daarin wat verder is dan jij kunnen wel helpen. Vele avonden heb ik met deze hindoestaan doorgebracht, samen de vegetarische (hij is vegetariër) avondmaaltijd nuttigend en daarna met een kop thee en een glas water (allebei geheelonthouders dus geen alcohol) de hele avond filosofisch-spirituele gesprekken voerend. Wat heb ik veel van die man geleerd. Hij zat in hetzelfde schuitje, zoals elke geestelijke mens daarin komt te zitten.

Je hebt toch iets van een leraar gehad? Of is het meer zo dat hij je heeft opgetrokken?

P.S. Ik wil dit onderwerp niet betrekken op het Evangelie of de Bijbel. Daarom heb ik het in de categorie Algemeen geplaatst. Zen is voor mij vooral een terugtrekkende beweging in mijzelf waarbij de (eenpuntige) aandacht op de wereld blijft. Als fysiek mens behoor ik ook tot de wereld, zodat de eenpuntige aandacht ook mijn lichaam als punt van aandacht krijgt.

[Mullog]

Mu

[Yours]

Ja. Ik heb me puur ‘Zen’ gevoeld na de wedergeboorte in de Geest.

En voor de wedergeboorte? Was er toen geen er naar toegroeien?

Uiteraard groei je daar naar toe. Achteraf gezien was het ‘de hel’. Mijn pad als vrouw liep o.a. via de gezondheidszorg en vrijwilligerswerk. Met als centrale punten: anderen dienen door er voor hen te zijn en altijd proberen ‘het goede’ te doen. En ondanks alles (wat Jon zo treffend beschreef wat je zoal in de wereld tegen komt) zo positief mogelijk door te gaan. Dat leidde via het sterven van het ego naar in het Licht komen en op basis daarvan een oneindige Liefde, Harmonie en Schoonheid mogen ervaren. Oftewel de geestelijke wedergeboorte en tevens pure Zen.

Hier laat ik het vooralsnog bij.

PS. Ik denk dat het pad van mannen en vrouwen heel verschillend kan zijn. Zoals overigens elk pad uniek is.

[Jon]

Zen kun je inderdaad niet leren, maar Zen kun je wel (be)oefenen en spiegelende en bespiegelende filosofische gesprekken met iemand die daarin wat verder is dan jij kunnen wel helpen. Vele avonden heb ik met deze hindoestaan doorgebracht, samen de vegetarische (hij is vegetariër) avondmaaltijd nuttigend en daarna met een kop thee en een glas water (allebei geheelonthouders dus geen alcohol) de hele avond filosofisch-spirituele gesprekken voerend. Wat heb ik veel van die man geleerd. Hij zat in hetzelfde schuitje, zoals elke geestelijke mens daarin komt te zitten.

Je hebt toch iets van een leraar gehad? Of is het meer zo dat hij je heeft opgetrokken?

Hij (De Zoon door de Geest) heeft ons beiden opgetrokken. Maar inderdaad, met betrekking tot dit specifieke onderwerp had de Hindoestaan die in de “laagste” rang van alle personeelsgeledingen stond, voor mij wis en waarachtig in die tijd de rol van een vriend en leraar gehad. Van voorbijgaande aard, maar toch een leraar. Van voorbijgaande aard, omdat hij zelf uiteindelijk koos voor religie. Howel God deze Hindoestaan heeft gebruikt om mij te steunen bij het gaan van de Weg, heeft dezelfde God mij niet kunnnen gebruiken om deze Hindoestaan te bevrijden van de afgoderij waar hij later even in verzeild leek te raken, zoals het op de grond gaan liggen voor een paar gouden slippers die hij had meegekregen van een of andere monnik uit India en daarna opstaan en die slippers kussen. Hij verwachtte van mij dat ik hem daarin zou navolgen. Hij deed het mij voor en nodigde me toen met een handgebaar uit hetzelfde te doen. Dat heb ik met een glimlach hoofdschuddend vriendelijk afgewezen. Dat nam hij me verder niet euvel , maar in retrospectief markeerde dit voorval het punt waarop wij op een T-splitsing zijn gekomen en beiden een andere afslag namen. Onze paden gingen uiteen. Achteraf gezien had ik dat misschien wel moeten doen, om de vriendschapsband te bewaren (“wees een jood onder de joden”) zodat hij ook misschien door de Geest via mij iets had kunnen leren. Maar ik kon het niet. Niet vanwege Christelijk-dogmatische redenen, maar omdat mijn karakter dat gewoon niet toelaat. Ik heb een heel vreemd karakter naar het schijnt. Ik ben van kind af aan gemakkelijk geweest in de omgang. Geen onhandelbaar kind. Máár ik liep niet met de massa mee en niemand achterna. Alle mensen - koning, keizer, admiraal, de paus maar ook de leraar voor de klas - waren voor mij gelijk. Ik had weinig fantasie, was heel nuchter en gaan liggen voor een beeld en schoenen kussen? Buigen voor dode materie? Dat kwam nicht im Frage. Dat zit gewoon niet in mijn karakter. Bovendien herinnerde het mij teveel aan de beeldenreligie (RKK) die ik reeds lang achter mij had gelaten. Nu, tientallen jaren later, zou ik het desgevraagd en incidenteel in de zelfverloochening omwille van Christus wel gemakkelijk kunnen doen. Omdat het een gebruik is waar de gastheer prijs op stelt. En voor mij betekent het helemaal niks. Maar dan wel incidenteel, omwille van Christus en niet omwille van het omarmen van religie, want Ik laat me geen slavenjuk meer opleggen.

De paden van de Hindoestaan en mijzelf gingen uiteen, maar het is heel goed mogelijk dat ook hij de Weg is blijven volgen. Voor hem was naar eigen zeggen het buigen (op de grond gaan liggen met het voorhoofd op de grond) het breken van zijn ego. Hij vond dat mijn ego mij in de Weg zat, wat hij op een heel vriendelijke wijze en met veel gelach en humor tegen me zei. Niet boos. Waarschijnlijk had hij nog gelijk ook, maar hij kon niet weten dat mijn ego op een andere wijze gebroken zou worden. De Weg gaat over vele paden. Mocht hij de Weg zijn blijven volgen, dan komen wij elkaar vanzelf weer tegen in het Koninkrijk Gods. De bonte stoet. Een wit kleed draagt hij al (zag ik net op zijn zeer beperkte en verder inhoudsloze Facebookpagina), maar dan van stof.

Efeze 3:10.

Zijn ego was al veel eerder gebroken. Als kind is hij zijn ouderlijk huis in Suriname ontvlucht omdat zijn vader zijn moeder mishandelde. Toen hij in de puberteit kwam wist hij dat er een dag zou komen dat hij sterk genoeg zou zijn en zijn vader zou doodslaan, omdat hij het niet meer kon verdragen dat zijn vader zijn moeder in elkaar sloeg. Zijn moeder wilde haar man niet verlaten en wilde niet dat haar zoon zich ermee zou bemoeien. Hij had een hele lieve moeder. Toen de dag kwam dat hij wist dat hij zijn vader zou vermoorden, heeft hij in plaats daarvan zijn spullen gepakt, heeft een vliegticket gekocht en is naar Amerika gegaan. Daar kwam hij, ongeschoold als hij was, door allerlei toevalligheden met de rijkere (steenrijke) mensen in contact die hem hebben geholpen door hem goed betaald werk te geven en een dak boven zijn hoofd. Als dienaar van de high society en met teveel geld in zijn zakken dan goed voor hem was, raakte hij uiteindelijk echter zwaar verslaafd aan alcohol en gokken. Waardoor hij op straat belandde, dakloos. Een zwerver. Van daaruit is hij naar Nederland gegaan, waar hij ook dakloos was. Maar ook hier kwam hij door “toeval” iemand tegen die iemand kende die een ICT-er zocht. En hij had weliswaar geen dilpoma’s maar wist door zijn werkervaring als autodidact in de VS wel heel veel af van ICT. Hij werd aangenomen en zijn baas had connecties bij volkshuisvesting en wilde borg staan voor de huur. De baas was dezelfde psychopaat (zo corrupt als de neaten) die hem later aan het kruis heeft genageld. Ondertussen was hij getrouwd met een hindoestaanse vrouw en ze kregen een kindje. Maar voordat hun dochtertje 1 jaar oud was, vertrok zij met kind en zijn beste vriend met de Noorderzon. Onvindbaar. Toen zijn dochter 16 jaar was heeft hij haar gevonden op Facebook. Hij is altijd naar zijn dochter blijven zoeken. Ze bleek in….Amerika te wonen. Hij heeft het contact met zijn dochter kunnen herstellen. Ook met zijn moeder heeft hij het contact hersteld ná de dood van zijn vader. Dus veel ego had hij al niet meer. Naar vrouwen heeft hij nooit meer omgekeken, hij is bewust celibatair geworden. Van het schamele minimumloon dat hij ontving, stuurde hij elke maand 100 euro naar een organisatie die straatkinderen voedt in India, een “organisatie” (een aantal privé gezinnen) die hij aldaar zelf heeft opgezet. Alles wat hij ooit bezat was hij al verloren. Gaande de Weg is hij van “niets” gaan houden.

[Jon]

Zen = je spullen pakken en vertrekken voordat je je vader vermoordt.


Zen of chán is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana en introspectie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard, om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven.


https://nl.wikipedia.org/wiki/Zen#:~:te ... %2520leven.

[Tufkah]

Zen = je spullen pakken en vertrekken voordat je je vader vermoordt.


Zen of chán is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana en introspectie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard, om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven.


https://nl.wikipedia.org/wiki/Zen#:~:te ... %2520leven.

Als ik alleen de wiki pagina lees over "Zen" raak ik de weg al kwijt. Terwijl in zijn aard "Zen" juist super eenvoudig is.

[Jon]

Zen = je spullen pakken en vertrekken voordat je je vader vermoordt.


Zen of chán is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana en introspectie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard, om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven.


https://nl.wikipedia.org/wiki/Zen#:~:te ... %2520leven.

Als ik alleen de wiki pagina lees over "Zen" raak ik de weg al kwijt. Terwijl in zijn aard "Zen" juist super eenvoudig is.

Ik begrijp denk ik wel waar je naartoe wilt. Jij bedoelt eigenlijk Mindfulness. Wat eigenlijk een raar woord is want bij mindfulness gaat het eigenlijk juist om mind-emptiness. Alles wat je doet, met de volle 100 % aandacht doen. Dus niet ondertussen ergens anders aan denken. En dat de hele dag door. Dan word je veel beter bereikbaar voor wat de Heilige Geest je wil zeggen. Zowel van buitenaf als van binnenuit.

[Yours]

Als ik alleen de wiki pagina lees over "Zen" raak ik de weg al kwijt. Terwijl in zijn aard "Zen" juist super eenvoudig is.

Ik begrijp denk ik wel waar je naartoe wilt. Jij bedoelt eigenlijk Mindfulness. Wat eigenlijk een raar woord is want bij mindfulness gaat het eigenlijk juist om mind-emptiness. Alles wat je doet, met de volle 100 % aandacht doen. Dus niet ondertussen ergens anders aan denken. En dat de hele dag door. Dan word je veel beter bereikbaar voor wat de Heilige Geest je wil zeggen. Zowel van buitenaf als van binnenuit.

Zoals ik het heb ervaren is Zen eerder compleet ‘ontledigd’ zijn.

[Snelheid]

Ik begrijp denk ik wel waar je naartoe wilt. Jij bedoelt eigenlijk Mindfulness. Wat eigenlijk een raar woord is want bij mindfulness gaat het eigenlijk juist om mind-emptiness. Alles wat je doet, met de volle 100 % aandacht doen. Dus niet ondertussen ergens anders aan denken. En dat de hele dag door. Dan word je veel beter bereikbaar voor wat de Heilige Geest je wil zeggen. Zowel van buitenaf als van binnenuit.

Zoals ik het heb ervaren is Zen eerder compleet ‘ontledigd’ zijn.

Zen voelen wat bedoel je daar mee wellicht weer in de mode dus ja.

Voorts wordt er gevraag ervaring ja elke dag wordt er hier aan meditatie gedaan en het Christendom is zeer zeer rijk aan meditatie vormen.

En inderdaad @Yours bij een goede meditatie is het altijd ontledigen;mediteren is een grote en heerlijke rijkdom.

[Tufkah]

Als ik alleen de wiki pagina lees over "Zen" raak ik de weg al kwijt. Terwijl in zijn aard "Zen" juist super eenvoudig is.

Ik begrijp denk ik wel waar je naartoe wilt. Jij bedoelt eigenlijk Mindfulness. Wat eigenlijk een raar woord is want bij mindfulness gaat het eigenlijk juist om mind-emptiness. Alles wat je doet, met de volle 100 % aandacht doen. Dus niet ondertussen ergens anders aan denken. En dat de hele dag door. Dan word je veel beter bereikbaar voor wat de Heilige Geest je wil zeggen. Zowel van buitenaf als van binnenuit.

Het is voor mij een bewust-wording van waar de aandacht ligt. Maar aandacht 'doet' niet, dus met de volle 100 % aandacht doen, zo zou ik het niet uitdrukken. Onderwijl kan ik best ergens aan denken, want dat wat we 'aandacht' noemen werkt onafhankelijk van het denken. Zo kan ik vooral met mensen mijzelf beter verstaan. Ik heb gemerkt dat de aandacht zelf vooral zonder oordeel is.

Zen is dus vooral "aandachtig" zijn. En die aandacht kan zich ook innerlijk tot mijn fysieke lichaam uitstrekken. Dan heb ik aandacht voor een bepaald deel van het lichaam zonder oordeel.

[Jon]

Ik begrijp denk ik wel waar je naartoe wilt. Jij bedoelt eigenlijk Mindfulness. Wat eigenlijk een raar woord is want bij mindfulness gaat het eigenlijk juist om mind-emptiness. Alles wat je doet, met de volle 100 % aandacht doen. Dus niet ondertussen ergens anders aan denken. En dat de hele dag door. Dan word je veel beter bereikbaar voor wat de Heilige Geest je wil zeggen. Zowel van buitenaf als van binnenuit.

Het is voor mij een bewust-wording van waar de aandacht ligt. Maar aandacht 'doet' niet, dus met de volle 100 % aandacht doen, zo zou ik het niet uitdrukken. Onderwijl kan ik best ergens aan denken, want dat wat we 'aandacht' noemen werkt onafhankelijk van het denken. Zo kan ik vooral met mensen mijzelf beter verstaan. Ik heb gemerkt dat de aandacht zelf vooral zonder oordeel is.

Zen is dus vooral "aandachtig" zijn. En die aandacht kan zich ook innerlijk tot mijn fysieke lichaam uitstrekken. Dan heb ik aandacht voor een bepaald deel van het lichaam zonder oordeel.

Ja, dan word je je het Koninkrijk binnenin bewust. De leden van het lichaam die zich daarin bevinden. Dat je een microkosmos in een macrokosmos bent en dat die macrokosmos op de een of andere manier reeds in die microkosmos aanwezig is en vice versa. En dan ontdek je dat de Levende in je is. En word je je bewust dat Christus, de Zoon binnenin je, niet opnieuw sterven zal. Dat is volgens mijn verstaan de “aanbidding in geest en waarheid” waar Johannes het in 4:24 over had.

Bij mij heeft Zen cq mindfulness daar wel bij geholpen. Door bijvoorbeeld koffie te zetten en dan te zorgen dat ik daarbij niet aan allerlei andere (wereldse) zaken of zorgen dacht.

[Tufkah]

Bij mij heeft Zen cq mindfulness daar wel bij geholpen. Door bijvoorbeeld koffie te zetten en dan te zorgen dat ik daarbij niet aan allerlei andere (wereldse) zaken of zorgen dacht.

Ik heb niet aan specifieke zen of mindfulness gedaan, het is wat ik in het openingsbericht schreef: ik heb de belemmeringen weggenomen. En die belemmeringen waren conflicterende gedachten en emoties. Met "zen" had ik altijd een moeilijke verhouding , ik had daar een beeld bij van zittende boeddhisten die urenlang zit te 'zazen'. En daarbij hun ademhaling tot object van meditatie maken.

Ik heb bemerkt dat als je niet de ademhaling tot object van meditatie/aandacht maakt, maar de conflicterende gedachten en emoties, dat deze oplossen. Wat ik deed was gebruik maken van aandacht welke zonder oordeel is. Zen is niet iets waar je voor gaat zitten (liefst in lotushouding) om te beoefenen, maar zen is iets wat je in de dagelijkse praktijk van alledag kan gebruiken. Dat heeft wel een autodidactisch karakter, je hebt niemand achter je staan die aanwijzingen geeft.

[Jon]

Bij mij heeft Zen cq mindfulness daar wel bij geholpen. Door bijvoorbeeld koffie te zetten en dan te zorgen dat ik daarbij niet aan allerlei andere (wereldse) zaken of zorgen dacht.

Ik heb niet aan specifieke zen of mindfulness gedaan, het is wat ik in het openingsbericht schreef: ik heb de belemmeringen weggenomen. En die belemmeringen waren conflicterende gedachten en emoties. Met "zen" had ik altijd een moeilijke verhouding , ik had daar een beeld bij van zittende boeddhisten die urenlang zit te 'zazen'. En daarbij hun ademhaling tot object van meditatie maken.

Ik heb bemerkt dat als je niet de ademhaling tot object van meditatie/aandacht maakt, maar de conflicterende gedachten en emoties, dat deze oplossen. Wat ik deed was gebruik maken van aandacht welke zonder oordeel is. Zen is niet iets waar je voor gaat zitten (liefst in lotushouding) om te beoefenen, maar zen is iets wat je in de dagelijkse praktijk van alledag kan gebruiken. Dat heeft wel een autodidactisch karakter, je hebt niemand achter je staan die aanwijzingen geeft.

Met je eens, zo ging het bij mij ook. Overgave aan de leiding van de Heiligende Geest. Zonder instructies van mensen. Terugkijkend kan ik wel zien hoe die spontane gesprekken met de genoemde hindoe-collega voorbereidend “werk” is geweest, óók van God. Alleen wist ik dat toen niet. Achteraf gezien is het God die alles in mijn leven het “werken” en het “willen” heeft “gedaan”. En er dus niets maar dan ook helemaal niets van mij bij. Filippenzen 2:13 - Het is God, die zowel het willen als het werken in u werkt.

[Freerk]

Mij "zen" voelen heeft bij mij weinig te maken met geloof in een god of in G'd.
kom ik uit bed en ik zie de geiten in de weide genieten van het voedsel, zie ik de eenden en waterhoenen kolzoegzoekend door de vijver gaan, zie ik de hond rustig zijn gang naar de molshoop gaan, dan ben ik "zen".
Net zoals ik dat kan vinden in een mooie onweersbui, een snoeiharde regenbui waarbij het klettert op het dak of als ik in de sauna zit met goede muziek.
Zen is niet "godsafhankelijk" volgens mij maar ervaringsafhankelijk.

[Petra]

Mij "zen" voelen heeft bij mij weinig te maken met geloof in een god of in G'd.

Zen is niet "godsafhankelijk" volgens mij maar ervaringsafhankelijk.

Dat klopt. Het komt immers uit het Japans. Met name het zen-boeddhisme. Het beschrijft een staat van innerlijke rust en harmonie. In het boeddhisme is er geen sprake van een godsdienstige overtuiging. De Boeddha wordt niet gezien als een God of bovennatuurlijk wezen, maar als een mens die een weg naar bevrijding van lijden onderwees.

[Petra]

Ik vind het wel leuk hoe verschillende levensovertuigingen gemixt worden. Groot voorstander van flex-geloven/ multiple religious belonging.(MRB).
De stoet kan mij niet bont genoeg zijn.

[Dat_beloof_ik]

Zen is een woord uit het Sanskriet wat zoiets als concentratie betekent. Het is niet iets wat moeilijk is, of wat je middels een cursus of leraar moet leren, maar wat al van nature in de mens aanwezig is als 'stilte'. Alleen wordt deze stilte steeds maar weer overstemd door allerlei conflicterende gedachten en emoties. Zen is dus niet iets wat je kunt leren, je kunt alleen "zen zijn" door iets af te leren. Zen is in het moment leven (waar zou je anders moeten leven?!) en het ontwikkelen wat reeds aanwezig is in jou. Zen is niks anders dan "samenvallen met jezelf" terwijl je de wereld met rust laat. Het is er wel erg eenzaam, dat dan weer wel.

Iemand ervaring met zen?

O, je bedoelt gewoon: ontspannen.
Waarin zeg je dat dan niet?
Ja ik voel me dagelijks wel een paar keer ontspannen.

[Tufkah]

Mij "zen" voelen heeft bij mij weinig te maken met geloof in een god of in G'd.
kom ik uit bed en ik zie de geiten in de weide genieten van het voedsel, zie ik de eenden en waterhoenen kolzoegzoekend door de vijver gaan, zie ik de hond rustig zijn gang naar de molshoop gaan, dan ben ik "zen".
Net zoals ik dat kan vinden in een mooie onweersbui, een snoeiharde regenbui waarbij het klettert op het dak of als ik in de sauna zit met goede muziek.
Zen is niet "godsafhankelijk" volgens mij maar ervaringsafhankelijk.

An sich heeft 'zen' inderdaad niks te maken met God, het is een staat waarin de geest verkeert. Dat de mens ontvankelijker wordt voor God is weer een andere kwestie, maar dat is nooit mijn insteek geweest.

Als je in de natuur bent, ben je erg gemakkelijk 'zen', een andere kwestie is natuurlijk als je onder druk gezet wordt, kan je dan ook nog 'zen' blijven?

[Messenger]

Zen is een woord uit het Sanskriet wat zoiets als concentratie betekent. Het is niet iets wat moeilijk is, of wat je middels een cursus of leraar moet leren, maar wat al van nature in de mens aanwezig is als 'stilte'. Alleen wordt deze stilte steeds maar weer overstemd door allerlei conflicterende gedachten en emoties. Zen is dus niet iets wat je kunt leren, je kunt alleen "zen zijn" door iets af te leren. Zen is in het moment leven (waar zou je anders moeten leven?!) en het ontwikkelen wat reeds aanwezig is in jou. Zen is niks anders dan "samenvallen met jezelf" terwijl je de wereld met rust laat. Het is er wel erg eenzaam, dat dan weer wel.

Iemand ervaring met zen?

Zen is de stille waarnemer in mij zonder enig oordeel.

[Tufkah]

Zen is een woord uit het Sanskriet wat zoiets als concentratie betekent. Het is niet iets wat moeilijk is, of wat je middels een cursus of leraar moet leren, maar wat al van nature in de mens aanwezig is als 'stilte'. Alleen wordt deze stilte steeds maar weer overstemd door allerlei conflicterende gedachten en emoties. Zen is dus niet iets wat je kunt leren, je kunt alleen "zen zijn" door iets af te leren. Zen is in het moment leven (waar zou je anders moeten leven?!) en het ontwikkelen wat reeds aanwezig is in jou. Zen is niks anders dan "samenvallen met jezelf" terwijl je de wereld met rust laat. Het is er wel erg eenzaam, dat dan weer wel.

Iemand ervaring met zen?

Zen is de stille waarnemer in mij zonder enig oordeel.