Gelijk gezinde vinden

[Tufkah]

Het Walsch-axioma is een beetje een voorstellen alsof de mens er voor kiest om nu maar eens een keer á la Poetin een oorlogsmisdadiger te worden. Poetin had er zin om een wrede dictator te worden, zo had hij bedacht in het voorwereldse bestaan, dat wilde hij wel eens meemaken! In een vorig leven was Poetin een liefdevolle man die zich inzette voor arme mensen en nu wilde hij wel eens het tegenovergestelde ervaren.

Ja. Idd.

Ook een "levensschouw" kan nooit aan de orde zijn. Het heeft geen enkele zin om Poetin te laten ervaren wat hij anderen heeft aangedaan. Dat klinkt als een wraakzuchtige, opvoedende God die dat zou doen.

Volgens mij is die levensschouw een persoonlijke toevoeging van Messenger.
En ach.. waarom ook niet. Als je vanalles kunt kiezen vooraf, dan kan dat ook een wens zijn.

Uiteraard is de levensschouw een persoonlijke toevoeging, maar ik zie dat als een tegenspraak ten opzichte van daadwerkelijke naastenliefde.

[peda]

De levensschouw is in mijn optiek een "' merkwaardig "" confrontatie-model.
God laat gruwelijk onrecht wel toe bij de slachtoffers en confronteert dan de "' booswichten/ beulen "" die de catastrofe veroorzaakt hebben
met een levensschouw. Maar het gaat in dit topic om het vinden van gelijk-gezinden voor een overtuiging en bij de levensschouw-overtuiging behoor ik niet tot de groep van gelijk-gezinden.

[Tufkah]

https://www.willemglaudemans.nl/levensschouw/

Elke ziel ondergaat na het afleggen van het fysieke lichaam een levensschouw, ziet een panorama van het net voorbije leven. Daar wordt met liefde en zonder veroordeling naar gekeken, zodat de lessen geleerd kunnen worden, en de lichtoogst in ontvangst kan worden genomen.
Er wordt in wezen maar één vraag gesteld: wat heb je met de liefde gedaan?

Zoiets als een panorama van het net voorbije leven bestaat volgens mij niet. Iedere herinnering aan dit leven bevindt zich in mijn brein, het brein is nu juist wat sterft en daarmee ook de herinnering aan het voorbije leven. De menselijke ziel bevindt zich altijd in een bepaalde toestand en gezien dat je ook de ziel bent, ben je er ook zelf verantwoordelijk voor. Willem Glaudemans kan gemakkelijk spreken voor elke ziel, maar die vlieger gaat niet op. De 'geloste' ziel is ook 'los' van het verleden. Volgens mij juist de kern van het geloof: je los maken van het tijdelijke/vergankelijke.

[Messenger]

Uiteraard is de levensschouw een persoonlijke toevoeging, maar ik zie dat als een tegenspraak ten opzichte van daadwerkelijke naastenliefde.

Je beseft dus, Eén met God, dat je zowel naastenliefde hebt betracht of juist niet. Uiteindelijk is er slechts 1 die alles ervaart.

De levensschouw is in mijn optiek een "' merkwaardig "" confrontatie-model.
God laat gruwelijk onrecht wel toe bij de slachtoffers en confronteert dan de "' booswichten/ beulen "" die de catastrofe veroorzaakt hebben
met een levensschouw. Maar het gaat in dit topic om het vinden van gelijk-gezinden voor een overtuiging en bij de levensschouw-overtuiging behoor ik niet tot de groep van gelijk-gezinden.

De confrontatie is geen straf maar een logisch onderdeel van terugkomend besef dat je de Ene bent met vele gezichten en als vele gezichten de booswichten, beulen en juist vriendelijker mensen.
Uiteindelijk wordt alles gezien door dezelfde ogen. Die ogen zijn alomtegenwoordig, alziend en alwetend.
Het gaat al met al om 1 entiteit.

[Tufkah]

Je beseft dus, Eén met God, dat je zowel naastenliefde hebt betracht of juist niet. Uiteindelijk is er slechts 1 die alles ervaart.

Er is niet slechts 1 die alles ervaart, want dan zou ik zelf God zijn. De Werkelijkheid zit wel wat complexer in elkaar. Het is God die elk mensenhart aanziet en weet wat er zich daarin afspeelt. Degene die 'ik' zegt weet slechts wat er in zijn eigen hart omgaat. Op het moment dat de liefde Gods en 'ik' samenvallen (er is dan geen 'ik') vallen Gods hart en mijn hart samen. Eén in liefhebben. Of enkelvoudige liefde.

Op het moment dat mijn hart en dat van mijn kleinzoon samenvallen is er sprake van twéé in liefhebben. (Twee die ervaren) Of meervoudige liefde.

Dualiteit (meervoudige liefde) en non dualiteit (enkelvoudige liefde) lopen door elkaar heen. Naastenliefde is ook meervoudige liefde, er is dus niks mis met meervoudige liefde. Maar het verklaart ook waarom verschillende werkelijkheden door elkaar lopen. Als je schrijft dat er 1 is die alles ervaart dan klopt dat. Als je schrijft dat 8 miljard mensen ervaren dan klopt dat ook. Toch is het een contradictie. Je kunt namelijk niet zeggen dat 8 miljard mensen God zijn.

Er is een enkelvoudige Werkelijkheid en er is een duale werkelijkheid, het verschil tussen beiden kennen is dan weer zelfkennis.

[Messenger]

Je beseft dus, Eén met God, dat je zowel naastenliefde hebt betracht of juist niet. Uiteindelijk is er slechts 1 die alles ervaart.

Er is niet slechts 1 die alles ervaart, want dan zou ik zelf God zijn.

Dat zeg ik dan ook. Gij zijt God.

[Maria K]

Ja. Idd.


Volgens mij is die levensschouw een persoonlijke toevoeging van Messenger.
En ach.. waarom ook niet. Als je vanalles kunt kiezen vooraf, dan kan dat ook een wens zijn.

Uiteraard is de levensschouw een persoonlijke toevoeging, maar ik zie dat als een tegenspraak ten opzichte van daadwerkelijke naastenliefde.

AI gaf mij antwoord nadat levensschouw als term niet herkend werd maar wel life review

• Samenvatting met de juiste term:
  "Life review" is een veelvoorkomend concept binnen reïncarnatie- en bijna-doodervaringen (BDE).
  
  Neale Donald Walsch gebruikt de term niet letterlijk (hij zegt niet: “life review”), maar beschrijft wél het proces waarbij een ziel na de dood haar leven overziet, begrijpt en er lessen uit trekt.
  In Conversations with God wordt herhaaldelijk verwezen naar:
  
  • - het doornemen van levenslessen,
    - het kijken naar het eigen leven vanuit een hoger bewustzijn,
    - en het leren op zielsniveau door herhaalde incarnaties.
  Dat zijn allemaal aspecten van wat in andere literatuur de life review wordt genoemd.

En in het Nederlands ook levensschouw.

[Yours]

Uiteraard is de levensschouw een persoonlijke toevoeging, maar ik zie dat als een tegenspraak ten opzichte van daadwerkelijke naastenliefde.

AI gaf mij antwoord nadat levensschouw als term niet herkend werd maar wel life review

• Samenvatting met de juiste term:
  "Life review" is een veelvoorkomend concept binnen reïncarnatie- en bijna-doodervaringen (BDE).
  
  Neale Donald Walsch gebruikt de term niet letterlijk (hij zegt niet: “life review”), maar beschrijft wél het proces waarbij een ziel na de dood haar leven overziet, begrijpt en er lessen uit trekt.
  In Conversations with God wordt herhaaldelijk verwezen naar:
  
  • - het doornemen van levenslessen,
    - het kijken naar het eigen leven vanuit een hoger bewustzijn,
    - en het leren op zielsniveau door herhaalde incarnaties.
  Dat zijn allemaal aspecten van wat in andere literatuur de life review wordt genoemd.

En in het Nederlands ook levensschouw.

Er zijn vele getuigenissen van Bijna Dood Ervaarders die over een levensschouw oftewel Life Review spreken. Het is als ze eenmaal weer terug zijn in hun lichaam en hersteld zijn aanleiding om het roer in het leven (in positieve zin) om te gooien.

[Tufkah]

Uiteraard is de levensschouw een persoonlijke toevoeging, maar ik zie dat als een tegenspraak ten opzichte van daadwerkelijke naastenliefde.

AI gaf mij antwoord nadat levensschouw als term niet herkend werd maar wel life review

• Samenvatting met de juiste term:
  "Life review" is een veelvoorkomend concept binnen reïncarnatie- en bijna-doodervaringen (BDE).
  
  Neale Donald Walsch gebruikt de term niet letterlijk (hij zegt niet: “life review”), maar beschrijft wél het proces waarbij een ziel na de dood haar leven overziet, begrijpt en er lessen uit trekt.
  In Conversations with God wordt herhaaldelijk verwezen naar:
  
  • - het doornemen van levenslessen,
    - het kijken naar het eigen leven vanuit een hoger bewustzijn,
    - en het leren op zielsniveau door herhaalde incarnaties.
  Dat zijn allemaal aspecten van wat in andere literatuur de life review wordt genoemd.

En in het Nederlands ook levensschouw.

Het probleem wat ik er mee heb is dat om je leven te overzien er geheugen noodzakelijk is. En het menselijk geheugen zit opgeslagen in het brein. Daarom is het hiernamaals en/of reïncarnatie ook niet mogelijk. Het is namelijk het ego wat als een 'zelf' zit opgeslagen in het brein.

Ook zoiets als een hoger bewustzijn bestaat niet i.m.o. Ik lees wel al die termen over hoger bewustzijn en bewustzijnsverruiming, maar dat is onkunde/onwetendheid over wat bewustzijn nu werkelijk is. Het is grotendeels gebaseerd op verkeerd begrepen oosterse religie.

Bewustzijn is "dat" waarmee we de wereld kennen. Bewustzijn verruimt nooit en is niet hoog of laag. Bewustzijn is een stroom van bewustzijn. Dat heeft de mens niet door omdat zijn aandacht is gericht op de gekende wereld en niet op 'dat' wat de wereld kent, namelijk de aandacht zelve.

Jij als mens wordt jezelf gewaar door het contact met een waargenomen object. Innerlijk gebeuren er namelijk twee dingen tegelijkertijd: bewust worden van het waargenomen object + het gewaar worden van jezelf. Deze kennis is geen kennis van een verruimd bewustzijn o.i.d. , maar kennis van gewaarzijn. Gewaarzijn is "degene die weet" , waarmee bewustzijn in werkelijkheid het meest misbruikte woord is.

Maar ik ga er te diep op in vrees ik. Ik heb i.i.g. een geheel ander begrip van het woord 'ziel' dan Neale Donald Walsch. De menselijke ziel kan zich ontwikkelen in het leven en niet na de dood. Voor de (geloste) ziel is er niet eens zoiets als "na de dood". De ziel is een affectieve, ontvankelijke ruimte. Daarmee kan de mens zich op affectieve wijze verstaan met de medemens , maar dat kan uiteraard alleen geleerd worden binnen dit leven. Door daadwerkelijk meeleven en meevoelen met de medemens (affectie) breekt dat de ziel open. Het is het "de ander als uitnemender beschouwen als mijzelf" wat de ziel openbreekt.

Na je dood een "life review" waarin je ziet wat je anderen hebt aangedaan is volgens mij flauwekul, alleen het ego kan dan een "life review" hebben. Maar het ego sterft volgens mij definitief bij de dood, het kan nergens een geestelijk bestaan hebben omdat het niet 'echt' is en bestaat uit herinneringen aan het voorbije verleden.

[peda]

In de metafysica is het main-stream de opvatting dat het "' geestelijke "" niet verloren kan gaan, dus blijft voortbestaan los van welk stoffelijk omhulsel ook.
Wanneer de persoon dus "' behept "" is met een "' geestelijke "" component, dan vergaat die geestelijke component niet op hetzelfde moment dat de stoffelijkheid de laatste adem uitblaast. Wat er vervolgens met die "' geestelijke component "" gaat gebeuren, daarover bestaat in de metafysica geen enkele overeenstemming.
Tufkah is onduidelijk rond de "' geestelijke component "' en diens toekomst na de scheiding van het stoffelijk lichaam.
Terugkeer naar de Oerbron en volledig verlies van eigenheid is een metafysische optie, die/dat wel in tegenspraak staat met de "" zielsgedachte "' ( een individueel voortbestaan ).

[J-W]

AI gaf mij antwoord nadat levensschouw als term niet herkend werd maar wel life review

• Samenvatting met de juiste term:
  "Life review" is een veelvoorkomend concept binnen reïncarnatie- en bijna-doodervaringen (BDE).
  
  Neale Donald Walsch gebruikt de term niet letterlijk (hij zegt niet: “life review”), maar beschrijft wél het proces waarbij een ziel na de dood haar leven overziet, begrijpt en er lessen uit trekt.
  In Conversations with God wordt herhaaldelijk verwezen naar:
  
  • - het doornemen van levenslessen,
    - het kijken naar het eigen leven vanuit een hoger bewustzijn,
    - en het leren op zielsniveau door herhaalde incarnaties.
  Dat zijn allemaal aspecten van wat in andere literatuur de life review wordt genoemd.

En in het Nederlands ook levensschouw.

Er zijn vele getuigenissen van Bijna Dood Ervaarders die over een levensschouw oftewel Life Review spreken. Het is als ze eenmaal weer terug zijn in hun lichaam en hersteld zijn aanleiding om het roer in het leven (in positieve zin) om te gooien.

Ik kan me bij de ervaring van Bijna dood te zijn geweest niets voorstellen, het zal allemaal wel als het geen flitsen van wat chemische reacties zijn geweest. Wat me wel opvalt is dat ze daarna allemaal anders willen gaan leven. Leefden ze toevallig allemaal zonder uitzondering voor het bijna dood zijn verkeerd?

[Yours]

Er zijn vele getuigenissen van Bijna Dood Ervaarders die over een levensschouw oftewel Life Review spreken. Het is als ze eenmaal weer terug zijn in hun lichaam en hersteld zijn aanleiding om het roer in het leven (in positieve zin) om te gooien.

Ik kan me bij de ervaring van Bijna dood te zijn geweest niets voorstellen, het zal allemaal wel als het geen flitsen van wat chemische reacties zijn geweest.

Alleen door jezelf erin te verdiepen kun je je hier een beeld van vormen. Er zijn wat dat betreft veel boeken over deze materie. Je kunt ook op YT eens wat ervaringen van BDE’ers bekijken/beluisteren.

Wat me wel opvalt is dat ze daarna allemaal anders willen gaan leven. Leefden ze toevallig allemaal zonder uitzondering voor het bijna dood zijn verkeerd?

Ze leefden anders. Niet per se verkeerd. De ervaringen van Licht en Liefde deed hen echter besluiten bepaalde accenten in hun leven te verleggen.

[Tufkah]

In de metafysica is het main-stream de opvatting dat het "' geestelijke "" niet verloren kan gaan, dus blijft voortbestaan los van welk stoffelijk omhulsel ook.
Wanneer de persoon dus "' behept "" is met een "' geestelijke "" component, dan vergaat die geestelijke component niet op hetzelfde moment dat de stoffelijkheid de laatste adem uitblaast. Wat er vervolgens met die "' geestelijke component "" gaat gebeuren, daarover bestaat in de metafysica geen enkele overeenstemming.
Tufkah is onduidelijk rond de "' geestelijke component "' en diens toekomst na de scheiding van het stoffelijk lichaam.
Terugkeer naar de Oerbron en volledig verlies van eigenheid is een metafysische optie, die/dat wel in tegenspraak staat met de "" zielsgedachte "' ( een individueel voortbestaan ).

Het is geen onduidelijkheid. Wat je maar niet lijkt te begrijpen is dat wat uit Geest is geboren in het geheel niet dood gaat. De gesprekken hier over de dood zijn "natuurlijke mens gesprekken". Alleen de natuurlijke mens kan een "Nabij de Dood" ervaring hebben.

Maar bv bewustzijn mag tot het geestelijk domein gerekend worden doch dat behoort niet tot hetgeen wat uit Geest is geboren. Het is het "Ik ben" wat uit Geest wordt geboren en wat niet weet waar het vandaan komt noch waar het naar toe gaat. Dus dan zijn "na de dood" gesprekken ook niet aan de orde.

In het "ik ben" is de mens moederziel alleen en het kan geen eigenheid bevatten. Maar het zegt weer niks over individualiteit. Liefde doodt de zelfzucht (ego) maar behoudt de individualiteit. Maar het kan geen verschillende individualiteit zijn. In het "Ik ben" zijn we allen gelijk en op gelijke wijze present.

Het ego daarentegen houdt vast aan de vorm in de wereld. Dat kan geen stand houden na de dood, want "dat idee" zit in het brein welke sterft. Soms verdwijnt het ego/zelf bij leven al. (dementie). Samenvattend: gesprekken over na de dood zijn nooit van belang. Dat ze er toch zijn komt omdat het ego bezorgd is over "na de dood".

[peda]

Hallo Tufkah,

Vele zinnen, maar aan het einde voor mij geen zicht op een duidelijke Tufkah-positie inzake het wel of niet verdwijnen van het ''geestelijke"' in de mens bij de stoffelijke dood.
Althans ik kan geen heldere positie ontwaren, misschien is zulks bij anderen wel mogelijk, dan wacht ik op anderen om te vernemen wat de Tufkah-positie terzake is. Wie is de Tufkah-gelijk-gezinde ?

[Messenger]

Het probleem wat ik er mee heb is dat om je leven te overzien er geheugen noodzakelijk is. En het menselijk geheugen zit opgeslagen in het brein.

Mijn dagboek wordt opgeslagen op de harde schijf. Verder wordt het opgeslagen in de cloud. Zo gaat dat volgens mij ook met het geheugen.

Daarom is het hiernamaals en/of reïncarnatie ook niet mogelijk. Het is namelijk het ego wat als een 'zelf' zit opgeslagen in het brein.

Deze conclusie baseer je op het geheugen dat volgens jou opgeslagen is in het fysieke brein.

Ook zoiets als een hoger bewustzijn bestaat niet i.m.o. Ik lees wel al die termen over hoger bewustzijn en bewustzijnsverruiming, maar dat is onkunde/onwetendheid over wat bewustzijn nu werkelijk is. Het is grotendeels gebaseerd op verkeerd begrepen oosterse religie.

We worden geboren met een blanco bewustzijn en gedurende het leven wordt dat verruimd door je herinneringen en je ervaringen.

Maar ik ga er te diep op in vrees ik. Ik heb i.i.g. een geheel ander begrip van het woord 'ziel' dan Neale Donald Walsch. De menselijke ziel kan zich ontwikkelen in het leven en niet na de dood. Voor de (geloste) ziel is er niet eens zoiets als "na de dood". De ziel is een affectieve, ontvankelijke ruimte. Daarmee kan de mens zich op affectieve wijze verstaan met de medemens , maar dat kan uiteraard alleen geleerd worden binnen dit leven. Door daadwerkelijk meeleven en meevoelen met de medemens (affectie) breekt dat de ziel open. Het is het "de ander als uitnemender beschouwen als mijzelf" wat de ziel openbreekt.

De ziel ontwikkelt zich niet. De ziel is alwetend, alomtegenwoordig, alziend.
De geest waarmee je het lichaam aanstuurt ervaart zich empirisch. De geest herinnert zich wat de ziel reeds weet. De ziel ervaart zich via vele levens en bestaat de dood dus niet. De interactie en relaties met andere mensen is de bedoeling van het hele ervaren.

Na je dood een "life review" waarin je ziet wat je anderen hebt aangedaan is volgens mij flauwekul, alleen het ego kan dan een "life review" hebben. Maar het ego sterft volgens mij definitief bij de dood, het kan nergens een geestelijk bestaan hebben omdat het niet 'echt' is en bestaat uit herinneringen aan het voorbije verleden.

Het enige dat vergaat is het fysieke lichaam. De ziel is alomtegenwoordig en ervaart zich via iedereen wiens leven je beroert. Aangezien jij dus een andere manifestatie bent van de ander, en vice versa, zie je jezelf terug door de ogen en de ervaring van anderen. De beul ervaart daardoor wat zijn slachtoffers moesten doorstaan. ("Doe een ander niet datgene aan dat je zelf ook niet wenst te ervaren en behandel de ander zoals je zelf behandeld wenst te worden").

[Tufkah]

Het probleem wat ik er mee heb is dat om je leven te overzien er geheugen noodzakelijk is. En het menselijk geheugen zit opgeslagen in het brein.

Mijn dagboek wordt opgeslagen op de harde schijf. Verder wordt het opgeslagen in de cloud. Zo gaat dat volgens mij ook met het geheugen.

Daarom is het hiernamaals en/of reïncarnatie ook niet mogelijk. Het is namelijk het ego wat als een 'zelf' zit opgeslagen in het brein.

Deze conclusie baseer je op het geheugen dat volgens jou opgeslagen is in het fysieke brein.

Ook zoiets als een hoger bewustzijn bestaat niet i.m.o. Ik lees wel al die termen over hoger bewustzijn en bewustzijnsverruiming, maar dat is onkunde/onwetendheid over wat bewustzijn nu werkelijk is. Het is grotendeels gebaseerd op verkeerd begrepen oosterse religie.

We worden geboren met een blanco bewustzijn en gedurende het leven wordt dat verruimd door je herinneringen en je ervaringen.

Maar ik ga er te diep op in vrees ik. Ik heb i.i.g. een geheel ander begrip van het woord 'ziel' dan Neale Donald Walsch. De menselijke ziel kan zich ontwikkelen in het leven en niet na de dood. Voor de (geloste) ziel is er niet eens zoiets als "na de dood". De ziel is een affectieve, ontvankelijke ruimte. Daarmee kan de mens zich op affectieve wijze verstaan met de medemens , maar dat kan uiteraard alleen geleerd worden binnen dit leven. Door daadwerkelijk meeleven en meevoelen met de medemens (affectie) breekt dat de ziel open. Het is het "de ander als uitnemender beschouwen als mijzelf" wat de ziel openbreekt.

De ziel ontwikkelt zich niet. De ziel is alwetend, alomtegenwoordig, alziend.
De geest waarmee je het lichaam aanstuurt ervaart zich empirisch. De geest herinnert zich wat de ziel reeds weet. De ziel ervaart zich via vele levens en bestaat de dood dus niet. De interactie en relaties met andere mensen is de bedoeling van het hele ervaren.

Na je dood een "life review" waarin je ziet wat je anderen hebt aangedaan is volgens mij flauwekul, alleen het ego kan dan een "life review" hebben. Maar het ego sterft volgens mij definitief bij de dood, het kan nergens een geestelijk bestaan hebben omdat het niet 'echt' is en bestaat uit herinneringen aan het voorbije verleden.

Het enige dat vergaat is het fysieke lichaam. De ziel is alomtegenwoordig en ervaart zich via iedereen wiens leven je beroert. Aangezien jij dus een andere manifestatie bent van de ander, en vice versa, zie je jezelf terug door de ogen en de ervaring van anderen. De beul ervaart daardoor wat zijn slachtoffers moesten doorstaan. ("Doe een ander niet datgene aan dat je zelf ook niet wenst te ervaren en behandel de ander zoals je zelf behandeld wenst te worden").

We zijn het zo ongeveer over alles oneens. Er is geen harde schijf of cloud. En we worden blanco geboren, niet met een blanco bewustzijn geboren.

[Tufkah]

Hallo Tufkah,

Vele zinnen, maar aan het einde voor mij geen zicht op een duidelijke Tufkah-positie inzake het wel of niet verdwijnen van het ''geestelijke"' in de mens bij de stoffelijke dood.
Althans ik kan geen heldere positie ontwaren, misschien is zulks bij anderen wel mogelijk, dan wacht ik op anderen om te vernemen wat de Tufkah-positie terzake is. Wie is de Tufkah-gelijk-gezinde ?

De Tufkah-gelijk-gezinde kan ontmoet worden in het dagelijks leven. De geliefden zijn in elkaar verborgen: ik in jou en jij in mij. Jezus zegt het zo: "In dien dag zult gij bekennen, dat Ik in Mijn Vader ben, en gij in Mij, en Ik in u."

De geliefden Gods zijn in elkaar.