De ijkstok

[Tufkah]

De ijkstok is een "' ethisch instrument "' in de natuurlijke wereld.
Wie leeft in de geestelijke wereld, neemt quasi niet meer deel aan de natuurlijke wereld en heeft voor de eigen beleving geen ijkstok meer nodig.
Omdat leven in de geestelijke wereld voor mij totaal vreemd is, verwelkom ik de natuurlijke wereld en houd ik mij bijgevolg bezig met velerlei ijkstokken.

Klopt helemaal, de natuurlijke mens meet met een maat. (de ijkstok) En met de maat waarmee je meet zul je wedergemeten worden.

Doch het Woord des Koninkrijks is zonder maat. God spreekt niet met aan maat gebonden woorden.

[Leon]

De ijkstok is een "' ethisch instrument "' in de natuurlijke wereld.
Wie leeft in de geestelijke wereld, neemt quasi niet meer deel aan de natuurlijke wereld en heeft voor de eigen beleving geen ijkstok meer nodig.
Omdat leven in de geestelijke wereld voor mij totaal vreemd is, verwelkom ik de natuurlijke wereld en houd ik mij bijgevolg bezig met velerlei ijkstokken.

Wat me bevreemdt is dat je de ijkstok “ethisch” noemt, niet-oordelen is ethisch, oordelen juist niet.

[peda]

De ijkstok is een "' ethisch instrument "' in de natuurlijke wereld.
Wie leeft in de geestelijke wereld, neemt quasi niet meer deel aan de natuurlijke wereld en heeft voor de eigen beleving geen ijkstok meer nodig.
Omdat leven in de geestelijke wereld voor mij totaal vreemd is, verwelkom ik de natuurlijke wereld en houd ik mij bijgevolg bezig met velerlei ijkstokken.

Wat me bevreemdt is dat je de ijkstok “ethisch” noemt, niet-oordelen is ethisch, oordelen juist niet.

Wanneer iemand een ijkstok ter beschikking heeft, dan oordeelt dezulke de gedragingen van anderen aan de eigen ijkstok.
In het theïsme heeft God eveneens een IJKSTOK ( Wil en Bedoeling ) en buiten de Alverzoeners en buiten Walsch ( Messenger ) , OORDEELT de theïstische God aan het einde van ieders biologisch leven volop.

[Messenger]

En zover ik begrijp oordeelt de Zoon ook niet.

De Zoon an sich oordeelt niet, dat klopt. Maar de mens zal wel geoordeeld worden met het oordeel waarmee hij zelf oordeelt. De mens heeft het dus geheel in eigen hand. En als de mens geoordeeld wordt dan heeft deze mens het geheel aan zichzelf te danken. De liefde van de Vader is eindeloos en eeuwig, maar de mens dient daarvoor wel een weg te gaan.

Als ik nu eens niet oordeel over mijzelf dan wordt er niet geoordeeld?

[Tufkah]

De Zoon an sich oordeelt niet, dat klopt. Maar de mens zal wel geoordeeld worden met het oordeel waarmee hij zelf oordeelt. De mens heeft het dus geheel in eigen hand. En als de mens geoordeeld wordt dan heeft deze mens het geheel aan zichzelf te danken. De liefde van de Vader is eindeloos en eeuwig, maar de mens dient daarvoor wel een weg te gaan.

Als ik nu eens niet oordeel over mijzelf dan wordt er niet geoordeeld?

Alleen het ego zal geoordeeld worden, omdat het ego geen geestelijke werkelijkheid heeft bij God. Het ego leeft in zonde.

[Tufkah]

De ijkstok is een "' ethisch instrument "' in de natuurlijke wereld.
Wie leeft in de geestelijke wereld, neemt quasi niet meer deel aan de natuurlijke wereld en heeft voor de eigen beleving geen ijkstok meer nodig.
Omdat leven in de geestelijke wereld voor mij totaal vreemd is, verwelkom ik de natuurlijke wereld en houd ik mij bijgevolg bezig met velerlei ijkstokken.

Wat me bevreemdt is dat je de ijkstok “ethisch” noemt, niet-oordelen is ethisch, oordelen juist niet.

Voor de natuurlijke mens (Wat Peda naar eigen zeggen is) is het logisch, de natuurlijke mens meet in goed en kwaad en vergelijkt zichzelf daar mee. Iedere natuurlijke mens die zichzelf naar Hitler afmeet is 'goed' , want zo slecht als Hitler zijn er maar weinigen. Als we onszelf in ethische zin naar Hitler afmeten dan slagen we altijd voor de ethiek-meetlat.

Daarom leeft de natuurlijke mens ook in het veld van goed en kwaad. Daar wandelt hij rond met zijn meetlat.

[Leon]

Wat me bevreemdt is dat je de ijkstok “ethisch” noemt, niet-oordelen is ethisch, oordelen juist niet.

Wanneer iemand een ijkstok ter beschikking heeft, dan oordeelt dezulke de gedragingen van anderen aan de eigen ijkstok.
In het theïsme heeft God eveneens een IJKSTOK ( Wil en Bedoeling ) en buiten de Alverzoeners en buiten Walsch ( Messenger ) , OORDEELT de theïstische God aan het einde van ieders biologisch leven volop.

Hel veroorzaak je zelf door te oordelen, en veroordeeld te worden. Hemel is er als je het oordelen losgelaten hebt.

[Messenger]

Als ik nu eens niet oordeel over mijzelf dan wordt er niet geoordeeld?

Alleen het ego zal geoordeeld worden, omdat het ego geen geestelijke werkelijkheid heeft bij God. Het ego leeft in zonde.

Door wie of wat wordt dan geoordeeld?

[Dat_beloof_ik]

Als je geen wil hebt, heb je ook geen verwachtingen en ben je een willoos volger van anderen.

Precies andersom. Wie leeft in de actualiteit van het moment heeft geen verwachtingen over de toekomst en heeft derhalve ook geen "willen" over iets wat in de toekomst aanwezig is. (In de toekomst is helemaal niets aanwezig, maar dat terzijde) Je volgt dan helemaal geen anderen!

Het is de "eigen wil" die maakt dat we iets uit de toekomst begeren. Als ik in het hiernamaals zou geloven, dan zou ik iets begeren uit een niet-bestaande toekomst. Alleen wat zich in de actualiteit van het moment zich voordoet is reëel , wat dat ook moge zijn. Het zijn onze gedachten, emoties en onze wil wat maakt dat we wat anders willen dan dat wat zich voordoet.

En ook niet onbelangrijk : alleen in de actualiteit van het moment heb ik de wereld niet lief, maar aanschouw ik slechts de wereld. En dan kan ik Jezus volgen volgens Johannes 2:15-16

Hebt de wereld niet lief en hetgeen in de wereld is. Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat in de wereld is: de begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven, is niet uit de Vader, maar uit de wereld.

Iedere begeerte is op de toekomst gericht. Ik kan mijn begeerte slechts ontlopen door in het moment te blijven. En in "het moment" hoef ik ook niemand de maat te nemen.

In het onderstreepte volgt het tweede niet uit het eerste.
Ofwel: iemand die leeft in het heden kan heel goed verwachtingen over de toekomst hebben.

Evenzo zou ik niet weten waarom iemand die leeft in de actualiteit (wat je daarmee ook bedoelt) de wereld niet lief zou hebben.

Dat zijn aanames van jou die nergens op zijn gebaseerd.

[Tufkah]

Alleen het ego zal geoordeeld worden, omdat het ego geen geestelijke werkelijkheid heeft bij God. Het ego leeft in zonde.

Door wie of wat wordt dan geoordeeld?

Door de mens zelf.

[Tufkah]

Precies andersom. Wie leeft in de actualiteit van het moment heeft geen verwachtingen over de toekomst en heeft derhalve ook geen "willen" over iets wat in de toekomst aanwezig is. (In de toekomst is helemaal niets aanwezig, maar dat terzijde) Je volgt dan helemaal geen anderen!

Het is de "eigen wil" die maakt dat we iets uit de toekomst begeren. Als ik in het hiernamaals zou geloven, dan zou ik iets begeren uit een niet-bestaande toekomst. Alleen wat zich in de actualiteit van het moment zich voordoet is reëel , wat dat ook moge zijn. Het zijn onze gedachten, emoties en onze wil wat maakt dat we wat anders willen dan dat wat zich voordoet.

En ook niet onbelangrijk : alleen in de actualiteit van het moment heb ik de wereld niet lief, maar aanschouw ik slechts de wereld. En dan kan ik Jezus volgen volgens Johannes 2:15-16

Hebt de wereld niet lief en hetgeen in de wereld is. Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat in de wereld is: de begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven, is niet uit de Vader, maar uit de wereld.

Iedere begeerte is op de toekomst gericht. Ik kan mijn begeerte slechts ontlopen door in het moment te blijven. En in "het moment" hoef ik ook niemand de maat te nemen.

In het onderstreepte volgt het tweede niet uit het eerste.
Ofwel: iemand die leeft in het heden kan heel goed verwachtingen over de toekomst hebben.

Evenzo zou ik niet weten waarom iemand die leeft in de actualiteit (wat je daarmee ook bedoelt) de wereld niet lief zou hebben.

Dat zijn aanames van jou die nergens op zijn gebaseerd.

Het zijn geen aannames maar de uitkomst van het gaan van de smalle weg met de nauwe doorgang. In het gaan van de weg krijgt de mens kennis over dat wat er in de geest speelt. Jij als atheïst leef in de illusie van het ego. Dat is een beeld wat je hebt opgedaan in de wereld waarvan jij denkt dat het echt is. Daarmee ben je ook een soort van gelovige, je gelooft in het resultaat van materiële waarneming via de zintuigen en de foutieve interpretatie ervan. Alleen Jezus kan jou hier uithalen. Maar dat wijs je af naar ik begrijp.

Alles is terug te voeren op bewustzijn. Het bewustzijn tovert jou "de wereld" voor, maar in zijn essentie is de mens zonder bewustzijnsinhoud.

[Messenger]

Door wie of wat wordt dan geoordeeld?

Door de mens zelf.

Dat lijkt op de levensschouw die ik wel vaker beschrijf.

[Tufkah]

Door de mens zelf.

Dat lijkt op de levensschouw die ik wel vaker beschrijf.

Alleen kan er nooit een levensschouw zijn. Wie voor zijn dood het oordelen niet te boven is sterft als een natuurlijke mens en vergaat tot stof. Het vergankelijke zal nooit het onvergankelijke beërven. Alleen wat uit de Geest is maakt levend.

[Messenger]

Dat lijkt op de levensschouw die ik wel vaker beschrijf.

Alleen kan er nooit een levensschouw zijn. Wie voor zijn dood het oordelen niet te boven is sterft als een natuurlijke mens en vergaat tot stof. Het vergankelijke zal nooit het onvergankelijke beërven. Alleen wat uit de Geest is maakt levend.

Het lichaam vergaat, de geest blijft bestaan.

[Leon]

Oordelen is onderscheid maken tussen goed en kwaad. Bij de zondeval eten Adam en Eva van de vrucht van de boom van goed en kwaad en beginnen te oordelen. Met het oordeel zal men sterven, want dan komt men in een hel, daar oordelen mensen en worden ze veroordeeld (tot de dood).

De opgave is nu niet-oordelen, en dan moet men het onderscheid in goed en kwaad, en daarbij iets willen, opgeven. Dat betekent dus de eigen wil, die zich dan openbaart, opgeven. Niet om dan de wil van anderen te doen, maar om weer in het paradijs te komen. Dat toont zich echter als wil, en kan dan oordelen mogelijk maken wat hemels is en niet. Men kan verwachtingen gaan hebben. Niet-oordelen is ook geen verwachtingen meer hebben.

Het is logisch dat als men het willekeurig gegevene accepteert, geen oordeel heeft, dat men dan gemoedsrust heeft. Leven in oordeel is onrust en geeft angst.

Streeft men dan het redelijke na in zichzelf, zoals Spinoza of Kant voorstaan, dan leeft men toch in oordeel.
Leven in de waarheid is het alternatief.

Het innerlijk kompas (de ijkstok) werkt met oordelen.

[Dat_beloof_ik]

Oordelen is onderscheid maken tussen goed en kwaad. Bij de zondeval eten Adam en Eva van de vrucht van de boom van goed en kwaad en beginnen te oordelen. Met het oordeel zal men sterven, want dan komt men in een hel, daar oordelen mensen en worden ze veroordeeld (tot de dood).

Geen idee waar je dit vandaan haalt, maar er staat niet dat ze daarna ergens beginnen te oordelen.
Er staat dat ze worden als goden, omdat ze het verschil tussen goed en kwaad kennen.
Vervolgens oordeelt Eva de vruchten al voordat ze er van gegeten heeft: ze vind ze er heerlijk uit zien, en mooi.
Dus het oordelen is niet begonnen na het eten, zoals jij zegt, maar er voor.

De opgave is nu niet-oordelen, en dan moet men het onderscheid in goed en kwaad, en daarbij iets willen, opgeven. Dat betekent dus de eigen wil, die zich dan openbaart, opgeven.

Vreemde constructie ook deze. Je wil is om niet te oordelen, en vervolgens moet je die wil ook weer opgeven....?
De logica van wat je zegt ontgaat me volledig.

Het is logisch dat als men het willekeurig gegevene accepteert, geen oordeel heeft, dat men dan gemoedsrust heeft. Leven in oordeel is onrust en geeft angst.

Ook deze klopt niet. Want accepteren is ook een oordeel, je kiest nl tussen wel of niet accepteren.

[Gaitema]

Dit zijn van die lastige discussies.

Wat bedoelt Jezus in de bijbel met dat je niet over een ander moet oordelen of wat goed is en wat niet?
In bepaalde opzicht dienen we het ook weer wel te doen.
Maar vanuit de context van de hele bijbel is het in feite zo dat we moeten accepteren dat we als mens zijnde niet in staat zijn het juiste te oordelen.
We weten ons afhankelijk van God en moeten het hebben van wat Hij ons te kennen geeft en daar op af te gaan en dan ben je er heel snel uit.
Als God bestaat, zal Hij het jou kunnen te kennen geven over wie bijvoorbeeld geschikt is voor Zijn dienst en wie beter geschikt is voor wat anders of (nog) niet. Bestaat God niet, dan zal je geen gehoor bij Hem kunnen vinden. Ook niet jouw hart aanspreken.
En dan wordt het spannend...

[Leon]

Oordelen is onderscheid maken tussen goed en kwaad. Bij de zondeval eten Adam en Eva van de vrucht van de boom van goed en kwaad en beginnen te oordelen. Met het oordeel zal men sterven, want dan komt men in een hel, daar oordelen mensen en worden ze veroordeeld (tot de dood).

Geen idee waar je dit vandaan haalt, maar er staat niet dat ze daarna ergens beginnen te oordelen.
Er staat dat ze worden als goden, omdat ze het verschil tussen goed en kwaad kennen.
Vervolgens oordeelt Eva de vruchten al voordat ze er van gegeten heeft: ze vind ze er heerlijk uit zien, en mooi.
Dus het oordelen is niet begonnen na het eten, zoals jij zegt, maar er voor.

ha ja dat is waar, ingefluisterd door de slang, ik zal er nog eens over na moeten denken...

De opgave is nu niet-oordelen, en dan moet men het onderscheid in goed en kwaad, en daarbij iets willen, opgeven. Dat betekent dus de eigen wil, die zich dan openbaart, opgeven.

Vreemde constructie ook deze. Je wil is om niet te oordelen, en vervolgens moet je die wil ook weer opgeven....?
De logica van wat je zegt ontgaat me volledig.

Het is logisch dat als men het willekeurig gegevene accepteert, geen oordeel heeft, dat men dan gemoedsrust heeft. Leven in oordeel is onrust en geeft angst.

Ook deze klopt niet. Want accepteren is ook een oordeel, je kiest nl tussen wel of niet accepteren.

[Tufkah]

Dit zijn van die lastige discussies.

Wat bedoelt Jezus in de bijbel met dat je niet over een ander moet oordelen of wat goed is en wat niet?
In bepaalde opzicht dienen we het ook weer wel te doen.
Maar vanuit de context van de hele bijbel is het in feite zo dat we moeten accepteren dat we als mens zijnde niet in staat zijn het juiste te oordelen.
We weten ons afhankelijk van God en moeten het hebben van wat Hij ons te kennen geeft en daar op af te gaan en dan ben je er heel snel uit.
Als God bestaat, zal Hij het jou kunnen te kennen geven over wie bijvoorbeeld geschikt is voor Zijn dienst en wie beter geschikt is voor wat anders of (nog) niet. Bestaat God niet, dan zal je geen gehoor bij Hem kunnen vinden. Ook niet jouw hart aanspreken.
En dan wordt het spannend...

Hallo Gaitema,


God bestaat niet zoals wij bestaan. Om de metafoor te gebruiken uit "Jezus stilt de storm" (Marcus 4:35-41). Het is een mogelijkheid om te schuilen bij Jezus in het "oog van de storm". In het oog van de storm heerst stilte. En volgens mij is alles te vinden in die stilte. De wereld (de storm) gaat als een razende te keer, maar bij Jezus heerst altijd volkomen rust. Voor die stilte is een geestelijke terugtrekking uit de wereld noodzakelijk. Dan ben je nog wel in de wereld, maar niet meer van de wereld.

Als je je geborgd voelt in de die stilte, dan kunnen er bij wijze van spreken 10 atoombommen ontploffen, je zult er niet door aangedaan raken.

Doch de stilte is zonder woorden, zonder gedachten. Het zijn onze eigen gedachten (over de wereld) die ons angst aan kunnen jagen. Onze eigen denkwereld (het veld der overtuigingen) is tevens het probleem. Op een bepaalde manier moet je dus ook over je eigen angsten heen stappen om te kunnen schuilen bij Jezus in de stilte. Een vernieuwd denken en een vernieuwd gemoed zoals Paulus dat noemt. De stilte is onuitsprekelijk en altijd bij me.....ik woon daar.

[Tufkah]

Geen idee waar je dit vandaan haalt, maar er staat niet dat ze daarna ergens beginnen te oordelen.
Er staat dat ze worden als goden, omdat ze het verschil tussen goed en kwaad kennen.
Vervolgens oordeelt Eva de vruchten al voordat ze er van gegeten heeft: ze vind ze er heerlijk uit zien, en mooi.
Dus het oordelen is niet begonnen na het eten, zoals jij zegt, maar er voor.

ha ja dat is waar, ingefluisterd door de slang, ik zal er nog eens over na moeten denken...

Vreemde constructie ook deze. Je wil is om niet te oordelen, en vervolgens moet je die wil ook weer opgeven....?
De logica van wat je zegt ontgaat me volledig.


Ook deze klopt niet. Want accepteren is ook een oordeel, je kiest nl tussen wel of niet accepteren.

DBI is een letterlijk lezende ongelovige. Dat is net zo fout als een letterlijk lezende gelovige. Twee zijden van dezelfde medaille. Genesis is een van de belangrijkste boeken uit de Bijbel. Om de diepere betekenis te doorgronden dient laag voor laag afgepeld te worden. Voor wie er voor open staat uiteraard. De Bijbel op mystieke wijze verstaan doet niet iedereen.

[Leon]

ha ja dat is waar, ingefluisterd door de slang, ik zal er nog eens over na moeten denken...

DBI is een letterlijk lezende ongelovige. Dat is net zo fout als een letterlijk lezende gelovige. Twee zijden van dezelfde medaille. Genesis is een van de belangrijkste boeken uit de Bijbel. Om de diepere betekenis te doorgronden dient laag voor laag afgepeld te worden. Voor wie er voor open staat uiteraard. De Bijbel op mystieke wijze verstaan doet niet iedereen.

ik dacht het mystieke begin van oordelen gevonden te hebben in de tekst

[peda]

Maar ook wanneer Genesis uitgepeld wordt en het letterlijk lezen dus verlaten wordt, moet het resultaat van het uitpellen in mijn optiek wel blijven voldoen aan logica. Wanneer de logica wordt verlaten, is er geen fundament meer waarop gemeenschappelijk nog gebouwd kan worden.
Iedereen leeft dan in een eigen voorstellingswereld met volkomen eigen spelregels ( de eigen ijkstok ) waarbij een ieder van de ander beweert dat hij/ zij "' luchtkastelen "" in de schijnwerper plaatst. Kortom de bekende Gordiaanse Knoop.

[Leon]

Maar ook wanneer Genesis uitgepeld wordt en het letterlijk lezen dus verlaten wordt, moet het resultaat van het uitpellen in mijn optiek wel blijven voldoen aan logica. Wanneer de logica wordt verlaten, is er geen fundament meer waarop gemeenschappelijk nog gebouwd kan worden.
Iedereen leeft dan in een eigen voorstellingswereld met volkomen eigen spelregels ( de eigen ijkstok ) waarbij een ieder van de ander beweert dat hij/ zij "' luchtkastelen "" in de schijnwerper plaatst. Kortom de bekende Gordiaanse Knoop.

Het mystieke begin van oordelen ligt misschien bij de influistering van de slang aan Eva. Want zij wordt verleid om de vrucht te eten. De slang maakt de vrucht aantrekkelijk. Zo bezien is dan niet het eten van de vrucht het begin van oordelen bij de mens.

Copilot:
Dat is een intrigerende invalshoek: niet het eten zelf, maar de verleiding, het innerlijk ontvankelijk worden voor de fluistering die onderscheid maakt tussen aantrekkelijk en onaantrekkelijk, vormt misschien het prille begin van het oordelen. De slang wekt verlangen op en opent daarmee de ruimte waarin voorkeur, afkeer en uiteindelijk oordeel kunnen ontstaan.

Het verhaal uit Genesis kan zo gelezen worden als een metafoor voor het ontstaan van innerlijke dualiteit: op het moment dat Eva luistert, ontstaat er een breuk tussen het directe, onbemiddelde ervaren en het reflecterende bewustzijn waarin dingen worden gewogen en onderscheiden. Oordelen wortelt dan niet zozeer in de daad, maar in het ontvankelijk worden voor het idee dat er iets 'beters', 'lekkerders' of 'verleidelijkers' zou kunnen zijn – met als gevolg het verlies van die oorspronkelijke onschuld en vanzelfsprekendheid.

Misschien is het mysterie van niet-oordelen juist gelegen in het terugkeren naar een voorstadium van verlangen en afwijzing, naar een staat waarin de fluisteringen van de slang wel worden gehoord, maar niet onmiddellijk worden gevolgd. In die open ruimte, waar verleiding niet automatisch tot handelen leidt, ontstaat een subtiel onderscheid tussen bewust waarnemen en actief oordelen. Hier, in het spanningsveld tussen impuls en keuze, tussen fluistering en antwoord, vindt het mystieke zoeken naar waarheid zijn bedding.

Mijn bedenking hierbij:

“Luisteren” heeft een nadeel, als je naar de verkeerde luistert.

[peda]

Hallo Leon,

M.i. een goede start voor een verdere doordenking.
Oordelen is het omgaan met de ijkstok.
Is oordelen ook mogelijk zonder ijkstok.
Het is steeds opnieuw de vraag "' waar ligt het primaire begin "'.
Vaak is een "' begin "' niet het "" primaire begin "'.
Zo ook met de ijkstok.
Het begin van de ijkstok kan bij God liggen ( Wil en Bedoeling ), dan is de vervolgvraag bij Genesis, Wie/ wat brengt de ijkstok
vervolgens in het paradijs. Daar ligt m.i. zeker een rol voor de "' slang "" in de doordenking.
De boom, de "' slang "", de eerste mensen, het bestaan van het "' kwaad "' .

[Leon]

Dit zijn van die lastige discussies.

Wat bedoelt Jezus in de bijbel met dat je niet over een ander moet oordelen of wat goed is en wat niet?
In bepaalde opzicht dienen we het ook weer wel te doen.
Maar vanuit de context van de hele bijbel is het in feite zo dat we moeten accepteren dat we als mens zijnde niet in staat zijn het juiste te oordelen.
We weten ons afhankelijk van God en moeten het hebben van wat Hij ons te kennen geeft en daar op af te gaan en dan ben je er heel snel uit.
Als God bestaat, zal Hij het jou kunnen te kennen geven over wie bijvoorbeeld geschikt is voor Zijn dienst en wie beter geschikt is voor wat anders of (nog) niet. Bestaat God niet, dan zal je geen gehoor bij Hem kunnen vinden. Ook niet jouw hart aanspreken.
En dan wordt het spannend...

Eens. Ik loop een beetje vast met woorden.