Religie, menselijke uitvinding

[Yours]

Het ego zal altijd rechtvaardiging van zichzelf voor bepaalde daden die niet in de haak zijn, zoeken. Daar is het een ego voor. Dat is dan echter niet meer de bedoeling. Liefde en barmhartigheid dienen op nummer 1 en 2 te staan. Daarnaast is tot het uiterste inzet door goede daden ten behoeve van anderen nodig: de naastenliefde dus in de praktijk brengen, waarbij je ‘jezelf’ feitelijk vergeet. Dus manifest maken dat je je in de praktijk naar het beeld en de gelijkenis van God probeert te vormen. Dan zou het ego kunnen sterven en word je via het kruis van Jezus wedergeboren in de Geest. En besef je (ook) dat je (weer) in spirituele eenheid met God leeft.

Ik begin te begrijpen wat je bedoelt. Datgene wat jij labelt met ego noemen wij "nafs". Dat kan helaas niet sterven. Elk mens heeft het van de geboorte tot de dood. sommigen lukt het om het tot een minimum te beperken, maar de nafs zal altijd aan je trekken omdat het een intrinsiek attribuut is van ons menselijkheid. je kunt inderdaad met je onderwerping aan God en met liefde en barmhartigheid je nafs beperken. dat hebben we ook.
Dat van wedergeboorte hebben wij ook zoiets dergelijks:
Als je berouw toont voor je slechte daden en oprecht bij God om vergeving vraagt en daarbij belooft dat niet meer te gaan doen, worden je slechte daden (minpunten) gewist tot op het niveau van een pasgeborene. Je begint dan weer met een schone lei. je bent dan niet echt wedergeboren, maar je begint dan opnieuw met het verzamelen van minpunten.

Het ego, “nafs” bij moslims dus zoals jij me liet weten, kan wel degelijk sterven. Het bleek mijn ‘Dag des Oordeels’. Daardoor werd ik dus van het zelf verlost: het betekende o.a. het einde van de dualiteit waarin ik altijd geleefd had.
Het was een puur persoonlijk gebeuren; ik weet nog dat ik ‘verbaasd’ was dat de wereld om me heen gewoon doordraaide.

Het was dus een persoonlijke verlossing: een gebeurtenis die grote invloed op mijn leven kreeg, ook omdat de personen om mij heen dus gewoon dezelfde bleven. Er ging voor mij echter een tot dan ongeziene wereld open. Een wereld die echter niet met de stoffelijke zintuigen gezien kan worden. Daar heeft Tufkah het altijd over. Met weinig succes tot dusver omdat als je het niet zelf kunt ‘zien’, het niet te begrijpen is voor het verstand. Dus laat ik dat dan ook voor wat het is.

[umit]

Het ego, “nafs” bij moslims dus zoals jij me liet weten, kan wel degelijk sterven. Het bleek mijn ‘Dag des Oordeels’. Daardoor werd ik dus van het zelf verlost: het betekende o.a. het einde van de dualiteit waarin ik altijd geleefd had.
Het was een puur persoonlijk gebeuren; ik weet nog dat ik ‘verbaasd’ was dat de wereld om me heen gewoon doordraaide.

Het was dus een persoonlijke verlossing: een gebeurtenis die grote invloed op mijn leven kreeg, ook omdat de personen om mij heen dus gewoon dezelfde bleven. Er ging voor mij echter een tot dan ongeziene wereld open. Een wereld die echter niet met de stoffelijke zintuigen gezien kan worden. Daar heeft Tufkah het altijd over. Met weinig succes tot dusver omdat als je het niet zelf kunt ‘zien’, het niet te begrijpen is voor het verstand. Dus laat ik dat dan ook voor wat het is.

Beste Yours...ik geloof je op je woord dat je dat meegemaakt hebt...dat is heel goed mogelijk...ik kan me zelfs redelijk voorstellen wat je moet hebben gevoeld. Dat deel van je verhaal heb ik helemaal geen probleem mee.

Je mag het alleen niet zien als je dag des oordeels, want je leeft nog dus je dossier is nog niet gesloten...of ga jij mij nu vertellen dat jouw nafs al is gestorven en dat jij dus niet meer kunt zondigen?
Krijg je van die gedachten in je hoofd van
"vandaag kan je een paar minuutjes langer pauze maken, dat merkt niemand"
"doe maar rustig aan, de dag is nog lang, de klanten wachten wel"
"vandaag ben je zo moe, je kant best een beetje de kantjes ervanaf lopen...dat is helemaal niet erg"
of dergelijke gedachten natuurlijk...
Dat is precies de nafs die aan je trekt en het is springlevend.
Jij bedoelt waarschijnlijk dat je er geen gehoor aan geeft...dat is een ander verhaal

[Tufkah]

Waarom niet? wordt je er minder van door jezelf te verloochenen? Ik begrijp dat niet zo.

In de zelfverloochening wordt de mens van iets tot niets. In de zelfverloochening verzinkt de mens in God door zichzelf geheel te verloochenen c.q. zichzelf te ledigen. Niets-zijn is het meeste wat je kunt bereiken.

[Tufkah]

Jezus predikt de zelfverloochening. Maar als je jezelf verloochent is er natuurlijk ook niemand meer om naar het hiernamaals te gaan.

Heeft u gedachten aan zelfdoding? Bel 113.

Lukas 9:23-27

En Hij zeide tot allen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij. Want zo wie zijn leven behouden wil, die zal het verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden. Want wat baat het een mens, die de gehele wereld zou winnen, en zichzelven verliezen, of schade zijns zelfs lijden? Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, diens zal de Zoon des mensen Zich schamen, wanneer Hij komen zal in Zijn heerlijkheid, en in de heerlijkheid des Vaders, en der heilige engelen. En Ik zeg u waarlijk: Er zijn sommigen dergenen, die hier staan, die den dood niet zullen smaken, totdat zij het Koninkrijk Gods zullen gezien hebben.


Een soort van zelfdood is inderdaad de bedoeling zoals Lukas 9 aangeeft. Alleen wie zijn leven verliest die zal het behouden. Maar wie zijn leven wil behouden (reïncarnatie, hiernamaals) die zal het verliezen.

[umit]

In de zelfverloochening wordt de mens van iets tot niets. In de zelfverloochening verzinkt de mens in God door zichzelf geheel te verloochenen c.q. zichzelf te ledigen. Niets-zijn is het meeste wat je kunt bereiken.

Nee wacht even...zelfverloochening is natuurlijk niet verkeerd, maar alles heeft een grens. Dat je de verlangen, belangen en behoeftes van anderen voor je eigen stelt is prima...maar het mag niet ten koste gaan van je eigen geestelijke en lichamelijke gezondheid en je plichten en verantwoordelijkheden die je hebt. Je mag bijvoorbeeld de plichten en verantwoordelijkheden die je hebt tegenover je familie niet verwaarlozen omdat een ander persoon behoefte heeft aan aandacht ofzo.
of als je er lichamelijk of geestelijk eronder moet lijden...af en toe een inspanning is niet erg, maar ik heb het echt over lijden.
Alles heeft zijn grens...En in Islaam gaat het juist om de middenweg te vinden.

[Yours]

Het ego, “nafs” bij moslims dus zoals jij me liet weten, kan wel degelijk sterven. Het bleek mijn ‘Dag des Oordeels’. Daardoor werd ik dus van het zelf verlost: het betekende o.a. het einde van de dualiteit waarin ik altijd geleefd had.
Het was een puur persoonlijk gebeuren; ik weet nog dat ik ‘verbaasd’ was dat de wereld om me heen gewoon doordraaide.

Het was dus een persoonlijke verlossing: een gebeurtenis die grote invloed op mijn leven kreeg, ook omdat de personen om mij heen dus gewoon dezelfde bleven. Er ging voor mij echter een tot dan ongeziene wereld open. Een wereld die echter niet met de stoffelijke zintuigen gezien kan worden. Daar heeft Tufkah het altijd over. Met weinig succes tot dusver omdat als je het niet zelf kunt ‘zien’, het niet te begrijpen is voor het verstand. Dus laat ik dat dan ook voor wat het is.

Beste Yours...ik geloof je op je woord dat je dat meegemaakt hebt...dat is heel goed mogelijk...ik kan me zelfs redelijk voorstellen wat je moet hebben gevoeld. Dat deel van je verhaal heb ik helemaal geen probleem mee.

Je mag het alleen niet zien als je dag des oordeels, want je leeft nog dus je dossier is nog niet gesloten...of ga jij mij nu vertellen dat jouw nafs al is gestorven en dat jij dus niet meer kunt zondigen?
Krijg je van die gedachten in je hoofd van
"vandaag kan je een paar minuutjes langer pauze maken, dat merkt niemand"
"doe maar rustig aan, de dag is nog lang, de klanten wachten wel"
"vandaag ben je zo moe, je kant best een beetje de kantjes ervanaf lopen...dat is helemaal niet erg"
of dergelijke gedachten natuurlijk...
Dat is precies de nafs die aan je trekt en het is springlevend.
Jij bedoelt waarschijnlijk dat je er geen gehoor aan geeft...dat is een ander verhaal

Dat is dus het verhaal dat er achteraan komt……

De ongeziene wereld wordt vooral met het hart gezien; het verstand kan er dus niet zo goed ‘bij’.
Ik realiseerde me dat ik vele levens had gehad en dat reïncarnatie daartoe de sleutel was. Om te kunnen begrijpen moest ik me in dat alles gaan verdiepen. In verband met het reïncarnatie-gegeven waren daar natuurlijk het boeddhisme en het hindoeïsme. Maar ook kwamen de andere monotheïstische religies weer voorbij: het joodse geloof, het christendom en de islam. Uiteindelijk kwam ik weer bij het christendom uit doordat het kruis van Jezus de essentie is waar het om draait binnen de (persoonlijke) verlossing.

Ik had met het Licht en de Liefde die ik door het sterven van het ego ontving alle Credits ontvangen. Uiteraard probeer je daarbinnen te voorkomen dat je weer onbewuste daden doet en anderzijds blijf ik, en doe dat tot op de dag van vandaag, mijn uiterste best doen. Hierdoor kwam ik er overigens achter dat er een Hiernamaals bestaat en dat er daarbinnen lichte hemelse sferen en duistere helse sferen bestaan, naar gelang de mens die zelf creëert. Maar ook dat je, als je dat wilt, altijd weer verlost kunt worden uit de duistere sferen.

Tenslotte: Ik leef uitsluitend onder het oordeel van Jezus, die mijn hart kent.

Dit is het in een notendop. Er valt nog veel over te zeggen. Maar omdat dat te ver doordringt in mijn persoonlijke levenssfeer laat ik het hierbij.

[umit]

Dat is dus het verhaal dat er achteraan komt……

De ongeziene wereld wordt vooral met het hart gezien; het verstand kan er dus niet zo goed ‘bij’.

mee eens.

Ik realiseerde me dat ik vele levens had gehad en dat reïncarnatie daartoe de sleutel was. Om te kunnen begrijpen moest ik me in dat alles gaan verdiepen. In verband met het reïncarnatie-gegeven waren daar natuurlijk het boeddhisme en het hindoeïsme. Maar ook kwamen de andere monotheïstische religies weer voorbij: het joodse geloof, het christendom en de islam.

Kan ik niet in geloven maar het is tenslotte jouw ervaring waar ik respect voor kan tonen.

Uiteindelijk kwam ik weer bij het christendom uit doordat het kruis van Jezus de essentie is waar het om draait binnen de (persoonlijke) verlossing.

moet je mij uitleggen...waarom is het kruis van Jezus essentieel?

Ik had met het Licht en de Liefde die ik door het sterven van het ego ontving alle Credits ontvangen.

Hoe weet je dat dat ALLE credits zijn? je bent tenslotte nog in leven en verzamelt als het goed is nog meer credits of niet?
Of kan jij na die event geen credits of minpunten meer verzamelen?

(sorry voor deze vragen, maar ik probeer gewoon altijd kritisch te blijven. Als het je niet bevalt, hoef je niet te antwoorden...het gaat tenslotte om jouw ervaring.)

Uiteraard probeer je daarbinnen te voorkomen dat je weer onbewuste daden doet

Nee, voor onbewuste slechte daden krijg je geen minuspunten. Die krijg je alleen voor bewuste slechte daden en keuzes. Je kan alleen verantwoordelijk worden gesteld voor die dingen die je bewust gedaan hebt.

en anderzijds blijf ik, en doe dat tot op de dag van vandaag, mijn uiterste best doen. Hierdoor kwam ik er overigens achter dat er een Hiernamaals bestaat en dat er daarbinnen lichte hemelse sferen en duistere helse sferen bestaan, naar gelang de mens die zelf creëert. Maar ook dat je, als je dat wilt, altijd weer verlost kunt worden uit de duistere sferen.

Kan ik weer niet in geloven omdat deze hemelse of helse sferen niet optionaal maar permanent zijn volgens mijn religie.

Tenslotte: Ik leef uitsluitend onder het oordeel van Jezus, die mijn hart kent.

Dit is het in een notendop. Er valt nog veel over te zeggen. Maar omdat dat te ver doordringt in mijn persoonlijke levenssfeer laat ik het hierbij.

kan ik op grote lijnen accepteren. Dank je wel dat je je ervaring met ons wilde delen.

[Messenger]

Jezus predikt de zelfverloochening. Maar als je jezelf verloochent is er natuurlijk ook niemand meer om naar het hiernamaals te gaan.

Heeft u gedachten aan zelfdoding? Bel 113.

Kenmerkend aan het geloof van zowel Tufkah en Jon is het volledige gebrek aan hoop. Hopeloos dus.

[Tufkah]

In de zelfverloochening wordt de mens van iets tot niets. In de zelfverloochening verzinkt de mens in God door zichzelf geheel te verloochenen c.q. zichzelf te ledigen. Niets-zijn is het meeste wat je kunt bereiken.

Nee wacht even...zelfverloochening is natuurlijk niet verkeerd, maar alles heeft een grens. Dat je de verlangen, belangen en behoeftes van anderen voor je eigen stelt is prima...maar het mag niet ten koste gaan van je eigen geestelijke en lichamelijke gezondheid en je plichten en verantwoordelijkheden die je hebt. Je mag bijvoorbeeld de plichten en verantwoordelijkheden die je hebt tegenover je familie niet verwaarlozen omdat een ander persoon behoefte heeft aan aandacht ofzo.
of als je er lichamelijk of geestelijk eronder moet lijden...af en toe een inspanning is niet erg, maar ik heb het echt over lijden.
Alles heeft zijn grens...En in Islaam gaat het juist om de middenweg te vinden.

De zelfverloochening dient uiteindelijk radicaal te zijn: de mystieke dood. Daar is geen middenweg in te vinden, je kunt niet een klein beetje sterven.

[Tufkah]

Heeft u gedachten aan zelfdoding? Bel 113.

Kenmerkend aan het geloof van zowel Tufkah en Jon is het volledige gebrek aan hoop. Hopeloos dus.

Inderdaad, er is geen enkele hoop meer op een toekomst. Hoop op een betere toekomst houdt maar reïncarnatie en hiernamaals geloof in stand.

Wie uit Geest geboren is weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat.

[umit]

Nee wacht even...zelfverloochening is natuurlijk niet verkeerd, maar alles heeft een grens. Dat je de verlangen, belangen en behoeftes van anderen voor je eigen stelt is prima...maar het mag niet ten koste gaan van je eigen geestelijke en lichamelijke gezondheid en je plichten en verantwoordelijkheden die je hebt. Je mag bijvoorbeeld de plichten en verantwoordelijkheden die je hebt tegenover je familie niet verwaarlozen omdat een ander persoon behoefte heeft aan aandacht ofzo.
of als je er lichamelijk of geestelijk eronder moet lijden...af en toe een inspanning is niet erg, maar ik heb het echt over lijden.
Alles heeft zijn grens...En in Islaam gaat het juist om de middenweg te vinden.

De zelfverloochening dient uiteindelijk radicaal te zijn: de mystieke dood. Daar is geen middenweg in te vinden, je kunt niet een klein beetje sterven.

nu wordt het helemaal vaag...wat is een mystieke dood? sterven heeft voor mij slechts 1 betekenis: het moment dat de geest van het lichaam wordt gescheiden. een ander betekenis ken ik niet. Nafs heeft geen eigen lichaam en kan daarom ook niet sterven.
Radicaal zelfverloochening (wat eigenlijk zelfverwaarlosing is) is in de Islaam zelfs verboden.
Je wordt geacht om datgene wat je in bruikleen van God hebt (je lichaam, je familie, vrienden, etc) om goed voor ze te zorgen en te beschermen.

[Yours]

Dat is dus het verhaal dat er achteraan komt……

De ongeziene wereld wordt vooral met het hart gezien; het verstand kan er dus niet zo goed ‘bij’.

mee eens.

Ik realiseerde me dat ik vele levens had gehad en dat reïncarnatie daartoe de sleutel was. Om te kunnen begrijpen moest ik me in dat alles gaan verdiepen. In verband met het reïncarnatie-gegeven waren daar natuurlijk het boeddhisme en het hindoeïsme. Maar ook kwamen de andere monotheïstische religies weer voorbij: het joodse geloof, het christendom en de islam.

Kan ik niet in geloven maar het is tenslotte jouw ervaring waar ik respect voor kan tonen.

Uiteindelijk kwam ik weer bij het christendom uit doordat het kruis van Jezus de essentie is waar het om draait binnen de (persoonlijke) verlossing.

moet je mij uitleggen...waarom is het kruis van Jezus essentieel?

Ik had met het Licht en de Liefde die ik door het sterven van het ego ontving alle Credits ontvangen.

Hoe weet je dat dat ALLE credits zijn? je bent tenslotte nog in leven en verzamelt als het goed is nog meer credits of niet?
Of kan jij na die event geen credits of minpunten meer verzamelen?

(sorry voor deze vragen, maar ik probeer gewoon altijd kritisch te blijven. Als het je niet bevalt, hoef je niet te antwoorden...het gaat tenslotte om jouw ervaring.)

Uiteraard probeer je daarbinnen te voorkomen dat je weer onbewuste daden doet

Nee, voor onbewuste slechte daden krijg je geen minuspunten. Die krijg je alleen voor bewuste slechte daden en keuzes. Je kan alleen verantwoordelijk worden gesteld voor die dingen die je bewust gedaan hebt.

en anderzijds blijf ik, en doe dat tot op de dag van vandaag, mijn uiterste best doen. Hierdoor kwam ik er overigens achter dat er een Hiernamaals bestaat en dat er daarbinnen lichte hemelse sferen en duistere helse sferen bestaan, naar gelang de mens die zelf creëert. Maar ook dat je, als je dat wilt, altijd weer verlost kunt worden uit de duistere sferen.

Kan ik weer niet in geloven omdat deze hemelse of helse sferen niet optionaal maar permanent zijn volgens mijn religie.

Tenslotte: Ik leef uitsluitend onder het oordeel van Jezus, die mijn hart kent.

Dit is het in een notendop. Er valt nog veel over te zeggen. Maar omdat dat te ver doordringt in mijn persoonlijke levenssfeer laat ik het hierbij.

kan ik op grote lijnen accepteren. Dank je wel dat je je ervaring met ons wilde delen.

Eerder had je het over een soort van puntensysteem, waarvan je de uiteindelijke balans na je dood gepresenteerd krijgt. Als ik het goed heb begrepen wordt het binnen de Islam dan een enkeltje naar de hemel of naar de hel.

Van kind af ben ik altijd al heel kritisch op mezelf geweest. Dat betekende dat ik het in mijn eigen ogen eigenlijk bijna nooit goed kon doen. Ook al deed ik mijn uiterste best, er was maar weinig dat genade kon vinden in mijn eigen ogen. Dus met de moed der wanhoop en tevens op een zo positief mogelijke manier èn met behulp van humor probeerde ik mij door het leven heen te worstelen.

Dat alles was als ‘een kruis’ voor mij. Toen die betreffende ervaring van verlossing/verlichting kwam, besefte ik dat deze ervaring het kruis van ‘Jezus’ was binnen het Christendom, waardoor het ego stierf. Met ‘het onderzoek’ dat ik moest instellen om te begrijpen kwam er weer wat ‘onbalans in het puntensysteem’. Maar ik weet zeker dat mij dat niet kwalijk genomen wordt ‘onder het oordeel van Jezus’, dus dat het met de hemel wel goed zit.

Ik hoop hiermee je vragen beantwoord te hebben.

[Messenger]

Kenmerkend aan het geloof van zowel Tufkah en Jon is het volledige gebrek aan hoop. Hopeloos dus.

Inderdaad, er is geen enkele hoop meer op een toekomst. Hoop op een betere toekomst houdt maar reïncarnatie en hiernamaals geloof in stand.

Wie uit Geest geboren is weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat.

Waarom dan de 'smalle weg' bewandelen als het er uiteindelijk totaal nergens toe doet?

[umit]

Inderdaad, er is geen enkele hoop meer op een toekomst. Hoop op een betere toekomst houdt maar reïncarnatie en hiernamaals geloof in stand.

Wie uit Geest geboren is weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat.

Waarom dan de 'smalle weg' bewandelen als het er uiteindelijk totaal nergens toe doet?

Precies...gaat nergens over

[peda]

Er kunnen m.i. meerdere overwegingen zijn om de smalle weg te bewandelen.
Dat kan zijn de recent genoemde "" gok van Pascal "" maar de drive kan ook ontstaan uit een innerlijke behoefte om te voldoen aan een ideaal-voorstelling.
Zijn als het persoonlijk boegbeeld Jezus, zie ik als leven naar een ideaal-voorstelling.

[Tufkah]

De zelfverloochening dient uiteindelijk radicaal te zijn: de mystieke dood. Daar is geen middenweg in te vinden, je kunt niet een klein beetje sterven.

nu wordt het helemaal vaag...wat is een mystieke dood? sterven heeft voor mij slechts 1 betekenis: het moment dat de geest van het lichaam wordt gescheiden. een ander betekenis ken ik niet. Nafs heeft geen eigen lichaam en kan daarom ook niet sterven.
Radicaal zelfverloochening (wat eigenlijk zelfverwaarlosing is) is in de Islaam zelfs verboden.
Je wordt geacht om datgene wat je in bruikleen van God hebt (je lichaam, je familie, vrienden, etc) om goed voor ze te zorgen en te beschermen.

Zelfverloochening is de kern van het Evangelie. Zo kan de levende Vader Zich openbaren. Jij schrijft dat je je lichaam in bruikleen hebt van God, het christendom is radicaler:

1 Korinthiërs 6:19. Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God? Weet u niet dat u niet van uzelf bent?

Dat jij je lichaam in bruikleen hebt is ook maar een illusie, je bent van God.

[Tufkah]

Inderdaad, er is geen enkele hoop meer op een toekomst. Hoop op een betere toekomst houdt maar reïncarnatie en hiernamaals geloof in stand.

Wie uit Geest geboren is weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat.

Waarom dan de 'smalle weg' bewandelen als het er uiteindelijk totaal nergens toe doet?

Men bewandelt de smalle weg om daadwerkelijk te kunnen sterven. Het past de mens niet om voorwaarden te stellen aan God. Liefde was toch onvoorwaardelijk? Maar dat geldt niet voor de mens?

Hoop hebben op een (hemelse) beloning is voorwaarden stellen aan God. Dat doet het ego. Zolang iemand nog gelooft in het hiernamaals is er ook sprake van een ego/ik/zelf die gelooft in dat hiernamaals.

[umit]

Zelfverloochening is de kern van het Evangelie. Zo kan de levende Vader Zich openbaren. Jij schrijft dat je je lichaam in bruikleen hebt van God, het christendom is radicaler:
1 Korinthiërs 6:19. Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont

Kan ik niet in geloven want dat valt onder pantheisme.

en die u ontvangen hebt van God? Weet u niet dat u niet van uzelf bent?

mee eens.

Dat jij je lichaam in bruikleen hebt is ook maar een illusie, je bent van God.

of het een illusie is weet ik niet...maar we zijn van God, daar ben ik weer mee eens.

[umit]

Men bewandelt de smalle weg om daadwerkelijk te kunnen sterven. Het past de mens niet om voorwaarden te stellen aan God.

mee eens

Liefde was toch onvoorwaardelijk? Maar dat geldt niet voor de mens?

Liefde kan niet onvoorwaarlijk zijn omdat dan de rechtvaardigheid in het geding komt. tenminste in mijn geloof.

Hoop hebben op een (hemelse) beloning is voorwaarden stellen aan God.

nee dat is het niet...een wens uiten is geen voorwaarden aan iemand stellen. Bovendien komt God zelf met beloningen voor de goede en bestraffingen voor de slechte mens...dus mag je er wel degelijk naar verlangen/wensen/hopen. Daar is niks mis mee.

Dat doet het ego. Zolang iemand nog gelooft in het hiernamaals is er ook sprake van een ego/ik/zelf die gelooft in dat hiernamaals.

Geloven in het hiernamaals is één van de zes vereisten voor een moslim om zich moslim te mogen noemen.

[Tufkah]

Zelfverloochening is de kern van het Evangelie. Zo kan de levende Vader Zich openbaren. Jij schrijft dat je je lichaam in bruikleen hebt van God, het christendom is radicaler:
1 Korinthiërs 6:19. Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont

Kan ik niet in geloven want dat valt onder pantheisme.

en die u ontvangen hebt van God? Weet u niet dat u niet van uzelf bent?

mee eens.

Dat jij je lichaam in bruikleen hebt is ook maar een illusie, je bent van God.

of het een illusie is weet ik niet...maar we zijn van God, daar ben ik weer mee eens.

Korintiërs is van Paulus, die in zijn brieven schrijft dat we allemaal ledematen zijn van één en dezelfde Geest. Dat is in dezelfde Geest gedrenkt zijn.

Lang verhaal kort: de natuurlijke mens dient te sterven, want de natuurlijke mens beërft helemaal niks. Ons lichaam behoort God toe en niet ons zelf. Alleen in de totale overgave is het leven, de Geest maakt levend. Het lichaam is niet van nut.

Mensen die denken dat ze van zichzelf zijn (ego) hebben pech. Vergis je niet, het christendom is radicaler dan je denkt.

[Tufkah]

Men bewandelt de smalle weg om daadwerkelijk te kunnen sterven. Het past de mens niet om voorwaarden te stellen aan God.

mee eens

Liefde was toch onvoorwaardelijk? Maar dat geldt niet voor de mens?

Liefde kan niet onvoorwaarlijk zijn omdat dan de rechtvaardigheid in het geding komt. tenminste in mijn geloof.

Hoop hebben op een (hemelse) beloning is voorwaarden stellen aan God.

1. nee dat is het niet...een wens uiten is geen voorwaarden aan iemand stellen. Bovendien komt God zelf met beloningen voor de goede en bestraffingen voor de slechte mens...dus mag je er wel degelijk naar verlangen/wensen/hopen. Daar is niks mis mee.

Dat doet het ego. Zolang iemand nog gelooft in het hiernamaals is er ook sprake van een ego/ik/zelf die gelooft in dat hiernamaals.

2. Geloven in het hiernamaals is één van de zes vereisten voor een moslim om zich moslim te mogen noemen.

1. Het wensen is de wensnatuur van het ego. Dus als je verlangt/wenst naar het hiernamaals, dan doet het ego dat.
2. Moslim worden zit er dan niet in voor mij, ik geloof niet in het hiernamaals.

[Messenger]

Waarom dan de 'smalle weg' bewandelen als het er uiteindelijk totaal nergens toe doet?

Men bewandelt de smalle weg om daadwerkelijk te kunnen sterven.

Geruststelling: Welke weg je ook bewandelt, we gaan ALLEMAAL.

Het past de mens niet om voorwaarden te stellen aan God. Liefde was toch onvoorwaardelijk? Maar dat geldt niet voor de mens?

De mens doet niet anders in de grote religies. Liefde en onvoorwaardelijkheid zijn begrippen die de meesten niet begrijpen.

Hoop hebben op een (hemelse) beloning is voorwaarden stellen aan God. Dat doet het ego. Zolang iemand nog gelooft in het hiernamaals is er ook sprake van een ego/ik/zelf die gelooft in dat hiernamaals.

Het is meer dan hoop hebben. Voor mij is het helder. Jij hoeft het niet te geloven, of jij me gelooft is onbelangrijk.

[umit]

1. Het wensen is de wensnatuur van het ego. Dus als je verlangt/wenst naar het hiernamaals, dan doet het ego dat.
2. Moslim worden zit er dan niet in voor mij, ik geloof niet in het hiernamaals.

Bidt jij wel eens tot God? Wat zeg je dan? Je praat dan toch niet over het weer met Hem of wel?
Je dankt God voor alles wat Hij ons gegeven heeft en als je iets nodig hebt dan vraag je dat ook in je gebed aan God.
Is dat dan ook voorwaarden stellen?

God ziet toch graag dat je van Hem dingen wenst zodat Hij dat voor jou in vervulling kan laten gaan?
Daarvoor bidden we toch? Waarom maak je daar zo'n verboden iets van?

[Messenger]

Bidt jij wel eens tot God? Wat zeg je dan? Je praat dan toch niet over het weer met Hem of wel?
Je dankt God voor alles wat Hij ons gegeven heeft en als je iets nodig hebt dan vraag je dat ook in je gebed aan God.
Is dat dan ook voorwaarden stellen?

God ziet toch graag dat je van Hem dingen wenst zodat Hij dat voor jou in vervulling kan laten gaan?
Daarvoor bidden we toch? Waarom maak je daar zo'n verboden iets van?

Ik dank God voor alles in mijn leven, inclusief de tegenslagen en drempels alsook mensen die mij hinderen.

Als ik iets nodig heb weet ik dat God daar al voor heeft gezorgd voordat ik het kies.
God zegt altijd JA.

Heb ik een probleem, dan dank ik God dat het probleem snel uit mijn realiteit verdwenen zal zijn, dat God het reeds heeft opgelost.

[J-W]

........ Het wensen is de wensnatuur van het ego. Dus als je verlangt/wenst naar het hiernamaals, dan doet het ego dat.

Klinkklare onzin wat je weer uitkraamt. Een oprecht gelovige verlangt er naar om voor altijd met Christus verenigd te zijn in het hiernamaals zoals de apostel Paulus dat ook deed.
Heeft niets met een ego te maken.