Het geweten in relatie tot God, Allah, Zeus, of de afwezigheid van een god

[Tiberius Claudius]

Wanneer iemand beweert dat er meer is dan ligt de bewijslast voor dat mer bij hem.

Anders vervalt men in:
Alle beweringen waarvan niet bewezen kunnen worden dat ze onwaar zijn zijn dus waar.

In de naturalistische wereldvisie wel. De werkelijkheid is niet zo eenvoudig. Hoe kun je weten wat je niet weet als je de mogelijkheid uitsluit dat alles wat je (nu) niet kan meten, ook niet bestaat. Mijn onderschrift komt niet uit de lucht vallen daar is over nagedacht.

Jij beweert dat de werkelijkheid niet zo eenvoudig is.
Je gaat dus van het geen nog bewezen moet worden uit.

[peda]

Naturalisme is een filosofische visie, geen wetenschappelijk hard feit.
Dat alle "' isme-volgers "" luidkeels hoera roepen voor het gelijk van hun eigen visie, is begrijpelijk,
maar begrijpelijk = niet gelijk aan absoluut juist.

[Tufkah]

Er is wel een universele moraal, maar slechts weinigen kennen die. Omdat deze moraal niet bedacht kan worden.

Tja dat die er wel zou zijn en jij hem kennelijk in bezit ment te hebben daarvoor hebben we alleen maar jouw getuigenis.

Mij komt het voor dat jij deze moraal hebt bedacht en hem voor de ware bent gaan houden.

Helaas er zijn er miljoenen die een andere moraal hebben en claimen met de zelfde overtuiging als jij dat ze de ware hebben.

Je maakt allereerst al de aanname dat "ik" die universele moraal in bezit zou hebben. De tweede aanname is dat "ik'" die moraal bedacht zou hebben, terwijl ik juist beweer dat de universele moraal een niet-bedachte moraal is.

[Tiberius Claudius]

Tja dat die er wel zou zijn en jij hem kennelijk in bezit ment te hebben daarvoor hebben we alleen maar jouw getuigenis.

Mij komt het voor dat jij deze moraal hebt bedacht en hem voor de ware bent gaan houden.

Helaas er zijn er miljoenen die een andere moraal hebben en claimen met de zelfde overtuiging als jij dat ze de ware hebben.

Je maakt allereerst al de aanname dat "ik" die universele moraal in bezit zou hebben. De tweede aanname is dat "ik'" die moraal bedacht zou hebben, terwijl ik juist beweer dat de universele moraal een niet-bedachte moraal is.

Dat alles heb je zelf bedacht.
Je beroept je weer op het zelfde.

[Tiberius Claudius]

Naturalisme is een filosofische visie, geen wetenschappelijk hard feit.
Dat alle "' isme-volgers "" luidkeels hoera roepen voor het gelijk van hun eigen visie, is begrijpelijk,
maar begrijpelijk = niet gelijk aan absoluut juist.

De wetenschap kent het begrip niet eens.
Het is een bedenksel van de Gelovigen om zo de onderstelling te kunnen maken dat er meer is.
Deze gedachte is nauw verwant aan: ""De God van de Gaten.""

[Tufkah]

Je maakt allereerst al de aanname dat "ik" die universele moraal in bezit zou hebben. De tweede aanname is dat "ik'" die moraal bedacht zou hebben, terwijl ik juist beweer dat de universele moraal een niet-bedachte moraal is.

Dat alles heb je zelf bedacht.
Je beroept je weer op het zelfde.

Je zit gevangen in de het veld der overtuigingen, daarbij beweer je steeds maar van "de ander" dat die een bedachte moraal heeft. Terwijl mijn punt nou juist is dat daadwerkelijke moraal niet-bedacht is. Toevallig kwam ik net in een artikel het (ook voor mij nieuwe) begrip 'ordo amoris' tegen. Wat wil het geval? JD Vance is op bezoek in het Vaticaan en daar botst de moraal van JD Vance met die van het pauselijk denken.

https://www.nrc.nl/nieuws/2025/04/19/be ... t-a4890545

Op de koop toe daagde hij de paus en de Katholieke Kerk zelfs uit op theologisch vlak. Eind januari verwees hij in een interview op de Trump-getrouwe televisiezender Fox naar ‘ordo amoris’, een oud christelijk concept dat hij inzette om het huidige Amerikaanse migratiebeleid mee te verdedigen. Volgens JD Vance komt ‘ordo amoris’ neer op een orde, of hiërarchie in de liefde die christenen voor anderen voelen. Hierbij zou de liefde voor het eigen gezin, en daarna de eigen landgenoten voorop staan, terwijl bekommernis om de rest van de wereld pas veel later volgt.

Zie hier de moraliteit van JD Vance: eigen volk eerst.

Augustinus (!) heeft het diepe inzicht gehad dat er bij ons mensen sprake is van een verkeerde ordening van onze liefde (ordo amoris). Deze is zelfzuchtig en egoïstisch van aard in plaats van zich te richten op God en de naaste. Daarom is bekering nodig waarin de ordening van onze liefde doorbroken en vernieuwd wordt. Dan draait het niet meer in de eerste plaats om eros maar om agape: liefde die geeft, die zichzelf offert en de ander wil dienen. . (Bron: Dr. M. Klaassen)

We hoeven met zijn allen niet het wiel opnieuw uit te vinden, er zijn er reeds velen die er hun zegje over hebben gedaan. De mens is met een verkeerde ordening van onze liefde aangedaan. Van eros naar agape, de transformatie van zelfzuchtige in onbaatzuchtige liefde. JD Vance is bekeerd tot het katholicisme, maar de basale principes van het katholicisme verwerpt hij. Allereerst zijn we hier op de planeet om "de ander" te dienen.

[Tiberius Claudius]

Dat alles heb je zelf bedacht.
Je beroept je weer op het zelfde.

Je zit gevangen in de het veld der overtuigingen, daarbij beweer je steeds maar van "de ander" dat die een bedachte moraal heeft. Terwijl mijn punt nou juist is dat daadwerkelijke moraal niet-bedacht is. Toevallig kwam ik net in een artikel het (ook voor mij nieuwe) begrip 'ordo amoris' tegen. Wat wil het geval? JD Vance is op bezoek in het Vaticaan en daar botst de moraal van JD Vance met die van het pauselijk denken.

https://www.nrc.nl/nieuws/2025/04/19/be ... t-a4890545

Op de koop toe daagde hij de paus en de Katholieke Kerk zelfs uit op theologisch vlak. Eind januari verwees hij in een interview op de Trump-getrouwe televisiezender Fox naar ‘ordo amoris’, een oud christelijk concept dat hij inzette om het huidige Amerikaanse migratiebeleid mee te verdedigen. Volgens JD Vance komt ‘ordo amoris’ neer op een orde, of hiërarchie in de liefde die christenen voor anderen voelen. Hierbij zou de liefde voor het eigen gezin, en daarna de eigen landgenoten voorop staan, terwijl bekommernis om de rest van de wereld pas veel later volgt.

Zie hier de moraliteit van JD Vance: eigen volk eerst.

Augustinus (!) heeft het diepe inzicht gehad dat er bij ons mensen sprake is van een verkeerde ordening van onze liefde (ordo amoris). Deze is zelfzuchtig en egoïstisch van aard in plaats van zich te richten op God en de naaste. Daarom is bekering nodig waarin de ordening van onze liefde doorbroken en vernieuwd wordt. Dan draait het niet meer in de eerste plaats om eros maar om agape: liefde die geeft, die zichzelf offert en de ander wil dienen. . (Bron: Dr. M. Klaassen)

We hoeven met zijn allen niet het wiel opnieuw uit te vinden, er zijn er reeds velen die er hun zegje over hebben gedaan. De mens is met een verkeerde ordening van onze liefde aangedaan. Van eros naar agape, de transformatie van zelfzuchtige in onbaatzuchtige liefde. JD Vance is bekeerd tot het katholicisme, maar de basale principes van het katholicisme verwerpt hij. Allereerst zijn we hier op de planeet om "de ander" te dienen.

Je hebt nog steeds niets hoor.

Niets dat er op wijst dat je je claim kunt waarmaken.

[Robert Frans]

Die is er niet. Het universum is vrij van waarden en onverschillig. Goed en kwaad bestaan niet. Er zijn alleen onbreekbare fysische wetten die niet oordelen maar slechts toestaan wat toegestaan is.

Dat is inderdaad de empirische kant van het verhaal. Het laat het universum volledig koud of wij nu onszelf uitroeien of niet, of ik nu inbreek in iemands huis of niet. Maar toch ervaren wij als mensen wel degelijk een moraal waar we elkaar aan proberen te houden, en waarvan we vinden dat we die steeds weer overtreden. Elke roep om verandering, vanuit welk perspectief ook, is een bewijs daarvan. Elke ruzie waarin men elkaar aan gemeenplaatsen wil houden is een bewijs daarvan. Wanneer je de verschillende culturen en tijdsgeesten vervolgens bestudeerd, dan zie je aan de oppervlakte inderdaad veel verschillen, maar daaronder toch enige algemene gemeenschappelijke waarden die ze met elkaar delen.

De Nationaal Socialisten hadden wel degelijk moraal wetten waar ze zich aan hielden. Probleem is dat ze andere moraal wetten hadden dan wij.

Als er echter geen universele moraalwet zou zijn, dan zou dat ook geen probleem zijn. De nazi's zouden dan net zo goed in hun recht staan als wij die het nationaal-socialisme veroordelen. Een toestand van oorlog is dan niet meer of minder te prefereren dan een toestand van vrede. Alles loopt dan zoals het loopt en je kunt niets anders doen dan je eigen persoonlijke voorkeuren proberen uit te dragen. Zelfs als je huwelijkspartner overspel zou plegen, zou diegene niet meer of minder schuld dragen dan jijzelf, omdat diegene dan immers vanuit een andere moraal kan handelen naast die van jou. Dat is dan wel de uiterste consequentie van een echt relatieve moraalwet.

[Tiberius Claudius]

Die is er niet. Het universum is vrij van waarden en onverschillig. Goed en kwaad bestaan niet. Er zijn alleen onbreekbare fysische wetten die niet oordelen maar slechts toestaan wat toegestaan is.

Dat is inderdaad de empirische kant van het verhaal. Het laat het universum volledig koud of wij nu onszelf uitroeien of niet, of ik nu inbreek in iemands huis of niet. Maar toch ervaren wij als mensen wel degelijk een moraal waar we elkaar aan proberen te houden, en waarvan we vinden dat we die steeds weer overtreden. Elke roep om verandering, vanuit welk perspectief ook, is een bewijs daarvan. Elke ruzie waarin men elkaar aan gemeenplaatsen wil houden is een bewijs daarvan. Wanneer je de verschillende culturen en tijdsgeesten vervolgens bestudeerd, dan zie je aan de oppervlakte inderdaad veel verschillen, maar daaronder toch enige algemene gemeenschappelijke waarden die ze met elkaar delen.

De Nationaal Socialisten hadden wel degelijk moraal wetten waar ze zich aan hielden. Probleem is dat ze andere moraal wetten hadden dan wij.

Als er echter geen universele moraalwet zou zijn, dan zou dat ook geen probleem zijn. De nazi's zouden dan net zo goed in hun recht staan als wij die het nationaal-socialisme veroordelen. Een toestand van oorlog is dan niet meer of minder te prefereren dan een toestand van vrede. Alles loopt dan zoals het loopt en je kunt niets anders doen dan je eigen persoonlijke voorkeuren proberen uit te dragen. Zelfs als je huwelijkspartner overspel zou plegen, zou diegene niet meer of minder schuld dragen dan jijzelf, omdat diegene dan immers vanuit een andere moraal kan handelen naast die van jou. Dat is dan wel de uiterste consequentie van een echt relatieve moraalwet.

Yep.

Het is maar met welke moraal men wilt leven, meer kan ik er echt niet van maken.
Niet voor niets verandert de gangbare moraal met de tijd.

Wel laat een moraal nagenoeg altijd de mogelijkheid een ander 'de maat' te nemen.

[Jon]

Dat alles heb je zelf bedacht.
Je beroept je weer op het zelfde.

Je zit gevangen in de het veld der overtuigingen, daarbij beweer je steeds maar van "de ander" dat die een bedachte moraal heeft. Terwijl mijn punt nou juist is dat daadwerkelijke moraal niet-bedacht is. Toevallig kwam ik net in een artikel het (ook voor mij nieuwe) begrip 'ordo amoris' tegen. Wat wil het geval? JD Vance is op bezoek in het Vaticaan en daar botst de moraal van JD Vance met die van het pauselijk denken.

https://www.nrc.nl/nieuws/2025/04/19/be ... t-a4890545

Op de koop toe daagde hij de paus en de Katholieke Kerk zelfs uit op theologisch vlak. Eind januari verwees hij in een interview op de Trump-getrouwe televisiezender Fox naar ‘ordo amoris’, een oud christelijk concept dat hij inzette om het huidige Amerikaanse migratiebeleid mee te verdedigen. Volgens JD Vance komt ‘ordo amoris’ neer op een orde, of hiërarchie in de liefde die christenen voor anderen voelen. Hierbij zou de liefde voor het eigen gezin, en daarna de eigen landgenoten voorop staan, terwijl bekommernis om de rest van de wereld pas veel later volgt.

Zie hier de moraliteit van JD Vance: eigen volk eerst.

Augustinus (!) heeft het diepe inzicht gehad dat er bij ons mensen sprake is van een verkeerde ordening van onze liefde (ordo amoris). Deze is zelfzuchtig en egoïstisch van aard in plaats van zich te richten op God en de naaste. Daarom is bekering nodig waarin de ordening van onze liefde doorbroken en vernieuwd wordt. Dan draait het niet meer in de eerste plaats om eros maar om agape: liefde die geeft, die zichzelf offert en de ander wil dienen. . (Bron: Dr. M. Klaassen)

We hoeven met zijn allen niet het wiel opnieuw uit te vinden, er zijn er reeds velen die er hun zegje over hebben gedaan. De mens is met een verkeerde ordening van onze liefde aangedaan. Van eros naar agape, de transformatie van zelfzuchtige in onbaatzuchtige liefde. JD Vance is bekeerd tot het katholicisme, maar de basale principes van het katholicisme verwerpt hij. Allereerst zijn we hier op de planeet om "de ander" te dienen.

En van daaruit de Ander. Van eros naar agape inderdaad.

[Tufkah]

Je zit gevangen in de het veld der overtuigingen, daarbij beweer je steeds maar van "de ander" dat die een bedachte moraal heeft. Terwijl mijn punt nou juist is dat daadwerkelijke moraal niet-bedacht is. Toevallig kwam ik net in een artikel het (ook voor mij nieuwe) begrip 'ordo amoris' tegen. Wat wil het geval? JD Vance is op bezoek in het Vaticaan en daar botst de moraal van JD Vance met die van het pauselijk denken.

https://www.nrc.nl/nieuws/2025/04/19/be ... t-a4890545



Zie hier de moraliteit van JD Vance: eigen volk eerst.

Augustinus (!) heeft het diepe inzicht gehad dat er bij ons mensen sprake is van een verkeerde ordening van onze liefde (ordo amoris). Deze is zelfzuchtig en egoïstisch van aard in plaats van zich te richten op God en de naaste. Daarom is bekering nodig waarin de ordening van onze liefde doorbroken en vernieuwd wordt. Dan draait het niet meer in de eerste plaats om eros maar om agape: liefde die geeft, die zichzelf offert en de ander wil dienen. . (Bron: Dr. M. Klaassen)

We hoeven met zijn allen niet het wiel opnieuw uit te vinden, er zijn er reeds velen die er hun zegje over hebben gedaan. De mens is met een verkeerde ordening van onze liefde aangedaan. Van eros naar agape, de transformatie van zelfzuchtige in onbaatzuchtige liefde. JD Vance is bekeerd tot het katholicisme, maar de basale principes van het katholicisme verwerpt hij. Allereerst zijn we hier op de planeet om "de ander" te dienen.

En van daaruit de Ander. Van eros naar agape inderdaad.

Van eros naar agape is de beweging van "mijzelf" naar de Ander. In die beweging word ik zelf ook een Ander.

[Mullog]

... Maar toch ervaren wij als mensen wel degelijk een moraal waar we elkaar aan proberen te houden, en waarvan we vinden dat we die steeds weer overtreden. ...

Klopt. Dat zit in de menselijke natuur. Maar de inhoud van die moraal doet in de context van deze discussie niet terzake. Al zal ieder individu vinden van wel en dat zijn moraal de enige goede is.

[Robert Frans]

Klopt. Dat zit in de menselijke natuur. Maar de inhoud van die moraal doet in de context van deze discussie niet terzake. Al zal ieder individu vinden van wel en dat zijn moraal de enige goede is.

Dat is waar en mijn insteek was dat ook eigenlijk niet. Deze was wat ik in mijn eerste post omschreef: dat als wij een universele moraal ervaren waarvan wij vinden dat wij ons daar altijd aan moeten houden, ongeacht of dat ons goed uitkomt of niet, maar ook dat wij haar kunnen overtreden en dat regelmatig ook doen, die universele moraal dan niet intrinsiek uit onze menselijke natuur zelf kan voortkomen. Anders zouden we ons daar net zo van nature aan houden als aan ons instinct of aan de zwaartekracht en zou daar geen discussie over bestaan. Daarmee sta je natuurlijk nog mijlenver van een (christelijke) God, maar de oorsprong van deze universele moraal zal dan wel voortkomen uit iets wat veel mensen als (een) God zouden herkennen of omschrijven.

[Mullog]

Klopt. Dat zit in de menselijke natuur. Maar de inhoud van die moraal doet in de context van deze discussie niet terzake. Al zal ieder individu vinden van wel en dat zijn moraal de enige goede is.

Dat is waar en mijn insteek was dat ook eigenlijk niet. Deze was wat ik in mijn eerste post omschreef: dat als wij een universele moraal ervaren waarvan wij vinden dat wij ons daar altijd aan moeten houden, ongeacht of dat ons goed uitkomt of niet, maar ook dat wij haar kunnen overtreden en dat regelmatig ook doen, die universele moraal dan niet intrinsiek uit onze menselijke natuur zelf kan voortkomen. Anders zouden we ons daar net zo van nature aan houden als aan ons instinct of aan de zwaartekracht en zou daar geen discussie over bestaan. Daarmee sta je natuurlijk nog mijlenver van een (christelijke) God, maar de oorsprong van deze universele moraal zal dan wel voortkomen uit iets wat veel mensen als (een) God zouden herkennen of omschrijven.

Ik denk het volgende

• Universele moraal bestaat niet

• Moralen worden geproduceerd door sociale gemeenschappen

• Er zijn moralen die succesvoller zijn dan andere moralen

• Dat uit zich in succesvollere gemeenschappen

• Er is dus iets van een selectie

• Waardoor de suggestie of illusie van een universele moraal ontstaat

[Jon]

Ik heb het gelezen, maar blijf hangen in het totale gebrek aan logica in de leer van Walsch: Waarom afdalen ‘ter helle’ en alhier met veel kwaad geconfronteerd worden/dat ondervinden, terwijl je in ‘de hemel’ kunt zijn en blijven? Waarom wil jouw God ‘de hel’ beleven?

Je beslist zelf of je wil reïncarneren en dat hoeft niet per se op Aarde, misschien een liefdevollere planeet. Overigens ben jij het zelf die jouw hiernamaals ontwerpt. Ook hier de vrije wil. Als ik me een hemel moet voorstellen is dat misschien een waarbij homoseksualiteit geen enkel probleem is. Waar je gewoon kunt zijn wie je bent. En waar contactleggen eenvoudiger is. Dat hoeft niet in een hemel, dat kan ook op een planeet waar men veel vrijer en wijzer is.

Hallo Messenger,

Wat ik me zomaar afvraag…. Ben je echt zo gehecht aan je homoseksualiteit dat je per se wederomgeboren wil worden als homoseksueel op een andere planeet? Heb je per definitie een hekel aan vrouwen?

Zoals je weet heb ik een homoseksuele broer. Hij is nu 79 en wordt vanwege onverklaarbare (want een fysieke oorzaak is niet te zien op scans enz.) dementie naar verwachting binnen drie maanden opgenomen in een tehuis. Hij is in korte tijd zo hard achteruit gegaan dat hij niet meer alleen thuis kan wonen. Mijn zus heeft inmiddels een tehuis voor hem gevonden en hij is bovenaan de wachtlijst gezet, het is nu wachten tot er een plekje vrijkomt.

Maar toen hij nog gezond was, leefde hij al tientallen jaren bewust alleen. Zijn allereerste vriend (toen was hij in zijn twenties, was ‘maagd’ toen hij hem ontmoette), met wie hij een aantal jaren heeft samen gewoond, was - in zijn ogen - de “liefde van zijn leven” en hij is eigenlijk nooit meer over de breuk met hem heen gekomen. Zijn partner kon en wilde echter op termijn geen trouwe monogame relatie met hem voortzetten. Hij wilde wel bij hem blijven, maar tegelijkertijd seks hebben met andere mannen. Mijn broer hield echt van die man maar vanwege de ontrouw en het vasthouden aan diens wens tot polygamie heeft hij toen de relatie verbroken. Zijn partner hield dus meer van seks dan van hem. Daarna heeft hij nog wel enkele (weinige) keren kort een “scharrel” (zijn woorden) gehad, maar hij kwam al snel tot de conclusie dat hij dergelijke dingen (ontrouw, polygamie) absoluut niet wilde. En hij heeft toen bewust gekozen voor een leven zonder seks. Celibatair kan ik natuurlijk niet zeggen, dat zou wat al te intiem zijn om te bespreken, maar wel bewust single en zonder seks met een partner.

Is jouw gehechtheid aan de homoseksuele geaardheid dusdanig hoog dat je in je volgend leven in geen geval als hetero wedergeboren zou willen worden en je absoluut geen vrouwelijke wederhelft zou willen ontvangen?

Persoonlijk denk ik dat ieder mens ten diepste een zielemaatje wenst. Een partner voor het leven. Ik denk dat ieder mens zich ten diepste realiseert dat er érgens zijn of haar ‘wederhelft’ bestaat. Stel nou dat jouw ultieme Wederhelft een vrouw blijkt te zijn in een volgend leven, zou je dat dan nu vanwege je gehechtheid aan je geaardheid absoluut afwijzen?

[J-W]

Pfffffffft, voor dit soort interesses op een forum moet je blijkbaar een geestelijk mens zijn want ik als natuurlijk mens kan hier helemaal niets mee. Leven en laten leven.

[Jon]

Je biologie is in dit leven een bepaaldheid. Reïncarnatiegelovigen willen als zichzelf naar het hiernamaals. Bij Messenger heb ik soms echter het idee dat hij daar tussenin zit. De ene keer schrijft hij dat God wil wat hij (Messenger) wil. En de andere keer schrijft hij dat het God is die wil wat hij (Messenger) wil. Ik ben gewoon benieuwd in welke mate Messenger gehecht is aan zijn geaardheid dat hij op een andere planeet wedergeboren wil worden als homoseksueel. Of dit een uitspraak is die voortkomt uit gekwetstheid, of dat het echte daadwerkelijke gehechtheid is aan seks.

[Messenger]

Je beslist zelf of je wil reïncarneren en dat hoeft niet per se op Aarde, misschien een liefdevollere planeet. Overigens ben jij het zelf die jouw hiernamaals ontwerpt. Ook hier de vrije wil. Als ik me een hemel moet voorstellen is dat misschien een waarbij homoseksualiteit geen enkel probleem is. Waar je gewoon kunt zijn wie je bent. En waar contactleggen eenvoudiger is. Dat hoeft niet in een hemel, dat kan ook op een planeet waar men veel vrijer en wijzer is.

Hallo Messenger,

Wat ik me zomaar afvraag…. Ben je echt zo gehecht aan je homoseksualiteit dat je per se wederomgeboren wil worden als homoseksueel op een andere planeet? Heb je per definitie een hekel aan vrouwen?

Ik heb geen hekel aan vrouwen, totaal niet, maar ik voel me niet aangetrokken tot vrouwen.
In mijn huidige leven ben ik gehecht aan mijn geaardheid, al doe ik er vanwege medische redenen al tientallen jaren niks mee.
Zo voel ik dat ik wat 'schade' heb in te halen.

Zoals je weet heb ik een homoseksuele broer. Hij is nu 79 en wordt vanwege onverklaarbare (want een fysieke oorzaak is niet te zien op scans enz.) dementie naar verwachting binnen drie maanden opgenomen in een tehuis. Hij is in korte tijd zo hard achteruit gegaan dat hij niet meer alleen thuis kan wonen. Mijn zus heeft inmiddels een tehuis voor hem gevonden en hij is bovenaan de wachtlijst gezet, het is nu wachten tot er een plekje vrijkomt.

Het is triest dat het met je broer zo slecht gaat. Persoonlijk ga ik niet naar een verpleeghuis, dan liever euthanasie.

Maar toen hij nog gezond was, leefde hij al tientallen jaren bewust alleen. Zijn allereerste vriend (toen was hij in zijn twenties, was ‘maagd’ toen hij hem ontmoette), met wie hij een aantal jaren heeft samen gewoond, was - in zijn ogen - de “liefde van zijn leven” en hij is eigenlijk nooit meer over de breuk met hem heen gekomen. Zijn partner kon en wilde echter op termijn geen trouwe monogame relatie met hem voortzetten. Hij wilde wel bij hem blijven, maar tegelijkertijd seks hebben met andere mannen. Mijn broer hield echt van die man maar vanwege de ontrouw en het vasthouden aan diens wens tot polygamie heeft hij toen de relatie verbroken. Zijn partner hield dus meer van seks dan van hem. Daarna heeft hij nog wel enkele (weinige) keren kort een “scharrel” (zijn woorden) gehad, maar hij kwam al snel tot de conclusie dat hij dergelijke dingen (ontrouw, polygamie) absoluut niet wilde. En hij heeft toen bewust gekozen voor een leven zonder seks. Celibatair kan ik natuurlijk niet zeggen, dat zou wat al te intiem zijn om te bespreken, maar wel bewust single en zonder seks met een partner.

Mijn eerste vriend was bijna 2 keer zo oud als ik en hij stond op een monogame relatie. Ik ging gelijk samenwonen en had niet de kans gehad om rond te kijken naar jongere mannen waartoe ik me aangetrokken voelde. Gedurende dat jaar was ik monogaam en waren er spanningen. Hij maakte het uit en ik zette daarna de bloemetjes buiten voor zover dat mogelijk was met de opkomende epidemie van AIDS.

Ik heb nooit meer een monogame relatie willen hebben. De voorkeuren matchen vaak niet en je hebt misschien bepaalde fetisj die je de ruimte wilt geven. Vriendenstellen die ik ken geven elkaar de ruimte wat lust betreft. Ze willen geen kooitje voor elkaar. Op liefdesgebied houden ze innig van elkaar maar halen ze de seks zoals ze die willen ook bij een ander. Voor mij is liefde loslaten, en gaat het erom dat je eerlijk erover bent.
Met de meeste van mijn homoseksuele vrienden heb ik nooit seks gehad en is de vriendschap platonisch.
Jaloezie omdat de ander seks buiten de deur zoekt heb ik nooit gehad, maar jaloezie heeft dan ook niks met liefde te maken maar alles met angst.

Is jouw gehechtheid aan de homoseksuele geaardheid dusdanig hoog dat je in je volgend leven in geen geval als hetero wedergeboren zou willen worden en je absoluut geen vrouwelijke wederhelft zou willen ontvangen?

Ik weet nu nog niet wat de agenda van mijn ziel is. Ik hoop op een homoleven in een wereld waarin dat geen probleem is, maar ik kan ook het leven van een lesbienne, hetero of transgender gaan ervaren.

Persoonlijk denk ik dat ieder mens ten diepste een zielemaatje wenst. Een partner voor het leven. Ik denk dat ieder mens zich ten diepste realiseert dat er érgens zijn of haar ‘wederhelft’ bestaat. Stel nou dat jouw ultieme Wederhelft een vrouw blijkt te zijn in een volgend leven, zou je dat dan nu vanwege je gehechtheid aan je geaardheid absoluut afwijzen?

Nee dat wijs ik niet af maar een zielsmaatje heb ik wel al heeft die een homoseksuele relatie met een andere man. We zijn de beste vrienden van elkaar.

[Jon]

Hallo Messenger,

Wat ik me zomaar afvraag…. Ben je echt zo gehecht aan je homoseksualiteit dat je per se wederomgeboren wil worden als homoseksueel op een andere planeet? Heb je per definitie een hekel aan vrouwen?

Ik heb geen hekel aan vrouwen, totaal niet, maar ik voel me niet aangetrokken door vrouwen.
In mijn huidige leven ben ik gehecht aan mijn geaardheid, al doe ik er vanwege medische redenen al tientallen jaren niks mee.
Zo voel ik dat ik wat 'schade' heb in te halen.

Hartelijk dank voor jouw eerlijke en openhartige antwoord. Het spijt mij oprecht voor jou dat ziekte jou beroofde van de mogelijkheid of wenselijkheid van seksuele relaties terwijl je je die wel gewenst had. Heb je voor die ziekte naar jouw idee ook zelf gekozen toen je je agenda samenstelde voor je huidige leven op aarde? Of is er binnen jouw (Walsch-?) theologie ook ruimte “toeval”?

Zoals je weet heb ik een homoseksuele broer. Hij is nu 79 en wordt vanwege onverklaarbare (want een fysieke oorzaak is niet te zien op scans enz.) dementie naar verwachting binnen drie maanden opgenomen in een tehuis. Hij is in korte tijd zo hard achteruit gegaan dat hij niet meer alleen thuis kan wonen. Mijn zus heeft inmiddels een tehuis voor hem gevonden en hij is bovenaan de wachtlijst gezet, het is nu wachten tot er een plekje vrijkomt.

Het is triest dat het met je broer zo slecht gaat. Persoonlijk ga ik niet naar een verpleeghuis, dan liever euthanasie.

Dat heeft mijn broer ook vaak gezegd maar als puntje bij paaltje kwam en hem de mogelijkheid geboden werd om in elk geval de mogelijkheid te gaan regelen bij de huisarts, bleek hij dat ten diepste toch niet te willen. Een half jaar geleden heeft hij door een notaris vast laten leggen dat onze zus zijn curator is. Hierdoor mag zij bij opname in een tehuis de verkoop van zijn huis regelen en in medische noodgevallen ( bij voorbeeld bij een coma) mag zij bepalen of een medische behandeling wel of niet wordt toegepast. Hij wil namelijk zelf het liefst zo snel en zacht mogelijk een natuurlijke dood sterven. Gelukkig was hij bij de notaris naar diens beoordeling nog goed genoeg bij zijn verstand om zijn zus curator te maken, want anders moet je voor zulke dingen naar de rechtbank.

Maar toen hij nog gezond was, leefde hij al tientallen jaren bewust alleen. Zijn allereerste vriend (toen was hij in zijn twenties, was ‘maagd’ toen hij hem ontmoette), met wie hij een aantal jaren heeft samen gewoond, was - in zijn ogen - de “liefde van zijn leven” en hij is eigenlijk nooit meer over de breuk met hem heen gekomen. Zijn partner kon en wilde echter op termijn geen trouwe monogame relatie met hem voortzetten. Hij wilde wel bij hem blijven, maar tegelijkertijd seks hebben met andere mannen. Mijn broer hield echt van die man maar vanwege de ontrouw en het vasthouden aan diens wens tot polygamie heeft hij toen de relatie verbroken. Zijn partner hield dus meer van seks dan van hem. Daarna heeft hij nog wel enkele (weinige) keren kort een “scharrel” (zijn woorden) gehad, maar hij kwam al snel tot de conclusie dat hij dergelijke dingen (ontrouw, polygamie) absoluut niet wilde. En hij heeft toen bewust gekozen voor een leven zonder seks. Celibatair kan ik natuurlijk niet zeggen, dat zou wat al te intiem zijn om te bespreken, maar wel bewust single en zonder seks met een partner.

Mijn eerste vriend was bijna 2 keer zo oud als ik en hij stond op een monogame relatie. Ik ging gelijk samenwonen en had niet de kans gehad om rond te kijken naar jongere mannen waartoe ik me aangetrokken voelde. Gedurende dat jaar was ik monogaam en waren er spanningen. Hij maakte het uit en ik zette daarna de bloemetjes buiten voor zover dat mogelijk was met de opkomende epidemie van AIDS.

Ik heb nooit meer een monogame relatie willen hebben. De voorkeuren matchen vaak niet en je hebt misschien bepaalde fetisj die je de ruimte wilt geven. Vriendenstellen die ik ken geven elkaar de ruimte wat lust betreft. Ze willen geen kooitje voor elkaar. Op liefdesgebied houden ze innig van elkaar maar halen ze de seks zoals ze die willen ook bij een ander. Voor mij is liefde loslaten, en gaat het erom dat je eerlijk erover bent.
Met de meeste van mijn homoseksuele vrienden heb ik nooit seks gehad en is de vriendschap platonisch.
Jaloezie omdat de ander seks buiten de deur zoekt heb ik nooit gehad, maar jaloezie heeft dan ook niks met liefde te maken maar alles met angst.

Ik begrijp het. Bedankt voor het delen van jouw visie. Mijn broer heeft ook altijd innige platonische vriendschappen met andere homo’s gehad. Eentje woont verder weg maar komt hem nog wel eens opzoeken. Mijn broer herkent hem nog steeds goed. Het is een hele vreemde vorm van dementie die hij heeft. Zo herkent hij ook prima zijn hulpverleners die aan huis komen. Ook als er wel eens een personeelswisseling optreedt, bijvoorbeeld als een nieuwe thuiszorg- medewerkster bij hem het huishouden komt doen, dan kan hij toch wel onthouden / herkennen wie het is. Maar als mijn zus met hem naar de oogarts in het ziekenhuis is geweest, dan weet hij dit al niet meer zodra ze in de tram terug naar huis zitten. Of hij gegeten of gedronken heeft, weet hij ook niet. Hij zegt dan tegen een hulpverleenster die hem zijn avondeten komt geven (dat in de koelkast is klaargezet door mijn zus en alleen hoeft te worden opgewarmd) dat hij al gegeten heeft maar dat is dan niet zo. De hulpverleenster gelooft hem dan omdat hij heel geloofwaardig overkomt, en gaat dan onverrichterzake naar huis. Of mijn zus zet toetjes voor een paar dagen klaar in de koelkast, die hij dan in 1 keer allemaal blijkt te hebben opgegeten en dan staat er in het verslag “de toetjes waren op”. Hij vertelt ook rustig dat hij gisteravond lekker in een restaurantje heeft gegeten, terwijl dat niet zo is, waarmee hij veel hulpverleners op het verkeerde been zet. Met al die verschillende hulpverleners van verschillende instanties is het zeer moeilijk om zijn vreemde vorm van dementie bij iedereen goed duidelijk te krijgen. Hij leegt regelmatig zijn eigen vuilnisbak maar dat doet hij in de fauteuil. Als mijn zus dan binnenkomt treft zij de stinkende vuilnis aan in zijn stoel. En vele van dat soort dingen. Hij is ook al een paar keer thuis half buiten westen op de grond liggend in zijn eigen vuil (ontlasting) aangetroffen en naar het ziekenhuis vervoerd. Vandaar dat het zo niet langer kan.

Is jouw gehechtheid aan de homoseksuele geaardheid dusdanig hoog dat je in je volgend leven in geen geval als hetero wedergeboren zou willen worden en je absoluut geen vrouwelijke wederhelft zou willen ontvangen?

Ik weet nu nog niet wat de agenda van mijn ziel is. Ik hoop op een homoleven in een wereld waarin dat geen probleem is, maar ik kan ook het leven van een lesbienne of transgender gaan ervaren.

Persoonlijk denk ik dat ieder mens ten diepste een zielemaatje wenst. Een partner voor het leven. Ik denk dat ieder mens zich ten diepste realiseert dat er érgens zijn of haar ‘wederhelft’ bestaat. Stel nou dat jouw ultieme Wederhelft een vrouw blijkt te zijn in een volgend leven, zou je dat dan nu vanwege je gehechtheid aan je geaardheid absoluut afwijzen?

Nee dat wijs ik niet af maar een zielsmaatje heb ik wel al heeft die een homoseksuele relatie met een andere man. We zijn de beste vrienden van elkaar.

Bedankt voor jouw openhartige en eerlijke reactie.

[Messenger]

Ik heb geen hekel aan vrouwen, totaal niet, maar ik voel me niet aangetrokken door vrouwen.
In mijn huidige leven ben ik gehecht aan mijn geaardheid, al doe ik er vanwege medische redenen al tientallen jaren niks mee.
Zo voel ik dat ik wat 'schade' heb in te halen.

Hartelijk dank voor jouw eerlijke en openhartige antwoord. Het spijt mij oprecht voor jou dat ziekte jou beroofde van de mogelijkheid of wenselijkheid van seksuele relaties terwijl je je die wel gewenst had. Heb je voor die ziekte naar jouw idee ook zelf gekozen toen je je agenda samenstelde voor je huidige leven op aarde? Of is er binnen jouw (Walsch-?) theologie ook ruimte “toeval”?

Nee ik geloof niet in toeval. Mijn ziel heeft alles gekozen in samenspraak met de andere zielen. Ik denk dat toen mijn leven werd ontworpen dat het bordje ziekten flink werd bedeeld en dat ik wat gulzig was in het kiezen van kwalen en maar bleef opscheppen.

Het is triest dat het met je broer zo slecht gaat. Persoonlijk ga ik niet naar een verpleeghuis, dan liever euthanasie.

Dat heeft mijn broer ook vaak gezegd maar als puntje bij paaltje kwam en hem de mogelijkheid geboden werd om in elk geval de mogelijkheid te gaan regelen bij de huisarts, bleek hij dat ten diepste toch niet te willen.

Ik heb met mezelf afgesproken wanneer het tijd wordt en dat zal mogelijk niet invoelbaar zijn voor mijn huisarts.