Ik heb Yours wel eens uitgelegd dat er een ongemanifesteerde zijde is van bewustzijn. Dat is dus niet bewustzijn zelf. Wie de ongemanifesteerde zijde kent, weet ook dat hij het kennen zelf (Nous) kent. Maar dat niet alleen, wie de ongemanifesteerde zijde kent, kent ook de gemanifesteerde zijde. Drie keer raden wie of wat zich in de manifestatie bevindt. Juist, de natuurlijke mens.Jon schreef: Gisteren, 19:56Tufkah schreef: Gisteren, 17:13 Voor het hiernamaals en reïncarnatie heb je heel veel medestanders. Niet alleen Leon, maar ook Peda. En dan zit ik daar maar moederziel in mijn eentje in dat "Ik ben". Bij jou is het veel gezelliger, Yours! Nog een medestander er bij en je hebt genoeg mensen om te kunnen klaverjassen in het hiernamaals.
De verbindende factor in het bewustzijn van Yours is nu eenmaal reïncarnatie. De natuurlijke mens sluit zich daar graag bij aan. Een gezellig theekransje met Yours als gastvrouw.
Daarom spreken we ook van de mystieke dood. In de woestijnervaring sterft de zintuigelijke mens. Dat is al een brisant onderwerp op dit forum, zoals we laatst zagen. De woestijnervaring is een best wel rare onderneming, je moet er een beetje gestoord voor zijn. Dat is de omkering van het "ik" naar God begrepen als de liefdesgrond. God Zelf, Zijn diepste Wezen is alleen te vinden in de woestijn. Pottekijkers mogen niet mee, menselijke begeleiders zijn niet welkom. De tweede omkering is de laatste restjes eigen willen opruimen. Het willen en het zijn gaan niet samen. Want het "Ik ben" is de staat van niet-zelf, oftewel de ongemanifesteerde zijde van bewustzijn.
Bewustzijn is niks anders dan het ene wat zich van het andere bewust is. Bewustzijn heeft inderdaad niks, nul, noppes met reïncarnatie te maken. In de zintuigelijke toestand is het de zintuigelijke mens die zich zintuigelijk bewust is van iets anders, niks bijzonders. Maar dat is wel de staat van zelf-illusie. Momenteel, terwijl ik dit schrijf verkeer ik in zintuigelijk bewustzijn (anders zou ik niet kunnen schrijven) en dus in de staat van zelf-illusie.
Ik weet dus dat de zintuigelijke, natuurlijke, "ik" alleen echt is in het leven wat ik nu leef. Als ik fysiek dood ga komt de zelf-illusie tot een einde. Dus ik zou wel mal zijn om in het hiernamaals te gaan geloven, dan zou ik het ego weer in leven roepen. Ik zou niet eens weten hoe dat zou moeten trouwens. De "Ik ben ervaring" is dermate diep en doordringend om de simpele reden dat je geheel 'daar' aanwezig bent. Het is de aanwezigheid zelve en niet de aanwezigheid van Tufkah.
