Het koninkrijk als een kind aanvaarden

[Peter79]

Ik wil het graag hebben over wat geloven is aan de hand van de Bijbel. Ik doe maar even een voorzetje met een tekst uit Lucas:

Ze brachten ook kleine kinderen bij Hem, met de bedoeling dat Hij ze zou aanraken. Wanneer de leerlingen dat zagen, wezen ze hen terecht. Maar Jezus riep de kinderen bij zich en zei: ‘Laat ze bij Me komen en houd ze niet tegen, want van zulke kinderen is het koninkrijk van God. Ik verzeker jullie, wie het koninkrijk van God niet als een kind aanvaardt, komt er beslist niet in.’

Wat betekent het om als een kind het koninkrijk te aanvaarden?

Wat heeft een kind voor op een volwassene? Ik noem maar wat aspecten die volgens mij vaak terugkomen in de Bijbel:

- afhankelijkheid. Een kind kan zichzelf niet redden en is geheel op zijn ouders aangewezen voor veiligheid en alle noodzakelijk dingen.
- ontvankelijkheid. Ben je afhankelijk, dan kan je alleen maar ontvangen en een kind heeft daar geen moeite mee. Ontvankelijkheid zit er ook in naïviteit en leergierigheid.
- vrijmoedigheid of brutaliteit. Een kind vraagt gewoon, ondanks herhaaldelijk nee. Het luistert naar zijn behoeften en geeft daar uiting aan.
- vertrouwen. Een kind vraagt zich niet af of zijn ouders hem wel liefhebben. Er is geen vrees voor de ouders.
- liefde. Een kind heeft zijn ouders onvoorwaardelijk lief en daar komt niemand tussen.

Zomaar een opsomming. Natuurlijk gaat het vaak fout en ontstaat er scheefgroei. Afhankelijkheidsrelaties worden misbruikt, vragen wordt ontmoedigd ("kinderen die vragen worden overgeslagen"), ouders komen onvoorspelbaar uit de hoek, etc.

Het volwassen leven kan er zomaar heel anders uitzien:
- je bent op jezelf aangewezen - weinig afhankelijk
- weinig ontvankelijk - je bent een aantal illusies armer -realistisch in het leven staan
- vragen is een teken van zwakte/je kan het beter zelf in de hand nemen
- wie kan je nog vertrouwen?
- liefde: een pakketje schroot met een dun laagje chroom?

Wat moet je nu vanuit de Bijbel dan met de oproep om het koninkrijk als kind te aanvaarden?

[Jerommel]

Het geloof van een kind is doorgaans groter dan dat van een volwassene.
Kinderen zijn onschuldig vergeleken met volwassenen.

Ben het met je lijstje eens, behalve brutaliteit en ook vrijmoedigheid vind ik eerder typerend voor een modern verwend kind, niet van een kind dat zijn meerdere erkent zoals het zou moeten.
Maar, vrijmoedigheid past wel weer bij naïviteit / goedgelovigheid.

Verder dek je de lading m.i. wel, zelfs mijn kanttekeningen.

[Sanne]

, vragen wordt ontmoedigd ("kinderen die vragen worden overgeslagen"), ouders komen onvoorspelbaar uit de hoek, etc.

Het volwassen leven kan er zomaar heel anders uitzien:
- vragen is een teken van zwakte/je kan het beter zelf in de hand nemen

Wat jammer is dat het vragen wordt ontmoedigd. Kinderen gaan vaak door met hun vraag "waarom" totdat ze een bevredigend antwoord hebben. Zo'n zelfde instelling zou je moeten houden als je volwassen bent. 1 Petr.2:2

[Piebe Paulusma]

In deze kwestie is het gesprek tussen Christus en Nikodemus essentieel.

Johannes 3
[3] Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: alleen wie opnieuw geboren wordt, kan het koninkrijk van God zien.’ [4] ‘Geboren worden?’ zei Nikodemus. ‘Hoe kan dat wanneer je al op jaren bent? Kun je soms nog eens de schoot van je moeder binnengaan om geboren te worden?’ [5] Jezus antwoordde: ‘Waarachtig, Ik verzeker u: alleen wie geboren wordt uit water en geest, is in staat het koninkrijk van God binnen te gaan. [6] Wat uit vlees geboren is, is vlees; en wat uit de Geest geboren is, is geest. [7] Wees dus niet verwonderd als Ik u zeg dat jullie opnieuw geboren moeten worden.

Hieruit kunnen we concluderen dat er twee geboorten zijn: de eerste uit de moeder en de tweede uit de vader (Christus). Alleen de geboorte naar het vlees, dus uit de moeder is onvoldoende om het koninkrijk binnen te gaan. Wanneer men zich bekeert tot Christus en aanvankelijk een geestelijke zuigeling wordt begin je met geestelijke melk. De eerste christenen hoefden alleen maar te geloven dat Jezus door God gezonden was en dat is vrij eenvoudig te concluderen dus geestelijk melk. Vervolgens werd na uitstorting van de heilige Geest waarover we lezen in Handelingen de leer stapsgewijs verdiept en uitgebreid. Beginnend als een kind met geestelijke melk en zodra je groeit van de melk overstappen op vast voedsel. Een volwassene kan nooit zijn vitaminen uit melk halen, laat staan uit geestelijke melk.

'Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind; nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke achter mij gelaten.' (1 Kor 13,11)

Wie zegt dat hij een kind is moet zich haasten vast voedsel tot zich te nemen, hier alvast een koekje om mee te beginnen.

[Piebe Paulusma]

Wat jammer is dat het vragen wordt ontmoedigd. Kinderen gaan vaak door met hun vraag "waarom" totdat ze een bevredigend antwoord hebben. Zo'n zelfde instelling zou je moeten houden als je volwassen bent. 1 Petr.2:2

Het lijkt me stug dat Petrus melk zou adviseren aan volwassenen, want de Hebreeën schrijver schreef de niet mis te verstane woorden:

Wie van melk leeft, heeft nog geen weet van de rechte leer, want hij is een zuigeling. (Heb 5,13)

Volgens de Hebreeën schrijver heeft iemand die nog geestelijke melk drinkt geen weet van de rechte leer. Zo belangrijk is het dus om volwassen te worden in geloof. Wie zegt dat wij moeten geloven als een kind, tweeduizend jaar na dato, kan zich wel eens goed vergissen.

[Sanne]

Het is een vergelijking. Net zoals een baby verlangt naar de melk van de moeder, zo zou een volwassene het verlangen moeten hebben naar geestelijk voedsel om te kunnen "opwassen" of groeien tot redding. Zonder vast voedsel groei je niet op.

[Jerommel]

Zonder melk natuurlijk ook niet.

[Piebe Paulusma]

Het is een vergelijking. Net zoals een baby verlangt naar de melk van de moeder, zo zou een volwassene het verlangen moeten hebben naar geestelijk voedsel om te kunnen "opwassen" of groeien tot redding. Zonder vast voedsel groei je niet op.

Correct.

[Martine]

"Toevallig" ging gisteren de preek over 'worden als een kind'.
Een kind heeft een basisvertrouwen.
Dat basisvertrouwen is de kern, ook in geloof.

Jezus roept kinderen bij zich die (met hun moeder ongetwijfeld) in de menigte staan. De leerlingen willen ze wegsturen.
Dan zegt Jezus: "laat de kinderen tot Mij komen" en Hij zegent ze.
Daarbij wijst Hij op de onbevangenheid van het kind. Het aanvaardt, er is geen moment dat het twijfelt.
In de preek noemde hij zijn kleinzoon, (bijna 2) die op een trap staat, opa ziet en zich domweg laat vallen in het volste vertrouwen dat opa hem zal opvangen.

Kinderen blijven ook loyaal. Ook als dat vertrouwen beschaamd wordt.
Jezus roept ons op als de kinderen te worden.
Nee, bepaald niet om kinderachtig te worden.
Maar open te blijven, zo ontvankelijk als het kind zijn en blijven.

[Piebe Paulusma]

Wel, als je het gesprek leest tussen Jezus en Nikodemus wat ik eerder citeerde, dan wordt zeer duidelijk dat geloven als een kind in de Bijbel heel wat anders betekent.

[Peter79]

, vragen wordt ontmoedigd ("kinderen die vragen worden overgeslagen"), ouders komen onvoorspelbaar uit de hoek, etc.

Het volwassen leven kan er zomaar heel anders uitzien:
- vragen is een teken van zwakte/je kan het beter zelf in de hand nemen

Wat jammer is dat het vragen wordt ontmoedigd. Kinderen gaan vaak door met hun vraag "waarom" totdat ze een bevredigend antwoord hebben. Zo'n zelfde instelling zou je moeten houden als je volwassen bent. 1 Petr.2:2

Daar staat:

Wees als pasgeboren kinderen begerig naar de zuivere, geestelijke melk waardoor u zult groeien en gered zult worden.

Een baby zal inderdaad blijven huilen totdat hij of zij melk krijgt.

Ik denk ook aan de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter:

Hij vertelde hun een gelijkenis met de strekking dat ze moesten blijven bidden en de moed niet opgeven: In zekere stad was een rechter die God niet vreesde en zich aan geen mens iets gelegen liet liggen. Een weduwe in diezelfde stad kwam telkens bij hem, met het verzoek: Help mij aan mijn recht tegenover mijn tegenpartij. Een tijd lang weigerde hij, maar later zei hij bij zichzelf: Ik ben wel niet godvrezend en laat me aan geen mens iets gelegen liggen, maar omdat ze zo lastig is, zal ik deze weduwe aan haar recht helpen; anders komt ze me uiteindelijk een klap in mijn gezicht geven. De Heer zei: Hoor wat die onrechtvaardige rechter zegt. Zou God dan geen recht doen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem om hulp roepen en naar wie Hij welwillend luistert? Ik verzeker jullie dat Hij hun spoedig recht zal doen. Maar als de Mensenzoon komt, zal Hij dan werkelijk dit geloof op aarde vinden?

Herken je het niet?
Misschien is het meer een mannen"probleem" dat ze niet geneigd zijn om te vragen.

[Peter79]

'Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind; nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke achter mij gelaten.' (1 Kor 13,11)

Wie zegt dat hij een kind is moet zich haasten vast voedsel tot zich te nemen, hier alvast een koekje om mee te beginnen.

Ik denk dat je moet onderscheiden dat je:
1. in je relatie tot je ouders altijd hun kind zal zijn;
2. geloof kan groeien van iemand die alleen melk kan drinken tot iemand die vaste spijs kan eten; van kind tot volwassene.

[Piebe Paulusma]

'Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind; nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke achter mij gelaten.' (1 Kor 13,11)

Wie zegt dat hij een kind is moet zich haasten vast voedsel tot zich te nemen, hier alvast een koekje om mee te beginnen.

Ik denk dat je moet onderscheiden dat je:
1. in je relatie tot je ouders altijd hun kind zal zijn;
2. geloof kan groeien van iemand die alleen melk kan drinken tot iemand die vaste spijs kan eten; van kind tot volwassene.

Ik denk dat men geen tweeduizend jaar and counting melk hoort te drinken. Het werd van de eerste christenen al verwacht dat ze vast geestelijk voedsel konden verdragen.

[Jerommel]

Ben je al 2000 jaar oud dan?

[Peter79]

Ik denk dat men geen tweeduizend jaar and counting melk hoort te drinken. Het werd van de eerste christenen al verwacht dat ze vast geestelijk voedsel konden verdragen.

Daarmee waren ze m.i. nog niet kind-af. Volgens onderstaande tekst staat kind tegenover bastaard. Ben je een bastaard als je geestelijk voedsel eet?

Bent u het schriftwoord al vergeten dat u als kinderen aanspreekt en u bemoedigt: Kind, minacht de terechtwijzing van de Heer niet, laat je door zijn straf niet ontmoedigen. Want de Heer wijst hen terecht die Hij liefheeft, Hij straft ieder die Hij als zijn kind erkent. U moet het verdragen, het draagt bij tot uw opvoeding; God behandelt u als kinderen. Ieder kind wordt wel eens door zijn vader gestraft. Als u vrij blijft van de tuchtiging, die niemand bespaard blijft, dan bent u bastaards, geen echte kinderen. Bovendien hadden we ook aan onze lijfelijke vaders harde opvoeders, maar we hadden ontzag voor hen; moeten we ons dan niet des te meer onderwerpen aan de Vader van de hemelse geesten, die ons laat leven? Zij hebben ons hard opgevoed voor dit korte leven, volgens hun eigen ideeën; maar Hij voedt ons op voor ons bestwil, om ons te laten delen in zijn heiligheid.

En Timotheus moest als kind anderen gaan onderwijzen. Foutje van Paulus?

Deze opdracht vertrouw ik u toe, Timoteüs, mijn kind, overeenkomstig de profetieën die vroeger over u zijn uitgesproken. Vecht, daardoor gesteund, voor de goede zaak, gewapend met geloof en een goed geweten.

[Sanne]

Dat Paulus Timotheüs zijn "kind" noemt, laat dat niet gewoon zien welke speciale band er tussen deze twee mannen is ontstaan? Zo hecht dat Paulus hem als zijn zoon beschouwd. De vader van Timotheüs was geen christen. Dus het lijkt mij meer dat Paulus een vaderfiguur voor hem werd die hem, naast zijn moeder en oma, een opvoeding gaf in het geloof.
Geestelijke groei is een proces dat altijd door kan blijven gaan, mits je de juiste stappen neemt. 1 Tim.4:12-16.

[Piebe Paulusma]

Correct Sanne, Paulus zegt niet dat Timotheüs als een kind moest gaan preken, maar dat Timotheüs zijn kind is. Kennelijk interesseert het Peter79 niet wat het betekent dat Paulus het kinderlijke achter zich had gelaten (1 Kor 13,11) en dat maakt de discussie enorm lastig. In de Hebreeën brief schrijft Paulus: 'Na zo veel tijd had u reeds leermeesters moeten zijn, terwijl u weer iemand nodig hebt om u te onderrichten in de eerste beginselen van het woord van God. Het is zover gekomen dat u melk nodig hebt in plaats van vaste spijs. Wie van melk leeft, heeft nog geen weet van de rechte leer, want hij is een zuigeling.' (Heb 5,12-13)

Volgens Peter79 moest Timotheüs gaan preken als een kind, dus op pad gaan zonder weet te hebben van de recht leer. Het is een originele invalshoek zullen we maar denken.

Van de eerste christenen werd verwacht dat zij volwassen werden in geloof, hoeveel meer zal dat tweeduizend jaar later verwacht worden van ons?

[Jerommel]

Een kind van God is niet per definitie kinderlijk natuurlijk.

Schijnbaar wil je het op een soort evolutie-gedachte gooien als je 2000 jaar als argument opwerpt.

[Piebe Paulusma]

Ben je al 2000 jaar oud dan?

Ik heb het over het lichaam van Christus.

[Peter79]

Correct Sanne, Paulus zegt niet dat Timotheüs als een kind moest gaan preken, maar dat Timotheüs zijn kind is. Kennelijk interesseert het Peter79 niet wat het betekent dat Paulus het kinderlijke achter zich had gelaten (1 Kor 13,11) en dat maakt de discussie enorm lastig.

Zo, dus je kan wel onderscheid maken in verschillende soorten kinderen in het NT. Dat is al een stap voorwaarts

In de Hebreeën brief schrijft Paulus: 'Na zo veel tijd had u reeds leermeesters moeten zijn, terwijl u weer iemand nodig hebt om u te onderrichten in de eerste beginselen van het woord van God. Het is zover gekomen dat u melk nodig hebt in plaats van vaste spijs. Wie van melk leeft, heeft nog geen weet van de rechte leer, want hij is een zuigeling.' (Heb 5,12-13)

Volgens Peter79 moest Timotheüs gaan preken als een kind, dus op pad gaan zonder weet te hebben van de recht leer. Het is een originele invalshoek zullen we maar denken.

Van de eerste christenen werd verwacht dat zij volwassen werden in geloof, hoeveel meer zal dat tweeduizend jaar later verwacht worden van ons?

Volwassen worden in het alles verwachten van de hemelse Vader.

[Peter79]

Dat Paulus Timotheüs zijn "kind" noemt, laat dat niet gewoon zien welke speciale band er tussen deze twee mannen is ontstaan? Zo hecht dat Paulus hem als zijn zoon beschouwd. De vader van Timotheüs was geen christen. Dus het lijkt mij meer dat Paulus een vaderfiguur voor hem werd die hem, naast zijn moeder en oma, een opvoeding gaf in het geloof.
Geestelijke groei is een proces dat altijd door kan blijven gaan, mits je de juiste stappen neemt. 1 Tim.4:12-16.

Dat is correct.
Maar gaat dat niet eveneens op voor de speciale band tussen de gelovige en de hemelse Vader?

[Piebe Paulusma]

Een kind van God is niet per definitie kinderlijk natuurlijk.

Nee, maar een kind van God wat geestelijke melk drinkt wel en die moet leren vast voedsel te eten net als zuigelingen van vlees en bloed. Het drinken van melk is voor geestelijke zuigelingen die nog ongeleerd zijn. Een volwassene haalt niet voldoende energie uit melk.

Schijnbaar wil je het op een soort evolutie-gedachte gooien als je 2000 jaar als argument opwerpt.

Van de eerste christenen werd verwacht dat zij volwassen werden in geloof, daar is de Bijbel duidelijk over maar dat wordt door christenen anno nu niet zonder slag of stoot geaccepteerd bemerk ik. Nogmaals wijs ik er op dat Paulus in de brief aan de Hebreeën zijn leerlingen verwijt dat ze nog geestelijke melk drinken. Alsdan van de eerste christenen verwacht werd dat zij binnen hun levens op vast geestelijk voedsel zouden overstappen, dan maak je mij niet wijs dat wij tweeduizend jaar later weer moeten geloven als een kind.

[Sanne]

Dat Paulus Timotheüs zijn "kind" noemt, laat dat niet gewoon zien welke speciale band er tussen deze twee mannen is ontstaan? Zo hecht dat Paulus hem als zijn zoon beschouwd. De vader van Timotheüs was geen christen. Dus het lijkt mij meer dat Paulus een vaderfiguur voor hem werd die hem, naast zijn moeder en oma, een opvoeding gaf in het geloof.
Geestelijke groei is een proces dat altijd door kan blijven gaan, mits je de juiste stappen neemt. 1 Tim.4:12-16.

Dat is correct.
Maar gaat dat niet eveneens op voor de speciale band tussen de gelovige en de hemelse Vader?

Jawel. Met de instelling van een kind in de zin van nederig en leergierig, tot geestelijke volwassenheid groeien.

[BdO]

Aanvaarden als een kind is mooi, maar begrijpen wat er wel en niet bij het Koninkrijk hoort is dan weer niet iets voor een kind, niet omdat een kind dat innerlijk zoveel slechter zou doen dan volwassenen, maar wel omdat een kind aanzienlijk gevoeliger is voor misleiding. De bijbelse verheerlijking van het kindschap wekt wat dat aangaat mijn wantrouwen.

[Piebe Paulusma]

Correct Sanne, Paulus zegt niet dat Timotheüs als een kind moest gaan preken, maar dat Timotheüs zijn kind is. Kennelijk interesseert het Peter79 niet wat het betekent dat Paulus het kinderlijke achter zich had gelaten (1 Kor 13,11) en dat maakt de discussie enorm lastig.

Zo, dus je kan wel onderscheid maken in verschillende soorten kinderen in het NT. Dat is al een stap voorwaarts

Een flinke stap achterwaarts is het om de vermaning van Paulus tweeduizend jaar aan je laars te lappen en weigeren volwassen te worden. Nee, melk is niet goed voor elk, probeer liever vast voedsel.