Liefde op bevel van God.

[Zolderworm]

Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn.
Mag ik dat geloven, gij die zo vol zijt van uzelve?

Het lijkt me erg benauwend voor een vrouw als haar partner stelt dat zij door God is aangewezen om zijn vrouw te zijn. Als vrouw zou ik denken: mag ik dat zelf even beslissen? Het lijkt mij dat liefde de basis moet zijn voor een relatie en niet de gedachte dat zo'n vrouw door God is aangewezen (zeg: verordeneerd) om je vrouw te zijn. Zij hoort in vrijheid en uit liefde voor je te kiezen, niet vanuit de dwang dat zij door God is bevolen om je vrouw te zijn. Een relatie mag niet een soort opdracht zijn van hoger hand. Ik weet niet of je je vorige vriendinnen ook zoiets hebt voorgespiegeld. Maar het is dan geen wonder dat ze er dan mee gestopt zijn.

[Rechtuit]

Liefde op bevel van God ,vreemd---------- uitgerekend God heeft de mens zijn/haar eigen verantwoordelijkheid gegeven om een vrije keuze te maken voor een man of vrouw.
Men zou God kunnen danken voor dat je hem of haar tegen gekomen ben en ook nog is gek op elkaar bent.

God geeft geen bevelen,Hij schenkt alleen.

[Piebe Paulusma]

Man en vrouw zijn elkaars vlees.... In die zin is er geen ontkomen aan. Ik zie er geen dwang in, je loopt alleen de kans dat ze zal proberen te bewijzen dat het niet zo is.

[Anja (oud account)]

Man en vrouw zijn elkaars vlees.... In die zin is er geen ontkomen aan. Ik zie er geen dwang in, je loopt alleen de kans dat ze zal proberen te bewijzen dat het niet zo is.

De vraag is dan of, indien zij dat zal proberen, zij het wel is die het probeert, of dat God daarmee bewijst dat Hij het niet is en was, die verordonneerde.....

[Piebe Paulusma]

Man en vrouw zijn elkaars vlees.... In die zin is er geen ontkomen aan. Ik zie er geen dwang in, je loopt alleen de kans dat ze zal proberen te bewijzen dat het niet zo is.

De vraag is dan of, indien zij dat zal proberen, zij het wel is die het probeert, of dat God daarmee bewijst dat Hij het niet is en was, die verordonneerde.....

Ja, dat zou ook kunnen, maar ik denk dat God zich maar met een huwelijk bezighoudt, het huwelijk tussen Christus en de Kerk/Gemeente of hoe je het ook wilt noemen, namelijk Israël.

[pyro]

Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn.
Mag ik dat geloven, gij die zo vol zijt van uzelve?

Het lijkt me erg benauwend voor een vrouw als haar partner stelt dat zij door God is aangewezen om zijn vrouw te zijn. Als vrouw zou ik denken: mag ik dat zelf even beslissen? Het lijkt mij dat liefde de basis moet zijn voor een relatie en niet de gedachte dat zo'n vrouw door God is aangewezen (zeg: verordeneerd) om je vrouw te zijn. Zij hoort in vrijheid en uit liefde voor je te kiezen, niet vanuit de dwang dat zij door God is bevolen om je vrouw te zijn. Een relatie mag niet een soort opdracht zijn van hoger hand. Ik weet niet of je je vorige vriendinnen ook zoiets hebt voorgespiegeld. Maar het is dan geen wonder dat ze er dan mee gestopt zijn.

Aardiger zou zijn geweest als je Gait zou vragen hoe hij dit dan ervaart omdat het idee van 'leiding van God' in jouw beleving iets dwangmatigs heeft.
Zoals je het nu neerzet komt het op mij over als een soort botte aanval op Gaits geloof. Waarbij je en passant nog wat zout in de mogelijke wonden van vorige mislukte relaties probeert te wrijven.
Met andere woorden, eerlijk gezegd vind ik je bericht gevoelsmatig dermate abject dat ik moeite heb een behoorlijk antwoord te formuleren.

Laat ik proberen er een open vraag van te maken.
Je ziet het idee van leiding van God als een soort dwangbevel van God dat een keuze in vrijheid en liefde bij voorbaat uitsluit.
Denk je serieus dat Gaitema en zijn vriendin het ook zo ervaren?
Christenen hebben hun leven gegrondvest op het geloof dat God Liefde IS. Het is dan een beetje vreemd te veronderstellen dat een relatie gebaseerd op dat geloof niet als basis liefde heeft.

[Zolderworm]

Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn.
Mag ik dat geloven, gij die zo vol zijt van uzelve?

Het lijkt me erg benauwend voor een vrouw als haar partner stelt dat zij door God is aangewezen om zijn vrouw te zijn. Als vrouw zou ik denken: mag ik dat zelf even beslissen? Het lijkt mij dat liefde de basis moet zijn voor een relatie en niet de gedachte dat zo'n vrouw door God is aangewezen (zeg: verordeneerd) om je vrouw te zijn. Zij hoort in vrijheid en uit liefde voor je te kiezen, niet vanuit de dwang dat zij door God is bevolen om je vrouw te zijn. Een relatie mag niet een soort opdracht zijn van hoger hand. Ik weet niet of je je vorige vriendinnen ook zoiets hebt voorgespiegeld. Maar het is dan geen wonder dat ze er dan mee gestopt zijn.

Aardiger zou zijn geweest als je Gait zou vragen hoe hij dit dan ervaart omdat het idee van 'leiding van God' in jouw beleving iets dwangmatigs heeft.
Zoals je het nu neerzet komt het op mij over als een soort botte aanval op Gaits geloof. Waarbij je en passant nog wat zout in de mogelijke wonden van vorige mislukte relaties probeert te wrijven.
Met andere woorden, eerlijk gezegd vind ik je bericht gevoelsmatig dermate abject dat ik moeite heb een behoorlijk antwoord te formuleren.

Laat ik proberen er een open vraag van te maken.
Je ziet het idee van leiding van God als een soort dwangbevel van God dat een keuze in vrijheid en liefde bij voorbaat uitsluit.
Denk je serieus dat Gaitema en zijn vriendin het ook zo ervaren?
Christenen hebben hun leven gegrondvest op het geloof dat God Liefde IS. Het is dan een beetje vreemd te veronderstellen dat een relatie gebaseerd op dat geloof niet als basis liefde heeft.

Volgens mij is de zin "Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn" helder en duidelijk. Als een vrouw tegen mij zou zeggen dat ik door God ben aangewezen om haar man te zijn, dan zou mijn eerste gedachte zijn: "wat een griezel is dat"". Vervolgens zou ik haar een psychiater aanbevelen.

[Rechtuit]

Aardiger zou zijn geweest als je Gait zou vragen hoe hij dit dan ervaart omdat het idee van 'leiding van God' in jouw beleving iets dwangmatigs heeft.
Zoals je het nu neerzet komt het op mij over als een soort botte aanval op Gaits geloof. Waarbij je en passant nog wat zout in de mogelijke wonden van vorige mislukte relaties probeert te wrijven.
Met andere woorden, eerlijk gezegd vind ik je bericht gevoelsmatig dermate abject dat ik moeite heb een behoorlijk antwoord te formuleren.

Tja ook deze discussie zal weer gaan tussen geloof en ongeloof en de persoon belachelijk maken.

Wij denken eerder dat dit een discussie moet zijn voor gelovigen;en waar maken ongelovigen zich druk over

[Zolderworm]

Aardiger zou zijn geweest als je Gait zou vragen hoe hij dit dan ervaart omdat het idee van 'leiding van God' in jouw beleving iets dwangmatigs heeft.
Zoals je het nu neerzet komt het op mij over als een soort botte aanval op Gaits geloof. Waarbij je en passant nog wat zout in de mogelijke wonden van vorige mislukte relaties probeert te wrijven.
Met andere woorden, eerlijk gezegd vind ik je bericht gevoelsmatig dermate abject dat ik moeite heb een behoorlijk antwoord te formuleren.

Tja ook deze discussie zal weer gaan tussen geloof en ongeloof en de persoon belachelijk maken.

Wij denken eerder dat dit een discussie moet zijn voor gelovigen; en waar maken ongelovigen zich druk over

Over het feit dat sommige gelovigen van die rare dingen zeggen, die een vrouw reduceren tot een cadeautje van God, zonder een eigen wil. Dat wil zeggen: die haar tot een slaaf maken van het geloof van haar man.

[Anja (oud account)]

Volgens mij is de zin "Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn" helder en duidelijk. Als een vrouw tegen mij zou zeggen dat ik door God ben aangewezen om haar man te zijn, dan zou mijn eerste gedachte zijn: "wat een griezel is dat"". Vervolgens zou ik haar een psychiater aanbevelen.

In dit geval ben ik het met dit stukje van Zolderworm eens, hoewel ik het zo niet zou formuleren, en partnerschap tussen twee gelovigen - als het goed is - een dimensie heeft die ongelovigen niet kennen, of, in het gunstigste geval wel kennen maar zich daar niet van bewust zijn.

Ik geloof zeker dat God mensen bij elkaar brengt. Dan kun je hooguit zeggen - en dat zeggen doe je dan waarschijnlijk niet, datis heilig en tussen de twee (partners) en de drie (het paar en God) - dat je het idee hebt dat alle tekenen wijzen in de richting dat de Vader erbij is en jullie bij elkaar bracht, of dat je ervan overtuigd bent dat het liefde van Godswege is.

In de formulering zoals Gaitema deed, ontbreekt de wederkerigheid. Daardoor wordt de jongedame in kwestie als een object neergezet.

Daar komt nog bij dat in vorige relaties waarover Gait sprak, als ik mij goed herinner ook de gedachte van voorbestemming aanwezig was. En dat kán allemaal zo zijn.......er komen regelmatig mensen op het pad van een mens waar hij van kan leren en van kan houden. Maar om dan op deze wijze kond te doen daarvan ( en in dit stadium), daar zou ik toch maar zeer voorzichtig mee zijn. Voor je het weet getuig je dan met je leven ervan dat God ook scheidingen veroorzaakt.

[Rechtuit]

Aardiger zou zijn geweest als je Gait zou vragen hoe hij dit dan ervaart omdat het idee van 'leiding van God' in jouw beleving iets dwangmatigs heeft.
Zoals je het nu neerzet komt het op mij over als een soort botte aanval op Gaits geloof. Waarbij je en passant nog wat zout in de mogelijke wonden van vorige mislukte relaties probeert te wrijven.
Met andere woorden, eerlijk gezegd vind ik je bericht gevoelsmatig dermate abject dat ik moeite heb een behoorlijk antwoord te formuleren.

Tja ook deze discussie zal weer gaan tussen geloof en ongeloof en de persoon belachelijk maken.

Wij denken eerder dat dit een discussie moet zijn voor gelovigen; en waar maken ongelovigen zich druk over

Over het feit dat sommige gelovigen van die rare dingen zeggen, die een vrouw reduceren tot een cadeautje van God, zonder een eigen wil. Dat wil zeggen: die haar tot een slaaf maken van het geloof van haar man.

Sommigen ongelovigen zeggen nog gekkere dingen,probeer is normaal in discussie te gaan die hoop kan met wel laten varen zo het zich laat aanzien.

[Rechtuit]

Daar komt nog bij dat in vorige relaties waarover Gait sprak, als ik mij goed herinner ook de gedachte van voorbestemming aanwezig was. En dat kán allemaal zo zijn.......er komen regelmatig mensen op het pad van een mens waar hij van kan leren en van kan houden. Maar om dan op deze wijze kond te doen daarvan, daar zou ik toch maar zeer voorzichtig mee zijn. Voor je het weet getuig je dan met je leven ervan dat God ook scheidingen veroorzaakt.

Juist klopt helemaal.Wat wij al zeiden in een vorige bijdrage God beveelt niet Hij schenkt.

Let op dit gaat een vreemde discussie worden van onbegrip optima forma.

[Anja (oud account)]

Liefde op bevel van God ,vreemd---------- uitgerekend God heeft de mens zijn/haar eigen verantwoordelijkheid gegeven om een vrije keuze te maken voor een man of vrouw.
Men zou God kunnen danken voor dat je hem of haar tegen gekomen ben en ook nog is gek op elkaar bent.

God geeft geen bevelen,Hij schenkt alleen.

AMEN

[Zolderworm]

Aardiger zou zijn geweest als je Gait zou vragen hoe hij dit dan ervaart omdat het idee van 'leiding van God' in jouw beleving iets dwangmatigs heeft.
Zoals je het nu neerzet komt het op mij over als een soort botte aanval op Gaits geloof. Waarbij je en passant nog wat zout in de mogelijke wonden van vorige mislukte relaties probeert te wrijven.
Met andere woorden, eerlijk gezegd vind ik je bericht gevoelsmatig dermate abject dat ik moeite heb een behoorlijk antwoord te formuleren.

Tja ook deze discussie zal weer gaan tussen geloof en ongeloof en de persoon belachelijk maken.

Wij denken eerder dat dit een discussie moet zijn voor gelovigen; en waar maken ongelovigen zich druk over

Over het feit dat sommige gelovigen van die rare dingen zeggen, die een vrouw reduceren tot een cadeautje van God, zonder een eigen wil. Dat wil zeggen: die haar tot een slaaf maken van het geloof van haar man.

Sommigen ongelovigen zeggen nog gekkere dingen, probeer is normaal in discussie te gaan die hoop kan met wel laten varen zo het zich laat aanzien.

Dus jij vindt niet dat deze vrouw wordt gereduceerd tot een object, dat wil zeggen een cadeautje van God, zonder eigen wil? Als blijkt dat haar partner niet goed met haar omgaat, dan mag zij beslist niet het huwelijk beëindigen, want God heeft bepaald dat zij zijn vrouw moet zijn. Zij heeft geen eigen rechten. Wat is dit? De islam in z'n strengste vorm?
Ik kan me voorstellen, dat als Gaitema zo in z'n liefdesrelaties staat, dat die vrouwen dan op de vlucht gaan. Er wordt zo'n druk op hen gelegd en hun persoonlijke vrijheid wordt zozeer beknot, dat kan op den duur alleen maar misgaan. Het is zo benauwend. (Maar ik weet natuurlijk niet waarom die vorige twee vrouwen het hebben uitgemaakt.)

[Rechtuit]

Ik kan me voorstellen, dat als Gaitema zo in z'n liefdesrelaties staat, dat die vrouwen dan op de vlucht gaan. Er wordt zo'n druk op hen gelegd en hun persoonlijke vrijheid wordt zozeer beknot, dat kan op den duur alleen maar misgaan. Het is zo benauwend. (Maar ik weet natuurlijk niet waarom die vorige twee vrouwen het hebben uitgemaakt.)

Daar gaat het juist om.

Nog maar een keer God geeft geen bevelen Hij schenkt.
Voorts de mens is zelf verantwoordelijk voor zijn keuze en niemand anders.

[Zolderworm]

Ik kan me voorstellen, dat als Gaitema zo in z'n liefdesrelaties staat, dat die vrouwen dan op de vlucht gaan. Er wordt zo'n druk op hen gelegd en hun persoonlijke vrijheid wordt zozeer beknot, dat kan op den duur alleen maar misgaan. Het is zo benauwend. (Maar ik weet natuurlijk niet waarom die vorige twee vrouwen het hebben uitgemaakt.)

Daar gaat het juist om.

Nog maar een keer God geeft geen bevelen Hij schenkt.
Voorts de mens is zelf verantwoordelijk voor zijn keuze en niemand anders.

In dit geval heeft God de betreffende vrouw aangewezen om de vrouw van Gaitema te zijn. Als ik op m'n werk in een rij sta met mogelijke kandidaten voor een klus, en ik word door de baas aangewezen als degene die de klus gaat uitvoeren, dan heb ik niet de vrije wil om te beslissen dat ik de klus niet ga doen, anders dan op straffe van ontslag. Kortom: dwang. En zelfs: hoe is het om als mens een geschenk van God te zijn aan iemand anders? Dus blijkbaar om die ander te plezieren. Dan word je gereduceerd tot een object, zoals alle andere mogelijke geschenken. Dan is er een verhouding subject tegenover object. Een liefdesrelaties ga je met elkaar aan, omdat je van elkaar houdt. Maar niet omdat je een geschenk van God bent aan de ander. Je bent immers geen object, maar een mens.

[Rechtuit]

Ik kan me voorstellen, dat als Gaitema zo in z'n liefdesrelaties staat, dat die vrouwen dan op de vlucht gaan. Er wordt zo'n druk op hen gelegd en hun persoonlijke vrijheid wordt zozeer beknot, dat kan op den duur alleen maar misgaan. Het is zo benauwend. (Maar ik weet natuurlijk niet waarom die vorige twee vrouwen het hebben uitgemaakt.)

Daar gaat het juist om.

Nog maar een keer God geeft geen bevelen Hij schenkt.
Voorts de mens is zelf verantwoordelijk voor zijn keuze en niemand anders.

In dit geval heeft God de betreffende vrouw aangewezen om de vrouw van Gaitema te zijn. Als ik op m'n werk in een rij sta met mogelijke kandidaten voor een klus, en ik word door de baas aangewezen als degene die de klus gaat uitvoeren, dan heb ik niet de vrije wil om te beslissen dat ik de klus niet ga doen, anders dan op straffe van ontslag. Kortom: dwang. En zelfs: hoe is het om als mens een geschenk van God te zijn aan iemand anders? Dus blijkbaar om die ander te plezieren. Dan word je gereduceerd tot een object, zoals alle andere mogelijke geschenken. Dan is er een verhouding subject tegenover object. Een liefdesrelaties ga je met elkaar aan, omdat je van elkaar houdt. Maar niet omdat je een geschenk van God bent aan de ander. Je bent immers geen object, maar een mens.

Dan heb je niet begrepen wat er mee bedoelt wordt===geschenk===
En wel onze bijdrage in deze goed lezen men met een normaal verstand zou je het standpunt is deze kunnen weten.Wij gaan hier geen woordjes strijd aan dat soort kinderachtig heden doen wij niet mee.

Over en uit maar weer,

[Zolderworm]

Ik kan me voorstellen, dat als Gaitema zo in z'n liefdesrelaties staat, dat die vrouwen dan op de vlucht gaan. Er wordt zo'n druk op hen gelegd en hun persoonlijke vrijheid wordt zozeer beknot, dat kan op den duur alleen maar misgaan. Het is zo benauwend. (Maar ik weet natuurlijk niet waarom die vorige twee vrouwen het hebben uitgemaakt.)

Daar gaat het juist om.

Nog maar een keer God geeft geen bevelen Hij schenkt.
Voorts de mens is zelf verantwoordelijk voor zijn keuze en niemand anders.

In dit geval heeft God de betreffende vrouw aangewezen om de vrouw van Gaitema te zijn. Als ik op m'n werk in een rij sta met mogelijke kandidaten voor een klus, en ik word door de baas aangewezen als degene die de klus gaat uitvoeren, dan heb ik niet de vrije wil om te beslissen dat ik de klus niet ga doen, anders dan op straffe van ontslag. Kortom: dwang. En zelfs: hoe is het om als mens een geschenk van God te zijn aan iemand anders? Dus blijkbaar om die ander te plezieren. Dan word je gereduceerd tot een object, zoals alle andere mogelijke geschenken. Dan is er een verhouding subject tegenover object. Een liefdesrelaties ga je met elkaar aan, omdat je van elkaar houdt. Maar niet omdat je een geschenk van God bent aan de ander. Je bent immers geen object, maar een mens.

Dan heb je niet begrepen wat er mee bedoelt wordt===geschenk===
En wel onze bijdrage in deze goed lezen men met een normaal verstand zou je het standpunt is deze kunnen weten.Wij gaan hier geen woordjes strijd aan dat soort kinderachtig heden doen wij niet mee.

Over en uit maar weer,

Ja, als je iemand ervan gaat beschuldigen geen normaal verstand te hebben en kinderachtig te doen, in plaats van gewoon te discussiëren, dan houdt het op natuurlijk. Ik zou zeggen: het niveau daalt, maar het ligt niet aan mij.

[pyro]

Volgens mij is de zin "Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn" helder en duidelijk.

Tja. Ik dacht nog in mijn vorige bericht, 'zal ik het zeggen'. Maar heb het eerst voorzichtig gepeild.
Je geeft het type reactie dat ik het moeilijkst vind.
Immers als het voor jou helder en duidelijk is wat er bedoeld wordt, hoeveel ruimte is er dan voor de overweging dat zo'n zinnetje in een andere levensbeschouwelijke achtergrond op heel andere dingen kan duiden?
Laat ik het toch maar proberen.
Leiding van God is in de beleving van de Christen allerminst iets wat strijdig is met de vrije keuze. Gods Liefde dwingt niemand.
Ok, het zou natuurlijk kunnen dat iemand een dwingende verwachting koestert jegens de ander, met het idee dat God aan je zijde strijdt zeg maar. Ik ontken niet dat die dingen gebeuren en dat zoiets verkeerd is. Ik zie alleen geen enkele reden er vanuit te gaan dat dit bij Gait zo zou zijn.
Je vraagt het nota bene niet eens, neem het aan als vanzelfsprekendheid.

Als een vrouw tegen mij zou zeggen dat ik door God ben aangewezen om haar man te zijn, dan zou mijn eerste gedachte zijn: "wat een griezel is dat"". Vervolgens zou ik haar een psychiater aanbevelen.

Ik heb de indruk dat je heftig reageert, wat me doet vermoeden dat je een soort persoonlijke allergie hebt tegen, laten we zeggen, het idee dat God zich bemoeit met een mensenleven?
Ik geef toe dat Gait het niet zo handig geformuleerd heeft.

[Zolderworm]

Volgens mij is de zin "Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn" helder en duidelijk.

Tja. Ik dacht nog in mijn vorige bericht, 'zal ik het zeggen'. Maar heb het eerst voorzichtig gepeild.
Je geeft het type reactie dat ik het moeilijkst vind.
Immers als het voor jou helder en duidelijk is wat er bedoeld wordt, hoeveel ruimte is er dan voor de overweging dat zo'n zinnetje in een andere levensbeschouwelijke achtergrond op heel andere dingen kan duiden?
Laat ik het toch maar proberen.
Leiding van God is in de beleving van de Christen allerminst iets wat strijdig is met de vrije keuze. Gods Liefde dwingt niemand.
Ok, het zou natuurlijk kunnen dat iemand een dwingende verwachting koestert jegens de ander, met het idee dat God aan je zijde strijdt zeg maar. Ik ontken niet dat die dingen gebeuren en dat zoiets verkeerd is. Ik zie alleen geen enkele reden er vanuit te gaan dat dit bij Gait zo zou zijn.
Je vraagt het nota bene niet eens, neem het aan als vanzelfsprekendheid.

Het gaat er niet om hoe dit bij Gait is, maar hoe een eventuele vrouw dit zou kunnen ervaren. En ik kan me voorstellen dat er vrouwen zijn, die dit als dwang ervaren en een indamming van de vrije keuze. Je legt dan, vanuit de vrouw beschouwd, een enorme druk op de relatie. In dat geval is het dan geen wonder als de relatie uiteindelijk mislukt. Maar, nogmaals, ik weet natuurlijk niet of dit bij de vorige twee relaties een rol speelde. Maar het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.
Ik weet best dat Gait dit niet verkeerd bedoelt. Hij is de liefste man van de wereld. Zelfs nog liever dan ik. Maar ik vraag me af hoe dat op zo'n vrouw over komt.

Als een vrouw tegen mij zou zeggen dat ik door God ben aangewezen om haar man te zijn, dan zou mijn eerste gedachte zijn: "wat een griezel is dat"". Vervolgens zou ik haar een psychiater aanbevelen.

Ik heb de indruk dat je heftig reageert, wat me doet vermoeden dat je een soort persoonlijke allergie hebt tegen, laten we zeggen, het idee dat God zich bemoeit met een mensenleven?
Ik geef toe dat Gait het niet zo handig geformuleerd heeft.

Nee, ik zou echt zo reageren op zo'n vrouw. Het heeft iets... nou ja... griezeligs. Ik ervaar dit als iets geheel anders dan het idee dat God zich bemoeit met een mensenleven. Die gedachte vind ik niet echt eng of zo. Van mij mag iemand dat geloven, zelfs mijn partner. Maar als een vrouw mij gaat claimen als haar partner (want dat is dan wat er gebeurt), met als argumentatie dat God mij nu eenmaal heeft aangewezen om haar partner te zijn, dan betreft dat een soort vreemd keurslijf waarin ik word geperst. Dan heb ik zelf blijkbaar geen keuze. Het heeft iets heel engs. En ik denk dan: wat zullen er nog voor meer rare, dwangmatige dingen volgen? Mag ik straks dan van haar geen sigaar meer roken, omdat God zogenaamd heeft bepaald dat ik dat niet mag? Mag ik dan straks van haar niet meer omgaan met mijn niet-gelovige tante Annie, omdat God dat zogenaamd heeft bepaald? Ik moet er niet aan denken met zo'n vrouw te trouwen. Maar goed, dat is natuurlijk wel specifiek mijn reactie.

[pyro]

Volgens mij is de zin "Nu heb ik iemand gevonden die door God is aangewezen mijn vrouw te zijn" helder en duidelijk.

Tja. Ik dacht nog in mijn vorige bericht, 'zal ik het zeggen'. Maar heb het eerst voorzichtig gepeild.
Je geeft het type reactie dat ik het moeilijkst vind.
Immers als het voor jou helder en duidelijk is wat er bedoeld wordt, hoeveel ruimte is er dan voor de overweging dat zo'n zinnetje in een andere levensbeschouwelijke achtergrond op heel andere dingen kan duiden?
Laat ik het toch maar proberen.
Leiding van God is in de beleving van de Christen allerminst iets wat strijdig is met de vrije keuze. Gods Liefde dwingt niemand.
Ok, het zou natuurlijk kunnen dat iemand een dwingende verwachting koestert jegens de ander, met het idee dat God aan je zijde strijdt zeg maar. Ik ontken niet dat die dingen gebeuren en dat zoiets verkeerd is. Ik zie alleen geen enkele reden er vanuit te gaan dat dit bij Gait zo zou zijn.
Je vraagt het nota bene niet eens, neem het aan als vanzelfsprekendheid.

Het gaat er niet om hoe dit bij Gait is, maar hoe een eventuele vrouw dit zou kunnen ervaren. En ik kan me voorstellen dat er vrouwen zijn, die dit als dwang ervaren en een indamming van de vrije keuze.

Tja het blijft een beetje speculeren natuurlijk, maar ik heb sterk het idee dat het type vrouw dat je je nu voorstelt op jou valt, eerder dan op Gait.
Deze laatste heeft de neiging zijn vriendinnen in het eigen milieu te vinden. En voor zover ik dat milieu ken (vrij goed, sprak de gek) is het idee dat God je geliefde voor jou bestemd heeft een manier om het romantische gevoel te uiten dat zij bij jou hoort - zoals verliefde mensen dat kunnen hebben.
En nogmaals, ik blijf het gewoon proberen, de lading die het begrip 'God' in deze heeft is in de regel erg positief, God is immers liefde en het is volstrekt ongebruikelijk in Christelijke kring daarbij dwang te ervaren.

Je legt dan, vanuit de vrouw beschouwd, een enorme druk op de relatie. In dat geval is het dan geen wonder als de relatie uiteindelijk mislukt. Maar, nogmaals, ik weet natuurlijk niet of dit bij de vorige twee relaties een rol speelde. Maar het lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.
Ik weet best dat Gait dit niet verkeerd bedoelt. Hij is de liefste man van de wereld. Zelfs nog liever dan ik. Maar ik vraag me af hoe dat op zo'n vrouw over komt.

Strikt genomen weet ik dat ook niet natuurlijk. Maar ja, de manier waarop jij het brengt he? Als een soort relatie peut van de kouwe grond. Terwijl je het hele geval maar heel oppervlakkig kent, (volgens mij) geen affiniteit hebt met het milieu, Gait niet om raad heeft gevraagd...
En dan kom jij heel stellig met je conclusies aanzetten. Je punt op zich is best interessant, maar imho ten onrechte aan Gait opgehangen en dan nog op een manier die althans op mij uitermate onplezierig overkomt.

Als een vrouw tegen mij zou zeggen dat ik door God ben aangewezen om haar man te zijn, dan zou mijn eerste gedachte zijn: "wat een griezel is dat"". Vervolgens zou ik haar een psychiater aanbevelen.

Ik heb de indruk dat je heftig reageert, wat me doet vermoeden dat je een soort persoonlijke allergie hebt tegen, laten we zeggen, het idee dat God zich bemoeit met een mensenleven?
Ik geef toe dat Gait het niet zo handig geformuleerd heeft.

Nee, ik zou echt zo reageren op zo'n vrouw. Het heeft iets... nou ja... griezeligs. Ik ervaar dit als iets geheel anders dan het idee dat God zich bemoeit met een mensenleven. Die gedachte vind ik niet echt eng of zo. Van mij mag iemand dat geloven, zelfs mijn partner. Maar als een vrouw mij gaat claimen als haar partner (want dat is dan wat er gebeurt), met als argumentatie dat God mij nu eenmaal heeft aangewezen om haar partner te zijn, dan betreft dat een soort vreemd keurslijf waarin ik word geperst. Dan heb ik zelf blijkbaar geen keuze. Het heeft iets heel engs. En ik denk dan: wat zullen er nog voor meer rare, dwangmatige dingen volgen? Mag ik straks dan van haar geen sigaar meer roken, omdat God zogenaamd heeft bepaald dat ik dat niet mag? Mag ik dan straks van haar niet meer omgaan met mijn niet-gelovige tante Annie, omdat God dat zogenaamd heeft bepaald? Ik moet er niet aan denken met zo'n vrouw te trouwen. Maar goed, dat is natuurlijk wel specifiek mijn reactie.

Dat is een specifieke interpretatie van wat Gait heeft geschreven inderdaad. Een interpretatie die meer past bij sectarische groeperingen. Daar heb je nogal eens dat er in naam van God met macht wordt opgetreden om mensen in een keurslijf te persen wat hun persoonlijke leven betreft. Denk bijv. aan de Moon secte met hun massa huwelijken. Die zijn allemaal door iemand 'in naam van God' aan elkaar gekoppeld zonder iets in te kunnen brengen.
Maar in geloofsgemeenschappen zoals die van Gait - nee, ik weet zeker dat dat niet te vergelijken is.

[BdO]

Van het aan elkaar gegeven zijn door God zijn minimaal twee getuigen nodig wil Gods wil daarin volledig en naar waarheid gekend zijn.

[Gaitema]

Deze draad had ik gemist.

Ik wil nog reageren.

Als ik me goed herinner heb ik eens gehoord of gelezen van een stel waarbij de vrouw zich aanbood aan de man, omdat God haar had duidelijk gemaakt dat hij haar man is. Daarin zie ik absoluut de aantrekkingskracht van het drievoudige snoer. Er zijn drie personen die hier een rol spelen.
De man en de vrouw die zich tot elkaar voelen aangetrokken en God die hen zo goed kent, dat Hij daarvoor de voorzet geeft.
Daarbij komt dat God liefde is en dus God nodig is voor een echte relatie.
Daarmee is eigenlijk de circel rond.

de voorzet geef God in de liefde altijd, aangezien wij God liefhebben, opdat Hij ons als eerste lief heeft gehad.. zelfs al voor we bestonden.
Hij is met zijn liefde ons altijd een stap voor, zoals ds. Van Dijken het bij ons altijd in de kerk te Nijverdal voorhield.

[Rechtuit]

Als een vrouw tegen mij zou zeggen dat ik door God ben aangewezen om haar man te zijn, dan zou mijn eerste gedachte zijn: "wat een griezel is dat"". Vervolgens zou ik haar een psychiater aanbevelen.

Dit gaat ook geheel in tegen de vrije wil die God de mens heeft gegeven.
De mens man en vrouw zoeken hun eigen man of vrouw uit,ER zijn ook mannen en vrouwen die celibaat houden ook uit vrije wil.

[Gaitema]

Ja dat is zowel waar als dat het waar is dat "ook" God kiest.
Het is het onverklaarbare van God in relatie tot de mensen.
Zowel wij handelen en daardoor heen handelt God evenzo.
We handelen op Zijn kracht en in Hem.