Hebben atheïsten meer controle over hun emoties dan gelovigen ?

[Piebe Paulusma]

Ik heb een aantal van jouw meest recente berichten gemeld @Hopper, laat de moderatie zich er maar met jou bezighouden. Is beter voor de sfeer hier.

[hopper]

Ik heb een aantal van jouw meest recente berichten gemeld @Hopper, laat de moderatie zich er maar met jou bezighouden. Is beter voor de sfeer hier.

Lachwekkend, je bent de grootste trol hier. Sinds jij terug bent is het weer bal op dit forum.

Enfin, ik heb met Trajecto de afspraak dat een eventuele ban een permanente ban is.
Dus dat melden is een prima manier om van me af te komen.

[MagereHein]

DE waarheid bestaat m.i. niet.
En als ze al bestaat, kennen we die (nog) niet.

Dé waarheid bestaat wel degelijk. Hoewel bestaan het goede woord niet is.

Ja lastig hè...begripsbepaling. DE waarheid zal ongetwijfeld bestaan. Moeten we alleen even afspreken: De waarheid m.b.t. wat? Mooi uitgangspunt is ontstaan van het heelal. Dat heeft een waarheid/werkelijkheid waar de mens nu al jaren naar op zoek is. En dat zoeken gebeurt dan door de wetenschappers aan de hand van de door de mens bedachte wetenschappelijke methode. Dit lijkt nl. vooralsnog de beste manier om hier onderzoek naar te doen. Er zal dus een werkelijkheid bestaan en misschien moeten ze die wel zoeken in de vacuüm kwantumvelden.
Onder speculeren versta ik dan geen waarheid. Zelfs niet als de gerenommeerd wetenschapper dat doet.
Stellig een hypothese naar voren brengen (als voorbeeld een tijdloze geestelijke god of T-factor) vind ik ook geen waarheidsgehalte hebben.

Maar we dwalen af, wat dit topic betreft. Qua emoties staan we gelijk denk ik. De controle erover verschilt van mens tot mens. Religie of geen religie.

[hopper]

Dé waarheid bestaat wel degelijk. Hoewel bestaan het goede woord niet is.

Ja lastig hè...begripsbepaling. DE waarheid zal ongetwijfeld bestaan. Moeten we alleen even afspreken: De waarheid m.b.t. wat?

Je vraag geeft al aan dat je waarheid zoekt binnen de waarneembare wereld. Dat is altijd subjectieve waarheid: geloof, overtuiging e.d.

[hopper]

Maar we dwalen af, wat dit topic betreft. Qua emoties staan we gelijk denk ik. De controle erover verschilt van mens tot mens. Religie of geen religie.

De gelovige mens is emotioneel gebonden aan zich'zelf, dusdanig dat hij over de grens van de dood wenst te bestaan.
Dan hang je emotioneel enorm aan het leven.

De atheïst heeft daar geen last van. En zo wel, dan is hij een gordijn-gelovige.

[Snelheid]

Klopt; het is ook geen afkoopsom gelukkig niet,maar door gaan is niets anders dat je vertrekt uit je aardse huis wat lichaam wordt genoemd;kortom je vaart uit,wel naar iets beters als het goed.

Ja daar heb ik al mijn hebben en houden op gezet, dus laten we achterover zitten en zien wat het winnende paard wordt maat!

Juist met een goed glas wijn er bij.

[Piebe Paulusma]

Ja daar heb ik al mijn hebben en houden op gezet, dus laten we achterover zitten en zien wat het winnende paard wordt maat!

Juist met een goed glas wijn er bij.

Absoluut, proost!

[MagereHein]

Ja lastig hè...begripsbepaling. DE waarheid zal ongetwijfeld bestaan. Moeten we alleen even afspreken: De waarheid m.b.t. wat?

Je vraag geeft al aan dat je waarheid zoekt binnen de waarneembare wereld. Dat is altijd subjectieve waarheid: geloof, overtuiging e.d.

Iets wat buiten onze 'waarneembare'-meetbare wereld valt, is niet veel over te zeggen. Dan moeten we gaan varen op filosofie en logica.

[MagereHein]

Maar we dwalen af, wat dit topic betreft. Qua emoties staan we gelijk denk ik. De controle erover verschilt van mens tot mens. Religie of geen religie.

De gelovige mens is emotioneel gebonden aan zich'zelf, dusdanig dat hij over de grens van de dood wenst te bestaan.
Dan hang je emotioneel enorm aan het leven.

De atheïst heeft daar geen last van. En zo wel, dan is hij een gordijn-gelovige.

Hoe kun je spreken van DE atheïst of DE gelovige?

[hopper]

De gelovige mens is emotioneel gebonden aan zich'zelf, dusdanig dat hij over de grens van de dood wenst te bestaan.
Dan hang je emotioneel enorm aan het leven.

De atheïst heeft daar geen last van. En zo wel, dan is hij een gordijn-gelovige.

Hoe kun je spreken van DE atheïst of DE gelovige?

Ik vergelijk twee basis geestesgesteldheden. Ik benoem geen specifieke atheïsten of gelovigen.

[MagereHein]

Hoe kun je spreken van DE atheïst of DE gelovige?

Ik vergelijk twee basis geestesgesteldheden. Ik benoem geen specifieke atheïsten of gelovigen.

Ik vond de topictitel dan ook al een beetje veelzeggend (onzinnig eigenlijk). Je kunt hier niet veralgemeniseren. Heeft een VVD-er meer controle over de emoties dan de SP-er?

[hopper]

Ik vergelijk twee basis geestesgesteldheden. Ik benoem geen specifieke atheïsten of gelovigen.

Ik vond de topictitel dan ook al een beetje veelzeggend (onzinnig eigenlijk). Je kunt hier niet veralgemeniseren. Heeft een VVD-er meer controle over de emoties dan de SP-er?

Als je het onzin vindt, waarom reageer je dan? Ik ga niet met je in gesprek als je het onzin vindt.

[thom]

De gelovige mens is emotioneel gebonden aan zich'zelf, dusdanig dat hij over de grens van de dood wenst te bestaan.
Dan hang je emotioneel enorm aan het leven.

Boude uitspraken Hopper.

Een gelovig mens is zich bewust geworden van het eeuwig Leven in zichzelf omdat dit Leven gewekt is in diegene. Een gelovig mens zal zich daardoor kleiner maken ten gunste van dit nieuwe Leven, en uiteindelijk opgaan in Hem door overgave. Dat is het sterven vóór het sterven.

[MagereHein]

Ik vond de topictitel dan ook al een beetje veelzeggend (onzinnig eigenlijk). Je kunt hier niet veralgemeniseren. Heeft een VVD-er meer controle over de emoties dan de SP-er?

Als je het onzin vindt, waarom reageer je dan? Ik ga niet met je in gesprek als je het onzin vindt.

Ik probeer dus uit te leggen waarom ik het onzin vind. Anders blijft het een mening. Nu probeer ik die mening te onderbouwen.

[Zolderworm]

Je kunt beter met je angst omgaan als je denkt steun te hebben aan een God. Of aan Jezus. Atheïsten hebben dat over het algemeen niet.

God is niet alleen een steun voor christenen, denk maar eens aan wat God allemaal in het OT uitspookt.
Met die lui uit Sodom en Gomorra liep het niet zo goed af. Christenen weten ook dat als ze de wetten van God niet naleven, dat ze dan de sjaak zijn.

Ja, maar toch hebben veel christenen steun aan God. En denken ze niet in de eerste plaats aan zijn gewelddaden. Maar een zekere angst speelt wel mee op de achtergrond. De angst om verloren te zijn. Niet zozeer om door God bestookt te worden met de bliksem.

[hopper]

God is niet alleen een steun voor christenen, denk maar eens aan wat God allemaal in het OT uitspookt.
Met die lui uit Sodom en Gomorra liep het niet zo goed af. Christenen weten ook dat als ze de wetten van God niet naleven, dat ze dan de sjaak zijn.

Ja, maar toch hebben veel christenen steun aan God. En denken ze niet in de eerste plaats aan zijn gewelddaden. Maar een zekere angst speelt wel mee op de achtergrond. De angst om verloren te zijn. Niet zozeer om door God bestookt te worden met de bliksem.

Dat bedoel ik. Ook al is het onbewust: er is de angst om verloren te zijn. Niet-zijn is voor de mens een angstaanjagende gedachte. Atheïsten hebben daar minder last van, wat natuurlijk niet wil zeggen dat alle atheïsten emotioneel stabiel zijn.

[callista]

Niet-zijn is voor de mens een angstaanjagende gedachte.
Atheïsten hebben daar minder last van, wat natuurlijk niet wil zeggen dat alle atheïsten emotioneel stabiel zijn.

Als kind [ca. 10 jaar] had ik bij vlagen al de benauwend gedachte dat ik er op een gegeven moment niet meer zou zijn en eigenlijk NOOIT en NOOIT meer...dat dit het was...
Dat kon me toen wel aanvliegen.....
Maar in een hiernamaals geloof ik niet en volgens mij toen ook al niet...ook al werd ik christelijk opgevoed....
Dit is wat we hebben en meer is er niet....

We zullen nooit weten hoe het over ca. een paar 100 of 1000 jaar op deze aardkloot is; hoe het met je nageslacht gaat etc..enz....
Dat is iets wat ik heel jammer vind.
Alles gaat door---tot op zekere hoogte--en jij maakt er geen deel meer van uit...
Dus je zult het nooit weten...

Volgens mij verzinnen mensen van alles om maar aan de dood te ontsnappen, omdat ze het einde..de dood...niet kunnen accepteren..

[hopper]

De gelovige mens is emotioneel gebonden aan zich'zelf, dusdanig dat hij over de grens van de dood wenst te bestaan.
Dan hang je emotioneel enorm aan het leven.

Boude uitspraken Hopper.

Een gelovig mens is zich bewust geworden van het eeuwig Leven in zichzelf omdat dit Leven gewekt is in diegene. Een gelovig mens zal zich daardoor kleiner maken ten gunste van dit nieuwe Leven, en uiteindelijk opgaan in Hem door overgave. Dat is het sterven vóór het sterven.

Ik ben bekend met het sterven voor het sterven. Dan kwaak je niet over Eeuwig Jeruzalem of Eeuwig Vaderland.

[hopper]

Niet-zijn is voor de mens een angstaanjagende gedachte.
Atheïsten hebben daar minder last van, wat natuurlijk niet wil zeggen dat alle atheïsten emotioneel stabiel zijn.

Als kind [ca. 10 jaar] had ik bij vlagen al de benauwend gedachte dat ik er op een gegeven moment niet meer zou zijn en eigenlijk NOOIT en NOOIT meer...dat dit het was...
Dat kon me toen wel aanvliegen.....
Maar in een hiernamaals geloof ik niet en volgens mij toen ook al niet...ook al werd ik christelijk opgevoed....
Dit is wat we hebben en meer is er niet....

We zullen nooit weten hoe het over ca. een paar 100 of 1000 jaar op deze aardkloot is; hoe het met je nageslacht gaat etc..enz....
Dat is iets wat ik heel jammer vind.
Alles gaat door---tot op zekere hoogte--en jij maakt er geen deel meer van uit...
Dus je zult het nooit weten...

Ja, dat is de angst voor niet-zijn. Voor een kind kan dat beangstigend zijn, begrijpelijk. Maar ik zie het als een geestelijke volwassenheid om niet (meer) behept te zijn met die angst.

We zijn denkende apen en het is de evolutionaire overlevingsdrang die voor denkbeelden zorgt waarbij 'we' de dood overleven.
Daarom hadden onze heidense voorouders het Walhalla en de moderne gelovigen het 'Eeuwig Vaderland'.
Verschillende namen, zelfde principe.

[callista]

We zijn denkende apen en het is de evolutionaire overlevingsdrang die voor denkbeelden zorgt waarbij 'we' de dood overleven.

Daarom hadden onze heidense voorouders het Walhalla en de moderne gelovigen het 'Eeuwig Vaderland'.
Verschillende namen, zelfde principe.

Klopt...en de Indianen "De Eeuwige Jachtvelden"

[hopper]

We zijn denkende apen en het is de evolutionaire overlevingsdrang die voor denkbeelden zorgt waarbij 'we' de dood overleven.

Daarom hadden onze heidense voorouders het Walhalla en de moderne gelovigen het 'Eeuwig Vaderland'.
Verschillende namen, zelfde principe.

Klopt...en de Indianen "De Eeuwige Jachtvelden"

Het is van alle tijden en culturen om een hiernamaals te verzinnen. De mens wil niet dood. Nog een gelukje dat het allemaal fantasie is, anders zou het 'daarboven' nog aardig druk worden met dat Eeuwige dit en dat.

[Zolderworm]

Niet-zijn is voor de mens een angstaanjagende gedachte.
Atheïsten hebben daar minder last van, wat natuurlijk niet wil zeggen dat alle atheïsten emotioneel stabiel zijn.

Als kind [ca. 10 jaar] had ik bij vlagen al de benauwend gedachte dat ik er op een gegeven moment niet meer zou zijn en eigenlijk NOOIT en NOOIT meer...dat dit het was...
Dat kon me toen wel aanvliegen.....
Maar in een hiernamaals geloof ik niet en volgens mij toen ook al niet...ook al werd ik christelijk opgevoed....
Dit is wat we hebben en meer is er niet....

We zullen nooit weten hoe het over ca. een paar 100 of 1000 jaar op deze aardkloot is; hoe het met je nageslacht gaat etc..enz....
Dat is iets wat ik heel jammer vind.
Alles gaat door---tot op zekere hoogte--en jij maakt er geen deel meer van uit...
Dus je zult het nooit weten...

Volgens mij verzinnen mensen van alles om maar aan de dood te ontsnappen, omdat ze het einde..de dood...niet kunnen accepteren..

Ik heb een paar weken geleden nog een uittreding gehad.
Het was een beetje bizar. We zouden met de kleinzoon van m'n vriendin een dagje naar de dierentuin gaan. En omdat dat handig is als je een dagje uitgaat, sliep ik de nacht daarvoor bij m'n vriendin. En zo ook haar kleinkind van zes.
Die was natuurlijk om plusminus zes uur 's morgens al wakker en liep onze slaapkamer binnen. Of hij bij ons in bed mocht?

Even later lag hij tussen ons in. Ik sliep intussen gewoon door, maar hoorde wel alles. Ik bevond mij eigenlijk in een toestand tussen waken en slapen in. Ideaal voor uittredingen uit het lichaam.
En dat gebeurde op een bepaald moment dan ook. Ik gleed uit m'n lichaam in de richting van m'n voeten. Het kenmerkende daarvan is dat je zo duidelijk ervaart dat je je in de ruimte verplaatst. Je hebt een verplaatsingsgevoel.
Maar het ging die ochtend allemaal heel soepel. Geen geruis, geen lawaai.
Ik voelde daarna dat ik omhoog ging. En al gauw hing ik bovenin de kamer tegen het plafond en keek ik naar beneden.
Ik zag daar mijn vriendin en haar kleinzoon op bed liggen. Maar mezelf zag ik niet. Vriendin en kleinzoon zagen er geheel wit uit. Ik zag niets van de deken waar ze, denk ik, onder lagen. Het gehele lichaam was te zien.
Ik denk dat het hun astrale lichaam was wat ik zag. Reden waarom ik mezelf niet zag. Zelf was ik eruit. Maar dit zijn slechts vermoedens.

Ik zag echter ook nog iemand anders. Er lag een man naast mijn slaapplek op de vloer. Hij was gekleed. Het leek me een soort outfit uit de beginjaren van de twintigste eeuw. Een beetje een dikke wollige broek en een jasje. Bruine en okeren tinten.
In ieder geval vond ik dat ik die man moest wegjagen. Vraag ne niet waarom. Maar hij moest weg. Ik deed dat eerder met gebaren dan met woorden. Maar hij vertrok ogenblikkelijk. Het kostte geen moeite.
Achteraf weet ik echt niet wie ik heb weggejaagd. En ook niet waarom precies.

Toen ik weer terug was in m'n lichaam was ik ook gelijk wakker.

[Zolderworm]

Niet-zijn is voor de mens een angstaanjagende gedachte.
Atheïsten hebben daar minder last van, wat natuurlijk niet wil zeggen dat alle atheïsten emotioneel stabiel zijn.

Als kind [ca. 10 jaar] had ik bij vlagen al de benauwend gedachte dat ik er op een gegeven moment niet meer zou zijn en eigenlijk NOOIT en NOOIT meer...dat dit het was...
Dat kon me toen wel aanvliegen.....
Maar in een hiernamaals geloof ik niet en volgens mij toen ook al niet...ook al werd ik christelijk opgevoed....
Dit is wat we hebben en meer is er niet....

We zullen nooit weten hoe het over ca. een paar 100 of 1000 jaar op deze aardkloot is; hoe het met je nageslacht gaat etc..enz....
Dat is iets wat ik heel jammer vind.
Alles gaat door---tot op zekere hoogte--en jij maakt er geen deel meer van uit...
Dus je zult het nooit weten...

Volgens mij verzinnen mensen van alles om maar aan de dood te ontsnappen, omdat ze het einde..de dood...niet kunnen accepteren..

Ik heb een paar weken geleden nog een uittreding gehad.
Het was een beetje bizar. We zouden met de kleinzoon van m'n vriendin een dagje naar de dierentuin gaan. En omdat dat handig is als je een dagje uitgaat, sliep ik de nacht daarvoor bij m'n vriendin. En zo ook haar kleinkind van zes.
Die was natuurlijk om plusminus zes uur 's morgens al wakker en liep onze slaapkamer binnen. Of hij bij ons in bed mocht?

Even later lag hij tussen ons in. Ik sliep intussen gewoon door, maar hoorde wel alles. Ik bevond mij eigenlijk in een toestand tussen waken en slapen in. Ideaal voor uittredingen uit het lichaam.
En dat gebeurde op een bepaald moment dan ook. Ik gleed uit m'n lichaam in de richting van m'n voeten. Het kenmerkende daarvan is dat je zo duidelijk ervaart dat je je in de ruimte verplaatst. Je hebt een verplaatsingsgevoel.
Maar het ging die ochtend allemaal heel soepel. Geen geruis, geen lawaai.
Ik voelde daarna dat ik omhoog ging. En al gauw hing ik bovenin de kamer tegen het plafond en keek ik naar beneden.
Ik zag daar mijn vriendin en haar kleinzoon op bed liggen. Maar mezelf zag ik niet. Vriendin en kleinzoon zagen er geheel wit uit. Ik zag niets van de deken waar ze, denk ik, onder lagen. Het gehele lichaam was te zien.
Ik denk dat het hun astrale lichaam was wat ik zag. Reden waarom ik mezelf niet zag. Zelf was ik eruit. Maar dit zijn slechts vermoedens.

Ik zag echter ook nog iemand anders. Er lag een man naast mijn slaapplek op de vloer. Hij was gekleed. Het leek me een soort outfit uit de beginjaren van de twintigste eeuw. Een beetje een dikke wollige broek en een jasje. Bruine en okeren tinten.
In ieder geval vond ik dat ik die man moest wegjagen. Vraag me niet waarom. Maar hij moest weg. Ik deed dat eerder met gebaren dan met woorden. Maar hij vertrok ogenblikkelijk. Het kostte geen moeite.
Achteraf weet ik echt niet wie ik heb weggejaagd. En ook niet waarom precies.

Toen ik weer terug was in m'n lichaam was ik ook gelijk wakker.

[Bonjour]

...

Toen ik weer terug was in m'n lichaam was ik ook gelijk wakker.

Bijzonder om dat zo te lezen. Heb je het gezicht van die man kunnen zien?
Het lijken me bijzondere ervaringen voor je.

Dit overkwam je. Vroeger riep je het toch meer op?

[J-W]

Ik heb een paar weken geleden nog een uittreding gehad....
..........
Toen ik weer terug was in m'n lichaam was ik ook gelijk wakker.

Ik noem dat gewoon dromen, vooral 's morgens vroeg tegen het wakker worden aan heb je dat vaak.