De crisis van het theïsme

[hopper]

https://debezieling.nl/het-wonder-van-de-werkelijkheid/

De crisis van het theïsme is in de loop van de Europese ideeëngeschiedenis ontstaan. Intellectueel zijn er vier redenen voor:

1. De rationeel-argumentatieve wegen naar God zijn problematisch of zelfs onbegaanbaar. Immanuel Kant laat zien dat de traditionele godsargumenten geen bewijskracht hebben. Weliswaar worden deze argumenten nog steeds hernieuwd en verdedigd, maar deze pogingen lijken niet overtuigend (wat een aparte discussie is).

2. Steeds meer werd ingezien dat het godsidee voort kan komen uit menselijke projectie en psychologische behoeften (zoals door Nietzsche en Freud gesteld) en dat het godsidee daarom geen waarborg is voor het bestaan van God buiten dat idee.

3. De rol van God als verklaringsprincipe van natuurlijke verschijnselen en gebeurtenissen is steeds verder teruggedrongen ten gunste van natuurwetenschappelijke verklaringen. God lijkt binnen de natuurwetenschap een overbodige hypothese.

4. Dat er zinloos lijden in de wereld is, lijkt in tegenspraak met het bestaan van een liefdevolle, morele God.

1. Correct. De godsbewijzen discussie heeft niets opgeleverd.

2. Aan zichzelf overgeleverd heeft de mens steeds weer een God gepostuleerd. Het is de psychologische behoefte aan 'zaligheid' na de dood, omdat het aardse bestaan onbevredigend is. Psychologisch is de behoefte aan een God verklaarbaar.

3. De voortschrijdende wetenschap heeft veel Godsargumenten onschadelijk gemaakt. Van natuurwetenschap word je nu niet bepaald gelovig. Je moet wel erg hardnekkig geloven om alle wetenschappelijke bewijzen te negeren.

4. Waar was God in Auschwitz? (Retorische vraag). Als God dan zo liefdevol is, waarom is hij dan niet op de hand van de liefdevolle mensen?

[hopper]

Deze punten zijn cumulatief een belangrijke intellectuele verklaring voor de opkomst en groei van het atheïsme. De meeste atheïsten zijn voorvechters van de natuurwetenschap die zij als de enige weg naar de waarheid zien. Het atheïsme als filosofische positie kan zich tooien met de successen van de natuurwetenschap in het begrijpen van natuurlijke processen en doet dat ook.

De successen van de natuurwetenschappen verklaren mede de opkomst van het atheïsme in Nederland en west Europa in het algemeen.
De VS zijn een merkwaardige uitzondering, het theïsme schijnt daar nog springlevend te zijn.

Het verwerpen van een theïstische verklaringsgrond van de wereld beantwoordt de vraag naar de verklaring van die wereld echter niet, integendeel, er wordt alleen een mogelijke verklaring weggenomen. Weliswaar zijn er steeds meer werkelijkheidsdomeinen in het bereik van de natuurwetenschap gekomen, toch zijn twee fundamentele vragen niet beantwoord. Sterker nog, ik meen dat deze twee vragen onbeantwoordbaar zijn voor de natuurwetenschap omdat zij daar niet geschikt voor is:

Grondvraag 1. Waarom is er iets en niet eerder niets?
Grondvraag 2. Waarom is er iets voor mij aanwezig en niet eerder niets?

Deze 2 vragen worden door theïsme noch atheïsme beantwoord. Het theïsme is marginaal geworden in ons land en de natuurwetenschappen gaat niet over deze vragen.

Vooral vraag 2 is een interessante vraag. Al zou er niets voor mij aanwezig zijn, dan zou ik ondanks dat ik over een bewustzijn beschik niet tot bewustzijn kunnen komen. Er is dan immers niets om bewust ván te zijn.

En daarmee zou ik ook niet kunnen denken óver iets. Ik kan alleen denken óver het iets wat voor mij aanwezig is (Of daarvan afgeleid is).

[hopper]

Vraag 2 vraagt naar het bewustzijn. Mijn definitie van bewustzijn is: ‘dat er iets voor mij aanwezig is’[2]. ‘Aanwezigheid’ betekent dat iets zich toont, zich aan mij tegenwoordig stelt als verschijnsel. Dit kan van alles zijn: gedachten, gevoelens, herinneringen, dingen, alles wat op een of andere manier aan mij kan verschijnen in tijd en ruimte. Deze ‘aanwezigheid van iets voor mij’, kan er zijn of niet. Als ik bewusteloos ben, of diep slaap, of nog niet ontstaan ben, of dood ben, is er, voor zover we weten, niets voor mij aanwezig. Ik ben dan, voor zover we weten, niet voor mijzelf aanwezig, want er is geen bewustzijn, er ‘is’ particulier absoluut niets.

Als er iets voor mij aanwezig is dan ben ik mij daar bewust van. Mijn eigen voorstellingsvermogen heeft dan ook dezelfde eigenschappen als de wereld om mij heen. Als ik voor de Eiffeltoren sta in Parijs, dan is de Eiffeltoren voor mij aanwezig. Als ik aan de Eiffeltoren dénk dan is de Eiffeltoren in gedachten voor mij aanwezig.

Wie dat stukje door heeft, die begrijpt dat de beelden uit voorstellingsvermogen een product zijn van de eigen geest.
Ik kan mij de Eiffeltoren alleen voorstellen omdat ik er beelden van heb gezien.
Maar ik kan ook een Eiffeltoren verzinnen die er anders uit ziet als die in Parijs.

M.a.w. Ik ben me altijd bewust van mijn eigen voorstellingsbeelden. De crisis in het theïsme komt mede hier uit voort. Mensen kwamen er achter dat hun geloof in God hun eigen voorstellingsbeeld is. Of je je nu de Eiffeltoren voorstelt of dat je de een of andere God (met eigenschappen) voorstelt , dat maakt natuurlijk niks uit. En als je die werking van je eigen geest door hebt, dan kun je on-mo-ge-lijk nog in een voorgestelde God geloven.

[Mart]

En als je die werking van je eigen geest door hebt, dan kun je on-mo-ge-lijk nog in een voorgestelde God geloven.

Klopt. Bovendien bevindt ieder gedachtenbeeld dat men van goden kan hebben zich per definitie binnen de grenzen van het eigen gelimiteerde denkvermogen, wat betekent dat het godengeloof nooit onbeperkte goden kan betreffen. Het is simpele logica: je kunt niet in x geloven indien je niet eerst weet wat x is, en in zoverre x ons voorstellingsvermogen teboven gaat, kan men er niet in geloven.

[thom]

Geloven is ontvangen.

Ontvangen is zich bewust worden, of een beleving van herkenning vanuit onze Oorspronkelijkheid. Een zekerheid van wat men niet ziet.

En daarin is het voorstellingsvermogen ook niet nodig van God, omdat het bewustzijn er nu is dat wij uit God zijn, doordat het geloof van Hem ontvangen is. En daarmee het geloof in Hem.

Bewust
1) Bedoeld 2) Bekend 3) Bekend zijn met 4) Besef hebben van 5) Besef hebbend 6) Besef hebbende van 7) Beseffend 8) Besproken 9) Betreffend 10) Bewustzijn hebbend 11) Doelbewust 12) Doordrongen 13) Expres 14) In het bewustzijn aanwezig 15) Kennis dragende van 16) Kennis van iets hebben 17) Met opzet

Joh. 17 sv

6 Ik heb Uw Naam geopenbaard den mensen, die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. Zij waren Uw, en Gij hebt Mij dezelve gegeven; en zij hebben Uw woord bewaard.

7 Nu hebben zij bekend, dat alles, wat Gij Mij gegeven hebt, van U is.

8 Want de woorden, die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, en zij hebben ze ontvangen, en zij hebben waarlijk bekend, dat Ik van U uitgegaan ben, en hebben geloofd, dat Gij Mij gezonden hebt.

9 Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uw.

10 En al het Mijne is Uw, en het Uwe is Mijn; en Ik ben in hen verheerlijkt.

[Mart]

Geloven is ontvangen.

Dat geloof je. J ontkomt echter niet aan de simpele logica dat je kunt niet in x geloven indien je niet eerst weet wat x is, en in zoverre x ons voorstellingsvermogen teboven gaat, kan men er simpelweg niet in geloven. Wat je gelooft is per definitie beperkt, waarna je het simpeleg 'oneindig' noemt, wat het niet zijn kan omdat het begrensd wordt door de beperkingen van je eigen kennis.

[thom]

Geloven is ontvangen.

Dat geloof je. J ontkomt echter niet aan de simpele logica dat je kunt niet in x geloven indien je niet eerst weet wat x is, en in zoverre x ons voorstellingsvermogen teboven gaat, kan men er simpelweg niet in geloven.

Nee dat is zo, daarom is het geloven in zo simpel te begrijpen wanneer het ontvangen is.

1 Joh. 5sv

9 Indien wij de getuigenis der mensen aannemen, de getuigenis van God is meerder; want dit is de getuigenis van God, welke Hij van Zijn Zoon getuigd heeft.

10 Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.

11 En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon.

12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

[Messenger]

https://debezieling.nl/het-wonder-van-de-werkelijkheid/

De crisis van het theïsme is in de loop van de Europese ideeëngeschiedenis ontstaan. Intellectueel zijn er vier redenen voor:

1. De rationeel-argumentatieve wegen naar God zijn problematisch of zelfs onbegaanbaar. Immanuel Kant laat zien dat de traditionele godsargumenten geen bewijskracht hebben. Weliswaar worden deze argumenten nog steeds hernieuwd en verdedigd, maar deze pogingen lijken niet overtuigend (wat een aparte discussie is).

2. Steeds meer werd ingezien dat het godsidee voort kan komen uit menselijke projectie en psychologische behoeften (zoals door Nietzsche en Freud gesteld) en dat het godsidee daarom geen waarborg is voor het bestaan van God buiten dat idee.

3. De rol van God als verklaringsprincipe van natuurlijke verschijnselen en gebeurtenissen is steeds verder teruggedrongen ten gunste van natuurwetenschappelijke verklaringen. God lijkt binnen de natuurwetenschap een overbodige hypothese.

4. Dat er zinloos lijden in de wereld is, lijkt in tegenspraak met het bestaan van een liefdevolle, morele God.

1. Correct. De godsbewijzen discussie heeft niets opgeleverd.

De traditionele godsargumenten hebben inderdaad geen bewijskracht.

2. Aan zichzelf overgeleverd heeft de mens steeds weer een God gepostuleerd. Het is de psychologische behoefte aan 'zaligheid' na de dood, omdat het aardse bestaan onbevredigend is. Psychologisch is de behoefte aan een God verklaarbaar.

Voor mij is het Aardse bestaan niet onbevredigend. Ik heb God niet gepostuleerd vanuit een zaligheidsbehoefte na de dood, God kwam tijdens een persoonlijke crisis tot mij.

3. De voortschrijdende wetenschap heeft veel Godsargumenten onschadelijk gemaakt. Van natuurwetenschap word je nu niet bepaald gelovig. Je moet wel erg hardnekkig geloven om alle wetenschappelijke bewijzen te negeren.

Ik juich alle wetenschappelijke bewijzen toe. Die laten doorgaans geen spaan heel van de traditionele godsgeloven.

4. Waar was God in Auschwitz? (Retorische vraag). Als God dan zo liefdevol is, waarom is hij dan niet op de hand van de liefdevolle mensen?

De Auschwitz ervaring is evenals een 9/11 deel van de godservaring.
Als die ervaringen niet zouden moeten kunnen heb je een Teletubbiewereld waarin de vrije wil niet bestaat en waar we allemaal, als godsdelen, braaf en lief zijn tegen elkaar. De margarinereclames komen er nog het dichtst bij. Je krijgt dan een gekunstelde ervaring waar je denk ik ook heel snel zat van kunt worden.

[Mart]

Dat geloof je. J ontkomt echter niet aan de simpele logica dat je kunt niet in x geloven indien je niet eerst weet wat x is, en in zoverre x ons voorstellingsvermogen teboven gaat, kan men er simpelweg niet in geloven.

Nee dat is zo, daarom is het geloven in zo simpel te begrijpen wanneer het ontvangen is.

Dat geloof je, maar wat je ontvangt is beperkt door je bevattingsvermogen en het is niet God. Waar geloof je in als je in God gelooft? Zover God jou teboven gaat, kun jij er niet in geloven. De truuk is iets dat begrensd wordt door je eigen bevattingsvermogen ''onbegrensd'' te noemen terwijl het dat niet is.

[thom]

Nee dat is zo, daarom is het geloven in zo simpel te begrijpen wanneer het ontvangen is.

Dat geloof je, maar wat je ontvangt is beperkt door je bevattingsvermogen en het is niet God. Zover God jou teboven gaat, kun jij er niet in geloven. De truuk is iets dat begrensd wordt door je eigen bevattingsvermogen ''onbegrensd'' te noemen terwijl het dat niet is.

Het bevattingsvermogen komt uit God, omdat het geloof van de Zoon is.

Maar dit is niet te bevatten, totdat het gevat wordt. Maar ja, dan gelooft men in.

[Mart]

Dat geloof je, maar wat je ontvangt is beperkt door je bevattingsvermogen en het is niet God. Zover God jou teboven gaat, kun jij er niet in geloven. De truuk is iets dat begrensd wordt door je eigen bevattingsvermogen ''onbegrensd'' te noemen terwijl het dat niet is.

Het bevattingsvermogen komt uit God, omdat het geloof van de Zoon is.

Maar dit is niet te bevatten, totdat het gevat wordt. Maar ja, dan gelooft men in.

Je betoog zit vol contradicties. Waar geloof je in indien je in God gelooft? Als gezegd, kun je niet in x geloven in zoverre je niet eerst weet wat x is. Indien het niet te bevatten is, kun je er evenmin in geloven.

[thom]

Het bevattingsvermogen komt uit God, omdat het geloof van de Zoon is.

Maar dit is niet te bevatten, totdat het gevat wordt. Maar ja, dan gelooft men in.

Je betoog zit vol contradicties. Waar geloof je in indien je in God gelooft? Als gezegd, kun je niet in x geloven in zoverre je niet eerst weet wat x is. Indien het niet te bevatten is, kun je er evenmin in geloven.

Dit is nou juist de crux. Het geloof is van de Zoon. Als mens van vlees en bloed heeft men het geloof ontvangen, het geloof van Hem.

Dus is die mens zich innerlijk bewust geworden van iets uit God. Er is iets uit God geboren zogezegd, gewekt.

Dat de mens van vlees en bloed met al zijn bevattingsvermogen hier niet bij kan, zijn we al uit, daar wordt al 1000 en jaren over gevochten.

Welke strijd nu alleen nog geldt voor die mens, is de overgave van het vlees en bloed, aan Datgene wat uit God geboren is.

En uiteindelijk zal Datgene wat uit God geboren is, opgaan in wat God is.

Die teksten daarover geef ik steeds, 1 Kor. 15. Rom. 8, Openb. 3 vers 20-21 Joh. 17 1 Joh. 5 etc

[hopper]

En als je die werking van je eigen geest door hebt, dan kun je on-mo-ge-lijk nog in een voorgestelde God geloven.

Klopt. Bovendien bevindt ieder gedachtenbeeld dat men van goden kan hebben zich per definitie binnen de grenzen van het eigen gelimiteerde denkvermogen, wat betekent dat het godengeloof nooit onbeperkte goden kan betreffen. Het is simpele logica: je kunt niet in x geloven indien je niet eerst weet wat x is, en in zoverre x ons voorstellingsvermogen teboven gaat, kan men er niet in geloven.

Ja. Je kunt de wetenschappelijke methode van elimineren ook toepassen op 'God'.
Een God waar je in gelooft kan per definitie niet bestaan.
Net zoals de Eiffeltoren gewoon in Parijs blijft staan en de Eiffeltoren in mijn voorstellingsvermogen slechts een zelf geschapen beeld is.

[hopper]

https://debezieling.nl/het-wonder-van-de-werkelijkheid/



1. Correct. De godsbewijzen discussie heeft niets opgeleverd.

De traditionele godsargumenten hebben inderdaad geen bewijskracht.

2. Aan zichzelf overgeleverd heeft de mens steeds weer een God gepostuleerd. Het is de psychologische behoefte aan 'zaligheid' na de dood, omdat het aardse bestaan onbevredigend is. Psychologisch is de behoefte aan een God verklaarbaar.

Voor mij is het Aardse bestaan niet onbevredigend. Ik heb God niet gepostuleerd vanuit een zaligheidsbehoefte na de dood, God kwam tijdens een persoonlijke crisis tot mij.

3. De voortschrijdende wetenschap heeft veel Godsargumenten onschadelijk gemaakt. Van natuurwetenschap word je nu niet bepaald gelovig. Je moet wel erg hardnekkig geloven om alle wetenschappelijke bewijzen te negeren.

Ik juich alle wetenschappelijke bewijzen toe. Die laten doorgaans geen spaan heel van de traditionele godsgeloven.

4. Waar was God in Auschwitz? (Retorische vraag). Als God dan zo liefdevol is, waarom is hij dan niet op de hand van de liefdevolle mensen?

De Auschwitz ervaring is evenals een 9/11 deel van de godservaring.
Als die ervaringen niet zouden moeten kunnen heb je een Teletubbiewereld waarin de vrije wil niet bestaat en waar we allemaal, als godsdelen, braaf en lief zijn tegen elkaar. De margarinereclames komen er nog het dichtst bij. Je krijgt dan een gekunstelde ervaring waar je denk ik ook heel snel zat van kunt worden.

Ik schreef dat de behoefte aan God psychologisch verklaarbaar is. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen op gaat. Immers: anders dan zouden er geen atheïsten bestaan.

Wat je met elimineren bereikt (God kan niet bestaan in het voorstellingsvermogen) doet de vraag opwerpen waarom er dan toch gelovigen zijn.
Daar kom je bij de psychologische behoefte uit. Waarmee ik tracht te beredeneren waarom mensen soms tóch in God geloven.
De eindigheid van het leven is tevens de psychologische behoefte aan God. Zou de mens eeuwig leven (God zij dank is dat niet zo...lol), dan zou er geen psychologische behoefte aan God zijn.

[Messenger]

Dus is die mens zich innerlijk bewust geworden van iets uit God.

Je herinnert je iets van God.

Er is iets uit God geboren zogezegd, gewekt.

Ja jij! Je bent als het ware gedesintegreerd uit de singulariteit van God om jezelf als mens empirisch te ervaren.

Dat de mens van vlees en bloed met al zijn bevattingsvermogen hier niet bij kan, zijn we al uit, daar wordt al 1000 en jaren over gevochten.

Dat is zo, de meeste mensen moeten nog ontwaken. Ook de meeste gelovigen moeten nog ontwaken. Ze zien God als een factor buiten zichzelf, maar ze zijn het zelf.

Welke strijd nu alleen nog geldt voor die mens, is de overgave van het vlees en bloed, aan Datgene wat uit God geboren is.

En uiteindelijk zal Datgene wat uit God geboren is, opgaan in wat God is.

Uiteindelijk integreer je weer in de singulariteit van God. Om vervolgens weer te desintegreren uit de singulariteit van God en te incarneren in een nieuwe levensvorm. Enzovoort...

[thom]

Dus is die mens zich innerlijk bewust geworden van iets uit God.

Je herinnert je iets van God.

Er is iets uit God geboren zogezegd, gewekt.

Ja jij! Je bent als het ware gedesintegreerd uit de singulariteit van God om jezelf als mens empirisch te ervaren.

Dat de mens van vlees en bloed met al zijn bevattingsvermogen hier niet bij kan, zijn we al uit, daar wordt al 1000 en jaren over gevochten.

Dat is zo, de meeste mensen moeten nog ontwaken. Ook de meeste gelovigen moeten nog ontwaken. Ze zien God als een factor buiten zichzelf, maar ze zijn het zelf.

Welke strijd nu alleen nog geldt voor die mens, is de overgave van het vlees en bloed, aan Datgene wat uit God geboren is.

En uiteindelijk zal Datgene wat uit God geboren is, opgaan in wat God is.

Uiteindelijk integreer je weer in de singulariteit van God. Om vervolgens weer te desintegreren uit de singulariteit van God en te incarneren in een nieuwe levensvorm. Enzovoort...

En zo neemt Donald Walsch iedereen in de maling, en blijft men aan deze wereld gebonden, omdat het reincarneren iets van deze wereld is, en het incarneren éénmalig. Door incarneren; de Zoon in het vlees, ontstaat de Weg van de gelovige. Het is de goddelijke natuur dat de reis aanvangt, en dat wat steeds re-incarneert, het karma, lost zich op in Dharma.

Het is niet deze natuur, de verderfenis of het karma wat tot God komt, maar juist dat wat uit God geboren wordt in de mens, het Leven zelf.

[peda]

Waarom gelooft een gelovige aan God en waarom heeft die specifieke God zo'n grote betekenis in het leven van de gelovige.
Is het uitsluitend psychologie, of is het meer dan psychologie. Is het meer dan psychologie, zoals bijvoorbeeld in het christendom de Werking van de Buiten de mens staande H Geest, dan zit je midden in de Relatie.
Relatie of geen Relatie en indien Relatie ja, hoe wordt dan de persoonlijk Relatie weer gezien?
Een veelzijdig onderwerp. Messenger gaf ook een Relatie- aftrap, maar weer anders als de H Geest Relatie.
God-Relatie, Christus-Relatie ( in cq buiten de mens ), H Geest-Relatie, Geen-Relatie, Psychologische relatie ( Fantasia land ).
Kies het hoofdstuk en schrijf het bij het hoofdstuk passende vervolg.

[hopper]

Graag on topic blijven. Het onderwerp is de crisis van het theïsme. Niet of de God van Walsch beter/slechter is dan die van Thom.
De crisis wordt -mede- veroorzaakt doordat mensen er achter komen dat de God waarin gelooft wordt simpelweg niet kan bestaan.

[hopper]

Waarom gelooft een gelovige aan God en waarom heeft die specifieke God zo'n grote betekenis in het leven van de gelovige.
Is het uitsluitend psychologie, of is het meer dan psychologie. Is het meer dan psychologie, zoals bijvoorbeeld in het christendom de Werking van de Buiten de mens staande H Geest, dan zit je midden in de Relatie.
Relatie of geen Relatie en indien Relatie ja, hoe wordt dan de persoonlijk Relatie weer gezien?
Een veelzijdig onderwerp. Messenger gaf ook een Relatie- aftrap, maar weer anders als de H Geest Relatie.
God-Relatie, Christus-Relatie ( in cq buiten de mens ), H Geest-Relatie, Geen-Relatie, Psychologische relatie ( Fantasia land ).
Kies het hoofdstuk en schrijf het bij het hoofdstuk passende vervolg.

Je beantwoord de vraag min of meer zelf al. In je geest kun je min of meer een denkbeeldig gesprek voeren met je overleden vader (willekeurig voorbeeld). Zo kun je ook een denkbeeldig gesprek voeren met 'God' welke je via de bijbel of koran in je voorstellingsvermogen hebt geplaatst.

Gelovigen beweren dan ook vaak dat ze een relatie hebben met God en dat ze hem horen spreken. Door de psyche te begrijpen en de werking van de psyche in algemene zin te begrijpen, valt geloof te begrijpen voor een buitenstaander.

[peda]

Waarom gelooft een gelovige aan God en waarom heeft die specifieke God zo'n grote betekenis in het leven van de gelovige.
Is het uitsluitend psychologie, of is het meer dan psychologie. Is het meer dan psychologie, zoals bijvoorbeeld in het christendom de Werking van de Buiten de mens staande H Geest, dan zit je midden in de Relatie.
Relatie of geen Relatie en indien Relatie ja, hoe wordt dan de persoonlijk Relatie weer gezien?
Een veelzijdig onderwerp. Messenger gaf ook een Relatie- aftrap, maar weer anders als de H Geest Relatie.
God-Relatie, Christus-Relatie ( in cq buiten de mens ), H Geest-Relatie, Geen-Relatie, Psychologische relatie ( Fantasia land ).
Kies het hoofdstuk en schrijf het bij het hoofdstuk passende vervolg.

Je beantwoord de vraag min of meer zelf al. In je geest kun je min of meer een denkbeeldig gesprek voeren met je overleden vader (willekeurig voorbeeld). Zo kun je ook een denkbeeldig gesprek voeren met 'God' welke je via de bijbel of koran in je voorstellingsvermogen hebt geplaatst.

Gelovigen beweren dan ook vaak dat ze een relatie hebben met God en dat ze hem horen spreken. Door de psyche te begrijpen en de werking van de psyche in algemene zin te begrijpen, valt geloof te begrijpen voor een buitenstaander.

Hallo Hopper,

Het punt is nu juist dat ik de vraag niet afrondend kan beantwoorden. Daarom geef ik ook meerdere mogelijke "" voorzetjes "" aan w.o. de psychologische. In de praktijk is het zo dat iedere deelnemer alhier zich prettig voelt onder de beschrijving van ééntje van de hoedjes. Jij kiest voor de "" psychologie "" een ander volgt een andere beschrijving. Als iedereen onder hetzelfde "" hoedje "" kroop, was het snel stil, of je moet van koorzang houden.

[thom]

Graag on topic blijven. Het onderwerp is de crisis van het theïsme. Niet of de God van Walsch beter/slechter is dan die van Thom.
De crisis wordt -mede- veroorzaakt doordat mensen er achter komen dat de God waarin gelooft wordt simpelweg niet kan bestaan.

Een onderdeel van de crisis toon ik aan, in de zin van de God van Walsch waar velen in geloven. Echter, het blijkt het wezen zelf dat juist voor het behoud van het leven van de ziel bijdraagt; de ziel of zielenresidu wat na Adam is overgebleven.

Die ineigen god bestaat, maar is met de visie van NDW het grootmaken van de mens zelf in deze eigen natuur waaruit men bestaat: het tijdelijke of vergankelijke.

De crisis wordt voor velen 'opgeheven' om hierin te geloven en het bestaan van God onder handbereik lijkt n.l.; ik ben het zelf!

Maar dat is de natuurgod, ons bestaanswezen. De deurwachter zogezegd.

Waar het NT op wijst, en waar ik met jou niet over kan discussieren, is dat wij oorspronkelijk het Leven zijn, maar dat dit opnieuw geboren moet worden in de mens, en dit Leven daarmee de goddelijke natuur vertegenwoordigt!

Verschillende naturen, die haaks op elkaar functioneren. De ene tot behoud van het leven als met 'de levende ziel'. En het Andere als het Leven zelf.

[Messenger]

Graag on topic blijven. Het onderwerp is de crisis van het theïsme. Niet of de God van Walsch beter/slechter is dan die van Thom.
De crisis wordt -mede- veroorzaakt doordat mensen er achter komen dat de God waarin gelooft wordt simpelweg niet kan bestaan.

Het Godsbeeld van Walsch is ook een theïsme : panentheïsme.
En dat verkeert niet in crisis.

[thom]

Graag on topic blijven. Het onderwerp is de crisis van het theïsme. Niet of de God van Walsch beter/slechter is dan die van Thom.
De crisis wordt -mede- veroorzaakt doordat mensen er achter komen dat de God waarin gelooft wordt simpelweg niet kan bestaan.

Het Godsbeeld van Walsch is ook een theïsme : panentheïsme.
En dat verkeert niet in crisis.

Nee. Natuurlijk (..) niet.

[Leon]

Klopt. Bovendien bevindt ieder gedachtenbeeld dat men van goden kan hebben zich per definitie binnen de grenzen van het eigen gelimiteerde denkvermogen, wat betekent dat het godengeloof nooit onbeperkte goden kan betreffen. Het is simpele logica: je kunt niet in x geloven indien je niet eerst weet wat x is, en in zoverre x ons voorstellingsvermogen teboven gaat, kan men er niet in geloven.

Ja. Je kunt de wetenschappelijke methode van elimineren ook toepassen op 'God'.
Een God waar je in gelooft kan per definitie niet bestaan.
Net zoals de Eiffeltoren gewoon in Parijs blijft staan en de Eiffeltoren in mijn voorstellingsvermogen slechts een zelf geschapen beeld is.

Er zijn miljarden Eiffeltorens, en allemaal net even anders. Die van een nanoseconde geleden is al anders dan die van nu.

Waar heb je het over als je Eiffeltoren zegt, een bevroren idee in jouw hoofd?

[Messenger]

En zo neemt Donald Walsch iedereen in de maling, en blijft men aan deze wereld gebonden, omdat het reincarneren iets van deze wereld is, en het incarneren éénmalig. Door incarneren; de Zoon in het vlees, ontstaat de Weg van de gelovige. Het is de goddelijke natuur dat de reis aanvangt, en dat wat steeds re-incarneert, het karma, lost zich op in Dharma.

Ik meen dat Neale Donald Walsch niemand in de maling neemt. En men blijft bij zijn Godsbeeld niet aan deze wereld gebonden omdat ook geïncarneerd kan worden elders in de ruimte, niet alleen op Aarde.
Tussen elke incarnatie ben je weer geïntegreerd in de singulariteit.

Het is niet deze natuur, de verderfenis of het karma wat tot God komt, maar juist dat wat uit God geboren wordt in de mens, het Leven zelf.

Nou in feite zegt de God van Walsch hetzelfde.
De mens is een expressie van God die zich empirisch ervaart in de mens.

De natuur en wat je de verderfenis of het karma noemt, wordt achtergelaten als je als Godsdeel weer integreert in de singulariteit.