Copingsmechanismen

[Bastiaan73]

Maar goed, om terug te komen op copingsmechanismen: ik vind (zelf-)relativering nog steeds een goeie. En humor. Allerlei nieuwsbronnen proberen te volgen geloof ik wel. Er zijn er te veel en het leidt alleen maar tot onenigheid, zoals te zien in bijvoorbeeld het topic Oekraïne. Ik probeer me te concentreren op m'n eigen kleine cirkeltje van invloed. Als ik morgen wakker word bestaat de Aarde blijkbaar nog . En wat is jullie copingsmechanisme?

[hopper]

Coping is een begrip uit de psychologie, waarmee de manier waarop iemand met problemen en stress omgaat wordt bedoeld.

De beste manier om met stress om te gaan is om geen stress te laten ontstaan. Stress ontstaat uit verontrustende gedachten.
Door die gedachten niet te 'laden' ontstaat er ook geen stress, hoeft er nooit iets ontkent te worden.
Wat de truc hier achter is, is het eigen bewustzijn wat uit zijn aard ergens op gericht is.
Deze gerichtheid kan bestaan uit een gerichtheid op een stressvolle gedachte (Help, de Russen gooien een atoombom!)
Als je geestelijk je weet te richten op de gerichtheid zelf i.p.v. op de stressvolle gedachte , dan daalt er een diepe rust en vredigheid over je heen.

Ook als je je soms even uit het veld laat slaan (kan gebeuren) vind je het telkens weer terug.
Problemen verdwijnen hierdoor uiteraard niet, maar in diepe rust en vredigheid kun je veel beter over problemen na denken.

[Piebe Paulusma]

De tv niet aanzetten en veel gitaarspelen. Heb sinds kort ook een shortscale basgitaar waar ik ook wel eens op speel maar die kraakt helaas nogal gauw.

Ben ook bezig met teksten voor liedjes - dan maak ik wel dankbaar gebruik van de hedendaagse hetze - en ben bijna klaar met een song over grensoverschrijdend gedrag. Want niet alleen Marco Borsato en Ali-B deden dat, maar ook Poetin overschreed een grens.

Muziek maken is mijn copingsmechanisme en wiet roken.

[Petra]

Maar goed, om terug te komen op copingsmechanismen: ik vind (zelf-)relativering nog steeds een goeie. En humor. Allerlei nieuwsbronnen proberen te volgen geloof ik wel. Er zijn er te veel en het leidt alleen maar tot onenigheid, zoals te zien in bijvoorbeeld het topic Oekraïne. Ik probeer me te concentreren op m'n eigen kleine cirkeltje van invloed. Als ik morgen wakker word bestaat de Aarde blijkbaar nog . En wat is jullie copingsmechanisme?

Ik had die link ook al eens naar binnen gegooid in het Corona topic; viewtopic.php?p=277679#p277679
Volgens mij zit ik meestal ook wel op de lijn van (zelf)relativering en humor, maar heb geen vaste coping strategie, het ligt aan de omstandigheden.
Het zal wel *effectief zijn want ik heb een hoge pijngrens, van mij dus geen gruwelverhalen over kindertjes baren.

Over religie als coping mechanisme zijn de meningen verdeeld. Wat denk jij ?

Copingstrategieën worden op verschillende manieren ingedeeld. Veel toegepaste indelingen zijn die naar emotie- en probleemgerichte coping, of die naar primaire en secundaire coping. Probleemgerichte coping uit de ene indeling is daarbij tamelijk vergelijkbaar met primaire coping uit de andere.

Bij probleemgerichte coping probeert men het probleem op te lossen.
Bij emotiegerichte coping probeert men de gevoelens die het probleem veroorzaakt te veranderen.
Bij primaire coping gaat men de problematische situatie te lijf.
Bij secundaire coping probeert men zijn gedrag aan te passen aan de situatie.

Sommige onderzoekers zien religie als een apart te onderscheiden copingmechanisme. Anderen vatten het op als een ondersteuning bij de genoemde mechanismen.

De effectiviteit van het copingmechanisme is afhankelijk van de context. In elke stressvolle situatie is een ander copingmechanisme het meest adequaat.

*

Onderzoek naar coping
Uit onderzoek blijkt dat het toegepaste copingmechanisme in sterke mate bepaalt hoe iemand een probleem ervaart. Zo blijkt dat mensen met een effectieve copingstrategie een hogere pijngrens hebben. Een medische toepassing die hier direct toepassing op heeft is het toedienen van morfine: doordat mensen met een effectieve copingstrategie minder snel pijn als onacceptabel ervaren hoeft er minder morfine te worden toegediend bij een operatie.

[Bastiaan73]

Coping is een begrip uit de psychologie, waarmee de manier waarop iemand met problemen en stress omgaat wordt bedoeld.

De beste manier om met stress om te gaan is om geen stress te laten ontstaan. Stress ontstaat uit verontrustende gedachten.
Door die gedachten niet te 'laden' ontstaat er ook geen stress, hoeft er nooit iets ontkent te worden.
Wat de truc hier achter is, is het eigen bewustzijn wat uit zijn aard ergens op gericht is.
Deze gerichtheid kan bestaan uit een gerichtheid op een stressvolle gedachte (Help, de Russen gooien een atoombom!)
Als je geestelijk je weet te richten op de gerichtheid zelf i.p.v. op de stressvolle gedachte , dan daalt er een diepe rust en vredigheid over je heen.

Ook als je je soms even uit het veld laat slaan (kan gebeuren) vind je het telkens weer terug.
Problemen verdwijnen hierdoor uiteraard niet, maar in diepe rust en vredigheid kun je veel beter over problemen na denken.

Mee eens maar makkelijker gezegd dan gedaan. 'Geen stress laten ontstaan' moet je leren. Jij hebt zelf ergens anders vermeld dat je PTSS hebt gehad. Dat is nogal wat. Blijkbaar heb je daarna geleerd hoe om te gaan met stress.

[Bastiaan73]

De tv niet aanzetten en veel gitaarspelen. Heb sinds kort ook een shortscale basgitaar waar ik ook wel eens op speel maar die kraakt helaas nogal gauw.

Ben ook bezig met teksten voor liedjes - dan maak ik wel dankbaar gebruik van de hedendaagse hetze - en ben bijna klaar met een song over grensoverschrijdend gedrag. Want niet alleen Marco Borsato en Ali-B deden dat, maar ook Poetin overschreed een grens.

Muziek maken is mijn copingsmechanisme en wiet roken.

Muziek is voor mij ook heel belangrijk. Wiet roken is zeker een copingsmechanisme maar vertroebelt de geest.

[Messenger]

"Wat je niet doodt sterkt je."
"Je moet érgens aan dood gaan."
"De dood is het mooiste geschenk van het leven."

Alles wat niet in mijn invloedssfeer ligt is de ver-van-mijn-bed-show. Ik neem het slechts waar.

Voor de dood ben ik niet bang, de dood bestaat niet voor een onkwetsbaar Godsdeel.
We veranderen slechts van vorm.

Uiteindelijk blijkt alles dat gesneuveld is (mensen, dieren en gebouwen) nog steeds te bestaan.

[Bastiaan73]

Ik had die link ook al eens naar binnen gegooid in het Corona topic; viewtopic.php?p=277679#p277679
Volgens mij zit ik meestal ook wel op de lijn van (zelf)relativering en humor, maar heb geen vaste coping strategie, het ligt aan de omstandigheden.
Het zal wel *effectief zijn want ik heb een hoge pijngrens, van mij dus geen gruwelverhalen over kindertjes baren.

Over religie als coping mechanisme zijn de meningen verdeeld. Wat denk jij ?

Ik denk ook dat de meningen over religie als copingsmechanisme verdeeld zijn

Ik kan niet voor anderen spreken maar voor mij is mijn persoonlijke geloof/hoop zeker ook een copingsmechanisme. De hoop dat God uiteindelijk het laatste Woord zal hebben. Misschien is dat naïef maar dat is dan maar zo.

[Messenger]

Over religie als coping mechanisme zijn de meningen verdeeld. Wat denk jij ?

Ik denk ook dat de meningen over religie als copingsmechanisme verdeeld zijn

Ik kan niet voor anderen spreken maar voor mij is mijn persoonlijke geloof/hoop zeker ook een copingsmechanisme. De hoop dat God uiteindelijk het laatste Woord zal hebben. Misschien is dat naïef maar dat is dan maar zo.

Bij georganiseerde religie heb je ook een copingmechanisme nodig nà de dood. Omdat het bij religie vaak niet duidelijk is wat er na de dood zal plaatsvinden, of er een Laatste Oordeel is met als uitkomst hemel, vagevuur of hel. Of een karmisch systeem van reïncarnaties met erfenissen uit vorige levens.

Het vooruitzicht van de dood is vaak een bijkomend probleem omdat men ongewis is over het hiernamaals.

Spiritueel gezien kun je dat anders bekijken, bijvoorbeeld zoals ik of zoals Neale Donald Walsch.
Je hoeft niets te vrezen, het zal blijken dat alle doemverhalen over God en Satan onnodig gekibbel zijn geweest op onze planeet.

Zo'n spiritueel inzicht is op zichzelf al een copingmechanisme.

[callista]

Ik zit net te kijken naar een rouwdienst livestream in een behoorlijk zware kerk.
Een broer van de vrouw van mijn overleden broer is overleden 78 jaar......die broer, waarvan zijn homoseksualiteit niet werd geaccepteerd omdat dat een gruwel in Gods ogen zou zijn.
Jarenlang een bloemenzaak gehad en hij heeft veel prachtige schilderijen gemaakt enz...een zeer creatief mens...
Ze werden ook tentoongesteld in de kerk....een paar stuks...echt fantastisch gemaakt...

Een vrij zware dienst dus.......de psalmen werden ook nog op hele noten gezongen [op zich klonk het eigenlijk wel mooi en sereen]...deed mij wel terugdenken aan de eigen kerkgangen in mijn jeugd..
Mooi vond ik wel aan het begin van de dienst dat de orgelspeler het slot van de Mattheüs Passion ter ore bracht...
Maar wel met mooie en goede momenten, behalve dat hij zou verschijnen verschijnen voor het laatste oordeel van God.....zoals iedereen natuurlijk...

Van zijn overlijden wist ik niets aangezien ik met de vrouw van mijn overleden broer geen contact meer heb.....sinds ruim een half jaar.
Een jeugdvriend van mij, met wie ik af en toe contact heb stuurde mij de overlijdensadvertentie per app..
Vandaar dat ik nu de kerkdienst kon bijwonen

Ik heb de vrouw van mijn broer via de app wel gecondoleerd, want ik kende haar broer goed..al vanaf de middelbare school.
Maar geen reactie daarop...

[Bastiaan73]

Ik denk ook dat de meningen over religie als copingsmechanisme verdeeld zijn

Ik kan niet voor anderen spreken maar voor mij is mijn persoonlijke geloof/hoop zeker ook een copingsmechanisme. De hoop dat God uiteindelijk het laatste Woord zal hebben. Misschien is dat naïef maar dat is dan maar zo.

Bij georganiseerde religie heb je ook een copingmechanisme nodig nà de dood. Omdat het bij religie vaak niet duidelijk is wat er na de dood zal plaatsvinden, of er een Laatste Oordeel is met als uitkomst hemel, vagevuur of hel. Of een karmisch systeem van reïncarnaties met erfenissen uit vorige levens.

Het vooruitzicht van de dood is vaak een bijkomend probleem omdat men ongewis is over het hiernamaals.

Spiritueel gezien kun je dat anders bekijken, bijvoorbeeld zoals ik of zoals Neale Donald Walsch.
Je hoeft niets te vrezen, het zal blijken dat alle doemverhalen over God en Satan onnodig gekibbel zijn geweest op onze planeet.

Zo'n spiritueel inzicht is op zichzelf al een copingmechanisme.

Ik zou zelf niet zo snel de woorden 'spiritueel inzicht' gebruiken. Dan pretendeer je echt iets te weten en sorry; dat vind ik hoogdravend. Voor hetzelfde geld is het namelijk niet waar. Als je had getypt 'Zo'n opvatting is op zichzelf al een copingmechanisme.' was ik het er mee eens geweest.

Dat geldt ook voor mijn eigen geloof natuurlijk. Ik weet niet zeker of wat ik geloof en hoop echt waar is. Daarom geloof en hoop ik het. En hierom vind ik

"Twijfel is de waakhond van het inzicht."

van Confucius nog steeds zo'n goeie.

[Piebe Paulusma]

De tv niet aanzetten en veel gitaarspelen. Heb sinds kort ook een shortscale basgitaar waar ik ook wel eens op speel maar die kraakt helaas nogal gauw.

Ben ook bezig met teksten voor liedjes - dan maak ik wel dankbaar gebruik van de hedendaagse hetze - en ben bijna klaar met een song over grensoverschrijdend gedrag. Want niet alleen Marco Borsato en Ali-B deden dat, maar ook Poetin overschreed een grens.

Muziek maken is mijn copingsmechanisme en wiet roken.

Muziek is voor mij ook heel belangrijk. Wiet roken is zeker een copingsmechanisme maar vertroebelt de geest.

Muziek vertroebelt de geest ook.

[Bastiaan73]

Ik zit net te kijken naar een rouwdienst livestream in een behoorlijk zware kerk.
Een broer van de vrouw van mijn overleden broer is overleden 78 jaar......die broer, waarvan zijn homoseksualiteit niet werd geaccepteerd omdat dat een gruwel in Gods ogen zou zijn.
Jarenlang een bloemenzaak gehad en hij heeft veel prachtige schilderijen gemaakt enz...een zeer creatief mens...
Ze werden ook tentoongesteld in de kerk....een paar stuks...echt fantastisch gemaakt...

Een vrij zware dienst dus.......de psalmen werden ook nog op hele noten gezongen [op zich klonk het eigenlijk wel mooi en sereen]...deed mij wel terugdenken aan de eigen kerkgangen in mijn jeugd..
Mooi vond ik wel aan het begin van de dienst dat de orgelspeler het slot van de Mattheüs Passion ter ore bracht...
Maar wel met mooie en goede momenten, behalve dat hij zou verschijnen verschijnen voor het laatste oordeel van God.....zoals iedereen natuurlijk...

Van zijn overlijden wist ik niets aangezien ik met de vrouw van mijn overleden broer geen contact meer heb.....sinds ruim een half jaar.
Een jeugdvriend van mij, met wie ik af en toe contact heb stuurde mij de overlijdensadvertentie per app..
Vandaar dat ik nu de kerkdienst kon bijwonen

Ik heb de vrouw van mijn broer via de app wel gecondoleerd, want ik kende haar broer goed..al vanaf de middelbare school.
Maar geen reactie daarop...

Gecondoleerd Callista. Wat is hierin dan jouw copingmechanisme?

[callista]

Dankjewel...daar moet ik nog even over nadenken....
Het waren meer de copingmechanismen van diegenen waar ik het over had denk ik....

[Bastiaan73]

Muziek is voor mij ook heel belangrijk. Wiet roken is zeker een copingsmechanisme maar vertroebelt de geest.

Muziek vertroebelt de geest ook.

Vind ik niet. Muziek kan emoties teweegbrengen maar dat is m.i. iets anders. Wiet is een bedwelming; 'mist' in je hoofd.

[Piebe Paulusma]

Muziek vertroebelt de geest ook.

Vind ik niet. Muziek kan emoties teweegbrengen maar dat is m.i. iets anders. Wiet is een bedwelming; 'mist' in je hoofd.

Er zijn genoeg muziekstromingen die de geest wel degelijk bedwelmen. Wiet geeft mij juist een helder gevoel maar ik rook het dan ook alleen puur.

[Bastiaan73]

Er zijn genoeg muziekstromingen die de geest wel degelijk bedwelmen.

Zoals?

[hopper]

De beste manier om met stress om te gaan is om geen stress te laten ontstaan. Stress ontstaat uit verontrustende gedachten.
Door die gedachten niet te 'laden' ontstaat er ook geen stress, hoeft er nooit iets ontkent te worden.
Wat de truc hier achter is, is het eigen bewustzijn wat uit zijn aard ergens op gericht is.
Deze gerichtheid kan bestaan uit een gerichtheid op een stressvolle gedachte (Help, de Russen gooien een atoombom!)
Als je geestelijk je weet te richten op de gerichtheid zelf i.p.v. op de stressvolle gedachte , dan daalt er een diepe rust en vredigheid over je heen.

Ook als je je soms even uit het veld laat slaan (kan gebeuren) vind je het telkens weer terug.
Problemen verdwijnen hierdoor uiteraard niet, maar in diepe rust en vredigheid kun je veel beter over problemen na denken.

Mee eens maar makkelijker gezegd dan gedaan. 'Geen stress laten ontstaan' moet je leren. Jij hebt zelf ergens anders vermeld dat je PTSS hebt gehad. Dat is nogal wat. Blijkbaar heb je daarna geleerd hoe om te gaan met stress.

Nee, dat heb ik daarvoor al geleerd. Zodoende kon ik ook beter/anders omgaan met de PTSS.
Zowel stress al trauma doe je jezelf aan. Dus als je niet gaat onderzoeken hoe dat komt, dan laat je de zaken op zijn beloop.

[Piebe Paulusma]

Er zijn genoeg muziekstromingen die de geest wel degelijk bedwelmen.

Zoals?

Satanische rock, gangsterrap, carnavalsmuziek en zelfs Normaal. Jolink zei in menig interview dat hij zijn fans totaal in de macht had en dat geloof ik graag.

[Bastiaan73]

Mee eens maar makkelijker gezegd dan gedaan. 'Geen stress laten ontstaan' moet je leren. Jij hebt zelf ergens anders vermeld dat je PTSS hebt gehad. Dat is nogal wat. Blijkbaar heb je daarna geleerd hoe om te gaan met stress.

Nee, dat heb ik daarvoor al geleerd. Zodoende kon ik ook beter/anders omgaan met de PTSS.
Zowel stress al trauma doe je jezelf aan. Dus als je niet gaat onderzoeken hoe dat komt, dan laat je de zaken op zijn beloop.

Dat begrijp ik niet. Als je vóórdat je PTSS had al met stress kon omgaan zou je toch nooit PTSS hebben gehad/gekregen? We hebben het toch over Post Traumatische Stress Stoornis?

[Piebe Paulusma]

Nee, dat heb ik daarvoor al geleerd. Zodoende kon ik ook beter/anders omgaan met de PTSS.
Zowel stress al trauma doe je jezelf aan. Dus als je niet gaat onderzoeken hoe dat komt, dan laat je de zaken op zijn beloop.

Dat begrijp ik niet. Als je vóórdat je PTSS had al met stress kon omgaan zou je toch nooit PTSS hebben gehad/gekregen? We hebben het toch over Post Traumatische Stress Stoornis?

Scherp! Heb je soms pure wiet gerookt?

[Bastiaan73]

Zoals?

Satanische rock, gangsterrap, carnavalsmuziek en zelfs Normaal. Jolink zei in menig interview dat hij zijn fans totaal in de macht had en dat geloof ik graag.

Volgens mij is er een verschil tussen bedwelmen en beïnvloeden. Bij bedwelmen is er sprake van een bepaalde stof. Bij wiet dus thc. Bij Normaal/Bennie Jolink kan ik me zo voorstellen dat er sprake is van liters bier; alcohol dus.

Ik zou volkomen nuchter naar gangsterrap kunnen luisteren. Of naar satanische rock. Of naar satanische gangstercarnaval. Dat zal een bepaalde invloed hebben. Ik hoor de muziek, ik hoor de woorden. Waarschijnlijk met irritatie als gevolg zodat ik het uitzet. Maar bedwelmt die muziek mij dan? Nee.

[Bastiaan73]

Dat begrijp ik niet. Als je vóórdat je PTSS had al met stress kon omgaan zou je toch nooit PTSS hebben gehad/gekregen? We hebben het toch over Post Traumatische Stress Stoornis?

Scherp! Heb je soms pure wiet gerookt?

Nee. Van wiet wordt je helemaal niet scherp. Ik niet tenminste.

• Cannabis kan het concentratievermogen verminderen.
• Logisch denken wordt moeilijker, het uitvoeren van ingewikkelde taken lukt niet.
• Bij regelmatig cannabisgebruik neemt iemand trager informatie op. Daardoor is het
moeilijker om de draad van een gesprek te volgen.
• Het onderhouden van sociale contacten gaat moeizamer.
• Mensen die cannabis gebruiken zijn over het algemeen minder actief; ze verwaarlozen
zichzelf en/of hun huishouden eerder.
• Cannabis kan een psychose veroorzaken bij mensen die daarvoor gevoelig
zijn. Blowen versterkt de al aanwezige psychotische symptomen.
• Cannabis is schadelijk voor de longen (rook van stickies bevat meer kankerverwekkende
stoffen dan rook van tabak).
• Cannabis kan angstig en/of achterdochtig maken.
• Cannabis kan de werking van anti-psychotische medicatie verminderen.
• Cannabis kan ook manische depressiviteit, een bipolaire stoornis, verergeren.
• Cannabis kan de persoonlijke ontwikkeling in de weg staan

Bron: https://assets-sites.trimbos.nl/docs/d8 ... 555064.pdf

[hopper]

Nee, dat heb ik daarvoor al geleerd. Zodoende kon ik ook beter/anders omgaan met de PTSS.
Zowel stress al trauma doe je jezelf aan. Dus als je niet gaat onderzoeken hoe dat komt, dan laat je de zaken op zijn beloop.

Dat begrijp ik niet. Als je vóórdat je PTSS had al met stress kon omgaan zou je toch nooit PTSS hebben gehad/gekregen? We hebben het toch over Post Traumatische Stress Stoornis?

Dan weet je niet wat PTTS is.

https://www.hersenstichting.nl/hersenaandoeningen/ptss/

Als je iets engs of schokkends (een trauma) meemaakt en dat niet goed verwerkt, dan kun je PTSS (posttraumatische stressstoornis) ontwikkelen. Het voelt dan alsof de nare gebeurtenis je achtervolgt met nachtmerries en levensechte herinneringen (flashbacks). Je kunt je hierdoor zo slecht voelen dat het moeilijk is om de dagelijkse dingen te doen. Gelukkig is PTSS vaak goed te behandelen.

De beste manier om met stress om te gaan is om geen stress te laten ontstaan. Stress ontstaat uit verontrustende gedachten.
Door die gedachten niet te 'laden' ontstaat er ook geen stress, hoeft er nooit iets ontkent te worden.
Wat de truc hier achter is, is het eigen bewustzijn wat uit zijn aard ergens op gericht is.
Deze gerichtheid kan bestaan uit een gerichtheid op een stressvolle gedachte (Help, de Russen gooien een atoombom!)
Als je geestelijk je weet te richten op de gerichtheid zelf i.p.v. op de stressvolle gedachte , dan daalt er een diepe rust en vredigheid over je heen.

Ook als je je soms even uit het veld laat slaan (kan gebeuren) vind je het telkens weer terug.
Problemen verdwijnen hierdoor uiteraard niet, maar in diepe rust en vredigheid kun je veel beter over problemen na denken.

Ik schreef in mijn eerste reactie dat je je soms even uit het veld kunt laten slaan. PTTS krijg je niet van kleine dingetjes. Bij PTTS hebben we het over een traumatische gebeurtenis welke daadwerkelijk heeft plaats gevonden. Dat is anders dan de hypothetische mogelijkheid van iets.

Een trauma zet zich op onbewuste wijze vast in de geest. Wie niet direct in staat is om met het trauma om te gaan die 'bevriest' hem en dan is het trauma moeilijker bereikbaar. Wie voor het ontstaan van het trauma kennis had om om te gaan met stress an sich, die is in staat om het verse trauma direct aan te pakken. Dat was bij mij dus het geval. Ik heb het trauma nooit laten 'bevriezen'. In een kleine 3 jaar ben ik op eigen kracht ontsnapt aan het trauma. Op eigen kracht is per definitie het beste, omdat je dan ook zelf begrijpt hoe je dat doet.

[Snelheid]

Dat begrijp ik niet. Als je vóórdat je PTSS had al met stress kon omgaan zou je toch nooit PTSS hebben gehad/gekregen? We hebben het toch over Post Traumatische Stress Stoornis?

Scherp! Heb je soms pure wiet gerookt?

Bij veel mensen haalt deze fles de inhoud veel spanningen weg en zo te zien is het hard nodig dat ze wat glaasjes nemen om een beetje te ontspannen.