De uitnodiging - W.P. Young

[HarryK]

In mijn vakantie heb ik het boek "De uitnodiging" van William Paul Young gelezen.
Een boek dat blijkbaar de gemoederen bezig houdt, aangezien de reacties variëren van "levensveranderend" tot "godslasterlijk".
Ik ben benieuwd wie het boek gelezen heeft en wat je er van vond?

[HarryK]

Zelf ben ik erg blij dat ik het boek gelezen heb.

Het verhaal:
De jongste dochter Missy van de hoofdpersoon 'Mack' is tijdens een vakantie met haar familie ontvoerd.
Het spoor van de ontvoerder kon gevolgd worden tot in een verlaten hut in de wildernis van Oregon,
waar bewijs werd gevonden dat ze op brute wijze om het leven is gebracht.
De dader is nooit gevonden en het verdriet en gemis worden door Mack en zijn gezin nog elke dag gevoeld.
Vier jaar later ontvangt Mack een opvallend briefje, met de uitnodiging om terug naar de hut te gaan.
Het briefje is ondertekend met "Papa", de naam die Mack's vrouw Nan altijd gebruikt voor God.
Mack besluit uiteindelijk om naar de hut te gaan, zonder dat zijn gezin het weet.
En inderdaad, Mack heeft daar een ontmoeting met God, in de gedaante van 3 personen.
Mack heeft uitgebreide gesprekken met alle drie, afzonderlijk en gezamenlijk.
Gesprekken over de relatie tussen God en de wereld,
over vragen als waarom God dit soort misdaden toelaat,
hoe betrouwbaar God eigenlijk is,
over vergeving,
en nog veel meer.

Waarom ik het een goed boek vond.
Eén van de belangrijkste teksten voor mij in de bijbel is 1 Korinthiërs 13.
Dat eindigt met: "Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde." (NBV)
(grootste wordt vaak ook vertaald met "meeste" of "meerdere").
Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is, maar de nadruk wordt gelegd op de liefde.
Net zoals de samenvatting van de wet wordt gegeven in het woord liefde (voor God en de naaste).
Dit thema "liefde", en het daarbijbehorende "relatie(s)" is een belangrijk onderwerp ook in dit boek.

Daarnaast: Eén van de vragen gaat over waarom God lijden toelaat.
En dat wordt (in mijn ogen) prachtig verwoord in dit boek.
O.a. in het gedeelte over de ontmoeting met Sophia, waarin Mack gevraagd wordt om zelf te 'oordelen' over de wereld, en over God.

Kanttekening: Waarom noemen mensen het boek godlasterlijk?
Het moet gezegd: In het boek zijn veel invloeden van te zien van wat ik beschouw als dwaalleer.
De belangrijkste:
- De drie-eenheid wordt soms heel mooi verwoord, maar soms ook heel verkeerd.
- Gods 'gerechtigheid' en onze rechtvaardiging worden afgedaan als niet relevant.
- Kerken (instituten) worden afgedaan als niet relevant.
- de tien geboden worden afgedaan als niet meer relevant.

Maar voor mij slaat de balans overduidelijk door naar de kant waarom ik het een goed boek vind.

[Wim Nusselder]

Hoi Harry,

Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is, maar de nadruk wordt gelegd op de liefde.

Mij intrigeert de vraag waarom jij zou denken dat "geloof" belangrijker is dan "liefde".
Hangt dat samen met je neiging om (invloeden van) "dwaalleer" te vinden in dit boek?
Goed dat je over die neiging heen stapt.

Als ik het boek een keer in het Engels tegenkom, zal ik ook lezen.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Tin]

Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is, maar de nadruk wordt gelegd op de liefde.

Waarom zou je dat denken?
Voor mijn gevoel lijkt het juist zo logisch.
Geloof is iets dat je verwacht, op vertrouwd etc.
Hoop heeft het niet opgeven in zich, maar het ego is voor mij zo duidelijk aanwezig.
Maar liefde! Wat is er dichterbij de Waarheid dan liefde

[HarryK]

Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is, maar de nadruk wordt gelegd op de liefde.

Mij intrigeert de vraag waarom jij zou denken dat "geloof" belangrijker is dan "liefde".

Waarom zou je dat denken?

Vanwege het onderwijs van Paulus dat we alleen door geloof in Jezus gerechtvaardigd worden.

[vrolijke]

Als ik het mij goed herinner zei Jezus zelf: "zonder de liefde ben je niets".
Ik ben wel geen christen (meer), maar zo heb ik het altijd "empfunden"*

* Volgens de woordenboek ist "empfunden" = "gewaar geworden". Maar bei empfunden komt ook een beetje gevoeld erbij.

[HarryK]

Mij intrigeert de vraag waarom jij zou denken dat "geloof" belangrijker is dan "liefde".
Hangt dat samen met je neiging om (invloeden van) "dwaalleer" te vinden in dit boek?

Ik had niet de intentie of de neiging om dwaalleer in het boek te vinden.
Ik wist niet wat ik kon verwachten toen ik begon te lezen.
En ik vond/vind het een goed boek, maar er staan de nodige opmerkingen in die duidelijk iets anders zeggen dan wat ik in de bijbel vind.

[Adinomis]

Als ik het mij goed herinner zei Jezus zelf: "zonder de liefde ben je niets".
Ik ben wel geen christen (meer), maar zo heb ik het altijd "empfunden"*

* Volgens de woordenboek ist "empfunden" = "gewaar geworden". Maar bei empfunden komt ook een beetje gevoeld erbij.

De bijbel zegt dat geloof door de liefde werkt:

maar het geloof, dat door de liefde werkzaam is. Gal. 5:6
opdat Christus door het geloof in uw harten woont en u in de liefde geworteld en gefundeerd bent, Ef.3:17

Geloof is inherent aan liefde, dat is niet van elkaar los te koppelen.
Als we geloven in God die liefde is (1 Joh.4:8,16) en we naar zijn beeld geschapen zijn, zal dat geloof zichtbaar zijn in de liefde.
God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem. Dat is geloof!

[Tin]

Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is, maar de nadruk wordt gelegd op de liefde.

Mij intrigeert de vraag waarom jij zou denken dat "geloof" belangrijker is dan "liefde".

Waarom zou je dat denken?

Vanwege het onderwijs van Paulus dat we alleen door geloof in Jezus gerechtvaardigd worden.

Dan staat dus op de ene plek in de bijbel iets dat niet helemaal strookt met wat op de andere plek staat.
Dat gebeurd natuurlijk heel vaak, maar dit is dus een voorbeeldje.
En de vraag is volgt dan, wat is de overweging in eerste instantie meer aangetrokken te zijn door het één dan door het ander.
De opmerkingen van Wim en mij verwezen naar datgene wat wij in onszelf voelen of ervaren, hetgeen dus overeen stemde met de tekst in Korinthiers. Voor mij is het eigen inzicht, hoe beperkt ook, het enige criterium waar ik als mens op zal moeten vertrouwen (en twijfelen om tot een afgewogen oordeel te komen).
Leringen kan ik aannemen of verwerpen, maar ik kan nooit een lering aannemen wanneer deze niet in overeenstemming is met wat ik als waarheid voel. Kun jij je nu in deze gedachtenwereld van mij vinden, of ga je er meer vanuit dat een leering waar moet zijn, ook al zegt het gevoel soms iets anders.

(Heeft misschien niet zo veel te maken met het boek. Maar ja, het boek heeft een inhoud, de inhoud zet aan tot denken en zo komt de discussie over vanalles tot stand)

[HarryK]

Dan staat dus op de ene plek in de bijbel iets dat niet helemaal strookt met wat op de andere plek staat.
Dat gebeurd natuurlijk heel vaak, maar dit is dus een voorbeeldje.
...

Als het lijkt alsof de bijbel zichzelf tegenspreekt, wat inderdaad geregeld zo 'lijkt',
zijn veel mensen, ook christenen, geneigd om te 'kiezen' voor één van de opties,
en dan natuurlijk de 'optie' die hen het beste uitkomt, of die het beste 'aanvoelt'.
Ik zelf ga er vanuit dat je ze samen moet brengen tot 1 waarheid.

Simpel voorbeeldje:
Zet 1 persoon aan de achterkant van een olifant,
zet een 2e persoon aan de voorkant van een olifant,
en vraag ze om precies te beschrijven wat ze werkelijk zien.
De 1e ziet de achterkant van een groot, grijsgekleurd beest, met een relatief klein staartje.
De 2e ziet de voorkant van een groot, grijsgekleurd beest, met relatief grote oren, slagtanden, en een slurf.
Twee verschillende beschrijvingen, die samen een beter (vollediger) beeld geven van het beschreven dier "de olifant".

Zo zie ik het ook met de bijbel.
De meeste van die 'niet strokende' teksten horen wel degelijk bij elkaar,
en geven samen een beter, completer beeld van wat God ons wil leren.

Geloof, hoop en liefde zijn 3 hoofdtermen in de bijbel.
Ik realiseer me dat het spreken over 'belangrijker', 'groter' of 'meeste' kan duiden op een rangorde.
(En toegegeven: ik zinspeelde daar ook wel een beetje op toen ik schreef: Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is).
Maar deze termen zijn niet bedoeld om te wedijveren, maar termen die complementair (aanvullend) zijn.

Ik denk dat je toch wel kunt stellen dat "geloof" het belangrijkste is.
Onze rechtvaardiging is primair genade van God, die we mogen / moeten aannemen in en door geloof.
In Marcus 16:16 lezen we: "Wie geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden."
En ook Paulus leert ons dat we worden gerechtvaardigd alleen door geloof (zie o.a. Romeinen 3:28).
Het begint met geloof.
Zonder geloof heeft niks 'zin'.

Maar "belangrijkste" betekent niet dat de rest "minder belangrijk" is.
Het is net zoals in de samenvatting van de wet: "God liefhebben" wordt aangeduid als "grootste en eerste gebod" (Mattheüs 22:37),
maar het tweede gebod (de naaste liefhebben) is daar wel aan gelijk.
"Grootste en eerste" geeft hier dus ook NIET een rangorde aan.

We moeten dus in de aanduiding dat geloof het belangrijkste is, niet doorslaan
in die zin dat we ons 'meer' zouden moeten richten op ons geloof en onze relatie met God,
en wat minder gericht zijn op "liefde", of minder gericht zijn op de naaste.

Daarom vind ik het altijd zo bijzonder om in 1 Korinthiërs 13 te lezen dat "liefde" het grootste (meeste) is.
Daarmee wordt NIET gezegd dat geloof niet belangrijk (meer) is, of 'minder' belangrijk.
Maar ook hierin zien we wat Jacobus ook beschrijft:
Geloof zonder daden (zonder liefde) is nutteloos, is dood (Jacobus 2, o.a. verzen 18-26).

En daarom zie je dat op de ene plaats nadrukkelijk wordt gezegd: geloof en geloof alleen.
(Om te waarschuwen tegen hen die menen hun eigen zaligheid te kunnen/moeten verdienen.)
Maar ook zie je op andere plaatsen dat liefde minstens zo belangrijk is.
(Om te waarschuwen tegen hen die menen dat God alles wel goed vindt, zolang je maar gelooft.)

Kanttekening:
De Statenvertalers wijzen bij de betekenis van "het meeste van deze is de liefde" erop
dat in hoofdstuk 13:8 staat dat de liefde nooit zal vergaan.
Geloof en hoop zullen uiteindelijk verdwijnen:
Als we in het toekomstige leven bij God leven,
WETEN we ECHT zeker (i.p.v. geloven),
en hoeven we niet meer te "hopen" want dat toekomstige leven IS onze hoop.
Daarom zou over "liefde" worden gesproken als "groter", omdat liefde dan wel blijft en volmaakt zal zijn.

[HarryK]

Leringen kan ik aannemen of verwerpen, maar ik kan nooit een lering aannemen wanneer deze niet in overeenstemming is met wat ik als waarheid voel. Kun jij je nu in deze gedachtenwereld van mij vinden, of ga je er meer vanuit dat een leering waar moet zijn, ook al zegt het gevoel soms iets anders.

Ik begrijp je, maar ik denk daar dus anders over.
Als bij mij "leer" niet in overeenstemming zou zijn met "gevoel",
zal ik eerder twijfelen aan mijn gevoel dan aan de leer.

Een voorbeeld, ook weer uit het boek:
Zou je de moordenaar van je dochter kunnen vergeven?

Voor mij leert de bijbel dat dit helemaal geen relevante vraag is.
(En dat wordt heel bijzonder verwoord in het boek.)
Het gaat er niet om of ik "kan" vergeven, maar dat ik "moet" vergeven.
(Lees o.a. Mattheüs 18:21-35).

[Tin]

Dan staat dus op de ene plek in de bijbel iets dat niet helemaal strookt met wat op de andere plek staat.
Dat gebeurd natuurlijk heel vaak, maar dit is dus een voorbeeldje.
...

Hoi Harry,

Dank voor je uitgebreide antwoord!

Als het lijkt alsof de bijbel zichzelf tegenspreekt, wat inderdaad geregeld zo 'lijkt',
zijn veel mensen, ook christenen, geneigd om te 'kiezen' voor één van de opties,
en dan natuurlijk de 'optie' die hen het beste uitkomt, of die het beste 'aanvoelt'.
Ik zelf ga er vanuit dat je ze samen moet brengen tot 1 waarheid.

Zo zie ik het ook met de bijbel.
De meeste van die 'niet strokende' teksten horen wel degelijk bij elkaar,
en geven samen een beter, completer beeld van wat God ons wil leren.

Heb de olifant er even tussenuit gehaald, ten bate van niet te lange herhalingen

Ben het in principe natuurlijk helemaal eens met wat je hier schrijft.
Verschillende situatie vragen verschillende benaderingen.
Dat geld natuurlijk ook voor dagelijkse situaties, en ook op dit forum.
Daar komt onenigheid denk ik vaak voort aan het vasthouden aan de eigen benadering zonder de invalhoek van de ander te kunnen/willen begrijpen en dus de redenering van de ander niet.
In mijn reactie in "het doel van je leven" was ik mij er vanochtend wél van bewust dat ik het fenomeen "doel" zowel positief als negatief zou kunnen benaderen, dit door een andere invalshoek te kiezen. Terwijl mijn totale visie één en dezelfde is.
Wel vind ik dat, als we het over de Bijbel hebben (mag ook een andere bron zijn waaraan gezag toegekend wordt, maar de Bijbel is hier het onderwerp) het probleem is dat je kunt zeggen dat bepaalde tegenstellingen geen tegenstellingen zijn omdat ze allebei verwijzen naar dit en dat en zus en zo, maar dat in de praktijk toch wel veel teksten misbruikt zijn door mensen ten bate van niet te verkiezen interpretaties.

Geloof, hoop en liefde zijn 3 hoofdtermen in de bijbel.
Ik realiseer me dat het spreken over 'belangrijker', 'groter' of 'meeste' kan duiden op een rangorde.
(En toegegeven: ik zinspeelde daar ook wel een beetje op toen ik schreef: Je zou denken dat "geloof" de 'belangrijkste' is).
Maar deze termen zijn niet bedoeld om te wedijveren, maar termen die complementair (aanvullend) zijn.

Ik denk dat je toch wel kunt stellen dat "geloof" het belangrijkste is.
Onze rechtvaardiging is primair genade van God, die we mogen / moeten aannemen in en door geloof.
In Marcus 16:16 lezen we: "Wie geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden."
En ook Paulus leert ons dat we worden gerechtvaardigd alleen door geloof (zie o.a. Romeinen 3:28).
Het begint met geloof.
Zonder geloof heeft niks 'zin'.

Maar "belangrijkste" betekent niet dat de rest "minder belangrijk" is.
Het is net zoals in de samenvatting van de wet: "God liefhebben" wordt aangeduid als "grootste en eerste gebod" (Mattheüs 22:37),
maar het tweede gebod (de naaste liefhebben) is daar wel aan gelijk.
"Grootste en eerste" geeft hier dus ook NIET een rangorde aan.

We moeten dus in de aanduiding dat geloof het belangrijkste is, niet doorslaan
in die zin dat we ons 'meer' zouden moeten richten op ons geloof en onze relatie met God,
en wat minder gericht zijn op "liefde", of minder gericht zijn op de naaste.

Daarom vind ik het altijd zo bijzonder om in 1 Korinthiërs 13 te lezen dat "liefde" het grootste (meeste) is.
Daarmee wordt NIET gezegd dat geloof niet belangrijk (meer) is, of 'minder' belangrijk.
Maar ook hierin zien we wat Jacobus ook beschrijft:
Geloof zonder daden (zonder liefde) is nutteloos, is dood (Jacobus 2, o.a. verzen 18-26).

En daarom zie je dat op de ene plaats nadrukkelijk wordt gezegd: geloof en geloof alleen.
(Om te waarschuwen tegen hen die menen hun eigen zaligheid te kunnen/moeten verdienen.)
Maar ook zie je op andere plaatsen dat liefde minstens zo belangrijk is.
(Om te waarschuwen tegen hen die menen dat God alles wel goed vindt, zolang je maar gelooft.)

Je legt dit echt heel mooi uit.
Natuurlijk blijven er verschillen van opvatting, maar een aantal dingen spreekt mij zeker aan.
Het is voor een mens vaak lastig niet te vervallen in de rangorde. Het meer en het minder. Het hoger en het lager.
En ja, de een heeft een duwtje hiér nodig omdat hij anders dáárnartoe overslaat, en bij de ander is dat weer andersom.

Kanttekening:
De Statenvertalers wijzen bij de betekenis van "het meeste van deze is de liefde" erop
dat in hoofdstuk 13:8 staat dat de liefde nooit zal vergaan.
Geloof en hoop zullen uiteindelijk verdwijnen:
Als we in het toekomstige leven bij God leven,
WETEN we ECHT zeker (i.p.v. geloven),
en hoeven we niet meer te "hopen" want dat toekomstige leven IS onze hoop.
Daarom zou over "liefde" worden gesproken als "groter", omdat liefde dan wel blijft en volmaakt zal zijn.

Eigenlijk is dit voor wat betreft de verhouding tussen de woorden ongeveer wat ik bedoelde denk ik.

[Tin]

Leringen kan ik aannemen of verwerpen, maar ik kan nooit een lering aannemen wanneer deze niet in overeenstemming is met wat ik als waarheid voel. Kun jij je nu in deze gedachtenwereld van mij vinden, of ga je er meer vanuit dat een leering waar moet zijn, ook al zegt het gevoel soms iets anders.

Ik begrijp je, maar ik denk daar dus anders over.
Als bij mij "leer" niet in overeenstemming zou zijn met "gevoel",
zal ik eerder twijfelen aan mijn gevoel dan aan de leer.

Het gaat mij niet zo zeer om "mijn gevoel" als maatstaf.
Het gevoel is zéér feilbaar. Zal proberen andere woorden te gebruiken.
Het gaat mij er om dat er IETS is dat deze mens, die ik nu ben, er toe laat komen om in een bepaalde richting te handelen.
Daarbij kunnen vele -ook aan elkaar tegengestelde- zaken een rol spelen.
Wanneer iemand mij ervan weet te overtuigen dat een gevaarlijk bruggetje tóch sterk genoeg is om over te lopen kan ik daar toch voor kiezen, ook al zegt mijn eigen waarneming iets anders. Om de één of andere reden vertrouw ik degeen die mij zegt dat ik wel over kan lopen hier meer dan de eigen waaneming. Maar het blijft mijn keuze. Of de keuze die tot mij komt. Het schiet me maar zo even te binnen als voorbeeldje. En ik verwoord het zo om te voorkomen dat de discussie tussen ego of "ïets"anders op dit moment gaat spelen. Want de discussie over de vraag of ik tot mijn oordeel kom door "eigen inspanning" of "hogere ingeving" is hier denk ik niet relevant. Er is denk ik geen handeling mogelijk tegen hoe ik handel, omdat ik handel zoals ik onontkoombaar zal handelen op grond van zoals dat noodzakelijkerwijs zal zijn.
Weet niet of deze zin de prijs voor eenvoudige communicatie verdient, maar nog eens nalezend geeft hij mijns inziens wel weer wat ik bedoel!

Een voorbeeld, ook weer uit het boek:
Zou je de moordenaar van je dochter kunnen vergeven?

Voor mij leert de bijbel dat dit helemaal geen relevante vraag is.
(En dat wordt heel bijzonder verwoord in het boek.)
Het gaat er niet om of ik "kan" vergeven, maar dat ik "moet" vergeven.
(Lees o.a. Mattheüs 18:21-35).

Precies!
En dat komt dan volgens mij omdat de handeling tot stand komt zoals ik bovenstaand omschreef.

[Wim Nusselder]

Hoi Harry,

Mij intrigeert de vraag waarom jij zou denken dat "geloof" belangrijker is dan "liefde".
Hangt dat samen met je neiging om (invloeden van) "dwaalleer" te vinden in dit boek?

Vanwege het onderwijs van Paulus dat we alleen door geloof in Jezus gerechtvaardigd worden. [...]
Ik had niet de intentie of de neiging om dwaalleer in het boek te vinden.
Ik wist niet wat ik kon verwachten toen ik begon te lezen.
En ik vond/vind het een goed boek, maar er staan de nodige opmerkingen in die duidelijk iets anders zeggen dan wat ik in de bijbel vind.

Kortom: je denkt dat "geloof" belangrijker is dan "liefde" wegens de leer die je op één plek in de Bijbel leest en waar je de voorkeur aan geeft boven de leer die je in een ander deel van de Bijbel kunt lezen.
Dat roept de vraag op in hoeverre dat wat je in de Bijbel vindt (meent te vinden, gegeven de 'bril' die je op hebt) een goede maatstaf is voor het beoordelen van iets als "dwaalleer".

Ja, een waarheid zoeken die die schijnbare tegenstrijdigheden opheft is ook waartoe ik in zulke gevallen geneigd ben.
Ik ga er echter niet van uit dat die waarheid een 'leer' moet zijn, een formulering die altijd en overal toegepast moet kunnen worden en als maatstaf gebruikt kan worden voor het al dan niet 'dwaalleer' zijn van wat elders geschreven staat of gezegd wordt.
'Waarheid' is voor mij vooral een weten of iets wat ik in een bepaalde situatie meen te moeten doen of zeggen/schrijven het juiste is voor dat moment en voor die situatie.
Ik zal dus ook nooit "dwaalleer" vinden in een boek, omdat ik sowieso niet zoveel heb met het idee van (het bestaan of de noodzaak van) een algemeen geldige "leer".

Ik denk ook dat het er eerder om gaat te geloven "als" Jezus, dan om te geloven "in" Jezus.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[HarryK]

Kortom: je denkt dat "geloof" belangrijker is dan "liefde" wegens de leer die je op één plek in de Bijbel leest en waar je de voorkeur aan geeft boven de leer die je in een ander deel van de Bijbel kunt lezen.

Nee, dan heb je mijn latere opmerkingen niet goed gelezen of begrepen.

Dat roept de vraag op in hoeverre dat wat je in de Bijbel vindt (meent te vinden, gegeven de 'bril' die je op hebt) een goede maatstaf is voor het beoordelen van iets als "dwaalleer".

Je haalt nu twee zaken door elkaar.
Maar goed, toch even erop reagerend:

We gaan uit van de bijbel.
Iets is dan een dwaalleer indien het in strijd is met wat in de bijbel staat.
Als de bijbel al geen maatstaf zou mogen/kunnen zijn voor het toetsen van (dwaal)leer, wat dan wel?

Ja, een waarheid zoeken die die schijnbare tegenstrijdigheden opheft is ook waartoe ik in zulke gevallen geneigd ben.

Het "opheffen" van "schijnbare" tegenstrijdigheden is een ijdele bezigheid.
Iets is tegenstrijdig, en dan is het niet op te heffen.
Of iets is niet tegenstrijdig (het lijkt alleen maar zo), en dan is het te verklaren.

En ik heb zelfs zoveel vertrouwen in God, dat wanneer in de bijbel echte tegenstrijdigheden staan,
dat ook dan God mij daardoor iets wil leren,
anders dan dat Hij zich ook wel eens vergist, of vergissingen in de bijbel toelaat.

[wintee]

Wim schreef:
Als ik het boek een keer in het Engels tegenkom, zal ik ook lezen.

Waarom persé in het Engels ? Nederlandse versie staat vast wel in de bibliotheek.

[Special angel]

Beste Harry, ik vind dat sommige teksten in dit topic offtopic zijn en elders behoren of zie ik dat verkeerd?

Over het boek: het lijkt me een interessant boek.

Waarom:
Omdat je schrijft dat hij een briefje krijgt van god. Dat is mogelijk
Omdat hij terug gaat naar het verleden , de plekwaar het begon
Omdat hij daar een godsontmoeting heeft, of ontmoeting met engelen
Omdat hij anders leert denken over het verleden
Omdat het boek je na laat denken over God en de bijbel en aanzet tot bijbelstudies bijbelkennis

En het blijft een boek
Fictief neem ik aan
Daarin mag de schrijver alles schrijven wat hij wil
Heb geen problemen met andersdenkenden
Het is geen bijbelstudies boek noch christelijk boek en pretendeert dat ook niet te zijn

Als je wilt mag je,Harry nog wel wat meer schrijven over het boek.
Ben nieuwsgierig.

Misschien is het boek wel een eye opener. want God kan en wil en doet veel meer dan wij bidden of beseffen !

[HarryK]

Beste Harry, ik vind dat sommige teksten in dit topic offtopic zijn en elders behoren of zie ik dat verkeerd?

Dat is het 'nadeel' van bespreken van boeken:
Er staat veel in, en dat kan leiden tot heel verschillende gesprekken.
Ik was wel van plan om, wanneer op bepaalde thema's dieper wordt ingegaan, dat dan eventueel via apart topics te doen.
Maar zolang het om thema's uit het boek gaat, is het niet snel off-topic.

Over het boek: het lijkt me een interessant boek.

Is het ook.
Ik vind het een aanrader, maar wel met de genoemde kanttekening erbij.

Als je wilt mag je, Harry nog wel wat meer schrijven over het boek.
Ben nieuwsgierig.

Dat wilde ik nu net niet doen.
Er staat zoveel in het boek wat dat betreft, dat ik snel zaken zou kunnen overslaan.
En bovendien zou je dan niet een weergave van het boek krijgen, maar een weergave van "mijn kijk" op het boek.
En ik wil graag met mensen over het boek spreken die het zelf gelezen hebben en er met hun eigen kijk naar kijken en over spreken.

[wintee]

HarryK schreef:
En ik wil graag met mensen over het boek spreken die het zelf gelezen hebben en er met hun eigen kijk naar kijken en over spreken

Daar heb ik me al de hele tijd over verwonderd. Geen van de reacties is tot nu toe gebaseerd op het lezen van het boek, maar uitsluitend op hoe HarryK een en ander ervaren heeft.
Daarom het boek vanmorgen bij de bieb laten reserveren ...

[wintee]

Afgelopen weekend heb ik 'De Uitnodiging' gelezen.

Het moet mij van het hart dat ik in het boek best een aantal spiegels ben tegengekomen van mijn eigen innerlijk. Dan heb ik het onder andere over controle op de toekomst, het blijven steken in wrok en het (be)oordelen van anderen (eerste indruk). Wat dat aangaat was het voor mij een 'eye-opener', begin ik anders (opener) tegen zaken aan te kijken.

De diepere gedachtengang achter het lijden en sterven van Jezus wordt heel treffend weergegeven, de afstand waarmee ik dat altijd gelezen heb is verdwenen. Wij blijven tenslotte mensen en projecteren veel op onze eigen beleving !


Wat betreft het "grootste" of "meeste" zijn van de liefde, zoals ik er tegenaan kijk.

Matt. 22:37 Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand.

Hieruit spreekt voor mij een onvoorwaardelijke liefde, een liefde die stand houdt ook als het leven zwaar is door bijvoobeeld ziekte, verlies van dierbaren of kwaad dat ons wordt aangedaan.
Zo'n onvoorwaardelijke liefde kan niet bestaan zonder een grenzeloos vertrouwen in degene waarnaar die liefde uitgaat.
En een grenzeloos vertrouwen is volgens mij de basis van het geloof in Jezus. Dat wat Hij voor ons gedaan heeft, voor ons doet en voor ons doen zal, dat dat alles goed is.

De Liefde draagt voor mij het Geloof en de Hoop in zich en wordt daarmee méér dan de som der delen !

[HarryK]

Afgelopen weekend heb ik 'De Uitnodiging' gelezen.

Het moet mij van het hart dat ik in het boek best een aantal spiegels ben tegengekomen van mijn eigen innerlijk. Dan heb ik het onder andere over controle op de toekomst, het blijven steken in wrok en het (be)oordelen van anderen (eerste indruk). Wat dat aangaat was het voor mij een 'eye-opener', begin ik anders (opener) tegen zaken aan te kijken.

De diepere gedachtengang achter het lijden en sterven van Jezus wordt heel treffend weergegeven, de afstand waarmee ik dat altijd gelezen heb is verdwenen. Wij blijven tenslotte mensen en projecteren veel op onze eigen beleving !

Hoi wintee.
Zo te lezen maakte het boek dus ook indruk op jou. Dat is mooi.

Het waren voor mij niet zozeer eye-openers, maar ik vond het wel heel mooi dat een aantal beelden/ideeën die ik had van/over God, in dit boek bijeenkwamen.
Over zaken als "God ter verantwoording roepen", liefde van God, liefde van ons mensen, vergeving, vertrouwen, maar ook genieten, e.d.
Ik heb bij een boek als dit iets van: wow, dat zouden alle ambtsdragers die een pastorale taak hebben, moeten lezen.

Maar wat ik dus als hoofdthema van dit boek zou benoemen: liefde.
Bijzondere beelden, indrukwekkend, ook al zijn ze vermoedelijk niet allemaal helemaal 100% bijbelgetrouw.

[wintee]

Hoi HarryK,

Tijdens het lezen van het boek heb ik nergens de indruk gehad dat het pretendeert een 'herschreven' deel van bijbel te zijn.
Het plaatst De Boodschap wel midden in de huidige maatschappij, en nodigt uit om meer over de Verlossing te lezen in de Bijbel.

HarryK schreef:
Maar wat ik dus als hoofdthema van dit boek zou benoemen: liefde.

Het hoofdthema is duidelijk liefde, voor God, van God en van mensen onderling. Maar ook liefde voor onszelf. Het feit dat het oprecht vergeven van degene die je gekwetst heeft, jezelf vrij maakt !
En vrede met jezelf lijkt mij een goede voedingsbodem voor liefde voor de naaste.

[HarryK]

Tijdens het lezen van het boek heb ik nergens de indruk gehad dat het pretendeert een 'herschreven' deel van bijbel te zijn.
Het plaatst De Boodschap wel midden in de huidige maatschappij, en nodigt uit om meer over de Verlossing te lezen in de Bijbel.

Mooi gezegd.

[wintee]

Jammer dat verder niemand de moeite lijkt te nemen om "De Uitnodiging" te lezen.

[Peter79]

Jammer dat verder niemand de moeite lijkt te nemen om "De Uitnodiging" te lezen.

En dat terwijl er tussen 2007 en 2010 al 7 miljoen exemplaren van zijn verkocht. Wat zouden ze toch met die boeken doen?