Tufkah schreef: 21 mei 2025, 14:39
Jon schreef: 21 mei 2025, 14:25
Want een dementerende is eigenlijk altijd in het nu.
Op zich klopt dit, omdat het denkvermogen van een dementerende gecrasht is (gradueel uiteraard) zou je denken dat ze in het eeuwig nu leven. Toch is dit zeker niet het geval. De meeste dementerende mensen zijn niet thuis in het blanco brein. Van je broer kan ik uiteraard niets zeggen , maar ik heb wel kennis in de omgang met dementerende mensen. Het blanco brein is beangstigend voor wie er niet thuis is. Daar komen we op het terrein van het affectieve leven terecht en die wisselt van mens tot mens. Het is niet fijn om een ego te zijn die nog een sterke wereld-verbondenheid heeft. In de wereld is immers het ego opgedaan, maar als je geen idee meer hebt van jezelf of de wereld ben je overgeleverd aan gevoelens die bij het ego horen. Het ego is van nature angstig voor de dood, maar angst voor controle verlies zou terechter zijn.
Mijn broer is ook een apart geval. Een groot raadsel voor alle artsen en behandelaren en familie. Hij heeft geen Alzheimer, ook geen andere vormen van “plaque” of eiwitten die bij andere vormen van dementie horen. Geen korsakov of zo. Op hersenscans en andere onderzoeken is niets gevonden. Bang voor de dood is hij in het geheel niet (hij verlangt ernaar, hoopt te sterven in zijn slaap). De enige angst die hij heeft is zijn huis te moeten verlaten, maar hij heeft een paar weken geleden bij de notaris onze zus tot zijn curator aangesteld, dus ook daarin is overgave. Ik denk dat dat inderdaad een stukje controleverlies is. Zijn ego (was bij hem veel meer dan gemiddeld aanwezig voor het incident) is denk ik (deels in elk geval) gestorven tijdens en na het incident.
Ik heb nog een demente kennis. Die is 90 en woont in een tehuis. Die is inderdaad overgeleverd aan gevoelens die bij het ego horen. Zij vertelt aan iedereen dat ze diverse huizen en hotels bezit, óf bezat (op sommige dagen heeft ze ze verkocht
) en dat ze multimillionair is. En er liggen ook altijd diverse mannen bij haar in bed (waan). Ook wordt er in haar beleving de hele tijd van alles van haar gestolen. Wij zien wel hoe deze belevenissen die ze heeft, weerspiegelen hoe ze haar hele leven gedacht en in sommige opzichten ook geleefd heeft. Ik vermoed - maar weten kan ik dat natuurlijk niet - dat het een mengeling is van wensdromen (multimillionair), begeerten (seks), hebzucht (ze stal veel kleine dingen van haar werk, werkte in de keuken van een ziekenhuis)en een stukje geweten dat naar boven komt. Zij ging in haar leven diverse malen vreemd en schuwde daarbij niet een ander huwelijk kapot te maken. Daar had ze geen problemen mee. Zo’n (buur)man had ze dan het hoofd op hol gebracht, en als hij dan zijn vrouw wilde verlaten, wees ze hem alsnog af en bleef ze zelf bij haar man. Ze had wel veel oordelen over anderen, vooral als mensen in haar omgeving in geldnood zaten, en als ik dan voorzichtig erop wees dat ze zelf ook wel eens in moeilijkheden heeft gezeten, dan zagen we haar maanden niet meer. Tot ze de deur weer plat kwam lopen.
Zij was wel katholiek en is vele malen naar Lourdes gegaan op bedevaart. En ze ging heel vaak kaarsjes branden bij een Mariabeeld in een kapelletje). Dit mag ik natuurlijk niet zeggen, want dat is volgens sommigen RK bashen. Helaas is zij de Weg nooit gegaan. Die vind je onder alle religies. Jezus kende zij niet en het Evangelie ook niet. Ervan horen door ons, wilde ze niet, dus daar zijn we mee gestopt omdat er geen ontvankelijkheid was. Daardoor konden we “bevriend” blijven en haar toch blijven helpen, aangezien ze uit zichzelf toch steeds naar ons toetrok.
Ze had echter ook vele lieve, vriendelijke, goedhartige en behulpzame eigenschappen. Bijna niet te geloven dat er tegelijkertijd zoveel goed en zoveel kwaad in 1 persoon kan zitten. Wonderlijk.
Ook haar man is gestorven aan dementie. Een jaar of tien voordat zij zelf ging dementeren. Ook hij belandde in een tehuis. En ook zijn demente belevingen weerspiegelden zaken die in zijn leven hebben gespeeld en waar hij niet naar gekeken heeft. Beiden wilden ze in principe niet veranderen. Toch liep zijn vrouw bij ons de deur plat. Vaak voor goede raad en geruststelling (ieder mens heeft dat nodig, iemand die naast hen staat, ongeacht wat ze gedaan hebben), en daar was ze dankbaar om. Maar dan kwam ze op haar pad weer andere vrienden en kennissen tegen, wereldse mensen, en dan kwam ze lange tijd niet meer bij ons. Totdat er zoals altijd iets vervelends gebeurde met die nieuwe “vrienden” en dan zat hier weer elke dag aan de keukentafel met een kop thee, want koffie dronk ze niet. Totdat er weer een stel nieuwe kennissen op haar pad kwamen die haar hun wereld weer in trokken en daar ging ze weer.
Bij zulke mensen moet ik altijd denken aan de dementors uit de Harry Potter films.
Zij heeft vasculaire dementie en haar man had een speciale vorm waar ik de naam van vergeten ben. De ziekte van huppeldepup. Had te maken met een bepaalde vorm van eiwitten in de hersenen. Geen Alzheimer’s maar hetzelfde effect.
Tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien. (Johannes 3:3-4)
