Religie draait om ervaren in plaats van geloven

[Tjabber]

Sanātana Dharma (vaak vereenzelvigd met hindoeïsme) biedt hier het meest systematische bewijs, maar ook andere tradities bevatten elementen van ervaringsgerichte mystiek.

1. Sanātana Dharma: Een blauwdruk voor ervaringsgerichte spiritualiteit
Sanātana Dharma ("Eeuwige Orde") is per definitie niet-dogmatisch en richt zich op directe realisatie via zelfonderzoek en praktijk. Belangrijke bewijspunten:
- Spirit of Inquiry: Sanātana Dharma is geen "geloofssysteem", maar een proces van diepgaande vraagstelling. Het doel is niet om antwoorden op te leggen, maar om "vragen op te wekken die de zoeker naar de bron van alle bestaan leiden" .
- Vrijheid van interpretatie: In tegenstelling tot geopenbaarde religies, kent het geen verplichte dogma's. De Veda's worden gezien als "openbaringen uit superbewuste staten", niet als geboden die blindelings moeten worden aanvaard .
- Yoga als ervaringsinstrument: De vier yogapaden (Karma, Jnana, Bhakti, Raja) zijn methoden om bewustzijnsverruiming te induceren via handeling, kennis, devotie en meditatie. Bijvoorbeeld:
- Raja Yoga: Kalmeert de geest om fusie met het goddelijke te ervaren .
- Jnana Yoga: Leert illusie (maya) van realiteit te onderscheiden via intellectuele discriminatie .

2. Bewijzen uit andere tradities: Mystieke ervaring boven dogma
Hoewel Sanātana Dharma het meest uitgewerkte kader biedt, zijn er parallellen:
- Christelijke mystiek: Figuren als Meister Eckhart benadrukten dat "God in de ziel woont" (immanentie) en niet louter via dogma's gekend kan worden. In de Lazarustour-discussie wordt gepleit voor een christendom dat "minder vijandig" staat tegenover andere tradities en meer nadrukt op ervaring .
- Boeddhistische inzichtmeditatie: Richt zich op het direct ervaren van leegte (śūnyatā) en niet-zelf (anattā), niet op geloof in doctrines.
- Sikhisme: De auteur van "Zonder religie geen conflicten?" benadrukt dat religie een "kompas" is voor compassie en rechtvaardigheid – waarden die via praktijk ervaren worden, niet via doctrines.

3. Waarom dogma’s overheersen: Macht versus ervaring
Het historische overwicht van geloofssystemen heeft politieke en psychologische redenen:
- Controlemechanisme: Brian McLaren wijst erop dat institutionele religie vaak "angst, wrok en haat" voedt om groepsidentiteit te versterken. Dit ondermijnt de ervaringsdimensie .
- Verwarring van essentie en misbruik: Zoals stelt: "Het probleem is niet God of de Bijbel, maar de mens die Bijbelse uitgangspunten negeert". Hetzelfde geldt voor geweld in naam van dharma .
- Psychologie van zekerheid: Dogma’s bieden schijnbare zekerheid; ervaringsgerichte spiritualiteit vereist comfort met onzekerheid en voortdurend onderzoek .

4. Wetenschappelijke ondersteuning: Neurowetenschap en bewustzijn
Moderne onderzoeken valideren ervaringsgerichte benaderingen:
- Neurotheologie: Studies naar meditatie tonen aan dat contemplatieve praktijken (zoals in Raja Yoga) hersenstructuren veranderen die verband houden met zelfbewustzijn en empathie .
- Perceptie van eenheid: Ervaringen van "eeuwige eenheid" (zoals beschreven in Advaita Vedanta) correleren met verminderde activiteit in de default mode network (DMN), het hersennetwerk dat ego-grenzen creëert.
- Praktische effectiviteit: Sadhguru voorspelt dat tegen 2075 "alleen wat redelijk is en praktische oplossingen biedt hier en nu" zal overleven – een indirect pleidooi voor ervaringsgerichte methoden zoals yoga .

Conclusie: Religie als laboratorium van bewustzijn
Sanātana Dharma levert het sterkste bewijs dat religie oorspronkelijk draait om ervaringsgerichte bewustzijnsverruiming, niet om geloof. Dit blijkt uit:
1. Afwijzing van theologische dwang ten gunste van vraagstelling .
2. Systematische methoden (yoga, meditatie) om transcendentie te ervaren.
3. Universele principes zoals "Vasudhaiva {niet-toegestaan woord}" (de wereld is één familie), die vanuit eenheidsbewustzijn voortkomen .

Andere tradities bevatten soortgelijke elementen, maar worden vaak overschaduwd door institutionele dogma's. De toekomst van spiritualiteit ligt in het herontdekken van deze empirische kern: een pad waar "leven het laboratorium is en bewustzijn het instrument" – geen kwestie van geloven, maar ervaren.

[Tufkah]

Met de titel ben ik het eens, van de opening begrijp ik helemaal niks. Maar iemand als bv Paulus heeft zijn bijdrage aan de Bijbel duidelijk vanuit ervaringskennis geschreven. Maar er zit een adder onder het gras. Je moet natuurlijk wel eerst geloven voordat je die ervaringskennis kan opdoen. Jezus zei het zo:

Johannes 11:25-26
Jezus zeide tot haar: Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven; En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid.

De titel is dus alleen van toepassing op hen die die ervaringskennis reeds hebben.

[Tjabber]

Met de titel ben ik het eens, van de opening begrijp ik helemaal niks. Maar iemand als bv Paulus heeft zijn bijdrage aan de Bijbel duidelijk vanuit ervaringskennis geschreven. Maar er zit een adder onder het gras. Je moet natuurlijk wel eerst geloven voordat je die ervaringskennis kan opdoen. Jezus zei het zo:

Johannes 11:25-26
Jezus zeide tot haar: Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven; En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid.

De titel is dus alleen van toepassing op hen die die ervaringskennis reeds hebben.

Nee hoor, je hoeft niet te geloven, zolang je de mogelijkheid maar niet uitsluit, dat is het tegenovergestelde van geloven.

Wanneer je oprecht vraagt om God te ervaren, zal hij zich laten zien en twijfel wegnemen.

Ik geloof niet, maar ervaar hem elke dag, door mijn offeringen van aardse lusten.

[Robert Frans]

Zodra je religie om slechts één aspect laat draaien, loopt het uiteindelijk op niets uit. Ja, de mystieke ervaring is belangrijk, maar de rede ook. We mogen God liefhebben met héél ons wezen, dus met alles wat wij zijn, niet enkel met slechts een deel van onszelf. En liefhebben betekent ook Hem leren kennen. Net zoals het maken van een reis betekent dat je prachtige, persoonlijke ervaringen opdoet, maar ook dat je met een 'dogmatische' kaart en kompas navigeert om niet hopeloos te verdwalen.

En soms ervaar je als gelovige gewoon helemaal niets. Dan kabbelt het leven gewoon door, of voel je je door omstandigheden juist door God verlaten. Betekent dit dan dat het geloof ophoudt, dat het geloof al die tijd geen inhoud had? Of zelfs dat God je daadwerkelijk verlaten zou hebben? Natuurlijk niet. Net zoals in een relatie de verliefdheid op een gegeven moment ook verdwijnt en je soms gewoon samen bent zonder bijzondere gevoelens. En soms ruzie hebt met elkaar. Dat doet dan ook niet af aan de liefde voor elkaar, maar verdiept haar juist. Omdat het met elkaar zijn al voldoende kan zijn, ook als je daar niets bijzonders bij voelt.

Religie draait om de relatie met God. Zij ís de relatie met God. Alle dogma's, sacramenten, gebeden, werken van naastenliefde, levenslessen en mystieke ervaringen vormen die relatie. Alles wat wij zijn, doen en hebben is evenveel van belang en valt allemaal onder Gods barmhartigheid. En het is uitsluitend aan Hem wat Hij jou aan ervaringen, gedachten, passies en inzichten wel of niet wil geven. Als die relatie niet voldoende is, dan is niets in de wereld voldoende.

[Tjabber]

Zodra je religie om slechts één aspect laat draaien, loopt het uiteindelijk op niets uit. Ja, de mystieke ervaring is belangrijk, maar de rede ook. We mogen God liefhebben met héél ons wezen, dus met alles wat wij zijn, niet enkel met slechts een deel van onszelf. En liefhebben betekent ook Hem leren kennen. Net zoals het maken van een reis betekent dat je prachtige, persoonlijke ervaringen opdoet, maar ook dat je met een 'dogmatische' kaart en kompas navigeert om niet hopeloos te verdwalen.

En soms ervaar je als gelovige gewoon helemaal niets. Dan kabbelt het leven gewoon door, of voel je je door omstandigheden juist door God verlaten. Betekent dit dan dat het geloof ophoudt, dat het geloof al die tijd geen inhoud had? Of zelfs dat God je daadwerkelijk verlaten zou hebben? Natuurlijk niet. Net zoals in een relatie de verliefdheid op een gegeven moment ook verdwijnt en je soms gewoon samen bent zonder bijzondere gevoelens. En soms ruzie hebt met elkaar. Dat doet dan ook niet af aan de liefde voor elkaar, maar verdiept haar juist. Omdat het met elkaar zijn al voldoende kan zijn, ook als je daar niets bijzonders bij voelt.

Religie draait om de relatie met God. Zij ís de relatie met God. Alle dogma's, sacramenten, gebeden, werken van naastenliefde, levenslessen en mystieke ervaringen vormen die relatie. Alles wat wij zijn, doen en hebben is evenveel van belang en valt allemaal onder Gods barmhartigheid. En het is uitsluitend aan Hem wat Hij jou aan ervaringen, gedachten, passies en inzichten wel of niet wil geven. Als die relatie niet voldoende is, dan is niets in de wereld voldoende.

En een openingspost die louter bestaat uit een literatuurlijst lijkt mij een verkapte vorm van argumenting by link.

Een gezonde relatie is gebouwd op liefde, vertrouwen en vrijheid, niet 1richtingsverkeer.

Daarbij wordt er geen literatuur genoemd hoor, alleen de begrepen kernen. Ik vraag me dus ook af of je het wel gelezen hebt..

[Robert Frans]

Een gezonde relatie is gebouwd op liefde, vertrouwen en vrijheid, niet 1richtingsverkeer.

Precies. Daarom is religie ook iets wat wij doen. Wij vieren de sacramenten, wij verrichten de gebeden, wij bestuderen hetgeen Hij ons openbaart, wij helpen elkaar in alle noden en wij hebben zo God en elkaar lief. Dit doen we samen in de kerk en in de samenleving, maar ook ieder persoonlijk. Geloven is een werkwoord. En we vertrouwen erop dat God ons daarin bijstaat, dat Hij ons liefheeft en alles wat ons overkomt uiteindelijk ten goede van onze ziel laat komen.

Daarbij wordt er geen literatuur genoemd hoor, alleen de begrepen kernen. Ik vraag me dus ook af of je het wel gelezen hebt..

Foutje van mij; post aangepast.

[Tjabber]

Een gezonde relatie is gebouwd op liefde, vertrouwen en vrijheid, niet 1richtingsverkeer.

Precies. Daarom is religie ook iets wat wij doen. Wij vieren de sacramenten, wij verrichten de gebeden, wij bestuderen hetgeen Hij ons openbaart, wij helpen elkaar in alle noden en wij hebben zo God en elkaar lief. Dit doen we samen in de kerk en in de samenleving, maar ook ieder persoonlijk. Geloven is een werkwoord. En we vertrouwen erop dat God ons daarin bijstaat, dat Hij ons liefheeft en alles wat ons overkomt uiteindelijk ten goede van onze ziel laat komen.

Daarbij wordt er geen literatuur genoemd hoor, alleen de begrepen kernen. Ik vraag me dus ook af of je het wel gelezen hebt..

Foutje van mij; post aangepast.

Jij spreekt alleen van externe verering, terwijl ik spreek van aanwezigheid in het interne koninkrijk.

En foutje??? heb je het dan wel gelezen?

[Robert Frans]

Jij spreekt alleen van externe verering, terwijl ik spreek van aanwezigheid in het interne koninkrijk.

De dingen die ik opnoem zijn echter niet alleen extern. Ze leiden je juist ook binnen in het innerlijk rijk van God. In de eucharistie komt Christus werkelijk tegenwoordig op het altaar in de gedaanten van brood en wijn en wordt je met Hem zo innerlijk verenigd als je ter communie gaat. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk. Tijdens het gebed is God innerlijk aanwezig, omdat Hij juist tot het gebed aanspoort. In het geweten fluistert Hij je ingevingen in, geënt op het Evangelie. Alles wat we doen en bidden is mystiek, komt direct uit God voort en keert weer naar Hem terug. Heel de mens, lichaam en geest, wordt betrokken in die liefde.

Voor buitenstaanders kan de godsdienst heel uiterlijk, rigide en oppervlakkig lijken, met al die rituelen, dogma's en geboden. Maar ze komen allemaal voort uit die mystieke, intieme relatie met God en willen de gelovige daarbinnen leiden. Net zoals alleen zij die deel uitmaken van een gezin méér zien dan enkel de dagelijkse routines, huisregels, klusjes, conflicten en gewoontes. Want zij kennen elkaar, trekken vanaf kindsaf aan met elkaar op en weten dat al die uiterlijkheden voortkomen uit de innerlijke liefde voor elkaar. Al die uiterlijke dingen hebben zo een innerlijke betekenis en oorsprong, ook als je vaak gewoon op routine handelt en er niets bijzonders bij voelt.

[Tjabber]

Jij spreekt alleen van externe verering, terwijl ik spreek van aanwezigheid in het interne koninkrijk.

De dingen die ik opnoem zijn echter niet alleen extern. Ze leiden je juist ook binnen in het innerlijk rijk van God. In de eucharistie komt Christus werkelijk tegenwoordig op het altaar in de gedaanten van brood en wijn en wordt je met Hem zo innerlijk verenigd als je ter communie gaat. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk. Tijdens het gebed is God innerlijk aanwezig, omdat Hij juist tot het gebed aanspoort. In het geweten fluistert Hij je ingevingen in, geënt op het Evangelie. Alles wat we doen en bidden is mystiek, komt direct uit God voort en keert weer naar Hem terug. Heel de mens, lichaam en geest, wordt betrokken in die liefde.

Voor buitenstaanders kan de godsdienst heel uiterlijk, rigide en oppervlakkig lijken, met al die rituelen, dogma's en geboden. Maar ze komen allemaal voort uit die mystieke, intieme relatie met God en willen de gelovige daarbinnen leiden. Net zoals alleen zij die deel uitmaken van een gezin méér zien dan enkel de dagelijkse routines, huisregels, klusjes, conflicten en gewoontes. Want zij kennen elkaar, trekken vanaf kindsaf aan met elkaar op en weten dat al die uiterlijkheden voortkomen uit de innerlijke liefde voor elkaar. Al die uiterlijke dingen hebben zo een innerlijke betekenis en oorsprong, ook als je vaak gewoon op routine handelt en er niets bijzonders bij voelt.

Maar die uiterlijke dingen zijn niet vereist voor het innerlijke, dat is juist het hele ding waar de conflicten om zijn, mensen halen externe en interne noodzaak door elkaar.
Ik zing in de kerk niet mee, doe niet mee aan de rituelen, maar ben intern aanwezig. En dat intern aanwezig zijn is iets wat je altijd kan doen, of je nu een heilig ritueel verricht of de poepluier van je kind verschoont.
De kern van het alles is dus interne aanwezigheid ongeacht de externe vorm.

[Robert Frans]

Maar die uiterlijke dingen zijn niet vereist voor het innerlijke, dat is juist het hele ding waar de conflicten om zijn, mensen halen externe en interne noodzaak door elkaar.

Ik zelf hou niet zo van dat functionele denken. Het gaat er niet om of iets wel of niet vereist of noodzakelijk zou zijn. Gods liefde doet niet aan nut. Hij heeft ons ook niet met een bepaald doel geschapen, maar gewoon uit liefde. In principe had Hij ons als standbeelden kunnen scheppen die zich eindeloos gelukkig voelen. Veel eenvoudiger, veel efficiënter. Maar in plaats daarvan schiep Hij allerlei nutteloze planeten en sterren, zette Hij ons in een wereld vol nutteloze natuur en maakte Hij ons zelfs helemaal afhankelijk van die wereld. Hij wil helemaal geen efficiëntie en geeft ons veel meer dan we nodig zouden moeten hebben om met Hem gelukkig te zijn.

Vrijwel elke mystieke godsdienst kent daarom haar rituelen, van heel uitgebreid tot vrij sober. Van het oosterse boeddhisme tot het westerse katholicisme, van de esoterische vrijmetselarij tot de exoterische islam, ze kennen allemaal een zekere 'schil' van rituelen en leerstellingen om de gelovige in die mystieke, innerlijke werkelijkheid binnen te leiden en om samen een mystieke gemeenschap te smeden. Waarom? Gewoon, omdat ze mooi zijn en tot de verbeelding spreken, omdat ze het geloof doorgeven in een taal die rijker is dan woorden alleen, omdat ze zo de hele mens betrekken in de mystiek en niet alleen de geest of de rede. Zouden we dan niet zonder kunnen? Misschien, maar aangezien we die rituelen wereldwijd nog steeds blijven vieren, trekken we ons van dat principe maar heel weinig aan. Blijkbaar zit het rituele in de mens gebakken en zijn we daar buitengewoon bedreven in, gezien de schoonheid van veel rituelen en de plaatsen waarin ze gevierd zijn. Waarom zou dat dan niet van God kunnen zijn, de Bron van alle schoonheid en kunst?

Als jij echter helemaal niets met rituelen hebt, dan is dat natuurlijk prima. Ik vind ook niet alle rituelen even mooi of wezenlijk. Hoewel je blijkbaar toch wel naar de kerk gaat, wat ik natuurlijk alleen maar van harte aanmoedig. Maar dat betekent niet dat ze daarom voor iedereen betekenisloos zijn, dat ze geen enkele rol zouden hebben in de relatie tussen God en mens.

[Tjabber]

Maar die uiterlijke dingen zijn niet vereist voor het innerlijke, dat is juist het hele ding waar de conflicten om zijn, mensen halen externe en interne noodzaak door elkaar.

Ik zelf hou niet zo van dat functionele denken. Het gaat er niet om of iets wel of niet vereist of noodzakelijk zou zijn. Gods liefde doet niet aan nut. Hij heeft ons ook niet met een bepaald doel geschapen, maar gewoon uit liefde. In principe had Hij ons als standbeelden kunnen scheppen die zich eindeloos gelukkig voelen. Veel eenvoudiger, veel efficiënter. Maar in plaats daarvan schiep Hij allerlei nutteloze planeten en sterren, zette Hij ons in een wereld vol nutteloze natuur en maakte Hij ons zelfs helemaal afhankelijk van die wereld. Hij wil helemaal geen efficiëntie en geeft ons veel meer dan we nodig zouden moeten hebben om met Hem gelukkig te zijn.

Vrijwel elke mystieke godsdienst kent daarom haar rituelen, van heel uitgebreid tot vrij sober. Van het oosterse boeddhisme tot het westerse katholicisme, van de esoterische vrijmetselarij tot de exoterische islam, ze kennen allemaal een zekere 'schil' van rituelen en leerstellingen om de gelovige in die mystieke, innerlijke werkelijkheid binnen te leiden en om samen een mystieke gemeenschap te smeden. Waarom? Gewoon, omdat ze mooi zijn en tot de verbeelding spreken, omdat ze het geloof doorgeven in een taal die rijker is dan woorden alleen, omdat ze zo de hele mens betrekken in de mystiek en niet alleen de geest of de rede. Zouden we dan niet zonder kunnen? Misschien, maar aangezien we die rituelen wereldwijd nog steeds blijven vieren, trekken we ons van dat principe maar heel weinig aan. Blijkbaar zit het rituele in de mens gebakken en zijn we daar buitengewoon bedreven in, gezien de schoonheid van veel rituelen en de plaatsen waarin ze gevierd zijn. Waarom zou dat dan niet van God kunnen zijn, de Bron van alle schoonheid en kunst?

Als jij echter helemaal niets met rituelen hebt, dan is dat natuurlijk prima. Ik vind ook niet alle rituelen even mooi of wezenlijk. Hoewel je blijkbaar toch wel naar de kerk gaat, wat ik natuurlijk alleen maar van harte aanmoedig. Maar dat betekent niet dat ze daarom voor iedereen betekenisloos zijn, dat ze geen enkele rol zouden hebben in de relatie tussen God en mens.

Satanisten zijn meesters in rituelen en misleiding. Ik ga dus naar de kern in plaats van gewoon maar met de rest mee te doen om dat het toch ook wel zo mooi en leuk is.
Ik zeg niet dat rituelen slecht zijn, maar laten we ons wel even bewust blijven van waar het om draait.

Je zou eens wat ademhalings- of lichaamsoefeningen moeten doen, dan ken je het verschil tussen ritueel en functioneel.

De kreet de natuur nutteloos zou zijn is je eigen onbegrip, het één kan namelijk niet zonder het ander bestaan.


Waarom ik naar de kerk ga is om te laten zien dat je niet bijbel nodig hebt om te zijn, en dat we niet hoeven te wachten op de dood.

[Robert Frans]

Satanisten zijn meesters in rituelen en misleiding. Ik ga dus naar de kern in plaats van gewoon maar met de rest mee te doen om dat het toch ook wel zo mooi en leuk is.
Ik zeg niet dat rituelen slecht zijn, maar laten we ons wel even bewust blijven van waar het om draait.

Je kunt met alle goede dingen mensen misleiden. Wanneer slechterikken van goede dingen misbruik maken, maakt dat de goede dingen niet slecht, maar de slechterikken nog slechter. En de rituelen maken juist bewust waar het om draait, omdat zij immers hetgeen waar het om draait bewerkstelligen.

In een museum gaat het om de schilderijen, niet om de lampen. Maar die lampen zijn wel nodig om de schilderijen te zien. En hoe de lampen en de zaal zelf eruit zien bepalen voor een belangrijk deel hoe je de kunst beleeft en hoe de kunst tot haar recht komt.

Je zou eens wat ademhalings- of lichaamsoefeningen moeten doen, dan ken je het verschil tussen ritueel en functioneel.

En allebei zijn even noodzakelijk. Daarbij hebben zorgvuldig uitgevoerde rituelen vaak een kalmerend, inspirerend effect op de deelnemers. Zeker complexere rituelen vragen veel aandacht, waardoor al het andere wegvalt en je heel gefocust raakt. En een mens is weinig meer gelukkig dan wanneer hij of zij heel aandachtig met iets moois of zinvols bezig is. Rituelen kunnen zelfs bijzonder therapeutisch zijn als ze op poëtische, respectvolle wijze een moeilijke periode uit je leven en de verwerking ervan uitbeelden.

De kreet de natuur nutteloos zou zijn is je eigen onbegrip, het één kan namelijk niet zonder het ander bestaan.

En zo kan lichaam ook niet zonder geest. Rituelen zijn niet zomaar ontstaan, maar komen voort uit ons gevoel voor schoonheid, sacraliteit en transcendentie. Net zoals goede poëzie, literatuur, muziek en kunst. Ze zijn een wisselwerking tussen God en de mens, een heilig spel of theater zo u wilt, waar alle zintuigen, alle gedachten en alle talenten bij betrokken zijn.

[Tjabber]

Satanisten zijn meesters in rituelen en misleiding. Ik ga dus naar de kern in plaats van gewoon maar met de rest mee te doen om dat het toch ook wel zo mooi en leuk is.
Ik zeg niet dat rituelen slecht zijn, maar laten we ons wel even bewust blijven van waar het om draait.

Je kunt met alle goede dingen mensen misleiden. Wanneer slechterikken van goede dingen misbruik maken, maakt dat de goede dingen niet slecht, maar de slechterikken nog slechter. En de rituelen maken juist bewust waar het om draait, omdat zij immers hetgeen waar het om draait bewerkstelligen.

In een museum gaat het om de schilderijen, niet om de lampen. Maar die lampen zijn wel nodig om de schilderijen te zien. En hoe de lampen en de zaal zelf eruit zien bepalen voor een belangrijk deel hoe je de kunst beleeft en hoe de kunst tot haar recht komt.

Je zou eens wat ademhalings- of lichaamsoefeningen moeten doen, dan ken je het verschil tussen ritueel en functioneel.

En allebei zijn even noodzakelijk. Daarbij hebben zorgvuldig uitgevoerde rituelen vaak een kalmerend, inspirerend effect op de deelnemers. Zeker complexere rituelen vragen veel aandacht, waardoor al het andere wegvalt en je heel gefocust raakt. En een mens is weinig meer gelukkig dan wanneer hij of zij heel aandachtig met iets moois of zinvols bezig is. Rituelen kunnen zelfs bijzonder therapeutisch zijn als ze op poëtische, respectvolle wijze een moeilijke periode uit je leven en de verwerking ervan uitbeelden.

De kreet de natuur nutteloos zou zijn is je eigen onbegrip, het één kan namelijk niet zonder het ander bestaan.

En zo kan lichaam ook niet zonder geest. Rituelen zijn niet zomaar ontstaan, maar komen voort uit ons gevoel voor schoonheid, sacraliteit en transcendentie. Net zoals goede poëzie, literatuur, muziek en kunst. Ze zijn een wisselwerking tussen God en de mens, een heilig spel of theater zo u wilt, waar alle zintuigen, alle gedachten en alle talenten bij betrokken zijn.

Je begint met een cirkelredenering, wat de rituelen bewerkstelligen is connectie met God. En je analogie van lampen en schilderijen slaat de plank een beetje mis, want je ziet het beste bij zonlicht, daarom worden de lampen daarop aangepast.

Ik zeg niet dat rituelen slecht zijn, maar dat ze massaal onbewust uitgevoerd worden, daarom wil ik hier graag de kern bespreken.

Hoe gaan we naar een leven waarin elke handeling een functioneel ritueel voor God is? En wanneer houden we op met poppenkasten die bakken met geld kosten en het grootste gedeelte van de tijd leeg staan?

Wanneer de poppenkast heilig wordt, lijdt het echte.

[peda]

Rituelen krijgen een wezenlijke plaats binnen de belevingswereld van de volgers.
Een ritueel dat RF groot schrijft in zijn beleving, zegt een ander, met andere beleving, niets.
In mijn optiek is de betekenis-beleving van rituelen subjectief. Niets tegen rituelen, alleen het aan anderen
overdragen/ aanprijzen van eigen rituelen, mislukt.
Maar dat mislukken slaat ook op het proberen over te dragen van overtuigingen die bij de ander totaal niet aan slaan.
Overtuigingen, rituelen omarmen, religie ervaren, religie geloven, het is de subjectieve wereld en daarom ook de schier eindeloze
pracht aan totaal verschillende tuintjes van individuele geloofs/rituelen-vormgeving.
Zelf ben ik een groot voorstander van de vele verschillende tuintjes-pracht, dat is bekend.

[Tjabber]

.

[Tufkah]

Uiteraard hebben kerkelijke rituelen effect. Ook al kom ik reeds tientallen jaren niet meer in de kerk, de rituelen, de gezangen en de verdere entourage zijn mij nog steeds bekend. Het is de in de tijd levende , natuurlijke mens bij wie dat herinneringen oproept. Emotioneel is de natuurlijke mens verbonden met zijn jeugd en middels de rituelen en gezangen worden oude emoties opgeroepen. Dan hangt het er natuurlijk allereerst van af of dat een emotie is van vreugde of juist van afkeer.

Een ieder die uit Geest is geboren weet niet waarbij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat. Daarom behoren sentimenten (positief of negatief) betreffende de kerkelijke rituelen tot het natuurlijke domein. Het roept herinneringen op, zo werken de kerkelijke rituelen. Wie daar een positief gevoel bij heeft zal zich geborgen voelen in de kerkgemeenschap. Daar is niks mis mee natuurlijk, maar dat geborgen gevoel kan de mens ook bij de schaakclub krijgen. Of bij de voetbalclub waar men soms ook ritueeltjes kent.

[Robert Frans]

Ik zeg niet dat rituelen slecht zijn, maar dat ze massaal onbewust uitgevoerd worden, daarom wil ik hier graag de kern bespreken.

Ik weet niet of ze massaal onbewust worden uitgevoerd. Er zullen best mensen zijn die uit gewoonte een kerk, moskee, synagoge of tempel bezoeken, naast mensen die dat heel bewust doen. Daar ik niet in iemands hoofd of hart kan kijken, kan ik niet oordelen over iemands motieven daarin. Maar zelfs rituelen uit gewoonte kunnen vormend zijn en een klein zaadje in leven houden dat misschien ooit weer groeit tot een levend geloof. Net zoals je ook gevoed wordt als je routineus je maaltijd bereidt en nuttigt en niet alleen als je heel bewust van een uitgebreide maaltijd geniet.

Hoe gaan we naar een leven waarin elke handeling een functioneel ritueel voor God is? En wanneer houden we op met poppenkasten die bakken met geld kosten en het grootste gedeelte van de tijd leeg staan?

Allereerst door niet zonder meer van andermans motieven uit te gaan. Hou het bij jezelf en draag er zelf zorg voor dat je vroom en bewust aan de eredienst deelneemt. De rituelen ontlenen hun inhoud namelijk aan het geloof in God en in het katholieke geval ook in het geloof aan de sacramenten en alles wat daarbij hoort. Wanneer je werkelijk beseft wat de eucharistie is, dan ga je met een heel ander gemoed naar de kerk dan wanneer je als buitenstaander eens een mis bezoekt.

Als het geloof afneemt, dan moet je niet de riten afschaffen, maar het geloof hernieuwen. Het zou immers dwaas zijn het katholieke geloof nieuw leven in te willen blazen door minder katholiek te doen.

[Dat_beloof_ik]

- Spirit of Inquiry: Sanātana Dharma is geen "geloofssysteem", maar een proces van diepgaande vraagstelling. Het doel is niet om antwoorden op te leggen, maar om "vragen op te wekken die de zoeker naar de bron van alle bestaan leiden" .
.......

Sanātana Dharma levert het sterkste bewijs dat religie oorspronkelijk draait om ervaringsgerichte bewustzijnsverruiming, niet om geloof.

Hoi Ruben,

De conclusie aan het einde van je post klopt niet met het begin.
Als je aan het begin stelt dat Satana Daarna niet als doel heeft om antwoorden te geven, kun je op het eind dus niet met een antwoord komen.

Ga je nu elke keer onder een andere naam aan nieuw topic posten, of serieus discussie voeren?

[Dat_beloof_ik]

4. Wetenschappelijke ondersteuning: Neurowetenschap en bewustzijn
Moderne onderzoeken valideren ervaringsgerichte benaderingen:
- Neurotheologie: Studies naar meditatie tonen aan dat contemplatieve praktijken (zoals in Raja Yoga) hersenstructuren veranderen die verband houden met zelfbewustzijn en empathie .

Welke onderzoeken ? Bronvermelding?

- Perceptie van eenheid: Ervaringen van "eeuwige eenheid" (zoals beschreven in Advaita Vedanta) correleren met verminderde activiteit in de default mode network (DMN), het hersennetwerk dat ego-grenzen creëert.

"Perceptie van eenheid" ...? Wat is dat voor ervaring? Waar blijkt dat uit, zijn daar onderzoeken van? Welke? Je hebt het over wetenschappelijke ondersteuning, maar ik kan me niet voorstellen dat er een wetenschappelijk onderzoek is dat dit aantoont.

[Tjabber]

- Spirit of Inquiry: Sanātana Dharma is geen "geloofssysteem", maar een proces van diepgaande vraagstelling. Het doel is niet om antwoorden op te leggen, maar om "vragen op te wekken die de zoeker naar de bron van alle bestaan leiden" .
.......

Sanātana Dharma levert het sterkste bewijs dat religie oorspronkelijk draait om ervaringsgerichte bewustzijnsverruiming, niet om geloof.

Hoi Ruben,

De conclusie aan het einde van je post klopt niet met het begin.
Als je aan het begin stelt dat Satana Daarna niet als doel heeft om antwoorden te geven, kun je op het eind dus niet met een antwoord komen.

Ga je nu elke keer onder een andere naam aan nieuw topic posten, of serieus discussie voeren?

Je mist het begrijpend stukje van het lezen. Sanatana Dharma gaat niet om antwoorden op te leggen, maar ze zelf uit te vinden. Er is namelijk 1 waarheid, los van mensen en percepties, waar je met oprechte vraagstelling zelf bij komt.

[Tjabber]

4. Wetenschappelijke ondersteuning: Neurowetenschap en bewustzijn
Moderne onderzoeken valideren ervaringsgerichte benaderingen:
- Neurotheologie: Studies naar meditatie tonen aan dat contemplatieve praktijken (zoals in Raja Yoga) hersenstructuren veranderen die verband houden met zelfbewustzijn en empathie .

Welke onderzoeken ? Bronvermelding?

- Perceptie van eenheid: Ervaringen van "eeuwige eenheid" (zoals beschreven in Advaita Vedanta) correleren met verminderde activiteit in de default mode network (DMN), het hersennetwerk dat ego-grenzen creëert.

"Perceptie van eenheid" ...? Wat is dat voor ervaring? Waar blijkt dat uit, zijn daar onderzoeken van? Welke? Je hebt het over wetenschappelijke ondersteuning, maar ik kan me niet voorstellen dat er een wetenschappelijk onderzoek is dat dit aantoont.

Ga dan eens zelf kijken in plaats van je onbegrip zo uit te storten. Er zijn meerdere gedocumenteerde hersenscans van Yogi's.
Er zijn meerdere onderzoeken die dit aantonen, als je mijn woord niet gelooft ben je simpele google search verwijderd van het antwoord op je achterdocht.

[Dat_beloof_ik]

Hoi Ruben,

De conclusie aan het einde van je post klopt niet met het begin.
Als je aan het begin stelt dat Satana Daarna niet als doel heeft om antwoorden te geven, kun je op het eind dus niet met een antwoord komen.

Ga je nu elke keer onder een andere naam aan nieuw topic posten, of serieus discussie voeren?

Je mist het begrijpend stukje van het lezen. Sanatana Dharma gaat niet om antwoorden op te leggen, maar ze zelf uit te vinden. Er is namelijk 1 waarheid, los van mensen en percepties, waar je met oprechte vraagstelling zelf bij komt.

Je schrijft gewoon twee tegengestelde zaken, welk begrepen stukje mis ik dan?

[Tjabber]

Je mist het begrijpend stukje van het lezen. Sanatana Dharma gaat niet om antwoorden op te leggen, maar ze zelf uit te vinden. Er is namelijk 1 waarheid, los van mensen en percepties, waar je met oprechte vraagstelling zelf bij komt.

Je schrijft gewoon twee tegengestelde zaken, welk begrepen stukje mis ik dan?

Het niet tegengesteld om te zeggen, "Dit is de waarheid, maar geloof mij niet, kom er zelf achter!"