Verbinding uitbreiden?

[Tufkah]

P.S. Ik heb niet zo veel met het woord "verbinden" , juist omdat je in je diepste zelf alleen bent. Verbinden c.q. verbonden zijn is zo'n romantisch woord, welke aan de werkelijkheid zo weinig recht doet.

Ik dacht dat re-ligie hetzelfde was als her-verbinden, vandaar, de relatie met God wordt vaak wel romantisch gezien.

Heb je een alternatief dat deze existentiele situatie meer gepast beschrijft? Zijnsvergetelheid? (Waar je dus iets moet doen) Gelatenheid? (Waar je dus iets moet laten)

In zuivere gelatenheid is de mens een met God. Dat verschaft een radicale perspectiefverandering met God. Eckhart noemde dat een zien en een liefhebben. Maar dan mag er geen enkel beeld van God meer in de mens aanwezig zijn. In zuivere gelatenheid verlaat de mens zijn eigen subjectiviteit en daarmee ook ieder "idee" over God. Dan blijkt dat "de wereld kennen" buiten de wereld plaats heeft. In het "kennen van de wereld" is geen enkel oordeel, maar alleen maar "kennen". Vandaar ook dat Jezus zegt dat je met je eigen oordeel geoordeeld zult worden, de mens doet zichzelf het oordeel aan. Het "kennen van de wereld" is buiten het veld van goed en kwaad, het oordelen vind plaats in het veld van goed en kwaad. Het is de mens zijn eigen oordeel wat hem in het veld van goed en kwaad houdt.

Je moet dus inderdaad iets laten , je laat het oordeel achterwege. Dat is de werkelijke betekenis van gelatenheid. Dan oordeel je de wereld niet langer , maar dan ken je de wereld. Binnen dat kennen is er geen enkele sympathie of antipathie (of empathie) voor hetgeen er in de wereld wordt waargenomen.

Dit klinkt allemaal eenvoudig (en dat is het ook) , maar de mens doet graag moeilijk. De mens die in de wereld is (de natuurlijke mens) wordt ook door de wereld bewogen. De mens die uit de wereld is (de geestelijke mens) wordt door God bewogen. (Niet door een bedachte God uiteraard) En daar kom ik terug op "affectie" , de mens die de eigen affectie achterwege laat (empathie) zal bemerken dat het God is die hem beweegt tot een affectieve houding naar de medemens. God in zijn Naaktheid is niks anders dan liefde, mededogen, compassie enz. Dan is het niet langer "ik" die compassie heeft met iemand, alle eer komt God toe. In mijn eigen naaktheid ben ik "niets" (niet-iets). En in dat "niets" heb ik ook geen beeld meer van mijzelf.

En dan blijkt ook dat "empathie" een egoïstisch karakter heeft. Binnen empathie verplaats ik mijzelf (ego) in de situatie van een ander en ben ik in wezen begaan met mijzelf. Empathie klinkt heel erg nobel, maar binnen empathie wordt de mens nog steeds door de wereld bewogen. Waarmee ik natuurlijk allerminst empathie als "slecht" wil karakteriseren, maar het is een substituut voor wat er zijn kan.

[Leon]

Pathos wordt vaak door redenaars gebruikt om geloofwaardig over te komen. Als men empathie heeft is men daar gevoelig en beïnvloedbaar voor.

maar toch even terug naar de verhouding ik-wereld, dat is voor een ieder de uitdaging. Leegte of verlatenheid voor de ik zal de wereld niet verbeteren. Alleen de belasting met de wereld is weg. Op zich toch een mentaal inzicht.

[Yours]

Ik dacht dat re-ligie hetzelfde was als her-verbinden, vandaar, de relatie met God wordt vaak wel romantisch gezien.

Heb je een alternatief dat deze existentiele situatie meer gepast beschrijft? Zijnsvergetelheid? (Waar je dus iets moet doen) Gelatenheid? (Waar je dus iets moet laten)

In zuivere gelatenheid is de mens een met God. Dat verschaft een radicale perspectiefverandering met God. Eckhart noemde dat een zien en een liefhebben. Maar dan mag er geen enkel beeld van God meer in de mens aanwezig zijn. In zuivere gelatenheid verlaat de mens zijn eigen subjectiviteit en daarmee ook ieder "idee" over God. Dan blijkt dat "de wereld kennen" buiten de wereld plaats heeft. In het "kennen van de wereld" is geen enkel oordeel, maar alleen maar "kennen". Vandaar ook dat Jezus zegt dat je met je eigen oordeel geoordeeld zult worden, de mens doet zichzelf het oordeel aan. Het "kennen van de wereld" is buiten het veld van goed en kwaad, het oordelen vind plaats in het veld van goed en kwaad. Het is de mens zijn eigen oordeel wat hem in het veld van goed en kwaad houdt.

Je moet dus inderdaad iets laten , je laat het oordeel achterwege. Dat is de werkelijke betekenis van gelatenheid. Dan oordeel je de wereld niet langer , maar dan ken je de wereld. Binnen dat kennen is er geen enkele sympathie of antipathie (of empathie) voor hetgeen er in de wereld wordt waargenomen.

Dit klinkt allemaal eenvoudig (en dat is het ook) , maar de mens doet graag moeilijk. De mens die in de wereld is (de natuurlijke mens) wordt ook door de wereld bewogen. De mens die uit de wereld is (de geestelijke mens) wordt door God bewogen. (Niet door een bedachte God uiteraard) En daar kom ik terug op "affectie" , de mens die de eigen affectie achterwege laat (empathie) zal bemerken dat het God is die hem beweegt tot een affectieve houding naar de medemens. God in zijn Naaktheid is niks anders dan liefde, mededogen, compassie enz. Dan is het niet langer "ik" die compassie heeft met iemand, alle eer komt God toe. In mijn eigen naaktheid ben ik "niets" (niet-iets). En in dat "niets" heb ik ook geen beeld meer van mijzelf.

En dan blijkt ook dat "empathie" een egoïstisch karakter heeft. Binnen empathie verplaats ik mijzelf (ego) in de situatie van een ander en ben ik in wezen begaan met mijzelf. Empathie klinkt heel erg nobel, maar binnen empathie wordt de mens nog steeds door de wereld bewogen. Waarmee ik natuurlijk allerminst empathie als "slecht" wil karakteriseren, maar het is een substituut voor wat er zijn kan.

Vetgedrukt door mij.

Nu is empathie ook al egoïstisch. En naastenliefde is dat ook al in jouw visie.

Wat jij nog steeds niet begrijpt is, dat als de mens noodgedwongen in de wereld staat die mens via de weg van empathie, naastenliefde en compassie tot Christus kan komen. Wie ben jij dan om die mens als egoïst te bestempelen? Je laat ‘in jouw gelatenheid’ het oordeel als zodanig dus in het geheel niet achterwege. Noch al jouw oordelen over alles wat zich in de wereld afspeelt, noch over de mens die daarin dus aanwezig is omdat de weg die jij voorstaat niet (meer) toegankelijk is.

[peda]

Niemand komt onderuit aan het geven van "' oordelen "'.
Zelfs de mens die opmerkt zelve '' niet te oordelen "' geeft als "' oordeel "' dat hij/ zij "' zelve niet oordeelt "'.
Deze positie gaat zowel op voor de natuurlijke mens ( wereld-gericht ) als voor de geestelijke mens ( God-gericht ).
Het door iedereen geven van "' oordelen "' is nu juist de bron voor het bestaan van de "' bonte stoet "'.
De "' oordelen "' vallen immers niet gelijkluidend uit en dus wordt er gepraat en regelmatig ook "' stoom afgeblazen "" omdat het oordeel van de ander over hetzelfde onderwerp in te scherp contrast staat met het eigen "' oordeel "'.
C'ést la vie !!

[Tufkah]

Pathos wordt vaak door redenaars gebruikt om geloofwaardig over te komen. Als men empathie heeft is men daar gevoelig en beïnvloedbaar voor.

maar toch even terug naar de verhouding ik-wereld, dat is voor een ieder de uitdaging. Leegte of verlatenheid voor de ik zal de wereld niet verbeteren. Alleen de belasting met de wereld is weg. Op zich toch een mentaal inzicht.

Vroeger wilde ik de wereld verbeteren, en uiteindelijk kwam ik tot het zelfde inzicht als Jezus: heb de wereld niet lief, want dan is de liefde des Vaders niet in mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen mening meer heb over de wereld. Doch mijn meningen over de wereld veranderd niks aan diezelfde wereld. Nu bezie ik de wereld (in geestelijke zin) als een plaats waar natuurlijke lichamen zijn gezaaid. Het onkruid wast samen op met het graan (Matt 13). Het onkruid zal verbrand worden, en het graan zal de schuur in gaan.

Jezus sprak niet voor niets in gelijkenissen.

[Tufkah]

Niemand komt onderuit aan het geven van "' oordelen "'.
Zelfs de mens die opmerkt zelve '' niet te oordelen "' geeft als "' oordeel "' dat hij/ zij "' zelve niet oordeelt "'.
Deze positie gaat zowel op voor de natuurlijke mens ( wereld-gericht ) als voor de geestelijke mens ( God-gericht ).
Het door iedereen geven van "' oordelen "' is nu juist de bron voor het bestaan van de "' bonte stoet "'.

Mensen halen oordelen en meningen nogal eens door elkaar. Oordeelloos (be)zien kan alleen in het moment. Dan blijkt dat het het denkvermogen is wat oordeelt. Het is de liefde van de Vader die hier een einde aan maakt, dat is het gaan van de smalle weg.

Maar ik begeef me op glad ijs, men speelt direct al weer de man i.p.v. de bal. Zo werkt dat in ego-land als je je buiten de platgetreden paden begeeft.....

[peda]

Niemand komt onderuit aan het geven van "' oordelen "'.
Zelfs de mens die opmerkt zelve '' niet te oordelen "' geeft als "' oordeel "' dat hij/ zij "' zelve niet oordeelt "'.
Deze positie gaat zowel op voor de natuurlijke mens ( wereld-gericht ) als voor de geestelijke mens ( God-gericht ).
Het door iedereen geven van "' oordelen "' is nu juist de bron voor het bestaan van de "' bonte stoet "'.

Mensen halen oordelen en meningen nogal eens door elkaar. Oordeelloos (be)zien kan alleen in het moment. Dan blijkt dat het het denkvermogen is wat oordeelt. Het is de liefde van de Vader die hier een einde aan maakt, dat is het gaan van de smalle weg.

Maar ik begeef me op glad ijs, men speelt direct al weer de man i.p.v. de bal. Zo werkt dat in ego-land als je je buiten de platgetreden paden begeeft.....

Jouw axioma is dat de geestelijke ( God-gerichte ) mens niet meer oordeelt.
Mijn axioma is dat de geestelijke mens eveneens oordeelt.

In de bijbel wordt zelfs God niet als Oordeelvrij beschreven.

[Tufkah]

Mensen halen oordelen en meningen nogal eens door elkaar. Oordeelloos (be)zien kan alleen in het moment. Dan blijkt dat het het denkvermogen is wat oordeelt. Het is de liefde van de Vader die hier een einde aan maakt, dat is het gaan van de smalle weg.

Maar ik begeef me op glad ijs, men speelt direct al weer de man i.p.v. de bal. Zo werkt dat in ego-land als je je buiten de platgetreden paden begeeft.....

Jouw axioma is dat de geestelijke ( God-gerichte ) mens niet meer oordeelt.
Mijn axioma is dat de geestelijke mens eveneens oordeelt.

In de bijbel wordt zelfs God niet als Oordeelvrij beschreven.

Het oordeel is aan de Zoon gegeven. (Johannes 5:22). Daarmee neemt de Zoon een belangrijke positie in betreffende het oordeel, Bijbels gezien. Mijn axioma is dat de geestelijke mens (het ongedekte gelaat) niet oordeelt en dit ook zelfs niet kan. Daarom onderscheidt de geestelijke mens zich ook van niemand, het is juist het oordeel wat onderscheidend werkt.

[Yours]

Pathos wordt vaak door redenaars gebruikt om geloofwaardig over te komen. Als men empathie heeft is men daar gevoelig en beïnvloedbaar voor.

maar toch even terug naar de verhouding ik-wereld, dat is voor een ieder de uitdaging. Leegte of verlatenheid voor de ik zal de wereld niet verbeteren. Alleen de belasting met de wereld is weg. Op zich toch een mentaal inzicht.

Vroeger wilde ik de wereld verbeteren, en uiteindelijk kwam ik tot het zelfde inzicht als Jezus: heb de wereld niet lief, want dan is de liefde des Vaders niet in mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen mening meer heb over de wereld. Doch mijn meningen over de wereld veranderd niks aan diezelfde wereld. Nu bezie ik de wereld (in geestelijke zin) als een plaats waar natuurlijke lichamen zijn gezaaid. Het onkruid wast samen op met het graan (Matt 13). Het onkruid zal verbrand worden, en het graan zal de schuur in gaan.

Jezus sprak niet voor niets in gelijkenissen.

De weg in de wereld leidde ook jou naar Jezus.

[Tufkah]

Vroeger wilde ik de wereld verbeteren, en uiteindelijk kwam ik tot het zelfde inzicht als Jezus: heb de wereld niet lief, want dan is de liefde des Vaders niet in mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen mening meer heb over de wereld. Doch mijn meningen over de wereld veranderd niks aan diezelfde wereld. Nu bezie ik de wereld (in geestelijke zin) als een plaats waar natuurlijke lichamen zijn gezaaid. Het onkruid wast samen op met het graan (Matt 13). Het onkruid zal verbrand worden, en het graan zal de schuur in gaan.

Jezus sprak niet voor niets in gelijkenissen.

De weg in de wereld leidde ook jou naar Jezus.

Uiteraard. Ook ik ben als een natuurlijk lichaam gezaaid, geen mens vormt daar een uitzondering op. Jezus speelde altijd een belangrijke rol in mijn leven, ook toen ik mijzelf nog atheïst noemde. Maar ik begrijp de gelijkenis van de zaaier wel dusdanig dat het "onkruid" verwijderd zal worden. Geen volgende levens, geen enkele boer haalt het zaad wat niet tot graan is gewassen uit de grond om het nog een keertje te proberen volgend jaar. Zolang er boeren zijn verwijderen ze onkruid. De mensen die zich door het boze laten verleiden hebben pech.

Gods Koninkrijk is een Koninkrijk van liefde, laat daar geen misverstand over bestaan.

[peda]

Jouw axioma is dat de geestelijke ( God-gerichte ) mens niet meer oordeelt.
Mijn axioma is dat de geestelijke mens eveneens oordeelt.

In de bijbel wordt zelfs God niet als Oordeelvrij beschreven.

Het oordeel is aan de Zoon gegeven. (Johannes 5:22). Daarmee neemt de Zoon een belangrijke positie in betreffende het oordeel, Bijbels gezien. Mijn axioma is dat de geestelijke mens (het ongedekte gelaat) niet oordeelt en dit ook zelfs niet kan. Daarom onderscheidt de geestelijke mens zich ook van niemand, het is juist het oordeel wat onderscheidend werkt.

Verschil in visie verklaart nu juist het bestaan van de bonte stoet.
De geestelijke mens onderscheidt zich van de natuurlijke mens en dat is onder mijn axioma een oordeel.
Voorts heb ik nog nooit een club van volstrekt eensgezinde "' Koninkrijk Bewoners ( geestelijke mensen ) "' gezien, wel van zich van elkaar onderscheidende "' geestelijken "', ook hier past "' oordeel "'.

[Tufkah]

Het oordeel is aan de Zoon gegeven. (Johannes 5:22). Daarmee neemt de Zoon een belangrijke positie in betreffende het oordeel, Bijbels gezien. Mijn axioma is dat de geestelijke mens (het ongedekte gelaat) niet oordeelt en dit ook zelfs niet kan. Daarom onderscheidt de geestelijke mens zich ook van niemand, het is juist het oordeel wat onderscheidend werkt.

Verschil in visie verklaart nu juist het bestaan van de bonte stoet.
De geestelijke mens onderscheidt zich van de natuurlijke mens en dat is onder mijn axioma een oordeel.
Voorts heb ik nog nooit een club van volstrekt eensgezinde "' Koninkrijk Bewoners ( geestelijke mensen ) "' gezien, wel van zich van elkaar onderscheidende "' geestelijken "', ook hier past "' oordeel "'.

Vanuit de natuurlijke mens bezien heb je het gelijk geheel aan je zijde. De natuurlijke mens beziet de geestelijke mens als iemand die zich onderscheidt van de natuurlijke mens. Binnen het Koninkrijk zelf herkennen de geliefden elkaar, daar zijn geen woorden of een paspoort voor nodig. In het Koninkrijk zijn we allen zonen van de levende Vader.

Ellendig is het lichaam dat afhangt van een lichaam en ellendig de ziel die afhangt van deze beide.

[peda]

Verschil in visie verklaart nu juist het bestaan van de bonte stoet.
De geestelijke mens onderscheidt zich van de natuurlijke mens en dat is onder mijn axioma een oordeel.
Voorts heb ik nog nooit een club van volstrekt eensgezinde "' Koninkrijk Bewoners ( geestelijke mensen ) "' gezien, wel van zich van elkaar onderscheidende "' geestelijken "', ook hier past "' oordeel "'.

Vanuit de natuurlijke mens bezien heb je het gelijk geheel aan je zijde. De natuurlijke mens beziet de geestelijke mens als iemand die zich onderscheidt van de natuurlijke mens. Binnen het Koninkrijk zelf herkennen de geliefden elkaar, daar zijn geen woorden of een paspoort voor nodig. In het Koninkrijk zijn we allen zonen van de levende Vader.

Ellendig is het lichaam dat afhangt van een lichaam en ellendig de ziel die afhangt van deze beide.

Mijn constatering is dat het Koninkrijk een theoretisch concept is en wel met de argumentatie dat in de praktijk geen 2 mensen het Koninkrijk op dezelfde wijze beschrijven. Geliefden die elkaar daar herkennen, kom ik in de praktijk des levens niet tegen.
Maar misschien vind ik op het G G forum in dit opzicht wel een "' pareltje "".

[Tufkah]

Vanuit de natuurlijke mens bezien heb je het gelijk geheel aan je zijde. De natuurlijke mens beziet de geestelijke mens als iemand die zich onderscheidt van de natuurlijke mens. Binnen het Koninkrijk zelf herkennen de geliefden elkaar, daar zijn geen woorden of een paspoort voor nodig. In het Koninkrijk zijn we allen zonen van de levende Vader.

Ellendig is het lichaam dat afhangt van een lichaam en ellendig de ziel die afhangt van deze beide.

Mijn constatering is dat het Koninkrijk een theoretisch concept is en wel met de argumentatie dat in de praktijk geen 2 mensen het Koninkrijk op dezelfde wijze beschrijven. Geliefden die elkaar daar herkennen, kom ik in de praktijk des levens niet tegen.
Maar misschien vind ik op het G G forum in dit opzicht wel een "' pareltje "".

Het Koninkrijk is mystiek, dus dat er geen eensgezindheid is dat is voorstelbaar. Forumdeelnemer Alpha is juist wars van mystiek. Die gaat geheel de andere kant op. En wie er gelijk heeft? God heeft gelijk, die beziet ieder mensenhart.

[Leon]

Vanuit de natuurlijke mens bezien heb je het gelijk geheel aan je zijde. De natuurlijke mens beziet de geestelijke mens als iemand die zich onderscheidt van de natuurlijke mens. Binnen het Koninkrijk zelf herkennen de geliefden elkaar, daar zijn geen woorden of een paspoort voor nodig. In het Koninkrijk zijn we allen zonen van de levende Vader.

Ellendig is het lichaam dat afhangt van een lichaam en ellendig de ziel die afhangt van deze beide.

Mijn constatering is dat het Koninkrijk een theoretisch concept is en wel met de argumentatie dat in de praktijk geen 2 mensen het Koninkrijk op dezelfde wijze beschrijven. Geliefden die elkaar daar herkennen, kom ik in de praktijk des levens niet tegen.
Maar misschien vind ik op het G G forum in dit opzicht wel een "' pareltje "".

Het is doelloosheid troef. Geen enkele zekeRheid, alleen een verlangen naar verbinding of eenheid, of verlangens vervuld raken is mogelijk allemaal subjectieve verbeelding. De bonte stoet zijn allemaal stumpers die hun eigen verbeelding hebben.

[peda]

Mijn constatering is dat het Koninkrijk een theoretisch concept is en wel met de argumentatie dat in de praktijk geen 2 mensen het Koninkrijk op dezelfde wijze beschrijven. Geliefden die elkaar daar herkennen, kom ik in de praktijk des levens niet tegen.
Maar misschien vind ik op het G G forum in dit opzicht wel een "' pareltje "".

Het is doelloosheid troef. Geen enkele zekerheid, alleen een verlangen naar verbinding of eenheid, of verlangens vervuld raken is mogelijk allemaal subjectieve verbeelding. De bonte stoet zijn allemaal stumpers die hun eigen verbeelding hebben.

Hallo Leon,

Een mooi gegeven "' in memoriam"'.

[Tufkah]

Mijn constatering is dat het Koninkrijk een theoretisch concept is en wel met de argumentatie dat in de praktijk geen 2 mensen het Koninkrijk op dezelfde wijze beschrijven. Geliefden die elkaar daar herkennen, kom ik in de praktijk des levens niet tegen.
Maar misschien vind ik op het G G forum in dit opzicht wel een "' pareltje "".

Het is doelloosheid troef. Geen enkele zekeRheid, alleen een verlangen naar verbinding of eenheid, of verlangens vervuld raken is mogelijk allemaal subjectieve verbeelding. De bonte stoet zijn allemaal stumpers die hun eigen verbeelding hebben.

Een ieder die uit Geest is geboren weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat. Veel doellozer gaat het niet worden. Het probleem van de mens is dan ook dat hij een doel wil hebben in zijn leven. En niet begrijpt dat het Zijn zonder doel is. En wat zegt Jezus? "Luister goed! Ik zeg jullie dat de Zoon niets uit Zichzelf kan doen. Hij doet alleen wat Hij de Vader ziet doen." (Joh 5)


De geestelijke mens doet in de navolging ook alleen wat hij de Vader ziet doen. De geestelijke mens houdt zich niet langer bezig met toekomstvisies, hij weet immers niet waar hij naar toe gaat!

[Leon]

Het is doelloosheid troef. Geen enkele zekeRheid, alleen een verlangen naar verbinding of eenheid, of verlangens vervuld raken is mogelijk allemaal subjectieve verbeelding. De bonte stoet zijn allemaal stumpers die hun eigen verbeelding hebben.

Een ieder die uit Geest is geboren weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat. Veel doellozer gaat het niet worden. Het probleem van de mens is dan ook dat hij een doel wil hebben in zijn leven. En niet begrijpt dat het Zijn zonder doel is. En wat zegt Jezus? "Luister goed! Ik zeg jullie dat de Zoon niets uit Zichzelf kan doen. Hij doet alleen wat Hij de Vader ziet doen." (Joh 5)


De geestelijke mens doet in de navolging ook alleen wat hij de Vader ziet doen. De geestelijke mens houdt zich niet langer bezig met toekomstvisies, hij weet immers niet waar hij naar toe gaat!

Ergens hanteer je nog een “doel” namelijk uit Geest geboren worden. Maar dat levert niets op. Een soort anti-doel.

[Tufkah]

Een ieder die uit Geest is geboren weet niet waar hij vandaan komt noch waar hij naar toe gaat. Veel doellozer gaat het niet worden. Het probleem van de mens is dan ook dat hij een doel wil hebben in zijn leven. En niet begrijpt dat het Zijn zonder doel is. En wat zegt Jezus? "Luister goed! Ik zeg jullie dat de Zoon niets uit Zichzelf kan doen. Hij doet alleen wat Hij de Vader ziet doen." (Joh 5)


De geestelijke mens doet in de navolging ook alleen wat hij de Vader ziet doen. De geestelijke mens houdt zich niet langer bezig met toekomstvisies, hij weet immers niet waar hij naar toe gaat!

Ergens hanteer je nog een “doel” namelijk uit Geest geboren worden. Maar dat levert niets op. Een soort anti-doel.

Precies. Het is een anti-doel. Zie hoe de christelijke wereld in elkaar zit: men gelooft om het hardste in het hiernamaals. Maar wie niet wedergeboren is, die kan niet eens het Koninkrijk Gods zien. Of men doet zijn uiterste best om een "goedmens" te zijn, maar ook een goedmens is nog altijd een natuurlijke mens.

Het Ken-Uzelve is geest-zelf en gaat helemaal nergens heen. Precies zoals Jezus het heeft gezegd. Het is voor mij onbegrijpelijk dat mensen naar het hiernamaals willen, dan heb je nog altijd een doel. Als het ego gestorven is dan ben je ook doelloos, want het is het ego wat zichzelf altijd maar doelen stelt. Dan resteert slechts te doen wat je de Vader ziet doen.

[Leon]

Ergens hanteer je nog een “doel” namelijk uit Geest geboren worden. Maar dat levert niets op. Een soort anti-doel.

Precies. Het is een anti-doel. Zie hoe de christelijke wereld in elkaar zit: men gelooft om het hardste in het hiernamaals. Maar wie niet wedergeboren is, die kan niet eens het Koninkrijk Gods zien. Of men doet zijn uiterste best om een "goedmens" te zijn, maar ook een goedmens is nog altijd een natuurlijke mens.

Het Ken-Uzelve is geest-zelf en gaat helemaal nergens heen. Precies zoals Jezus het heeft gezegd. Het is voor mij onbegrijpelijk dat mensen naar het hiernamaals willen, dan heb je nog altijd een doel. Als het ego gestorven is dan ben je ook doelloos, want het is het ego wat zichzelf altijd maar doelen stelt. Dan resteert slechts te doen wat je de Vader ziet doen.

Ook ik denk nog dat dit leven continueert in ander leven, misschien totdat je Met de Vader/Moeder bent.

Denk dat voor velen dit de realiteit is.