Yours schreef: 16 aug 2025, 21:51
Ik weet van dit alles.
Waar het mij om gaat is dat de meeste mensen die op de drempel van de dood staan en wie dit niet gelukt is, in jullie visie gewoon de natuurlijke dood sterven en het totaal “Over en Uit” is voor hen.
Het is dieptriest als dit goedwillenden (ook jullie overleden dierbaren) overkomt: dat hun kansen op het Koninkrijk dan voor eeuwig verloren zijn.
De kennis die je kennelijk niet bezit is de kennis dat de natuurlijke mens achter de sluiers van illusie leeft. Dat is de natuurlijke mens niet aan te rekenen, maar de natuurlijke mens kan wel zichzelf opgeven. Zonder voorwaarden , zoals Jon schrijft.
Uiteraard ken ik de ambivalentie welke ik ook heb ten opzichte van mijn eigen overleden dierbaren. Mijn wensnatuur (ego) wenst al mijn geliefden het allerbeste, ook als ze overleden zijn. Maar als mijn 'gewens' haalt niks uit als het oordeel bij de Zoon ligt. Om gerechtvaardigde redenen.
Die ambivalentie bestaat uit de éne kant uit mijn liefde voor de dierbare overleden. De andere kant van het verhaal is dat er in de Eeuwigheid geen plaats is voor een onderscheiden existentie zoals we die wel kennen in het lichamelijk leven. Linksom of rechtsom, ergens zal de mens zijn identificatie met de natuurlijke mens moeten opgeven. Doet de mens dit niet voordat hij dood gaat, dan doet de dood dit zelf.....
Geen enkele natuurlijk mens komt aan in het huis van de Vader, maar iedere gelovige mag natuurlijk wat anders geloven. En ja, een oprecht gelovige kan in zijn of haar stervensuur alsnog genade worden geschonken. Wie ben ik om te oordelen? Ik ga daar niet over. Maar laat een ieder zichzelf er wel van vergewissen dat het hebben van overtuigingen niet gratis is. U geschiede naar uw geloof.
De paradox van het denken is de poging om iets te ontdekken dat gedachten niet kunnen denken.