De ijkstok

[Tufkah]

Bijna ieder mens denkt in vormen en wisselt met elkaar de "' kijk "' op vormen uit, waarbij voor mij beeld en vorm vrijwel synonieme uitdrukkingswijzen zijn.
Een "' beeld/vorm loos "" gesprek is m.i. snel ten einde.
Niet voor niets is de positieve theologie een "' vormen/beelden "'-theologie , waarmede hele bibliotheken gevuld worden.
Hoewel mijn voorkeur uitgaat naar de negatieve theologie, doe ik wel volop mee met de positieve "" beelden "' theologie waarmede bijna alle tuintjes gevuld zijn. Duidelijk, immers elk tuintje levert naar hartelust beelden en vormen in allerlei pracht, waarover onderling met positieve of negatieve waardering gesproken kan worden.
Een vormeloos, leeg tuintje is eigenlijk het bespreken nauwelijks "' waard "'. Leeg is leeg en blijft leeg, wat er over leeg ook verteld wordt, het krijgt nooit vulling.

Over de geestelijke mens an sich valt dan ook weinig boeiends te vertellen. Leeg van zelf is erg saai. De wereld van de vormen en de beelden is veel...eh...beeldender! Dat is ook precies waarom de mens verslaafd is aan de beelden. De natuurlijke mens kent zichzelf ook alleen als beeld. De natuurlijke mens kent zichzelf als het beeld van een man of een vrouw, als het beeld van een blanke of een zwarte. En omdat de natuurlijke mens zichzelf het belangrijkste vindt, vind hij zijn zelf-beeld ook het belangrijkste.

De geestelijke mens is ontsnapt aan de vrije wil die de wensnatuur van het ego veroorzaakt . Het leven is lichter als je je geen zorgen meer hoeft te maken om het lichaam. Beelden brengen namelijk zorgen en pijn met zich mee.

[J-W]

Over de geestelijke mens an sich valt dan ook weinig boeiends te vertellen. Leeg van zelf is erg saai. De wereld van de vormen en de beelden is veel...eh...beeldender! ..........

Ik vind dit grote onzin wat je nu uitkraamt. Mensen met een oprecht geloof kunnen heel fascinerend over hun geloof vertellen, zij zijn dan ook geheel niet leeg van binnen maar vervuld met wat zij door hun geloof hebben ervaren.
Lees Lukas 1 maar eens:

En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot den Heere;
En mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker;

Mensen die zich geestelijk noemen maar het niet zijn, tja, die komen niet veel verder dan wat herhalingen van bijbelteksten, afgeven op natuurlijke mensen en vervelen inderdaad dan al snel, weinig inhoud, leeg van binnen zoals je zelf zegt.

[Jon]

Hier Idem. En ik verwacht trouwens dat iedere gelovige (ook dus mentale) zelfs uit elk van de drie Abrahamitische religies nooit zal beweren dat hij zelf God is of deel van God. Waarmee ik niet de macht van het getal inzet, maar ik wil ermee aangeven dat het niet uit de Bijbel of de Koran kan stammen. Het is een typische new age gedachte.

Jouw gedachte is te begrijpen als je uitgaat van één oppermachtige God.
Maar het is nogal wat om aan te geven dat de gedachte dat iemand God kan zijn niet uit de Bijbel of Koran kunnen stammen (de Tenach noem je niet, maar dat slechts terzijde) en dat een paar miljard mensen dat met je eens zijn.
Want uit alledrie blijkt dat juist niet.
In de Tenach bv staat Deut 32:8 staat dat de allehoogste land toewees aan elk volk en de grenzen bepaalde voor alle volken naar het aantal van de zonen van God.
Dan moeten er dus nogal wat (zonen van ) goden zijn, want er zijn ook een hoop volken. Dat zijn er heel wat en die moeten toch ergens vandaan komen.
Dat kwam de strikt monotheïstische christelijke vertalers niet goed uit, dus die hebben daar 'zonen van Israel' van gemaakt.

Hetzelfde deden de vertalers trouwens in Psalmen 29 en 89 waar in het Hebreeuws staat 'Bni Alim' (zonen der Goden) waar ze dan weer 'kinderen der machtigen' van maakten.

Het is dus zeker geen typische new age gedachte dat er volgende bijbel meer goden zijn, en zelfs staat er in Exodus 12:12 "Want Ik zal in dezen nacht door Egypteland gaan, en alle eerstgeborenen in Egypteland slaan, van de mensen af tot de beesten toe; en Ik zal gerichten oefenen aan al de goden der Egyptenaren, Ik, de HEERE!"
Je ziet, al de mensen die zichzelf god vonden, worden daar door de Joodse God ook als 'goden' aangeduid (het zijn er dus meerdere!).

Het is denk ik uberhaupt niet handig om van een paar miljard mensen te beweren dat je weet hoe ze denken over God. Als er één ding is waar mensen uiteenlopend over denken, is het dat wel.

Een zoon van God is niet God. Zonen van God kan in de Bijbel verwijzen naar mensen, engelen en gevallen engelen. De Statenvertaling heeft in alle door jou genoemde Schriftplaatsen uitstekend correct vertaald. Hierover discussiëren daar besteed ik geen aandacht aan. De natuurlijke mens is net als de gevallen engelen met een ego aangedaan. In hoeverre deze aandoening in voorkomende gevallen in een gevorderd stadium verkeert, of ten halve gekeerd is, tekent zich langzamerhand af in de wereld.

[Jon]

Ja dat valt me wel op. Maar jouw opvattingen zijn ook vaak afwijkend van het gangbare christendom.

Alles is vergankelijk inderdaad en staat op in een andere (lichamelijke) vorm. De dood zoals we die menen te kennen bestaat niet, het sterven is een transformatieproces.

Mijn opvattingen wijken af van het reguliere christendom omdat ieder mens nu eenmaal in een verschillende fase van het smalle pad verkeert. Ergens op het smalle pad heb ik mijn eigen willen opgegeven en zo de liefde van de Vader ontdekt. En ook ontdekt dat de geestelijke mens totaal geen eigen wil heeft.

De natuurlijke mens heeft wel een eigen wil, daarom is het mij helder dat jij de natuurlijke mens tot God hebt benoemd.

[Jon]

De inzichten van Walsch worden breed gedeeld, meestal wordt Walsch daar niet in genoemd (en dat is ook onbelangrijk) maar gaat het over de inzichten en visie over een God van echte liefde en de positie van de mens in het leven en de wereld. De boodschap wordt steeds luider en de boodschapper trekt zich steeds meer terug op de achtergrond.

Is het je nooit opgevallen dat jouw opvattingen diametraal op die van mij staan? Bij jou vallen Tijd en Eeuwigheid samen, bij mij niet. Bij jou is jouw eigen wil ook Gods wil, bij mij juist niet. Jij gelooft in reïncarnatie, ik juist niet. (Enz enz)

Ieder mens krijgt wat hem toekomt, jij leeft in de wereld van de beelden, de vormen. In jouw overtuiging verander je na de dood slechts van vorm. De geestelijke mens existeert geheel buiten de beelden en vormen. Mijn weten is dat alle vormen (ook die ik als natuurlijke mens ben) geen 'zijn' van zichzelf hebben. Alle vormen (alles wat je ziet) is tijdelijk en vergankelijk. Precies zoals de Bijbel dat leert. Geen enkele vorm overleeft de dood.

Doet me denken aan het begrip twilight zo(o)ne. De natuurlijke mens leeft in een soort twilightzone.

[peda]

Mij zegt de "" geestelijke mens "" niet veel.
Ik houd het op de natuurlijke mens met een al of niet spiritueel gerichte "' instelling "'.
In die visie is het ook niet nodig om de sprong te maken van natuurlijke mens naar geestelijke mens, maar
om de persoonlijke levensvisie anders te richten ( waarom gaat het ten diepste ).
M.i. volgt de ijkstok de "' eigen bias "" en niet omgekeerd.
De natuurlijke mens gericht op het "" goddelijke "' is voor mij een mooie finale.
De geestelijke mens = het goddelijke staat daarmede in concurrentie.

[Jon]

Mij zegt de "" geestelijke mens "" niet veel.
Ik houd het op de natuurlijke mens met een al of niet spiritueel gerichte "' instelling "'.
In die visie is het ook niet nodig om de sprong te maken van natuurlijke mens naar geestelijke mens, maar
om de persoonlijke levensvisie anders te richten ( waarom gaat het ten diepste ).
M.i. volgt de ijkstok de "' eigen bias "" en niet omgekeerd.

De persoonlijke levensvisie anders richten is wat er gebeurt als de individu de weg naar binnen gaat. Daarbij gaat hij dan wel door de twilight zone heen. Er staat niet voor niets geschreven “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.” (Psalm 1119).

Althans wanneer hij volhardt komt hij erdoorheen, als een voorbijganger. Velen gaan helaas onderweg zitten op de brug en van daaruit de twilight zone verkondigen. Die roepen dan dat ze God zijn en dat iedereen God is. In het land van de spiritualiteit gebeuren vele ongelukken.

Ten diepste is het ook eigenlijk geen kwestie van “de persoonlijke levensvisie anders richten”. Wel van aandacht. De aandacht anders richten.

[Tufkah]

Is het je nooit opgevallen dat jouw opvattingen diametraal op die van mij staan? Bij jou vallen Tijd en Eeuwigheid samen, bij mij niet. Bij jou is jouw eigen wil ook Gods wil, bij mij juist niet. Jij gelooft in reïncarnatie, ik juist niet. (Enz enz)

Ieder mens krijgt wat hem toekomt, jij leeft in de wereld van de beelden, de vormen. In jouw overtuiging verander je na de dood slechts van vorm. De geestelijke mens existeert geheel buiten de beelden en vormen. Mijn weten is dat alle vormen (ook die ik als natuurlijke mens ben) geen 'zijn' van zichzelf hebben. Alle vormen (alles wat je ziet) is tijdelijk en vergankelijk. Precies zoals de Bijbel dat leert. Geen enkele vorm overleeft de dood.

Doet me denken aan het begrip twilight zo(o)ne. De natuurlijke mens leeft in een soort twilightzone.

Ja. De natuurlijke mens is fictie en ziet die fictie voor echt aan. Anderzijds is er innerlijk ook het 'weten' van wat uit de geest is. In de geestelijke werkelijkheid verkeert iedere mens in de toestand van Nous. Dat staat trouwens ook gewoon in Joh 1:9.

[peda]

Hallo Jon,

De geestelijke mens is een andere mens als de natuurlijke mens, versus het gaat om de natuurlijke mens met een verschillende spirituele insteek.
Voor mij staat het laatste centraal, voor jou en Tufkah het eerste. Twee verschillende kijken op de mens.

[Tufkah]

Mij zegt de "" geestelijke mens "" niet veel.
Ik houd het op de natuurlijke mens met een al of niet spiritueel gerichte "' instelling "'.
In die visie is het ook niet nodig om de sprong te maken van natuurlijke mens naar geestelijke mens, maar
om de persoonlijke levensvisie anders te richten ( waarom gaat het ten diepste ).
M.i. volgt de ijkstok de "' eigen bias "" en niet omgekeerd.
De natuurlijke mens gericht op het "" goddelijke "' is voor mij een mooie finale.
De geestelijke mens = het goddelijke staat daarmede in concurrentie.

De natuurlijke mens is van nature gericht op de wereld. Gericht zijn op het goddelijke , dat is onmogelijk. Vandaar ook de weg naar binnen. Maar omdat de mens zich niet naar binnen kan richten , is de weg naar binnen een "achterwaartse" beweging.

Zodra de mens God denkt, dan ben ik hier en is God daar. Denken aan God veroorzaakt een "tegenover zich". Vandaar dat Godsbeelden niet aan te raden zijn. (En dat mag ook niet van God Zelf)

Wie ooit ontdekt waar God Zich ophoudt, die zal verbaasd zijn. God is nergens. Het zijn juist de dingen/beelden/vormen (kortom alles wat zich in de Tijd bevindt) wat ergens is. Een verbazingwekkende logica schuilt daar achter: voor de schepping van ruimte-tijd was er niet zoiets als " ergens " . God is immers de Schepper van " ergens ". Dus hoe kan de mens nou denken dat God " ergens " is?

De mens die God denkt, denkt automatisch God op een plaats waar de mens zelf niet is. Zo werkt het discursieve denken nu eenmaal. Op God of het goddelijke richten is daarmee ook onmogelijk.

[peda]

Bidden is wel het zich persoonlijk richten op God, daarom neemt bidden ook een belangrijke plaats in, in de positieve theologie.
De positieve theologie staat bol van de beschrijvingen rond de uitwerking van de contacten tussen God en individuele mens.
God heeft een Relatie met de mens, dat is het primaire uitgangspunt van de positieve abrahamitische theologie en die Relatie wordt uitgebreid in de theologische bibliotheek uit de doeken gedaan. Positieve theologie is voor mij = onderling religieus tuintjes kijken.
Zelf vind ik zulks prachtig, de verschillende religieuze of naturalistische tuin-concepten.
Ik ben inderdaad niet wars van goed doordachte ( logische ) naturalistische inbreng.