De eigenschap zonder eigenschappen te zijn.

[Leon]

Dan ben je in stilte of leegte, dan heb je dingen niet. Zo onlogisch is dat niet, behalve voor mensen die niet weten wat in stilte of leegte zijn is.

[Leon]

De stilte klinkt door de ruimte. De leegte vult de ruimte.

Het is onlogisch logisch, paradoxaal.

[Tufkah]

Mijn oude leven was steeds maar een wijken van de stilte. Totdat de stilte mij begon te verleiden met haar zwijgen. Ik begon haar zwijgen op te merken omdat haar niet-eigenschap mijn geschreeuw overstemde.

Wat ik opmerkte (maar dat wist ik toen niet) was mijn eigen opmerken. Ik merkte de stilte op juist omdat de stilte geen eigenschappen heeft. En dat is de eigenschap van de stilte. Gods Woord spreekt in de stilte . Een Zwijgende God die spreekt , dat vind ik ook een mooie paradox.

[J-W]

Mijn oude leven was steeds maar een wijken van de stilte................................................Gods Woord spreekt in de stilte..........

Er schijnen inderdaad mensen te bestaan die net als jij niet tegen de stilte kunnen maar ik ken er genoeg, en dat zijn dan "natuurlijke" mensen, die in hun drukke bestaan juist momenten van stilte koesteren. En dat heeft dan niets met een God te maken. Dat een gelovige aan die stilte een God verbindt maakt het voor hem wellicht wat concreter, zijn vrijheid, niets op tegen.

[Yours]

Mijn oude leven was steeds maar een wijken van de stilte. Totdat de stilte mij begon te verleiden met haar zwijgen. Ik begon haar zwijgen op te merken omdat haar niet-eigenschap mijn geschreeuw overstemde.

Het is wat ik zou willen noemen een ‘levende stilte’ waarin je dan terecht komt/je je dan bevindt.

Wat ik opmerkte (maar dat wist ik toen niet) was mijn eigen opmerken. Ik merkte de stilte op juist omdat de stilte geen eigenschappen heeft. En dat is de eigenschap van de stilte. Gods Woord spreekt in de stilte . Een Zwijgende God die spreekt , dat vind ik ook een mooie paradox.

Bij Adam was God in eerste instantie als zodanig helemaal niet aanwezig/te ervaren. Pas nadat het Golgotha van Jezus is beleefd, komt er een bewustwordingsproces op gang aangaande ‘God’. En omdat de bijbel inmiddels bestaat waarin ‘Jezus’ en zijn lijdensweg beschreven zijn, komt de bewustwording van Jezus pas daarna op gang via het Woord.

[Tufkah]

Het is wat ik zou willen noemen een ‘levende stilte’ waarin je dan terecht komt/je je dan bevindt.

Het laat zich moeilijk omschrijven. Ik noem het 'de afwezigheid van 'iets'. Ik was zelf degene die in de weg stond.

Bij Adam was God in eerste instantie als zodanig helemaal niet aanwezig/te ervaren. Pas nadat het Golgotha van Jezus is beleefd, komt er een bewustwordingsproces op gang aangaande ‘God’. En omdat de bijbel inmiddels bestaat waarin ‘Jezus’ en zijn lijdensweg beschreven zijn, komt de bewustwording van Jezus pas daarna op gang via het Woord.

Dit soort dingen zijn zaken die ik niet weet. Ik kan alleen maar lezen wat er in Genesis 3:9-21 staat en daar staat dat Adam zich verstopte voor God. Wat voor mij symboliseert dat Adam de eerste mens was die met een 'zelf' was aangedaan. Adam staat symbool voor de eerste mens die zich bewust was van zichzelf als 'beeld' in de wereld van de versplinterde beelden. Adam en Eva als de eerste mensen die zichzelf als de verschijningsvorm (beeld) beschouwden en zichzelf bewust werden van hun naaktheid. En van hun zondigheid. Om te kunnen zondigen is er een verschijningsvorm noodzakelijk. Maar dat is mijn eigen -geestelijke- exegese van Genesis 3:9-21. Wat noodzakelijk maakt dat Adam en Eva een metafoor zijn voor de eerste mens(en). Een geestelijke exegese die over het tegenovergestelde gaat: lichaamsbewustzijn c.q. zintuigelijk bewustzijn.

[Tufkah]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

[J-W]

............Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Dit lezende moet een mens wel veel in het werk stellen de Heer een kans te geven in zijn leven te komen.
Mijn vraag is dan is dat het allemaal wel waard, wat leveren die inbeeldingen per saldo op?
Er zijn plenty mogelijkheden om dmv cursussen innerlijke stilte te ervaren.
Die ervaren stilte kan nuttig zijn voor hen die een druk bestaan hebben.
Laat de stilte op die momenten dan de stilte blijven is mijn advies zonder uit te kijken naar opvulling met buitenaardse stemmen.

[peda]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip/ definitie -uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp/ definitie hanteert.

[Leon]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip-uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp hanteert.

Stilte en leegte zijn als concepten eigenschappen zonder eigenschappen. Ze zijn alleen op een negatieve manier te omschrijven (vergelijk negatieve theologie). Dat er geen absolute stilte zou zijn, of geen absolute leegte, doet daar niets aan af. In stilte zijn of de leegte voelen, zijn gewone uitdrukkingen, die precies uitdrukken wat er anders is dan in herrie of drukte zijn.