De eigenschap zonder eigenschappen te zijn.

[Leon]

Dan ben je in stilte of leegte, dan heb je dingen niet. Zo onlogisch is dat niet, behalve voor mensen die niet weten wat in stilte of leegte zijn is.

[Leon]

De stilte klinkt door de ruimte. De leegte vult de ruimte.

Het is onlogisch logisch, paradoxaal.

[Tufkah]

Mijn oude leven was steeds maar een wijken van de stilte. Totdat de stilte mij begon te verleiden met haar zwijgen. Ik begon haar zwijgen op te merken omdat haar niet-eigenschap mijn geschreeuw overstemde.

Wat ik opmerkte (maar dat wist ik toen niet) was mijn eigen opmerken. Ik merkte de stilte op juist omdat de stilte geen eigenschappen heeft. En dat is de eigenschap van de stilte. Gods Woord spreekt in de stilte . Een Zwijgende God die spreekt , dat vind ik ook een mooie paradox.

[J-W]

Mijn oude leven was steeds maar een wijken van de stilte................................................Gods Woord spreekt in de stilte..........

Er schijnen inderdaad mensen te bestaan die net als jij niet tegen de stilte kunnen maar ik ken er genoeg, en dat zijn dan "natuurlijke" mensen, die in hun drukke bestaan juist momenten van stilte koesteren. En dat heeft dan niets met een God te maken. Dat een gelovige aan die stilte een God verbindt maakt het voor hem wellicht wat concreter, zijn vrijheid, niets op tegen.

[Yours]

Mijn oude leven was steeds maar een wijken van de stilte. Totdat de stilte mij begon te verleiden met haar zwijgen. Ik begon haar zwijgen op te merken omdat haar niet-eigenschap mijn geschreeuw overstemde.

Het is wat ik zou willen noemen een ‘levende stilte’ waarin je dan terecht komt/je je dan bevindt.

Wat ik opmerkte (maar dat wist ik toen niet) was mijn eigen opmerken. Ik merkte de stilte op juist omdat de stilte geen eigenschappen heeft. En dat is de eigenschap van de stilte. Gods Woord spreekt in de stilte . Een Zwijgende God die spreekt , dat vind ik ook een mooie paradox.

Bij Adam was God in eerste instantie als zodanig helemaal niet aanwezig/te ervaren. Pas nadat het Golgotha van Jezus is beleefd, komt er een bewustwordingsproces op gang aangaande ‘God’. En omdat de bijbel inmiddels bestaat waarin ‘Jezus’ en zijn lijdensweg beschreven zijn, komt de bewustwording van Jezus pas daarna op gang via het Woord.

[Tufkah]

Het is wat ik zou willen noemen een ‘levende stilte’ waarin je dan terecht komt/je je dan bevindt.

Het laat zich moeilijk omschrijven. Ik noem het 'de afwezigheid van 'iets'. Ik was zelf degene die in de weg stond.

Bij Adam was God in eerste instantie als zodanig helemaal niet aanwezig/te ervaren. Pas nadat het Golgotha van Jezus is beleefd, komt er een bewustwordingsproces op gang aangaande ‘God’. En omdat de bijbel inmiddels bestaat waarin ‘Jezus’ en zijn lijdensweg beschreven zijn, komt de bewustwording van Jezus pas daarna op gang via het Woord.

Dit soort dingen zijn zaken die ik niet weet. Ik kan alleen maar lezen wat er in Genesis 3:9-21 staat en daar staat dat Adam zich verstopte voor God. Wat voor mij symboliseert dat Adam de eerste mens was die met een 'zelf' was aangedaan. Adam staat symbool voor de eerste mens die zich bewust was van zichzelf als 'beeld' in de wereld van de versplinterde beelden. Adam en Eva als de eerste mensen die zichzelf als de verschijningsvorm (beeld) beschouwden en zichzelf bewust werden van hun naaktheid. En van hun zondigheid. Om te kunnen zondigen is er een verschijningsvorm noodzakelijk. Maar dat is mijn eigen -geestelijke- exegese van Genesis 3:9-21. Wat noodzakelijk maakt dat Adam en Eva een metafoor zijn voor de eerste mens(en). Een geestelijke exegese die over het tegenovergestelde gaat: lichaamsbewustzijn c.q. zintuigelijk bewustzijn.

[Tufkah]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

[J-W]

............Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Dit lezende moet een mens wel veel in het werk stellen de Heer een kans te geven in zijn leven te komen.
Mijn vraag is dan is dat het allemaal wel waard, wat leveren die inbeeldingen per saldo op?
Er zijn plenty mogelijkheden om dmv cursussen innerlijke stilte te ervaren.
Die ervaren stilte kan nuttig zijn voor hen die een druk bestaan hebben.
Laat de stilte op die momenten dan de stilte blijven is mijn advies zonder uit te kijken naar opvulling met buitenaardse stemmen.

[peda]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip/ definitie -uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp/ definitie hanteert.

[Leon]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip-uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp hanteert.

Stilte en leegte zijn als concepten eigenschappen zonder eigenschappen. Ze zijn alleen op een negatieve manier te omschrijven (vergelijk negatieve theologie). Dat er geen absolute stilte zou zijn, of geen absolute leegte, doet daar niets aan af. In stilte zijn of de leegte voelen, zijn gewone uitdrukkingen, die precies uitdrukken wat er anders is dan in herrie of drukte zijn.

[peda]

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip-uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp hanteert.

Stilte en leegte zijn als concepten eigenschappen zonder eigenschappen. Ze zijn alleen op een negatieve manier te omschrijven (vergelijk negatieve theologie). Dat er geen absolute stilte zou zijn, of geen absolute leegte, doet daar niets aan af. In stilte zijn of de leegte voelen, zijn gewone uitdrukkingen, die precies uitdrukken wat er anders is dan in herrie of drukte zijn.

Concepten zijn subjectieve veronderstellingen.
Prima dat jij als concept uitgaat van eigenschappen zonder eigenschappen, maar een ander zegt jouw concept niets of niet veel.
Zo zegt mij "' een eigenschap zonder eigenschap "" bijvoorbeeld niets in concrete zin.
Een niet-boom als these is voor mij zodanig ongedefinieerd, dat ik er niets mee kan.
Een boom heeft voor mij concrete eigenschappen, aan een niet-boom kan ik geen eigenschappen toekennen.
Zonder eigenschappen = niet gelijk aan geen eigenschappen toekennen.

[Tufkah]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip-uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp hanteert.

Stilte existeert niet in "de geest der wereld". De geest der wereld die steeds maar bezig is om anderen te oordelen. Ieder oordeel over de ander is een vlucht uit de stilte vandaan en bevestigd weer de geest der wereld. "Geest der wereld" is een term in context, welke wordt gebruikt zoals in 1 Korinthiërs 2:12 om de menselijke mentaliteit, verlangens en de invloed van de aardse, zondige natuur te beschrijven.

In de "stilte" is ieder oordeel afwezig. Het is in feite een geestelijke gesteldheid van de mens waar het subject zwijgt. Het is niet iets wat je doet, maar iets wat je niet-doet (de negatie).

De stilte is een "open plek" in de mens waar je niet fysiek kan binnen gaan, waar geen gedachten opkomen en wat de enige plek (niet-plek) is waar 'tegenwoordigheid' heerst. Waarmee het ook duidelijk is wat niet-oordelen (de negatie) voor betekenis heeft. De reden dat zoveel mensen de stilte niet vinden is hun eigen oordeel over andere mensen. Daarom zal de mens ook geoordeeld worden met het oordeel waarmee hij oordeelt en met de maat waarmee hij meet.

Stilte is maat zonder een maat van iets te zijn. Stilte is niet iets wat je kunt bereiken, want het is er al. Het is het beëindigen van de obsessie met de wereld en al haar verleidingen, zonde en smetten. Zolang de geest der wereld gericht is op de wereld kan de mens zichzelf niet ontdoen van alle smetten. Richten op de stilte is onmogelijk, dus de enige weg kan zijn om het pad van de zonde te verlaten en het pad van de (naasten)liefde bewandelen. Dat is niet iets wat je actief doet, maar iets wat je na laat. Dan bloeit de roos in de woestijn . (Jesaja 35:1)

[Leon]

Stilte en leegte zijn als concepten eigenschappen zonder eigenschappen. Ze zijn alleen op een negatieve manier te omschrijven (vergelijk negatieve theologie). Dat er geen absolute stilte zou zijn, of geen absolute leegte, doet daar niets aan af. In stilte zijn of de leegte voelen, zijn gewone uitdrukkingen, die precies uitdrukken wat er anders is dan in herrie of drukte zijn.

Concepten zijn subjectieve veronderstellingen.
Prima dat jij als concept uitgaat van eigenschappen zonder eigenschappen, maar een ander zegt jouw concept niets of niet veel.
Zo zegt mij "' een eigenschap zonder eigenschap "" bijvoorbeeld niets in concrete zin.
Een niet-boom als these is voor mij zodanig ongedefinieerd, dat ik er niets mee kan.
Een boom heeft voor mij concrete eigenschappen, aan een niet-boom kan ik geen eigenschappen toekennen.
Zonder eigenschappen = niet gelijk aan geen eigenschappen toekennen.

Concepten zijn alles (wat we hebben).

De bonte stoet is een concept. De passende schoen is een concept. De ijkstok is een concept. Het ego is een concept. God is een concept. We kunnen niet anders dan concepten gebruiken. Als het subjectieve veronderstellingen zijn, heb je niets anders, en zegt het niet zoveel.

Alleen stilte en leegte zijn concepten die alleen negatief benaderd kunnen worden, en dus als concept dus voor iets anders staan dan voor het concept bonte stoet. Er is geen absoluut bij concepten, toch staan stilte en leegte apart, zonder positieve eigenschappen.

[Tiberius Claudius]

Mij lijkt dat niet te kunnen.

Het is net zo iets als de verzameling van alle verzamelingen.

Taalkundig geen probleem, maar wel onbestaanbaar.

[peda]

Voor mij is een concept een abstract idee over een onderwerp dat vooraf gaat aan een verdere invulling/uitwerking van een onderwerp.
Maar een concept over een werkelijk bestaande boom, is voor mij wel verschillend met bijvoorbeeld een concept over een vermeend existerende God.
Een abstractie over een werkelijk bestaand onderwerp, is voor mij ( qua persoonlijk gezag ) niet gelijk aan een abstractie over een vermeend onderwerp. Zo is voor mij bijvoorbeeld een eigenschap realistischer als een eigenschap zonder eigenschappen.
Of de som van 1+3 = 4 is voor mij realistischer als de som van 1+3 kan alle uitkomsten hebben.
Qua persoonlijk gezag verwijst naar mijn eerdergenoemde "' subjectiviteit "".

[Tiberius Claudius]

Voor mij is een concept een abstract idee over een onderwerp dat vooraf gaat aan een verdere invulling/uitwerking van een onderwerp.
Maar een concept over een werkelijk bestaande boom, is voor mij wel verschillend met bijvoorbeeld een concept over een vermeend existerende God.
Een abstractie over een werkelijk bestaand onderwerp, is voor mij ( qua persoonlijk gezag ) niet gelijk aan een abstractie over een vermeend onderwerp. Zo is voor mij bijvoorbeeld een eigenschap realistischer als een eigenschap zonder eigenschappen.
Of de som van 1+3 = 4 is voor mij realistischer als de som van 1+3 kan alle uitkomsten hebben.
Qua persoonlijk gezag verwijst naar mijn eerdergenoemde "' subjectiviteit "".

Je ziet het probleem kennelijk niet.

Iets zo geen eigenschappen kunnen hebben, maar dat kan geen eigenschap zijn, omdat het dan wel een eigenschap heeft.
Het is dus slechts een bizarre taalconstructie die tot niets leidt.

PS.

1+3=0 in de Restklasse Z4
1+3=10 in het viertallig stelsel, dat is echter niet wezenlijk anders.

[peda]

De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip/ definitie -uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp/ definitie hanteert.

Even ter info aan Tiberius die meende dat ik het "" probleem "" niet begreep.
Ik herhaal nogmaals mijn eerdere credo : zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'.

[Tufkah]

https://www.theologie.nl/mag-ik-even-stilte/

Tot de geestelijke oefeningen waarvan men in de christelijke kerk vanouds gebruikgemaakt heeft, hoort ook de stilte. Stilte houdt in dat je stopt met ‘bezig zijn’, dat je zwijgt, dat je de eenzaamheid zoekt. Voor die eenzaamheid kun je naar een aparte plaats, een klooster of een kerk, de natuur in of naar een speciale ruimte in je huis. Zo’n omgeving werkt bevorderlijk, maar waar het in wezen om gaat is de keuze om zelf stil te worden en alleen met God te zijn.

En dat is spannend. Want zodra je stil wordt, merk je dat je van binnen allesbehalve stil bent. Van binnen komen allerlei stemmen en gedachten op die je belemmeren om stil en geconcentreerd te blijven. Als je dat merkt, worden de volgende vragen belangrijk: Hoor ik de stem van God nog wel te midden van al dat lawaai? Krijgt de Heilige Geest nog wel de kans om in mijn leven te spreken? Is dat rumoer van binnen en die almaar doorgaande gedachtestroom niet een gevaar voor mijn persoonlijke omgang met de Heer?

Inderdaad "" absolute stilte "" existeert in het menselijk bewustzijn niet.
De menselijke geestelijke stilte heeft altijd nog concrete eigenschappen en menselijke geestelijke stilte is dus geen eigenschap zonder eigenschappen.
Zelf ga ik niet uit van de mogelijkheid om een "" eigenschap zonder eigenschap te zijn "'. Ongedefinieerdheid biedt de mogelijkheid voor allerhande begrip/ definitie -uitrekkingen met als gevolg de bekende babylonische spraakverwarring waarbij een ieder een eigen definitie van een begrip/onderwerp/ definitie hanteert.

In de "stilte" ben je dan ook buiten het bewustzijn. En toch niet bewusteloos. Binnen bewustzijn is de mens zich altijd bewust van iets anders: namelijk eigenschappen van het een of ander.

[Leon]

Ik ben toch benieuwd wat voor “concrete eigenschappen” zoiets als stilte moet hebben.

Zelfs als absolute stilte niet zou bestaan De absolute bonte stoet of schoenmaat bestaat ook niet. het zijn allemaal woorden (concepten) die een zekere complexiteitsreductie geven, ongeoorloofd dan voor “stilte” voor sommigen, maar niet voor “bonte stoet”, dat is werken met twee maten.

Je kan nog proberen met “stilte heeft als eigenschap stil, of leeg van geluid.” Maar dat is de definitie en geen eigenschap.

[Tufkah]

Een stille geest is arm van geest. (Zalig zijn de armen van geest) Dat wil zeggen een geest die zo arm van geest is dat hij zichzelf als object heeft opgeheven. Dan vind het denken nog steeds plaats, maar het denken staat niet langer in dienst van degene die zichzelf als object kent. Waar bij de 'lawaaiige geest' het denken voortkomt uit conditionering (eigenschappen) staat In de verstilde geest het denken niet langer meer in dienst van de (door de mens zelf aangebrachte) conditioneringen. Dat spreekt de stilte i.p.v. de geconditioneerde geest.

Dan ga je voorbij aan het geconditioneerde denken. Je liet je altijd maar meeslepen door het denken. Dan besef je dat je een gevangene was van je eigen gedachtenwereld. Het eigen denkvermogen is niet veel meer dan een AI programmaatje. Daarom ben ik ook geen voorstander van vermenging van AI en spiritualiteit. AI is net zo dom als je eigen denkvermogen. Met AI verleng je slechts je eigen domheid.

Wijsheid, daadwerkelijke wijsheid is geen product van je denkvermogen, wijsheid zit innerlijk verborgen in iedere mens. Het is een vergissing dat je er intelligent voor moet zijn .

[Tufkah]

Geconditioneerd denken leveren dogma's op. Dat zijn conceptuele gevangenissen. Anderzijds is geconditioneerd denken onontkoombaar, in het verkeer zijn conditioneringen erg handig, daar is het dogma van rechts-rijden een bepaling die deugt.

Jezus zegt: "Ik ben de Waarheid". Deze Waarheid kan met het denken niet gedacht worden. Maar de mens wil geen Waarheid zonder eigenschappen, dus is er het dogma dat Jezus een persoon is. Dan kan het denken Jezus omvatten/begrijpen door Jezus de eigenschap 'persoon' toe te kennen. Zo werken dogma's. En dan hoef je als gelovige met al die "Ik ben" uitspraken van Jezus niks te doen.