Robert Frans schreef: Vandaag, 19:04
Tufkah schreef: Vandaag, 17:37Die uitspraak is mij niet ontgaan. Maar ben jij dan spreekbuis voor degenen die diepgaand mystiek leven? Mocht je kennis hebben van het mystieke leven dan weet je ook dat 'wij' een eigen eigen taal hebben waarin we spreken. We hoeven geen afspraken te maken over woorden, we begrijpen elkaar ook zonder die woorden. En in geschreven taal begrijpen we elkaar ook.
Ik beweer nergens over hoogstaande mystieke zaken te spreken en als ik dat al zou kunnen zou ik dat hier inderdaad niet doen. Hoogstens probeer ik het geloof op een zo mooi en soms meer poëtisch mogelijke wijze te omschrijven, maar ook hierbij probeer ik ervoor te zorgen het zo laagdrempelig mogelijk te houden. In katholiek verstaan is mystiek echter al vrij alledaags; elk gebed, elke rituele handeling en elke daad van liefde is mystiek, namelijk de verbondenheid met God. De sacramenten zijn daarbij zelfs heel direct mystiek, omdat Christus daarin direct aanwezig is. Hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt inderdaad en je moet ook inderdaad volledig aan de zonde sterven om als een nieuw mens in heerlijkheid te verrijzen. Maar dit moet niet op ongezond destructieve wijze worden verstaan. Veiligheid is hierin ontzettend belangrijk.
We verschillen inhoudelijk over wat überhaupt mystiek is. Bij jou is dat kerkelijke mystiek, voor mij is mystiek al het verborgene. Daar gaan we elkaar nooit in vinden, vooral omdat ik beweer dat het Evangelie over het verborgene gaat. Bijvoorbeeld: overal waar Jezus Mij zegt, daar bedoeld hij iets mee en dat is niet de persoon Jezus. De kinderen Gods zijn dan ook in elkaar verborgen en zij zijn in Mij verborgen.
Het doel van de katholieke kerk is om elke gelovige in die mystieke relatie met God te geleiden, elk naar de eigen roeping en mogelijkheden.
Ik las je opmerking dat er in de "donkere nacht" begeleiding noodzakelijk is volgens jou. Ik ben het daar radicaal mee oneens en trok daar ook de conclusie uit dat je de "donkere nacht" nog niet bent in gegaan. De mens gaat de donkere nacht moederziel alleen in.
Elke mystieke weg begint namelijk met een leraar (of lerares), in de vorm van een biechtvader, spirituaal of goeroe, die de leerling in alle rust en voorzichtigheid onderwijst. En dat gaat in zowel oosterse als westerse religies meestal wel degelijk vrij directief en autoritatief, soms ook met fysieke bestraffingen bij laakbaarheid.
In het verlengde daarvan ben ik het hier ook radicaal mee oneens. De mystiek weg is een autodidactische weg. De weg opent zich alleen door hem te gaan. Ik zal mij dan ook altijd onthouden van het geven van expliciete aanwijzingen, dat werkt niet. Fysieke bestraffingen zijn mij al helemaal een gruwel.
Daar wordt niet veel over gesproken, omdat dergelijke tradities buiten die context meestal niet geapprecieerd en begrepen worden. Maar zomaar uit jezelf die weg willen gaan, zonder enige structurele begeleiding, wordt door alle grote mystieke tradities zeer sterk afgeraden tot ronduit verboden.
Ook hier zie ik weer een geheel verschillende 'mystiek' dan welke ik me eigen heb gemaakt. Ja, er zijn mystieke tradities en die zouden moeten weten dan de leerling zelf de weg dient te gaan. Uiteindelijk kan mystiek tot de zogeheten mystieke dood leiden. En dit is zoals het begrip al aangeeft de mystieke dood van de leerling. Dat is behoorlijk destructief, hoe kan het ook anders? De leerling stelt in de mystiek uiteindelijk vast dat er geen 'zelf' is, althans dat is mogelijk. Zoals gezegd kun je mystiek uiteindelijk nergens leren, je kunt het alleen autodidactisch leren.
De paradox van het denken is de poging om iets te ontdekken dat gedachten niet kunnen denken.
