Het Tibetaans dodenboek

[hopper]

http://www.pimmol.nl/nl_NL/het-tibetaan ... t-en-toch/

Het ‘Tibetaanse boek van leven en sterven’ van Sogyal Rinpoche dat in 1992 uitkwam heb ik nooit helemaal kunnen uitlezen. Aangezien ik makkelijker informatie opneem via beeld en gesproken woord was ik erg blij toen ik op YouTube de documentaire ‘The Tibetan Book of the Dead, the Great Liberation’ tegenkwam. In de documentaire worden de drie mogelijke tussenfasen van de Bardo Thödol uitgelegd aan de hand van een verhaal.

De eerste fase is op het moment van de dood. In deze diepe staat van bewustzijn verschijnt het heldere licht, een directe ervaring van de essentie. Als de stervende in staat is deze realiteit te herkennen, wordt hij onmiddellijk bevrijd en niet meer wedergeboren.

Als hij het licht niet herkent, begint de tweede fase. In deze fase gaat de persoonlijkheid verloren en dient zich een nieuwe realiteit aan voor de overledene. Deze keer in de vorm van een mandala van 58 boze godheden voortkomend uit zijn hersenen en een mandala van 42 vredelievende godheden voortkomend uit zijn hart. Zodra hij deze godheden herkent als zijn eigen projecties, is hij bevrijd.

Als de overledene ook deze realiteit niet herkent breekt de derde fase aan. Dat is de bardo van het aardse bestaan en wordt hij weer opnieuw geboren.

Het Tibetaans dodenboek (voor mij ook onbekende materie) is interessant omdat het er van uit gaat dat er na de dood een werkelijkheid zich voordoet afhankelijk van ons eigen geestelijke constitutie.

De tweede fase vind ik opmerkelijk. Kennelijk is het volgens het Tibetaans dodenboek zo dat de mens -mentaal- zijn eigen godheden schept.
Hetgeen ook overeenkomt met wat ik op dit forum bij sommige gelovigen waarneem: zij scheppen zichzelf de goede god en daarmee ook de duivel.
Wat hier dan weer omschreven wordt als de 58 (!) boze godheden en de 42 vredelievende godheden.

Kijk dus uit met wat je schept in je mind.....

[hopper]

In het Tibetaans boeddhisme onderscheidt men 6 zogenaamde bardo's.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Tussensta ... vensproces

Waarvan Chikai-Bardo er één is.

Volgens de hoogste tantra yoga lossen op het moment van de dood de vijf basiselementen, waaruit het lichamelijk bestaan, te weten, vlees, lichaamsvochten, lichaamswarmte, ademhaling en lichamelijk gestel, geleidelijk, de een na de ander, in elkaar op. Omdat de vijf innerlijke elementen, volgens boeddhisten, overeenkomen met de vijf uiterlijke elementen: aarde, water, vuur, wind en ether wordt dit in de teksten als volgt beschreven: Aarde lost op in water, water in vuur, vuur in lucht, lucht in ether en ether in bewustzijn. Dit oplossen wordt in het tibetaans Thimrim genoemd.

Met 'ether' wordt hier wsl het etherisch lichaam bedoeld. De andere 4 elementen zijn fysieke elementen.

[hopper]

https://www.trouw.nl/religie-filosofie/ ... gle.com%2F

“In het Tibetaans boeddhisme is goed leven en goed sterven onlosmakelijk met elkaar verbonden. De essentie van het boeddhisme is dat alles tijdelijk is: het begrip tijdelijkheid is eigenlijk een vorm van sterven. Een gesprek als dit heeft een begin, daarna is er een bepaalde­­ levenskwaliteit, en dan nemen we weer afscheid van elkaar. Die cyclus van leven en dood vindt voort­durend plaats. Als je de cycli van leven en dood nu herkent, leef je veel meer in het hier en nu. Je bent dan eerder klaar voor de dood dan wanneer je denkt dat die nooit zal plaatsvinden.

In het Tibetaans boeddhisme begrijpt men leven en dood anders dan in het westen waar we de dood liever verdringen.
Als je je eigen leven vergelijkt met een gesprek wordt het duidelijk: leven is gewoon iets tijdelijks waar een begin en een einde aan zit. Punt.

“Het woord ‘overlijden’ is een interessant woord. Het woord suggereert dat je pas over het lijden heen komt als je dood bent. Dat is een nogal calvinistische visie op het leven, typisch Nederlands eigenlijk. In het boeddhisme kun je overlijden voor je daadwerkelijk overlijdt. Wat ik daarmee bedoel is dat je ook tijdens het leven kunt stoppen met lijden, dat je over het lijden heen kunt komen. Dat is het uiteindelijke doel van het boeddhisme. Zodra het lijden gestopt is ben je verlicht, en zodra je verlicht bent, leef je volledig hier en nu. Dood of niet dood is dan niet meer belangrijk. Dan is de dood er nooit, of altijd­­.”

Sterven tijdens het leven is een mogelijkheid, dan heb je dat maar weer gehad.

“Ik woon naast een streng gereformeerde kerk, waar het normaal is om te denken dat iets goeds dat je overkomt van God afkomstig is. Maar wanneer het fout gaat ligt het aan jou. Dat idee van fundamenteel tekortschieten is iets wat het boeddhisme niet kent, want het houdt je af van de mogelijkheid om van het lijden af te komen. Weg met het calvinisme!”

Het staat wel diametraal op het christelijke denken.

[hopper]

http://www.katinkahesselink.net/boeddha/dodenboek.html

De ervaring van de eerste bardo, de chikhai bardo, onmiddelijk na de dood, wordt beschreven als helder licht, de ervaring van de oorspronkelijke staat die nooit geboren is en nooit dood gaat. “De grond realiteit van alles is open, leeg en naakt als het luchtruim. Lichtgevende leegte zonder centrum of omtrek ... verschijnt (Sogyal 259). Deze toestand komt als een totale en onverwachte verassing voor de meeste mensen, die in een zwijm door haar licht gaan, onbewust dat het heldere licht hun eigen meest innerlijke essentie en de Grond van hun Wezen is, en dat het niets bevat dat zou kunnen veroorzaken dat het sterft.

Dit klinkt als het lege en kenvermogend bewustzijn zoals dat bij leven ook bereikt kan worden (niet-bereikt kan worden). Het Licht wat schijnt in de duisternis.

Als we het primaire of secundaire heldere licht van ons eigen bewustzijn in de eerste bardo niet herkennen, zakken we af naar de tweede bardo, de chonyid bardo, die minder abstract is. Het is tweezijdig: een week visioenen van fantastische, goede goden en de tweede week dezelfde goden in hun wraakzuchtige vorm.

Volgens Katinka Hesselink doet het ter zake als je bij leven nog in het conceptuele, voorstellende denken zit en de daarbij behorende 'goeien' en 'kwaaien'. (Het veld van goed en kwaad). Een week lang zit je na je dood opgescheept met je eigen bedenksels die in je hart leven. (Waar het hart vol van is...)

De tweede week van visioenen, die in negatieve beelden verschijnen, worden beschreven met afschrikwekkende bijvoegelijke naamwoorden. Ze verschijnen niet uit het hart, maar uit het brein. Deze goden worden vaak beschreven als “bloed drinkend,” symbolisch voor de dorst naar leven die in Samsara, de wereld van verschijnselen, overheerst.

En in de tweede week komen negatieve beelden uit je eigen brein op visite. (Maar goed dat ik dit 's-avonds laat schrijf, de kinderen liggen nu op bed. Kinderen kunnen aan hetzelfde verschijnsel lijden.)

De voornaamste eigenschap van het derde bardo is de dat het denkvermogen een fundamentele rol speelt; dit heeft weer een lichaam, een mentaal lichaam, met veel grotere helderheid dan in levende toestand en een ongelimiteerde bewegingsvrijheid, slechts beperkt door gewoonte neigingen uit het verleden. Dit stadium is het tegenovergestelde van ontbinding. Hier begint al het mentale dat bij de dood ontbonden was, weer te verschijnen, zoals de bewustzijnstoestanden van onwetendheid, verlangen en boosheid. De herinnering aan karma uit het verleden is nog vers en een mentaal of bardo lichaam ontstaat.

Is dit mss het lichaam wat uit treedt? (Het astrale lichaam)

Er komt een intens terugkijken op het vorig leven. Ervaringen worden opnieuw doorleefd. Miniscule details die al lang vergeten waren worden bekeken en plekken waar men leefde worden opnieuw bezocht. (Sogyal 290) Dan wordt er geoordeeld. “Je goede geweten, een witte beschermengel, treedt op als je advocaat... terwijl je slechte geweten, een zwarte demon, de rol van openbare aanklager op zich neemt. De ‘Heer van de Dood,’ die voor zit, kijkt in de spiegel van karma en oordeelt ... Uiteindelijk vindt al het oordelen plaats in ons eigen bewustzijn. Wij zijn zowel rechter als aangeklaagde” (Sogyal 292) Zij die bijna-dood ervaringen hebben doorgemaakt, vertellen dat de uiteindelijke vraag is: “Kan je jezelf vergeven?” De berechtingsprocedure omvat het ervaren van het effect dat we op anderen gehad hebben, door gedachte, woord en daad.

Dit lijkt me een stukje voor @Messenger. Ervaringen uit je oude leven komen terug en je bent zelf zowel rechter als aangeklaagde.

Naarmate het moment van wedergeboorte naderbij komt, wordt het verlangen naar een lichaam sterker. Verslaving aan begeerte uit het verleden komt weer terug. Omdat het mentaal lichaam de vijf elementen in zich heeft, kan het hunkeren naar voedsel en plezier en gaat het waar deze aanwezig zijn. Opnieuw is er verlangen naar een fysiek lichaam en begint de zoektocht naar een mogelijkheid om herboren te worden. Het toekomstige leven heeft langzaam meer invloed dan het vorige leven.

Als ik dit gedeelte goed begrijp is in het Tibetaans boeddhisme het lichamelijke verlangen zelf wat een terugkeer in het lichaam veroorzaakt.
Reïncarnatie dus. Dat zou betekenen dat vrijwel alle christenen weer terugkeren in het vlees, zij geloven er zelfs in. Wat de vraag opwerpt: maar wáár keer je terug? Misschien niet de plek die je in gedachten had.....

[Messenger]

Er komt een intens terugkijken op het vorig leven. Ervaringen worden opnieuw doorleefd. Miniscule details die al lang vergeten waren worden bekeken en plekken waar men leefde worden opnieuw bezocht.

Dit komt overeen met mijn inzichten.

4(Sogyal 290) Dan wordt er geoordeeld. “Je goede geweten, een witte beschermengel, treedt op als je advocaat... terwijl je slechte geweten, een zwarte demon, de rol van openbare aanklager op zich neemt. De ‘Heer van de Dood,’ die voor zit, kijkt in de spiegel van karma en oordeelt ... Uiteindelijk vindt al het oordelen plaats in ons eigen bewustzijn. Wij zijn zowel rechter als aangeklaagde” (Sogyal 292) Zij die bijna-dood ervaringen hebben doorgemaakt, vertellen dat de uiteindelijke vraag is: “Kan je jezelf vergeven?” De berechtingsprocedure omvat het ervaren van het effect dat we op anderen gehad hebben, door gedachte, woord en daad.

Er is echter geen oordeel na het sterven, geen aanklacht, geen engel als advocaat of een zwarte demon als aanklager.
Je kijkt simpel terug op het geleefde leven en ziet wat wel werkte en wat niet.

Dit lijkt me een stukje voor @Messenger. Ervaringen uit je oude leven komen terug en je bent zelf zowel rechter als aangeklaagde.

Er is niet eens een oordeel van jezelf over jezelf. Tenzij...

...je gelooft dat er een oordeel zal komen, totdat je dat niet meer gelooft. Zelf geloof ik in geen enkel oordeel.

[hopper]

Er komt een intens terugkijken op het vorig leven. Ervaringen worden opnieuw doorleefd. Miniscule details die al lang vergeten waren worden bekeken en plekken waar men leefde worden opnieuw bezocht.

Dit komt overeen met mijn inzichten.

4(Sogyal 290) Dan wordt er geoordeeld. “Je goede geweten, een witte beschermengel, treedt op als je advocaat... terwijl je slechte geweten, een zwarte demon, de rol van openbare aanklager op zich neemt. De ‘Heer van de Dood,’ die voor zit, kijkt in de spiegel van karma en oordeelt ... Uiteindelijk vindt al het oordelen plaats in ons eigen bewustzijn. Wij zijn zowel rechter als aangeklaagde” (Sogyal 292) Zij die bijna-dood ervaringen hebben doorgemaakt, vertellen dat de uiteindelijke vraag is: “Kan je jezelf vergeven?” De berechtingsprocedure omvat het ervaren van het effect dat we op anderen gehad hebben, door gedachte, woord en daad.

Er is echter geen oordeel na het sterven, geen aanklacht, geen engel als advocaat of een zwarte demon als aanklager.
Je kijkt simpel terug op het geleefde leven en ziet wat wel werkte en wat niet.

Dit lijkt me een stukje voor @Messenger. Ervaringen uit je oude leven komen terug en je bent zelf zowel rechter als aangeklaagde.

Er is niet eens een oordeel van jezelf over jezelf. Tenzij...

...je gelooft dat er een oordeel zal komen, totdat je dat niet meer gelooft. Zelf geloof ik in geen enkel oordeel.

Als ik het Tibetaans dodenboek begrijp dan is wat je meemaakt na de dood afhankelijk van de geestelijke situatie op dat moment.
Het eerste bardo benadert het heldere licht van de werkelijkheid zo dicht mogelijk als je het zelf hebt gerealiseerd in dit leven (het eeuwige nu)

Maar als er in mij, jou, of iemand anders nog iets van een geestelijk oordeel is dan krijg je dat als visioen voorgeschoteld.
Je ontvangt dan wat je zelf hebt geschapen, een confrontatie met je eigen verzinsels. Dat is dat 'tenzij'. En het tweede bardo.

Bardo wil zeggen: verschillende bewustzijn staten. Het menselijk bewustzijn komt los van het lichaam na het sterven.
Dus als jij -Messenger- niet gelooft in een oordeel, dan kun jij ook niet je medemensen oordelen.
Dat lijkt mij overeen te komen met de 'hoogste staat' welke gelijk is aan het eerste bardo.
Die staat zul jij dan herkennen na je dood volgens het Tibetaans boeddhisme en dan blijf je indie staat.

En de arme mensen die hun medemensen hebben geoordeeld worden geconfronteerd met hun eigen oordeel.
En de arme mensen die geloven dat de duivel bestaat en zo, die krijgen van doen met de door hen zelf geschapen duivel(s).
Maar ook de mensen die bv geloven in Jahweh, zoals die beschreven staat in het OT krijgen met hem van doen.
Zo krijgt een ieder na de dood wat hem of haar toekomt.

P.S. Hoe ze dit allemaal weten, dat weet ik ook niet. Ik herken alleen Chikai Bardo, dat is ons diepste wezen herkennen, bewustzijn dat vol is van leegte, ongevormd, onbegrensd en tijdloos. Dat noemt men de Boeddha natuur.

[Messenger]

Dus als jij -Messenger- niet gelooft in een oordeel, dan kun jij ook niet je medemensen oordelen.

Ik geloof niet in een Godsgericht. Als mens oordeel ik wel, omdat ik me bevind in het fysieke rijk. Andersom oordelen medemensen ook over mij.
Los van het lichaam, in het spirituele rijk, waar de ziel de geest snel bijpraat over je ware wezen is duidelijk dat er geen oordeel is.

[hopper]

Dus als jij -Messenger- niet gelooft in een oordeel, dan kun jij ook niet je medemensen oordelen.

Ik geloof niet in een Godsgericht. Als mens oordeel ik wel, omdat ik me bevind in het fysieke rijk. Andersom oordelen medemensen ook over mij.
Los van het lichaam, in het spirituele rijk, waar de ziel de geest snel bijpraat over je ware wezen is duidelijk dat er geen oordeel is.

Ja, je bent aanhanger van de Gulden regel, dat was ik even vergeten. Dan oordeel je wel over mensen omdat het wederkerig is.

[Leon]

Dat idee van een oordeel bij de dood is hardnekkig. Je kunt het leven ook als game zien, waarvan je de maker(s) van de game een goede of slechte beoordeling kan geven na het leven. Slechte beoordeling geven (met alle kennis die je na het leven hebt over de game) betekent geld terug. Ondat ik denk dat je na het leven alles in perspectief kan zien (de bedoeling van de game) denk ik dat slechte beoordelingen niet zoveel voorkomen. Hoogstens wil men graag nog een keer, maar dan als ander karakter.

[Messenger]

Ik geloof niet in een Godsgericht. Als mens oordeel ik wel, omdat ik me bevind in het fysieke rijk. Andersom oordelen medemensen ook over mij.
Los van het lichaam, in het spirituele rijk, waar de ziel de geest snel bijpraat over je ware wezen is duidelijk dat er geen oordeel is.

Ja, je bent aanhanger van de Gulden regel, dat was ik even vergeten. Dan oordeel je wel over mensen omdat het wederkerig is.

Behalve oordelen over goed en fout oordeel je als mens ook over verschillen die je in elkander ziet.

Zo herken je jezelf als blank bijvoorbeeld en een ander als zwart. Dit zonder waardeoordeel over wat beter en slechter is. Het is puur een verschil dat je onderscheidt van de ander en de ander van jou.

Ben je zelf een lang persoon met 1.70 meter? Vergeleken met een kleine mens wel en is die kleine mens korter. Het is een constatering van verschillen en tegelijk, ook al denk je niet in termen van superioriteit en inferioriteit, is het een oordeel.

Een oordeel ontstaat dus ook in het waarnemen van verschillen, zonder dat dit veroordelend hoeft te zijn.

Zo ontwikkel je ook je smaak en interesses en val je misschien op een blond persoon in plaats van op een persoon met donkere haarkleur.

Los van het lichaam ontdek je dat je niet slechts in dat lichaam bestond, maar bestaat in alles en iedereen. En dan zie je de verschillen in al die rollen als een verrijking, niet als probleem.
In essentie ben jij dat allemaal. Dus waarom dan nog, in dat besef, oordelen als in veroordelen?

[hopper]

Dat idee van een oordeel bij de dood is hardnekkig. Je kunt het leven ook als game zien, waarvan je de maker(s) van de game een goede of slechte beoordeling kan geven na het leven. Slechte beoordeling geven (met alle kennis die je na het leven hebt over de game) betekent geld terug. Ondat ik denk dat je na het leven alles in perspectief kan zien (de bedoeling van de game) denk ik dat slechte beoordelingen niet zoveel voorkomen. Hoogstens wil men graag nog een keer, maar dan als ander karakter.

Dat is niet helemaal de strekking in het Tibetaans boeddhisme. Er is alleen een oordeel zolang je zelf nog oordeelt. Binnen het boeddhisme is er geen sprake van een maker of een scheppende God.

Dat de mens binnen dit leven oorzakelijk is aan zichzelf, dat heb ik reeds vastgesteld.
Ik als mens ben oorzakelijk aan mijzelf. Wat het Tibetaans boeddhisme doet is veronderstellen dat het bewustzijn met geest-inhoud zich na de dood los maakt van het lichaam en dat het bewustzijn diverse zogenaamde bardo's doorloopt.

Binnen het leven zijn er ook 3 bardo's: waaktoestand, droom/slaaptoestand en meditatie.

Pas als je Karma volledig hebt ingezien en afgerond ben je vrij van de eeuwige cirkel van leven en dood.

Binnen het christendom is er een maker die jou beoordeelt, hetgeen dan weer in tegenspraak is met de leer van Jezus.

[Messenger]

Dat idee van een oordeel bij de dood is hardnekkig. Je kunt het leven ook als game zien, waarvan je de maker(s) van de game een goede of slechte beoordeling kan geven na het leven. Slechte beoordeling geven (met alle kennis die je na het leven hebt over de game) betekent geld terug. Ondat ik denk dat je na het leven alles in perspectief kan zien (de bedoeling van de game) denk ik dat slechte beoordelingen niet zoveel voorkomen. Hoogstens wil men graag nog een keer, maar dan als ander karakter.

Het Life Adventure Game. Als het voor een levend wezen game over is vanwege het sterven, is het mogelijk voor de betreffende ziel een nieuwe spelfiguur of avatar te creëren met een nieuwe agenda/bucketlist en zonder kennis over de aard van zichzelf en het levensspel.

Of een nieuwe spelfiguur of avatar met enige (voor)kennis en daardoor met een hoger bewustzijn.

[hopper]

Ja, je bent aanhanger van de Gulden regel, dat was ik even vergeten. Dan oordeel je wel over mensen omdat het wederkerig is.

Behalve oordelen over goed en fout oordeel je als mens ook over verschillen die je in elkander ziet.

Zo herken je jezelf als blank bijvoorbeeld en een ander als zwart. Dit zonder waardeoordeel over wat beter en slechter is. Het is puur een verschil dat je onderscheidt van de ander en de ander van jou.

Ben je zelf een lang persoon met 1.70 meter? Vergeleken met een kleine mens wel en is die kleine mens korter. Het is een constatering van verschillen en tegelijk, ook al denk je niet in termen van superioriteit en inferioriteit, is het een oordeel.

Een oordeel ontstaat dus ook in het waarnemen van verschillen, zonder dat dit veroordelend hoeft te zijn.

Zo ontwikkel je ook je smaak en interesses en val je misschien op een blond persoon in plaats van op een persoon met donkere haarkleur.

Los van het lichaam ontdek je dat je niet slechts in dat lichaam bestond, maar bestaat in alles en iedereen. En dan zie je de verschillen in al die rollen als een verrijking, niet als probleem.
In essentie ben jij dat allemaal. Dus waarom dan nog, in dat besef, oordelen als in veroordelen?

Je haalt oordelen en feiten door elkaar. Jij bent homoseksueel, ik ben heteroseksueel. Dat zijn feiten. (Innerlijke vaststelling)
Oordelen doe ik pas als ik mijn eigen geaardheid als superieur beschouw aan homoseksualiteit.
Maar binnen bewustzijn kan er geen superioriteit zijn omdat bewustzijn alles ziet zoals het is.
Waarmee homo en heteroseksualiteit niet gelijk zijn (ik zie verschil) , maar wel gelijk van waarde (geen oordeel).

Zou ik jou als homoseksueel wel oordelen dan word ik (in het Tibetaans boeddhisme) ook geoordeeld na de dood.
Uiteraard word ik dan niet als homoseksueel geoordeeld, maar ik word geconfronteerd met mijn discriminerende houding jegens homo's en homoseksualiteit.

[Leon]

Dat idee van een oordeel bij de dood is hardnekkig. Je kunt het leven ook als game zien, waarvan je de maker(s) van de game een goede of slechte beoordeling kan geven na het leven. Slechte beoordeling geven (met alle kennis die je na het leven hebt over de game) betekent geld terug. Ondat ik denk dat je na het leven alles in perspectief kan zien (de bedoeling van de game) denk ik dat slechte beoordelingen niet zoveel voorkomen. Hoogstens wil men graag nog een keer, maar dan als ander karakter.

Het Life Adventure Game. Als het voor een levend wezen game over is vanwege het sterven, is het mogelijk voor de betreffende ziel een nieuwe spelfiguur of avatar te creëren met een nieuwe agenda/bucketlist en zonder kennis over de aard van zichzelf en het levensspel.

Of een nieuwe spelfiguur of avatar met enige (voor)kennis en daardoor met een hoger bewustzijn.

Jij snapt hem. Een veel betere benadering van de dood, in plaats van dat voor een rechter komen…

[Messenger]

Behalve oordelen over goed en fout oordeel je als mens ook over verschillen die je in elkander ziet.

Zo herken je jezelf als blank bijvoorbeeld en een ander als zwart. Dit zonder waardeoordeel over wat beter en slechter is. Het is puur een verschil dat je onderscheidt van de ander en de ander van jou.

Ben je zelf een lang persoon met 1.70 meter? Vergeleken met een kleine mens wel en is die kleine mens korter. Het is een constatering van verschillen en tegelijk, ook al denk je niet in termen van superioriteit en inferioriteit, is het een oordeel.

Een oordeel ontstaat dus ook in het waarnemen van verschillen, zonder dat dit veroordelend hoeft te zijn.

Zo ontwikkel je ook je smaak en interesses en val je misschien op een blond persoon in plaats van op een persoon met donkere haarkleur.

Los van het lichaam ontdek je dat je niet slechts in dat lichaam bestond, maar bestaat in alles en iedereen. En dan zie je de verschillen in al die rollen als een verrijking, niet als probleem.
In essentie ben jij dat allemaal. Dus waarom dan nog, in dat besef, oordelen als in veroordelen?

Je haalt oordelen en feiten door elkaar. Jij bent homoseksueel, ik ben heteroseksueel. Dat zijn feiten. (Innerlijke vaststelling)
Oordelen doe ik pas als ik mijn eigen geaardheid als superieur beschouw aan homoseksualiteit.
Maar binnen bewustzijn kan er geen superioriteit zijn omdat bewustzijn alles ziet zoals het is.
Waarmee homo en heteroseksualiteit niet gelijk zijn (ik zie verschil) , maar wel gelijk van waarde (geen oordeel).

Zou ik jou als homoseksueel wel oordelen dan word ik (in het Tibetaans boeddhisme) ook geoordeeld na de dood.
Uiteraard word ik dan niet als homoseksueel geoordeeld, maar ik word geconfronteerd met mijn discriminerende houding jegens homo's en homoseksualiteit.

Nee ik haal oordelen en feiten niet door elkaar. Jij lijkt te denken aan louter collectief bewustzijn en ik heb het over individueel bewustzijn. Over hoe je unieke positie in de fysieke realiteit je unieke perceptie vormt en dit je vormt tot de mens die je bent.

[hopper]

Je haalt oordelen en feiten door elkaar. Jij bent homoseksueel, ik ben heteroseksueel. Dat zijn feiten. (Innerlijke vaststelling)
Oordelen doe ik pas als ik mijn eigen geaardheid als superieur beschouw aan homoseksualiteit.
Maar binnen bewustzijn kan er geen superioriteit zijn omdat bewustzijn alles ziet zoals het is.
Waarmee homo en heteroseksualiteit niet gelijk zijn (ik zie verschil) , maar wel gelijk van waarde (geen oordeel).

Zou ik jou als homoseksueel wel oordelen dan word ik (in het Tibetaans boeddhisme) ook geoordeeld na de dood.
Uiteraard word ik dan niet als homoseksueel geoordeeld, maar ik word geconfronteerd met mijn discriminerende houding jegens homo's en homoseksualiteit.

Nee ik haal oordelen en feiten niet door elkaar. Jij lijkt te denken aan louter collectief bewustzijn en ik heb het over individueel bewustzijn. Over hoe je unieke positie in de fysieke realiteit je unieke perceptie vormt en dit je vormt tot de mens die je bent.

Ok. Dan verschillen we van mening over wat een 'oordeel' is. I.m.o. bestaat er niet zoiets als een collectief en individueel bewustzijn.
Bewustzijn is i.i.g. zonder oordeel. Hetgeen ook wel weer klopt met de gang van zaken zoals het Tibetaans dodenboek beschrijft.

[Messenger]

Ok. Dan verschillen we van mening over wat een 'oordeel' is. I.m.o. bestaat er niet zoiets als een collectief en individueel bewustzijn.
Bewustzijn is i.i.g. zonder oordeel. Hetgeen ook wel weer klopt met de gang van zaken zoals het Tibetaans dodenboek beschrijft.

Het individuele oordelen is het constateren van overeenkomsten en verschillen, echter niet in veroordelende zin.

En individueel bewustzijn en collectief bewustzijn zijn deel van het bewustzijn in het algemeen, want anders hadden we een wereld waarin iedereen het over alles eens zou zijn.