Leon schreef: 27 sep 2025, 09:30En waarom is wat jij schrijft geen “overtuiging” maar een waarheid? Hoe kan je dat ontdekken?Tufkah schreef: 26 sep 2025, 20:02
Het vergt van de mens een persoonlijke inspanning om te onderzoeken waaruit het ego bestaat. Een mens dient zelf te onderzoeken of en waar hij oordeelt en anderen de maat neemt. Zelf zijn medemens te vergeven en uiteraard ook eerlijk en oprecht daar in zijn. Je dient zelf die ontwaakte liefde innerlijk te voelen. Enz enz.
Maar overtuigingen helpen daar niet echt bij. Gaande de ontwikkelingen zul je andere meningen ontwikkelen. Je meningen veranderen als je onder invloed van het boze staat dan wel onder invloed van de liefde van de Vader staat. Zwartwit gesteld kun je je laten aantrekken door het boze c.q. zelfziuht. Of je laat je aantrekken door de liefde van de Vader, ook al weet je nog niet wat die liefde concreet is.
En uiteraard vindt de natuurlijke mens zelf ook niet dat hij een zelf-illusie is. En omdat hij dat vindt (overtuiging!) blijft dat ook zo.
Zoals er geschreven is: Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen, heeft God bereid voor hen, die Hem liefhebben. (1 Kor 2)
Waarbij direct het probleem opdoemt wie of wat God is. Mijn antwoord daarop is: God is in essentie Enkelvoudige Liefde. Vandaar de negatieve theologie, wie zich een beeld vormt van God, hoe kunnen zij God liefhebben? Een zelfbedacht (of door de kerk bedacht) beeld? De mens dient zich verre van beelden over God te houden en zich bezig te houden met naastenliefde. En naastenliefde in ruil voor iets is geen naastenliefde. Naastenliefde is onvoorwaardelijk geven.
Wie meent een handeltje of een deal met God te kunnen sluiten, die komt bedrogen uit.
P.S. De Waarheid Zelf, die kan 'ik' nooit ontdekken. Het 'ik' is in Waarheid immers afwezig. Jezus spreekt daarom ook van een geboorte uit Geest.