De verstikkende seculiere moraal en het het doorgeschoten gelijkheidsdenken.

[umit]

Het probleem zit bij jou.

Jij wilt niet accepteren dat er mensen zijn die zonder geloof kunnen.
Dus verklaar je ze voor leugenaar/loochenaars en praat ze daarna een geloof aan.

Net of niet fietsen ook een vorm van fietsen is.

Nee jij geeft telkens onvergelijkbare voorbeelden...het is meer zoiets als "nergens aan denken"
als iemand vraagt: "waar denk je aan?" geef je als antwoord: "nergens"
Daarmee bedoel je eigenlijk "niks noemenswaardigs" niet letterlijk "nergens"
Want je kunt je gedachten niet stopzetten, je denkt altijd ergens aan...je staat er alleen niet bij stil.

Vergelijkbaar kan je nooit geen geloof hebben, omdat je altijd wel een idee hebt van het hiernamaals...endus is het een geloof.

[Tiberius Claudius]

Dat beweert hij, maar dat is de wensdroom van een Gelovige, die niet wetenschappelijk is onderbouwd.

Nou ja, als dat de beste onderzoek is op dit gebied, dan moeten we dat op dit moment aannemen als beste antwoord omdat onderzoek ons in die richting trekt. Zo werkt het in de wetenschap.

Hij is echter een psycholoog en dat is geen echte wetenschap.

Daarnaast denk ik dat hij wat anders bedoelde dan dat jij er van maakt.

[Tiberius Claudius]

Het probleem zit bij jou.

Jij wilt niet accepteren dat er mensen zijn die zonder geloof kunnen.
Dus verklaar je ze voor leugenaar/loochenaars en praat ze daarna een geloof aan.

Net of niet fietsen ook een vorm van fietsen is.

Nee jij geeft telkens onvergelijkbare voorbeelden...het is meer zoiets als "nergens aan denken"
als iemand vraagt: "waar denk je aan?" geef je als antwoord: "nergens"
Daarmee bedoel je eigenlijk "niks noemenswaardigs" niet letterlijk "nergens"
Want je kunt je gedachten niet stopzetten, je denkt altijd ergens aan...je staat er alleen niet bij stil.

Vergelijkbaar kan je nooit geen geloof hebben, omdat je altijd wel een idee hebt van het hiernamaals...endus is het een geloof.

Nogmaals:

Je laat weer zien dat het probleem bij jou zit.
Je wilt gewoon niet accepteren dat er mensen zijn die nooit fietsen.

[umit]

Hij is echter een psycholoog en dat is geen echte wetenschap.

Daarnaast denk ik dat hij wat anders bedoelde dan dat jij er van maakt.

Nou ja...als ik de keuze heb tussen de mening van een psycholoog over een onderwerp van zijn expertise...en jouw mening...
Dan is de keus snel gemaakt denk ik.
Je denkt dat hij iets anders bedoelde?
het eerste wat opduikt bij google over Barrett:
https://richarddawkins.net/2014/08/are- ... ef-in-god/

What if children didn’t have to be taught to believe in God? What if they were born with that ready-made belief somewhere embedded in their minds?

That’s the thesis of a 2012 book by psychologist Justin L. Barrett called Born Believers. Barrett, currently a researcher at Fuller Theological Seminary, has spent his career researching children and religious belief. After observing that children tend to believe that the world has order and purpose, he came to the conclusion that kids are born with a tendency toward thinking that there is some sort of supernatural agent behind this order. Or, as he put it to me over the phone, “children have a number of natural dispositions to religious beliefs of various sorts.” And while he believes that these dispositions can “certainly be overridden by certain kinds of cultural and educational environments,” he thinks the research shows that a child’s cognitive “playing field is tilted toward religious beliefs.”

[Tiberius Claudius]

Hij is echter een psycholoog en dat is geen echte wetenschap.

Daarnaast denk ik dat hij wat anders bedoelde dan dat jij er van maakt.

Nou ja...als ik de keuze heb tussen de mening van een psycholoog over een onderwerp van zijn expertise...en jouw mening...
Dan is de keus snel gemaakt denk ik.
Je denkt dat hij iets anders bedoelde?
het eerste wat opduikt bij google over Barrett:
https://richarddawkins.net/2014/08/are- ... ef-in-god/

What if children didn’t have to be taught to believe in God? What if they were born with that ready-made belief somewhere embedded in their minds?

That’s the thesis of a 2012 book by psychologist Justin L. Barrett called Born Believers. Barrett, currently a researcher at Fuller Theological Seminary, has spent his career researching children and religious belief. After observing that children tend to believe that the world has order and purpose, he came to the conclusion that kids are born with a tendency toward thinking that there is some sort of supernatural agent behind this order. Or, as he put it to me over the phone, “children have a number of natural dispositions to religious beliefs of various sorts.” And while he believes that these dispositions can “certainly be overridden by certain kinds of cultural and educational environments,” he thinks the research shows that a child’s cognitive “playing field is tilted toward religious beliefs.”

Je link bevestigt je verhaal niet, de idee wordt zelfs aangevochten.

PS.
Zulke onderzoeken zijn trouwens heel moeilijk, dat komt doordat er regels zijn wat men wel en niet met kinderen mag doen.
De tijd van de totalitaire vorsten die probeerden uit te vissen of er een aangeboren oertaal was is gelukkig voorbij.

[Tufkah]

Geloof is ook een levenshouding. Een gelovige hoort zich te richten naar wat de Bijbel allemaal te vermelden heeft. Dat dat in de praktijk wel eens verkeerd uitpakt, dat zij onmiddellijk toegegeven. (Dit draadje gaat tenslotte over de SGP die genocide goedkeurt)

Nee uit Geloof komt een levenshouding voort, dat is dus iets anders.

Geloof en levenshouding brengen elkander voort. Wie de bedoeling van God een beetje begint te begrijpen richt zijn leven daar naar in en wordt geloviger dan voorheen.

[Tufkah]

Want je kunt je gedachten niet stopzetten, je denkt altijd ergens aan...je staat er alleen niet bij stil.

Niet-denken is een mogelijkheid. Uitgerekend het niet-denken is de Stilte Gods.

[dingo]

Daarbij heb je weer een negatieve bewering over theïsten die a) niet aangetoond wordt, b) vooral een positieve bewering over atheïsten inhoudt. Daarvan denk ik dan weer, het zal wel de behoefte aan een gevoel van superioriteit zijn. Niet bevorderlijk voor een discussie.

Ik vind het weer zeer onaangenaam als ik hier te horen krijg dat ik geen geestelijk mens ben.
Dat is in mijn ogen gewoon Atheïsten af doen als minderwaardig en zich als Theïst zich boven de ander te verheffen.

Die snap ik maar troost je, ik beschouw mezelf ook niet als geestelijk mens maar ik ben wel een theïst.

[Robert Frans]

De wetenschap doet ook geen uitspraken over het bestaan van de Kerstman.

Klopt. De kerstman is echter kinderfolklore en wordt ook als zodanig beleden. Het geloof in God is van een andere orde en Gods bestaanswijze zelf is al helemaal van een andere orde. Zelf geloof ik bijvoorbeeld niet in de God zoals vaak door atheïsten wordt omschreven, zodat ik dat met de betreffende atheïsten in elk geval gemeen heb.

In je verweer doe je voorkomen alsof theïsme feitelijk atheïsme met een God extra zou zijn. Maar zo werkt het niet. Beide begrippen zijn fundamentele vertrekpunten voor de meest uiteenlopende wereldbeelden en manieren van redeneren. De basisidee dat het universum door toeval is ontstaat vraagt net zo goed geloof als de basisidee dat zij geschapen is, omdat het universum zowel chaos als orde kent, onvoorstelbaar complex en bizar is en beide ideeën daardoor er voldoende geloofwaardig mee beredeneerd kunnen worden. Niet geloven in God betekent geloven in een andere oorzaak.

Je kunt levensbeschouwingen enigszins vergelijken met verschillende talen, die proberen de gemeenschappelijke menselijke ervaring zo uitgebreid en volledig mogelijk uit te drukken. Elke taal is daarbij ontstaan door het bewust aanleren en doorgeven van haar sprekers, ook talen die veel woorden en grammaticaregels hebben afgeschaft. De taal die daarbij wereldwijd als het meest compleet en daardoor het meest bruikbaar wordt ervaren, is de taal waarin de universele waarheid blijkbaar het meest volledig kan worden verhaald.

[umit]

Want je kunt je gedachten niet stopzetten, je denkt altijd ergens aan...je staat er alleen niet bij stil.

Niet-denken is een mogelijkheid. Uitgerekend het niet-denken is de Stilte Gods.

Dit is zo'n niet-veelzeggende reactie dat ik het als niet-gelezen ga beschouwen. Niet dat het niet oninteressant is maar dat er niet zo weinig niet onnodig erin voorkomt.ik druk dit bericht dan ook niet uit om het niet aan mijn pinwand te nieten.
Bovendien een naaimachine naait en een nietmachine niet.

[Tufkah]

Niet-denken is een mogelijkheid. Uitgerekend het niet-denken is de Stilte Gods.

Dit is zo'n niet-veelzeggende reactie dat ik het als niet-gelezen ga beschouwen. Niet dat het niet oninteressant is maar dat er niet zo weinig niet onnodig erin voorkomt.ik druk dit bericht dan ook niet uit om het niet aan mijn pinwand te nieten.
Bovendien een naaimachine naait en een nietmachine niet.

Wat er aan de hand is, is dat jouw denkvermogen baas is over jou i.p.v. jij over je denkvermogen. Net zoals een mens kan stoppen met lopen kan een mens stoppen met denken. Merkwaardig dat je dit soort dingen niet weet. Je hoeft er notabene niks voor te doen om te stoppen met denken, te stoppen met lopen, te stoppen met weet ik veel wat.

Stilte is de taal van God, al het andere is slechte vertaling.

[Jon]

Niet-denken is een mogelijkheid. Uitgerekend het niet-denken is de Stilte Gods.

Dit is zo'n niet-veelzeggende reactie dat ik het als niet-gelezen ga beschouwen. Niet dat het niet oninteressant is maar dat er niet zo weinig niet onnodig erin voorkomt.ik druk dit bericht dan ook niet uit om het niet aan mijn pinwand te nieten.
Bovendien een naaimachine naait en een nietmachine niet.

De natuurlijke mens kent niet de Stilte Gods en kan zich niet voorstellen dat niet-denken inderdaad een mogelijkheid is. Vroeger was het al
zo dat de natuurlijke mens dan ging blaten dat je maar eens moest proberen om niet te denken aan een roze olifant en dan zou je vanzelf wel ontdekken dat het niet mogelijk was om niet te denken aan de roze olifant. En dan waren er altijd van die figuren die dat práchtig vonden. Nou nou, wat een vondst. Onder de leiding van de Heilige Geest echter leer je het niet-denken. Hoe? Doordat de geestelijke mens gedachten reeds laat arresteren voordat ze zijn hoofd en vervolgens hart binnen kunnen dringen. Dat is een van de eerste dingen die de geestelijke mens leert. Dan stopt het oordelen. Niet-denken is een activiteit van de Geest. De wapenrusting van God (Efeziërs 6), is een metafoor voor de geestelijke uitrusting die gelovigen gebruiken om stand te houden tegen de duivel en zijn leugens. De gordel van de waarheid, het borstpantser van de gerechtigheid, de schoenen van de bereidheid van het evangelie van de vrede, het schild van het geloof, de helm van de verlossing en het zwaard van de Geest (het Woord van God). Het dragen hiervan en het wandelen met God in de Geest beschermt gelovigen tegen geestelijke aanvallen.

[J-W]

.................... De wapenrusting van God (Efeziërs 6), is een metafoor voor de geestelijke uitrusting die gelovigen gebruiken om stand te houden tegen de duivel en zijn leugens.
................... Het dragen hiervan en het wandelen met God in de Geest beschermt gelovigen tegen geestelijke aanvallen.

Als natuurlijk mens ben je dan heel wat beter af dan een geestelijke, geen last van duivels of andere geestelijke aanvallen en dus ook geen bescherming of wapenuitrustingen nodig. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

[peda]

In fysiek opzicht is het denken een functie van de hersenen.
De hersenen zijn fysiek altijd bezig met "' denk processen "', bewust of onbewust, slechts onder coma omstandigheden zijn de hogere hersenfuncties zodanig uitgeschakeld dat alsdan een situatie van niet-denken voorhanden is.
Dat een mens in een toestand van "' hoger "" bewustzijn zijn denkproces anders kan richten, dat klinkt mij niet vreemd in de oren.
Ik noem dat evenwel geenszins "" niet-denken "", maar ANDERS-Gericht- denken.

[Tiberius Claudius]

De wetenschap doet ook geen uitspraken over het bestaan van de Kerstman.

Klopt. De kerstman is echter kinderfolklore en wordt ook als zodanig beleden. Het geloof in God is van een andere orde en Gods bestaanswijze zelf is al helemaal van een andere orde. Zelf geloof ik bijvoorbeeld niet in de God zoals vaak door atheïsten wordt omschreven, zodat ik dat met de betreffende atheïsten in elk geval gemeen heb.

In je verweer doe je voorkomen alsof theïsme feitelijk atheïsme met een God extra zou zijn. Maar zo werkt het niet. Beide begrippen zijn fundamentele vertrekpunten voor de meest uiteenlopende wereldbeelden en manieren van redeneren. De basisidee dat het universum door toeval is ontstaat vraagt net zo goed geloof als de basisidee dat zij geschapen is, omdat het universum zowel chaos als orde kent, onvoorstelbaar complex en bizar is en beide ideeën daardoor er voldoende geloofwaardig mee beredeneerd kunnen worden. Niet geloven in God betekent geloven in een andere oorzaak.

Je kunt levensbeschouwingen enigszins vergelijken met verschillende talen, die proberen de gemeenschappelijke menselijke ervaring zo uitgebreid en volledig mogelijk uit te drukken. Elke taal is daarbij ontstaan door het bewust aanleren en doorgeven van haar sprekers, ook talen die veel woorden en grammaticaregels hebben afgeschaft. De taal die daarbij wereldwijd als het meest compleet en daardoor het meest bruikbaar wordt ervaren, is de taal waarin de universele waarheid blijkbaar het meest volledig kan worden verhaald.

Geloven in een God is ook een soort folklore, zou de wetenschap zeggen.

[Tiberius Claudius]

In fysiek opzicht is het denken een functie van de hersenen.
De hersenen zijn fysiek altijd bezig met "' denk processen "', bewust of onbewust, slechts onder coma omstandigheden zijn de hogere hersenfuncties zodanig uitgeschakeld dat alsdan een situatie van niet-denken voorhanden is.
Dat een mens in een toestand van "' hoger "" bewustzijn zijn denkproces anders kan richten, dat klinkt mij niet vreemd in de oren.
Ik noem dat evenwel geenszins "" niet-denken "", maar ANDERS-Gericht- denken.

Het is een taalkundig probleem.

Niet een ieder verstaat onder denken het zelfde.

De een vindt alles wat de hersenen doen 'denken' de ander accepteert alleen 'bewust denken'.

Of de hersenen tijdelijk volledig inactief kunnen zijn is een vraag die nog open staat.

[Petra]

Ik toonde je enkele Soera’s waar het staat. Of niet eens alle.
Hoe het echt zit is klontje klaar. Vrouwen als buit nemen is toegestaan. Slavinnen hebben is oké. Ze verkrachten hoort erbij.
Dat is de moraal die we tegenwoordig verwerpen.
Ik heb sterk de indruk dat jij je ogen sluit voor hoe het echt zit en je propaganda oplepelt zonder diepgaand onderzoek te doen.

Zo laat je zien dat je eigenlijk helemaal niet geinteresseerd bent in de waarheid. Dat het in de Koraan staat, is duidelijk. Maar wat ook duidelijk is dat jij dat als negatief ziet omdat je de nodige achtergrondinformatie mist.
Ga je toch maar inlezen in die links die ik gepost heb...dat is tenminste een begin.

Ik zal je een voorbeeld geven:
voor niet-moslims die in een sharia-land als dhimmi willen leven, moeten de jizya betalen. (Surah 9:29)

Je voorbeeld is een ander onderwerp dan waar ik het over heb: Verwerpelijke moraal imo. Wat in de Koran staat. Dat kun je niet rechtpraten met wat voor achtergrondverhalen dan ook.

De Koran staat seksuele omgang toe met de eigen slavinnen, zonder huwelijk, zolang zij “bezit van de rechterhand” zijn (Soera 23:5-6, 70:29-30). Soera 4:24 – Seksueel contact is verboden met getrouwde vrouwen, behalve slavinnen die men in oorlog heeft verkregen.

[Tufkah]

In fysiek opzicht is het denken een functie van de hersenen.
De hersenen zijn fysiek altijd bezig met "' denk processen "', bewust of onbewust, slechts onder coma omstandigheden zijn de hogere hersenfuncties zodanig uitgeschakeld dat alsdan een situatie van niet-denken voorhanden is.
Dat een mens in een toestand van "' hoger "" bewustzijn zijn denkproces anders kan richten, dat klinkt mij niet vreemd in de oren.
Ik noem dat evenwel geenszins "" niet-denken "", maar ANDERS-Gericht- denken.

Denken is een activiteit. Als je het denken stopt dan komt het stille gewaarzijn (wat op de achtergrond altijd aanwezig is) tot aanwezigheid.
Dit wordt door het denken normaliter weggedrukt.

Maar ik begrijp dat er bij @Peda altijd een 'denken' aanwezig is.

[Jon]

Klopt en zo praten ze ze ook vaak een of ander geloof aan.

Wat ik poog duidelijk te maken is dat iedere opvoeder zijn kinderen een bepaald geloof mee geeft. Of dat geloof in God is, geloof in socialisme is, of geloof in geld is. Iedereen doet dat. En als liefhebbende opvoeder heb ik ook getracht om mijn kinderen dat mee te geven wat ik dacht dat goed was.

Wij hebben onze kinderen van kleins af aan ook geleerd te verliezen. Ik heb het idee dat veel ouders van tegenwoordig dit vergeten te doen.

Als zijn ouders een avondje weg waren, pasten wij vroeger af en toe op mijn neefje toen hij klein was. Inmiddels een boom van een kerel van 40 jaar die zelf met zijn vrouw twee dochters heeft van 6 en 9 jaar. Enig kind. Zijn moeder vond de (ongecompliceerde) bevalling dusdanig erg - en een pretje is het natuurlijk ook niet - dat ze direct heeft gezegd “dit nooit meer” en daar altijd bij is gebleven.

Ik denk dat hij 3 was en mijn vrouw en ik speelden met hem. Hij speelde heel graag spelletjes, maar zijn ouders lieten hem altijd winnen. Wij zagen aan zijn gedrag duidelijk dat dit geen gezonde ontwikkeling was. Dus mijn vrouw en ik spraken af dat we hem ook eens een keertje lieten verliezen. Want natuurlijk laat je zo’n kleintje winnen, maar hij moet ook leren dat de wereld niet vergaat als je verliest en dat het fijn is als een ander kindje (in dit geval dan een volwassene, bij gebrek aan broertjes en zusjes) ook eens wint.

We zagen het wel aankomen maar de hevigheid van het drama hadden zelfs wij niet verwacht. Mijn vrouw won het spelletje en het jochie was in alle staten. Het hele bord met alle steentjes erop werd driftig huilend en schreeuwend leeggeveegd en de lucht ingegooid. Tranen met tuiten. Rood hoofd van drift. Helemaal overstuur. Het heeft wel even geduurd voor hij kalmeerde en mijn vrouw bleef lief met hem praten op zijn eigen niveau. “Ik mag toch ook wel een keertje winnen?” Nee. Dat mocht niet. Het zou toch nog wel eens gebeuren, ook al wilde hij het niet. Zijn moeder was not amused dat wij hem lieten verliezen maar na enige tijd zag ze toch de noodzaak ervan wel in.

Kort daarvoor was hij ook in een fase beland waarin hij zijn moeder uit drift opzettelijk pijn ging doen. Dan was hij op schoot geklommen en dan had ze net ergens “nee” op gezegd, en dan nam hij de huid van haar bovenarm tussen zijn kleine vingers en kneep met zijn nagels in haar arm tot ze het uitriep van pijn. Alle gangbare opvoedingstactieken ( toespreken, kind even op zijn kamer zetten) hadden geen enkel effect. Wij zeiden kind, er zit niks anders op je zult direct als hij het heeft gedaan hetzelfde bij hem moeten doen maar dan natuurlijk wel op peuter niveau, maar je móet hem pijn doen. Hoe langer je hiermee wacht hoe erger het wordt en hoe sterker hij wordt. Op een dag gebeurde het weer en ze pakte zijn boven armpje en kneep er stevig genoeg in dat het flink pijn deed. En hij jankte. Daarbij legde ze hem zachtmoedig maar duidelijk uit dat dat bij haar óók pijn doet.Daarna heeft hij haar nooit meer geknepen.

In een groot gezin leren kinderen dit van elkaar maar als je een enig kind bent dan moet je het leren van de volwassenen. Dat is niet leuk maar het moet wel gebeuren en als je van hem houdt dan doe je hem die pijn gedoseerd aan wanneer dat nodig is.

Het willen zijn van de winnaar zit in de natuurlijke mens ingebakken. En die natuur moet deuken oplopen wil de geestelijke mens ooit kans krijgen zich te doen kennen. Het zaadje in de aarde moet openbreken en sterven.

Ons neefje leerde van zijn moeder al toen hij nog in de wieg lag om te winnen. Hij huilde ‘s nachts regelmatig en zij liep dan hele nachten met hem op. Wij zeiden dan meid, je moet hem laten huilen, hij wordt vanzelf een keer moe en houdt dan op. Maar zij zei dan “mijn kind hoeft niet te huilen!” Ze las ook altijd van die moderne opvoedingsblaadjes, “ouders van nu” en zo, al die flauwekul. Op een gegeven moment wist de baby het voor elkaar te krijgen dat ze midden in de nacht een taxi heeft gebeld en met de baby in de taxi is gaan rondrijden. Ze had namelijk ontdekt dat hij vaak in slaap viel als ze met hem bij een ander in de auto zat. Zelf hadden zij en haar man geen auto en geen rijbewijs. Dus taxi gebeld…..

De natuurlijke mens van een paar maanden oud heerste over zijn ouders….

Uiteindelijk zagen ze wel in dat dit allemaal niet in het belang van het kind was en toen zijn ze gestopt met al die flauwekul en hebben het kind op een crèche gedaan. Want dat was zijn moeder die fulltime thuis was, ook niet van plan geweest. In het begin was de crèche de hel voor het kind, en een hel voor de moeder die haar zoontje die niet wilde ernaartoe bracht, maar van lieverlee ging hij het leuk vinden.

Grote gezinnen zijn een goede leerschool voor kinderen. Gelukkig bestaan er crèches voor de kinderen van nu. Niet ideaal maar beter dan de ontwikkeling die ik hierboven schetste.

Hij is nu veertig, is een goede, wijze, vader geworden van twee zeer goed opgevoede meiden van 6 en 9 jaar en heeft een lieve vrouw die een goede moeder is en zelf parttime onderwijzeres op een basisschool en niet die van haar kinderen. Zelf heeft hij een eigen praktijk als fysiotherapeut in een maatschap en hij geeft daarnaast ook les op zijn vakgebied aan de Erasmus universiteit. Hij is fysiotherapeut geworden uit liefde voor zijn moeder die hij als peuter nog tot bloedens toe kneep. Zij heeft in haar leven diverse hernia’s gehad en is daaraan geopereerd. Noodzaak, nekhernia met uitvalsverschijnselen van de benen. Destijds een riskante operatie. Haar zoon is niet haar fysio ( dat zou ook weer een ongezonde ontwikkeling geweest zijn) maar het heeft hem waarschijnlijk wel geinspireeerd tot zijn levensdoel van fysiotherapeut worden.

[peda]

In fysiek opzicht is het denken een functie van de hersenen.
De hersenen zijn fysiek altijd bezig met "' denk processen "', bewust of onbewust, slechts onder coma omstandigheden zijn de hogere hersenfuncties zodanig uitgeschakeld dat alsdan een situatie van niet-denken voorhanden is.
Dat een mens in een toestand van "' hoger "" bewustzijn zijn denkproces anders kan richten, dat klinkt mij niet vreemd in de oren.
Ik noem dat evenwel geenszins "" niet-denken "", maar ANDERS-Gericht- denken.

Denken is een activiteit. Als je het denken stopt dan komt het stille gewaarzijn (wat op de achtergrond altijd aanwezig is) tot aanwezigheid.
Dit wordt door het denken normaliter weggedrukt.

Maar ik begrijp dat er bij @Peda altijd een 'denken' aanwezig is.

Maar ook het onbewuste denken ( quasi de automatische piloot ) schaar ik onder het denk-proces.
De "' gerichtheid, het kwalitatieve denken", kan in mijn optiek inderdaad anders gericht zijn.
Daarom spreek ik ook niet van de "' geestelijke "" mens, maar van de mens met een Andere gerichtheid.
Andere gerichtheid, zie ik o.m. vergelijkbaar met de benaming van "" hoger spiritueel"' bewustzijn.
Kortom voor mij geldt : "" geestelijke "" mens, in de bedoeling van Paulus = natuurlijke mens met een Hoger bewustzijn
Deze natuurlijke mens met een Hoger bewustzijn, kan ook naar eigen believen weer (tijdelijk ) terugvallen op een ander bewustzijnsnivo.
Kortom een naar eigen inzicht vrij "' hoppen "" op de ladder van bewustzijnsnivo's. Dit in Jip en Janneke.

[Tufkah]

Wat ik poog duidelijk te maken is dat iedere opvoeder zijn kinderen een bepaald geloof mee geeft. Of dat geloof in God is, geloof in socialisme is, of geloof in geld is. Iedereen doet dat. En als liefhebbende opvoeder heb ik ook getracht om mijn kinderen dat mee te geven wat ik dacht dat goed was.

Wij hebben onze kinderen van kleins af aan ook geleerd te verliezen. Ik heb het idee dat veel ouders van tegenwoordig dit vergeten te doen.

Als zijn ouders een avondje weg waren, pasten wij vroeger af en toe op mijn neefje toen hij klein was. Inmiddels een boom van een kerel van 40 jaar die zelf met zijn vrouw twee dochters heeft van 6 en 9 jaar. Enig kind. Zijn moeder vond de (ongecompliceerde) bevalling dusdanig erg - en een pretje is het natuurlijk ook niet - dat ze direct heeft gezegd “dit nooit meer” en daar altijd bij is gebleven.

Ik denk dat hij 3 was en mijn vrouw en ik speelden met hem. Hij speelde heel graag spelletjes, maar zijn ouders lieten hem altijd winnen. Wij zagen aan zijn gedrag duidelijk dat dit geen gezonde ontwikkeling was. Dus mijn vrouw en ik spraken af dat we hem ook eens een keertje lieten verliezen. Want natuurlijk laat je zo’n kleintje winnen, maar hij moet ook leren dat de wereld niet vergaat als je verliest en dat het fijn is als een ander kindje (in dit geval dan een volwassene, bij gebrek aan broertjes en zusjes) ook eens wint.

We zagen het wel aankomen maar de hevigheid van het drama hadden zelfs wij niet verwacht. Mijn vrouw won het spelletje en het jochie was in alle staten. Het hele bord met alle steentjes erop werd driftig huilend en schreeuwend leeggeveegd en de lucht ingegooid. Tranen met tuiten. Rood hoofd van drift. Helemaal overstuur. Het heeft wel even geduurd voor hij kalmeerde en mijn vrouw bleef lief met hem praten op zijn eigen niveau. “Ik mag toch ook wel een keertje winnen?” Nee. Dat mocht niet. Het zou toch nog wel eens gebeuren, ook al wilde hij het niet. Zijn moeder was not amused dat wij hem lieten verliezen maar na enige tijd zag ze toch de noodzaak ervan wel in.

Kort daarvoor was hij ook in een fase beland waarin hij zijn moeder uit drift opzettelijk pijn ging doen. Dan was hij op schoot geklommen en dan had ze net ergens “nee” op gezegd, en dan nam hij de huid van haar bovenarm tussen zijn kleine vingers en kneep met zijn nagels in haar arm tot ze het uitriep van pijn. Alle gangbare opvoedingstactieken ( toespreken, kind even op zijn kamer zetten) hadden geen enkel effect. Wij zeiden kind, er zit niks anders op je zult direct als hij het heeft gedaan hetzelfde bij hem moeten doen maar dan natuurlijk wel op peuter niveau, maar je móet hem pijn doen. Hoe langer je hiermee wacht hoe erger het wordt en hoe sterker hij wordt. Op een dag gebeurde het weer en ze pakte zijn boven armpje en kneep er stevig genoeg in dat het flink pijn deed. En hij jankte. Daarbij legde ze hem zachtmoedig maar duidelijk uit dat dat bij haar óók pijn doet.Daarna heeft hij haar nooit meer geknepen.

In een groot gezin leren kinderen dit van elkaar maar als je een enig kind bent dan moet je het leren van de volwassenen. Dat is niet leuk maar het moet wel gebeuren en als je van hem houdt dan doe je hem die pijn gedoseerd aan wanneer dat nodig is.

Het willen zijn van de winnaar zit in de natuurlijke mens ingebakken. En die natuur moet deuken oplopen wil de geestelijke mens ooit kans krijgen zich te doen kennen. Het zaadje in de aarde moet openbreken en sterven.

Ons neefje leerde van zijn moeder al toen hij nog in de wieg lag om te winnen. Hij huilde ‘s nachts regelmatig en zij liep dan hele nachten met hem op. Wij zeiden dan meid, je moet hem laten huilen, hij wordt vanzelf een keer moe en houdt dan op. Maar zij zei dan “mijn kind hoeft niet te huilen!” Ze las ook altijd van die moderne opvoedingsblaadjes, “ouders van nu” en zo, al die flauwekul. Op een gegeven moment wist de baby het voor elkaar te krijgen dat ze midden in de nacht een taxi heeft gebeld en met de baby in de taxi is gaan rondrijden. Ze had namelijk ontdekt dat hij vaak in slaap viel als ze met hem bij een ander in de auto zat. Zelf hadden zij en haar man geen auto en geen rijbewijs. Dus taxi gebeld…..

De natuurlijke mens van een paar maanden oud heerste over zijn ouders….

Uiteindelijk zagen ze wel in dat dit allemaal niet in het belang van het kind was en toen zijn ze gestopt met al die flauwekul en hebben het kind op een crèche gedaan. Want dat was zijn moeder die fulltime thuis was, ook niet van plan geweest. In het begin was de crèche de hel voor het kind, en een hel voor de moeder die haar zoontje die niet wilde ernaartoe bracht, maar van lieverlee ging hij het leuk vinden.

Grote gezinnen zijn een goede leerschool voor kinderen. Gelukkig bestaan er crèches voor de kinderen van nu. Niet ideaal maar beter dan de ontwikkeling die ik hierboven schetste.

Hij is nu veertig, is een goede, wijze, vader geworden van twee zeer goed opgevoede meiden van 6 en 9 jaar en heeft een lieve vrouw die een goede moeder is en zelf parttime onderwijzeres op een basisschool en niet die van haar kinderen. Zelf heeft hij een eigen praktijk als fysiotherapeut in een maatschap en hij geeft daarnaast ook les op zijn vakgebied aan de Erasmus universiteit. Hij is fysiotherapeut geworden uit liefde voor zijn moeder die hij als peuter nog tot bloedens toe kneep. Zij heeft in haar leven diverse hernia’s gehad en is daaraan geopereerd. Noodzaak, nekhernia met uitvalsverschijnselen van de benen. Destijds een riskante operatie. Haar zoon is niet haar fysio ( dat zou ook weer een ongezonde ontwikkeling geweest zijn) maar het heeft hem waarschijnlijk wel geinspireeerd tot zijn levensdoel van fysiotherapeut worden.

Vroeger zou ik het niet met je eens zijn geweest, in een groot gezin ben je regelmatig de verliezer, niet alleen met spelletjes. Maar nu weet ik dat verliezen de grootste vaardigheid is die de mens kan leren. Winnen kan iedere stakker, maar verliezen is levenskunst. En nu ik van iets tot niets ben verloren heb ik ook niets meer om te verliezen.

Alleen 'iets' kan verliezen, 'niets' heeft niets meer om te verliezen. Zalig zijn de armen van geest.

[Tufkah]

Denken is een activiteit. Als je het denken stopt dan komt het stille gewaarzijn (wat op de achtergrond altijd aanwezig is) tot aanwezigheid.
Dit wordt door het denken normaliter weggedrukt.

Maar ik begrijp dat er bij @Peda altijd een 'denken' aanwezig is.

Maar ook het onbewuste denken ( quasi de automatische piloot ) schaar ik onder het denk-proces.
De "' gerichtheid, het kwalitatieve denken", kan in mijn optiek inderdaad anders gericht zijn.
Daarom spreek ik ook niet van de "' geestelijke "" mens, maar van de mens met een Andere gerichtheid.
Andere gerichtheid, zie ik o.m. vergelijkbaar met de benaming van "" hoger spiritueel"' bewustzijn.
Kortom voor mij geldt : "" geestelijke "" mens, in de bedoeling van Paulus = natuurlijke mens met een Hoger bewustzijn
Deze natuurlijke mens met een Hoger bewustzijn, kan ook naar eigen believen weer (tijdelijk ) terugvallen op een ander bewustzijnsnivo.
Kortom een naar eigen inzicht vrij "' hoppen "" op de ladder van bewustzijnsnivo's. Dit in Jip en Janneke.

Het stille gewaarzijn is vrij van denk-inhoud, maar ook van bewustzijns-inhoud. Dat zogenaamde 'hogere' bewustzijn en andere spirituele onzin, daar doe ik niet aan mee. Bewustzijn kan niet hoger of lager zijn.

[peda]

Maar ook het onbewuste denken ( quasi de automatische piloot ) schaar ik onder het denk-proces.
De "' gerichtheid, het kwalitatieve denken", kan in mijn optiek inderdaad anders gericht zijn.
Daarom spreek ik ook niet van de "' geestelijke "" mens, maar van de mens met een Andere gerichtheid.
Andere gerichtheid, zie ik o.m. vergelijkbaar met de benaming van "" hoger spiritueel"' bewustzijn.
Kortom voor mij geldt : "" geestelijke "" mens, in de bedoeling van Paulus = natuurlijke mens met een Hoger bewustzijn
Deze natuurlijke mens met een Hoger bewustzijn, kan ook naar eigen believen weer (tijdelijk ) terugvallen op een ander bewustzijnsnivo.
Kortom een naar eigen inzicht vrij "' hoppen "" op de ladder van bewustzijnsnivo's. Dit in Jip en Janneke.

Het stille gewaarzijn is vrij van denk-inhoud, maar ook van bewustzijns-inhoud. Dat zogenaamde 'hogere' bewustzijn en andere spirituele onzin, daar doe ik niet aan mee. Bewustzijn kan niet hoger of lager zijn.

Het gericht zijn op de bewustzijnsladder kan inhoudelijk kwalitatief verschillen.
De beoordeling van "' kwalitatief "" hangt dan weer af van de persoonlijke ijkstok.
Wij hebben blijvend verschil in visie rond de "" geestelijke "' mens.
Maar dat geeft niet, zonder verschil in visie is het voor mij althans een saaie boel.

[Tiberius Claudius]

Maar nu weet ik dat verliezen de grootste vaardigheid is die de mens kan leren. Winnen kan iedere stakker, maar verliezen is levenskunst. En nu ik van iets tot niets ben verloren heb ik ook niets meer om te verliezen.

Ik zie dat zo:
Een winnaar is er slechts bij de gratie van de verliezer.
Indien de ander (de slechtere) niet wil mee spelen, dan is men wel de beste, maar niet de winnaar.

[Tufkah]

Het stille gewaarzijn is vrij van denk-inhoud, maar ook van bewustzijns-inhoud. Dat zogenaamde 'hogere' bewustzijn en andere spirituele onzin, daar doe ik niet aan mee. Bewustzijn kan niet hoger of lager zijn.

Het gericht zijn op de bewustzijnsladder kan inhoudelijk kwalitatief verschillen.
De beoordeling van "' kwalitatief "" hangt dan weer af van de persoonlijke ijkstok.
Wij hebben blijvend verschil in visie rond de "" geestelijke "' mens.
Maar dat geeft niet, zonder verschil in visie is het voor mij althans een saaie boel.

Het bewustzijn is altijd gericht op de veelheid in de uiterlijke wereld. Het bewustzijn is geen vijand, maar het bewustzijn manipuleert wel de mens. De mens is zich namelijk altijd bewust van iets anders. En hoe raar het ook klinkt, de eigen gedachten zijn ook iets anders , net zoals de wereld iets anders is.

Wie zich geheel terugtrekt uit én de eigen gedachtenwereld én de waargenomen wereld/dingen, die komt 'daar' uit waar in het geheel geen 'gerichtheid' meer is. Dat is de geestelijke achtergrond-stilte welke potentieel in ieder mens aanwezig is. Daar ben ik ten volle het zijn gewaar. (Daarom heet het ook gewaarzijn).