Iedereen is een kind van God

[Tufkah]

OK. Dan heb je/hebben jullie alle kennis van het AL……
En wat dan? Bij je/jullie fysieke dood is het allemaal weg.

Ja, dat klopt. Verliezen is alleen verliezen als er niks meer te winnen valt. Je kunt niet verliezen en stiekem nog wat achterhouden. Geen hoop, geen verwachtingen, geen willen. Volledige overgave. Niets worden en niets blijven.

[Yours]

OK. Dan heb je/hebben jullie alle kennis van het AL……
En wat dan? Bij je/jullie fysieke dood is het allemaal weg.

Ja, dat klopt. Verliezen is alleen verliezen als er niks meer te winnen valt. Je kunt niet verliezen en stiekem nog wat achterhouden. Geen hoop, geen verwachtingen, geen willen. Volledige overgave. Niets worden en niets blijven.

Ik kan mij er daarentegen verheugen op het feit dat het AL zich langzamerhand èn puur bewust voor mij gaat openen.
Om te beginnen in de Lichtsferen van het Hiernamaals.

PS. Je mag mij je argumenten besparen dat er geen Hiernamaals is: ik ben ècht niet te overtuigen.

[J-W]

......Verliezen is alleen verliezen als er niks meer te winnen valt. Je kunt niet verliezen en stiekem nog wat achterhouden. Geen hoop, geen verwachtingen, geen willen. Volledige overgave. Niets worden en niets blijven.

Jij zal wel blij zijn als de feestdagen weer voorbij zijn, in je eentje de gezelligste dagen van het jaar helemaal niets te zijn. Noppes.
Of doe je maar alsof op dit forum en ben je stiekum wel iets??

Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren
De straf die ik verdiend heb zit ik uit
(A.Hazes)

[Leon]

......Verliezen is alleen verliezen als er niks meer te winnen valt. Je kunt niet verliezen en stiekem nog wat achterhouden. Geen hoop, geen verwachtingen, geen willen. Volledige overgave. Niets worden en niets blijven.

Jij zal wel blij zijn als de feestdagen weer voorbij zijn, in je eentje de gezelligste dagen van het jaar helemaal niets te zijn. Noppes.

Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren
De straf die ik verdiend heb zit ik uit
(A.Hazes)

naastenliefde is aan jou niet besteed.

[J-W]

Jij zal wel blij zijn als de feestdagen weer voorbij zijn, in je eentje de gezelligste dagen van het jaar helemaal niets te zijn. Noppes.
Of doe je maar alsof op dit forum en ben je stiekum wel iets?

Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren
De straf die ik verdiend heb zit ik uit
(A.Hazes)

naastenliefde is aan jou niet besteed.

Jij zegt het.

[Tufkah]

Ja, dat klopt. Verliezen is alleen verliezen als er niks meer te winnen valt. Je kunt niet verliezen en stiekem nog wat achterhouden. Geen hoop, geen verwachtingen, geen willen. Volledige overgave. Niets worden en niets blijven.

Ik kan mij er daarentegen verheugen op het feit dat het AL zich langzamerhand èn puur bewust voor mij gaat openen.
Om te beginnen in de Lichtsferen van het Hiernamaals.

PS. Je mag mij je argumenten besparen dat er geen Hiernamaals is: ik ben ècht niet te overtuigen.

Het "zich verheugen" is een grijpen van het (uiterlijke) zelf naar de onvervulde toekomst. Dat is begrijpelijk, menselijk gedrag wat gekoppeld is aan "de wereld". In de wereld existeert het (uiterlijke) zelf van verleden naar toekomst.

PS. Je mag mij je argumenten besparen dat er geen Hiernamaals is: ik ben ècht niet te overtuigen.

De toekomst als overtuiging , daar kom je niet van af met een tegen-overtuiging. Het hiernamaals als overtuiging opereert in het verlengde van de onvervulde toekomst als overtuiging. Er is geen enkel argument mijnerzijds afdoende om een ander mens te doen aansporen het veld der overtuigingen te verlaten. De natuurlijke mens existeert nu eenmaal als een uiterlijke-zelf.

[J-W]

........... De natuurlijke mens existeert nu eenmaal als een uiterlijke-zelf.

En is veel beter af dan een geestelijk mens die leeft als een dode omdat zijn God hem leeg wil hebben, geen verleden, geen toekomst, niets.

[Tufkah]

Johannes 4:14

Maar zo wie gedronken zal hebben van het water, dat Ik hem geven zal, dien zal in eeuwigheid niet dorsten; maar het water, dat Ik hem zal geven, zal in hem worden een fontein van water, springende tot in het eeuwige leven.

Het zal wel weer afgedaan worden als kersen plukken, maar hier verhaalt Jezus dat wie drinkt van het water dat Hij zal geven eeuwig zal leven. Deze fontein van (metaforisch) water welt tot in de eeuwigheid in de mens op. Wie daadwerkelijk gelooft in Jezus gaat voor die "bron van water" welke Jezus is. Het gaat hier over vertrouwensgeloof. Je doet (onvoorwaardelijk) afstand van al het aardse (en daarmee van de Tijd) en legt je lot geheel in het geloof. De mens kan tot niets worden voor God, maar dan dient de mens wel afstand te doen van 'alles' . Alles wat je maar kunt wensen of bedenken. Ook afstand doen van het hiernamaals.

Voorwaardelijk geloof leidt nergens naar. Dat is een dealtje sluiten met God. Ik leef braaf en netjes en in ruil wil ik....? Jezus is compromisloos: wie niet voor Mij is tegen Mij. (Lucas 11:23) Het Mij is de fontein van water.

[J-W]

.... De mens kan tot niets worden voor God, maar dan dient de mens wel afstand te doen van 'alles' . Alles wat je maar kunt wensen of bedenken. Ook afstand doen van het hiernamaals....

Wat bedoel je met alles?
Afstand doen van alles behalve van de hele dag op GG zitten of heb je voor jezelf nog een paar uitzonderingen gemaakt Tufkah?
Geeft niet hoor, de één houdt vast aan een hiernamaals en de ander aan forums. Moet kunnen. Elkaar vrijlaten heet dat, niet voor de ander beslissen waar hij of zij namens God afstand van moet doen.

[Mullog]

Lijkt me een soort houding van "Ik kan niks, weet niks en krijg niks voor elkaar" en om dan toch nog iets van je leven te willen maken dat tot het hoogste goed te bombarderen zodat het lijkt of het nog wat is.

Jij kan beter dan dit soort cynisme, Mullog. Geloof is sowieso voor de armen van geest, zie Matteüs 5 , zalig zijn de armen van geest.

Ik vind het cynisme eerder zitten in wat blijkbaar uitspraken van Johannes aan het kruis zijn. En dat geloof voor de "armen van geest" is lijke mij ook een open deur. De "armen van geest" zijn namelijk de mensen die moeite hebben de wereld om hen heen te plaatsen en zichzelf daarin te redden. Hen naar het geloof verwijzen is eerder aangeven dat ze op een bepaalde manier mindere mensen zijn.

Ik vind Matteüs 5 in de huidige vertaling daarom ook beter dan in die van de Statenvertaling.

Mattheus 5:3
Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel

Want "nederig van hart" is behalve eigentijds ook nog eens niet denigrerend.

[Tufkah]

Jij kan beter dan dit soort cynisme, Mullog. Geloof is sowieso voor de armen van geest, zie Matteüs 5 , zalig zijn de armen van geest.

Ik vind het cynisme eerder zitten in wat blijkbaar uitspraken van Johannes aan het kruis zijn. En dat geloof voor de "armen van geest" is lijke mij ook een open deur. De "armen van geest" zijn namelijk de mensen die moeite hebben de wereld om hen heen te plaatsen en zichzelf daarin te redden. Hen naar het geloof verwijzen is eerder aangeven dat ze op een bepaalde manier mindere mensen zijn.

Ik vind Matteüs 5 in de huidige vertaling daarom ook beter dan in die van de Statenvertaling.

Mattheus 5:3
Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel

Want "nederig van hart" is behalve eigentijds ook nog eens niet denigrerend.

Nederig van hart en arm van geest zijn gaan samen. Maar ik zie reeds dat jij een andere invulling geeft aan "arm van geest" zijn. Arm zijn van geest zijn geen mindere mensen die zich moeilijk kunnen redden. Dat is het lastige met het gesprek met een ongelovige, jij vult "arm van geest" niet zo in als Jezus het ooit bedoeld heeft.

Arm van geest zijn zoals Jezus in de zaligsprekingen bedoeld is arm zijn aan "hebben". Dan grijpt de geest niet meer om zich heen in de wereld naar alles wat hij wil "hebben". Hebben en zijn (geestelijk zijn) gaan niet samen.

[Mullog]

Ik vind het cynisme eerder zitten in wat blijkbaar uitspraken van Johannes aan het kruis zijn. En dat geloof voor de "armen van geest" is lijke mij ook een open deur. De "armen van geest" zijn namelijk de mensen die moeite hebben de wereld om hen heen te plaatsen en zichzelf daarin te redden. Hen naar het geloof verwijzen is eerder aangeven dat ze op een bepaalde manier mindere mensen zijn.

Ik vind Matteüs 5 in de huidige vertaling daarom ook beter dan in die van de Statenvertaling.


Want "nederig van hart" is behalve eigentijds ook nog eens niet denigrerend.

Nederig van hart en arm van geest zijn gaan samen. Maar ik zie reeds dat jij een andere invulling geeft aan "arm van geest" zijn. Arm zijn van geest zijn geen mindere mensen die zich moeilijk kunnen redden. Dat is het lastige met het gesprek met een ongelovige, jij vult "arm van geest" niet zo in als Jezus het ooit bedoeld heeft.

Arm van geest zijn zoals Jezus in de zaligsprekingen bedoeld is arm zijn aan "hebben". Dan grijpt de geest niet meer om zich heen in de wereld naar alles wat hij wil "hebben". Hebben en zijn (geestelijk zijn) gaan niet samen.

Ik vul "arm van geest" in zoals het met het huidige Nederlands overkomt. Dat is anders dan het archaïsche Bijbelse taalgebruik uit de Statenvertaling. Ik zie wel dat als je op "arm van geest" googled dat je dan een schier eindeloze reeks religieuze pagina's krijgt met de Bijbelse uitleg zoals jij die hanteert. Nochtans ben ik van mening dat voor de huidige tijd de vertaling die ik uit de NBG geplukt heb voor nu veel beter dekt wat jij klaarblijkelijk bedoelt dan de verwarring die "arm van geest" sticht. Ik geeft daarom geen andere invulling maar heb me m.i. meer gericht op de huidige tijdsgeest.

[Inktvlam]

Het volgende schrijft Lorber over "armen van geest":
Bij armen van geest is er een geestelijke leegte. En daardoor kunnen ze het liefdevolle en het goede makkelijker in zich opnemen. Bij een onvolmaakte geest die vol misvattingen in zich heeft is dat veel moeilijker. Want die moet eerst de misvattingen bij zichzelf erkennen, voordat hij vooruitgang kan boeken.
“Als Ik (Jezus) zeg, dat men alleen als een kind het rijk Gods in bezit kan nemen, dan versta Ik daaronder immers niet het lichamelijke kind zijn, maar alleen het kind zijn in je hart. Een kind heeft geen hoogmoed, geen toorn, geen haat, geen neiging tot ontucht, geen blijvende hartstochten en ook geen ongeduld; het huilt wel, als hem iets wordt aangedaan, maar het laat zich ook snel troosten en vergeet het verdriet dat het had en omarmt de weldoener met alle liefde. Zo moet ook ieder mens in zijn hart en gemoed zijn, dan is het rijk Gods ook al zijn eigendom.” (GJE 8 165:20).

[Tufkah]

Nederig van hart en arm van geest zijn gaan samen. Maar ik zie reeds dat jij een andere invulling geeft aan "arm van geest" zijn. Arm zijn van geest zijn geen mindere mensen die zich moeilijk kunnen redden. Dat is het lastige met het gesprek met een ongelovige, jij vult "arm van geest" niet zo in als Jezus het ooit bedoeld heeft.

Arm van geest zijn zoals Jezus in de zaligsprekingen bedoeld is arm zijn aan "hebben". Dan grijpt de geest niet meer om zich heen in de wereld naar alles wat hij wil "hebben". Hebben en zijn (geestelijk zijn) gaan niet samen.

Ik vul "arm van geest" in zoals het met het huidige Nederlands overkomt. Dat is anders dan het archaïsche Bijbelse taalgebruik uit de Statenvertaling. Ik zie wel dat als je op "arm van geest" googled dat je dan een schier eindeloze reeks religieuze pagina's krijgt met de Bijbelse uitleg zoals jij die hanteert. Nochtans ben ik van mening dat voor de huidige tijd de vertaling die ik uit de NBG geplukt heb voor nu veel beter dekt wat jij klaarblijkelijk bedoelt dan de verwarring die "arm van geest" sticht. Ik geeft daarom geen andere invulling maar heb me m.i. meer gericht op de huidige tijdsgeest.

Daarom is er geen gesprek mogelijk tussen ons alleen al over het begrip "armen van geest" zoals de Bijbel dat bedoeld. De ongelovige googelt wat en dat is het dan. Maar Jezus predikte ook niet voor de ongelovigen. Op het begrip is zoiets als "de huidige tijd" niet eens van toepassing.

[Tufkah]

Het volgende schrijft Lorber over "armen van geest":
Bij armen van geest is er een geestelijke leegte. En daardoor kunnen ze het liefdevolle en het goede makkelijker in zich opnemen. Bij een onvolmaakte geest die vol misvattingen in zich heeft is dat veel moeilijker. Want die moet eerst de misvattingen bij zichzelf erkennen, voordat hij vooruitgang kan boeken.
“Als Ik (Jezus) zeg, dat men alleen als een kind het rijk Gods in bezit kan nemen, dan versta Ik daaronder immers niet het lichamelijke kind zijn, maar alleen het kind zijn in je hart. Een kind heeft geen hoogmoed, geen toorn, geen haat, geen neiging tot ontucht, geen blijvende hartstochten en ook geen ongeduld; het huilt wel, als hem iets wordt aangedaan, maar het laat zich ook snel troosten en vergeet het verdriet dat het had en omarmt de weldoener met alle liefde. Zo moet ook ieder mens in zijn hart en gemoed zijn, dan is het rijk Gods ook al zijn eigendom.” (GJE 8 165:20).

Arm van geest is i.d.d. geestelijke leegte, maar dat is geen opzienbarende uitspraak. Daarom zegt Jezus ook weer te worden zoals de kinderen, we zijn immers arm van geest geboren.

[J-W]

Arm van geest is i.d.d. geestelijke leegte, maar dat is geen opzienbarende uitspraak. Daarom zegt Jezus ook weer te worden zoals de kinderen, we zijn immers arm van geest geboren.

Ik denk niet dat Jezus het voor mogelijk heeft gehouden weer als een kind te worden. Hij zal het meer als een voorbeeld hebben gesteld hoe het ook kan. En daar is niets mis mee. Goede voorbeelden zijn altijd goed om in gedachten te houden. Totale geestelijke leegte nastreven lijkt me wat te ver doorgeschoten, niet gezond voor een volwassene en ook niet zinvol. Hooguit wat voor monniken in vorige eeuwen.

[Gaitema 23]

Ik kan hier grotendeels in meegaan, al blijf ik wat moeite hebben met een doopsel. Aangezien in een land als Griekenland 97 procent van de inwoners ongeveer gedoopt is net als in Urk, maar niet in Istanbul of Afghanistan. Toch is de doop belangrijk, maar wijst het in zich als teken naar de werkelijke doop, dat jij in feite hier de vormsel noemt. Dat de Heilige Geest jou wast en reinigt tot een nieuw leven. In de pinksterkringen de Doop met de Heilige Geest genoemd.

Doopsel en vormsel worden samen met de eerste communie de initiatiesacramenten genoemd en horen inderdaad bij elkaar; in de oosterse kerken krijgen baby's beiden meteen achter elkaar toegediend, in de westerse kerken krijgt een kind pas op zijn/haar twaalfde het vormsel. Maar hoewel het vormsel dus bij het doopsel hoort, is het doopsel zelf al voldoende om kind van God te worden en gered te worden. In de meest uitgebreide liturgie wordt de dopeling ook tijdens het doopsel zelf al gezalfd met olie.

Zelf ben ik van de overtuiging dat er in ons mensen een kortzichtig probleem heerst. We gaan af naar iets visueels en denken niet verder op geestelijk niveau. We zien een kerk, een doopvond, een priester en de lidmaatschap. Maar dat is het zichtbare van deze wereld, maar wat gebeurd er geestelijk?


Laten we drie teksten uit de bijbel erbij nemen:

Eerste tekst:

1 Petrus 3:21
" En dat water is een voorafbeelding van het water van de doop, die niet het vuil van het lichaam wast, maar een vraag is aan God om een zuiver geweten. De doop brengt redding dankzij de opstanding van Jezus Christus."

Deze tekst toont naar mijn idee al een probleem. De doop is een vraag van God om een zuiver geweten. Dus door mij te laten dopen stel ik aan God die vraag voor het krijgen van een zuiver geweten. Dan moet je al wel met een vormsel komen om die vraag te kunnen stellen, want anders is het niet af. Dat idee is bij ons wel het geloofsbelijdenis een beetje, maar daarvan is vooral gemaakt dat we erkennen dat Jezus bestaat en voor ons aan het kruis is gegaan. Ook dat is niet af en zo ervoer ik dat ook. Ik was gedoopt door mijn ouders. Het was iets wij zij voor mij deden met het oog op totaal wat anders, namelijk of God een verbond met me aan wil gaan. Vervolgens deed ik belijdenis omdat mijn moeder zei: " je gelooft al in Jezus, waarom doe je het niet?" Dus ik deed het, maar het voelde als te vroeg. Immers ontbrak me volledig de kracht om Jezus te volgen, kende ik Hem nog niet goed genoeg en was ik niet zeker ervan of ik nu wel gered ben en geen valse christen ben die toch ten einde lest verloren zal gaan. En was ik wel echt bereid Jezus te volgen of "durfde ik het niet" en "weerstond ik het kwaad niet voldoende"? Mijn hang naar de wereld was ook nog sterk. Ik wilde stappen, meiden versieren. Eigenlijk als ik kon zou ik met hen aanrommelen ook, maar God behoede het, gebeurde dit nooit toen.

Maar behalve dit probleem dat ik dus bij doop en belijdenis niet die vraag heb (durven/kunnen) stellen om een rein geweten met de noodzaak om de wereld los te laten (en dat het me niet gevraagd werd in de kerk), zie je ook de kern hier staan: " de doop brengt redding DANKZIJ DE OPSTANDING van Jezus Christus"

Met de doop behoren we met Jezus begraven en opgestaan te worden. Begraven van de kant van satan bezien. Opgestaan van de kant van God gezien.
Satan zou mij niet meer kunnen vinden, want God zou mij geheel vullen. "Echter", ik liet de wereld nog niet los en God was ver weg voor mij...


Tweede tekst:

Marcus 16:16
" Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar wie niet gelooft zal worden veroordeeld"

Het geloof is hier leidend en de kern. De doop heeft zonder geloof geen uitwerking, want zonder geloof word je veroordeeld.
Vanuit mijn gereformeerde wortels verstond ik deze tekst ten tijde van mijn belijdenis geheel verkeerd. Ik was 18, maar geloofde dat het geloof gaat om aannemen dat Jezus voor jou aan het kruis is gegaan en dat je door Hem gered wil worden. Er was geen noodzaak van levensheiliging. Ja, we probeerden wel goed te doen, maar het zou niets toevoegen aan mijn redding. Redding door geloof alleen.

Het probleem is niet zozeer dat het niet waar is, maar dat het lauter rationeel benaderd is. Als ik immers met mijn verstand het bestempel wat God zegt over Jezus' lijden en sterven, dan zou het voldoende zijn. Net als de katholieken dus rationeel de doop bestempelen op een zelfde wijze als "voldoende" en verder wel goed leven en daarmee het vagevuur verkorten, maar die doop is verstandelijk gezegd genoeg.
Maar zo iets hadden de joden ook. Ze besneden hun kinderen en aanbeden God met hun lippen, maar God keek naar hoe ze waren en zei: " Mijn volk eert me met de lippen, maar hun harten zijn verre van Mij!"

Dus hoe wordt geloof en doop meer dan rationeel, liturgisch en een bestempeling van een stuk papier in het kerkelijke archief? Hoe komt het van de lippendienst tot een hartszaak?
Door met gans jouw leven aan God toegewijd te gaan! Als een verloofde die hurkt en een doosje aanbiedt met een trouwring erin aan zijn verloofde en haar vraagt of ze met hem wil trouwen, MET VOLLE OVERTUIGING!"
Dus ten opzichte van het samenwonen van vandaag of een sprookjes huwelijk van vandaag, een ouderwetse huwelijk waarin je werkelijk door diepten en dalen jouw partner trouw wil zijn, al zou jij jouw leven voor haar moeten opgeven! Precies dat wat Jezus voor Zijn bruid, de gemeente en Israël gedaan heeft. We hoeven alleen maar de ring aan te nemen en volledig met Hem in het huwelijk te gaan.

Het gaat ten diepste om een vertrouwensrelatie! Faith! En zo is een gereformeerde op Urk niet automatisch gered, wanneer het wel net als satan geloofd wie Jezus is, maar in het duister voort gaat, zonder te breken. Het vraagt om een hartsverandering, aanvaard dat de Geest in jou het werk zal doen en dat je het niet geheel onafhankelijk aan de slag gaan, maar door Hem de weg gaat...


De derde en tevens laatste tekst:

Galaten 3: 26-27
"Want door dit geloof bent u allen kinderen van God, in Christus Jezus, U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed"

Nou David de Vos, ook jij bent dit geloof als onze gereformeerden, katholieken en joden uit dit voorgaande voorbeeld vergeten. "Geloof" brengt je tot het kindschap Gods. Die opgevoed wordt door de Vader. Maar dan moet je niet als wees achterblijven, maar huiswaards keren waar de Vader je staat op te wachten met open armen, zoals het beeld van Jezus op de berg bij Rio de Janeiro. En dan heeft de doop nut. Want het gaat niet om het ritueel, maar dat er gebeurd of gedaan wordt wat het beeld van de doop jou wil laten zien en zeggen: dat je door de Heilige Geest getransformeerd moet worden tot een nieuw mens! Jezus weerspiegelend op aarde, door de duivel niet meer gevonden en geheel thuis gekomen bij de Vader. De tijd van het leven tussen de varkens is voorbij! En onze maatschappij komt op dat punt. Zoals bij de verloren zoon is onze welvaart verspilt. De schuldenbergen laten het als een toren van Babel wankelen en in elkaar storten als de twintowers. Als je dan tussen de zwijnen in armoede in het modder bezwijkt van de honger en dorst, ga je dan weer terug naar de Heer van jouw vroegere beschaving? De Jezus van Nazareth?

Het doopsel is dus inderdaad heilsnoodzakelijk, maar dat betekent niet meteen dat je zonder doopsel meteen naar de hel gaat. We kennen immers ook het 'doopsel van begeerte', dus het verlangen het doopsel te ontvangen als je ervan zou weten, of als je als geloofsleerling vroegtijdig sterft. Denk aan de goede moordenaar aan het kruis, aan wie Jezus het paradijs beloofde. En we kennen het 'doopsel van bloed', dus wanneer je als ongedoopte de martelaarsdood sterft. Als je dus kind van God wil worden en je kunt laten dopen, dan moet je dat absoluut doen. Maar als dat niet mogelijk is, dan rekent God je dat dus niet aan. Hij is zelf niet gebonden aan de sacramenten, maar stelt ze omwille van ons in.

In de bijbel staat ook dat er volken zijn (in Romeinen 2) die de wet van God niet hebben en behouden blijken of verloren gaan op de dag dat Jezus zal oordelen de levenden en de doden op basis van wat er in hun hart omging. Of ze puur de weg van het geweten gegaan zijn. Zoals we al begonnen: " doop als gebed om een rein geweten" en dan zal blijken of we door Faith en pray for a clean hart o Lord" ons op gelijke prositie zal brengen met hen.
Door het geweten te volgen geestelijk de doop zijn te doorgaan. Uitzonderingsposities dan ten over broeder Frans!

Maar wat de Heilige Geest betreft om het op mijzelf als voorbeeld te betrekken: hij stond al aan het begin van mijn leven aan de deur te kloppen. al toen ik in de baarmoeder van mijn moeder geweven werd, noemde Hij mij al bij naam en was mijn roeping al bekend. Vanaf dat moment stond het al vast dat het goed met me zou komen. Bevestigd in het geloof van mijn ouders die mij opdroegen aan God, middels de doop bij de doopvond in de Gereformeerde Rehobothkerk te Nijverdal. Nu een Nederlandse Gereformeerde Kerk. Daarna ging er nog veel niet goed en was voor mij een persoonlijke keuze als een teken van toewijding en overgave nodig om echt gered te worden uit de klauwen van de boze. Het was een volwassendoop, maar voor mij hoorde dat bij de eerste doop, als antwoord. Zoals jij de Vormsel noemt, wat toch niet te vergelijken is met het doen van geloofsbelijdenis in de gereformeerde regenboogkerk waar ik dat op mijn 18de deed.

Begrijp ik hier nu uit dat je je tweemaal hebt laten dopen? Dat is dus eigenlijk niet de bedoeling, net zoals je ook niet twee keer uit de schoot van je moeder geboren kan worden. maar het zij je ongetwijfeld vergeven. Het vormsel is echter geen tweede doopsel en ook niet te vergelijken met het doen van belijdenis in de protestantse traditie. De geloofsbelijdenis zeggen of zingen we gewoon tijdens elke zondagse mis en tijdens de Paaswake hernieuwen we onze doopbeloften. Wel is het gewoonte dat bij het doopsel en het vormsel de dopeling of vormeling onder meer de geloofsbelijdenis uitspreekt, al dan niet in vraag-en-antwoordvorm.

Mijn doop was dus niet af. Ik was nog te werelds, te angstig en te ver van God vandaan. Voor mij was de volwassendoop een nieuw begin maken.
En ik heb God krachtig ervaren vanaf die dag.

kerk die over een jaar de deuren gaat sluiten.
En al die sluitende kerken zet me ook te denken. Als het bouwwerk waarin je begaf met de grond gelijk wordt gemaakt en verdwijnt, verdwijn ik dan ook en Gods Gemeente?
Nee, God is aan het wassen geslagen, De nieuwe wijn past niet meer in de oude zakken en dus gooit hij het oude weg.

Er is echter geen nieuw evangelie en nieuwe openbaring. Wat Christus ons tweeduizend jaar geleden openbaarde, geldt nog steeds. En ook na tweeduizend jaar is het christelijk geloof en is de kerk nog steeds nieuw en jong. Maar inderdaad, ook als er kerken aan de eredienst worden onttrokken en parochies verdwijnen, ook als de meest grove schandalen haar teisteren en beschadigen, blijft de kerk zelf wel bestaan. Die belofte heeft Christus ons gegeven.

Daar God echter juist veel mensen wil redden en daarvoor zijn kerk wil gebruiken, denk ik dat we niet al te zorgeloos moeten zijn bij al die sluitingen. Want aan Hem heeft het niet gelegen. Het sluiten van een parochie is dan ook altijd een heel verdrietig, intens moment. Want ook al is de kerk niet van stenen alleen, toch hebben veel gelovigen dierbare herinneringen aan de plek waar ze vaak gedoopt, gevormd en getrouwd en hun dierbaren hebben begraven. Een kerkgebouw blijft een godshuis, een gewijde plaats waar Jezus werkelijk tegenwoordig is in het sacrament. En die tegenwoordigheid verdwijnt logischerwijs met het verdwijnen van die kerk.

De kerk is dan ook geestelijk.

[Gaitema 23]

Arm van geest is i.d.d. geestelijke leegte, maar dat is geen opzienbarende uitspraak. Daarom zegt Jezus ook weer te worden zoals de kinderen, we zijn immers arm van geest geboren.

Ik denk niet dat Jezus het voor mogelijk heeft gehouden weer als een kind te worden. Hij zal het meer als een voorbeeld hebben gesteld hoe het ook kan. En daar is niets mis mee. Goede voorbeelden zijn altijd goed om in gedachten te houden. Totale geestelijke leegte nastreven lijkt me wat te ver doorgeschoten, niet gezond voor een volwassene en ook niet zinvol. Hooguit wat voor monniken in vorige eeuwen.

Ik kom wel eens op straat een kind tegen die ik niet ken die me opeens aankijkt en vol enthousiasme verteld wat hem bezig houdt!
Dat pure ongemaskerde voorkomen, zie ik als arm van geest. Zuiver, onbesmet door onze volwassen gewoontes en manieren.

[J-W]

Ik kom wel eens op straat een kind tegen die ik niet ken die me opeens aankijkt en vol enthousiasme verteld wat hem bezig houdt!
Dat pure ongemaskerde voorkomen, zie ik als arm van geest. Zuiver, onbesmet door onze volwassen gewoontes en manieren.

In de dierenwereld kom je iets vergelijkbaars tegen. Wanneer dat zou blijven zouden ze weinig overlevingskansen hebben.

[Gaitema 23]

Het volgende schrijft Lorber over "armen van geest":
Bij armen van geest is er een geestelijke leegte. En daardoor kunnen ze het liefdevolle en het goede makkelijker in zich opnemen. Bij een onvolmaakte geest die vol misvattingen in zich heeft is dat veel moeilijker. Want die moet eerst de misvattingen bij zichzelf erkennen, voordat hij vooruitgang kan boeken.
“Als Ik (Jezus) zeg, dat men alleen als een kind het rijk Gods in bezit kan nemen, dan versta Ik daaronder immers niet het lichamelijke kind zijn, maar alleen het kind zijn in je hart. Een kind heeft geen hoogmoed, geen toorn, geen haat, geen neiging tot ontucht, geen blijvende hartstochten en ook geen ongeduld; het huilt wel, als hem iets wordt aangedaan, maar het laat zich ook snel troosten en vergeet het verdriet dat het had en omarmt de weldoener met alle liefde. Zo moet ook ieder mens in zijn hart en gemoed zijn, dan is het rijk Gods ook al zijn eigendom.” (GJE 8 165:20).

Het klinkt wel waar. Al zou ik dat zelf niet als geestelijke leegte beschrijven denk ik, maar meer als geestelijke rijkdom, dat we alles los laten en Hem volledig kunnen aantrekken. Dat kenmerkt inderdaad wat Lorber beschrijft als citaten van onze Heer Jezus.

[Gaitema 23]

Ik kom wel eens op straat een kind tegen die ik niet ken die me opeens aankijkt en vol enthousiasme verteld wat hem bezig houdt!
Dat pure ongemaskerde voorkomen, zie ik als arm van geest. Zuiver, onbesmet door onze volwassen gewoontes en manieren.

In de dierenwereld kom je iets vergelijkbaars tegen. Wanneer dat zou blijven zouden ze weinig overlevingskansen hebben.

Ik denk dat je mist wat hier bedoeld wordt, namelijk zoals in Politiek Den Haag ook zo zichtbaar is. Ze spelen hun rollen, maar wie zijn ze nu werkelijk?
We hebben behoefte aan mensen waar je op aankan. Die je vertrouwen kan. Iemand die niet achter jou rug om over jou kletst of jou wel met manieren aanspreekt, maar puur om met jou samen te kunnen werken en verder niets met jou heeft. Misschien zelfs iets tegen jou heeft, maar dat verzwijgt. Je wil niet een huwelijk ingaan, met iemand die je bedonderd.
Veel van die dingen spelen bij het ouder worden. Mensen krijgen lusten en nijgingen van zelfverrijking.Dit ten koste van anderen, terwijl kinderen gewoon genieten van de kleine dingen en niet bezig zijn een ander af te persen of te misbruiken.
Wij volwassen hebben echt een probleem.

[Gaitema 23]

Chris wordt in Davids nieuwe boek door David zelf op een onheuze manier in een kwaad daglicht gezet. Ik voel dat toch bij David: dat hij de christenen graag weg zet als "foute gelovigen".
Terwijl Chris het nieuwe boek met respect besproken heeft in een nieuwe potcast en aangeeft dat David tegenstrijdige uitspraken doet waarmee hij zichzelf klem praat. David blijkt de God van het oude testament te zien als een product van het menselijke brein van de mensen van die tijd, die een Godsbeeld schiepen van een God die andere volken uitmoord ten gunste van Israël. Maar Jezus zelf citeerde de teksten over deze oud testamentische God als de ware God. En dus is het niet zoals David nu beweerd in zijn nieuwe boek, dat pas in Jezus God zichtbaar werd.
Hij was er al van eertijds af. Hij beschermde waar nodig is zijn kleine kudde die kansloos was te midden van een bezeten wrede wereld dat totaal van God los was en moordend de aarde tot een hel maakten. En in feite nog.

In Christus sterft de religieuze mens. Pas dan wordt begrepen dat David het met Jezus helemaal bij het rechte Eind heeft.

In de bijbel is een ontwikkeling te vinden van het godsbeeld wat mensen hadden. En al die oudtestamentische beelden zullen moeten worden achtergelaten.

Ik vind het een verschrikking dat de “christelijke apologeet” ook nog “psychiater” is en door “de hoop” wordt ingezet. Hij is overduidelijk zelf nog niet gestorven aan zijn ego. En brengt zijn oudtestamentische godsbeeld over op zijn cliënten. Wat een wantoestand. Wat mij betreft zou dit verboden mogen worden. Een goede psychiater beïnvloedt zijn cliënten niet met zijn eigen godsbeelden. Hij hoeft geen atheïst te zijn maar wel bijzonder neutraal, ruimte creërend waarbinnen de cliënt zijn eigen geestelijke ontwikkeling kan doormaken. En daar past geen godsbeeld van een psychiater bij.

Ik vind het heel eng wat je hier zegt. Met zulke gedachten moeten christenen allemaal op de vlucht slaan voor een naderende vervolging. Ik vind het ook heel erg veroordelend naar Chris toe. Jezus citeerde het oude testament als zijnde Gods Woord en waarheid.
Door deze opstelling wordt juist Jezus verworpen.
Maar vermoedelijk ben je ook geen christen en vooralsnog is jouw gedachtengoed nog geen gemeengoed, maar ik denk wel dat dit werkelijkheid gaat worden en we dan vervolgd gaan worden.

[Gaitema 23]

Chris wordt in Davids nieuwe boek door David zelf op een onheuze manier in een kwaad daglicht gezet.

Dat beweert de apologeet maar is een verdraaiing van de waarheid. Wie de twee betreffende twee boeken van David heeft gelezen en de reacties die de apologeet via internet de wereld in heeft geslingerd, kent, die weet dat. Maar ik denk dat jij ze helemaal niet gelezen hebt en afgaat op wat de apologeet allemaal de wereld in stuurt via zijn youtubekanaal.

Voor mentaal gelovigen blijft Jezus de steen des aanstoots.

Dat nou juist de apologeet een psychiater van “de hoop” is, én de meeste aanstoot nam aan Davids boek Rauw, verbaast me dan weer niet. Want de overwinning die David in Christus heeft gerealiseerd op religie, en de vrucht daarvan die hij beschrijft ten aanzien van zijn omgang met élke medemens, is confronterend voor een religieus, en nog confronterender voor een religieuze psychiater. En de apologeet is met een keurig nette scheiding in zijn haar, en gepolijste “vriendelijke” woorden, tot gaslighting van David overgegaan. Elke religieus zal het met de apologeet eens zijn.

De apologeet en christelijk psychiater wordt overigens zelf geplaagd door grote achterdocht. Eigenlijk is hij zelf patiënt.

Op pagina 17 tot en met 19 van Davids laatste boek kun je lezen hoe de vork in de steel zit. De apologeet heeft in vele YouTube video’s aan tientallen duizenden mensen David afgeschilderd als een afvallige. En David heeft gewoon in zijn tweede boek daar beknopt en netjes 3 kleine paginaatjes aan gewijd. Zonder de apologeet bij naam te noemen. En zonder hetzelfde terug te doen als de apologeet maar enkel een korte adressering van de beschuldigingen die de apologeet aan zijn adres heeft gedaan. Davids nette en zeer juiste reactie wordt enkel gelezen door de lezers van zijn boek. Niet door tientallen duizenden mentaal gelovigen die de apologeet volgen op YouTube.

Chapeau, David.

Wie de Zoon blijft volgen, belandt vanzelf in de negatieve theologie. Jezus volgen in het licht leidt tot een breuk met religie. En de boeken van David beschrijven de vrucht.

'In mijn boek Rauw kondigde ik aan dat ik het meest on­ge­­­­filterde en gedurfde verhaal uit de christelijke scène had geschreven. Dat was geen marketingtruc. Dat was mijn waarheid. Mijn keuze om me bloot te geven. Ik koos voor kwetsbaarheid. Voor eerlijkheid. Voor falen. Voor menselijkheid op en naast het podium van mijn eigen leven, met een groot publiek als getuige. Omdat ik geloofde – en nog steeds geloof – dat echte vrijheid alleen gevonden wordt als je durft te breken. Dat daar, in de scherven, ruimte ontstaat voor iets nieuws.

Rauw is mijn reis. Een zoektocht naar heling, niet aan de buitenkant, maar vanbinnen. Ik nam de lezer mee door mijn pijn, mijn vragen, mijn worstelingen. Omdat ik ervan overtuigd ben dat als ik het licht op mijn eigen duisternis durfde te schijnen, anderen ook wat lucht zouden krijgen.

Mijn boodschap staat haaks op die van sommige van mijn collega’s, die een evangelie van overwinning, van kracht, van de altijd zegevierende mens in God verkondigen. Ik snap het verlangen. Wie wil zich niet sterk voelen? Maar ergens schuurt het. Alsof het mens-zijn daarin onderdrukt moet worden. Alsof we, in onze zwakte, tekortschieten aan het beeld dat gepredikt wordt.


Alle mensen zijn kinderen van God
David de Vos, pagina 17

De mentaal gelovige wil winnen. Doch de Vader neemt in het niets alleen verliezers op. Iets waar Tufkah heel lang op heeft gewezen.

Je hebt mensen zoals ik – sprekers vanuit de barst, de breuk, de menselijke kwetsbaarheid. En je hebt sprekers die vooral bezig zijn met ‘overwinning in Jezus’, met het streven naar iets bijna goddelijks. Maar voor mij gaat het verhaal van Jezus juist over het tegenovergestelde. Niet de mens die God wordt, maar God die mens wordt. Niet het verhevene, maar het dichtbij gekomene. Niet almacht, maar overgave. Misschien is het tijd dat wij mensen stoppen met proberen God te zijn. Misschien is het juist in ons mens-zijn dat we Hem werkelijk ontmoeten.

Hoe dan ook, in de slotpagina’s van Rauw schreef ik het volgende: “Ik ga mijn talent inzetten om mensen in hun reis te ondersteunen. Christen of moslim, jood of atheïst – iedereen is welkom. Want we zijn allemaal kinderen van God.” Zoals ik eerder schreef, had 'ik nooit gedacht dat juist díe woorden zóveel los zouden maken. Dat precies dát mensen boos zou maken. Wie was ik om te zeggen dat ook anderen welkom waren bij God? Dat wij als christenen misschien niet altijd alles even goed zagen?

Om die vragen eerlijk te kunnen beantwoorden, moest ik mezelf voorstellen als iemand anders. Als David – maar dan geboren in Saoedi-Arabië. Of in India. Of als kind van een atheïstisch gezin in Nederland. Iemand die nog nooit gehoord had dat er een God is die van hem houdt. Zou dat dan betekenen dat ik niet zijn kind was? Maar slechts een schepsel? Want dat waren de woorden van de apologeet. Ter info: een apologeet is iemand die het geloof verdedigt en uitlegt, meestal op rationele en overtuigende wijze.'

Alle mensen zijn kinderen van God
David de Vos, pagina 17


David is niet van zijn geloof afgevallen, David laat religie achter zich omdat hij Jezus is blijven volgen in het licht. De smalle weg.

Los van dat ik het eerste boek wel gelezen heb, is mijn inkomen beperkt (heb ik ook een negatieve banksaldo) en voel ik mij alles behalve verplicht alles te kopen wat andere "namen" ons onder dwang willen opleggen.
Maar wat je laat zien is vooral dat jij over Chris oordeelt en hoewel je mooi zegt dat David zijn naam niet noemt, is het jou wel duidelijk dat het over Chris gaat. Ik kan het ook hebben over onze koning zonder zijn naam te noemen. Je weet het waar ik het over heb.
Los van onze echte Koning Jezus Christus in wiens naam alle kracht en autoriteit ligt die deze aarde niet kent.

[Gaitema 23]

Om te verchristelijken dient toch het verstand los gelaten te worden. Hoe dat moet daar gaan hele gedeeltes van de Bijbel dan weer over. Anders dan blijft de mens maar hangen in de wereld van beelden en illusies.

je vat de koe bij zijn horens

[Gaitema 23]

Het verstand in de ethische fase is een lijdend bewustzijn om de ellende. Je kunt er met je verstand niet bij wat voor lijden er is. De religieuze fase is acceptatie (geen berusting) en dat gaat tegen het verstand in.

Ook het boeddhisme kent de berusting, het ingaan tegen de "' kosmische wet "" heeft geen zin.
Zo is ook het niet ingaan tegen de natuurwetten een zaak van aceptatie.
Maar vele gevolgen van gebeurtenissen/ voorvallen in het leven, kunnen wel degelijk middels gebruik van het verstand veranderd/ positief beïnvloed worden.
Dat de ene aardeling het sneller opgeeft als de andere, ligt m.i. meer aan het verschillende karakter van mensen.
Waar de ene beschouwer het glas nog half vol heeft, is het bij een ander al teruggevallen tot half leeg.
Ik blijf zolang mogelijk, mijn eigen karakter volgend, optimist en probeer dat ook met mijn verstand gestalte/uitwerking te geven.

Dit beeld wat je geeft kan niet overeind blijven als de werkelijkheid is dat God onze levens leidt.
Als mensen willen we controle, maar die hebben we niet. Zijn we dan als verdwaalde kogels of als schapen met een Herder?